Allemaal een prettig Kerstfeest gehad ?
Op kerstavond heb ik om zes uur zakouski's gegeten, met een glaasjo porto erbij. Leuk ! Maar van negen tot twaalf heb ik in bed liggen worstelen met die hapjes. Het water stond mij in de mond, echter niet omdat ik watertandde naar meer van dat lekkers ... Om middernacht werden de zakouski's dan zakotski's ... en heb ik verder goed geslapen, dankuwel.
Kerstdag werd een heel prettige dag, met mijn "feesteten" van elk jaar : ossentong met maderasaus en patattenbolletjes. Bijna was dat feesteten erbij ingeschoten omdat ik het niet gaan kopen was. Maar dank zij Walter, die op zoek was naar iets dat nergens meer te vinden was, zijn we samen naar de Delhaize in Sterrebeek geweest, waar hij dat totaal onvindbare gevonden heeft en waar ik dan op de valreep mijn feesteten gekocht heb.
En dan ... kadootje, kadootje, kadootje ... YESSS ! Eindelijk is mijn nieuwjaarscadeauverpakking afgeraakt !!! Verder heb ik dan de ganse avond nog nieuwjaarskaartjes geschreven, onder het waakzame oog van ... oei ! dat mag ik nog even niet verklappen. Maar ik kan er wel bijvertellen dat hij zich goed gedragen heeft ...
Ondertussen is het verder zomen aan mijn gordijntjes en aftellen naar Nieuwjaar !!!
maandag, december 20, 2004
Zaterdagmiddag ben ik thuis om tien voor twaalf vertrokken en kwam ik terug om kwart na twee. Dat "uitje" heeft mij ongeveer 13 EURO gekost en ik heb er het volgende voor gekregen :
- 2 x 1.20 EURO : twee keer een busritje tussen Leefdaal en Leuven
- 5.31 EURO : 3 boeken bij ABC (ik had mijn klantenkaart en een cadeaubon van 5 EURO !)
- 4.00 EURO : een kaars van Amnesty International (aan een standje in de Diestsestraat)
- 1.25 EURO : een warme wafel bij Croccantino (in Brussel kostte een warme wafel 1.50 EURO)
En gratis kwam daar nog eens bovenop :
- een zakje Doritos (werd uitgedeeld aan de bushalte op het Fochplein)
- tweemaal een flinke wandeling van een kwartier, naar en van de bushalte : flink uitwaaien en berekoud !
Zo een uitstapje naar Leuven met de bus is voor herhaling vatbaar !
IN MEMORIAM
Voor de mug die, nietsvermoedend, een winterdeuntje zat te soezen op de WC bril en waar een eveneens nietsvermoedende Meutje op is gaan zitten ...
Dat zij in vrede door de eeuwige jachtvelden moge verder zoemen.
- 2 x 1.20 EURO : twee keer een busritje tussen Leefdaal en Leuven
- 5.31 EURO : 3 boeken bij ABC (ik had mijn klantenkaart en een cadeaubon van 5 EURO !)
- 4.00 EURO : een kaars van Amnesty International (aan een standje in de Diestsestraat)
- 1.25 EURO : een warme wafel bij Croccantino (in Brussel kostte een warme wafel 1.50 EURO)
En gratis kwam daar nog eens bovenop :
- een zakje Doritos (werd uitgedeeld aan de bushalte op het Fochplein)
- tweemaal een flinke wandeling van een kwartier, naar en van de bushalte : flink uitwaaien en berekoud !
Zo een uitstapje naar Leuven met de bus is voor herhaling vatbaar !
IN MEMORIAM
Voor de mug die, nietsvermoedend, een winterdeuntje zat te soezen op de WC bril en waar een eveneens nietsvermoedende Meutje op is gaan zitten ...
Dat zij in vrede door de eeuwige jachtvelden moge verder zoemen.
maandag, december 13, 2004
In deze barre wintertijden, hangen wij allemaal voedsel in de tuin voor onze gevederde vriendjes. Zo ook Meutje.
Dit jaar hang ik bijna geen vetbolletjes meer want het is mij vorig jaar opgevallen, dat de vogeltjes een beetje "difficile" geworden zijn : ze smulden voornamelijk van de nootjes en zaadjes, en lieten de vetbolletjes voor wat ze waren.
Aan die notenzakjes komen dan de kool- en de pimpelmeesjes hangen. Maar ook de andere soorten hebben zich goed aan dit hanggebeuren aangepast. De mussen, de groenling en de vinken hebben al lang door dat zij er niet kunnen aanhangen. Soms is er nog een enkele mus die wat hulpeloos rond dat lekkers rondfladdert. Maar al gauw doet ze net als haar soortgenoten : die gaan tegenwoordig gewoon OP de zakjes zitten (notenzakjes zijn daar groot genoeg voor) en zo komt iedereen aan zijn trekken.
Ook de eksters laten zich niet meer kennen. Zij zitten op de tak net boven het zakje met snoepjes en trekken dat dan naar boven. Dan houden ze het zakje met hun klauw vast en kunnen ze er naar hartelust de nootjes uit pikken !
De laatste tijd echter, vond ik nogal veel lege zakjes waar een tamelijk groot gat in gemaakt was. Ja, zo geraken die zakjes wel snel leeg, natuurlijk. Ik verdacht de eksters ervan dat zij met hun stevige bek de zakjes kapot maakten. Waar ik echter niet bij stil stond was, dat het gat in die zakjes steeds aan de bovenkant gemaakt wordt. Het is dus niet zo dat de nootjes allemaal vrolijk uit de zakjes rollen.
En zondag werd mij het mysterie van de gaten in de zakjes onthuld ... Zoals steeds in het weekend stond ik te genieten van het kunst- en vliegwerk van de vogeltjes terwijl ze zich aan de nootjes tegoed doen. Ondertussen kijk ik dan eens naar alle zakjes die ik opgehangen heb en maak ik een inventaris op, om te zien of ik al in mijn laarzen moet stappen om nieuwe zakjes te gaan ophangen. Zo ging ik ook het zakje in de kerstboom eens controleren, en wat zag ik daar ? Een muis ! Vanaf de tak kroop ze op het zakje, daar hing ze wat te bengelen en dan klom ze langs het gaatje naar binnen om zo de laatste nootjes eruit te kunnen halen !!!
Mysterie opgelost ! Maar, aangezien ik niet op die vindingrijke viervoetertjes gerekend had, zal ik in 't vervolg mijn voorraad wintervoedsel wel mogen verdubbelen, denk ik ...
Dit jaar hang ik bijna geen vetbolletjes meer want het is mij vorig jaar opgevallen, dat de vogeltjes een beetje "difficile" geworden zijn : ze smulden voornamelijk van de nootjes en zaadjes, en lieten de vetbolletjes voor wat ze waren.
Aan die notenzakjes komen dan de kool- en de pimpelmeesjes hangen. Maar ook de andere soorten hebben zich goed aan dit hanggebeuren aangepast. De mussen, de groenling en de vinken hebben al lang door dat zij er niet kunnen aanhangen. Soms is er nog een enkele mus die wat hulpeloos rond dat lekkers rondfladdert. Maar al gauw doet ze net als haar soortgenoten : die gaan tegenwoordig gewoon OP de zakjes zitten (notenzakjes zijn daar groot genoeg voor) en zo komt iedereen aan zijn trekken.
Ook de eksters laten zich niet meer kennen. Zij zitten op de tak net boven het zakje met snoepjes en trekken dat dan naar boven. Dan houden ze het zakje met hun klauw vast en kunnen ze er naar hartelust de nootjes uit pikken !
De laatste tijd echter, vond ik nogal veel lege zakjes waar een tamelijk groot gat in gemaakt was. Ja, zo geraken die zakjes wel snel leeg, natuurlijk. Ik verdacht de eksters ervan dat zij met hun stevige bek de zakjes kapot maakten. Waar ik echter niet bij stil stond was, dat het gat in die zakjes steeds aan de bovenkant gemaakt wordt. Het is dus niet zo dat de nootjes allemaal vrolijk uit de zakjes rollen.
En zondag werd mij het mysterie van de gaten in de zakjes onthuld ... Zoals steeds in het weekend stond ik te genieten van het kunst- en vliegwerk van de vogeltjes terwijl ze zich aan de nootjes tegoed doen. Ondertussen kijk ik dan eens naar alle zakjes die ik opgehangen heb en maak ik een inventaris op, om te zien of ik al in mijn laarzen moet stappen om nieuwe zakjes te gaan ophangen. Zo ging ik ook het zakje in de kerstboom eens controleren, en wat zag ik daar ? Een muis ! Vanaf de tak kroop ze op het zakje, daar hing ze wat te bengelen en dan klom ze langs het gaatje naar binnen om zo de laatste nootjes eruit te kunnen halen !!!
Mysterie opgelost ! Maar, aangezien ik niet op die vindingrijke viervoetertjes gerekend had, zal ik in 't vervolg mijn voorraad wintervoedsel wel mogen verdubbelen, denk ik ...
donderdag, december 09, 2004
Jawel ! Gisteren hebben wij nog eens flink geMakrood !
Deze keer was het een "speciale editie" : wij hebben ons broertje meegesleurd. Ik had hem op voorhand verwittigd : zusje en ik doen GANS de Makro, blijven overal een beetje staan om rond te neuzen en te snuffelen. Hij wist ook van tevoren dat onze Makro bezoekjes, met een lunch vooraf en een pintje achteraf, gemakkelijk kunnen uitlopen tot 5 à 6 uur 's namiddags ...
Bon, met deze kennis trokken wij gedrieën de Makro binnen. Broer nam een kar en zei : "Allez, tot seffens, hé !", en vertrok richting TV's en CD's. Zus en ik deden onze gewone toer. Een hele tijd later, wij kwamen juist van een "gemengde" zoektocht "boven" (boeboe ! : XXXL niet beschikbaar in de herenfietskledij, maar joepie ! : toffe pulls voor de dames die heel mooi afkleden), kwamen wij broer tegen aan de lampen. Zijn kar was al goed volgeladen en hij was juist naar mijn GSM aan 't bellen, om te horen hoever wij al zaten.
Daar wij eigenlijk nu pas aan onze "lijstjes" begonnen - in de was en plas produkten -, lag er nog niet veel in onze kar en prompt geraakten we broertje weer kwijt. Weer een hele tijd later, deze keer met onze kar nu toch wel goed volgeladen, liepen we tegen broer op aan het speelgoed. Op onze vraag of hij alles al gevonden had, antwoordde hij : "Da's allemaal al betaald en in de auto geladen !".
Gedrieën hebben we dan de laatste (kilo)metertjes gedaan tot aan de kassa. De kassadame kon ons niet helpen met de korting en de beertjes van Nivea : dat wordt opgelegd door het hoofdkantoor en haar kassa trok de korting niet af van de factuur :-( Er wachtte mij ook nog een kleine teleurstelling : zus had mij geklopt met haar factuurbedrag !
Moe maar toch tevreden gingen we met broertje's old-timer terug naar Kortenberg waar we een welverdiende en verfrissende pint gingen pakken in de Sax.
Ik heb het Broer nog niet gevraagd dus weet ik niet of zo een Makro-bezoek "met de zusjes" voor hem voor herhaling vatbaar is ...
Deze keer was het een "speciale editie" : wij hebben ons broertje meegesleurd. Ik had hem op voorhand verwittigd : zusje en ik doen GANS de Makro, blijven overal een beetje staan om rond te neuzen en te snuffelen. Hij wist ook van tevoren dat onze Makro bezoekjes, met een lunch vooraf en een pintje achteraf, gemakkelijk kunnen uitlopen tot 5 à 6 uur 's namiddags ...
Bon, met deze kennis trokken wij gedrieën de Makro binnen. Broer nam een kar en zei : "Allez, tot seffens, hé !", en vertrok richting TV's en CD's. Zus en ik deden onze gewone toer. Een hele tijd later, wij kwamen juist van een "gemengde" zoektocht "boven" (boeboe ! : XXXL niet beschikbaar in de herenfietskledij, maar joepie ! : toffe pulls voor de dames die heel mooi afkleden), kwamen wij broer tegen aan de lampen. Zijn kar was al goed volgeladen en hij was juist naar mijn GSM aan 't bellen, om te horen hoever wij al zaten.
Daar wij eigenlijk nu pas aan onze "lijstjes" begonnen - in de was en plas produkten -, lag er nog niet veel in onze kar en prompt geraakten we broertje weer kwijt. Weer een hele tijd later, deze keer met onze kar nu toch wel goed volgeladen, liepen we tegen broer op aan het speelgoed. Op onze vraag of hij alles al gevonden had, antwoordde hij : "Da's allemaal al betaald en in de auto geladen !".
Gedrieën hebben we dan de laatste (kilo)metertjes gedaan tot aan de kassa. De kassadame kon ons niet helpen met de korting en de beertjes van Nivea : dat wordt opgelegd door het hoofdkantoor en haar kassa trok de korting niet af van de factuur :-( Er wachtte mij ook nog een kleine teleurstelling : zus had mij geklopt met haar factuurbedrag !
Moe maar toch tevreden gingen we met broertje's old-timer terug naar Kortenberg waar we een welverdiende en verfrissende pint gingen pakken in de Sax.
Ik heb het Broer nog niet gevraagd dus weet ik niet of zo een Makro-bezoek "met de zusjes" voor hem voor herhaling vatbaar is ...
dinsdag, november 30, 2004
Meutje maakt thuis een minute-soup klaar ...
Maandagavond, geen brood in huis. Ik wil wel iets eten maar het mag niet te veel zijn : ik heb vanmiddag namelijk een paellaatje gegeten. Plots krijg ik een schitterend idee : waarom eens geen minute-soupje klaargemaakt ?
Ik laat het water koken en smeer ondertussen twee beschuitjes. In een soepkommetje doe ik twee zakjes minute-soup, asperge met korstjes. Het water kookt en ik giet het in het soepkommetje. Oei, het kommetje is nu nogal vol en ik kan er niet goed in roeren. Zo krijg ik het poeder van de soep natuurlijk nooit goed gemengd ...
Hier komt dan mijn tweede schitterende idee (twéé schitterende ideeën op één avond : waarom gaat er nog geen alarmbelletje rinkelen ???) : ik heb ergens zo een Tupperware shaker. Daar kan je vanalles en nog wat flink in mengen en o.a. ook eieren in klutsen.
Ik giet de inhoud van het soepkommetje in de shaker en zet het deksel erop. Zoals altijd houd ik het deksel van de shaker goed vast en begin ik te schudden. Na twee keer schudden gaat het al van "Plof !" en voel ik iets warms op de rechterkant van mijn gezicht terecht komen : onder mijn handen is het deksel van de shaker toch losgekomen en hangt er nu soep in mijn haar, op mijn gezicht, op mijn bril, over de cactussen op de vensterbank en tegen gans het keukenraam !
Toch nog even dank u zeggen aan mijn Engelbewaarder : het deksel is slechts aan één kant losgeploft, waardoor de soep slechts één kant uitgevlogen is ...
O.K. Dit moet dadelijk opgekuist worden. Ik ben namelijk een ervaringsdeskundige op dat gebied : jaaaaren geleden heb ik, in het appartement, zo eens de keuken "geschilderd" met Miracoli kaassaus ...
Dik 20 minuten ben ik aan het poetsen geweest : die dikke slibberende stollende aspergesmurrie opkuisen is niet zo gemakkelijk. Ook mijn bril kreeg een dreft-badje en ik moest een andere T-shirt aantrekken. Want, terwijl ik het venster aan het poetsen was, hing ik met mijn buik steeds tegen de kaktusjes die ik op het aanrecht gezet had. En een T-shirt vol met kaktusstekeltjes, da's niet te doen, jong !
Na de soep uit mijn haar geborsteld te hebben (de rest was ik er morgenochtend wel uit), deed ik het deksel van de shaker nog eens open. Het deed even "psssjjjjjttt" waardoor er nog allemaal piepkleine spatjes rondvlogen. Na de ravage van een half uurtje geleden, was dit echter te verwaarlozen. De lauwe, nog steeds niet gemengde soep, heeft zijn weg naar de riool gevonden en ik heb op de twee beschuitjes een laagje choco gesmeerd ...
Nu vind ik dat je OVERAL iets moet uit proberen te leren. Ik denk dat ik maandagavond een lesje natuurkunde gekregen heb : hete dingen die geschud worden hebben een uitlaat nodig !!!
Maandagavond, geen brood in huis. Ik wil wel iets eten maar het mag niet te veel zijn : ik heb vanmiddag namelijk een paellaatje gegeten. Plots krijg ik een schitterend idee : waarom eens geen minute-soupje klaargemaakt ?
Ik laat het water koken en smeer ondertussen twee beschuitjes. In een soepkommetje doe ik twee zakjes minute-soup, asperge met korstjes. Het water kookt en ik giet het in het soepkommetje. Oei, het kommetje is nu nogal vol en ik kan er niet goed in roeren. Zo krijg ik het poeder van de soep natuurlijk nooit goed gemengd ...
Hier komt dan mijn tweede schitterende idee (twéé schitterende ideeën op één avond : waarom gaat er nog geen alarmbelletje rinkelen ???) : ik heb ergens zo een Tupperware shaker. Daar kan je vanalles en nog wat flink in mengen en o.a. ook eieren in klutsen.
Ik giet de inhoud van het soepkommetje in de shaker en zet het deksel erop. Zoals altijd houd ik het deksel van de shaker goed vast en begin ik te schudden. Na twee keer schudden gaat het al van "Plof !" en voel ik iets warms op de rechterkant van mijn gezicht terecht komen : onder mijn handen is het deksel van de shaker toch losgekomen en hangt er nu soep in mijn haar, op mijn gezicht, op mijn bril, over de cactussen op de vensterbank en tegen gans het keukenraam !
Toch nog even dank u zeggen aan mijn Engelbewaarder : het deksel is slechts aan één kant losgeploft, waardoor de soep slechts één kant uitgevlogen is ...
O.K. Dit moet dadelijk opgekuist worden. Ik ben namelijk een ervaringsdeskundige op dat gebied : jaaaaren geleden heb ik, in het appartement, zo eens de keuken "geschilderd" met Miracoli kaassaus ...
Dik 20 minuten ben ik aan het poetsen geweest : die dikke slibberende stollende aspergesmurrie opkuisen is niet zo gemakkelijk. Ook mijn bril kreeg een dreft-badje en ik moest een andere T-shirt aantrekken. Want, terwijl ik het venster aan het poetsen was, hing ik met mijn buik steeds tegen de kaktusjes die ik op het aanrecht gezet had. En een T-shirt vol met kaktusstekeltjes, da's niet te doen, jong !
Na de soep uit mijn haar geborsteld te hebben (de rest was ik er morgenochtend wel uit), deed ik het deksel van de shaker nog eens open. Het deed even "psssjjjjjttt" waardoor er nog allemaal piepkleine spatjes rondvlogen. Na de ravage van een half uurtje geleden, was dit echter te verwaarlozen. De lauwe, nog steeds niet gemengde soep, heeft zijn weg naar de riool gevonden en ik heb op de twee beschuitjes een laagje choco gesmeerd ...
Nu vind ik dat je OVERAL iets moet uit proberen te leren. Ik denk dat ik maandagavond een lesje natuurkunde gekregen heb : hete dingen die geschud worden hebben een uitlaat nodig !!!
maandag, november 29, 2004
Ziezo, mijn bolleke is weer goedgekeurd voor nog een jaartje. Het is door de technische controle geraakt zonder een enkele opmerking !
In de laatste "behandeling" was het wel even schrikken. Op het einde schudden ze de auto helemaal en rekken ze hem langs alle kanten uit. 't Is te zeggen, ze heffen hem op en laten dan de banden naar alle kanten schuiven. Wel dit jaar (en da's de eerste keer) heften ze mijn bolleke wel 15 cm van de grond ! Zowel vooraan als achteraan ! Och arme ... Als ze zo sleuren aan die wagentjes, heb ik altijd een beetje medelijden ...
En, dames en heren, dit is mijn eerste technische controle met een TOEGEVOEGDE WAARDE !!! Zoals steeds moest ik in het begin de motorkap openmaken : "Ouvrez le capot, s'il-vous plaît". Ja, ik weet het ... In Evere zijn er niet veel die nederlands spreken. De man rommelde wat onder het kofferdeksel en kwam er met een ... tang onderuit ! Een Speedy-tang, natuurlijk. Die zijn ze daar vorige woensdag (of donderdag) vergeten ...
Bolleke is dus weer in orde voor een jaartje. Nu Meutje nog ...
In de laatste "behandeling" was het wel even schrikken. Op het einde schudden ze de auto helemaal en rekken ze hem langs alle kanten uit. 't Is te zeggen, ze heffen hem op en laten dan de banden naar alle kanten schuiven. Wel dit jaar (en da's de eerste keer) heften ze mijn bolleke wel 15 cm van de grond ! Zowel vooraan als achteraan ! Och arme ... Als ze zo sleuren aan die wagentjes, heb ik altijd een beetje medelijden ...
En, dames en heren, dit is mijn eerste technische controle met een TOEGEVOEGDE WAARDE !!! Zoals steeds moest ik in het begin de motorkap openmaken : "Ouvrez le capot, s'il-vous plaît". Ja, ik weet het ... In Evere zijn er niet veel die nederlands spreken. De man rommelde wat onder het kofferdeksel en kwam er met een ... tang onderuit ! Een Speedy-tang, natuurlijk. Die zijn ze daar vorige woensdag (of donderdag) vergeten ...
Bolleke is dus weer in orde voor een jaartje. Nu Meutje nog ...
donderdag, november 25, 2004
't Moet goed gaan met mij ... Al zo lang niets meer geschreven ! En aangezien "Geen nieuws, goed nieuws" is ...
De dakgoten zijn leeg, de afgevallen bladeren zijn bijeen gekeerd. Ik kom nu nog alleen in de tuin om vetbolletjes en notenzakjes op te hangen en dan, in het winterzonnetje gezeten, naar het gestoei van de vogeltjes te gaan kijken.
Eindejaar is in de Coige groot onderhoud voor vanalles en nog wat : Meutje gaat naar de dokter, naar de tandarts, naar de oogarts ... En mijn bolleke krijgt zijn jaarlijks onderhoud en moet dan door de controle.
Gisteren had ik een afspraak bij Speedy voor een onderhoud en vier nieuwe banden. Ik had geluk want er liep net een bandenactie : 3 + 1 gratis. En ik had nog meer geluk : net op 24 november hield Monroe zijn gratis test-dag bij Speedy in Herent !
Ik liet mijn Mazdaatje achter in de garage en ging ontbijten bij Walter. In de voormiddag kreeg ik een telefoontje van Speedy : mijn schokdempers en uitlaat waren nog in goede staat maar ... mijn voorste remblokken waren versleten, mijn brandblusser was vervallen en mijn batterij ging de geest gaan geven. Niet getreurd echter, voor een goeie 200 EURO extra konden ze daar in de garage een mouw aan passen !
Na een aangename en rustige dag doorgebracht te hebben in de Kalkhovenstraat, belde ik om vijf uur om te horen hoe het mijn wagentje vergaan was. Hij was klaar en ik mocht hem komen halen. Met de radio vollen bak, reed ik terug naar Broer want wij hadden besloten om in Leuven een stukske te gaan eten.
Als er volk in de wagen zit zet ik de radio heel zacht en zo hoorden we, als we Leuven binnenreden, links vooraan "iepe-iepe-iepe" ... Zeer verontrustend ! Maar ja, we stonden daar nu in Leuven dus hebben we het ons bij "de mannen" maar goed laten smaken. We gingen eigenlijk voor mosselen maar die hadden ze 's middags allemaal al verkocht. Het is dan maar het stoofvlees geworden : ook een aanrader, natuurlijk ! Maar dit geheel terzijde ...
Op de weg terug naar de Kalkhovenstraat was er echter nog steeds die verontrustende "iepe-iepe-iepe" ... Dus, om naar de Coige te rijden, besloot ik wijselijk om NIET langs de autostrade te gaan. Telkens ik die nacht wakker werd, spookte het door mijn hoofd : ik moet terug naar de garage, zo kan ik niet blijven rijden, zal ik wel tot in de garage geraken ? ik zal morgenvroeg dan ook maar "binnendoor" rijden, voor alle zekerheid ...
Want ja, zo is de Meut wel : bij onbekende dingen zie ik steeds het ergste rampenscenario aan mijn geestesoog voorbijgaan. In dit geval zag ik mij dus al rijden en dan plots voorbijgestoken worden door mijn linkervoorwiel.
Vanochtend stond ik al om twintig na acht bij Speedy. Die gaat pas open om halfnegen maar de baas was er al en ik deed hem mijn verhaal. De jongen die gisteren mijn remblokjes vervangen had, kreeg van de baas een paar mogelijk oorzaken van de "iepe-iepe-iepe" en ging aan de slag. Een half uurtje later stortte ik mij in de reuzenfile van Leuven naar Brussel, ZONDER "iepe-iepe-iepe" en tegen half tien kwam ik aan op kantoor, met een gerustgesteld gemoed. OEF !
En nu kan ik mij hier nog wat "amuzeren" met de nieuwe PC die wij hier eergisteren gekregen hebben : een flashy toestel met een flatscreen ! Waaaaw ! Maar minder waaaaw voor HOE ze alles van mijn oude machientje naar deze nieuwe PC omgezet hebben ... Daar heb ik nog enkele dagen zoekwerk aan, vrees ik ...
De dakgoten zijn leeg, de afgevallen bladeren zijn bijeen gekeerd. Ik kom nu nog alleen in de tuin om vetbolletjes en notenzakjes op te hangen en dan, in het winterzonnetje gezeten, naar het gestoei van de vogeltjes te gaan kijken.
Eindejaar is in de Coige groot onderhoud voor vanalles en nog wat : Meutje gaat naar de dokter, naar de tandarts, naar de oogarts ... En mijn bolleke krijgt zijn jaarlijks onderhoud en moet dan door de controle.
Gisteren had ik een afspraak bij Speedy voor een onderhoud en vier nieuwe banden. Ik had geluk want er liep net een bandenactie : 3 + 1 gratis. En ik had nog meer geluk : net op 24 november hield Monroe zijn gratis test-dag bij Speedy in Herent !
Ik liet mijn Mazdaatje achter in de garage en ging ontbijten bij Walter. In de voormiddag kreeg ik een telefoontje van Speedy : mijn schokdempers en uitlaat waren nog in goede staat maar ... mijn voorste remblokken waren versleten, mijn brandblusser was vervallen en mijn batterij ging de geest gaan geven. Niet getreurd echter, voor een goeie 200 EURO extra konden ze daar in de garage een mouw aan passen !
Na een aangename en rustige dag doorgebracht te hebben in de Kalkhovenstraat, belde ik om vijf uur om te horen hoe het mijn wagentje vergaan was. Hij was klaar en ik mocht hem komen halen. Met de radio vollen bak, reed ik terug naar Broer want wij hadden besloten om in Leuven een stukske te gaan eten.
Als er volk in de wagen zit zet ik de radio heel zacht en zo hoorden we, als we Leuven binnenreden, links vooraan "iepe-iepe-iepe" ... Zeer verontrustend ! Maar ja, we stonden daar nu in Leuven dus hebben we het ons bij "de mannen" maar goed laten smaken. We gingen eigenlijk voor mosselen maar die hadden ze 's middags allemaal al verkocht. Het is dan maar het stoofvlees geworden : ook een aanrader, natuurlijk ! Maar dit geheel terzijde ...
Op de weg terug naar de Kalkhovenstraat was er echter nog steeds die verontrustende "iepe-iepe-iepe" ... Dus, om naar de Coige te rijden, besloot ik wijselijk om NIET langs de autostrade te gaan. Telkens ik die nacht wakker werd, spookte het door mijn hoofd : ik moet terug naar de garage, zo kan ik niet blijven rijden, zal ik wel tot in de garage geraken ? ik zal morgenvroeg dan ook maar "binnendoor" rijden, voor alle zekerheid ...
Want ja, zo is de Meut wel : bij onbekende dingen zie ik steeds het ergste rampenscenario aan mijn geestesoog voorbijgaan. In dit geval zag ik mij dus al rijden en dan plots voorbijgestoken worden door mijn linkervoorwiel.
Vanochtend stond ik al om twintig na acht bij Speedy. Die gaat pas open om halfnegen maar de baas was er al en ik deed hem mijn verhaal. De jongen die gisteren mijn remblokjes vervangen had, kreeg van de baas een paar mogelijk oorzaken van de "iepe-iepe-iepe" en ging aan de slag. Een half uurtje later stortte ik mij in de reuzenfile van Leuven naar Brussel, ZONDER "iepe-iepe-iepe" en tegen half tien kwam ik aan op kantoor, met een gerustgesteld gemoed. OEF !
En nu kan ik mij hier nog wat "amuzeren" met de nieuwe PC die wij hier eergisteren gekregen hebben : een flashy toestel met een flatscreen ! Waaaaw ! Maar minder waaaaw voor HOE ze alles van mijn oude machientje naar deze nieuwe PC omgezet hebben ... Daar heb ik nog enkele dagen zoekwerk aan, vrees ik ...
dinsdag, november 02, 2004
Zondag 31 oktober ... 't Is niet al te donker meer dus zullen we maar opstaan. De kamers boven worden geswifferd, beneden borstel ik een beetje uit. Na een flinke douche zet ik de radio aan en hoor het nieuws van ... acht uur ! Ik had nochtans een briefje in de keuken opgehangen om mij er aan te herinneren dat ik zaterdagnacht de klok moest terugzetten. Zelfs post-it'jes helpen dus niet meer ...
Maar niet getreurd, ik zal dus nu de klokken juist zetten : de klok van de thermostaat, het tinnen schoteltje in de hall en het uur op mijn GSM. Vanavond zet ik mijn wekker wel een uurtje terug.
Maandag 1 november ... Daar ik mij het ganse weekend al een beetje slapjes voel (is mijn grieppikuur aan het werken ?), besluit ik om 's morgens wat te gaan wandelen in het park van Tervuren. Ik besluit mijn polshorloge aan te doen. Die moet natuurlijk ook nog juist gezet worden. Ik kijk op de klok van de thermostaat en moet vaststellen dat mijn polshorloge daarmee gelijkloopt ! Oei ! Ze is toch niet kapot zeker ? Is ze zomaar een uur achter gaan lopen ? Enig denkwerk leert mij echter dat ik de vorige dag de thermostaatklok gewoonweg 24 uren doorgedraaid heb ... ! Allez, dan zullen we ze nu nog maar eens 23 uren doordraaien, zeker ?
Pfffff ... Doodmoe word ik van dat zomer/winteruur ...
En ook wel een beetje van mijn weekendactiviteiten : zondag heb ik de bloembollen in de grond gestoken. Maandag heb ik dan al een beetje de afgevallen bladeren bijeengekeerd om op de bloembollen te strooien. Maar nu moet ik wachten tot AL de bladeren van de bomen gevallen zijn eer ik nog eens kan keren en de goten uitkuisen. En, aan de bomen te zien, zal dat nog een hele tijd duren ... !
Maar niet getreurd, ik zal dus nu de klokken juist zetten : de klok van de thermostaat, het tinnen schoteltje in de hall en het uur op mijn GSM. Vanavond zet ik mijn wekker wel een uurtje terug.
Maandag 1 november ... Daar ik mij het ganse weekend al een beetje slapjes voel (is mijn grieppikuur aan het werken ?), besluit ik om 's morgens wat te gaan wandelen in het park van Tervuren. Ik besluit mijn polshorloge aan te doen. Die moet natuurlijk ook nog juist gezet worden. Ik kijk op de klok van de thermostaat en moet vaststellen dat mijn polshorloge daarmee gelijkloopt ! Oei ! Ze is toch niet kapot zeker ? Is ze zomaar een uur achter gaan lopen ? Enig denkwerk leert mij echter dat ik de vorige dag de thermostaatklok gewoonweg 24 uren doorgedraaid heb ... ! Allez, dan zullen we ze nu nog maar eens 23 uren doordraaien, zeker ?
Pfffff ... Doodmoe word ik van dat zomer/winteruur ...
En ook wel een beetje van mijn weekendactiviteiten : zondag heb ik de bloembollen in de grond gestoken. Maandag heb ik dan al een beetje de afgevallen bladeren bijeengekeerd om op de bloembollen te strooien. Maar nu moet ik wachten tot AL de bladeren van de bomen gevallen zijn eer ik nog eens kan keren en de goten uitkuisen. En, aan de bomen te zien, zal dat nog een hele tijd duren ... !
donderdag, oktober 28, 2004
Lap ! De maansverduistering gemist ... ! Ik had het nochtans in mijn agenda genoteerd ... Maar 't was toch niet helemaal alleen mijn fout, hoop ik.
Vanmorgen word ik wakker met Radio 2 en ik hoor de nieuwslezer zeggen dat men nog een twintigtal minuutjes naar de maansverduistering kon kijken, als het weer het toeliet. Ik natuurlijk direct mijn bed uitgesprongen en aan alle vensters gaan kijken : ik zag echter alleen maar wolken, wolken, wolken ...
Maar mijn vriendinnetje de Maan, heeft het helemaal goedgemaakt ! Ik kwam buiten om in mijn wagentje te stappen en ik zag Maantje af en toe eens komen piepen tussen de wolken. Ik heb haar natuurlijk beknord : "Deugniet, ge hebt weer uw verdwijnspelletje voor mij verborgen gehouden !". Wel, op weg naar kantoor heeft ze de verduistering (helemaal voor mij alleen ?) nog eens nagespeeld. Inplaats van door de schaduw van de aarde te gaan, is ze langs boven achter een heel fotogenieke wolkengroep geschoven. Dan was ze even "weg" maar kon ik genieten van spectaculaire wolkenbeelden, en na een tijdje kwam ze er langs onder weer stralend onderuit !
Tegen de tijd dat ik op kantoor toekwam, stond ze daar te blinken in een wolkenloze hemel, de deugniet !!!
Vanmorgen word ik wakker met Radio 2 en ik hoor de nieuwslezer zeggen dat men nog een twintigtal minuutjes naar de maansverduistering kon kijken, als het weer het toeliet. Ik natuurlijk direct mijn bed uitgesprongen en aan alle vensters gaan kijken : ik zag echter alleen maar wolken, wolken, wolken ...
Maar mijn vriendinnetje de Maan, heeft het helemaal goedgemaakt ! Ik kwam buiten om in mijn wagentje te stappen en ik zag Maantje af en toe eens komen piepen tussen de wolken. Ik heb haar natuurlijk beknord : "Deugniet, ge hebt weer uw verdwijnspelletje voor mij verborgen gehouden !". Wel, op weg naar kantoor heeft ze de verduistering (helemaal voor mij alleen ?) nog eens nagespeeld. Inplaats van door de schaduw van de aarde te gaan, is ze langs boven achter een heel fotogenieke wolkengroep geschoven. Dan was ze even "weg" maar kon ik genieten van spectaculaire wolkenbeelden, en na een tijdje kwam ze er langs onder weer stralend onderuit !
Tegen de tijd dat ik op kantoor toekwam, stond ze daar te blinken in een wolkenloze hemel, de deugniet !!!
vrijdag, oktober 22, 2004
Akkoord, de laatste tijd heb ik niet echt veel huishoudelijk werk verricht : ne mens kan al eens ziek zijn, geen tijd hebben, geen goesting hebben ...
Maar dat heb ik de laatste twee dagen helemaal goed gemaakt !
Deze week ben ik aan mijn eindejaarswoensdagcyclus begonnen, dwz dat ik tot het einde van het jaar, bijna elke woensdag verlof neem.
Wel, woensdag was het prachtig weer. Ik heb de garage zo leeg mogelijk gemaakt. Ten dien einde ben ik naar het containerpark geweest. Dat viel eigenlijk nog mee. Ik was bang dat ik in twee keer zou moeten rijden maar ik had niet zo veel afval als het eruit zag. En dan kon ik aan het opruimen van het terras beginnen. Alles heeft eraan moeten geloven : de tuinmeubelen, alle bloempotten en plantenbakken zijn naar binnen verhuisd. Het terras is afgeschuurd. De steentjes aan de voorkant van het huis hebben een javelbeurt gekregen zodat het mos er weer even weg is.
Moe maar voldaan ben ik 's avonds onder de douche gestapt. Daarna ben ik, in de gietende regen, gezellig onder mijn proper terras naar de weerlichten gaan kijken. Uiteindelijk ben ik in mijn bed gekropen maar ik heb echter geen oog dicht gedaan. Het heeft gebliksemd, gedonderd, gegooooooooten en erg gewaaid. Alles bijeen heb ik anderhalf uurtje geslapen en 's morgens was ik een beetje dood. Niet alleen vanwege te weinig nachtrust maar ook en vooral van stijve en stramme spieren.
Waarom weet ik niet, maar donderdagochtend ben ik even naar de kelder gaan zien : die had die nacht onder water gestaan ! Dus wist ik al wat te doen, toen ik donderdagavond thuis kwam. Ik was 's morgens maar even van boven aan de trap naar de kelder gaan kijken en het zag er niet zo erg uit. Maar toen ik 's avonds beneden in de kelder kwam, zag het er helemaal anders uit : er stond nog water op het diepste punt (3 emmers heb ik er met de dweil nog uitgehaald) en, aan het venster waar die regen binnenkomt had ik een zandbak !
Waar die modder vandaan komt weet ik niet. Ik heb anders nooit modder in mijn kelder. Is er wellicht 's nachts een woestijnregen gevallen ? De Kruisstraat en de Coigesteenweg waren die dag ook al afgesloten vanwege één grote modderpoel. En zelfs in de Nachtegalenlaan lag het verkeersplateau onder een flinke laag modder. Daar zijn geen velden in de buurt, dus weer : waar kwam toch al die modder vandaan ?
Al met al heb ik de kelder na enkele uurtjes toch weer proper gekregen. Ondertussen moest ik de Bofrost-man nog even te woord staan : hun assortiment is weer eens veranderd en het lekkere kalfsvlees in roomsaus was niet meer te krijgen ...
Na een verkwikkende douche, heb ik mezelf een lekker paddestoelenommeletje gemaakt. Toen ik de handdoek uit de kast wou nemen, bleef die hangen ... ? Ik gaf er een rukje aan en tegelijk donderde mijn hele voorraad euro's naar beneden : de handdoek hing aan mijn gietertje en de laatste tijd heb ik de stomme gewoonte om, als mijn gietertje niet leeg is, het nog gevuld onder de pompbak te zetten ! En, jawel hoor : vrolijk tuimelde het gietertje-met-water uit de kast en kon ik de keukenvloer ook nog een poetsbeurt geven !
Nu heb ik dus een poets-overdosis en mag ik gerust even uitpuffen, vind ik ...
Maar dat heb ik de laatste twee dagen helemaal goed gemaakt !
Deze week ben ik aan mijn eindejaarswoensdagcyclus begonnen, dwz dat ik tot het einde van het jaar, bijna elke woensdag verlof neem.
Wel, woensdag was het prachtig weer. Ik heb de garage zo leeg mogelijk gemaakt. Ten dien einde ben ik naar het containerpark geweest. Dat viel eigenlijk nog mee. Ik was bang dat ik in twee keer zou moeten rijden maar ik had niet zo veel afval als het eruit zag. En dan kon ik aan het opruimen van het terras beginnen. Alles heeft eraan moeten geloven : de tuinmeubelen, alle bloempotten en plantenbakken zijn naar binnen verhuisd. Het terras is afgeschuurd. De steentjes aan de voorkant van het huis hebben een javelbeurt gekregen zodat het mos er weer even weg is.
Moe maar voldaan ben ik 's avonds onder de douche gestapt. Daarna ben ik, in de gietende regen, gezellig onder mijn proper terras naar de weerlichten gaan kijken. Uiteindelijk ben ik in mijn bed gekropen maar ik heb echter geen oog dicht gedaan. Het heeft gebliksemd, gedonderd, gegooooooooten en erg gewaaid. Alles bijeen heb ik anderhalf uurtje geslapen en 's morgens was ik een beetje dood. Niet alleen vanwege te weinig nachtrust maar ook en vooral van stijve en stramme spieren.
Waarom weet ik niet, maar donderdagochtend ben ik even naar de kelder gaan zien : die had die nacht onder water gestaan ! Dus wist ik al wat te doen, toen ik donderdagavond thuis kwam. Ik was 's morgens maar even van boven aan de trap naar de kelder gaan kijken en het zag er niet zo erg uit. Maar toen ik 's avonds beneden in de kelder kwam, zag het er helemaal anders uit : er stond nog water op het diepste punt (3 emmers heb ik er met de dweil nog uitgehaald) en, aan het venster waar die regen binnenkomt had ik een zandbak !
Waar die modder vandaan komt weet ik niet. Ik heb anders nooit modder in mijn kelder. Is er wellicht 's nachts een woestijnregen gevallen ? De Kruisstraat en de Coigesteenweg waren die dag ook al afgesloten vanwege één grote modderpoel. En zelfs in de Nachtegalenlaan lag het verkeersplateau onder een flinke laag modder. Daar zijn geen velden in de buurt, dus weer : waar kwam toch al die modder vandaan ?
Al met al heb ik de kelder na enkele uurtjes toch weer proper gekregen. Ondertussen moest ik de Bofrost-man nog even te woord staan : hun assortiment is weer eens veranderd en het lekkere kalfsvlees in roomsaus was niet meer te krijgen ...
Na een verkwikkende douche, heb ik mezelf een lekker paddestoelenommeletje gemaakt. Toen ik de handdoek uit de kast wou nemen, bleef die hangen ... ? Ik gaf er een rukje aan en tegelijk donderde mijn hele voorraad euro's naar beneden : de handdoek hing aan mijn gietertje en de laatste tijd heb ik de stomme gewoonte om, als mijn gietertje niet leeg is, het nog gevuld onder de pompbak te zetten ! En, jawel hoor : vrolijk tuimelde het gietertje-met-water uit de kast en kon ik de keukenvloer ook nog een poetsbeurt geven !
Nu heb ik dus een poets-overdosis en mag ik gerust even uitpuffen, vind ik ...
dinsdag, oktober 05, 2004
Dank u Engelbewaarder !!!
't Wordt eentonig, hé ? Maar het is wel juist : mijn Engelbewaarder heeft meer dan een full-time job aan mij ...
Gisterenavond kom ik om 9 uur thuis. 't Waren heel lekkere smoutebollen, bij de weg, en nog verniet ook ;-)))
Ik maak de vuilbak klaar want die moet ik woensdagochtend buiten zetten. En vermits zus en ik vanavond gaan eten, dacht ik om al wat voorsprong te halen. Eerst dacht ik om niet naar het vuilbakje boven in de WC te gaan kijken. Maar ik heb het toch maar gedaan en ... Toen ik boven kwam zag ik dat het slaapkamervenster wagenwijd openstond !
Enig geheugenwerk leerde mij dat ik maandagochtend de kamer geswifferd had. Ah jaaaa ! Zondag was ik het vergeten. En het is nu nog maar eens bewezen dat ik 's ochtends niet van mijn rituelen mag afwijken ! Want dan gebeuren er dingen die niet zouden moeten gebeuren, zoals vensters laten openstaan en zo ...
Het resultaat van een venster die de ganse dag openstaat is dan natuurlijk dat ik mijn bed aan een uitgebreid spinnenonderzoek onderwerp. En er zaten enkele muggen binnen. Ik heb hen gezegd : "Ik IN het bed en jullie tegen het plafond !". Eentje heeft zich niet aan de regels gehouden want toen ik 's nachts eens opstond, lag er een verpletterde mug bij mij onder de lakens. En dat op de Werelddierendag ... Maar 'k had ze nochtans verwittigd !
Ik heb gisterenavond ook "De Heks en de Heilige" uitgelezen. 't Is een fantastisch boek en ik ga zeker nog werken zoeken van Ulrike Schweikert ! Maar op bladzijde 368 kreeg mijn enthousiasme een flinke deuk, want daarna kwam zomaar ineens bladzijde 373 !!! Jamaar ... ! Het boek was nochtans ingepakt toen ik het gekocht heb. En je ziet ook niet aan het inbinden dat er (weliswaar slechts 2) bladen ontbreken. Ik zal eens zien of ik niet een mailtje kan sturen naar Uitgeverij Archipel ... 't Is toch niet gepermiteerd, hé ?
Vanochtend was ik dan weer niet bij de les. Humo gehaald in Sterrebeek en aan de kerk liet ik een jongedame vriendelijk oversteken. Maar daardoor sloeg ik de verkeerde richting in en kwam prompt in de omleiding terecht !!! Zucht ... Ik had mij nochtans voorgenomen om, na de krantenwinkel, gewoon terug te rijden en zo mijn gewone ochtendbaan te volgen ... Maar goed, het onheil was geschied. Ik ben dus maar weer "langs achter" gereden en heb aan de Mouse House, zoals steeds, gewoon mijn ogen dichtgedaan om op de steenweg te geraken ...
Vanavond gaan zus en ik dus bij "de mannen" eten ! 't Is te zeggen, gisteren zei Lieve mij : "Morgen bij de mannen ? Dat zal niet gaan.". Ik dacht : dinsdag is hun sluitingsdag en vroeg : "En woensdag dan ?". "Ook niet", was het antwoord. Ik werd al lichtelijk wanhopig. Maar toen kwam de uitleg. De mannen hebben een filiaal geopend (Het Pleidooi) en hebben hun vrouwen in Het Breughelhof gezet. Maar nu zitten de mannen zonder kok en dus vindt er een partnerruil plaats zodat er momenteel, zowel in Het Pleidooi als in Het Breughelhof een "man-vrouw" zit. Daarom gaan we vanavond dus niet naar "de mannen" ...
Maar ik weet nu al dat het toch héél lekker zal zijn !!!
't Wordt eentonig, hé ? Maar het is wel juist : mijn Engelbewaarder heeft meer dan een full-time job aan mij ...
Gisterenavond kom ik om 9 uur thuis. 't Waren heel lekkere smoutebollen, bij de weg, en nog verniet ook ;-)))
Ik maak de vuilbak klaar want die moet ik woensdagochtend buiten zetten. En vermits zus en ik vanavond gaan eten, dacht ik om al wat voorsprong te halen. Eerst dacht ik om niet naar het vuilbakje boven in de WC te gaan kijken. Maar ik heb het toch maar gedaan en ... Toen ik boven kwam zag ik dat het slaapkamervenster wagenwijd openstond !
Enig geheugenwerk leerde mij dat ik maandagochtend de kamer geswifferd had. Ah jaaaa ! Zondag was ik het vergeten. En het is nu nog maar eens bewezen dat ik 's ochtends niet van mijn rituelen mag afwijken ! Want dan gebeuren er dingen die niet zouden moeten gebeuren, zoals vensters laten openstaan en zo ...
Het resultaat van een venster die de ganse dag openstaat is dan natuurlijk dat ik mijn bed aan een uitgebreid spinnenonderzoek onderwerp. En er zaten enkele muggen binnen. Ik heb hen gezegd : "Ik IN het bed en jullie tegen het plafond !". Eentje heeft zich niet aan de regels gehouden want toen ik 's nachts eens opstond, lag er een verpletterde mug bij mij onder de lakens. En dat op de Werelddierendag ... Maar 'k had ze nochtans verwittigd !
Ik heb gisterenavond ook "De Heks en de Heilige" uitgelezen. 't Is een fantastisch boek en ik ga zeker nog werken zoeken van Ulrike Schweikert ! Maar op bladzijde 368 kreeg mijn enthousiasme een flinke deuk, want daarna kwam zomaar ineens bladzijde 373 !!! Jamaar ... ! Het boek was nochtans ingepakt toen ik het gekocht heb. En je ziet ook niet aan het inbinden dat er (weliswaar slechts 2) bladen ontbreken. Ik zal eens zien of ik niet een mailtje kan sturen naar Uitgeverij Archipel ... 't Is toch niet gepermiteerd, hé ?
Vanochtend was ik dan weer niet bij de les. Humo gehaald in Sterrebeek en aan de kerk liet ik een jongedame vriendelijk oversteken. Maar daardoor sloeg ik de verkeerde richting in en kwam prompt in de omleiding terecht !!! Zucht ... Ik had mij nochtans voorgenomen om, na de krantenwinkel, gewoon terug te rijden en zo mijn gewone ochtendbaan te volgen ... Maar goed, het onheil was geschied. Ik ben dus maar weer "langs achter" gereden en heb aan de Mouse House, zoals steeds, gewoon mijn ogen dichtgedaan om op de steenweg te geraken ...
Vanavond gaan zus en ik dus bij "de mannen" eten ! 't Is te zeggen, gisteren zei Lieve mij : "Morgen bij de mannen ? Dat zal niet gaan.". Ik dacht : dinsdag is hun sluitingsdag en vroeg : "En woensdag dan ?". "Ook niet", was het antwoord. Ik werd al lichtelijk wanhopig. Maar toen kwam de uitleg. De mannen hebben een filiaal geopend (Het Pleidooi) en hebben hun vrouwen in Het Breughelhof gezet. Maar nu zitten de mannen zonder kok en dus vindt er een partnerruil plaats zodat er momenteel, zowel in Het Pleidooi als in Het Breughelhof een "man-vrouw" zit. Daarom gaan we vanavond dus niet naar "de mannen" ...
Maar ik weet nu al dat het toch héél lekker zal zijn !!!
maandag, oktober 04, 2004
De zon heeft vanmorgen weer haar speciale kleurtjes bovengehaald : de hemel staat in een gloeiend rood en blauw vuur ! Ik ben er een beetje van gaan genieten, vanuit ons grote "corner office". Fan-tas-tisch !!! Ik vraag mij af waar de zon haar verfjes gaat kopen. Het zijn van die rood- en blauwtinten die je niet in pottekes vindt ... Zucht !!!
Maar voor ik al te poëtisch wordt : vandaag is het Werelddierendag !
En ik maak er Coigefruitdag van. Vorige vrijdag had ik een appel en een peer meegebracht naar kantoor. Vanwege geen tijd en goesting om ze op te eten, heb ik ze 's avonds echter weer mee naar huis genomen. Ik heb ze terug bij het andere fruit in de schaal gelegd met de woorden : "Zo, en vertel nu maar eens aan jullie vriendjes waar jullie vandaag geweest zijn en wat jullie allemaal gezien hebben !"
Vandaag onderneem ik weer een fruit-poging. Daartoe heb ik een ANDERE appel en peer meegebracht. Ah jaaaaaaa ! Iedereen mag een keer op stap, niet ?
(dit moet ik fluisteren, want ze liggen hier naast mij op het bureau) : Alleen weet ik niet of de appel en de peer van vandaag het gaan kunnen verder vertellen aan hun vriendjes in de Coige ...
Maar ... 'k zal ze misschien toch niet o-p-e-t-e-n vandaag want ... vanavond ga ik met onze (tijdelijk weduwe) Webmastster smoutebollen halen op de kermis !!!
Iedereen een prettige week toegewenst !!!
Maar voor ik al te poëtisch wordt : vandaag is het Werelddierendag !
En ik maak er Coigefruitdag van. Vorige vrijdag had ik een appel en een peer meegebracht naar kantoor. Vanwege geen tijd en goesting om ze op te eten, heb ik ze 's avonds echter weer mee naar huis genomen. Ik heb ze terug bij het andere fruit in de schaal gelegd met de woorden : "Zo, en vertel nu maar eens aan jullie vriendjes waar jullie vandaag geweest zijn en wat jullie allemaal gezien hebben !"
Vandaag onderneem ik weer een fruit-poging. Daartoe heb ik een ANDERE appel en peer meegebracht. Ah jaaaaaaa ! Iedereen mag een keer op stap, niet ?
(dit moet ik fluisteren, want ze liggen hier naast mij op het bureau) : Alleen weet ik niet of de appel en de peer van vandaag het gaan kunnen verder vertellen aan hun vriendjes in de Coige ...
Maar ... 'k zal ze misschien toch niet o-p-e-t-e-n vandaag want ... vanavond ga ik met onze (tijdelijk weduwe) Webmastster smoutebollen halen op de kermis !!!
Iedereen een prettige week toegewenst !!!
donderdag, september 30, 2004
BZQ172, U BENT EEN LUL !!!
En nog geen grote ook niet : eerder een heeeeel kleine gefrustreerd driftkikkerlulletje heb je, dat je in het verkeer probeert op te blazen ...
Vanochtend nemen we, met ons zessen, gezwind de bocht om, op het baantje dat evenwijdig loopt met de E40, eens lekker door te scheuren. We komen uit de bocht in het eerste rechte stuk en beginnen allemaal snelheid te maken. Algauw zitten we aan zeventig per uur.
Auto's die zeventig per uur rijden, hangen vanzelf niet met kop en staart tegen elkaar aan. Tussen elke wagen is ongeveer plaats voor twee voertuigen. Reken zelf maar uit hoelang een file is van vijf auto's die een serieuze snelheid beginnen te ontwikkelen ...
En dan zie ik de truuter achter mij naar links uitwijken. 't Is niet waar, hé ? Die wil mij voorbij ! Maar dat kan niet ! De eerste auto van onze file is intussen al aan de volgende bocht gearriveerd. Als je heel die rij nu voorbij wil, heb je helemaal geen zicht op tegenliggers. Tegenliggers die ook aan zeventig, tachtig of negentig per uur aankomen. Ah jaaaa ! Want zo een baantje buiten de bewoonde wereld, daar wil iedereen wel eens gas geven.
En ja hoor, 't gaat helemaal zoals ik verwacht : lul geeft gas, rijdt mij voorbij, gooit zich tussen mij en mijn voorganger en moet dan met beide voeten op de rem gaan staan om niet tegen mijn voorganger aan te knallen.
Nu, ik verwachtte geen ongeval of zo want ik had dit allemaal zien aankomen. Maar ik werd mij daar toch zo RAZEND dat ik eens flink geclaxoneerd heb.
Na de eerste bocht, zag ik lul weer naar links gaan maar de volgende bocht kwam al in zicht en zijn frank was ondertussen ook al gevallen dat hij in een nogal lange rij zat. Tot aan de Zavelstraat is hij dus braafjes in het gelid blijven rijden ...
Maar, ik blijf er bij : BZQ172, U BENT EEN LUL !!!
En nog even een wijze les : lach nooit met andermans leed !
Gisteren vertel ik al lachend aan de collega's dat Buur Boer die ochtend gelijk met mij vertrok. Hij zat op een supergrote tractor waarachter een vervaarlijke ploegmachine hing. Zo een geval van vier meter lang en meer dan twee meter hoog, dat een beetje schuin over de stoep hing. Daarmee sleurde hij door de takken van een boompje dat op de stoep bij Buur BMW staat.
Gisterenavond kom ik thuis en wat ligt daar, half op straat en half op mijn stoep ? Een grote tak van één van mijn bomen !
Buur Boer was dus voor mij thuis gekomen ... ;-)
En nog geen grote ook niet : eerder een heeeeel kleine gefrustreerd driftkikkerlulletje heb je, dat je in het verkeer probeert op te blazen ...
Vanochtend nemen we, met ons zessen, gezwind de bocht om, op het baantje dat evenwijdig loopt met de E40, eens lekker door te scheuren. We komen uit de bocht in het eerste rechte stuk en beginnen allemaal snelheid te maken. Algauw zitten we aan zeventig per uur.
Auto's die zeventig per uur rijden, hangen vanzelf niet met kop en staart tegen elkaar aan. Tussen elke wagen is ongeveer plaats voor twee voertuigen. Reken zelf maar uit hoelang een file is van vijf auto's die een serieuze snelheid beginnen te ontwikkelen ...
En dan zie ik de truuter achter mij naar links uitwijken. 't Is niet waar, hé ? Die wil mij voorbij ! Maar dat kan niet ! De eerste auto van onze file is intussen al aan de volgende bocht gearriveerd. Als je heel die rij nu voorbij wil, heb je helemaal geen zicht op tegenliggers. Tegenliggers die ook aan zeventig, tachtig of negentig per uur aankomen. Ah jaaaa ! Want zo een baantje buiten de bewoonde wereld, daar wil iedereen wel eens gas geven.
En ja hoor, 't gaat helemaal zoals ik verwacht : lul geeft gas, rijdt mij voorbij, gooit zich tussen mij en mijn voorganger en moet dan met beide voeten op de rem gaan staan om niet tegen mijn voorganger aan te knallen.
Nu, ik verwachtte geen ongeval of zo want ik had dit allemaal zien aankomen. Maar ik werd mij daar toch zo RAZEND dat ik eens flink geclaxoneerd heb.
Na de eerste bocht, zag ik lul weer naar links gaan maar de volgende bocht kwam al in zicht en zijn frank was ondertussen ook al gevallen dat hij in een nogal lange rij zat. Tot aan de Zavelstraat is hij dus braafjes in het gelid blijven rijden ...
Maar, ik blijf er bij : BZQ172, U BENT EEN LUL !!!
En nog even een wijze les : lach nooit met andermans leed !
Gisteren vertel ik al lachend aan de collega's dat Buur Boer die ochtend gelijk met mij vertrok. Hij zat op een supergrote tractor waarachter een vervaarlijke ploegmachine hing. Zo een geval van vier meter lang en meer dan twee meter hoog, dat een beetje schuin over de stoep hing. Daarmee sleurde hij door de takken van een boompje dat op de stoep bij Buur BMW staat.
Gisterenavond kom ik thuis en wat ligt daar, half op straat en half op mijn stoep ? Een grote tak van één van mijn bomen !
Buur Boer was dus voor mij thuis gekomen ... ;-)
maandag, september 27, 2004
Ik heb net aan mijn broertje gemaild dat hij zijn gebruikte kleren maar naar zijn gewone wegbrengpunt moet brengen ... Ik mocht ze hebben om bij E5-Mode binnen te doen. Daarvoor kreeg je dan een aankoopbon van 5 EURO. Helaas was dat DIT weekend ! Vrijdag heb ik er helemaal niet aan gedacht en zaterdag was het niet mijn beste dag : om vier uur 's ochtends opgestaan met stekende hoofdpijn en een Dafalgan genomen, verder geslapen tot elf uur, wat rondgelummeld, in de namiddag even boodschappen gedaan, daarna eten gemaakt maar niet opgegeten vanwege geen goesting (!) en om acht uur met nog een Dafalgan maar weer onder de donsdeken gekropen.
Aan het hele E5-Mode gebeuren heb ik dus niet meer gedacht en mijn kleerkast hangt nog even vol als altijd. Een beetje voller zelfs, want zondag heb ik gewassen en gestreken !
Ja, zondag voelde ik mij een ietsje beter en ben ik dan maar beginnen poetsen ;-)
Ge weet hoe dat gaat, hé ? Het begint met wat Glorix in de WC te gieten en voor je het weet heb je de WC's gekuist (muren en al !), het bad gepoetst, de normale zondagpoetsbeurt van de kamers achter de rug, en omdat je er plezier in krijgt ga je dan ook maar eens afstoffen en grondig stofzuigen in de living. Als de wind dan nog wat meezit droogt de was gemakkelijk en kan je er nog een stapeltje strijk mee tegenaan gooien. Die volgezabberde plantenbakken ? Die brengen toch niets meer op : leegmaken die handel ! En 't moet nu maar eens uit zijn met al die motten- en spinnendraden aan de vensters : met de grove borstel erdoor !
Zo werd zondag dan ook een beetje spinnendag. In de living zat er een "krewellige" : die klampte zich vast in een hoekje aan het plafond en ik heb veel moeite gehad om ze in de stofzuiger te doen verdwijnen. Bij het wegborstelen van de spinnendraden rond de venstertjes van de garage, heb ik een familielid van die supergrote reuzenspin uit de garage doen opschrikken. Of beter : zij heeft mij doen opschrikken. Ik heb wat rondgehuppeld (ai ! oei !) en uiteindelijk is ze tegen de voorgevel onder mijn klomp gesneuveld ... 's Avonds draai ik mij om in bed en zie ik op de "plancher" tegen de kasten een zwarte plek. Tegen beter weten in heb ik mijn bril opgezet. Jawel ! Spinnemans ... Een spin in een hoekje proberen te verpletteren is NIET gemakkelijk ! Ze kroop weg ONDER de parketplanken !!! Ik heb dan een paar keer flink met mijn voet op die bepaalde plank gestampt en dat vond ze niet leuk want ze kwam terug boven plancher. En uiteindelijk is ook zij onder mijn klomp gesneuveld ... Snik, snik ...
Nu we toch in de lugubere sfeer zitten : vrijdagavond lag er in de Coige een overreden eekhoorntje ! Allez, aan de fantastische pluimstaart te zien, denk ik toch dat het een eekhoorntje was. 't Had precies wel wit op zijn buikje ... Kan dat ? Een eekhoorntje met een wit buikje ?
Vanochtend, terwijl ze op het nieuws over DHL bezig waren, reed ik achter een vrachtwagen met opligger van ... PHL ... in Duitsland !!! Ahaaaa ... denken ze het ZO op te lossen, die mannen ? ;-)))
Wat vandaag nog allemaal gaat brengen : wie weet dat, jong ? Ik heb vanmorgen een asprootje genomen maar dat was precies niet goed meer : het rook en proefde naar azijn ... Maar ik sliep nog half en heb het spul toch maar binnengekapt. Zodra de roze olifantjes verschijnen, laat ik het u weten !!!
Aan het hele E5-Mode gebeuren heb ik dus niet meer gedacht en mijn kleerkast hangt nog even vol als altijd. Een beetje voller zelfs, want zondag heb ik gewassen en gestreken !
Ja, zondag voelde ik mij een ietsje beter en ben ik dan maar beginnen poetsen ;-)
Ge weet hoe dat gaat, hé ? Het begint met wat Glorix in de WC te gieten en voor je het weet heb je de WC's gekuist (muren en al !), het bad gepoetst, de normale zondagpoetsbeurt van de kamers achter de rug, en omdat je er plezier in krijgt ga je dan ook maar eens afstoffen en grondig stofzuigen in de living. Als de wind dan nog wat meezit droogt de was gemakkelijk en kan je er nog een stapeltje strijk mee tegenaan gooien. Die volgezabberde plantenbakken ? Die brengen toch niets meer op : leegmaken die handel ! En 't moet nu maar eens uit zijn met al die motten- en spinnendraden aan de vensters : met de grove borstel erdoor !
Zo werd zondag dan ook een beetje spinnendag. In de living zat er een "krewellige" : die klampte zich vast in een hoekje aan het plafond en ik heb veel moeite gehad om ze in de stofzuiger te doen verdwijnen. Bij het wegborstelen van de spinnendraden rond de venstertjes van de garage, heb ik een familielid van die supergrote reuzenspin uit de garage doen opschrikken. Of beter : zij heeft mij doen opschrikken. Ik heb wat rondgehuppeld (ai ! oei !) en uiteindelijk is ze tegen de voorgevel onder mijn klomp gesneuveld ... 's Avonds draai ik mij om in bed en zie ik op de "plancher" tegen de kasten een zwarte plek. Tegen beter weten in heb ik mijn bril opgezet. Jawel ! Spinnemans ... Een spin in een hoekje proberen te verpletteren is NIET gemakkelijk ! Ze kroop weg ONDER de parketplanken !!! Ik heb dan een paar keer flink met mijn voet op die bepaalde plank gestampt en dat vond ze niet leuk want ze kwam terug boven plancher. En uiteindelijk is ook zij onder mijn klomp gesneuveld ... Snik, snik ...
Nu we toch in de lugubere sfeer zitten : vrijdagavond lag er in de Coige een overreden eekhoorntje ! Allez, aan de fantastische pluimstaart te zien, denk ik toch dat het een eekhoorntje was. 't Had precies wel wit op zijn buikje ... Kan dat ? Een eekhoorntje met een wit buikje ?
Vanochtend, terwijl ze op het nieuws over DHL bezig waren, reed ik achter een vrachtwagen met opligger van ... PHL ... in Duitsland !!! Ahaaaa ... denken ze het ZO op te lossen, die mannen ? ;-)))
Wat vandaag nog allemaal gaat brengen : wie weet dat, jong ? Ik heb vanmorgen een asprootje genomen maar dat was precies niet goed meer : het rook en proefde naar azijn ... Maar ik sliep nog half en heb het spul toch maar binnengekapt. Zodra de roze olifantjes verschijnen, laat ik het u weten !!!
dinsdag, september 14, 2004
't Is te lang goed gegaan ... Tijd om mij weer eens flink te ergeren, dus.
Gisterenmorgen lag er langs de baan een overreden vosje !
Vanmorgen nader ik de bushalte aan de Panorama. De bus heeft net iemand laten afstappen. Nog geen tien meter achter de bus komt een afrikaanse dame aangerend met een klein kindje (4 jaar ?) aan de hand. Nu ja, hoe snel kan je "rennen" met een klein kind aan de hand ? Niets gekort, echter. De bus moest blijkbaar dringend ergens zijn ... En de dame heeft zich dan maar met haar kindje in het bushokje geïnstalleerd om op de volgende bus te wachten. Ik heb nog nooit een bus zo snel zijn pinker zien opzetten om van zijn halte weg te rijden :-(
En dan kom ik aan op kantoor. Ze zijn weer maar eens de afgevallen bladeren aan het wegblazen ! Niet dat ze die ergens mooi op een hoopje blazen om ze later bijeen te keren. Neen, gewoon "wegblazen" ! Nu moet je mij eens uitleggen wat het nut is van zomaar bladeren weg te blazen ? Oh, ik zie het al. De parking onder het gebouw ligt er vol van. Oei ! Dan zal Alberto straks weer moeten werken ... ;-) Nu ja, werken : hij pakt gewoon de brandslang en spuit de garage eens uit. Tiens, waar zouden die bladeren dan terechtkomen ? Juist, terug buiten op de parking ! En zouden de mannen met de blazers dan ... ? Ik denk dat ik hier net getuige ben geweest van een perpetuum mobile ...
Om af te sluiten, toch nog een prettig nieuwsje. Ge weet het of ge weet het niet maar mijn broertje heeft nog een afgedankte schildpadzandbak in zijn tuin staan. De dag dat die schildpad in de Coige geraakt, wil ik er daar een plantenvijvertje van maken. Helaas ! Schildpadden zijn geen echt snelle dieren. Ze staat dus nog altijd in Diependaal. Gisteren echter kreeg ik een mooie foto van Broer, samen met de geruststelling : "De schildpad wordt goed gebezigd !". Ga maar eens kijken op de Sofa, bij de foto's.
En morgen ga ik met onze Webmastster de Makro onveilig maken ! Ik hoop van jullie hetzelfde ...
Gisterenmorgen lag er langs de baan een overreden vosje !
Vanmorgen nader ik de bushalte aan de Panorama. De bus heeft net iemand laten afstappen. Nog geen tien meter achter de bus komt een afrikaanse dame aangerend met een klein kindje (4 jaar ?) aan de hand. Nu ja, hoe snel kan je "rennen" met een klein kind aan de hand ? Niets gekort, echter. De bus moest blijkbaar dringend ergens zijn ... En de dame heeft zich dan maar met haar kindje in het bushokje geïnstalleerd om op de volgende bus te wachten. Ik heb nog nooit een bus zo snel zijn pinker zien opzetten om van zijn halte weg te rijden :-(
En dan kom ik aan op kantoor. Ze zijn weer maar eens de afgevallen bladeren aan het wegblazen ! Niet dat ze die ergens mooi op een hoopje blazen om ze later bijeen te keren. Neen, gewoon "wegblazen" ! Nu moet je mij eens uitleggen wat het nut is van zomaar bladeren weg te blazen ? Oh, ik zie het al. De parking onder het gebouw ligt er vol van. Oei ! Dan zal Alberto straks weer moeten werken ... ;-) Nu ja, werken : hij pakt gewoon de brandslang en spuit de garage eens uit. Tiens, waar zouden die bladeren dan terechtkomen ? Juist, terug buiten op de parking ! En zouden de mannen met de blazers dan ... ? Ik denk dat ik hier net getuige ben geweest van een perpetuum mobile ...
Om af te sluiten, toch nog een prettig nieuwsje. Ge weet het of ge weet het niet maar mijn broertje heeft nog een afgedankte schildpadzandbak in zijn tuin staan. De dag dat die schildpad in de Coige geraakt, wil ik er daar een plantenvijvertje van maken. Helaas ! Schildpadden zijn geen echt snelle dieren. Ze staat dus nog altijd in Diependaal. Gisteren echter kreeg ik een mooie foto van Broer, samen met de geruststelling : "De schildpad wordt goed gebezigd !". Ga maar eens kijken op de Sofa, bij de foto's.
En morgen ga ik met onze Webmastster de Makro onveilig maken ! Ik hoop van jullie hetzelfde ...
woensdag, september 08, 2004
Geen nieuws - goed nieuws, zullen we maar zeggen.
Het is goed weer, ik leef in perfecte verstandhouding met mijn tuintje, ik ben zonder al te veel problemen weer maar eens geclosed ... Meer moet dat niet zijn, hé ?
Oh ja, toch iets te melden : de spinnen komen binnen ! HELP !!!
Dit weekend zat er een reuzenspin (doormeter MET poten : 6 cm) in de pompbak van de garage. Ze is gesneuveld ... Sorry ! En diezelfde avond zat er eentje naar mij te kijken in de hall, toen ik blootsvoets en zonder bril uit het toilet kwam. Die was maar twee centimetertjes in doormeter. Ik ging versterking halen in de slaapkamer. Bril opgezet en met een sloef in de hand kwam ik terug op de plaats van het nog plaats te hebben delict (spinnenmoord) maar ... ZE WAS WEG !!!
Een dag of drie heb ik, voor het slapengaan, telkens mijn bed binnenste-buiten gekeerd. Maar 'k ben ze niet meer tegengekomen ...
Een dag na het spinnenincident, zat er een motje samen met mij op het toilet. 't Was een héél mooi motje, met prachtige tekeningetjes op de vleugeltjes. Ik heb het eens ernstig toegesproken en gezegd dat ze mocht blijven, op voorwaarde dat ze geen eitjes in mijn kleren ging leggen. Twee dagen is het in de berging blijven wonen. De derde dag vond ik het niet meer !
Mijn vertrouwen in de dierenwereld heeft hiermee een ferme deuk gekregen ...
Gelukkig is dat niet het geval met onze kleine Spruytjes ... Alledrie groeien ze als kool. Noélys tatert dat het een lieve lust is. Ze belde zondag zelfs naar Oma ! En Dina en Luna leren nu alleen recht te zitten ! Het is echter al een tijdje geleden dat ik de kapoenen nog gezien heb. Momenteel leef ik van mooie fotootjes ...
Ik kijk dus zeker uit naar de kaartavond van volgende week !
Het is goed weer, ik leef in perfecte verstandhouding met mijn tuintje, ik ben zonder al te veel problemen weer maar eens geclosed ... Meer moet dat niet zijn, hé ?
Oh ja, toch iets te melden : de spinnen komen binnen ! HELP !!!
Dit weekend zat er een reuzenspin (doormeter MET poten : 6 cm) in de pompbak van de garage. Ze is gesneuveld ... Sorry ! En diezelfde avond zat er eentje naar mij te kijken in de hall, toen ik blootsvoets en zonder bril uit het toilet kwam. Die was maar twee centimetertjes in doormeter. Ik ging versterking halen in de slaapkamer. Bril opgezet en met een sloef in de hand kwam ik terug op de plaats van het nog plaats te hebben delict (spinnenmoord) maar ... ZE WAS WEG !!!
Een dag of drie heb ik, voor het slapengaan, telkens mijn bed binnenste-buiten gekeerd. Maar 'k ben ze niet meer tegengekomen ...
Een dag na het spinnenincident, zat er een motje samen met mij op het toilet. 't Was een héél mooi motje, met prachtige tekeningetjes op de vleugeltjes. Ik heb het eens ernstig toegesproken en gezegd dat ze mocht blijven, op voorwaarde dat ze geen eitjes in mijn kleren ging leggen. Twee dagen is het in de berging blijven wonen. De derde dag vond ik het niet meer !
Mijn vertrouwen in de dierenwereld heeft hiermee een ferme deuk gekregen ...
Gelukkig is dat niet het geval met onze kleine Spruytjes ... Alledrie groeien ze als kool. Noélys tatert dat het een lieve lust is. Ze belde zondag zelfs naar Oma ! En Dina en Luna leren nu alleen recht te zitten ! Het is echter al een tijdje geleden dat ik de kapoenen nog gezien heb. Momenteel leef ik van mooie fotootjes ...
Ik kijk dus zeker uit naar de kaartavond van volgende week !
donderdag, augustus 19, 2004
WAWASDA ??? (ik geloof dat ik dat hier nog al eens geschreven heb ...)
Gisterenavond om half zes, vetrok mijn collega. Ze wou voor het onweer thuis zijn. Ik denk niet dat het haar gelukt is want ze was nog maar net buiten, toen de regen in alle hevigheid met bakken uit de hemel viel.
Ik besloot wijselijk te wachten tot het ergste voorbij was. Rond zes uur zag het er allemaal veel beter uit en stapte ik in mijn bolleke. Op de steenweg was er een beetje file maar dat viel al bij al nog goed mee. Ik had al met mezelf overlegd dat ik via Everberg naar huis zou gaan : nu was het echt niet het moment om in Sterrebeek te gaan rondklungelen ...
Wel, in Voskapel liep het behoorlijk mis. Terug meer bliksem en donder en het begon weer serieus te regenen. In Everberg was het tijd om mijn ruitenwissers op de hoogste snelheid te zetten. Toch ging het allemaal nog goed : iedereen had de lichten aan, reed op het gemakske (40 km/u) en hield voldoende afstand.
Helaas ... Aan het rondpunt in Everberg ging iedereen rechtdoor en ik moest helemaal alleen rechtsaf. Tot dan toe had ik de wagen voor mij kunnen volgen. Nu zag ik echter NIETS meer ! In het veldweggetje, even voorbij Herman en Denise, ben ik dan maar aan de kant gaan staan ... Ik zag het echt niet meer zitten !
Na vijf minuten verminderde de regen en kon ik weer doorrijden. Op de Bosberg kwam het water mij tegemoet gestroomd maar ik reed dapper door. Het kruispunt Leefdaal/Vrebos/Moorsel was herschapen in één grote modderpoel waar ik langzaam doorploeterde.
Aan de Coige werden echter alle rekords gebroken. Ze zijn daar namelijk de aardappelen aan het uitdoen. Het veld heeft daar dus vrij spel en kwam gezwind massaal de straat opgespoeld ! Zelfs aan 5 km/u veroorzaakten zowel ik als mijn tegenliggers metershoge modderfonteinen ! In de Kruisstraat zelf stond mijn kant van de weg helemaal onder water. Iedereen probeerde zoveel mogelijk in het midden te rijden, wat niet altijd lukte als er tegenliggers aankwamen.
Dwars door de kolkende modderrivier van de goot ben ik zonder ongelukken op mijn oprit geraakt en ik ben zelfs relatief droog aan mijn voordeur gekomen want ondertussen was de regenvloed zo goed als helemaal opgehouden ... Om naar mijn brievenbus te gaan kijken, moest ik wel even wachten tot er geen auto's langsreden want die sproeiden het water tot drie meter ver in mijn tuin !
Vanmorgen heb ik de meeste bloempotjes maar wijselijk met hun voetjes uit het water gehaald en ... de potjes onder het terras met dat overtollige water begoten. Want die sukkels stonden er kurkdroog bij !!!
En vannacht heb ik weer fantastisch gedroomd ! Ik ga hem bij mijn dromen zetten, waaraan ik niet zo lang geleden trouwens nog enkele leuke dingetjes toegevoegd heb. Ga maar eens kijken : http://www.geocities.com/meutje/dromen.html. En neen, ge moet de mannen met de witte jassen nog altijd niet sturen, hoor !
Gisterenavond om half zes, vetrok mijn collega. Ze wou voor het onweer thuis zijn. Ik denk niet dat het haar gelukt is want ze was nog maar net buiten, toen de regen in alle hevigheid met bakken uit de hemel viel.
Ik besloot wijselijk te wachten tot het ergste voorbij was. Rond zes uur zag het er allemaal veel beter uit en stapte ik in mijn bolleke. Op de steenweg was er een beetje file maar dat viel al bij al nog goed mee. Ik had al met mezelf overlegd dat ik via Everberg naar huis zou gaan : nu was het echt niet het moment om in Sterrebeek te gaan rondklungelen ...
Wel, in Voskapel liep het behoorlijk mis. Terug meer bliksem en donder en het begon weer serieus te regenen. In Everberg was het tijd om mijn ruitenwissers op de hoogste snelheid te zetten. Toch ging het allemaal nog goed : iedereen had de lichten aan, reed op het gemakske (40 km/u) en hield voldoende afstand.
Helaas ... Aan het rondpunt in Everberg ging iedereen rechtdoor en ik moest helemaal alleen rechtsaf. Tot dan toe had ik de wagen voor mij kunnen volgen. Nu zag ik echter NIETS meer ! In het veldweggetje, even voorbij Herman en Denise, ben ik dan maar aan de kant gaan staan ... Ik zag het echt niet meer zitten !
Na vijf minuten verminderde de regen en kon ik weer doorrijden. Op de Bosberg kwam het water mij tegemoet gestroomd maar ik reed dapper door. Het kruispunt Leefdaal/Vrebos/Moorsel was herschapen in één grote modderpoel waar ik langzaam doorploeterde.
Aan de Coige werden echter alle rekords gebroken. Ze zijn daar namelijk de aardappelen aan het uitdoen. Het veld heeft daar dus vrij spel en kwam gezwind massaal de straat opgespoeld ! Zelfs aan 5 km/u veroorzaakten zowel ik als mijn tegenliggers metershoge modderfonteinen ! In de Kruisstraat zelf stond mijn kant van de weg helemaal onder water. Iedereen probeerde zoveel mogelijk in het midden te rijden, wat niet altijd lukte als er tegenliggers aankwamen.
Dwars door de kolkende modderrivier van de goot ben ik zonder ongelukken op mijn oprit geraakt en ik ben zelfs relatief droog aan mijn voordeur gekomen want ondertussen was de regenvloed zo goed als helemaal opgehouden ... Om naar mijn brievenbus te gaan kijken, moest ik wel even wachten tot er geen auto's langsreden want die sproeiden het water tot drie meter ver in mijn tuin !
Vanmorgen heb ik de meeste bloempotjes maar wijselijk met hun voetjes uit het water gehaald en ... de potjes onder het terras met dat overtollige water begoten. Want die sukkels stonden er kurkdroog bij !!!
En vannacht heb ik weer fantastisch gedroomd ! Ik ga hem bij mijn dromen zetten, waaraan ik niet zo lang geleden trouwens nog enkele leuke dingetjes toegevoegd heb. Ga maar eens kijken : http://www.geocities.com/meutje/dromen.html. En neen, ge moet de mannen met de witte jassen nog altijd niet sturen, hoor !
dinsdag, augustus 17, 2004
Ze gaven/geven al een tijdje wisselvallig weer met mogelijk veel regen. Maar daar heb ik tot nu toe nog niet veel van gezien. Behalve ... vrijdag ! Als je het mij vraagt hebben ze alle regen opgespaard voor vorige vrijdag en die er, tijdens Marktrock, vrolijk allemaal uitgekieperd !
Ja, we zijn dus naar Marktrock geweest. Ik had mijn rugzak mee en wou best ieders paraplu erin meedragen. Veel draagwerk heb ik echter niet gehad. We hadden mijn bolleke aan het einde van de Tiensestraat geparkeerd en begaven ons welgemoed naar het centrum van Leuven. Het miezerde lichtjes. Vol optimisme lieten we de paraplu's in de rugzak steken. Tot we bij Fonske kwamen, onze plaats van afspraak. Daar begon het toch wel wat harder te regenen. Maar onze kompanen hadden zich al onder een dranktent geïnstalleerd en dus konden de paraplu's blijven zitten waar ze zaten.
We wilden tijdig naar de Vismarkt vertrekken om daar het optreden van Arsenal mee te maken. En toen liep het helemaal fout. Het is beginnen regenen ... Wat zeg ik ? GIETEN, deed het ! En het heeft eigenlijk niet meer opgehouden tot we om drie uur 's nachts weer naar de auto gingen. Ja, af en toe regende het wat minder. En dan staken de optimisticisten de paraplu's weer in mijn rugzak ... om ze er een beetje later toch maar weer uit te halen !
's Nachts thuisgekomen, moest al die nattigheid natuurlijk eerst te drogen gezet/gehangen worden. En toen heb ik mijzelf voor de zoveelste keer de vraag gesteld : "Hoe STOM kun je wel zijn ?" Het antwoord luidde : "HEEL STOM ! En ik kan blijkbaar nog altijd STOMMERE stoten uithalen !" ...
In het grote vak van mijn rugzak, waar de natte paraplu's in en uit gingen, had ik namelijk ook mijn mini EHBO kit gestoken ... en ... mijn adressenboekje ! Waarom ??? Wie weet dat, jong ? Als je weet dat het twee dagen geduurd heeft voor mijn rugzak vanbinnen opgedroogd was, kun je je misschien een beetje voorstellen hoe de verbandjes, plakkertjes en watjes van de EHBO kit er voor kwamen. En, wat ik veel erger vind, hoe mijn adressenboekje er uit zag !!!
Zaterdagochtend heb ik tussen elk blaadje van het boekje een velletje WC papier gestoken. Ook de visitekaartjes die er los inzaten heb ik netjes tussen WC papier te drogen gelegd. Maandag was alles "ongeveer" droog. De meeste adressen kan ik nog lezen maar heel schoon is het toch allemaal niet meer ...
Maar, niet getreurd : zo weet ik tenminste wat ik op mijn nieuwjaarsverlanglijstje kan zetten !
Vrijdagnacht waren Walter, Frank en ik ook nog iets gaan drinken in de Domus. Het regende namelijk nog te erg om de ganse Tiensestraat naar de auto weer af te leggen. Het water droop natuurlijk van mijn kangourak en ik had mij al halvelings voorgenomen om bij ons vertrek, de bank waar ik op gezeten had netjes af te drogen. Dat was echter niet nodig : mijn witte trois-quarts broek had netjes al die nattigheid opgezogen ! En niet alleen al dat water was in mijn broek gekropen. Ook het vuil en stof dat zich al die jaren in de houtnerven van de bank opgestapeld had, waren in mijn WITTE broek gekropen !
Kozze, ik kan u nu echter met vreugde melden dat ik niet tot plan B heb dienen over te gaan (pure javel) en dat de Ceta-Bever vlekken helemaal uit mijn broek verdwenen zijn, dank zij het onovertroffen Whipp-Express (toet ! toet !).
Al bij al heb ik een tof en vooral vruchtbaar weekend gehad : zondag heb ik drie uren gestreken en maandag heb ik de keuken gepoetst. En met "gepoetst" bedoel ik wel degelijk : het plafond en de muren afgewassen, ja zelfs de binnenkant van de deurtjes hebben eraan moeten geloven !
Het is dus begrijpelijk dat mijn rechter schouder nu uit de kom ligt en dat ik een beetje "dood" ben ... Maar gelukkig is er nog steeds dat leuke kantoor waar we op tijd een beetje kunnen uitrusten ! ;-)))
Ja, we zijn dus naar Marktrock geweest. Ik had mijn rugzak mee en wou best ieders paraplu erin meedragen. Veel draagwerk heb ik echter niet gehad. We hadden mijn bolleke aan het einde van de Tiensestraat geparkeerd en begaven ons welgemoed naar het centrum van Leuven. Het miezerde lichtjes. Vol optimisme lieten we de paraplu's in de rugzak steken. Tot we bij Fonske kwamen, onze plaats van afspraak. Daar begon het toch wel wat harder te regenen. Maar onze kompanen hadden zich al onder een dranktent geïnstalleerd en dus konden de paraplu's blijven zitten waar ze zaten.
We wilden tijdig naar de Vismarkt vertrekken om daar het optreden van Arsenal mee te maken. En toen liep het helemaal fout. Het is beginnen regenen ... Wat zeg ik ? GIETEN, deed het ! En het heeft eigenlijk niet meer opgehouden tot we om drie uur 's nachts weer naar de auto gingen. Ja, af en toe regende het wat minder. En dan staken de optimisticisten de paraplu's weer in mijn rugzak ... om ze er een beetje later toch maar weer uit te halen !
's Nachts thuisgekomen, moest al die nattigheid natuurlijk eerst te drogen gezet/gehangen worden. En toen heb ik mijzelf voor de zoveelste keer de vraag gesteld : "Hoe STOM kun je wel zijn ?" Het antwoord luidde : "HEEL STOM ! En ik kan blijkbaar nog altijd STOMMERE stoten uithalen !" ...
In het grote vak van mijn rugzak, waar de natte paraplu's in en uit gingen, had ik namelijk ook mijn mini EHBO kit gestoken ... en ... mijn adressenboekje ! Waarom ??? Wie weet dat, jong ? Als je weet dat het twee dagen geduurd heeft voor mijn rugzak vanbinnen opgedroogd was, kun je je misschien een beetje voorstellen hoe de verbandjes, plakkertjes en watjes van de EHBO kit er voor kwamen. En, wat ik veel erger vind, hoe mijn adressenboekje er uit zag !!!
Zaterdagochtend heb ik tussen elk blaadje van het boekje een velletje WC papier gestoken. Ook de visitekaartjes die er los inzaten heb ik netjes tussen WC papier te drogen gelegd. Maandag was alles "ongeveer" droog. De meeste adressen kan ik nog lezen maar heel schoon is het toch allemaal niet meer ...
Maar, niet getreurd : zo weet ik tenminste wat ik op mijn nieuwjaarsverlanglijstje kan zetten !
Vrijdagnacht waren Walter, Frank en ik ook nog iets gaan drinken in de Domus. Het regende namelijk nog te erg om de ganse Tiensestraat naar de auto weer af te leggen. Het water droop natuurlijk van mijn kangourak en ik had mij al halvelings voorgenomen om bij ons vertrek, de bank waar ik op gezeten had netjes af te drogen. Dat was echter niet nodig : mijn witte trois-quarts broek had netjes al die nattigheid opgezogen ! En niet alleen al dat water was in mijn broek gekropen. Ook het vuil en stof dat zich al die jaren in de houtnerven van de bank opgestapeld had, waren in mijn WITTE broek gekropen !
Kozze, ik kan u nu echter met vreugde melden dat ik niet tot plan B heb dienen over te gaan (pure javel) en dat de Ceta-Bever vlekken helemaal uit mijn broek verdwenen zijn, dank zij het onovertroffen Whipp-Express (toet ! toet !).
Al bij al heb ik een tof en vooral vruchtbaar weekend gehad : zondag heb ik drie uren gestreken en maandag heb ik de keuken gepoetst. En met "gepoetst" bedoel ik wel degelijk : het plafond en de muren afgewassen, ja zelfs de binnenkant van de deurtjes hebben eraan moeten geloven !
Het is dus begrijpelijk dat mijn rechter schouder nu uit de kom ligt en dat ik een beetje "dood" ben ... Maar gelukkig is er nog steeds dat leuke kantoor waar we op tijd een beetje kunnen uitrusten ! ;-)))
vrijdag, augustus 13, 2004
GEEN vallende sterren meer gezien vanwege bewolkt !
Gisterenavond om elf uur was het uitspansel helemaal bedekt met wolken. De volgende keer dat ik wakker werd was het half vijf : dan was er wel een heldere hemel maar zaten de vallende sterren waarschijnlijk ergens tegen de horizon, achter de bomen, dus.
't Zal voor tenoste keer zijn !
En vanavond ga ik naar Marktrock en ik neem mee : mijn fleece, een kangourakske en een paraplu !
Zonnetje, kom terug ! De hitte van de voorbije dagen is u vergeven !!!
Gisterenavond om elf uur was het uitspansel helemaal bedekt met wolken. De volgende keer dat ik wakker werd was het half vijf : dan was er wel een heldere hemel maar zaten de vallende sterren waarschijnlijk ergens tegen de horizon, achter de bomen, dus.
't Zal voor tenoste keer zijn !
En vanavond ga ik naar Marktrock en ik neem mee : mijn fleece, een kangourakske en een paraplu !
Zonnetje, kom terug ! De hitte van de voorbije dagen is u vergeven !!!
donderdag, augustus 12, 2004
In mijn agenda stond voor woensdag 11 augustus genoteerd : 23.00 Perseïden.
Om tien uur schrok ik wakker ("Brave New World" lag een beetje verkreukeld onder mijn kopkussen) en ben ik eens aan het dakvenster gaan kijken. Het was nog tamelijk klaar en ik kon nog niet veel sterren zien. Na nog wat door mijn boek geworsteld te hebben (toch geen gemakkelijke, hoor !), besloot ik om 20 na tien gewoon buiten te gaan "observeren".
Het was een mooie, heldere en warme nacht. Ik deed de toer rond mijn huisje om een geschikt plaatsje uit te zoeken. Even overwoog ik om naar mijn superdonkere spot-plaats (in het veld tegen de autostrade) te rijden maar dat deed ik toch maar liever niet : het is daar inderdaad donker maar ook zo heel verlaten ...
Vanop mijn oprit, net achter mijn bolleke, had ik het wijdste zicht. Overal elders staan de bomen nogal in de weg
. Ondertussen had ik al een beetje een stijve nek van het naar boven kijken, dus nam ik een tuinstoel en heb ik mij eens goed geïnstalleerd.
En ... YESSSS ... ik heb minstens acht vallende sterren gezien !!!
Ik moet zeggen, dat ik nogal streng ben voor mezelf. Het is nog maar de tweede maal dat ik echt werk maak van het naar-vallende-sterren-kijken. En dat is niet simpel ! Vorige keer (de Leoniden) zag ik er maar een stuk of drie. Ik weet ook niet of je in een bepaalde richting moet kijken (met die bomen, ben ik nogal beperkt) en zo ja, in WELKE richting dan wel ? En ik moet ze ook echt "gezien" hebben. Zo een flits ergens in mijn ooghoek, dat telt niet mee. Het is mij opgevallen dat je, als je zo lang naar het uitspansel zit te turen, je op den duur overal vanalles ziet rondvliegen, en niet alleen vliegtuigen (zoveel vliegtuigen die er 's nachts rondvliegen, mensen ! Waar gaan die toch allemaal heen ?).
Maar vorige nacht was het dus een succes. Er waren zelfs drie "grote" vallende sterren bij, waar je de staart nog even van zag blijven hangen. Om half twaalf ben ik, met een muggenbeet en een stijve nek, moe maar tevreden weer in bed gekropen ...
En ik lees hier bij Urania : "Reeds enkele weken is de opmerkzame hemelbewonderaar getuige van een toename van "vallende sterren". Donderdag 12/8 om 14h treedt het maximum van deze bekende meteorenzwerm op. De beste momenten om meteoren waar te nemen zijn de nacht ervoor en erna, dus van woensdag 11/7 op donderdag 12/7 en van donderdag op vrijdag 13/7. Een dergelijke zwerm wordt genoemd naar zijn radiant. Dit vluchtpunt van waaruit de opvallende vurige strepen lijken te komen bevindt zich in het sterrenbeeld Perseus. Bij het invallen van de duisternis rijst Perseus boven de oostelijke horizon. Vooral na middernacht is er kans om elke paar minuten een vallende ster te zien want dan staat de radiant hoog aan de hemel. Maak het je gemakkelijk voor een natuurlijk vuurwerk en ... vergeet geen wens te doen."
Dat wordt volgende nacht weer kijken, natuurlijk !
Om tien uur schrok ik wakker ("Brave New World" lag een beetje verkreukeld onder mijn kopkussen) en ben ik eens aan het dakvenster gaan kijken. Het was nog tamelijk klaar en ik kon nog niet veel sterren zien. Na nog wat door mijn boek geworsteld te hebben (toch geen gemakkelijke, hoor !), besloot ik om 20 na tien gewoon buiten te gaan "observeren".
Het was een mooie, heldere en warme nacht. Ik deed de toer rond mijn huisje om een geschikt plaatsje uit te zoeken. Even overwoog ik om naar mijn superdonkere spot-plaats (in het veld tegen de autostrade) te rijden maar dat deed ik toch maar liever niet : het is daar inderdaad donker maar ook zo heel verlaten ...
Vanop mijn oprit, net achter mijn bolleke, had ik het wijdste zicht. Overal elders staan de bomen nogal in de weg
. Ondertussen had ik al een beetje een stijve nek van het naar boven kijken, dus nam ik een tuinstoel en heb ik mij eens goed geïnstalleerd.
En ... YESSSS ... ik heb minstens acht vallende sterren gezien !!!
Ik moet zeggen, dat ik nogal streng ben voor mezelf. Het is nog maar de tweede maal dat ik echt werk maak van het naar-vallende-sterren-kijken. En dat is niet simpel ! Vorige keer (de Leoniden) zag ik er maar een stuk of drie. Ik weet ook niet of je in een bepaalde richting moet kijken (met die bomen, ben ik nogal beperkt) en zo ja, in WELKE richting dan wel ? En ik moet ze ook echt "gezien" hebben. Zo een flits ergens in mijn ooghoek, dat telt niet mee. Het is mij opgevallen dat je, als je zo lang naar het uitspansel zit te turen, je op den duur overal vanalles ziet rondvliegen, en niet alleen vliegtuigen (zoveel vliegtuigen die er 's nachts rondvliegen, mensen ! Waar gaan die toch allemaal heen ?).
Maar vorige nacht was het dus een succes. Er waren zelfs drie "grote" vallende sterren bij, waar je de staart nog even van zag blijven hangen. Om half twaalf ben ik, met een muggenbeet en een stijve nek, moe maar tevreden weer in bed gekropen ...
En ik lees hier bij Urania : "Reeds enkele weken is de opmerkzame hemelbewonderaar getuige van een toename van "vallende sterren". Donderdag 12/8 om 14h treedt het maximum van deze bekende meteorenzwerm op. De beste momenten om meteoren waar te nemen zijn de nacht ervoor en erna, dus van woensdag 11/7 op donderdag 12/7 en van donderdag op vrijdag 13/7. Een dergelijke zwerm wordt genoemd naar zijn radiant. Dit vluchtpunt van waaruit de opvallende vurige strepen lijken te komen bevindt zich in het sterrenbeeld Perseus. Bij het invallen van de duisternis rijst Perseus boven de oostelijke horizon. Vooral na middernacht is er kans om elke paar minuten een vallende ster te zien want dan staat de radiant hoog aan de hemel. Maak het je gemakkelijk voor een natuurlijk vuurwerk en ... vergeet geen wens te doen."
Dat wordt volgende nacht weer kijken, natuurlijk !
vrijdag, augustus 06, 2004
Zorgt huisdier voor toenadering tussen buren ?
Gisterenavond was ik net thuis gekomen toen de bel ging : Ding-Dong ! Ik dacht al dat de Bofrost-man een dag te vroeg was. Toen ik de deur opendeed stonden daar Buur Bunker met zijn zoontje, Gaetan. Ze vroegen me of ik hun kat soms gezien had.
En plots begon het bij mij te dagen ! Ik vroeg of het een zwarte was, met wit op de buik en een rosse plek over één oog. Jawel, dat was hun Tiffy ! Ik vertelde dat ze altijd bij mij op muisjes kwam jagen. Terwijl de Bunkers met verlof waren, was Buur Boer Tiffy gaan eten geven. Maar ja, veel aanspraak had ze dus niet terwijl haar baasjes met vakantie waren. Dus ik zei dat Tiffy de laatste dagen precies wel toenadering zocht maar dat ik ze sinds zaterdag niet meer gezien had. Toen zei Papa Bunker snel in het frans dat ik moest opletten wat ik zei en dan hebben we Gaetan maar gerustgesteld : zaterdag, da's nog niet zo lang. De poes zou één van deze dagen zeker thuis komen. Ik beloofde Gaetan ook nog dat, mocht ik Tiffy zien, ik ze sito-presto naar huis zou sturen !
's Avonds hoorde ik de buren op Tiffy roepen ... Hopelijk komt ze gauw weer naar huis !
Verdorie toch ! Dit doet mij heel erg aan Broske denken ...
Gisterenavond was ik net thuis gekomen toen de bel ging : Ding-Dong ! Ik dacht al dat de Bofrost-man een dag te vroeg was. Toen ik de deur opendeed stonden daar Buur Bunker met zijn zoontje, Gaetan. Ze vroegen me of ik hun kat soms gezien had.
En plots begon het bij mij te dagen ! Ik vroeg of het een zwarte was, met wit op de buik en een rosse plek over één oog. Jawel, dat was hun Tiffy ! Ik vertelde dat ze altijd bij mij op muisjes kwam jagen. Terwijl de Bunkers met verlof waren, was Buur Boer Tiffy gaan eten geven. Maar ja, veel aanspraak had ze dus niet terwijl haar baasjes met vakantie waren. Dus ik zei dat Tiffy de laatste dagen precies wel toenadering zocht maar dat ik ze sinds zaterdag niet meer gezien had. Toen zei Papa Bunker snel in het frans dat ik moest opletten wat ik zei en dan hebben we Gaetan maar gerustgesteld : zaterdag, da's nog niet zo lang. De poes zou één van deze dagen zeker thuis komen. Ik beloofde Gaetan ook nog dat, mocht ik Tiffy zien, ik ze sito-presto naar huis zou sturen !
's Avonds hoorde ik de buren op Tiffy roepen ... Hopelijk komt ze gauw weer naar huis !
Verdorie toch ! Dit doet mij heel erg aan Broske denken ...
vrijdag, juli 30, 2004
Meneer Blanpain,
U gaat onze economie redden : terug naar de 40-uren week, pensioengerechtigde leeftijd van 65 jaar afschaffen en een opzegperiode van maximum drie maanden ...
Maar zo gaat ge er toch niet komen, hoor ! De enige manier om onze economie te redden, is : alle lonen van de werknemers terug te brengen tot 3 % van het huidige niveau. Ah jaaaaaaaaa, in China, bijvoorbeeld, verdient een werknemer 3 % van wat wij hier nu verdienen. Volgens mij kan alleen dàt ervoor zorgen dat de bedrijven niet meer naar lageloonlanden trekken ...
Helaas zal onze economie dan nog maar alleen op papier draaien. Met mijn 3 % zal ik niet al te veel kunnen consumeren, vrees ik ... Maar, wacht eens even ... ! Dan zal ik ook moeten stoppen met roken ! Jawel, twéé vliegen in één klap : op papier zal onze economie er fantastisch uitzien en de gezondheidszorg is er in één keer weer bovenop ! (nb : dit is MIJN idee, ik neem er patent op)
Ik heb nog een voorstel aan al die "dikke verdieners" die zoveel uuuuren kloppen en die zogezegd een toegevoegde waarde zijn aan het bedrijfsleven : neem eens uw netto inkomen en deel dat dan door ... allez, ik zal gul zijn ... deel dat eens door 600 (30 dagen werken aan 20 uren per dag, want ne mens moet toch eventjes slapen, hé ?). Ik durf te wedden dat de uitkomst nog altijd meer zal zijn dan mijn 10 EURO ... Maar, wat wil je, slaven zij dan ook geen echte toegevoegde waarde, nietwaar ?
... Ik wil nu echt wel terug naar mijn oerwoud. En laat mij daar dan zitten, a.u.b. !!!
... Maar, genoeg gezeurd ... !
Ik denk dat ik binnenkort een poesje heb ... !!!
Er komt allang een poes bij mij jagen. De laatste dagen echter zit ze ALTIJD aan mijn voordeur, als ik thuiskom. 't Is daar namelijk lekker koel. Als ik het hoekje omdraai, loopt ze tot aan het kapelletje en vandaar zit ze mij te bestuderen. Ik begin er dan tegen te praten en ... ze antwoordt ! Later op de avond vind ik ze altijd wel in de tuin of op de oprit terug en dan slaan wij nog een gezellig babbeltje. Ze blijft wel op een veilige afstand maar loopt niet meer weg.
Gisteren is ze de ganse avond aan het kapelletje blijven zitten. Toen ik in bed lag hoorde ik ze miauwen tegen de overburen die nog in de tuin zaten. Nadat die ook binnen waren, heb ik nog wat door het venster zitten roepen en telkens kwam er een "miauw" terug.
Vanmorgen keek ik uit het venster en daar zat Minneke Poes weer aan het kapelletje. En toen ik in mijn wagen wou stappen, kwam ze er onderuit gekropen en ging in de haag zitten wachten tot ik wegreed.
Volgens mij zoekt dat beestje gezelschap. Misschien zijn haar baasjes wel met verlof ? Ik heb echt wel veel goesting om haar eten te geven ... Ik zie het nog enkele dagen aan. Maar, als Poes BLIJFT terugkomen, zal ik mij niet meer kunnen inhouden, vrees ik ...
En voor morgen : allemaal nog een gezellige TROUWFEEST toegewenst !
Ja, ja ! Ik heb kleren gevonden om aan te doen. Maar ik ben wel verkeerd bezig geweest, denk ik. Ik heb al alles gepast en uitgeprobeerd maar allemaal APART ! Dinsdag : yes ! Een rok gevonden die past ! Woensdag : ahaaaa ! Ik kan nog in mijn vestje, ik moet het alleen nog maar wat strijken. Donderdag : die witte bloes ziet er echt "chic" uit, en ze past nog ook ! ...
Ik zal dus zaterdag wel zien hoe het "geheel" er uitziet, zeker ? ;-)))))
U gaat onze economie redden : terug naar de 40-uren week, pensioengerechtigde leeftijd van 65 jaar afschaffen en een opzegperiode van maximum drie maanden ...
Maar zo gaat ge er toch niet komen, hoor ! De enige manier om onze economie te redden, is : alle lonen van de werknemers terug te brengen tot 3 % van het huidige niveau. Ah jaaaaaaaaa, in China, bijvoorbeeld, verdient een werknemer 3 % van wat wij hier nu verdienen. Volgens mij kan alleen dàt ervoor zorgen dat de bedrijven niet meer naar lageloonlanden trekken ...
Helaas zal onze economie dan nog maar alleen op papier draaien. Met mijn 3 % zal ik niet al te veel kunnen consumeren, vrees ik ... Maar, wacht eens even ... ! Dan zal ik ook moeten stoppen met roken ! Jawel, twéé vliegen in één klap : op papier zal onze economie er fantastisch uitzien en de gezondheidszorg is er in één keer weer bovenop ! (nb : dit is MIJN idee, ik neem er patent op)
Ik heb nog een voorstel aan al die "dikke verdieners" die zoveel uuuuren kloppen en die zogezegd een toegevoegde waarde zijn aan het bedrijfsleven : neem eens uw netto inkomen en deel dat dan door ... allez, ik zal gul zijn ... deel dat eens door 600 (30 dagen werken aan 20 uren per dag, want ne mens moet toch eventjes slapen, hé ?). Ik durf te wedden dat de uitkomst nog altijd meer zal zijn dan mijn 10 EURO ... Maar, wat wil je, slaven zij dan ook geen echte toegevoegde waarde, nietwaar ?
... Ik wil nu echt wel terug naar mijn oerwoud. En laat mij daar dan zitten, a.u.b. !!!
... Maar, genoeg gezeurd ... !
Ik denk dat ik binnenkort een poesje heb ... !!!
Er komt allang een poes bij mij jagen. De laatste dagen echter zit ze ALTIJD aan mijn voordeur, als ik thuiskom. 't Is daar namelijk lekker koel. Als ik het hoekje omdraai, loopt ze tot aan het kapelletje en vandaar zit ze mij te bestuderen. Ik begin er dan tegen te praten en ... ze antwoordt ! Later op de avond vind ik ze altijd wel in de tuin of op de oprit terug en dan slaan wij nog een gezellig babbeltje. Ze blijft wel op een veilige afstand maar loopt niet meer weg.
Gisteren is ze de ganse avond aan het kapelletje blijven zitten. Toen ik in bed lag hoorde ik ze miauwen tegen de overburen die nog in de tuin zaten. Nadat die ook binnen waren, heb ik nog wat door het venster zitten roepen en telkens kwam er een "miauw" terug.
Vanmorgen keek ik uit het venster en daar zat Minneke Poes weer aan het kapelletje. En toen ik in mijn wagen wou stappen, kwam ze er onderuit gekropen en ging in de haag zitten wachten tot ik wegreed.
Volgens mij zoekt dat beestje gezelschap. Misschien zijn haar baasjes wel met verlof ? Ik heb echt wel veel goesting om haar eten te geven ... Ik zie het nog enkele dagen aan. Maar, als Poes BLIJFT terugkomen, zal ik mij niet meer kunnen inhouden, vrees ik ...
En voor morgen : allemaal nog een gezellige TROUWFEEST toegewenst !
Ja, ja ! Ik heb kleren gevonden om aan te doen. Maar ik ben wel verkeerd bezig geweest, denk ik. Ik heb al alles gepast en uitgeprobeerd maar allemaal APART ! Dinsdag : yes ! Een rok gevonden die past ! Woensdag : ahaaaa ! Ik kan nog in mijn vestje, ik moet het alleen nog maar wat strijken. Donderdag : die witte bloes ziet er echt "chic" uit, en ze past nog ook ! ...
Ik zal dus zaterdag wel zien hoe het "geheel" er uitziet, zeker ? ;-)))))
dinsdag, juli 27, 2004
Tijdens de Gentse Feesten, op de nationale feestdag, hebben we een fantastisch vuurwerk gezien ! Begeleid door ietwat futuristische muziek, was het eerder een vuurwerkballet. Zeer indrukwekkend !
En toen ik die nacht mijn opritje opreed, was het vuurwerk op mijn kilometerteller : 82222 ! Dat doet toch goed hoor, zo enkele keren autostrade kunnen doen met mijn bolleke. Bij mijn laatste tankbeurt had ik een verbruik van 6 liter/100 km ! Mijn gewone verbruik, bij mijn dagelijkse 9 kilometertjes heen en terug naar de Coige, ligt tussen de 7 en de 8 liter. De Meut zal toch eens wat meer op stap moeten gaan, dus !
Ik heb mijn weekje verlof weer maar eens overleefd. En ik heb zo veel geluk gehad met het weer ! Alleen ... donderdagnacht ben ik toch een tijdje in de badkamer gaan zitten. Dat donderde en bliksemde dat het een lieve lust was ! Je hoorde het onweer aan komen stormen, dan hing het een tijdje in alle hevigheid boven mijn huisje en dan trok het weer weg. Op dat moment besloot ik om de badkamer maar weer in te ruilen voor mijn bedje. Ik kwam net terug in de slaapkamer toen het ganse vensterraam werd verlicht door een bliksem en tegelijk ... KABOEM ! Dat was er nog eentje die verloren gelopen was, blijkbaar ...
Drie keer is er zo een onweersbui overgetrokken ... En ondertussen maar regenen, en regenen, en regenen ... Ondanks mijn goed afgedekt keldergat, heb ik toch het kelderraampje moeten dicht doen, want het was daar serieus aan het binnenplassen.
's Anderendaags lag de Coige weer maar eens vol modder en ook in Diependaal was het veld naar de straten verhuisd. De Gemeentediensten hebben overuren moeten kloppen om de straten schoon te maken ...
Maar verder, dank zij het mooie weer, is er in de Coige een uitbraak van bloemetjes ! Mijn stokroos (een dubbele !!!) doet nu elke dag een bloemetje open. En ik heb ondertussen begrepen waarom ze zo hoog geklommen is, alvorens bloemen te krijgen : de bloempjes staan nu voor het badkamerraam, zodat ik ze zelfs van binnen uit kan bewonderen ... !
En dat ik GEEN GOESTING heb om te werken ... :-(
Ik ben maar één weekje thuis geweest ... Wat moet dat dan zijn voor Katty ? Die heeft gisteren haar eerste werkdag na haar bevallingsverlof gehad ! Ik hoop dat ze het overleefd heeft ...
En toen ik die nacht mijn opritje opreed, was het vuurwerk op mijn kilometerteller : 82222 ! Dat doet toch goed hoor, zo enkele keren autostrade kunnen doen met mijn bolleke. Bij mijn laatste tankbeurt had ik een verbruik van 6 liter/100 km ! Mijn gewone verbruik, bij mijn dagelijkse 9 kilometertjes heen en terug naar de Coige, ligt tussen de 7 en de 8 liter. De Meut zal toch eens wat meer op stap moeten gaan, dus !
Ik heb mijn weekje verlof weer maar eens overleefd. En ik heb zo veel geluk gehad met het weer ! Alleen ... donderdagnacht ben ik toch een tijdje in de badkamer gaan zitten. Dat donderde en bliksemde dat het een lieve lust was ! Je hoorde het onweer aan komen stormen, dan hing het een tijdje in alle hevigheid boven mijn huisje en dan trok het weer weg. Op dat moment besloot ik om de badkamer maar weer in te ruilen voor mijn bedje. Ik kwam net terug in de slaapkamer toen het ganse vensterraam werd verlicht door een bliksem en tegelijk ... KABOEM ! Dat was er nog eentje die verloren gelopen was, blijkbaar ...
Drie keer is er zo een onweersbui overgetrokken ... En ondertussen maar regenen, en regenen, en regenen ... Ondanks mijn goed afgedekt keldergat, heb ik toch het kelderraampje moeten dicht doen, want het was daar serieus aan het binnenplassen.
's Anderendaags lag de Coige weer maar eens vol modder en ook in Diependaal was het veld naar de straten verhuisd. De Gemeentediensten hebben overuren moeten kloppen om de straten schoon te maken ...
Maar verder, dank zij het mooie weer, is er in de Coige een uitbraak van bloemetjes ! Mijn stokroos (een dubbele !!!) doet nu elke dag een bloemetje open. En ik heb ondertussen begrepen waarom ze zo hoog geklommen is, alvorens bloemen te krijgen : de bloempjes staan nu voor het badkamerraam, zodat ik ze zelfs van binnen uit kan bewonderen ... !
En dat ik GEEN GOESTING heb om te werken ... :-(
Ik ben maar één weekje thuis geweest ... Wat moet dat dan zijn voor Katty ? Die heeft gisteren haar eerste werkdag na haar bevallingsverlof gehad ! Ik hoop dat ze het overleefd heeft ...
vrijdag, juli 16, 2004
Kamikaze-vlieg ...
Toen ik vanmorgen wegreed, zat er aan de BUITENKANT in het midden van mijn voorruit een vlieg. Ik dacht nog : als ik wat snelheid krijg, zal ze het snel laten afweten ...
Maar neen, hoor ! Terwijl ik vijftig per uur reed, bleef de vlieg zitten waar ze zat. In de bochten en alles ! En ze werd zelfs niet platgedrukt ... Ze stond daar ferm vastgeplakt op al haar pootjes en soms ging er eens een vleugeltje links of rechts omhoog.
Tot we de Coige uitreden. Dan heeft ze losgelaten. Ze wou waarschijnlijk niet te ver van huis terechtkomen ...
Oh ja, moet ik er nog bijzeggen dat het GEEN GOED IDEE is om te rijden en terwijl constant naar een vlieg midden op je voorruit te kijken ? Je riskeert namelijk ergens tegenaan te rijden ... ;-)
Zo, nog een dagje afzien en dan ga ik gedurende een week met mijn luie botten lekker in de tuin zitten ! Als ik de weerman van Radio 2 mag geloven, tenminste ...
Saluukes !
Toen ik vanmorgen wegreed, zat er aan de BUITENKANT in het midden van mijn voorruit een vlieg. Ik dacht nog : als ik wat snelheid krijg, zal ze het snel laten afweten ...
Maar neen, hoor ! Terwijl ik vijftig per uur reed, bleef de vlieg zitten waar ze zat. In de bochten en alles ! En ze werd zelfs niet platgedrukt ... Ze stond daar ferm vastgeplakt op al haar pootjes en soms ging er eens een vleugeltje links of rechts omhoog.
Tot we de Coige uitreden. Dan heeft ze losgelaten. Ze wou waarschijnlijk niet te ver van huis terechtkomen ...
Oh ja, moet ik er nog bijzeggen dat het GEEN GOED IDEE is om te rijden en terwijl constant naar een vlieg midden op je voorruit te kijken ? Je riskeert namelijk ergens tegenaan te rijden ... ;-)
Zo, nog een dagje afzien en dan ga ik gedurende een week met mijn luie botten lekker in de tuin zitten ! Als ik de weerman van Radio 2 mag geloven, tenminste ...
Saluukes !
woensdag, juli 14, 2004
Vorig weekend weer een zware geheugenoefening gemaakt : Ze is mislukt ...
Ik heb het weekend doorgebracht bij onze grote zus in Merelbeke. Zij had een heel groot probleem : ze heeft nog niets voor de trouwfeest ! En dat winkelen lukte niet zo best, en IK had toch ons Lieve om kleren mee te gaan kopen (hier heeft ze een groot punt, natuurlijk : winkelen met onze Webmastster levert ALTIJD iets op !), en in welke winkels gingen wij dan wel kleren zoeken ... ?
Enfin, van 't één kwam 't ander en plots waren we over de Makro bezig en ... gingen er weer alarmbellen af bij uw Meutje ! De laatste keer dat ik met Lieve naar de Makro geweest was had ik immers kleren gekocht ? Wààr waren die dan wel ? In de kleerkast waarschijnlijk : als ik thuiskom met kleren, snij ik de prijsetiketjes eraf en hang ik de kleren in de kast. Maar daar kon ik mij nu niet echt meer iets van herinneren ... Ik HAD toch kleren gekocht ? Maar jaaaa, we hadden nog aan de kleedhokjes gestaan en terwijl ik paste ging Lieve andere maten en gewichten halen ...
En weet ge wat ik nu wel héééééél erg vind : ik kon mij zelfs niet meer herinneren WAT ik gekocht had ! Een lange broek, dacht ik en een bloes ...
Zondag heb ik mijn bezoek aan Merelbeke ietwat vroegtijdig afgebroken. Ah jaaaa ! Ik moest Dina en Luna gaan knuffelen in de Oudstrijderslaan ! En bij al dat knuffelen ('t zijn toch zo'n dodderkes : ik kan ze wel opeten !), heb ik er helemaal niet meer aan gedacht om aan Lieve te vragen wat ik dan wel gekocht had in de Makro.
Maandag vertel ik over deze geheugenkatastroof aan mijn collega en denk : ik zal vanavond eens in mijn kleerkast kijken. Helaas ... Maandagavond voelde ik mij zooo slecht dat ik om half zeven in bed gekropen ben met een aspirientje.
Dinsdag heb ik dan maar een post-it'je op mijn pakje sigaretten geplakt (da's ongeveer het enige waar sigaretten nog goed voor zijn : om memo's op te hangen) : "Kleren Makro ?". En zoals steeds heeft dit geheugensteuntje weer feilloos gewerkt ! Gisterenavond heb ik eens in de kleerkast gekeken en vond ik er een donkerblauwe bloes zonder mouwen en een ... beige lange rok !
Oef ! Dat is dan ook weer opgelost ... !
Oh ja, voor ik het vergeet : vrijdag heb ik mijn laatste Leo gegeten ... Ik stond mijzelf toe om 1 Leo per dag te snoepen. Maar op de radio heb ik gehoord dat Kraft Foods hier mensen buiten gooit en met zijn fabricage van Leo en Melocakes naar Oostbloklanden trekt. En dus ben ik een boycot tegen Kraft Foods begonnen : BOE ! BOE ! BOE ! Kraft foods !!! 't Is jammer van die lekkere snoepjes maar IK zal er geen meer eten ... !
Ik heb het weekend doorgebracht bij onze grote zus in Merelbeke. Zij had een heel groot probleem : ze heeft nog niets voor de trouwfeest ! En dat winkelen lukte niet zo best, en IK had toch ons Lieve om kleren mee te gaan kopen (hier heeft ze een groot punt, natuurlijk : winkelen met onze Webmastster levert ALTIJD iets op !), en in welke winkels gingen wij dan wel kleren zoeken ... ?
Enfin, van 't één kwam 't ander en plots waren we over de Makro bezig en ... gingen er weer alarmbellen af bij uw Meutje ! De laatste keer dat ik met Lieve naar de Makro geweest was had ik immers kleren gekocht ? Wààr waren die dan wel ? In de kleerkast waarschijnlijk : als ik thuiskom met kleren, snij ik de prijsetiketjes eraf en hang ik de kleren in de kast. Maar daar kon ik mij nu niet echt meer iets van herinneren ... Ik HAD toch kleren gekocht ? Maar jaaaa, we hadden nog aan de kleedhokjes gestaan en terwijl ik paste ging Lieve andere maten en gewichten halen ...
En weet ge wat ik nu wel héééééél erg vind : ik kon mij zelfs niet meer herinneren WAT ik gekocht had ! Een lange broek, dacht ik en een bloes ...
Zondag heb ik mijn bezoek aan Merelbeke ietwat vroegtijdig afgebroken. Ah jaaaa ! Ik moest Dina en Luna gaan knuffelen in de Oudstrijderslaan ! En bij al dat knuffelen ('t zijn toch zo'n dodderkes : ik kan ze wel opeten !), heb ik er helemaal niet meer aan gedacht om aan Lieve te vragen wat ik dan wel gekocht had in de Makro.
Maandag vertel ik over deze geheugenkatastroof aan mijn collega en denk : ik zal vanavond eens in mijn kleerkast kijken. Helaas ... Maandagavond voelde ik mij zooo slecht dat ik om half zeven in bed gekropen ben met een aspirientje.
Dinsdag heb ik dan maar een post-it'je op mijn pakje sigaretten geplakt (da's ongeveer het enige waar sigaretten nog goed voor zijn : om memo's op te hangen) : "Kleren Makro ?". En zoals steeds heeft dit geheugensteuntje weer feilloos gewerkt ! Gisterenavond heb ik eens in de kleerkast gekeken en vond ik er een donkerblauwe bloes zonder mouwen en een ... beige lange rok !
Oef ! Dat is dan ook weer opgelost ... !
Oh ja, voor ik het vergeet : vrijdag heb ik mijn laatste Leo gegeten ... Ik stond mijzelf toe om 1 Leo per dag te snoepen. Maar op de radio heb ik gehoord dat Kraft Foods hier mensen buiten gooit en met zijn fabricage van Leo en Melocakes naar Oostbloklanden trekt. En dus ben ik een boycot tegen Kraft Foods begonnen : BOE ! BOE ! BOE ! Kraft foods !!! 't Is jammer van die lekkere snoepjes maar IK zal er geen meer eten ... !
vrijdag, juli 09, 2004
Blub ... blub ... blub ...
Waar komt toch al die regen vandaan ? Vanuit Frankrijk, naar het schijnt. Eh bien, mes amis français : un très grand merci, zellè ! 't Is te hopen dat ze de zon ook zullen doorsturen naar hier, ALS ze die daar ooit nog eens te zien krijgen ...
Ik mag eigenlijk nog niet klagen. In mijn voortuintje, halvelings onder de bomen verscholen, komt al dat water eigenlijk best van pas. En de potten op het veldterrasje staan wel met hun voeten in het water maar dat kunnen we perfect recycleren : vanmorgen heb ik al de schoteltjes leeggegoten in de bloempotten die (droog) onder het terras staan. Zo krijgen die ook eens écht regenwater ! Lekker !
Badkamerbedenking van vanochtend : "If you shit your pants, don't cover your ass". Want dat STINKT ! Helaas gaan die twee volgens mij bijna altijd samen : als je het in je broek doet van de schrik, wil je vanzelf ook je "ass coveren", natuurlijk ...
Onderweg-bedenking van vanochtend : achter de vuilkar stond een lange file ongeduldige chauffeurs. Ze reden de mannen met de containers bijna van hun sokken, om toch maar geen minuutje vertraging op te lopen. Een dametje had staan wachten in het deurgat tot haar vuilniscontainer geleegd was en nam hem mee naar binnen. Even kreeg ik het halucinante idee dat er wel eens één van die ongeduldige chauffeurs uit zijn wagen zou kunnen springen om dat dametje af te toeken. Ah jaaaa ! ZIJ zet haar vuilbak buiten, dus is het hààr schuld dat die vuilkar daar het verkeer ophoudt ...
... Pffff ... doodmoe word ik soms van mezelf ...
Hoog tijd dat het weer eens WEEK-END is !!!
Waar komt toch al die regen vandaan ? Vanuit Frankrijk, naar het schijnt. Eh bien, mes amis français : un très grand merci, zellè ! 't Is te hopen dat ze de zon ook zullen doorsturen naar hier, ALS ze die daar ooit nog eens te zien krijgen ...
Ik mag eigenlijk nog niet klagen. In mijn voortuintje, halvelings onder de bomen verscholen, komt al dat water eigenlijk best van pas. En de potten op het veldterrasje staan wel met hun voeten in het water maar dat kunnen we perfect recycleren : vanmorgen heb ik al de schoteltjes leeggegoten in de bloempotten die (droog) onder het terras staan. Zo krijgen die ook eens écht regenwater ! Lekker !
Badkamerbedenking van vanochtend : "If you shit your pants, don't cover your ass". Want dat STINKT ! Helaas gaan die twee volgens mij bijna altijd samen : als je het in je broek doet van de schrik, wil je vanzelf ook je "ass coveren", natuurlijk ...
Onderweg-bedenking van vanochtend : achter de vuilkar stond een lange file ongeduldige chauffeurs. Ze reden de mannen met de containers bijna van hun sokken, om toch maar geen minuutje vertraging op te lopen. Een dametje had staan wachten in het deurgat tot haar vuilniscontainer geleegd was en nam hem mee naar binnen. Even kreeg ik het halucinante idee dat er wel eens één van die ongeduldige chauffeurs uit zijn wagen zou kunnen springen om dat dametje af te toeken. Ah jaaaa ! ZIJ zet haar vuilbak buiten, dus is het hààr schuld dat die vuilkar daar het verkeer ophoudt ...
... Pffff ... doodmoe word ik soms van mezelf ...
Hoog tijd dat het weer eens WEEK-END is !!!
dinsdag, juli 06, 2004
De bloemetjes in mijn tuin gaan open !!! 'k Weet het, 't is misschien een beetje laat. Maar daar kunnen de plantjes niet aan doen, hé ? Als Meutje de zaadjes nu zo laat in de grond steekt ... En als de zon het dan ook nog laat afweten ... !
De capucijntjes zijn een wedstrijd aan 't houden : eergisteren zag ik de eerste bloemknopjes aan de plantjes verschijnen. Toen ik gisteren thuiskwam, liet één knopje al de kleur van zijn bloemetje zien en amper twee uurtjes later, stond dat bloemetje bijna helemaal open ! Maar ja, het zonnetje heeft gisterenavond dan ook geschenen. Als het weer nu een beetje meewil, heb ik deze week een pracht van een kleuren- ... euh ... -pracht in mijn zelfgeschilderde bloempotjes !
En dan ben ik ook héél benieuwd wat de stokroos naast de voordeur gaat doen. Ze is nu twee meter hoog en al meer dan een week staan er op de top meer dan tien knopjes. Maar ze gaan niet open ... !!! Ik weet wel hoe dat komt : naast de voordeur komt er helemààl geen zon ! Die stokroos is zich dus aan het uitrekken, en uitrekken om toch maar een zonnestraaltje te kunnen opvangen. Ik hoop dat ze niet van plan is om tot aan de dakgoot te gaan alvorens haar bloemetjes open te doen ... Pfff ... ! Couragie, zelle.
Zondag heb ik een Stracciatelli-taart ge- ... euh ... -koeld ! Ah jaaaa ! 't Was zo een taartmix van Oetker, waar je alleen maar boter, melk en slagroom moet bijdoen en dan het hele geval in de koelkast moet laten opstijven. Bakken komt er dus niet aan te pas.
Toen ik de gevulde taartvorm in de koelkast zette, had ik al zoiets van : "Neen, die neem ik niet mee naar kantoor, voor de collega's". Niet dat ik ze het niet gun, hoor ! Maar 't zag er een "moeilijke" uit ... En gisterenavond heb ik gelijk gekregen. Ik ging mijzelf op een stukske Stracciatelli-taart trakteren ... Man, man, man ... !
Wacht, ik beschrijf de "taart" even : ge hebt dus een kruimelbodem van een halve centimeter dik en daarop ligt een mengeling van room met chocoladekorrels, vier centimeter dik ! Om te beginnen kreeg ik het geval niet uit de springvorm. Uiteindelijk ging de rand er wel af maar kreeg ik de "koek" niet los van de taartvormbodem. Het werd mij daar een geklieder en een gesmos van jewelste. De slagroomklodders vlogen in het rond !
Om een lang verhaal kort te maken : ik heb gisteren de HELFT van de slagroomtaart opgegeten ...
Aanbeveling van Meutje : NIET DOEN ! Helemaal alleen een halve slagroomtaart opeten IS NIET GEZOND !!!
De capucijntjes zijn een wedstrijd aan 't houden : eergisteren zag ik de eerste bloemknopjes aan de plantjes verschijnen. Toen ik gisteren thuiskwam, liet één knopje al de kleur van zijn bloemetje zien en amper twee uurtjes later, stond dat bloemetje bijna helemaal open ! Maar ja, het zonnetje heeft gisterenavond dan ook geschenen. Als het weer nu een beetje meewil, heb ik deze week een pracht van een kleuren- ... euh ... -pracht in mijn zelfgeschilderde bloempotjes !
En dan ben ik ook héél benieuwd wat de stokroos naast de voordeur gaat doen. Ze is nu twee meter hoog en al meer dan een week staan er op de top meer dan tien knopjes. Maar ze gaan niet open ... !!! Ik weet wel hoe dat komt : naast de voordeur komt er helemààl geen zon ! Die stokroos is zich dus aan het uitrekken, en uitrekken om toch maar een zonnestraaltje te kunnen opvangen. Ik hoop dat ze niet van plan is om tot aan de dakgoot te gaan alvorens haar bloemetjes open te doen ... Pfff ... ! Couragie, zelle.
Zondag heb ik een Stracciatelli-taart ge- ... euh ... -koeld ! Ah jaaaa ! 't Was zo een taartmix van Oetker, waar je alleen maar boter, melk en slagroom moet bijdoen en dan het hele geval in de koelkast moet laten opstijven. Bakken komt er dus niet aan te pas.
Toen ik de gevulde taartvorm in de koelkast zette, had ik al zoiets van : "Neen, die neem ik niet mee naar kantoor, voor de collega's". Niet dat ik ze het niet gun, hoor ! Maar 't zag er een "moeilijke" uit ... En gisterenavond heb ik gelijk gekregen. Ik ging mijzelf op een stukske Stracciatelli-taart trakteren ... Man, man, man ... !
Wacht, ik beschrijf de "taart" even : ge hebt dus een kruimelbodem van een halve centimeter dik en daarop ligt een mengeling van room met chocoladekorrels, vier centimeter dik ! Om te beginnen kreeg ik het geval niet uit de springvorm. Uiteindelijk ging de rand er wel af maar kreeg ik de "koek" niet los van de taartvormbodem. Het werd mij daar een geklieder en een gesmos van jewelste. De slagroomklodders vlogen in het rond !
Om een lang verhaal kort te maken : ik heb gisteren de HELFT van de slagroomtaart opgegeten ...
Aanbeveling van Meutje : NIET DOEN ! Helemaal alleen een halve slagroomtaart opeten IS NIET GEZOND !!!
maandag, juli 05, 2004
Zaterdag, tussen de buien door, heb ik een wandeling gemaakt in het bos van mijn jeugd.
Ik wou naar het kapelletje achter de twee bergen en ben een beetje verloren gelopen ... En ik had geen broodkruimeltjes gestrooid !!!
Uiteindelijk kwam ik toch bij het kruispunt met de bareel en wist ik weer waar ik was, maar ik kon jammer genoeg mijn opdracht niet volbrengen : een zee van modder maakte het voor mij onmogelijk om er op mijn sandaaltjes door te komen.
Ik ben dan maar rechts naar de Groenstraat gegaan, die ik volgde tot aan de Berg van Kaar (Kar ? Car ? Caar ?). Aan de tuin van Louisa Marsé, kon ik weer het bos in. Dit is het bos van Lannoo (Lanneau ?), denk ik. Dat andere Maria-kapelletje stond er ook nog en kijk !, het is zo oud als het kapelletje in mijn tuin : gebouwd in 1954 !
Langs de Vogelzangstraat keerde ik terug naar de parking van de sporthal waar mijn bolletje eenzaam maar geduldig op mij stond te wachten. Ik was ongeveer een uurtje onderweg geweest.
Het was heel kalm in het bos. Bij het binnengaan ontmoette ik er een meneer met een hond, toen ik verloren gelopen was, kwam ik weer diezelfde meneer met hond tegen en op weg naar de Groenstraat kwam mij een meneer met paard voorbij. Op weg naar het Maria-kapelletje moest ik opzij voor een andere meneer met paard, kwam ik een dame met twee honden tegen en kwam die andere meneer met paard nog een keertje terug.
'k Ga dat zeker eens wat meer doen, in het bos gaan wandelen. Maar de volgende keer doe ik wel mijn bottinnen aan en ga ik op zoek naar het kapelletje achter de twee bergen !
Ik wou naar het kapelletje achter de twee bergen en ben een beetje verloren gelopen ... En ik had geen broodkruimeltjes gestrooid !!!
Uiteindelijk kwam ik toch bij het kruispunt met de bareel en wist ik weer waar ik was, maar ik kon jammer genoeg mijn opdracht niet volbrengen : een zee van modder maakte het voor mij onmogelijk om er op mijn sandaaltjes door te komen.
Ik ben dan maar rechts naar de Groenstraat gegaan, die ik volgde tot aan de Berg van Kaar (Kar ? Car ? Caar ?). Aan de tuin van Louisa Marsé, kon ik weer het bos in. Dit is het bos van Lannoo (Lanneau ?), denk ik. Dat andere Maria-kapelletje stond er ook nog en kijk !, het is zo oud als het kapelletje in mijn tuin : gebouwd in 1954 !
Langs de Vogelzangstraat keerde ik terug naar de parking van de sporthal waar mijn bolletje eenzaam maar geduldig op mij stond te wachten. Ik was ongeveer een uurtje onderweg geweest.
Het was heel kalm in het bos. Bij het binnengaan ontmoette ik er een meneer met een hond, toen ik verloren gelopen was, kwam ik weer diezelfde meneer met hond tegen en op weg naar de Groenstraat kwam mij een meneer met paard voorbij. Op weg naar het Maria-kapelletje moest ik opzij voor een andere meneer met paard, kwam ik een dame met twee honden tegen en kwam die andere meneer met paard nog een keertje terug.
'k Ga dat zeker eens wat meer doen, in het bos gaan wandelen. Maar de volgende keer doe ik wel mijn bottinnen aan en ga ik op zoek naar het kapelletje achter de twee bergen !
dinsdag, juni 29, 2004
Zaterdag was ik aan kalfsblanket begonnen. Die heb ik gisterenavond "afgemaakt". Zus had mij instructies gegeven maar toch wist ik nog niet goed HOE ik het zou doen : stoot door het hart, wurging ... En daarom ben ik maar gegaan voor een flinke nekslag. Bij nader onderzoek is het wel GROENket geworden, in plaats van blanket. Dat komt waarschijnlijk omdat ik boerensoepgroenten gebruikt had om het vlees in te koken. Maar 't is wel heel lekker geworden. Neemt niet weg dat Zus Webmastster natuurlijk de allerbeste kalfsblanket maakt !
En al wie mij nu nog wreedheid verwijt bij het vernietigen van slakken (pure dettol, gegarandeerd resultaat !), die moet maar eens gaan kijken op Groennet, wat je bijvoorbeeld kan doen om mieren kwijt te raken. Daar raden ze je aan om een papje te maken van gist en suikerstroop. De mieren nemen dat mee naar hun nest, smullen er lekker van, de gist zet uit en hun maagjes barsten open ... !
Toch nog een prettige en zonnige dag toegewenst !
En al wie mij nu nog wreedheid verwijt bij het vernietigen van slakken (pure dettol, gegarandeerd resultaat !), die moet maar eens gaan kijken op Groennet, wat je bijvoorbeeld kan doen om mieren kwijt te raken. Daar raden ze je aan om een papje te maken van gist en suikerstroop. De mieren nemen dat mee naar hun nest, smullen er lekker van, de gist zet uit en hun maagjes barsten open ... !
Toch nog een prettige en zonnige dag toegewenst !
maandag, juni 28, 2004
Dina en Luna zijn gedoopt ! En daar hebben ze dadelijk een demonstratie van gegeven : de ganse zondag hebben ze zich gedragen als engeltjes !!!
Het begon al bij de pastoor. Een van de meisjes lag gewoon te slapen tijdens de grote gebeurtenis ... En alhoewel de goede man de "gel" uit hun haartjes gespoeld had, en hun kuifje - dat mama zou mooi rechtop gezet had - ervan plat lag, gaven ze geen van beiden een kik toen ze het water over hun hoofdje kregen. Ik moet er wel bij zeggen dat mama, papa en de meisjes tijdens de week veel geoefend hadden in het bad !
En dan was het tijd voor het grote feest. Luna en Dina waren natuurlijk het middelpunt van de belangstelling. De ganse namiddag lagen ze in hun park te lachen en te kijken en show te geven voor de ongeveer 200 man die hun kwamen feliciteren ! Af en toe probeerden ze een (heel klein) dutje te doen. Maar dat was zonder al die publieke belangstelling gerekend. Natuurlijk moesten al de neefjes en nichtjes op tijd eens een klappeke gaan doen met de tweeling, en hun een aaitje geven. Regelmatig hoorden we dan : "Dat was ik niet, hoor ! Ze was al wakker !" Maar Dina en Luna hadden daar blijkbaar géén last van : ze bleven de ganse dag goedgezind en lagen daar gewoonweg iedereen te verleiden. Zolang hun buikjes maar op tijd gevuld werden, kon het hun allemaal niets schelen.
Ik vraag mij af of ze 's avonds in hun bedjes, nog lang nagekaart hebben over het feest en over de vele cadeautjes die ze gekregen hebben ...
Het begon al bij de pastoor. Een van de meisjes lag gewoon te slapen tijdens de grote gebeurtenis ... En alhoewel de goede man de "gel" uit hun haartjes gespoeld had, en hun kuifje - dat mama zou mooi rechtop gezet had - ervan plat lag, gaven ze geen van beiden een kik toen ze het water over hun hoofdje kregen. Ik moet er wel bij zeggen dat mama, papa en de meisjes tijdens de week veel geoefend hadden in het bad !
En dan was het tijd voor het grote feest. Luna en Dina waren natuurlijk het middelpunt van de belangstelling. De ganse namiddag lagen ze in hun park te lachen en te kijken en show te geven voor de ongeveer 200 man die hun kwamen feliciteren ! Af en toe probeerden ze een (heel klein) dutje te doen. Maar dat was zonder al die publieke belangstelling gerekend. Natuurlijk moesten al de neefjes en nichtjes op tijd eens een klappeke gaan doen met de tweeling, en hun een aaitje geven. Regelmatig hoorden we dan : "Dat was ik niet, hoor ! Ze was al wakker !" Maar Dina en Luna hadden daar blijkbaar géén last van : ze bleven de ganse dag goedgezind en lagen daar gewoonweg iedereen te verleiden. Zolang hun buikjes maar op tijd gevuld werden, kon het hun allemaal niets schelen.
Ik vraag mij af of ze 's avonds in hun bedjes, nog lang nagekaart hebben over het feest en over de vele cadeautjes die ze gekregen hebben ...
donderdag, juni 24, 2004
23 juni 2004 : en storm waait over het Vlaanderenland ...
't Was niet mooi om zien, gedurende de dag op kantoor : de ganse dag passeerden er verschrikkelijke wind- en regenvlagen. Met een erwt in mijn gat ging ik 's avonds naar huis : wat zou ik vinden in de Coige ?
Wel, dat viel héél goed mee ! De meeste planten in de tuin lagen plat tegen de grond. Overal lagen takken en takjes. Op het terras had 1 tuinstoel een wandelingetje gemaakt van enkele metertjes. En alleen de kamerplanten die ik buitengezet had waren allemaal omgevallen. Ah jaaaa ! Dat zijn KAMERplanten, die zijn dat gure weer niet gewoon, hé !
En, 't is niet om te stoefen maar het WCrolletjesvliegenraam hing, helemaal intact, vrolijk voor de terrasdeur rond te vliegen ! Ook de uiltjes hadden flink stand gehouden. Maar voor alle zekerheid heb ik de kleine toch maar een trapje lager gezet.
Ik heb de kamerplanten samen in een hoekje gezet en dacht nog het terras af te borstelen want dat lag vol met de keitjes uit de potten en overal lagen ook dennenaalden en takjes ... Maar, omdat de storm toch nog niet voorbij was, besloot ik het borstelen nog een dagje uit te stellen.
Ik heb een 7 minuten-zakje Pasta met Spinacchio klaargemaakt en mij een grote porto uitgeschonken. Zou ik vannacht in de badkamer gaan slapen ? Na de pasta en de grote porto, volgde nog een kleine porto en om tien uur vond ik het helemaal niet meer nodig mij in de badkamer te installeren. Ik kroop in bed, trok een kussen over mijn rechteroor en heb verder gelezen in Jane Austen's "Sense and Sensibility".
Na een goede nachtrust, ging ik vanochtend nog eens het terras controleren : alles stond nog mooi op zijn plaats maar ik heb wel even het WCrolletjesvliegenraam moeten ontwarren. En ... op het ganse terras was geen steentje, geen takje, geen dennenaaldje meer te vinden. De wind had alles mooi weggeveegd !
Dank u, meneer De Wind !!!
't Was niet mooi om zien, gedurende de dag op kantoor : de ganse dag passeerden er verschrikkelijke wind- en regenvlagen. Met een erwt in mijn gat ging ik 's avonds naar huis : wat zou ik vinden in de Coige ?
Wel, dat viel héél goed mee ! De meeste planten in de tuin lagen plat tegen de grond. Overal lagen takken en takjes. Op het terras had 1 tuinstoel een wandelingetje gemaakt van enkele metertjes. En alleen de kamerplanten die ik buitengezet had waren allemaal omgevallen. Ah jaaaa ! Dat zijn KAMERplanten, die zijn dat gure weer niet gewoon, hé !
En, 't is niet om te stoefen maar het WCrolletjesvliegenraam hing, helemaal intact, vrolijk voor de terrasdeur rond te vliegen ! Ook de uiltjes hadden flink stand gehouden. Maar voor alle zekerheid heb ik de kleine toch maar een trapje lager gezet.
Ik heb de kamerplanten samen in een hoekje gezet en dacht nog het terras af te borstelen want dat lag vol met de keitjes uit de potten en overal lagen ook dennenaalden en takjes ... Maar, omdat de storm toch nog niet voorbij was, besloot ik het borstelen nog een dagje uit te stellen.
Ik heb een 7 minuten-zakje Pasta met Spinacchio klaargemaakt en mij een grote porto uitgeschonken. Zou ik vannacht in de badkamer gaan slapen ? Na de pasta en de grote porto, volgde nog een kleine porto en om tien uur vond ik het helemaal niet meer nodig mij in de badkamer te installeren. Ik kroop in bed, trok een kussen over mijn rechteroor en heb verder gelezen in Jane Austen's "Sense and Sensibility".
Na een goede nachtrust, ging ik vanochtend nog eens het terras controleren : alles stond nog mooi op zijn plaats maar ik heb wel even het WCrolletjesvliegenraam moeten ontwarren. En ... op het ganse terras was geen steentje, geen takje, geen dennenaaldje meer te vinden. De wind had alles mooi weggeveegd !
Dank u, meneer De Wind !!!
woensdag, juni 16, 2004
Nederland - Duitsland : 1 - 1, heb ik op de radio gehoord.
Wel, de stand in de verkeersergernis van deze ochtend is HAHAHA - GRRRRR : 1 - 1
Ik stond klaar om achterwaarts de oprit af te rijden maar kon mij nog niet in het verkeer begeven vanwege enkele auto's die zich vanaf de Tervuurse Steenweg naar de Coige begaven op de weghelft aan de overkant. Mijn wielen stonden al in de goot dus zal mijn koffertje al wel over de straat gehangen hebben, maar op deze weghelft kwam geen auto aan, dus wachtte ik rustig af. Twee vrachtwagens, een beetje spatie, een personenwagen en ... een grijze monovolume. In de verte zag ik de monovolume aanstalten maken om de personenwagen voorbij te steken. Tot hij mijn koffertje ontwaarde en zich wijselijk terugtrok in de "file", die de voorgeschreven snelheid van 70 km/u aanhield. Zodra de monovolume ter hoogte van mijn oprit kwam, hervatte hij zijn inhaalmaneuver en net voor het bochtenwerk van de Coige, waar je geen zicht meer hebt op het aankomende verkeer, lukte het hem om zowel de personenwagen als de twee vrachtwagens voorbij te steken ! Hij was misschien wel snel maar ik heb toch zijn nummerplaat gezien : HGE774. Jawel, dé HGE774 die mij een tijd geleden (ergens in de winter ?) al opgevallen was vanwege zijn zeer fantasierijk weggedrag. Eén punt dus voor HAHAHA. Ah jaaaa, door mijn schuld moet die monovolume zeker ... 10, wat zeg ik, misschien wel 20 seconden verloren hebben !!!
Aan het kerkhof in Moorsel stonden we met zijn allen aan te schuiven om naar Sterrebeek te gaan. Vanuit de andere richting kwam er een fietser aan (op de rijbaan, want er is daar geen fietspad) en achter die fietser reden twee wagens. Zij konden de fietser eigenlijk niet voorbij omdat er aan onze kant van de weg één lange file stond. Plots hoorde ik een claxon. Het was het rode autootje net achter de fietser en die begint de fietser doodleuk voorbij te steken ! Daarvoor moest hij wel de tweewieler de kant in rijden want, zoals gezegd, aan onze kant stonden ... juist. Dit "sympathieke" maneuver gebeurde ongeveer naast mij en dus kon ik die "lieve" chauffeur eens goed bekijken : een kale vetzak die foeterend en grommelend naar de fietser aan het kijken was (om te zien of hij 'em hàd ? of om te zien of hij 'em niet had ?). In mijn achteruitkijkspiegel zag ik de fietser nog een arm, met een hand, met (één of meer ?) vingers omhoogsteken. Klein detail : de fietser was een gekleurde medemens. En ja, de kale vetzak deed mij eerlijk gezegd denken aan een Blokker ...
En morgen is het de grote dag : Oma en Meutje gaan babysitten bij Dina en Luna, die ondertussen allebei serieuze dikkertjes aan het worden zijn ! ... Eens kijken, zou ik er al eentje laten vallen of meteen maar allebei ? ... Sorry, maar dat blijkt een traditie te zijn : Meutje heeft zo ongeveer alle kozzes en kozzinnekes wel eens laten "vallen" toen ze nog klein waren. En zie nu eens, hoe een flinke kerels en meiden het allemaal geworden zijn !!! ;-))))))))))))))))))))))))
Wel, de stand in de verkeersergernis van deze ochtend is HAHAHA - GRRRRR : 1 - 1
Ik stond klaar om achterwaarts de oprit af te rijden maar kon mij nog niet in het verkeer begeven vanwege enkele auto's die zich vanaf de Tervuurse Steenweg naar de Coige begaven op de weghelft aan de overkant. Mijn wielen stonden al in de goot dus zal mijn koffertje al wel over de straat gehangen hebben, maar op deze weghelft kwam geen auto aan, dus wachtte ik rustig af. Twee vrachtwagens, een beetje spatie, een personenwagen en ... een grijze monovolume. In de verte zag ik de monovolume aanstalten maken om de personenwagen voorbij te steken. Tot hij mijn koffertje ontwaarde en zich wijselijk terugtrok in de "file", die de voorgeschreven snelheid van 70 km/u aanhield. Zodra de monovolume ter hoogte van mijn oprit kwam, hervatte hij zijn inhaalmaneuver en net voor het bochtenwerk van de Coige, waar je geen zicht meer hebt op het aankomende verkeer, lukte het hem om zowel de personenwagen als de twee vrachtwagens voorbij te steken ! Hij was misschien wel snel maar ik heb toch zijn nummerplaat gezien : HGE774. Jawel, dé HGE774 die mij een tijd geleden (ergens in de winter ?) al opgevallen was vanwege zijn zeer fantasierijk weggedrag. Eén punt dus voor HAHAHA. Ah jaaaa, door mijn schuld moet die monovolume zeker ... 10, wat zeg ik, misschien wel 20 seconden verloren hebben !!!
Aan het kerkhof in Moorsel stonden we met zijn allen aan te schuiven om naar Sterrebeek te gaan. Vanuit de andere richting kwam er een fietser aan (op de rijbaan, want er is daar geen fietspad) en achter die fietser reden twee wagens. Zij konden de fietser eigenlijk niet voorbij omdat er aan onze kant van de weg één lange file stond. Plots hoorde ik een claxon. Het was het rode autootje net achter de fietser en die begint de fietser doodleuk voorbij te steken ! Daarvoor moest hij wel de tweewieler de kant in rijden want, zoals gezegd, aan onze kant stonden ... juist. Dit "sympathieke" maneuver gebeurde ongeveer naast mij en dus kon ik die "lieve" chauffeur eens goed bekijken : een kale vetzak die foeterend en grommelend naar de fietser aan het kijken was (om te zien of hij 'em hàd ? of om te zien of hij 'em niet had ?). In mijn achteruitkijkspiegel zag ik de fietser nog een arm, met een hand, met (één of meer ?) vingers omhoogsteken. Klein detail : de fietser was een gekleurde medemens. En ja, de kale vetzak deed mij eerlijk gezegd denken aan een Blokker ...
En morgen is het de grote dag : Oma en Meutje gaan babysitten bij Dina en Luna, die ondertussen allebei serieuze dikkertjes aan het worden zijn ! ... Eens kijken, zou ik er al eentje laten vallen of meteen maar allebei ? ... Sorry, maar dat blijkt een traditie te zijn : Meutje heeft zo ongeveer alle kozzes en kozzinnekes wel eens laten "vallen" toen ze nog klein waren. En zie nu eens, hoe een flinke kerels en meiden het allemaal geworden zijn !!! ;-))))))))))))))))))))))))
maandag, juni 14, 2004
Zaterdag, bij Colruyt PIZZA's gehaald ! Neen, niet ongerust zijn : ze zitten veilig en wel in de vriezer, deze keer ... 't Was wel niet met volle goesting, dat ik deze keer pizza's gekocht heb. Die overdosis van vorige week laat zich nog voelen, geloof ik. Maar ja, ne mens moet toch iets om te eten in de vriezer zitten hebben, hé ?
Ik stond net aan de kassa, toen ik zag dat nogal wat mensen aan de uitgang bleven staan met hun kar : de regen kwam bij bakken uit de hemel neer. En toen het mijn beurt was om te betalen ... een KLOP ! ... en alle lichten gingen uit ! ... En dadelijk weer aan, oef ! Er werd gespeculeerd dat de bliksem waarschijnlijk ingeslagen was. Het duurde maar een minuutje om alle weegschalen en kassa's weer te laten opstarten. Chapeau voor de systemen bij Colruyt !
Thuis gekomen, stootte ik op een nieuw experiment in mijn koelkast. Voor de kaartavond in de Coige had ik o.a. Chaumes en Américan (of was het Martino ?) gekocht. Voor de goede orde heb ik de datum van de kaartavond nog eens opgezocht : 8 mei 2004. En kijk ! Helemaal achteraan in de koelkast lagen nog een restje Chaumes en Américain ! Nader onderzoek heeft uitgewezen dat de Chaumes vanbinnen waarschijnlijk nog te doen zou zijn. Maar neen, ik heb het niet "proef"ondervindelijk uitgeprobeerd. Op de Américain echter zaten mooie groene en witte wattenschimmels en er zat zelfs een beige schijfjes-schimmel bij, die een beetje weghad van een mini-lintwormpje. Gelukkig bewoog er niets in het doosje. Ik heb alles goed ingepakt en in de vuilbak gegooid. Interessant, niet ? Zulke experimenten ... ? ;-)))))
Ik stond net aan de kassa, toen ik zag dat nogal wat mensen aan de uitgang bleven staan met hun kar : de regen kwam bij bakken uit de hemel neer. En toen het mijn beurt was om te betalen ... een KLOP ! ... en alle lichten gingen uit ! ... En dadelijk weer aan, oef ! Er werd gespeculeerd dat de bliksem waarschijnlijk ingeslagen was. Het duurde maar een minuutje om alle weegschalen en kassa's weer te laten opstarten. Chapeau voor de systemen bij Colruyt !
Thuis gekomen, stootte ik op een nieuw experiment in mijn koelkast. Voor de kaartavond in de Coige had ik o.a. Chaumes en Américan (of was het Martino ?) gekocht. Voor de goede orde heb ik de datum van de kaartavond nog eens opgezocht : 8 mei 2004. En kijk ! Helemaal achteraan in de koelkast lagen nog een restje Chaumes en Américain ! Nader onderzoek heeft uitgewezen dat de Chaumes vanbinnen waarschijnlijk nog te doen zou zijn. Maar neen, ik heb het niet "proef"ondervindelijk uitgeprobeerd. Op de Américain echter zaten mooie groene en witte wattenschimmels en er zat zelfs een beige schijfjes-schimmel bij, die een beetje weghad van een mini-lintwormpje. Gelukkig bewoog er niets in het doosje. Ik heb alles goed ingepakt en in de vuilbak gegooid. Interessant, niet ? Zulke experimenten ... ? ;-)))))
maandag, juni 07, 2004
De meesjes zijn uitgevlogen !
Donderdag kwamen er twee meesjes op de voederplank zitten. Ik heb daar nog brood gestrooid (ik weet het : heel onpedagogisch maar ik had oud brood over en 't was niet genoeg om er een bodding van te maken ...). Het ene meesje pikte vrolijk rond in het brood. Het andere meesje zat op de kant wat te kijken. En dan stopte dat ene meesje een stukje brood in het bekje van de aan-de-kant-zitter. Wat later kwamen ze met zijn vieren tegelijk naar de voederplank. En dat waren volgens mij vier jonge meesjes. 't Was koddig om te zien hoe ze probeerden om eerst en vooral al op die voederplank te geraken. Het lukte niet al te best. Eentje had er echt wel moeite mee : eerst zat het op het dakje van de voederplank, dan op een takje aan de kant die dichtgemaakt is met plexi, dan zat het op de grond, dan ging het aan de andere kant weer omhoog. Enfin, 't is uiteindelijk toch bij zijn broertjes en zusjes geraakt. En dan waren ze daar met zijn vieren aan het rondpikken : de stukjes brood vlogen alle kanten op. Ze waren duidelijk nog aan het oefenen hoe je zoiets moet doen. En oefenen deden ze ! Vrijdagochtend toen ik in de keuken kwam, was de voederplank weer overbevolkt met de kleine meesjes en zaterdagochtend zaten ze er weer alle vier ... !
Marc's cryptokronkels.
Ik was wat achterop geraakt met de cryptogrammen in De Juiste Kaart. Maar dit weekend heb ik mijn schade ingehaald. Er zijn er wel moeilijke bij, hoor ! Maar ik heb het eerlijk gespeeld en ben NIET naar de oplossingen gaan kijken ...
Zaterdag heb ik de eerste twee slakken van het seizoen gepakt. En nog twee kleintjes, die ik eigenlijk had moeten teruggooien, mochten het visjes geweest zijn. Zoals gewoonlijk gingen de "gevangen" dan in de emmer en kregen ze dettol over zich heen (sorry !). Enkele uurtjes later zag ik echter dat de grootste slak (10 cm) het dettolbadje overleefd had. Nieuwsgierig kroop ze in de emmer rond. Ik heb ze laten doen en zondag was ze uit de emmer verdwenen ... Ik zeg maar zo : als je de "emmer-behandeling" overleeft, dan verdien je het om terug in de vrije natuur rond te kruipen ...
Nog zaterdag, was ik 's ochtends naar de Colruyt geweest. Ik moest daarna nog naar de Boekenberg en bracht daarom eerst de boodschappen naar huis. Na de Boekenberg ben ik bij Oma Lieve de kassa voor Noélys gaan afzetten. Eerst hebben Oma en ik even "winkeltje" gespeeld. Daarna heb ik Lieve nog enkele "leuke" computerspelletjes getoond. Zus zei nog : ge hebt toch geen diepvries bij, hé ? Fier antwoordde ik dat ik wel diepvries gekocht had maar dat ik eerst alles naar huis gebracht had.
In de namiddag ben ik bij Walter en Maarten umpire/ballenraapster gaan spelen tijdens hun cricketmatch. En 's avonds zijn we naar de kermis geweest ! Maarten is een kei in het blikken omvergooien, ballonnetjes stukschieten en eendjes vissen. En hij heeft zoveel prijzen gewonnen !!!
Zondagochtend, terwijl Maarten en Walter op het vliegtuig zaten, ben ik snel nog wat Lychnis gaan zaaien in Diependaal, daar waar ik zaterdag de netels verwijderd had. In het naar huis rijden, was ik aan het overleggen wat ik 's middags zou eten : paddestoelenomelet of ... pizza ?
En toen ik van de Tervuursesteenweg mijn straat inreed ging er een alarmbelletje rinkelen. Allez, belletje ... 't waren Toeters en Bellen en Zwaailichten en een heel concert SIRENES !!! P I Z Z A 's ??? !!! Ik had zaterdag vier diepvriespizza's gekocht in de Colruyt. Ik had ze zoals altijd, in die handige dikke diepvrieszak gestoken maar ik kon mij niet herinneren dat ik ze thuis in de vriezer gestoken had !!!
En, jawel hoor ! De pizza's zaten nog altijd in de diepvrieszak, in de koffer van mijn wagen ! Ik heb ze dan maar alle vier gebakken en zal nu de ganse week pizza eten ...
Dit is een bedenking die ik dit weekend gemaakt heb ...
Ik heb zeldzame spierpijnen : de zeldzame spieren die ik heb doen allemaal pijn ...
En, om af te sluiten nog even een "scoop" over Madam "M".
Voor Broer zijn Zoon ging halen, wou hij nog even afspreken met Ex. Want de vorige keer was zijn vliegtuig op een andere terminal toegekomen. En voor de vliegers onder u zal het duidelijk zijn dat "een andere terminal" in Heathrow niet zo evident is. De afspraak is echter dat Broer naar Grandma belt als hij Ex wil bereiken. Want Ex kan zich zogezegd geen GSM meer veroorloven ... Dus Broer belt Grandma en hoort dat dat nummer niet meer bestaat ?!? Uiteindelijk kan Broer Ex toch bereiken en zo verneemt hij dat Grandma een ander telefoonnummer genomen heeft omdat de reporters weer op vinkenslag liggen want ... Madam "M" is out on bail !
Dit is dan echt het LAATSTE nieuws over deze zaak. En dan bedoel ik niet het meest recente nieuws. Madam "M" is een groot meisje, ze kent ondertussen wel het klappen van de zweep. Dat zij in vrede verder moge leven ... Alhoewel, in "vrede", dat zal misschien nog niet voor direct zijn ...
Donderdag kwamen er twee meesjes op de voederplank zitten. Ik heb daar nog brood gestrooid (ik weet het : heel onpedagogisch maar ik had oud brood over en 't was niet genoeg om er een bodding van te maken ...). Het ene meesje pikte vrolijk rond in het brood. Het andere meesje zat op de kant wat te kijken. En dan stopte dat ene meesje een stukje brood in het bekje van de aan-de-kant-zitter. Wat later kwamen ze met zijn vieren tegelijk naar de voederplank. En dat waren volgens mij vier jonge meesjes. 't Was koddig om te zien hoe ze probeerden om eerst en vooral al op die voederplank te geraken. Het lukte niet al te best. Eentje had er echt wel moeite mee : eerst zat het op het dakje van de voederplank, dan op een takje aan de kant die dichtgemaakt is met plexi, dan zat het op de grond, dan ging het aan de andere kant weer omhoog. Enfin, 't is uiteindelijk toch bij zijn broertjes en zusjes geraakt. En dan waren ze daar met zijn vieren aan het rondpikken : de stukjes brood vlogen alle kanten op. Ze waren duidelijk nog aan het oefenen hoe je zoiets moet doen. En oefenen deden ze ! Vrijdagochtend toen ik in de keuken kwam, was de voederplank weer overbevolkt met de kleine meesjes en zaterdagochtend zaten ze er weer alle vier ... !
Marc's cryptokronkels.
Ik was wat achterop geraakt met de cryptogrammen in De Juiste Kaart. Maar dit weekend heb ik mijn schade ingehaald. Er zijn er wel moeilijke bij, hoor ! Maar ik heb het eerlijk gespeeld en ben NIET naar de oplossingen gaan kijken ...
Zaterdag heb ik de eerste twee slakken van het seizoen gepakt. En nog twee kleintjes, die ik eigenlijk had moeten teruggooien, mochten het visjes geweest zijn. Zoals gewoonlijk gingen de "gevangen" dan in de emmer en kregen ze dettol over zich heen (sorry !). Enkele uurtjes later zag ik echter dat de grootste slak (10 cm) het dettolbadje overleefd had. Nieuwsgierig kroop ze in de emmer rond. Ik heb ze laten doen en zondag was ze uit de emmer verdwenen ... Ik zeg maar zo : als je de "emmer-behandeling" overleeft, dan verdien je het om terug in de vrije natuur rond te kruipen ...
Nog zaterdag, was ik 's ochtends naar de Colruyt geweest. Ik moest daarna nog naar de Boekenberg en bracht daarom eerst de boodschappen naar huis. Na de Boekenberg ben ik bij Oma Lieve de kassa voor Noélys gaan afzetten. Eerst hebben Oma en ik even "winkeltje" gespeeld. Daarna heb ik Lieve nog enkele "leuke" computerspelletjes getoond. Zus zei nog : ge hebt toch geen diepvries bij, hé ? Fier antwoordde ik dat ik wel diepvries gekocht had maar dat ik eerst alles naar huis gebracht had.
In de namiddag ben ik bij Walter en Maarten umpire/ballenraapster gaan spelen tijdens hun cricketmatch. En 's avonds zijn we naar de kermis geweest ! Maarten is een kei in het blikken omvergooien, ballonnetjes stukschieten en eendjes vissen. En hij heeft zoveel prijzen gewonnen !!!
Zondagochtend, terwijl Maarten en Walter op het vliegtuig zaten, ben ik snel nog wat Lychnis gaan zaaien in Diependaal, daar waar ik zaterdag de netels verwijderd had. In het naar huis rijden, was ik aan het overleggen wat ik 's middags zou eten : paddestoelenomelet of ... pizza ?
En toen ik van de Tervuursesteenweg mijn straat inreed ging er een alarmbelletje rinkelen. Allez, belletje ... 't waren Toeters en Bellen en Zwaailichten en een heel concert SIRENES !!! P I Z Z A 's ??? !!! Ik had zaterdag vier diepvriespizza's gekocht in de Colruyt. Ik had ze zoals altijd, in die handige dikke diepvrieszak gestoken maar ik kon mij niet herinneren dat ik ze thuis in de vriezer gestoken had !!!
En, jawel hoor ! De pizza's zaten nog altijd in de diepvrieszak, in de koffer van mijn wagen ! Ik heb ze dan maar alle vier gebakken en zal nu de ganse week pizza eten ...
Dit is een bedenking die ik dit weekend gemaakt heb ...
Ik heb zeldzame spierpijnen : de zeldzame spieren die ik heb doen allemaal pijn ...
En, om af te sluiten nog even een "scoop" over Madam "M".
Voor Broer zijn Zoon ging halen, wou hij nog even afspreken met Ex. Want de vorige keer was zijn vliegtuig op een andere terminal toegekomen. En voor de vliegers onder u zal het duidelijk zijn dat "een andere terminal" in Heathrow niet zo evident is. De afspraak is echter dat Broer naar Grandma belt als hij Ex wil bereiken. Want Ex kan zich zogezegd geen GSM meer veroorloven ... Dus Broer belt Grandma en hoort dat dat nummer niet meer bestaat ?!? Uiteindelijk kan Broer Ex toch bereiken en zo verneemt hij dat Grandma een ander telefoonnummer genomen heeft omdat de reporters weer op vinkenslag liggen want ... Madam "M" is out on bail !
Dit is dan echt het LAATSTE nieuws over deze zaak. En dan bedoel ik niet het meest recente nieuws. Madam "M" is een groot meisje, ze kent ondertussen wel het klappen van de zweep. Dat zij in vrede verder moge leven ... Alhoewel, in "vrede", dat zal misschien nog niet voor direct zijn ...
dinsdag, juni 01, 2004
Interessante weetjes ? ...
De spin met vijf poten.
Eerst even ter informatie, een spin heeft acht poten : vier links en vier rechts.
Maar een spin met nog slechts vijf poten past zich goed aan, moet ik zeggen. Zaterdag zat ik op het terras en er kwam een spinnetje voor mijn voeten gekropen. Bij nader bestuderen, bleek dat het spinnetje slechts vijf pootjes had ! En dan bedoel ik niet : twee aan één kant en drie aan de andere. Neen, neen ! Vier poten aan de linkerkant en 1 minuscuul achterpootje aan de rechterkant. En op die vijf pootjes stapte het spinnetje dapper voort. Het vertoonde natuurlijk een lichte afwijking naar links. Maar dat ving het spinnetje goed op door af en toe enkele stapjes meer te zetten met het rechter achterpootje. En zo ging het toch in een redelijk rechte lijn vooruit ... En, neen ! IK had dat spinnetje niet (bewust) beschadigd ... !
Onder de douche.
Ingezeept in de badkuip rondhuppelen is NIET GEZOND !
Ik ging een douche nemen en was net helemaal ingezeept, toen ik merkte dat het douchegordijn niet helemaal naar mijn zin hing. Fluks zette ik een stap opzij om het gordijn recht te trekken. Een geluk dat de stang van mijn douchesproeikop stevig in de muur verankerd is ! Ik kon er mij nog net aan vastgrabbelen. Anders was ik dwars door het douchegordijn het bad uigekieperd. DAN zou het douchegordijn pas niet meer goed gehangen hebben ... !
Gratis Voice mail ?
Zondag, regendag. Dus wat kan een mens anders doen dan het gebruiksaanwijzingenboekje van de GSM bestuderen en nog het een en ander uitproberen ? Ik had on-line mijn Voice mail geactiveerd en wou er nu een persoonlijke boodschap aanhangen. "Bel hiervoor naar het GRATIS nummer 1231 !!!" Ik heb dat gratis nummer gebeld, ik heb een persoonlijke boodschap ingesproken, ik heb gemerkt dat mij dat 1 EURO gekost heeft en ... als ik nu van een vast toestel naar mijn GSM bel en ik pak die niet op, dan krijg ik GEEN Voice mail boodschap te horen ... !!!
En op Pinkstermaandag zijn de meesjes uitgevlogen, denk ik. Ik stond onder het afdak naar de vele kleurige bloemetjes te kijken die ik in potten in mijn tuin gezet heb. Ik hoorde veel gekwetter en getsjirp in de bomen achter het huis. Plots kwam er een meesje, springend van takje naar takje, steeds dichter bij mij in een boom zitten. 't Was nog een metertje of twee bij mij vandaan toen er plots een andere mees tegenaan vloog. En nog eens, en nog eens ... tot het (baby ?) meesje weer op een veilig afstand van het mensenkind verwijderd was ...
De spin met vijf poten.
Eerst even ter informatie, een spin heeft acht poten : vier links en vier rechts.
Maar een spin met nog slechts vijf poten past zich goed aan, moet ik zeggen. Zaterdag zat ik op het terras en er kwam een spinnetje voor mijn voeten gekropen. Bij nader bestuderen, bleek dat het spinnetje slechts vijf pootjes had ! En dan bedoel ik niet : twee aan één kant en drie aan de andere. Neen, neen ! Vier poten aan de linkerkant en 1 minuscuul achterpootje aan de rechterkant. En op die vijf pootjes stapte het spinnetje dapper voort. Het vertoonde natuurlijk een lichte afwijking naar links. Maar dat ving het spinnetje goed op door af en toe enkele stapjes meer te zetten met het rechter achterpootje. En zo ging het toch in een redelijk rechte lijn vooruit ... En, neen ! IK had dat spinnetje niet (bewust) beschadigd ... !
Onder de douche.
Ingezeept in de badkuip rondhuppelen is NIET GEZOND !
Ik ging een douche nemen en was net helemaal ingezeept, toen ik merkte dat het douchegordijn niet helemaal naar mijn zin hing. Fluks zette ik een stap opzij om het gordijn recht te trekken. Een geluk dat de stang van mijn douchesproeikop stevig in de muur verankerd is ! Ik kon er mij nog net aan vastgrabbelen. Anders was ik dwars door het douchegordijn het bad uigekieperd. DAN zou het douchegordijn pas niet meer goed gehangen hebben ... !
Gratis Voice mail ?
Zondag, regendag. Dus wat kan een mens anders doen dan het gebruiksaanwijzingenboekje van de GSM bestuderen en nog het een en ander uitproberen ? Ik had on-line mijn Voice mail geactiveerd en wou er nu een persoonlijke boodschap aanhangen. "Bel hiervoor naar het GRATIS nummer 1231 !!!" Ik heb dat gratis nummer gebeld, ik heb een persoonlijke boodschap ingesproken, ik heb gemerkt dat mij dat 1 EURO gekost heeft en ... als ik nu van een vast toestel naar mijn GSM bel en ik pak die niet op, dan krijg ik GEEN Voice mail boodschap te horen ... !!!
En op Pinkstermaandag zijn de meesjes uitgevlogen, denk ik. Ik stond onder het afdak naar de vele kleurige bloemetjes te kijken die ik in potten in mijn tuin gezet heb. Ik hoorde veel gekwetter en getsjirp in de bomen achter het huis. Plots kwam er een meesje, springend van takje naar takje, steeds dichter bij mij in een boom zitten. 't Was nog een metertje of twee bij mij vandaan toen er plots een andere mees tegenaan vloog. En nog eens, en nog eens ... tot het (baby ?) meesje weer op een veilig afstand van het mensenkind verwijderd was ...
dinsdag, mei 25, 2004
En voor het nageslacht, nog even een samenvatting van
DIE DAG IN DE GESCHIEDENIS
18 mei 2004 : Meutje wordt Mobiel !
Die ochtend in de krantenwinkel ... Het is zover, ik heb beslist ! Ik ga voor Pay & Go !
"Oei ! 'k Weet niet of ik nog 'nummers' heb", zegt Eric de krantenman. Maar, ja hoor ! Hij heeft nog net één Pay & Go activeerpakket liggen ... Oef ! "Ze vragen mij dat allemaal, hoeveel beltegoed daarbij zit. Maar dat weet ik niet juist, hoor !", zegt Eric nog. En na 25 EURO neergeteld te hebben, verlaat ik trots de winkel. Volgens mij moet iedereen nu aan mijn gezicht zien dat ik op het punt sta Mobiel te worden ...
Op kantoor kom ik een eerste probleempje tegen : IK KRIJG DAT DOOSJE NIET OPEN ! Er sneuvelen enkele vingernagels en ... eindelijk ... ! heb ik de langverwachte SIM kaart in handen. Ik plaats ze in de GSM en besluit wat te gaan spelen. Maar dan komt probleempje nummer twee : ik heb het GSMgebruiksaanwijzingenboekje niet meegebracht !
Niet getreurd, ik zal zo maar wat knopjes indrukken ... En het lukt mij toch wel om mijn broertje (tevens gulle schenker van het mobieltje) te bellen, zeker ? Na een uitgebreide babbel van Pay & Go naar Mobistar (oei ! dat zal mij een noot kosten, denk ik), besluit ik om op de website mijn Tariefplan te gaan aanpassen. Ik zie er staan "Maak uw keuze" en daarnaast, de drie tariefplannen. "Anytime" is aangevinkt en dat is wat ik wil : hetzelfde tarief, met wie je ook belt. Dat staat dus goed en ik hoef hier niets meer aan te doen.
Samen met een collega zitten we mijn machientje nog wat te bestuderen. "Maar ... gij zet die toch niet elke keer helemaal AF ?", vraagt Johan. "Ah bajoak," antwoord ik. "Maar nu kunnen ze u niet bellen !", zegt Johan weer. "Ze bellen mij anders toch ook niet ? Dus waarom zouden ze mij dan NU bellen ?" is mijn logische (vind ik zelf) reactie, "En wie weet wat er allemaal met die knoppekes gebeurt als die GSM in mijn sakoche zit ?"
Volgens Johan moet ik mijn toetsenbord vergrendelen. Zonder hulp van het handige GSMgebruiksaanwijzingenboekje, druk ik op nog wat knopjes. "Lock now ?" vraagt mijn machientje. En ik druk op "OK". Als ik even later nog wat wil "spelen", blijk ik niet het toetsenbord maar de ganse telefoon vergrendeld te hebben en om verder te kunnen moet ik een code inbrengen. CODE ... ??? Geen idee ! En het GSMgebruiksaanwijzingenboekje ligt thuis, in de keuken ! Ik heb dit ding nu exact drie kwartier in mijn handen en ik kan er al niets meer mee doen. Prachtig ! Zal ik mijn hele "Mobiele" project dan maar opgeven ? Dit is duidelijk niets voor mij ...
We mogen het echter niet vergeten : IK BEN GOED !!! En op www.motorola.com vind ik de vergrendelingscode die de fabrikant in het toestel inbouwt. Nu maar hopen dat Walter die code nooit veranderd heeft ... Neen hoor ! Want plots beginnen de ingedrukte knopjes weer vrolijk te piepen.
In de voormiddag wil ik Lieve eens bellen : geen antwoord, wel een antwoordapparaat. Ik laat geen boodschap achter en leg de GSM aan de kant. Zonder boekje kan ik er toch niet veel mee doen, behalve weer een of ander onklaar maken. Maar dan krijg ik zowaar een SMS'je van Lieve ("waarom spreekt gij dan niets in ?") en ik bel haar, met mijn mobieltje. We kletsen gezellig over onze nieuwe speelgoedjes.
Rond vier uur in de namiddag, terwijl ik nog wat toestjes aan het indrukken ben (ik kan dat spul dus niet laten liggen, hé !), hoor ik plots een vriendelijke telefoondame iets zeggen over 3 EURO 66 cent ... !?! Wazeggu ? En er zat 15 EURO beltegoed op die kaart !!! Ik surf terug naar mijn tariefplan en zie nu dat er, net voor "Maak uw keuze", ook staat "Uw huidige Tariefplan is Original" ! Enig opzoekwerk leert mij dat ik met dat plan 0,70 EURO per minuut betaal als ik niet naar een andere Pay & Go bel. En Lieve en Walter zitten allebei bij Mobistar !
Na deze koude douche zet ik de GSM definitief UIT en steek hem in mijn sakoche. Ik pas mijn Tariefplan aan en vraag Kozze Koen om zijn herlaadkaart (die hij niet kan gebruiken want hij zit ook bij Mobistar) klaar te houden. Ik vergeet het hele Mobiele gedoe en ga naar huis. De hagen gaan scheren lijkt mij op dit moment een veel leukere bezigheid !
De volgende dag is het allemaal goed gekomen, hoor : ik heb het ganse GSMgebruiksaanwijzingenboekje van buiten geleerd en dank zij de code van Koen's herlaadkaart, had ik snel weer een beltegoed van meer dan 25 EURO.
We zijn nu een week verder. Tot nu toe heb ik slechts enkele SMS'jes gestuurd en ik heb 1 keer naar Lieve gebeld. Ik was er aan de deur geweest en had gemerkt dat ze niet thuis was. Ik zou gewoon even iets op haar antwoordapparaat zeggen, zodat ik kon controleren of er een juiste gespreksprijs van mijn kaart ging. Ondertussen was Lieve wel thuis gekomen en pakte ze de telefoon op. Ik heb uitgelegd dat dat hier niet langer dan 1 minuut mocht duren en, oef !, na het gesprek was er inderdaad 0,37 EURO van mijn kaart gegaan.
Zaterdag heb ik ook nog even een boodschap bij Katty en Wim gelaten ... en weer dadelijk mijn beltegoed nagekeken, natuurlijk.
Allez, Meutje is dus Mobiel ...
Man, man, man, miserie, miserie, miserie ...
DIE DAG IN DE GESCHIEDENIS
18 mei 2004 : Meutje wordt Mobiel !
Die ochtend in de krantenwinkel ... Het is zover, ik heb beslist ! Ik ga voor Pay & Go !
"Oei ! 'k Weet niet of ik nog 'nummers' heb", zegt Eric de krantenman. Maar, ja hoor ! Hij heeft nog net één Pay & Go activeerpakket liggen ... Oef ! "Ze vragen mij dat allemaal, hoeveel beltegoed daarbij zit. Maar dat weet ik niet juist, hoor !", zegt Eric nog. En na 25 EURO neergeteld te hebben, verlaat ik trots de winkel. Volgens mij moet iedereen nu aan mijn gezicht zien dat ik op het punt sta Mobiel te worden ...
Op kantoor kom ik een eerste probleempje tegen : IK KRIJG DAT DOOSJE NIET OPEN ! Er sneuvelen enkele vingernagels en ... eindelijk ... ! heb ik de langverwachte SIM kaart in handen. Ik plaats ze in de GSM en besluit wat te gaan spelen. Maar dan komt probleempje nummer twee : ik heb het GSMgebruiksaanwijzingenboekje niet meegebracht !
Niet getreurd, ik zal zo maar wat knopjes indrukken ... En het lukt mij toch wel om mijn broertje (tevens gulle schenker van het mobieltje) te bellen, zeker ? Na een uitgebreide babbel van Pay & Go naar Mobistar (oei ! dat zal mij een noot kosten, denk ik), besluit ik om op de website mijn Tariefplan te gaan aanpassen. Ik zie er staan "Maak uw keuze" en daarnaast, de drie tariefplannen. "Anytime" is aangevinkt en dat is wat ik wil : hetzelfde tarief, met wie je ook belt. Dat staat dus goed en ik hoef hier niets meer aan te doen.
Samen met een collega zitten we mijn machientje nog wat te bestuderen. "Maar ... gij zet die toch niet elke keer helemaal AF ?", vraagt Johan. "Ah bajoak," antwoord ik. "Maar nu kunnen ze u niet bellen !", zegt Johan weer. "Ze bellen mij anders toch ook niet ? Dus waarom zouden ze mij dan NU bellen ?" is mijn logische (vind ik zelf) reactie, "En wie weet wat er allemaal met die knoppekes gebeurt als die GSM in mijn sakoche zit ?"
Volgens Johan moet ik mijn toetsenbord vergrendelen. Zonder hulp van het handige GSMgebruiksaanwijzingenboekje, druk ik op nog wat knopjes. "Lock now ?" vraagt mijn machientje. En ik druk op "OK". Als ik even later nog wat wil "spelen", blijk ik niet het toetsenbord maar de ganse telefoon vergrendeld te hebben en om verder te kunnen moet ik een code inbrengen. CODE ... ??? Geen idee ! En het GSMgebruiksaanwijzingenboekje ligt thuis, in de keuken ! Ik heb dit ding nu exact drie kwartier in mijn handen en ik kan er al niets meer mee doen. Prachtig ! Zal ik mijn hele "Mobiele" project dan maar opgeven ? Dit is duidelijk niets voor mij ...
We mogen het echter niet vergeten : IK BEN GOED !!! En op www.motorola.com vind ik de vergrendelingscode die de fabrikant in het toestel inbouwt. Nu maar hopen dat Walter die code nooit veranderd heeft ... Neen hoor ! Want plots beginnen de ingedrukte knopjes weer vrolijk te piepen.
In de voormiddag wil ik Lieve eens bellen : geen antwoord, wel een antwoordapparaat. Ik laat geen boodschap achter en leg de GSM aan de kant. Zonder boekje kan ik er toch niet veel mee doen, behalve weer een of ander onklaar maken. Maar dan krijg ik zowaar een SMS'je van Lieve ("waarom spreekt gij dan niets in ?") en ik bel haar, met mijn mobieltje. We kletsen gezellig over onze nieuwe speelgoedjes.
Rond vier uur in de namiddag, terwijl ik nog wat toestjes aan het indrukken ben (ik kan dat spul dus niet laten liggen, hé !), hoor ik plots een vriendelijke telefoondame iets zeggen over 3 EURO 66 cent ... !?! Wazeggu ? En er zat 15 EURO beltegoed op die kaart !!! Ik surf terug naar mijn tariefplan en zie nu dat er, net voor "Maak uw keuze", ook staat "Uw huidige Tariefplan is Original" ! Enig opzoekwerk leert mij dat ik met dat plan 0,70 EURO per minuut betaal als ik niet naar een andere Pay & Go bel. En Lieve en Walter zitten allebei bij Mobistar !
Na deze koude douche zet ik de GSM definitief UIT en steek hem in mijn sakoche. Ik pas mijn Tariefplan aan en vraag Kozze Koen om zijn herlaadkaart (die hij niet kan gebruiken want hij zit ook bij Mobistar) klaar te houden. Ik vergeet het hele Mobiele gedoe en ga naar huis. De hagen gaan scheren lijkt mij op dit moment een veel leukere bezigheid !
De volgende dag is het allemaal goed gekomen, hoor : ik heb het ganse GSMgebruiksaanwijzingenboekje van buiten geleerd en dank zij de code van Koen's herlaadkaart, had ik snel weer een beltegoed van meer dan 25 EURO.
We zijn nu een week verder. Tot nu toe heb ik slechts enkele SMS'jes gestuurd en ik heb 1 keer naar Lieve gebeld. Ik was er aan de deur geweest en had gemerkt dat ze niet thuis was. Ik zou gewoon even iets op haar antwoordapparaat zeggen, zodat ik kon controleren of er een juiste gespreksprijs van mijn kaart ging. Ondertussen was Lieve wel thuis gekomen en pakte ze de telefoon op. Ik heb uitgelegd dat dat hier niet langer dan 1 minuut mocht duren en, oef !, na het gesprek was er inderdaad 0,37 EURO van mijn kaart gegaan.
Zaterdag heb ik ook nog even een boodschap bij Katty en Wim gelaten ... en weer dadelijk mijn beltegoed nagekeken, natuurlijk.
Allez, Meutje is dus Mobiel ...
Man, man, man, miserie, miserie, miserie ...
woensdag, mei 19, 2004
Ik heb vanmorgen weer een heleboel verkeersacrobaten aan het werk gezien. Ge weet wel, zo van die mannekes (en vrouwkes !) die waarschijnlijk van zichzelf DENKEN dat ze goed kunnen rijden en die dan apetrots zijn als ze één auto voorbij hebben kunnen steken en bijgevolg één (zegge en schrijve : 1!) auto (wat is dat een meter of drie ???) dichter bij hun einddoel zijn dan tien seconden tevoren ...
Zulke maneuvers worden natuurlijk liefst uitgevoerd in een bocht waar je geen zicht hebt op het aankomende verkeer en de meeste punten krijg je als ge uw kunsten vertoont op een kruispunt, tussen de verkeerslichten, waar dan nog wagens voorgesorteerd staan om af te slaan ! Ik denk zelfs dat er een bonus uitgekeerd wordt als je alle weggebruikers rondom u eens flink op de rem kan doen staan. Ah jaaaa ! De "kunstenaar" slibbert overal door, zonder zich ergens iets van aan te trekken, de "anderen" zullen wel zorgen dat er geen maleuren van komen ...
Maar ... eigenlijk mag ik hier deze ochtend niets van zeggen ... Want ik heb zelf bijna een duitser van zijn sokken gereden op het rondpunt in de Nachtegalenlaan... ! Eerlijk : ik heb pas achteraf gezien dat het een duitser was ...
Net voor het rondpunt kwam er een BMW uit zijn garage en die was ik met mijn arendsoog in het ... euh ... oog aan het houden. Oef ! Hij liet mij mooi voorbijrijden. En waarom weet ik nog altijd niet maar terwijl ik er voorbij was, bleef ik maar in mijn spiegel kijken om te zien wat die BMW ging doen. Ge zoudt nu zeggen : ge zijt er voorbij, wie kan het nog wat schelen wat die meneer achter u allemaal uitspookt ? Maar ja, het was 's morgens vroeg, ik was misschien nog niet goed wakker ... Zaak is dat ik dus in mijn achteruitkijkspiegel aan het kijken was toen ik het rondpunt opreed. En voor ene keer was daar toch wel een "andere" wagen op dat rondpunt, zeker ? En die was echt wel van plan om zijn ronde-punten-voorrang te nemen ! Maar, te laat ! Ik zat al een heel eind op het rondpunt en heb dan nog maar wat gas bijgegeven, ondertussen de meest verwonderde grimassen makend ("Oh ? Nu rijdt hier toch wel een wagen zeker ! Aaai, aaai ! Wat ben ik hier aan het doen ? Shit ! Komt dat hier wel in orde ???)
Enfin, de meneer op het rondpunt reed niet snel en het is dus ook wel dank zij hem dat er op dat punt niet gebotst is vanmorgen ... Ik dacht wat verder nog te stoppen om mij te verontschuldigen maar, toen hij achter mij mee de Nachtegalenlaan verder afreed, zag ik dat het een duitser was en heb ik maar wijselijk van verdere verontschuldigingen afgezien.
En dus mag ik vandaag GEEN COMMENTAAR geven op al die "andere" acrobaten op de weg ...
Zulke maneuvers worden natuurlijk liefst uitgevoerd in een bocht waar je geen zicht hebt op het aankomende verkeer en de meeste punten krijg je als ge uw kunsten vertoont op een kruispunt, tussen de verkeerslichten, waar dan nog wagens voorgesorteerd staan om af te slaan ! Ik denk zelfs dat er een bonus uitgekeerd wordt als je alle weggebruikers rondom u eens flink op de rem kan doen staan. Ah jaaaa ! De "kunstenaar" slibbert overal door, zonder zich ergens iets van aan te trekken, de "anderen" zullen wel zorgen dat er geen maleuren van komen ...
Maar ... eigenlijk mag ik hier deze ochtend niets van zeggen ... Want ik heb zelf bijna een duitser van zijn sokken gereden op het rondpunt in de Nachtegalenlaan... ! Eerlijk : ik heb pas achteraf gezien dat het een duitser was ...
Net voor het rondpunt kwam er een BMW uit zijn garage en die was ik met mijn arendsoog in het ... euh ... oog aan het houden. Oef ! Hij liet mij mooi voorbijrijden. En waarom weet ik nog altijd niet maar terwijl ik er voorbij was, bleef ik maar in mijn spiegel kijken om te zien wat die BMW ging doen. Ge zoudt nu zeggen : ge zijt er voorbij, wie kan het nog wat schelen wat die meneer achter u allemaal uitspookt ? Maar ja, het was 's morgens vroeg, ik was misschien nog niet goed wakker ... Zaak is dat ik dus in mijn achteruitkijkspiegel aan het kijken was toen ik het rondpunt opreed. En voor ene keer was daar toch wel een "andere" wagen op dat rondpunt, zeker ? En die was echt wel van plan om zijn ronde-punten-voorrang te nemen ! Maar, te laat ! Ik zat al een heel eind op het rondpunt en heb dan nog maar wat gas bijgegeven, ondertussen de meest verwonderde grimassen makend ("Oh ? Nu rijdt hier toch wel een wagen zeker ! Aaai, aaai ! Wat ben ik hier aan het doen ? Shit ! Komt dat hier wel in orde ???)
Enfin, de meneer op het rondpunt reed niet snel en het is dus ook wel dank zij hem dat er op dat punt niet gebotst is vanmorgen ... Ik dacht wat verder nog te stoppen om mij te verontschuldigen maar, toen hij achter mij mee de Nachtegalenlaan verder afreed, zag ik dat het een duitser was en heb ik maar wijselijk van verdere verontschuldigingen afgezien.
En dus mag ik vandaag GEEN COMMENTAAR geven op al die "andere" acrobaten op de weg ...
dinsdag, mei 18, 2004
Lap ! 't Is voorgevallen ... Ik heb een telefoonkaart !!!
Eerst en vooral kreeg ik dat doosje niet open ! Ik heb er mijn nagels serieus op pijn gedaan. Maar dan verliep het allemaal wat beter : kaart in GSM gestoken, hier en daar wat knopjes ingedrukt, want ik wou broertje bellen om hem nogmaals te bedanken voor het toegang verschaffen van Meutje tot de hedendaagse communicatiewereld.
Oei ! Een dame zei mij dat mijn opdracht geregistreerd was en verder gebeurde er NIETS ! Nog wat meer knopjes ingedrukt en tot de vaststelling gekomen dat ik broertjes nummer ergens in een telefoonboek moet gestoken hebben. Ik heb het nummer weer tevoorschijn kunnen toveren en heb met broertje gebeld.
Ondertussen had ik al de gewoonte aangenomen om telkens mijn mobieltje ("mijn mobieltje" ... da's even wennen !) AF te zetten. Maar dan moet ik ook telkens weer die PIN code inbrengen, als ik het weer aanzet. Dus zei een collega mij : "Maar zet gewoon uw keybord af."
Weer maar wat knopjes ingedrukt en ... ja hoor ... ! Ik blijk dat machientje nu gelocked te hebben en kan er niets meer mee doen zonder dat ik de "unlock" code inbreng.
Klein detail : IK KEN DIE UNLOCK CODE NIET ! En mijn gebruiksaanwijzingenboekje ligt natuurlijk ... op het aanrecht in de keuken !!!
Man, man, man ... miserie, miserie, miserie ...
Wordt (hopelijk) vervolgd ...
________________________________
Enkele uurtjes later :
Wat ben ik toch goed !!!!
Ik ben even op www.motorola.com gaan kijken en heb de "unlock" code voor mijn machientje gevonden !
OEF ... !!!
Eerst en vooral kreeg ik dat doosje niet open ! Ik heb er mijn nagels serieus op pijn gedaan. Maar dan verliep het allemaal wat beter : kaart in GSM gestoken, hier en daar wat knopjes ingedrukt, want ik wou broertje bellen om hem nogmaals te bedanken voor het toegang verschaffen van Meutje tot de hedendaagse communicatiewereld.
Oei ! Een dame zei mij dat mijn opdracht geregistreerd was en verder gebeurde er NIETS ! Nog wat meer knopjes ingedrukt en tot de vaststelling gekomen dat ik broertjes nummer ergens in een telefoonboek moet gestoken hebben. Ik heb het nummer weer tevoorschijn kunnen toveren en heb met broertje gebeld.
Ondertussen had ik al de gewoonte aangenomen om telkens mijn mobieltje ("mijn mobieltje" ... da's even wennen !) AF te zetten. Maar dan moet ik ook telkens weer die PIN code inbrengen, als ik het weer aanzet. Dus zei een collega mij : "Maar zet gewoon uw keybord af."
Weer maar wat knopjes ingedrukt en ... ja hoor ... ! Ik blijk dat machientje nu gelocked te hebben en kan er niets meer mee doen zonder dat ik de "unlock" code inbreng.
Klein detail : IK KEN DIE UNLOCK CODE NIET ! En mijn gebruiksaanwijzingenboekje ligt natuurlijk ... op het aanrecht in de keuken !!!
Man, man, man ... miserie, miserie, miserie ...
Wordt (hopelijk) vervolgd ...
________________________________
Enkele uurtjes later :
Wat ben ik toch goed !!!!
Ik ben even op www.motorola.com gaan kijken en heb de "unlock" code voor mijn machientje gevonden !
OEF ... !!!
maandag, mei 17, 2004
Zo ! Ik zie met een gerust gemoed de zomer tegemoet ...
Vorige week, na de kaartavond, heb ik den "beneden" een grote schoonmaakbeurt gegeven. Dit weekend was den "boven" aan de beurt.
Zondag heb ik nieuwe lakens gelegd en ik heb toch maar weer die donkerrode/-blauwe met chinese tekens van de Makro geprobeerd. Tot nu toe heb ik ze nog maar twee keer gebruikt en zijn ze dus nog maar drie keer gewassen. En, jawel hoor ! Vanmorgen had ik helemaal een mooi rozig tintje ! Ik geloof dat de slapers in de oudstrijderslaan lichtjes blauw zien, als ze onder die hoes gelegen hebben. Maar ja, mijn zus legt de rode kant bovenaan en ik ben eigenlijk meer voor blauw. Daardoor maakt mijn velletje contact met de rode kant ... Dat roze gaat gewoon weg onder de douche, daar niet van. Maar ik vraag mij toch af HOELANG de kleur van die dekbedhoes nog gaat blijven afgaan ... ?
Maar goed, binnenshuis is alles nu in orde. Daar hoef ik dus niet meer over wakker te liggen en ik kan mij nu volledig concentreren op de tuin.
Zaterdag heb ik Botanica al eens afgeschuimd. Resultaat : een grote zak potgrond (komt altijd van pas), een nieuw klein schopje (mijn oude begon rare vormen aan te nemen), een "pennemeszaag" (ja, ja, er gaan nog boompjes en takken sneuvelen !) en stinkertjes en petunia's voor de plantenbakken voor de vensters. En ... goed nieuws ... ! Ik heb nog altijd centjes over op mijn cadeaubon ! Er ligt al een nieuw lijstje klaar want het volgende moet ook nog vol geraken : dertien geschilderde bloempotjes, vier grote potten, een hangkorf en nog eens drie bloembakken.
Dit weekend heb ik mij echt geamuseerd met alles in de tuin een plaatsje te geven. Ik heb zelfs wat onkruid gewied ! Zondagavond heb ik als beloning heerlijk niets gedaan, in het zonnetje zitten soezen en naar de vogeltjes geluisterd.
Er was zo een klein petieterig vogeltje dat tot op 1 meter van mij af in de kerstboom kwam zitten. Ik dacht dat het een winterkoninkje was maar zijn staartje stak niet zo recht omhoog. Het deed de ganse tijd "tssrrrrt". Iemand enig idee wat dat kan zijn ? Verder was er natuurlijk de "tjif-tjaf", die ik ondertussen al goed kan herkennen. En dan was er ook nog een "suskewiet". Ik moet toch nog eens aan grote zus vragen wat dat weer was ...
Even kreeg Buur Bunker het niet zo schitterende idee om vollen bak muziek te maken. Maar dat heeft gelukkig niet lang geduurd. Na al die jaren dat hij daar nu woont, heeft hij het hopelijk gesnopen, dat het veel leuker is om zomaar gewoon naar de vogeltjes te luisteren ...
Vorige week, na de kaartavond, heb ik den "beneden" een grote schoonmaakbeurt gegeven. Dit weekend was den "boven" aan de beurt.
Zondag heb ik nieuwe lakens gelegd en ik heb toch maar weer die donkerrode/-blauwe met chinese tekens van de Makro geprobeerd. Tot nu toe heb ik ze nog maar twee keer gebruikt en zijn ze dus nog maar drie keer gewassen. En, jawel hoor ! Vanmorgen had ik helemaal een mooi rozig tintje ! Ik geloof dat de slapers in de oudstrijderslaan lichtjes blauw zien, als ze onder die hoes gelegen hebben. Maar ja, mijn zus legt de rode kant bovenaan en ik ben eigenlijk meer voor blauw. Daardoor maakt mijn velletje contact met de rode kant ... Dat roze gaat gewoon weg onder de douche, daar niet van. Maar ik vraag mij toch af HOELANG de kleur van die dekbedhoes nog gaat blijven afgaan ... ?
Maar goed, binnenshuis is alles nu in orde. Daar hoef ik dus niet meer over wakker te liggen en ik kan mij nu volledig concentreren op de tuin.
Zaterdag heb ik Botanica al eens afgeschuimd. Resultaat : een grote zak potgrond (komt altijd van pas), een nieuw klein schopje (mijn oude begon rare vormen aan te nemen), een "pennemeszaag" (ja, ja, er gaan nog boompjes en takken sneuvelen !) en stinkertjes en petunia's voor de plantenbakken voor de vensters. En ... goed nieuws ... ! Ik heb nog altijd centjes over op mijn cadeaubon ! Er ligt al een nieuw lijstje klaar want het volgende moet ook nog vol geraken : dertien geschilderde bloempotjes, vier grote potten, een hangkorf en nog eens drie bloembakken.
Dit weekend heb ik mij echt geamuseerd met alles in de tuin een plaatsje te geven. Ik heb zelfs wat onkruid gewied ! Zondagavond heb ik als beloning heerlijk niets gedaan, in het zonnetje zitten soezen en naar de vogeltjes geluisterd.
Er was zo een klein petieterig vogeltje dat tot op 1 meter van mij af in de kerstboom kwam zitten. Ik dacht dat het een winterkoninkje was maar zijn staartje stak niet zo recht omhoog. Het deed de ganse tijd "tssrrrrt". Iemand enig idee wat dat kan zijn ? Verder was er natuurlijk de "tjif-tjaf", die ik ondertussen al goed kan herkennen. En dan was er ook nog een "suskewiet". Ik moet toch nog eens aan grote zus vragen wat dat weer was ...
Even kreeg Buur Bunker het niet zo schitterende idee om vollen bak muziek te maken. Maar dat heeft gelukkig niet lang geduurd. Na al die jaren dat hij daar nu woont, heeft hij het hopelijk gesnopen, dat het veel leuker is om zomaar gewoon naar de vogeltjes te luisteren ...
donderdag, mei 06, 2004
Alles rustig aan het front ... Niets te melden ... Ben geclosed, met aanzienlijk minder problemen dan voorzien ...
Loop nu een beetje gestresseerd rond omdat ik zaterdag volk over de vloer krijg : hoe ga ik die allemaal in mijn huisje krijgen ? Waar ga ik die allemaal installeren ? Als ik alles bijeen schraap, heb ik 18 stoelen. Volgens mij zal dat juist genoeg zijn ... Tutututut : dat MOET genoeg zijn !
Vanochtend onder de douche - altijd een inspirerende plaats, die ochtenddouche ! - maakte ik nog volgende bedenking :
De mensen klagen tegenwoordig zo omdat ze geen privacy meer hebben. Maar weet je WIE er nu net zo klaagt over dat gebrek aan privacy ? Diegenen die zelfs hun GSM beantwoorden als ze op het toilet zitten ! Sta mij toe dat ik hier eens heel hard om lach en kom mij dus niet meer zeuren over "geen privacy", A.U.B. !!!
Dit alles natuurlijk in het kader van mijn nieuw verkregen mobieltje (dank u, broertje !), waarvoor ik nog steeds niet beslist heb bij WIE ik nu een kaart ga kopen ... Of, zoals ons zusje al zei (die nu ook een GSM heeft) : "Man, man, man ... Miserie, miserie, miserie ..."
Loop nu een beetje gestresseerd rond omdat ik zaterdag volk over de vloer krijg : hoe ga ik die allemaal in mijn huisje krijgen ? Waar ga ik die allemaal installeren ? Als ik alles bijeen schraap, heb ik 18 stoelen. Volgens mij zal dat juist genoeg zijn ... Tutututut : dat MOET genoeg zijn !
Vanochtend onder de douche - altijd een inspirerende plaats, die ochtenddouche ! - maakte ik nog volgende bedenking :
De mensen klagen tegenwoordig zo omdat ze geen privacy meer hebben. Maar weet je WIE er nu net zo klaagt over dat gebrek aan privacy ? Diegenen die zelfs hun GSM beantwoorden als ze op het toilet zitten ! Sta mij toe dat ik hier eens heel hard om lach en kom mij dus niet meer zeuren over "geen privacy", A.U.B. !!!
Dit alles natuurlijk in het kader van mijn nieuw verkregen mobieltje (dank u, broertje !), waarvoor ik nog steeds niet beslist heb bij WIE ik nu een kaart ga kopen ... Of, zoals ons zusje al zei (die nu ook een GSM heeft) : "Man, man, man ... Miserie, miserie, miserie ..."
dinsdag, april 27, 2004
De laatste weken is Sterrebeek te mijden ! Dat weten we allemaal. De Tramlaan ligt open en daardoor wringt het drukke verkeer, dat van overal komt en overal naartoe wil, zich moeizaam door de dorpskern.
Ik blijf echter den Eric - mijn krantenboer - trouw. Die mens zal al genoeg schade ondervinden aan het feit dat je momenteel niet meer tot vlak voor zijn winkel kan rijden. En dus doe ik eens per week de moeite om mij op het pleintje te parkeren en een eindje tot aan de krantenwinkel te wandelen.
Maar nu beginnen ze het de voetgangers ook al moeilijk te maken ! In dat straatje-van-één-auto waar ik te voet door moet, zijn ze namelijk aan het bouwen. En vanmorgen stond er een vrachtwagen dwars in dat straatje. Hoe was die daar geraakt, om te beginnen ? Ik kon er met geen mogelijkheid langs en heb mij dan tussen een andere camionnette en een tuinafsluiting gewrongen, ondertussen één of andere werfleider met de GSM aan het oor geplakt achteruit dwingend tot ik voorbij de werf was. 't Stond die meneer precies niet aan dat hij voor mij helemaal achteruit moest, alhoewel ik mij beleefd verontschuldigd heb.
Wat verder in dat straatje (dat nu dus maar 1 uitgang heeft, en die was geblokkeerd door die vrachtwagen) stonden twee BMW's : meneer en mevrouw lokale bewoners die naar hun werk wilden vertrekken. Beiden waren al uitgestapt om eens te gaan horen of ze al dan niet binnen afzienbare tijd zouden kunnen wegrijden.
Na een interessant gesprek met den Eric over telefoonkaarten en zo (neen, ik heb er nog GEEN gekocht !), kwam ik terug in het straatje en ... de BMW's en de vrachtwagen waren weg ! (Hoe was die vrachtwagen daar in 's hemelsnaam weer uitgeraakt ?)
Nog meer verkeersperikelen ...
Mijn linkerknie ligt in de vernieling. Volgens mij komt dat van het constant in de file staan : dan moet ik namelijk voortdurend mijn "embrayage" induwen. Dus besloot ik gisterenavond om ook maar weer Sterrebeek te vermijden en langs Ikea over Everberg naar huis te rijden. Mis poes ! Van aan Ikea stond het verkeer stil. Bleek dat er twee ongedurige chauffeurs op mekaar gezeten hadden aan de brug in Sterrebeek ... Het moet een serieuze klap geweest zijn want het rechtervoorwiel van de wagen op onze baan, stak zowat een halve meter schuin onder de chauffeurszetel en het wagentje dat uit de zoning kwam en op dat wiel ingereden was, zag er ook allerschattigst uit : snuit zogoed als helemaal weg.
Ik weet niet goed meer hoe dat nog verder moet met het verkeer ...
Thuis gekomen, ben ik gisteren wat op het terras in het zonnetje gaan zitten. Maar al gauw had ik door dat ik enkele vogeltjes stoorde die sinds vorige week iets van een nest proberen te bouwen op de TL lampen die onder het terras hangen. Ik had mij vorige week al afgevraagd waar toch al die kleine takjes vandaan kwamen waarmee mijn terras bezaaid was. Zaterdag, toen ik niet alleen de ruiten maar ook het terras een lenteschoonmaak heb gegeven, zag ik dan die poging-tot-nesten op de lampen ...
Bon, ik gisteren dan maar weer naar binnen. Breien ? Neen, mijn rug en elleboog waren nog niet hersteld van mijn brei-exploten van vorige week (twee mutsjes !). Weet je wat ? Ik zou lekker in bed op mijn ruggetje gaan liggen ! Samen met Dar'ian (Owlsight, deze keer) beleefde ik weer spannende avonturen met de Hawkbrothers. Tot ik een schitterende inval kreeg : waarom zou ik niet eens macaroni met kaassaus maken voor morgenmiddag ?
Zo gezegd, zo gedaan. De macaroni stond te koken, toen ik tot de vaststelling kwam dat ik helemaal geen kaas in huis had ! Damn ! Pffff .... Dan maar wat witloof en worteltjes gesneden, de ganse boel gestoofd en bij de macaroni gekapt. Ondertussen natuurlijk een glaasje wijn genuttigd, dat dadelijk naar mijn hoofd steeg vanwege niet meer gegeten sinds 's middags.
Daarna heb ik nog wat naar de poes gekeken die elke avond in mijn tuin op muisje komt jagen, toch nog enkele priemen gebreid aan mijn "kazzekein" en zo het uur van slapengaan tot 20u30 kunnen uitstellen. Dar'ian heeft mij echter niet lang meer kunnen boeien en van uiltjesspotten is er ook niets meer in huis gekomen ...
Ik blijf echter den Eric - mijn krantenboer - trouw. Die mens zal al genoeg schade ondervinden aan het feit dat je momenteel niet meer tot vlak voor zijn winkel kan rijden. En dus doe ik eens per week de moeite om mij op het pleintje te parkeren en een eindje tot aan de krantenwinkel te wandelen.
Maar nu beginnen ze het de voetgangers ook al moeilijk te maken ! In dat straatje-van-één-auto waar ik te voet door moet, zijn ze namelijk aan het bouwen. En vanmorgen stond er een vrachtwagen dwars in dat straatje. Hoe was die daar geraakt, om te beginnen ? Ik kon er met geen mogelijkheid langs en heb mij dan tussen een andere camionnette en een tuinafsluiting gewrongen, ondertussen één of andere werfleider met de GSM aan het oor geplakt achteruit dwingend tot ik voorbij de werf was. 't Stond die meneer precies niet aan dat hij voor mij helemaal achteruit moest, alhoewel ik mij beleefd verontschuldigd heb.
Wat verder in dat straatje (dat nu dus maar 1 uitgang heeft, en die was geblokkeerd door die vrachtwagen) stonden twee BMW's : meneer en mevrouw lokale bewoners die naar hun werk wilden vertrekken. Beiden waren al uitgestapt om eens te gaan horen of ze al dan niet binnen afzienbare tijd zouden kunnen wegrijden.
Na een interessant gesprek met den Eric over telefoonkaarten en zo (neen, ik heb er nog GEEN gekocht !), kwam ik terug in het straatje en ... de BMW's en de vrachtwagen waren weg ! (Hoe was die vrachtwagen daar in 's hemelsnaam weer uitgeraakt ?)
Nog meer verkeersperikelen ...
Mijn linkerknie ligt in de vernieling. Volgens mij komt dat van het constant in de file staan : dan moet ik namelijk voortdurend mijn "embrayage" induwen. Dus besloot ik gisterenavond om ook maar weer Sterrebeek te vermijden en langs Ikea over Everberg naar huis te rijden. Mis poes ! Van aan Ikea stond het verkeer stil. Bleek dat er twee ongedurige chauffeurs op mekaar gezeten hadden aan de brug in Sterrebeek ... Het moet een serieuze klap geweest zijn want het rechtervoorwiel van de wagen op onze baan, stak zowat een halve meter schuin onder de chauffeurszetel en het wagentje dat uit de zoning kwam en op dat wiel ingereden was, zag er ook allerschattigst uit : snuit zogoed als helemaal weg.
Ik weet niet goed meer hoe dat nog verder moet met het verkeer ...
Thuis gekomen, ben ik gisteren wat op het terras in het zonnetje gaan zitten. Maar al gauw had ik door dat ik enkele vogeltjes stoorde die sinds vorige week iets van een nest proberen te bouwen op de TL lampen die onder het terras hangen. Ik had mij vorige week al afgevraagd waar toch al die kleine takjes vandaan kwamen waarmee mijn terras bezaaid was. Zaterdag, toen ik niet alleen de ruiten maar ook het terras een lenteschoonmaak heb gegeven, zag ik dan die poging-tot-nesten op de lampen ...
Bon, ik gisteren dan maar weer naar binnen. Breien ? Neen, mijn rug en elleboog waren nog niet hersteld van mijn brei-exploten van vorige week (twee mutsjes !). Weet je wat ? Ik zou lekker in bed op mijn ruggetje gaan liggen ! Samen met Dar'ian (Owlsight, deze keer) beleefde ik weer spannende avonturen met de Hawkbrothers. Tot ik een schitterende inval kreeg : waarom zou ik niet eens macaroni met kaassaus maken voor morgenmiddag ?
Zo gezegd, zo gedaan. De macaroni stond te koken, toen ik tot de vaststelling kwam dat ik helemaal geen kaas in huis had ! Damn ! Pffff .... Dan maar wat witloof en worteltjes gesneden, de ganse boel gestoofd en bij de macaroni gekapt. Ondertussen natuurlijk een glaasje wijn genuttigd, dat dadelijk naar mijn hoofd steeg vanwege niet meer gegeten sinds 's middags.
Daarna heb ik nog wat naar de poes gekeken die elke avond in mijn tuin op muisje komt jagen, toch nog enkele priemen gebreid aan mijn "kazzekein" en zo het uur van slapengaan tot 20u30 kunnen uitstellen. Dar'ian heeft mij echter niet lang meer kunnen boeien en van uiltjesspotten is er ook niets meer in huis gekomen ...
vrijdag, april 23, 2004
I DON'T BELIEVE THIS !!!
Waarmee zijn wij hier bezig ?
Enkele weken geleden hadden wij het bezoek van "la" Fong. Ik maakte er haar opmerkzaam op dat ik bepaalde facturen met Standby zelf hertypte. Ik kan die namelijk niet naar de klant sturen zoals ze uit de printer komen omdat de factuur steeds MHR (manuren) vermeldt en ik "1" DAG standby inbreng in het systeem. Nogal verwarrend als je 31 dagen standby gepresteerd hebt en de factuur zegt 31 uren. Vooral omdat er ook nog andere overUREN op zo een factuur kunnen staan ...
Ik kreeg echter te horen : "You can't do that !" Ah neen ! Wij zijn VERPLICHT om de facturen naar de klant te sturen ZOALS ZE UIT DE PRINTER KOMEN ! En er werd mij verzekerd dat ik gerust voor elke dag standby 24 uren kon inbrengen, bovenop de normale gepresteerde uren. "I do that all the time, in Italy : 31 hours a day or even more !"
In de begintijd van ons nieuwe @#&!?@!! systeem kon je nooit meer dan 24 uren per dag inbrengen. Dat had ik toen al eens geprobeerd. Maar ja, systemen evolueren, nietwaar ? En als nu zo een hoge autoriteit mij zegt dat het kàn ... Ik heb dus alles aangepast : de prijzen (dagprijzen worden uurprijzen), mijn befaamde spreadsheets, ik heb de consultants gevraagd om in het vervolg "24" op hun timesheet te zetten in plaats van "1" ...
En vandaag ging ik dan zo een timesheet met standby dagen inbrengen : 7,6 uren gewerkt en 24 uren standby ... "You may not enter more than 24 hours in a day", zegt het systeem mij ...
Gretver ! Gretver ! Gretver ! Ik heb mij weer in de luren laten leggen !!! Waarom neem ik alles zomaar aan van iedereen ???
De volgende keer dat iemand mij weer iets wil wijsmaken, zullen ze het mij eerst voor mijn eigen ogen moeten bewijzen !
Als klap op de vuurpijl, horen we vandaag dat er ook deze maand weer problemen zijn met het overbrengen van de tijd : sommige dagen springen over en kunnen gefactureerd worden, andere dan weer niet ... En we worden vriendelijk verzocht om toch maar tijd te blijven inbrengen, zodat de technische ploeg zou kunnen ontdekken WAAR ergens de fout zit.
Volgende week beginnen we aan onze "close". Ik kan nu al voelen dat het weer heel spannend gaat worden ... !!!
Waarmee zijn wij hier bezig ?
Enkele weken geleden hadden wij het bezoek van "la" Fong. Ik maakte er haar opmerkzaam op dat ik bepaalde facturen met Standby zelf hertypte. Ik kan die namelijk niet naar de klant sturen zoals ze uit de printer komen omdat de factuur steeds MHR (manuren) vermeldt en ik "1" DAG standby inbreng in het systeem. Nogal verwarrend als je 31 dagen standby gepresteerd hebt en de factuur zegt 31 uren. Vooral omdat er ook nog andere overUREN op zo een factuur kunnen staan ...
Ik kreeg echter te horen : "You can't do that !" Ah neen ! Wij zijn VERPLICHT om de facturen naar de klant te sturen ZOALS ZE UIT DE PRINTER KOMEN ! En er werd mij verzekerd dat ik gerust voor elke dag standby 24 uren kon inbrengen, bovenop de normale gepresteerde uren. "I do that all the time, in Italy : 31 hours a day or even more !"
In de begintijd van ons nieuwe @#&!?@!! systeem kon je nooit meer dan 24 uren per dag inbrengen. Dat had ik toen al eens geprobeerd. Maar ja, systemen evolueren, nietwaar ? En als nu zo een hoge autoriteit mij zegt dat het kàn ... Ik heb dus alles aangepast : de prijzen (dagprijzen worden uurprijzen), mijn befaamde spreadsheets, ik heb de consultants gevraagd om in het vervolg "24" op hun timesheet te zetten in plaats van "1" ...
En vandaag ging ik dan zo een timesheet met standby dagen inbrengen : 7,6 uren gewerkt en 24 uren standby ... "You may not enter more than 24 hours in a day", zegt het systeem mij ...
Gretver ! Gretver ! Gretver ! Ik heb mij weer in de luren laten leggen !!! Waarom neem ik alles zomaar aan van iedereen ???
De volgende keer dat iemand mij weer iets wil wijsmaken, zullen ze het mij eerst voor mijn eigen ogen moeten bewijzen !
Als klap op de vuurpijl, horen we vandaag dat er ook deze maand weer problemen zijn met het overbrengen van de tijd : sommige dagen springen over en kunnen gefactureerd worden, andere dan weer niet ... En we worden vriendelijk verzocht om toch maar tijd te blijven inbrengen, zodat de technische ploeg zou kunnen ontdekken WAAR ergens de fout zit.
Volgende week beginnen we aan onze "close". Ik kan nu al voelen dat het weer heel spannend gaat worden ... !!!
Abonneren op:
Posts (Atom)