Wekker vergeten te zetten ... Vanwege verlof, bijna geen verkeer in de Coige ... En dus pas om zeven uur wakker geschoten ! Haardroger rook verbrand dus dat was ook rap gedaan. Al met al toch nog goed op tijd hier geraakt om wat te kunnen schrijven.

Laat ons beginnen met één minuut stilte voor ... POMPOEN ! Jawel, pompoen is niet meer ... Maar laat het u een troost wezen : hij heeft niet lang afgezien. Eén week geleden kreeg hij een grijs beschimmeld plekje en zondag was hij helemaal gevlekt, gedeukt en verschrompeld. Hij ruste in vrede op de Eeuwige Composthoop ...

Hoeveel leden telt een doorsnee spinnenhuishouden ? Nadat ik vorige week al één spin vermorzeld had, heb ik er zaterdag nog vier (!) - van dezelfde familie - van de muur geplukt en tussen papieren zakdoekjes platgeknepen. 't Waren zo van die harde, die ge zo goed voelt tussen uw vingers, en die "knets !" zeggen als ge ze platdrukt ...Voor alle zekerheid, blijf ik het "bed-afhalen-ritueel" toch nog enkele dagen minutieus uitvoeren ...

Gisterenavond, terwijl ik de voordeur opendeed, zag ik in de verte (ergens boven Bertem, denk ik) "iets" in de lucht hangen. Het was niet echt helemaal rond. Ik dacht eerst en vooral aan een "vlieger" die ze daar ergens aan het oplaten waren. Maar die vloog dan toch wel érg hoog, zulle ... ! Ik ga naar binnen, zoek - én vind ! - mijn verrekijker en begin te "spotten". Niet zo simpel want :
- mét bril zie ik het ding wel in de lucht hangen maar kan ik niet door de verrekijker kijken,
- zónder bril kan ik wel door de verrekijker zien maar vind ik niet zo dadelijk wààr ik moet kijken.
Ondertussen zakte dat "ding" langzaam maar zeker en veranderde het ook van vorm. Eindelijk had ik het in het vizier : zou het zo een luchtballon met een "speciale" vorm kunnen zijn ? Maar waarom veranderde die vorm dan constant ? Het werd ook kleiner, platter en het zakte steeds sneller en sneller ... Voor het achter de huizen verdween, deed het mij denken aan een druiventros op zijn kant ('t was fel donkerblauw) met onderaan twee gele steeltjes ... Ik heb de familie opgeroepen om angstvallig het nieuws in het oog te houden : misschien zou er wel iets over een neergestorte ballon gezegd worden ... ? Op de radio heb ik alvast niets gehoord.

En vannacht had ik weer een baby ! Ik hàd hem gewoon. Hij lag naast mij rond te kijken. 't Was toch zó een brave ! Ik weet nog dat mijn grote bekommernis was : straks krijgt hij honger ! Wat moet ik dan doen ? Want voor één of andere reden was ik principieel tégen borstvoeding maar ik had geen ander eten voorhanden. En dan bleef nog de vraag of ik hem wel borstvoeding zou kùnnen geven ... ?

Pffff ... ! Dat ik in mijn dromen nu ook al met zulke grote levensvragen geconfronteerd moet worden ... !