Goeiemorgen allemaal !
...
... en : salut en de kost ! Ik ben ermee weg ... Ik ga terug naar huis !

Gisterenavond begonnen hier mailtjes toe te komen met verontrustende boodschappen over ons nieuwe systeem. Ik heb het spel hier dichtgegooid en gedacht : vannacht wil ik slapen, morgen zal ik de rest wel lezen ...

Wel, ik HEB nu de rest gelezen en, zoals gezegd : salut en de kost ! Ik ben ermee weg ... Ik ga terug naar huis !

Man ! Man ! Jongjongjongjong jongjongjong ... Allez, ik heb er geen woorden voor ... Wat kan ne mens daar nu op zeggen ?

Bij deze doe ik volgende dringende oproep : wie gaat er dit jaar nog op verlof en wil mij meenemen ?

Mijn voorkeursdata zijn :
- drie weken vanaf NU (als ze het oude systeem dichtgooien en het nieuwe systeem werkt nog niet - wat zeg ik ? : IS er nog niet ! - dan kan ik niet werken, hé ?)
- zonder te zeveren : de weken van 9 en 16 december ?

Ik heb al gevraagd of ze mijn congé willen uitbetalen. Dat veroorzaakte eventjes paniek : ze hebben dat hier nog nooit gedaan !

... Eigenlijk, als ik er geld wil uitslaan, moet ik ermee de markt op nietwaar ? Dus :

TE KOOP : 18 dagen verlof, nog niet gebruikt, op te nemen voor 31 december 2002. De hoogste bieder heeft ze. Schrijven bureel blad met foto : als die meevalt, doen we de dagen in twee en vertrekken we met zijn tweetjes !

Maar ... wacht eens even : ik heb eigenlijk nog een waterkansje om mijn verlof (nuttig ?) te spenderen. Binnen twee weken krijgen we een student van Saoedi-Arabië in de les. Die wou echt, per sé, heel erg graag naar België komen. Ik zal die eens goed in 't oog houden. Wie weet valt hij wel mee ? Een een badkamer met gouden kranen is altijd mooi meegenomen, niet ?

Mijn Engelbewaarder doet weer overuren ...

Ik kom binnen op kantoor, ga naar mijn bureau, zet mijn spulletjes neer, steek het licht aan, kom vanachter mijn bureau, doe in de andere helft van de kamer het licht aan, ga naar de overkant van de kamer, zet het venster open, ga naar de receptie, zet de kopiemachine aan, neem het sleuteltje van de postbus en wil buiten de post gaan halen. Nèt als ik de buitendeur opendoe hoor ik : "Piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiep !". Ik denk nog, waarom piept dat kopiemachien nu ? En dan, die o-boy-seconde later : "Sh*t ! Het alarm !!!". Ik had het alarm nog niet afgezet ... Welnu, als ik om een of andere reden (niet eerst kopiemachine aangezet of zo) vijf seconden vroeger buiten gestaan had om de post te gaan halen, dan had ik die Piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiep niet gehoord. Niet getreurd, echter : dan had ik buiten gestaan met een loeiende sirene aan mijn oren ...

De nieuwe vervuiling van tegenwoordig : virussen en junkfaxen.
Gisteren was er "een versie van het Fun Love Virus" dat alle printers op hol deed slaan : honderden bladen werden naar buiten gespuwd. Al onze printers staan er nu uitgeput bij en ik vraag mij af of ik ze al terug mag "aan" zetten. Oei, neen dus : ik lees hier net dat er vandaag nog steeds het Bug Bear Virus rondwaart, dat de taak van dieje van gisteren overgenomen heeft.
En ook nog gisteren, heeft het duiveltje er hier voor gezorgd dat enkele van onze mannen steeds door een fax op hun GSM gebeld werden. Als "dader" zagen zij ons algemeen nummer op hun schermpje verschijnen. Wat opzoekwerk leverde het volgende op : een dametje in het Gentse was ons doodleuk junkfaxen aan het sturen, naar verschillende van onze rechtstreekse TELEFOONnummers ! De mannen, aan wie deze telefoonnummers toebehoren, hebben de gewoonte om dat nummer over te zetten naar hun GSM (Ah jaaaa, zij hebben hier namelijk geen telefoontoestel ter beschikking !). Die fax komt dus op dat nummer terecht, onze centrale zegt : "Ha, een boodschap voor den diejen !" en schakelt door naar de desbetreffende GSM. En zo zagen die mannen dat onze centrale hun faxen probeerde door te sturen ... Hetzelfde gebeurt trouwens regelmatig met ons algemeen antwoordapparaat : soms vind je er wel twintig boodschappen op, waarvan er dan vijftien dat irritante fax-piepje laten horen ...

Weet ge wat ? Dat ze maar blijven mensen buitengooien en dat ze hun plan trekken met al die toestellen die op hol slaan en/of piepjes naar mekaar sturen ...

Vanmorgen word ik wakker van Buur Boer die met zijn traktor vertrekt. Het is nog stikkedonker buiten, dus ik heb geen idee hoe laat het wel kan zijn. Maar ik denk : 't zal wel ongeveer tijd zijn om op te staan, zeker ? Dan kijk ik op de wekker : 5:20 !!! Arme Buur Boer ... ! Zo vroeg uit de veren ! En zondag was hij ook al de ganse dag aan het rondrijden, samen met zijn neefje. Het boerenleven is hard ... Zeg dat Meut het gezegd heeft !

Gisterenavond hoor ik van onze poetser, Alberto, dat Moussa hier vrijdagavond om kwart na zeven nog toegekomen is. Ik had het wachten om zeven uur al opgegeven ... Zo stom ! Ik, die dacht van mijn eigen zelve dat ik toch al een beetje bezadigd geworden was, dat ik een beetje geduld kon opbrengen ... Niet, dus ! Ik heb mij nu maar duizendmaal verontschuldigd bij Moussa. En dan ben ik gisteren nog maar eens een friet gaan halen (had ik vrijdag ook al gedaan). Ja jong, ik kan er ook niet aan doen, hoor ! Dat is blijkbaar toch de enige manier waarop ik mijn stress kan verwerken :-(

Pffff ... ! Zolang ik maar aan de goede kant van tachtig zit ...

Allez, omdat het zo lang geleden is, doe ik een kleine poging, alleen met de rechterhand getypt, want mijn linker elleboog licht (weer) in frut ... Wat wilt ge ? Ik dacht dit weekend alleen maar efkens "den boven" te poetsen. Dan was dat al in orde. En dan zou ik volgend weekend beneden verder doen en de planten binnenhalen. Helaas ... In een overmoedige bui heb ik er een beetje anders over beslist.

Zaterdag ben ik eerst naar de glasbak geweest en heb daar waarschijnlijk de reputatie van alcoholicus opgedaan : twee bakken flessen heb ik door de gaatjes laten stukvallen ! Daarna heb ik een bezoekje gebracht aan het containerpark, met mijn TV naast mij op de voorzetel. Ik had hem uit de garage gekregen via de reeds eerder op kantoor beproefde manier : iets zwaars zet je op een stoel met wieltjes en dan rij je ermee rond zoveel je wil. De mannen van het containerpark waren zo vriendelijk de TV van mij over te nemen om hem in van die onhandige houten kratten te deponeren.

Nu was er dus plaats vrijgekomen in de garage zodat ik zaterdag de tuinmeubelen binnen gezet heb. En daardoor kon ik mij zondag ook niet meer inhouden en heb ik, na den boven, ook maar den beneden gepoetst. De planten heb ik buiten eerst nog een fris badje gegeven en er daarna flink wat insectenverdelger opgespoten, waar ik zelf een uurtje of twee niet goed van geweest ben. Ik had wel een handdoek voor mond en neus gehouden maar blijkbaar heb ik toch flink wat van het goedje ingeademd. Op de bus staat wel niet dat dat kwaad kan maar ik heb toch eens goed moeten kotsen ...

Enfin, de ruwkuis van mijn huisje is in orde (de fijnere afwerking kan ik ten allen tijde op mijn gemakske verder doen), alles heeft zo goed mogelijk een plaatsje gekregen (help ! mijn huisje zit vol !) en de meut is naar de kleurpotloden, zoals te verwachten was ...

Op kantoor is het nu "bang afwachten" hoe de omzetting naar ons nieuwe systeem gaat verlopen en vooral WANNEER het gaat gebeuren. Een weekje Amerika is al aan mijn neus voorbijgegaan. Heel misschien zit er nog een weekje Parijs in ??? 'Olland zal er waarschijnlijk wel van komen. 't Wordt weer zoals met de duiven : wachten, zeker ?

Ik blijf echter zo moe-moe-moe-moe ... dus ben ik een vitaminenkuur begonnen. Ik zal al eens voorzichtig beginnen rekenen en polsen wanneer er eens wat verlof ingelast kan worden.