RECHTZETTING !

Ik lig nu al weeeeeken 's nachts naar de uiltjes te luisteren. En soms kan ik ze zelfs zien ! Allez, "zien" is een groot woord : ik zie vage vormen die zich in het donker tussen het lover van de bomen bewegen.

Tot gisteren dacht ik dat ik de Steenuiltjes 's nachts bezighoorde en -zag. Het constante piep-piep, lijkt namelijk op het geluid van de steenuil, zoals ik het op het Internet gevonden heb. Maar gisteren zat er weer eentje heel dichtbij het dakvenster. Hij is er lang blijven zitten en ik kon zijn silhouet tamelijk goed bestuderen. Plots zag ik zijn "oortjes" ! Verdorie ! Dat was dus Ransje die daar zat ! En inderdaad, van zo dichtbij moest ik ook wel concluderen dat hij veel groter was dan de steenuiltjes die ik in het vroege voorjaar gezien had, toen er nog geen bladeren aan de bomen waren.

Na nog wat zoekwerk, heb ik nu bevestiging gekregen : het klagelijke piep-piep (net een nest jonge katjes, dacht ik enkele jaren geleden) is de roep van een bedelend ransuilenjong. Met al deze informatie, kan ik inderdaad het verschil horen : een steenuiltje klinkt helemaal niet klagend !

Dus, voor zover ik kan nagaan zijn het twee kleine ransuiltjes die mij 's nachts wakker houden !

Niet dat ik er beter of slechter van zal slapen, natuurlijk ...

Er zit nu al drie dagen, buiten op de vensterbank van het bureau, een tamelijk grote spin (2,5 cm diameter, alles erop en eraan). Ik zie ze nooit bewegen maar soms zit ze met haar voorkant naar links, dan weer naar rechts. Bewegen doet ze dus blijkbaar toch ... En, neen, ik heb nog niet de behoefte gevoeld om ze eens een zetje te geven, kwestie van te zien of ze nog leeft ... Maar ze is niet plat en ze ziet er ook niet verdroogd of verschrompeld uit. Dus mijn vermoeden is dat het hier gaat om een levend exemplaar. Ik zou ze eens goed van nabij kunnen bestuderen en dan gaan kijken in de tuin van Hania en Hans om te zien tot welke familie ze behoort. Maar wat weet ik dan meer ? Niets, gewoon : dat er een spin op mijn vensterbank zit ...

GROTE TELEURSTELLING !!! Reeds een paar dagen zit ik met mijn planning voor de 21ste juli in mijn hoofd. Vrijdag ga ik met Kozzinneke Ann naar de cinema, zaterdag krijg ik een nieuw kleurtje van de kapper, zondag gaan we met de ganse familie naar de Gentse Feesten en op maandag - 21 juli - gaat er gevolleybald worden ... ! Oei, oei, oei ! En 't is zolang geleden ! Maar niet getreurd : "de ganse week van de 21ste heb ik verlof", troostte ik mezelf. Tot ik gisteren in mijn agenda keek om de cinema-afspraak met Ann vast te leggen ... 'T IS NIET WAAR, HE !!! 't Is pas in augustus, dat ik een week verlof heb ! De week van 21 juli is mijn collega met verlof ! Dat gaat niet goed komen, volgens mij ...

En gisteren was het weer Makro-dag. Zus Lieve heeft mij nog proberen in te tomen maar ze was niet erg overtuigend, hoor ! Integendeel, bij de kaarsjes heeft ze zich zelf ook serieus laten gaan ! Gevolg : 't is deze keer niet de Makro die leeg is maar wel mijne portemonee ... Maar 'k heb er toch een nieuw veldbed aan overgehouden !

Nog een prettige dag een een héél zonnig weekend toegewenst !

Zaterdag hebben Kozzinneke Ann en ik de stad Leuven onveilig gemaakt !

Het hoofddoel was natuurlijk de Fnac, alwaar ik mijn cadeaubons zou gaan verzilveren. Maar eerst struinden we door de Diestsestraat. In de Inno brachten we de meeste tijd door. We hebben er alle parfums uitgeprobeerd, tot mijn neus een overdosis had en ik geen verschil meer kon ruiken tussen alle verschillende geurtjes. Eentje is er mij echter bijgebleven : Emporio van Armani. Helaas had de dame aan de kassa er geen staaltje van en kan ik hem dus niet eerst uitproberen alvorens ik hem koop.

Dan gingen we op zoek naar een haarspeld. Dat deden we met een omwegje langs de dameskleding. Mag ik het zeggen ... ? Ann is een moeilijke medewinkelaarster, hoor ! Ik was volledig klaar en bereid om mee te helpen zoeken naar een beige lange broek, in een bepaald soort stof en van een bepaalde stijl. O.K. Ik prent mij dat in en ga de rekken langs. Maar neen hoor ! Kwam zij uiteindelijk uit het pashokje met een donkerbruine broek in een héél ander soort stof en van een héél ander model ...

Toen we dan uiteindelijk met de haarspeld aan de kassa stonden, kon ik mij niet meer houden en heb een zacht pluchen paardje gekocht, dat daar in de bak naar mij stond te hinniken. Het zit ondertussen al in de zetel, bij mijn andere pluchen vriendjes.

We stopten voor een snackje in het Leffe-café. Terwijl ik op mijn omelet zat te wachten, zag ik Walter aan de overkant van de straat langskomen. Op het venster kloppen, hielp niet. Dus stormde ik naar beneden, de straat op. Helaas ! Walter was niet meer te zien. Maar ik hoorde Ann door het open venster roepen : "Hij is naar binnen gegaan !" Ik vlieg daar de eerste de beste winkel binnen ... Oeps, daar verkochten ze dameskleding en Walter was er niet te vinden (Oef !?!) Terug buiten, even in gebarentaal met Ann aan aan de overkant overlegd : hij was de winkel ernaast binnengegaan. En inderdaad, daar vond ik hem, tussen de boeken rondlopen. Walter had echter zijn boodschappen reeds beëindigd en stond op het punt naar de parking terug te keren. Hij kwam dus niet even iets drinken. Wat eigenlijk wel goed uitkwam want wij zaten in het Leffe-café met ons tweetjes aan een piepklein tafeltje waar net onze twee borden opkonden. De frietjes moesten we op een stoel zetten.

Ann en ik hadden allebei een beetje teveel gegeten maar dat gingen we er wel "afwandelen" ... "tot hiernaast, in de Fnac !" Hahahahaha ! We gingen eerst nog een juwelenwinkeltje binnen. Zoveel toffe dingen er daar hingen ! Toch wel spijtig dat ik zelf geen juweeltjes draag. Ik zou mij anders eens flink laten gaan hebben !

Maar, mij eens flink laten gaan, dat heb ik in de Fnac gedaan ... !!! Gelukkig pakte Ann mijn boekenlijstje en ging mee op zoek. Ik heb namelijk een "kijk"-probleem : ik sta daar maar tussen al die boeken en weet niet waar eerst kijken. Georganiseerd het alfabet afgaan is er voor mij niet bij. Ik begin altijd wel bij een bepaalde letter maar word steeds afgeleid en vlieg op den duur van hier naar daar, zonder nog echt te zien naar wat ik eigenlijk op zoek ben.

Het allerleukste was dat ik zomaar boeken meenam, zonder erbij te hoeven tellen voor hoeveel euro's ik eigenlijk al in mijn armen had ! Uiteindelijk heeft de winkeljuffrouw voor mij nog enkele boeken opgezocht in haar systeem : die waren momenteel niet op voorraad maar ze zouden weldra binnenkomen. Dat betekent dat ik binnenkort nog eens een dagje Fnac in mijn agenda heb staan !

Bij de CD's kwam mijn nachtmerrie uit : ik zocht Scala On the Rocks en had al een hele tijd bij de "S" staan ronddraaien. Ten einde raad ging ik het dan maar vragen. En, ja hoor ! De jongeman stapt zonder nadenken naar het rek met de "S" en pakt er zomaar die CD uit ! Die stond daar, open en bloot, op ooghoogte en ik had hem niet gezien !!! Dat overkomt mij nu elke keer ! Begrijp je waarom ik het zo moeilijk vind om alleen te gaan winkelen ?

Met mijn armen vol boeken (7) en CD's (3) gingen we naar de kassa. En de kassadame maar tellen, en ik maar cadeaubons voor haar neerleggen ... En nu heb ik nog geschenkencheques over !!!

... Ik vraag mij af of ik voor mijn volgende verjaardag cadeaucheques zou kunnen krijgen om een boekenkast bij te kopen ... ;-)))