Eergisteren hebben we hier een pure natuurfilm te zien gekregen ...

Hiernaast staan de vuilzakken buiten. Nu ik er aan denk ... die staan daar al de ganse week en er komen er steeds maar bij ... ! Misschien is de vuilnisophalingsfaktuur nog niet betaald ? Welnu, eergisteren zijn de kraaien op die vuilnisbelt aangevallen. Ze pikten de bovenste zakken open en sleurden er het afval uit. Een mooi zooitje is het daar nu toch ! Ik vraag mij af wanneer Alberto eens met zijn borstel en blik gaat passeren ... Alhoewel, ik denk dat ik weet waarom dat nog niet gebeurd is : daar zijn namelijk geen struiken in de buurt waar hij, na eens goed rondgekeken te hebben, het vuil onder kan kieperen !

Maar om nu op de kraaien terug te komen ... Eén van de vogels had een lekker besmeurd stukje papier uit de zak getrokken. Dat bracht hij tot onder ons venster, onder een boompje, en hij begon er stukjes schors en steentjes op te stapelen. (Waarom zouden ze dat eigenlijk doen ? vroegen we ons af) Een andere kraai kreeg toch wel geen pistolet te pakken, zeker ! Het broodje was nog verpakt in plastic en het beestje installeerde zich ermee op het dak van een nabij geparkeerde camionette. (Je zal maar op de parking komen en een broodje op het dak van je wagen vinden !) Met zijn tweetjes zijn ze toen aan het plastic beginnen sleuren, tot ze het broodje er uit hadden. Daarna pikten ze om beurt een stuk uit het broodje en dat gingen ze in een boompje zitten oppeuzelen. Vanop de haag werd het ganse gebeuren in het oog gehouden door een roodborstje en terwijl het broodje onbewaakt op het dak van de camionette lag, kwam ook dat kleintje zich eraan tegoed doen ! Toen een franke ekster echter toenaderingspogingen ondernam, kwam een van de kraaien terug om haar weg te jagen. Een ganse tijd hebben we hier zo staan kijken naar het wel en het wee van het broodje op het dak van de camionette. Tot een van de kraaien het welletjes vond en met de rest van de pistolet in de bek naar andere oorden vloog.

Met een beetje fantasie kon je je inbeelden dat je naar een reportage van National Geographic zat te kijken ... !

En : GOED NIEUWS ! Gisteren was het 13 februari en ik heb GEEN Bo-Frost Man gezien ! Mijn gedacht hebben ze mijn fax goed ontvangen ...

Minder goed nieuws : dinsdagavond had ik al 260 stiksteekjes gedaan, ttz bijna een ganse kant van één van mijn kussens aan mekaar genaaid. Maar toen ik op het einde kwam zag ik dat ik aan die kant maar een zoompje meer had van een halve centimeter. Terwijl ik aan de andere kant zeker drie centimeter stof over had ... ! Ik weet het, en ik heb het nog zo tegen mezelf gezegd : dit is aftel-stof, dan moet je de draadjes en de steken TELLEN !!! Maar neen, Meut wist het weer beter : ik heb de stukken stof gewoon op elkaar gelegd (gewoon, met mijn metsersoog, dat mij toen toch weel héél erg in de steek gelaten heeft ...) en ik ben beginnen naaien. Eén dingetje had ik echter over het hoofd gezien : één stuk stof was bewerkt, het andere (de achterkant) niet. Wel, en nu weet ik dus dat een lap die vol met kruisjessteken staat, zich "anders" gedraagt dan een lap waar geen steekjes op staan. Met het bekende gevolg : drie centimeter aan de ene kant en slechts een half centimetertje aan de andere kant ...

Ik heb dinsdagavond die 260 stiksteekjes er dan maar weer uitgehaald ... En ik heb zo het gevoel dat het nog een tijdje zou kunnen duren eer ik dit project weer in handen neem ...

Nogal laat op kantoor toegekomen want serieus in de file gezeten vanwege ... te laat vertrokken ... !

Maar daar had ik een perfecte reden voor !
Na een zware nacht (ik was weer maar eens zwanger en de vloer van mijn slaapkamer was eigenlijk het dek van een klein scheepje en dat "dek" werd almaar kleiner ... zucht ! ... vermoeiend, hoor ! met een ballonbuikje proberen om er niet af te vallen !), was ik vanochtend nochtans op de gewone tijd opgestaan en ik stond ook op de gewone tijd klaar om te vertrekken. Maar terwijl ik mijn tasje melk aan het drinken ben kijk ik naar buiten en ... wie vliegt daar voorbij ? Jawel, Ransje ! Twee keer is hij overgevlogen en dan landde hij in de conifeer van het labo. Ik wou boven uit het venster gaan kijken maar jammer genoeg brandde in het labo nog het nachtlicht, zodat het te moeilijk was om goed in de schemering te kunnen kijken.

Meutje kan dus weer "uilspotten" en vanzelfsprekend hou ik u op de hoogte !

Dit weekend heb ik géén rugklachten gehad, alhoewel ik zondacochtend de kelder gekuist heb. Het was namelijk al een hele tijd geleden dat ik de "overloopemmer" van onder de boiler nog eens leeggemaakt had en die was een beetje ... euh ... overgelopen.

Verder heeft de wasmachine ook goed haar best gedaan en ... jawel, dames en heren ! ...

HET LAATSTE KRUISJE IS GEZET !!!

Ik heb wel een beetje overdaad gepleegd : drie uren na mekaar ben ik aan de laatste rijtjes bezig geweest. Mijn linkerschouder hing er een beetje van uit de kom, maar daar voel ik vandaag ook niets meer van. (Zou het kunnen zijn dat ik helemaal gevoelloos aan 't worden ben ?) Maar de kussens zijn dus af ! Ik heb ze geperst, moet ze in elkaar zetten en dan opvullen. Dat in elkaar zetten wordt nog een precisie werkje want ik wil dat de stiksteekjes met de kruisjessteken overeenkomen. Maar dat heb ik er voor over : nog 8 keer 280 stiksteekjes en mijn "positief-negatief" kussens zijn een feit !

Maar daarmee is mijn handwerk "en cours" nog niet af ... Ik heb op de bodem van mijn handwerkdoos nog iets teruggevonden : de bloemetjes die ik op de slaapkamergordijnen wil aanbrengen. Twee bloemetjes zijn al gedaan maar ik moet er alles samen een stuk of twintig doen ... En net nu de lange winteravonden voorbij zijn ... !