Zo, hier zijn we dan weer ! 't Was een lekkere chocoladekoek EN een overheerlijk rijsttaartje !

Voor ik over de drink begin, eerst nog even dit :
Gisterenochtend merkte Wim Oosterlinck van Studio Brussel op dat bij het recente dierenvoederschandaal mensen betrokken waren met namen als BEERnaert en AALvoet. Gisterenavond hoor ik in het nieuws, ook weer op Studio Brussel, dat er ook sprake was van een Meneer KOEbaert. Goed, vanmorgen heb ik het in de Metro eens nagezocht en het is eigenlijk Cobbaert. Maar gisteren klonk dat toch leuk ...

En dan nu de drink. Onze big boss neemt een sabbatical van 10 maanden en geeft vanavond een drink. 't Is te zeggen, hij voorziet 6 flesjes schuimwijn. Ja, dat is het. Zes flessen. Punt. "En daarna kunnen we misschien allemaal nog ergens iets gaan drinken ?", voegde hij er nog aan toe. Wij gaan nu proberen om zoveel mogelijk van die schuimwijn te laten "verdwijnen" (de planten zullen er maandag misschien niet al te fris bijstaan !), zodat de flessen "op een ik en een gij" leeg zijn. Wat zijn wij toch slechts mensen !

Maar allez, het is dus niet zeker of ik vanavond nog zal kunnen schrijven (en dat zal niet door de schuimwijn komen, geloof me maar !). Daarom moet dit alvast tellen als mijn "dagelijkse stukje".

Goe ... de ... morg ... en ... ... Even wach ... ten tot mij ...n machientje alle mai ... ls uitgeprint heeft ...
Want telkens ik iets print krijg ik zo een kl*#?!@!# boodschap op mijn scherm, samen met een biep of een belletje ('t is gelijk het goesting heeft, hoor !) om te zeggen dat de printer aan het printen is !!! En onze MIS man beweert dat hij dat niet kan afzetten ... Mijn oog !
En dat van die biep en dat belletje : ik heb het al voorspeld en ge gaat zien dat het gaat uitkomen ! The Revenge of the Computers ! Ik doe hier NIKS (behalve printen, dus) en de ene keer biept mijn machine en de andere keer belt het. Een tijdje geleden dacht ik er een patroon in ontdekt te hebben : 's morgens was het "biep" en vanaf een uur of elf was het "trrrring". Maar dat klopt niet altijd want soms kwam het belletje pas na de middag. En vandaag is het al van 's morgens vroeg "trrrring !" Ja, ja, ge gaat dat zien : binnenkort heb ik hier niets meer te zeggen aan mijn machientje ! Nu, als het dan ook nog mijn werk helemaal alleen doet, is dat prachtig, natuurlijk !

Maar, waarom ik vanmorgen al snel iets wou schrijven : vanavond hebben we een drink ... Sorry, nog even wachten : mijn collega heeft koffiekoeken meegebracht. Ik ga eerst een stukje eten. Ondertussen moet ik dit al posten want anders is mijn sessie straks outgetimed ... Tot straks !

Pfffff ! Veel te druk, jong ! Ik heb verdorie geen tijd om mijn Sofa in orde te brengen ... Met al die verhaaltjes van Maarten en van Karapoes wordt die site zo ingewikkeld dat ik er wat structuur probeer in te brengen. Maar dat doet ge zomaar niet tussen de soep en de patatten, nietwaar ? En nu heb ik er de energie niet meer voor ... Mijn maagje zit ook tamelijk vol : vanmiddag pitta wezen eten (zei ze, met rode wangetjes)

Maar ik zal proberen of ik minstens toch nog wat aan het Woord-van-de-Week kan toevoegen, o.k. ?

... En "Send" ! ... Zo, die mail is vertrokken. Nu eens kijken of iedereen vrij is op 2 maart om mee te gaan eten in Zaventem ... Da's niet gemakkelijk hoor, als uw familieleden zo een druk leven leiden, om ze dan allemaal eens bijeen te krijgen !

Ik kom hier vanmorgen als eerste binnen en er branden twee rode lichtjes op het alarm : Memory en Bypass. Ik toets de alarmcode in : tuuuuuuuuuuuut ! En er gaat geen groen lichtje branden ! Ik toets de code nog eens in : tuuuuuuuuuuuuuut ! En nog altijd geen groen lichtje. Normaal gezien moet dat spel "piep, piep, piep" zeggen als je het alarm af zet en dan moet er een groen lichtje aanfloepen ! Ik bel dus maar gauw naar de Dispatching om dat te melden. Ik krijg een antwoordapparaat en, na mijn taal gekozen te hebben, moet ik mijn ID indrukken. Mijn kaartje staat vol met nummers : maar mijn "kaart code" bestaat uit letters en cijfers ! Daar ik op mijn telefoon geen letters kan indrukken, pak ik maar het getal bovenaan ... "Uw toegangscode is ongeldig". Ja, dat had ik zo ook wel kunnen denken. "Toets 3 en wacht". Aan de meneer die mij te woord staat, leg ik uit dat ik geen lettertjes kan intoetsen met mijn telefoontoestel. Ik denk altijd dat je door die mensen als een potentiële inbreker beschouwd wordt maar deze meneer legt mij vriendelijk uit dat ik, als ik een code heb met lettertjes erin, de negen had moeten indrukken. Duh ! Wilt ge dat ook eens aan uw antwoordapparaat zeggen, dan kan die dat ook verder vertellen ! Enfin, ik leg uit wat er gebeurd is. Maar Dispatching had geen alarmmelding gekregen. Ze hadden alleen een "opening" op 5/2 en sindsdien was er niets meer gebeurd ... ! Ik moest de installateur maar eens contacteren.
Ik bel naar die installateur, laat er mijn gegevens achter en "een technieker zal u terugbellen". Ondertussen komt een andere vroege collega binnen, die duwt op het hekje en de rode lichtjes verdwijnen ! O.K., weer iets dat we weten. Dan belt de technieker van de alarminstallateur : ik leg uit dat de rode lichtjes verdwenen zijn. "Dan is alles opgelost ?" Da's vaneigens !
Tot ik naar buiten ga om de post te halen ... De rode lichtjes branden weer !!! Ik heet wel niet Susse maar ik kom er hier toch niet meer tussen, hoor ! Dat ze hunnen oebel trekken met hun rode lichtjes ...

Ahhhgggg ! Waarom is het vandaag vandaag ? Waarom kunnen niet alle dagen gisteren zijn ? Waar is gisteren naartoe ? Waarom is er slechts 1 dinsdag in de week ? Of : wat een doordeweeks dagje verlof al niet met een mens kan doen ...

Toch tof, zo een dinsdag niet komen werken. 'k Heb de ganse voormiddag wat rondgelummeld en na de noen ben ik eerst in Kortenberg nog wat franken (gevonden in mijn schuif hier op kantoor) op mijn bankrekening gaan zetten. Dan heb ik een Humo gekocht en wou ik nog garen gaan halen voor mijn handwerkproject waar ik in 2000 aan begonnen ben. Maar bij Nicha was alles donker. Die katoen nr. 8 voor mijn kruissteekkussen (! let op al die dubbele lettertjes ! schoon, hé ?) zal nog wat moeten wachten. Ondertussen doe ik maar verder met mijn kruisjes van 2 millimeter.
Daarna ben ik zusje gaan ophalen en zijn we Machelenwaarts getrokken. Helaas ! Ons bezoek aan de Makro was niet zo therapeutisch als verwacht ... We hebben alleen maar dingen gekocht die we MOESTEN kopen : WC papier, keukenrol, badkamer producten. Je weet wel, zo alleen van die "nuttige" dingen ...
GEEN Rad des Tijds - deel VIII gevonden ! Geen andere interessante boeken. Geen bompa-portemoneekes meer in stock. Geen schoenen die op iets trokken. Wel een autowasborstel meegebracht maar ik had gehoopt dat het er eentje met een lange steel zou zijn. Nu zal ik mij toch nog moeten bukken ...
Wel positief : ik heb nog een Mickey-Mouse agendaatje voor 2002 op de kop kunnen tikken. Opgevist uit zo een grote bak. Het ziet er aan de buitenkant wel een beetje "niet nieuw" meer uit maar het past in mijn sakoche en het kostte maar 50 frank ! ... Euh, ekskuseer : 1.24 EURO ! Of er dagen in ontbreken (ah jaaaa ! want het komt van de Mmmmakro !), heb ik nog niet kunnen vaststellen.

Het therapeutische gedeelte van mijn vrije dag heb ik 's avonds dan maar gecompenseerd met een grote friet, currysaus, een vleeskroket en een curryworst ! Burps !

Zo is alles toch nog goed gekomen ...

Belofte maakt schuld ... Elke dag een stukje schrijven, dus. En, aangezien ik deze maand elke dinsdag met verlof ben, volgt hier nu mijn stukje voor morgen, dinsdag 5 februari.

Lap, 't zal er niet van komen om vanavond nog de stormschade rond mijn woning te gaan opnemen : 't is namelijk al redelijk duister, buiten. Maar morgen ben ik de ganse dag thuis. Ik zal morgen eens mijn toer doen ! Ondertussen heb ik al van verschillende kanten bevestiging gekregen dat het vannacht toch lelijk gedaan heeft. Oef ! Ik dacht al dat ik er helemaal af ging ... Volgens mijn omstaanders hebben ze (weer) niets gezegd op het weerbericht over mogelijk storm voor de volgende nacht. Maakt mij niet meer uit : mijn logeerzeteltje (zo'n moussen blokjes die je openklapt en waar dan net één persoon op kan liggen) staat klaar voor aktie !

Morgen begin ik met een Makrootje, samen met mijn zusje. Makro-en met Tante Wiske zit er voorlopig niet in : morgen gaat de Makro pas open om 15.00, vanwege inventaris. Dan moet ne mens zich al wat meer haasten om rond te geraken, nietwaar ? En Tante Wiske kan zich ook nog niet vrij maken want ... haar elentrieker is nog niet geweest ! Volgende dinsdag komt haar poetsvrouw, dan past het ook niet. Maar ondertussen begin ik wel lege schappen te krijgen in de garage en in de badkamer. Ik MOET dus wel naar de Makro gaan. Tenzij iemand mij een valabel alternatief voor WC papier aan de hand kan doen, bijvoorbeeld. En gaan winkelen is altijd gezelliger met zijn tweetjes, vind ik. Daarenboven ... wie weet wat zal de sessie met mijn zusje deze keer opleveren ? Vorige keer dat ik met haar naar de Makro ging, kwam ik thuis met een slordige 30 m² parket ... ! Dat belooft, dus !

Verder was dit geen onaangename dag : ik ben op tijd geclosed ! Waar gaan we dat schrijven ? Het is wel te danken aan het feit dat ik alles "volautomatisch" op spreadsheetjes gedaan heb, hoor ! Had ik op mijn rapporten moeten afgaan ... Hm, hm, hm ... Daar worden belgische frankskes en euro's zomaar gezellig door mekaar gegooid ! Er is gewoonweg niet aan uit te geraken. In Italië is het nog veel leuker : omdat die vroeger met zulke grote getallen werkten (100.000.000 Lire, bijvoorbeeld), liet men daar de drie laatste cijfers vóór de komma vallen (100.000, dus in plaats van 100.000.000). Wel, dat specialleke hebben ze "vergeten" af te zetten en nu draait Italië bijvoorbeeld 8 Euro (in plaats van 7.746 Euro). Je ziet het : de pret kan hier niet op !!!

Tot overmorgen !

Vannacht heb ik niet veel ogen dichtgedaan ... Zo dat het gestormd heeft, jong ! Maar 't ergste vind ik wel dat er vanmorgen op de radio met geen woord gerept werd over het vreselijke weer dat deze nacht over de Coige geraasd is !!! Ik heb het toch niet allemaal gedroomd, zeker ?
Ik denk dat het zo rond halfnegen begonnen is. Lieve had juist gebeld en ik lag nog wat te lezen in Staartjager's Zang (deel VII van het Rad des Tijds is uit. De hoogste tijd om naar deel VIII op zoek te gaan !) toen Mijnheer De Wind eraan kwam. Flink diep onder de dekens kruipen, hielp niet al te veel. Dan maar mijn hoofd tussen twee kussens gestoken. En zo heb ik al wakende/slapende tot half drie doorgebracht. Toen moest ik toch echt wel naar toilet. Ik besloot om beneden te gaan want daar in die storm een beetje boven gaan rondlopen, dat zag ik niet zitten. En toen is het gebeurd. Terwijl ik beneden kwam en naar de garage ging, beukte de wind langs alle kanten op mijn huisje ... En in mijn hoofdje ook, waarschijnlijk. Alles kraakte, zuchtte en bewoog. De dakpannen klingelden op het dak.
Kortom, ik besloot om niet meer boven in bed te gaan liggen, onder het motto : "Als het dak dan toch moet wegwaaien, liefst ZONDER mij ...". Maar ... WAAR zou ik gaan liggen ? Mijn kelder heb ik nog altijd niet als stormkamer ingericht, dus dat was niet aan de orde. In de living, op de zetel ? Neen, hoor ! 't Was net dààr dat de wind zich van zijn beste kant toonde. En zo heb ik een nieuwe stormovernachtingsplaats gevonden : de badkamer !
Ik heb mijn logeerzeteltje en een donsdeken onder de arm genomen en heb mij daar geïnstalleerd. In de badkamer, het meest noordelijke punt van mijn huisje, hoor je bijna niets van het stormgeweld. Voor mijn ruggetje kwam dat ook nog goed uit want ik heb gisteren een klein beetje (echt waar ! een héél klein beetje, maar !) gepoetst in de slaapkamer en gisterenavond zat er precies iets niet juist op zijn plaats, zo ter hoogte van mijn vijfde rib. Dus, op dat moussen logeerzeteltje heb ik van drie tot zes toch nog wat kunnen slapen. Ik had wel geen wekker om wakker te worden, maar dat werd aardig gecompenseerd door de auto's die vanaf zes uur constant door mijn straat scheuren.
Ik versta alleen nog niet dat er niemand anders iets van deze stormachtige weersomstandigheden gehoord heeft, vannacht. Als ik vanavond voor het donker thuis ben, zal ik eens mijnen toer rond het huis moeten doen om te zien of er iets weggevlogen is ...