De Borsjtsj staat erin ! (hihihi !) Verder ben ik niet geraakt ...

Chôôô ... ! Ik kan er echt niet van over : die foto van gisteren staat er nog altijd ! Ik begin een beetje door te hebben aan wat het zou kunnen liggen : ik denk dat het ook belangrijk is WAAR je die foto gaat halen ... Ik zal daar toch eens een avondje aan moeten spenderen om mij door het hoofdstuk "How to include graphics" te worstelen.

Verder heb ik niet veel tijd. Ik geraak niet georganiseerd ! Zo drie dagen "van huis" zijn, 't is niet aan te raden ... Ik heb vandaag een halve dag uitgetrokken om mijn bureau op te ruimen, want een kat kon er haar jongen niet meer in terug vinden ! Dus vond ik ook niets meer terug, natuurlijk. En dan kun je zo weten, dat juist gisteren en vandaag iedereen vanalles moest hebben : Waar is dat ? Heb je dat al gedaan ? Kun je daar eens naar kijken ? Ik heb even overwogen om alles in de papierbak te kieperen. Dan kon ik tenminste met recht en reden zeggen : "Ik heb het niet". Maar nu : stress jong ! Ik WEET dat het hier ergens ligt en IK KAN HET NIET VINDEN ! Dat haat ik ...

Edoch, eind goed, al goed : alles ligt nu netjes op stapeltjes. Ik weet wat ik met alles nog moet doen. Ik heb alles weer onder controle ! Voor zolang het duurt, tenminste ...

PS : Maarten heeft enkele tekeningen gemaakt voor hij vertrok. Hij had echter geen tijd om er verhaaltjes bij te vertellen. (YESSS ! Heb ik mijn jobke terug !) Dat wil dus zeggen dat er binnenkort weer wat nieuws te beleven valt op de Sofa.

PSPS : Een van deze dagen verschijnt in Wat Schaft de Pot ? het recept voor Maskovski Borsjtsj !

Ik laat nog wel iets weten !

... Wat is daar mee aan de hand ??? ... Wat is daar mee aan de hand ??? ...
mompel ... grommel ... grmmmpppf ... !

Durft mijn zuster mij vragen wat er aan de hand is met mijn probeersel van woensdag 10 april ...

DAT DAT NIET WERKT ! Dat is daar mee aan de hand ! En DAT IK NIET WEET HOE IK DAT MOET DOEN WERKEN !!! ... Dat is daar mee aan de hand !

Maar ik geef het niet op ! Ha neen, dan kent ge de Meut nog niet ...

Nè :






En nu ?

Grettttverdrie ! Ik doe "refresh" en dat blijft staan ... !

Ik zal morgen nog eens kijken om te zien of het niet weggelopen is ...

Vanmorgen om 5.30 u wakker geworden met een neus vol snot ... Allergie-snot, wel te verstaan ... 'k Heb nog een half uurtje liggen verstikken en dan ben ik maar opgestaan. Met het gevolg dat ik maar één auto tegen gekomen ben onderweg. En net die ene moest natuurlijk weer onnozel doen. We rijden in zone 50. Allez, 't is te zeggen : ik rijd er 50. Ergens voor mij rijdt een brommertje. Maar die heb ik nog lang niet ingehaald. Mijnheer achter mij houdt zich gedurende tweehonderd meter voorbeeldig in. Maar dan, op ongeveer tweehonderd meter voor de grote bocht, wordt het hem blijkbaar te veel en MOET hij mij voorbij. Ik was ondertussen tot vlak achter het brommertje gekomen en had al voor mezelf besloten dat ik het laatste bochtige stuk van de straat mooi aan 45 km per uur achter het brommertje zou blijven rijden. 't Zal dat geweest zijn, dat op mijnheer zijn zenuwen werkte want vlak voor de bocht moest hij ons allebei nog even voorbijsteken. Er IS iets met die bocht ... ! Alleen kan IK niet vinden WAT !? Maar veel andere chauffeurs krijgen daar steeds plotse aandrangen om mij nog even voorbij te steken. Ofwel worden ze op dat moment net wakker en ontdekken ze dat ze al een tijdje achter een KLEINE auto aan het rijden zijn ! 't Is goed mogelijk dat dàt heel frustrerend werkt. Maar daar kan ik niet van meespreken ...

Enfin, en nu we hier toch zijn : het beloofde verslag !

Donderdag en vrijdag : Holland-avontuur ! De reis, zowel heen als terug, is heel goed verlopen, dank u. In 't opgaan heb ik er een uur en een kwartier over gezet, in 't terugkomen een uur en half. Even was er paniek toen ik op de baan Amsterdam-Utrecht reed. Op een gegeven moment zie je op de platen dat de twee linker rijstroken naar Amsterdam gaan en de twee rechter rijstroken zijn de Ring rond Utrecht met als een van de eerste afritten "Utrecht Zuid". Kijk, en op dàt moment beginnen mijn grijze celletjes al flink te werken. Is dat niet prachtig ? Ik wist dat ik er in Utrecht Noord af moest dus begon ik met mezelf te overleggen : blijf ik hier op het derde rijvak (richting Amsterdam) of neem ik de Ring ? 't Was een heel moeilijke beslissing want op mijn papiertje stond dat ik de A2-E25 moest volgen. En dàt was die baan naar Amsterdam ! Ondertussen wordt mij met zachte aandrang, en met kort op mekaar staande stippellijnen, duidelijk gemaakt dat het de moment is om te kiezen : 't één of 't ander. Als je nu weet dat de snelheid van mijn hersencellen omgekeerd evenredig is aan de snelheid van mijn wagen, en dat ik zo een 70 km per uur reed, dan kun je al begrijpen dat het pas aan de volle witte lijn was, dat het licht aanging en ik besloot om tóch maar de Ring te nemen. En dat was net op tijd wat tien of twintig meter verder kwam de vangrail en daar rij je zomaar niet over, natuurlijk ... De meneer achter mij was niet al te blij maar hij zal wel gedacht hebben : "Een vrouw, en dan nog een belgische !" Ja, wat had hij anders verwacht ?

Vrijdagavond op de terugweg was ik veel relaxter. Tegen dat ik in Antwerpen kwam, was ik een beetje té relaxt, als je het mij vraagt. Ik was wat moe en zat eigenlijk een beetje te dagdromen. Ik reed gewoontjes mee met iedereen tot ik merkte dat er op mijn baanvak pijlen naar rechts geschilderd waren. Puur uit interesse heb ik dan even omhoog gekeken om te zien waar die pijlen wel naartoe gingen ... Gent ! Plots was ik klaar wakker en kon - weer net op tijd maar dit keer slechts over de korte stippellijnen (nog geen volle witte lijn !) - naar links manoeuvreren om richting Brussel verder te gaan. Alhoewel, Gent had ook gekund : had ik even bij ons Paula "dag" kunnen gaan zeggen ...

Die twee dagen in Nederland waren ronduit fan-tas-tisch ! 't Is altijd heel aangenaam als je je collega's eens kunt "zien" in plaats van ze alleen maar te horen aan de telefoon. De sessies waren leerrijk, waarmee dan weer aan mijn motto voldaan werd : elke dag leer ik wel iets bij ! Donderdagavond hebben we lekker gegeten en een heel gezellige avond doorgebracht in het restaurant. Maarssen is een mooi stadje, wat niemand wist omdat wij steeds maar tot in de industrïële zone komen. Alleen vind ik de straten er verschrikkelijk smal en was ik dus heel blij dat ik niet zelf hoefde te rijden. Want vóór je het weet zit je met de wagen op het fietspad ! Zeg dat Meutje het gezegd heeft ! En, ja hoor ! Ik heb nu bij klaarlichte dag het fietspad kunnen bewonderen waar ik enkele jaren geleden een ritje op gemaakt heb !

Van zaterdag blijft er niet veel over : ik heb wat gewassen, afgewassen, gestreken, ge-"swifferd" en voor de rest heb ik veel gelezen en geslapen.

Zondagmiddag was een zo goed als voltallig Miserie op 't Veld present bij onze trainer. Zijn schaakbord stond klaar op tafel en even dachten we dat hij ons een nieuwe strategie ging uitleggen. Maar neen, er werd besloten dat we zouden blijven spelen volgens ons succesvolle A.A.P.-systeem, waarbij Meutje zoveel mogelijk de AAP is. Ik vroeg nog even of we ook het "slangetje" bij de receptie zouden toepassen maar daar wist niemand meer iets van ! Ik heb dat daar met handen en voeten proberen uit te leggen. En het is allemaal goed gekomen : Miserie op 't Veld eindigde tweede ! Eerste was volgens mij een beetje te hoog gegrepen. Zeg nu zelf, de finale speelden we tegen de "Stormvogels" : zes slanke, gespierde, bronzen, jonge goden met strakke t-shirtjes aan. Ik heb daar redelijk wat staan dromen, in die finale ...

Na een friet in Nossegem en een lang heet bad met Camelia badolie, ben ik met worstenvingertjes en pijnlijke spieren (ik vergeet telkens hoevéél spieren ik wel heb !) in bed gekropen : maandag verlof !

En dat was nodig ! Ik kon nogal moeilijk uit de voeten en ik zou bijvoorbeeld niet kunnen typen hebben, met mijn worstenvingertjes en mijn stijve polsen. Het enige wat zou kunnen lukken, was acht toetsen tegelijk aanslaan. En dat zou er dan ongeveer zo uitgezien hebben :

azerpoiu qsdfmlkj wxcv=:; ...

Dat leest nogal moelijk, niet ?

Ik vond echter een brief van B.I.S. in de bus : zij begrepen dat ik het waarschijnlijk heel erg druk had maar ze wilden er mij toch op wijzen dat ik nu al tien maanden geen huiswerk meer binnen gestuurd had ... Zucht, steun, kreun ! Ik heb mijn cursus spaans bovengehaald en, zoals mijn leraar Hans mij opgedragen had, ACO 2 t/m 7 nog eens hernomen. Pffffff ! Zoooo moeilijk ! "Se lo da" en daar zet ik dan telkens weer "a ella" of "a ello" achter en DAT MAG NIET !!! Ik versta er niets van ... Maar toch wil ik dit nu eens afmaken, zie ! Desnoods ga ik regelmatig eens bij ons Paula spieken, vooraleer ik mijn huiswerk binnenstuur. En wie weet komt er nu wat verbetering in : de volgende les gaat over de diertjes in de Zoo ! Dat kan toch niet anders dan plezant zijn ???

En als aflsuiter : SLECHT NIEUWS van het Burberry-front ! Nadat Peter mij zijn Burberry sjaal cadeau gedaan heeft, krijgt hij verschrikkelijke ontwenningsverschijnselen. Hilde heeft er in Hasselt serieus last mee gehad bij het uitstalraam van een brillenwinkel. Daar lag niet alleen een brillendoos maar zelfs ook een BRIL, beiden mét Burberry motief. Dank zij Hilde's koelbloedigheid is er deze keer geen vandalisme van gekomen ... Maar ik ben nu wel ernstig aan het overwegen om Peter zijn Burberry sjaal terug te geven ...

Een prettige dag nog !

"That was close !" zou Maarten zeggen ... Ik had net "post & publish" gedaan en LAP ! 't was al van dat ... Weg electriciteit !

Maar allez, we zijn terug up and running and nu ga ik écht een beetje werken ...

Tot later !

Even ter geruststelling : Meutje is back in the country !

Ik heb de ganse voormiddag mijn mail- en andere boxen moeten opruimen en vanmiddag is er al "oeps !" een kleine stroomonderbreking geweest (grote werken aan airco en alarminstallatie). 't Zit er dik in dat we straks nog eens "oeps ! again" zonder "ellentrik" gaan vallen ...

Dus, voorlopig laat ik het hierbij. Vanavond (of morgen ?) volgt echter een gedetailleerd rapport ! Beloofd !