Ik ben aan mijn allereerste sudoku begonnen ...

In een room-escape-spelletje, kwam er een sudoku voor en die moest je eerst oplossen, anders kon je niet verder proberen te ontsnappen uit de kamer.

Omdat ik er niet van hou om zomaar wat te raden (als ..., dan ...) en veel te gommen, besloot ik om dat hele sudoku geval wetenschappelijk aan te pakken. Ik maakte een groot rooster met daarin de vast opgegeven getallen en copiëerde dat een tiental keren. En dan ging ik als volgt te werk : ik vulde in elk vakje de getallen in die het NIET kunnen zijn. En zo ging ik gestaag verder ...

Dat bleek tamelijk goed te werken maar ge moet er wel met uw verstand bijblijven. Op kantoor werd ik nogal veel afgeleid. Dus besloot ik om er mij thuis in het weekend mee te amuzeren. Nota : eerst enkele glazen porto drinken en dan een sudoku proberen op te lossen is ook geen goed idee ...

Kortom, ik ben vrijdag aan de puzzel begonnen en heb er zaterdag en zondag aan verder gewerkt. Ik zat nog altijd met enkele cijfertjes die niet wilden "passen". Maar ik had er een beetje genoeg van. En dus besloot ik om, hetgeen ik al had als oplossing, in dat escape-spelletje in te vullen. Die enkele laatste cijfertjes zou ik dan zo wel uitdokteren.

Zondagavond dus het escape-spelletje gestart ... 't Was verdorie een andere sudoku puzzel die er nu instond !!!!!

(Dat doen ze namelijk nogal gemakkelijk met die spelletjes : telkens je het opnieuw opstart, veranderen de cijfercodes en/of andere puzzels die erin voorkomen. Dat houdt het spannend zeker ? En dan kan je ook niet bij iemand anders gaan spieken ...)

Tot zover dus het roemloze begin EN einde van Meutje's sudoku-carrière ...

Vrijdagavond gingen Broertje en ik een nieuwe Tunesiër uitproberen in Leuven. Monastir : op het kruispunt van de Brusselsestraat met de Capucienenvoer.

We gingen eens kijken in de zijstraatjes van de Sint-Jacobsmarkt of daar geen vrije parkeerplaats was. Jawel, hoor ! Maar 't was er weer eentje aan de "verkeerde" kant van de straat ... Links, dus. Zo fier als een gieter kan ik echter u melden dat het mij weer gelukt is om mijn Kaatje daarin te parkeren. Zomaar van de eerste keer gelukt ! En 't is nochtans nog maar de derde keer in mijn heel leven dat ik, achteruit, aan de linkerkant van de straat tussen twee auto's ga staan !

Het was mij opgevallen dat de auto voor ons er ook eentje van Hergon was. Maar Broertje was alerter. "XAN !", riep hij uit. En hij had verdorie gelijk. De auto voor ons was die van Zus en Schoonbroer. (neen, Schoonbroer, dat deukje rechtsachter komt NIET van mij ! ;-))

We hebben lekker gegeten bij de Tunesiër. Ik wou eigenlijk nog eens couscous eten. Maar die lieve meneer had mij helemaal niet gevraagd wat ik bij mijn kip tajine wou : frietjes of couscous of iets anders ... Met het gevolg dat ik geen couscous gekregen heb. Ik heb er wel van Broertje zijn bord gepikt. Die had namelijk couscous met lam gekozen.

Volgens mij waren ze het in het restaurant zelf allemaal nog een beetje aan het leren. Toen we het hoofdgerecht kregen, stelde de baas vast dat we geen bestek hadden. En toen we al een tijdje aan de koffie zaten, kregen we nog een dessert. Dat waren zij en wij eigenlijk al vergeten. Dat dessert hebben we allebei laten staan. Niet omdat het te laat was, hoor. Het sorbet-achtige citroenijs was lekker maar ze hadden er een of ander geparfumeerd likeurtje over gekapt dat wij geen van beiden binnenkregen.

Met een tamelijk volle maag keerden Broertje en ik terug naar de auto. En toen we terug naar huis reden, stond XAN daar nog altijd.