Vanmorgen snel even naar de dokter geweest ... Ik wou de bevestiging dat alles normaal verloopt met mijn gespierde scheur ... euh ... ekskuseer, ik bedoel natuurlijk mijn gescheurde spier ! ...

En ja, alles verloopt zoals het hoort. Mijn been voelt nog "blauwplekachtig" aan maar dat is het litteken in de spier en dat zal nog enkele maanden gevoelig blijven. Wat mij echter meer zorgen baart is, dat mijn enkel nog steeds opzwelt als ik een ganse dag gezeten heb. Helaas is ook dat normaal en ... BLIJVEND !

Ik moest even slikken toen de dokter zei : "Als we volgend jaar weer zo'n warme zomer krijgen, zal die enkel weer opzwellen". Ik kreeg er een zeer plastische uitleg bij, van aders die vocht naar beneden voeren, lymfeklieren die het vocht weer naar boven brengen, lymfeklieren die nu onherstelbaar beschadigd zijn en hun werk niet meer naar behoren kunnen doen, kleppekes in mijn aders die - al of niet door de warmte - te ver openstaan ... En dit alles heeft tot gevolg dat ik dus met een dikke enkel zal blijven lopen. Pazzop : ge moet u daar geen monstrueuze afmetingen bij voorstellen ! Maar mijn mooie slanke enkel, die ben ik kwijt ... (ja, ja, als er iets slank is aan mij, dan zijn het mijn enkels wel !)

En, Pierre, wat kan ik eraan doen ? Zoveel mogelijk met mijn voet omhoog zitten, slapen met mijn voeten omhoog, op tijd een wandelingetje maken en zo vaak mogelijk een steunverband dragen ... !

Meutje gaat nu dus gehandicapt door het leven ...

Zaterdag om 8 uur opgestaan. Mijn huisje lag er nog bij zoals mijn bezoekers het vorige zaterdagnacht om een uur of drie verlaten hadden ...

Ik ben begonnen met mijn overvolle wasmand te sorteren en een wasmachine in gang te zetten. Dan ging alles in de living aan de kant en kreeg de vloer een grote beurt. Terwijl ik de was ophing en een nieuwe machine startte, kon ik de tweede helft van de living poetsen. En terwijl dat stuk van de vloer aan het drogen was, heb ik mij aan de afwas gezet.

Ik was een gelukkig mens toen ik mijn meubeltjes en al mijn prulletjes in de living weer op hun oude vertrouwde plaatsje zag staan. Voor ik echter aan de keukenvloer begon, besloot ik om nog even de haag te scheren. Ik weet het : ik zweer al het ganse jaar dat ik dat niet meer zelf ga doen ... Maar, wat wil je ? De haag zag er verschrikkelijk uit en het was mooi weer. Ik ben er dus maar met de grove schaar door gegaan. En JA, hoor ! Ik heb weer maar eens in de verlengdraad gesneden ... !!! Ik wou nog een laatste weerbarstig takje kortwieken en 't was gebeurd. Nu moet ik twee meter van mijn verlengdraad afknippen om het beschadigde stuk eruit te halen. Als dat zo voort gaat, heb ik binnenkort geen verlengdraad meer ... ! Toch misschien maar beter aan die jongen vragen om in het vervolg de haag te komen scheren ... ?

Na de haag kwamen nog de keukenvloer en de hall aan de beurt en om half drie stond ik in de douche. De voordeur stond nog open. Ah jaaaa ! Want de vloer in de hall moest nog drogen. Maar, geen paniek : ik heb mijn grote pluchen Jaguar voor de ingang gezet om ongenode bezoekers buiten te houden ...

Na al dit zware werk ben ik nog even boodschappen gaan doen en om vier uur nam ik een 7-minuten-zakje tot mij. (Waarom kan je die dingen niet meer in 5 minuten klaarmaken ?) Daarna ben ik horizontaal gegaan, om mijn ruggetje en mijn oververmoeide beentjes en voetjes een welverdiende rust te gunnen !

Toen was het tijd voor mijn Engelbewaarder om aan zijn overuren te beginnen ... Om zeven uur 's avonds was mijn fles water leeg en besloot ik een nieuwe te gaan halen in de garage. ... Het lichtje in de koelkast deed het niet ! Stond het lampje los ? Neen ! Plots viel mijn frank : toen ik door de verlengdraad geknipt had, was de zekering gesprongen natuurlijk. Ik had de afgeslagen Diff-o-Jump gevonden en terug opgezet. Maar ik had niet verder gekeken. Een nieuwe blik in mijn electriciteitscentrale leerde mij echter dat er nog een zekering naar beneden geklikt stond : die bediende (nu niet meer dus) de kring in de garage. Ik heb ze gauw weer opgezet en stelde tevreden vast dat het koelkastje en de diepvriezer volle bak begonnen te snorren. Op de diepvriezer ging zelfs het rode ALARM-lichtje branden ! Ik had mij altijd al afgevraagd of daar wel een lampje in zat ... En of dat wel zou branden, als het nodig was ? Ben ik nu gerustgesteld, dat dat allemaal goed werkt ... !

Zondag heb ik nog eens een van de Murphy-theorieën uitgeprobeerd. En, ja hoor ! Een geroosterde boterham met paté, valt nog steeds met de besmeerde kant naar onderen. Op de pas geboende vloer ! ... 't Is waarschijnlijk omdat ik de vorige dag zo gekuist had, dat de boterham met zijn besmeerde kant naar onderen viel ...

De rest van de zondag verliep rustig en - ondanks alle pijnlijke ledematen - heel aangenaam. Vanop het terras, met mijn vogelboekjes in de aanslag, heb ik de ganse namiddag naar de vogeltjes zitten kijken en luisteren. Ik spotte er meesjes, musjes, tjif-tjafs (of misschien fietissen), duiven ... EN ... twee kuifmezen ! Die had ik in mijn tuin nog nooit gezien. Ne mens zou dat eigenlijk meer moeten doen, op 't gemakske in de tuin gaan zitten en "laat de vogeltjes tot mij komen !" ...