Ik heb Ransje al twee dagen niet meer gezien. En ook in het eksternest waar ze wonen, beweegt geen pluimpje. Afwachten, maar ...

Vanuit het "ekster"-eksternest echter, is er dan weer wel goed nieuws (denk ik toch) ! Volgens mij zijn de eieren uitgekomen. Of anders hadden ze daar gisterenavond een feestje : zoveel kopjes en bekjes zag ik uit dat nest steken ... !

Ik heb nu aan den lijve ondervonden wat het is om "je hart in je keel te voelen kloppen" ... Gisterenavond reed ik kalmpjes naar huis. Toen ik de Nachtegalenstraat wou indraaien, kwam er uit die straat een klein autootje met een dametje erin. Gelukkiglijk reed die dame ook "kalmpjes", want ze was helemaal op hààr linkerkant van de weg aan 't rijden ! En ze was NIET in mijn richting aan 't kijken !! Net voor de bocht sla ik dus alles toe en wacht vol spanning af wat er gaat gebeuren. Plots draait ze haar hoofd, ziet mij daar staan (op nog een meter of vijf van haar vandaan), zwiert aan haar stuur en glijdt mij met een elegant bochtje voorbij, onderwijl verontschuldigend lachend haar hand voor haar mond houdend. Raar, hé. Ik herinner mij dat allemaal alsof ik naar een vertraagde film zat te kijken. En toen voelde ik het : mijn hart klopte in mijn keel ! Thuisgekomen, was ik nog altijd aan het slikken om mijn tikker terug op zijn plaats te krijgen ...

Gisterenavond zat Ransje in de boom maar ik heb hem niet aan het nest bezig gezien. Het is nu echter bijna onmogelijk om nog door de met bladeren bedekte takken van de bomen te kijken ... Komt nog daarbij, dat ik er mijn klok niet meer kan gelijk op zetten ! Ik zou beter een lichtsterktemeter kopen. Dàn zou ik exact weten wanneer ik het Ransuiltje mag verwachten : als het licht zo een bepaalde ... "donkerte" ... begint te krijgen. Weet je wel, als het nèt ietsje te donker is om nog een foto te kunnen nemen (grrrmbl !). Hij ziet mij natuurlijk beter dan ik hém en 't zou dus kunnen dat hij achter een hoekje zit af te wachten : "Ja, eindelijk legt ze haar fototoestel weg. Nu kan ik tevoorschijn komen !"

De voorbije weken is mij ook het volgende opgevallen :
Ransje zowel als Steentje, zitten (meestal) rustig op een tak te oehoe-en. Hun kopje draait alle kanten op, zo van "fwiet, fwiet, goed weer hé ?". Zien of horen ze iets (verdachts ? interessants ?), dan schiet hun kopje daar naartoe en blijven ze met groooote oooogen in die richting staren. Bij Ransje komen dan zijn "oortjes" omhoog. Zo ook als ze mij gewaarworden terwijl ik in het dakvenster sta te koekeloeren. Op dat moment blijf ik doodstil terugkijken. En als ze even later wegvliegen, komen ze langs het dakraam scheren, precies of ze willen dat "fenomeen" eens van dichtbij bekijken. Waarna ze waarschijnlijk moeten vaststellen : "neen, niet geschikt voor het avondmaal ..."

Ik zal dat missen, 's avonds naar de uiltjes staan kijken ... Maar, niet getreurd ! Gisterenavond belde Lieve mij met het goede nieuws dat er een mooie samenstand van planeten te zien was. En de maan was een heel fijn mooi sikkeltje. Ik heb er mijn EOS bijgenomen en, inderdaad : zondag was het nieuwe maan en in deze periode zou je Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus mooi op één lijn met de maan kunnen zien staan. Vanuit de logeerkamer had ik daar een prachtig zicht op alhoewel ik alleen Jupiter en Venus duidelijk kon zien. De andere planeten stonden waarschijnlijk te laag en verdwenen in het straatlicht of achter de horizon. Over deze "planetendans" vind je ook alles bij Urania.

Er was wel even paniek, vanmorgen bij het opstaan. Mijn eerste werk is : op mijn knieën gaan zitten en mijn rug krommen om die wat soepel te maken. Mijn tweede werk : bril opzetten ... Deze morgen was het echter : voel, voel ... tast, tast ... Met mijn neus tegen het nachtkastje : zoek, zoek ... Ik kon mijn bril nergens vinden. Tot plots mijn frank viel : ik had hem gisteren in de logeerkamer afgezet om met mijn verrekijker naar de planeten te kijken !

En zo heb ik wellicht een nieuwe avondprogrammatie : Kijk omhoog !

Wat was me dat, vannacht ! Zo een storm ... !

Vanzelfsprekend heb ik te weinig ogen dicht gedaan want ik lag mij maar af te vragen hoe het met de familie Rans zou zijn, daar zo hoog in die heen en weer zwiepende boom. Vanmorgen zat het nest er nog. Natuurlijk : dat zit daar al jààààren ...! Maar hoe zou het IN het nest zijn ? In het naburige eksternest (dat effectief bewoond wordt door eksters) was het om zeven uur al een gedoe van jewelste. Was papa ekster de stormschade aan het opnemen/herstellen of was hij al gewoon om pistoleekes naar de bakker geweest ?

Ik moet ervoor zorgen dat ik vanavond op tijd op de uitkijk sta om te zien of Ransje zich "normaal" gedraagt ...

Gisterenavond kwam ik van Leuven en ik vond dat ik het verdiend had om een friet te gaan halen, en wel om volgende redenen :
- ik was 's morgens bij Lieve op de balans gaan staan (neen, die gaat nog altijd niet juist !) en had dus recht op een opkikkertje
- ik had van de ganse dag alleen maar vier kleine boterhammekes gegeten (oh ja, en een stuk heerlijke ananas cake ! was ik bijna vergeten ...)
Zeg nu zelf : dat verdient toch een frietje, niet ?

Ik rijd dus naar Kortenberg want naar mijn bescheiden mening heeft Chantal nog altijd de beste frieten van Brabant. Ramp, o ramp ! Frietkot dicht ! En er plakte een briefje op de deur : "Op vrijdag 17 mei zal de frituur open zijn. En vanaf dan volgens de normale openingsuren. Met dank voor uw begrip. Chantal." Ik ben gaan uithuilen, eerst bij mijn zus, daarna bij mijn broer. De lieverds noemden mij nog een hele reeks frietkoten op, waar ik alsnog voor frietjes terecht kon. Maar neen, volgens mij wou het Lot mij duidelijk maken dat het niet het moment was om frieten te halen. En dus ben ik onverrichterzake huiswaarts gekeerd alwaar ik een boterhammeke met choco gesmeerd heb ... Het Lot zal namelijk ook wel weten dat ik tegen half juni graag in mijn rok zou geraken. Ik heb namelijk een spiksplinternieuwe rok die al een goed jaar in de kast hangt (telkens ik iets nieuws koop, moet dat eerst wat in de kast hangen, ziet ge) en ik heb nog altijd niet geprobeerd of ik er nog wel in kan !

En nu het Lot het toch zo goed voorheeft met mij, heb ik vanochtend een Win for Life gekocht. Jawel : weer 5 EURO gewonnen !

Alle beetjes helpen, zeg ik maar ...

Allemaal een prettig lang weekend gehad ?

Ik heb zaterdag een beetje overdreven : zomaar eventjes vijf uren in de tuin gewerkt ! Alle hagen zijn gesnoeid (ja, ook de bollen aan het kapelleke !). De helft van mijn gras ... euh ... mos ... euh ... groen, eigenlijk ... is gemaaid. Het beetje gras dat aan de noordkant nog staat was zo lang dat ik er eerst met de schaar doorgegaan ben. Maar omdat er op de andere helft veel meer "echt" gras staat, zal ik daarvoor bij een lief familielid eens een electrische grasmaaier moeten gaan lenen. De buren zullen mij nu al wel voor gek verklaren, toen ze mij daar zaterdag met mijn schaar bezig zagen ... En daarna heb ik nog mijn autootje gewassen. Hij heeft zeker een half uur lang staan blinken ! En dan begon het te regenen ...

Om zes uur 's avonds heb ik een lang warm bad genomen. Daarna heb ik mijn pijnlijke gewrichten ingepakt in ijs en heb ik post gevat aan mijn slaapkamervenster.

Eerst heb ik het mogen meemaken dat een op haar tenen getrapte ekster zomaar tegen een duif aanvloog. De duif zat op haar gemakske wat aan de fris-groene blaadjes te pikken. Waarschijnlijk kwam ze wat te dicht in de buurt van het eksternest want even later landde meneer ekster pardoes naast de duif, na haar eerst een flinke tik tegen haar kop gegeven te hebben ! Duif is dan maar elders naar groene blaadjes gaan zoeken. Eerder dit weekend waren er ook al twee duiven aan het fikfakken. Tot er een derde duif bij te pas kwam. Dan werd het ingewikkeld : ik veronderstel dat het eerste paartje een mannetje en een vrouwtje was en dat er dan een mannetje bijkwam. Beide kerels (?) lieten het wijfje (?) achter en ze gingen op een andere tak wat ruzie zitten maken. Wat zeg ik ? Ruzie maken ? Ze mepten er duchtig op los met hun vleugels ! Maar ondertussen vloog de achtergebleven duif weg en kon ik dus niet opmaken of er bij de twee vechtersbazen een winnaar was. Tsk, tsk, tsk ... ! Al die "ambras" voor niets ... !

Ik sta wel versteld van de agressie die er in het vogelwereldje heerst ...

En, ja hoor ! Rond achten was de familie Steen er weer ! Nog altijd met zijn tweetjes en 't was nog altijd "van datte" ... ahum ... ! Ik geef ze nog tot half mei (oei ! da's niet lang meer !) en dan moeten ze, volgens mijn boekje, dringend aan hun eitjes beginnen !

De familie Rans doet het goed : mama laat zich niet zien en zit dus waarschijnlijk constant op het nest, terwijl papa maar eten aanvoert. Toch weer even paniek van mijn kant : in mijn boekje staat dat ze 27 - 28 dagen broedt. "Na ongeveer 20 dagen verlaten de jongen het nest, hoewel ze dan nog niet kunnen vliegen" !!! Jamaar, moet ik dan een netje onder dat nest gaan spannen ? Of moet ik er gaan onderstaan om de kleintjes op te vangen als ze naar beneden donderen ? Dat nest zit daar hoog in die boom, zulle ! Daar komen ongelukken van, ge gaat dat zien !

En die Steenuiltjes gaan hetzelfde doen : "De jongen verlaten na ongeveer 35 dagen het broedhol, maar kunnen pas 2 weken later vliegen" ! Maar van de Steenuiltjes weet ik zelfs het nest niet zitten ! Jongens, toch !

Of zou ik misschien beter mijn boekske maar wegdoen en gewoon wat naar de vogeltjes kijken ?

Sorry dat dit nu meer een vogelwaarnemingsrubriek aan het worden is maar, wees niet bang, het zal niet lang meer duren : het wordt hoe langer hoe moeilijker om mijn gevederde vriendjes nog te kunnen zien, met al die blaadjes die nu volop aan de bomen aan het groeien zijn.