Zo midden in de close ... er toch nog even tussendoor :

Gisteren, 1 mei, was voor mij echt wel een "feest"-dag !

Daar het gisteren haar verjaardag was, belde ik 's morgens naar Tante Wiske om te horen om welk uur zij ging eten. Half twaalf ? O.K. dan kwam ik met mijn chineesje langs om gezellig met zijn tweetjes te lunchen.

Om kwart voor twaalf bel ik bij Tante Wiske aan de deur en ... Lieve doet open ! Lieve en Cois waren ook verjaardag komen wensen en de champagnefles stond al op tafel ! Bwah ja, een glaasje champagne dan maar ... Toen Lieve en Cois vertrokken waren, begonnen wij aan ons middagmaal : ik mijn chineesje, Tante Wiske een omeletje dat wat donker zag aan de onderkant. Wat wilt ge : soep koken, een omeletje bakken en terwijl zitten lameeren ... Dan moet er wel iets aanbranden, natuurlijk ! Maar, niet getreurd, we spoelden onze lunch toch door met champagne ...

Daarna gingen we naar het nieuws kijken en ondertussen dronk ik maar verder aan mijn glas dat in de keuken stond. Na de middag kwamen Margriet en Janneke bloemetjes brengen ... en werd een tweede fles champagne opengeknald ! En toen Marc en Nicole zich ook nog bij de feestvierders kwamen voegen zat het huisje van Tante Wiske tamelijk vol !

Zo rond half zes vertrokken Marc en Nicole : Marc was zondag verjaard en kreeg een "surprise"-verjaardagsdiner aangeboden door zijn gezinsleden ... En ik vond dat ik mij ook maar best eens richting Coige kon begeven. Ik stond wel niet op mijn kop maar ik "voelde" het toch, dat ik redelijk wat champagne gedronken had ... !

Ik ben goed thuis geraakt, dank u wel. Maar een "waarneming" heb ik niet meer gedaan. 't Is te zeggen, ik ben wel naar boven gegaan met mijn verrekijker in de aanslag maar mijn bed zag er zo aanlokkelijk uit ...

Gisteren vroeg naar huis, inderdaad : om half zes ben ik vertrokken maar negen kilometer later was het al kwart over zes ! Er zal wel weer "ergens" "iets" gebeurd zijn, zeker ?

Enfin, met die twee aspro's achter de kiezen, en na mijn arm met spierzalf ingewreven te hebben, ben ik maar dadelijk in bed gekropen. Die spierzalf bleek niet te helpen en dus ben ik een uurtje later wat ijs uit de vriezer gaan halen. Ik heb dat rond mijn arm gebonden en ben terug horizontaal gegaan. Toen de keukenhanddoek redelijk nat was - 't was negen uur of zo - ben ik nog maar eens naar beneden gegaan. Ik heb namelijk nog zo een plastic jasje om wijnflessen koel te houden. Jammer genoeg kreeg ik dat niet over mijn elleboog. Ik heb het dan maar opengesneden en met een handdoek rond mijn bovenarm gebonden. Na nog een Dafalgan geslikt te hebben, ben ik terug onder de wol gekropen.

Vanmorgen gaat het al veel beter ! Kleren over mijn kop trekken en mijn haar drogen waren pijnlijke handelingen, dat wel. Maar zolang ik mijn arm stilhoud is dat hier perfect te doen. En dat was gisteren niet het geval ...


!!! AANDACHT !!! AANDACHT !!! AANDACHT !!!

Vandaag is het een heuglijke dag want wat zie je als je hiernaast klikt op “Welkom bij Meutje !” ?

Op 30 april 2001 ben ik mijn blog gestart ! Gelukkige verjaardag, Blogje !

En ... dank u, Kozze Koen om mij met Blogger te laten kennismaken ! Ik heb hier al menig aangenaam moment doorgebracht !

Nu valt het al héél wat minder mee : mijn rechterbovenarm is er zowat aan het afvallen ... En ik heb maar twee keer gesmasht, zaterdag !

O.K. Ik hoor het al : "Meutje, blijf bij uw leest !"

Ik heb zonet twee aspro's genomen en ik denk dat ik eens vroeg naar huis ga, vandaag ...

Wel, dat valt mee ! Gisteren was ik helemaal stijf en begon ik overal pijn te krijgen maar vandaag is dat al veel beter !

We hebben zaterdag gevolleybald, natuurlijk. En we zijn vierde geëindigd ! Er waren maar vijf ploegen, maar daar gaan we niet over vallen, hé ? Zeker niet als je weet dat wij maar zes spelers hadden : Ann, Katty, Hilde, Wim, Patrick en uw Meutje. Onze "professionele" (ex-) volleyballers Gert en Els moesten het laten afweten vanwege geblesseerd. Onze nieuweling Peter had zaterdag andere verplichtingen. Frank had aan het begin van het seizoen al besloten het een jaartje gewoon aan te zien. Hij is nog aan het bekomen van zijn gebroken enkel van vorig jaar. Terwijl Koen zijn hoofd naar alles behalve naar volleybal staat : een trouw voorbereiden, daar kruipt wel wat energie in, geloof ik.

Bij het binnenkomen in de sporthal werden we al dadelijk belaagd door smash-ballen van een ploeg die zich aan het opwarmen was. Katty heeft nog een hele tijd geprobeerd om haar ogen terug op hun plaats te krijgen want zij had zo een smash-bal tegen haar hoofd gekregen. Dat beloofde voor de rest van het tornooi ! Maar toch vlogen we erin, overstromend van enthousiasme (en misschien ook een beetje van angst-zweet ?). Wim en Patrick waren, zoals gewoonlijk, niet te houden : de sporthalvloer is weer wreed verwend geweest ! Ik geloof dat er, op het ganse tornooi, nog ... twee ... ? andere dames meespeelden. Verder waren het allemaal knoerten van mannenploegen, waarvan sommigen zich toch een beetje ingehouden hebben omdat wij te kennen gegeven hadden dat we geen "doden" wilden aan onze kant ... Eén ploeg is zelfs zo vriendelijk geweest om in de tweede set tegen ons, toch maar een dame op te stellen. Lief, hé ? Mede dank zij de voltallige aanwezigheid van onze supporters hebben we ons toch goed geweerd en geamuzeerd. En, eind goed, al goed : zonder doden en met een fles champagne hebben we ons een lekkere friet laten smaken in Sterrebeek.

Daarna moest het allemaal heel snel gaan : naar huis, douchen, en dadelijk terug naar een andere sporthal, Colomba in Kortenberg, waar we met drie tafels gekwist hebben of ons leven ervan afhing. "Marcel" Dalton, vonden wij nu niet zo dadelijk een zwitserse naam ... en het is Nonkel FONS (!), die van Het Zonneland ! Dat zal ik vanaf nu nooit meer vergeten, wees maar gerust ! Toffe kwis, veel gelachen, dikwijls "Ja, natuuuuuurlijk !" gezegd als het antwoord bekend werd gemaakt ... We hebben ons weer heel goed geamuzeerd ! Alhoewel Grote Miserie lang aan de leiding van ons triumviraat stond, stak Miserie op Tafel ons tegen het einde toch voorbij. En Miserie onder Tafel was ook niet meer veraf. Zo gaat dat met de "oudjes" : na een tijdje laat de concentratie het afweten ... We hebben nog wreed gelachen met de muziekrondes. De eerste ronde ging helemaal over klassieke muziek en Grote Miserie scoorde zomaar eventjes 9 op 10 (net geen 10 op 10 omdat ik er ab-so-luut Stravinsky wilde bijsleuren). De jeugd zei : "Wacht maar, in de tweede ronde komen jullie er niet meer aan te pas. Dan is het onze beurt !". Grote hilariteit toen de artiestennamen van de tweede muziekronde bekend werden : Rita Denève, De Havenzangers, Zangeres Zonder Naam, Bob Boon, Bob Davidse ... en ga zo maar door ... En, ja hoor, in deze tweede muziekronde scoorde Grote Miserie 10 op 10 ! Maar, zoals gezegd, te laat de put gevuld als de kat in de porseleinwinkel zit ...

Zondagnamiddag hadden we terug afspraak in Colomba voor het Concert van Conek. Zonder dat hij er iets van wist, werd Ronde Peter er op het einde nog in de bloemetjes gezet voor zijn verjaardag en zijn pensioen !

En daarna heb ik Kozze Eindredakteur nog mee naar de Coige moeten sleuren voor een waarneming. En hij heeft waar voor zijn geld gekregen : de Steenuiltjes hebben hem een live show gegeven ! Ik stond in de bureau aan de achterdeur te kijken, hij stond aan het keukenvenster. Want de twee steenuiltjes waren in een boom geland. Ik zeg hem : "Kijk, Kozze, nu zitten ze bijeen op een tak !" en terwijl speur ik wat verder in de andere bomen. Tot ik Kozze hoor antwoorden : "Ze zitten OP elkaar, bedoelt ge zeker ?". Enfin, Kozze heeft zich van mijn gevederde vriendjes moeten losrukken want hij moest nog naar het verre Merelbeke en hij was "van wacht" !

Ge ziet het, Meutje heeft weer een heel fijn weekend gehad ! En ik hoop van u hetzelfde ...