't Moet goed gaan met mij ... Al zo lang niets meer geschreven ! En aangezien "Geen nieuws, goed nieuws" is ...

De dakgoten zijn leeg, de afgevallen bladeren zijn bijeen gekeerd. Ik kom nu nog alleen in de tuin om vetbolletjes en notenzakjes op te hangen en dan, in het winterzonnetje gezeten, naar het gestoei van de vogeltjes te gaan kijken.

Eindejaar is in de Coige groot onderhoud voor vanalles en nog wat : Meutje gaat naar de dokter, naar de tandarts, naar de oogarts ... En mijn bolleke krijgt zijn jaarlijks onderhoud en moet dan door de controle.

Gisteren had ik een afspraak bij Speedy voor een onderhoud en vier nieuwe banden. Ik had geluk want er liep net een bandenactie : 3 + 1 gratis. En ik had nog meer geluk : net op 24 november hield Monroe zijn gratis test-dag bij Speedy in Herent !

Ik liet mijn Mazdaatje achter in de garage en ging ontbijten bij Walter. In de voormiddag kreeg ik een telefoontje van Speedy : mijn schokdempers en uitlaat waren nog in goede staat maar ... mijn voorste remblokken waren versleten, mijn brandblusser was vervallen en mijn batterij ging de geest gaan geven. Niet getreurd echter, voor een goeie 200 EURO extra konden ze daar in de garage een mouw aan passen !

Na een aangename en rustige dag doorgebracht te hebben in de Kalkhovenstraat, belde ik om vijf uur om te horen hoe het mijn wagentje vergaan was. Hij was klaar en ik mocht hem komen halen. Met de radio vollen bak, reed ik terug naar Broer want wij hadden besloten om in Leuven een stukske te gaan eten.

Als er volk in de wagen zit zet ik de radio heel zacht en zo hoorden we, als we Leuven binnenreden, links vooraan "iepe-iepe-iepe" ... Zeer verontrustend ! Maar ja, we stonden daar nu in Leuven dus hebben we het ons bij "de mannen" maar goed laten smaken. We gingen eigenlijk voor mosselen maar die hadden ze 's middags allemaal al verkocht. Het is dan maar het stoofvlees geworden : ook een aanrader, natuurlijk ! Maar dit geheel terzijde ...

Op de weg terug naar de Kalkhovenstraat was er echter nog steeds die verontrustende "iepe-iepe-iepe" ... Dus, om naar de Coige te rijden, besloot ik wijselijk om NIET langs de autostrade te gaan. Telkens ik die nacht wakker werd, spookte het door mijn hoofd : ik moet terug naar de garage, zo kan ik niet blijven rijden, zal ik wel tot in de garage geraken ? ik zal morgenvroeg dan ook maar "binnendoor" rijden, voor alle zekerheid ...

Want ja, zo is de Meut wel : bij onbekende dingen zie ik steeds het ergste rampenscenario aan mijn geestesoog voorbijgaan. In dit geval zag ik mij dus al rijden en dan plots voorbijgestoken worden door mijn linkervoorwiel.

Vanochtend stond ik al om twintig na acht bij Speedy. Die gaat pas open om halfnegen maar de baas was er al en ik deed hem mijn verhaal. De jongen die gisteren mijn remblokjes vervangen had, kreeg van de baas een paar mogelijk oorzaken van de "iepe-iepe-iepe" en ging aan de slag. Een half uurtje later stortte ik mij in de reuzenfile van Leuven naar Brussel, ZONDER "iepe-iepe-iepe" en tegen half tien kwam ik aan op kantoor, met een gerustgesteld gemoed. OEF !

En nu kan ik mij hier nog wat "amuzeren" met de nieuwe PC die wij hier eergisteren gekregen hebben : een flashy toestel met een flatscreen ! Waaaaw ! Maar minder waaaaw voor HOE ze alles van mijn oude machientje naar deze nieuwe PC omgezet hebben ... Daar heb ik nog enkele dagen zoekwerk aan, vrees ik ...