In de winter hang ik voor mijn gevederde vriendjes notenzakjes in de bomen.

Mezen zijn heel handig met die dingen : ze gaan er gewoon aanhangen en pikken er stukjes noot uit. Andere vogeltjes daarentegen, hebben die truuk niet altijd door. Ze hangen daar dan wat rond te fladderen terwijl ze ondertussen naar het zakje proberen te pikken. Daarom hang ik de zakjes altijd tegen een ander takje aan, zodat de niet-mezen van op die plaats op hun gemak kunnen smullen. Trouwens, de zakjes zijn tamelijk groot. De vogeltjes kunnen er ook gemakkelijk bovenop gaan zitten, wat de meesten ook wel doen.

Vanmorgen echter zag ik een vink die niet van deze faciliteiten gebruik wou maken. Ze bleef maar rond het zakje fladderen en ging dan op een takje, een halve meter verder, haar nieuwe "aanval" voorbereiden.

Terwijl ze zat uit te puffen, zette een mus zich parmant op het faciliteiten-takje, pikte aan de nootjes, en ging een metertje verder haar buit opeten. Ik heb nog geroepen : "Hebt ge het gezien, Vink ? Zo moet ge dat doen !". Maar neen, hoor. Vink ging weer rond het zakje fladderen. Tijdens een volgende rustbeurt, kwam er een meesje op het zakje zitten, pikte wat nootjes en ging elders verder ontbijten. Ondanks mijn aanmoedigingen aan de toekijkende vink, kwam zij weer rond het notenzakje fladderen. Maar allez ... zo doet ze nog een vleugelbreukje op, dacht ik.

De vink hield echter wel genoeg energie over om andere potentiële eters van dat bepaalde zakje weg te jagen. Ja, en dan werd ik een beetje boos : "Kijk dan toch hoe die anderen het doen ! En, als ge er geen verstand van hebt, laat die anderen dan tenmiste eten !".

Niks gekort ... Ik heb dat daar bijna een half uur zitten bekijken : het is duidelijk een vink met colibri aspiraties !