Toen ik thuis kwam heb ik het even nagekeken : bij Colruyt was er een promotie op de 1 liter flessen Nestlé Pure Life water. Ik had al zoiets in het snuitje toen ik stond te wachten (5 minuten maar, hoor) om aan de zakdoekjes te kunnen die boven dit water stonden. Twee dames (ik mag het niet zeggen, maar ik zeg het toch : mèt hoofddoek) waren hun karren vol aan het laden : een platte kar, geladen tot de hoogte van het handvat en een gewone kar, zowel onder als boven helemaal vol pakken Pure Life water. Verder in de winkel kwam ik nog steeds karren tegen, voortgeduwd door dames mèt en volgeladen met dit wondere water. En thuis werd het mij dus bevestigd : 40% korting vanaf 24 flessen.
Aan de kassa ging ik staan aanschuiven achter een dame met niet zo veel in haar karretje (ook geen Pure Life water 😉). Ik stond schuin weliswaar want de twee plaatsen recht voor de kassa werden al ingenomen. En ik hield redelijk wat afstand. Dat moet toch, dezer dagen, niet ? Komt er een oud peeke (mag ik misschien ook niet zeggen, maar ik zeg het toch, nà !) van de andere kant en die rijdt met zijn kar tot tegen de dame voor mij. Ik bekijk hem om aan te duiden dat ik daar aan het aanschuiven ben. Ik wou niet vulgair doen en van ver roepen : "Oy ! Ik sta hier aan te schuiven, hoor !". Natuurlijk heeft hij mij, zolang hij daar stond, geen enkele keer bekeken. Zo herken je de "schuldigen" : ze weten goed genoeg wat ze aan het doen zijn maar zullen je nooit aankijken.
Een geluk dat ik nog maar zo weinig naar Colruyt ga ? Of moet ik vaker gaan om weer aan die "boodschappen-stress" te wennen ?