Ik heb een probleemptje in mienen hof ...

Ik hoor nu al drie avonden en nachten een uiltje in de tuin. En ... gisterenavond heb ik hem gezien. Hij zat weer wreed van zijn oren te maken. Ik ben aan alle deuren en vensters gaan spieden : niets ... Dan deed ik voorzichtig de terrasdeur open en zo hoorde ik hem veel beter. Verdorie ! Hij zal toch niet in de kerstboom zitten, zeker ?

Ik liep vliegensvlug naar boven en loerde door het raam van de logeerkamer. Ja hoor! Daar zat hij, in al zijn glorie, in het topje van de kerstboom, te "piepen" dat het een lieve lust was. Maar ... ik zag dadelijk dat hij veel te groot was om een Steenuil te zijn. En toen hij bewoog, zag ik dat hij "oortjes" had !

Dan heeft ne mens al eens een STEENUILenkast opgehangen ... Nu is het toch wel Ransje die terug gekomen is, zeker ?

Zenuwen aan de kassa.

Zaterdag stond ik aan de kassa in de Colruyt. Het te betalen bedrag was 108,29 EURO. Ik zag dat 18 maaltijdcheques 108 EURO was. De rest zou ik bijbetalen met centjes.

Ik begon de maaltijdcheques te tellen maar ze bleven nogal plakken. Een beetje nerveus legde ik het stapeltje, waarvan ik dacht dat het er 18 waren, op de toonbank. De kassier telde ze na en zei : 't zijn er 19. Ik zei dat ik er maar 18 wou geven en dat ik de rest zou bijpassen. De jongen gaf mij 1 maaltijdcheque terug en ik legde een stuk van 20 cent neer. Ik verkeerde namelijk in de veronderstelling dat ik nog 19 centjes moest bijbetalen. Die "19" (cheques) spookte nog door mijn hoofd waarschijnlijk.

De kassier maakte geen aanstalten om het geld op te nemen en zei : "Nog ...twintig cent alstublieft". Ik was al een beetje nerveus maar nu lieten mijn oren het volledig afweten en ik begreep "eenentwintig" ... Ik legde dus nog 1 centje naast het stuk van 20 cent. Weer bewoog de jongen geen vin. Hij keek mij recht in de ogen en zei, op wat luidere toon en flink articulerend (zoals je al wat oudere mensen toespreekt) : "Het is nog negen-en-twintig cent, mevrouw". Ik zakte door de grond van schaamte, nam mijn 1 cent terug, legde nog een stuk van 10 cent op de toonbank en wilde mij snel uit de voeten maken. Dat was echter zonder de alerte kassier gerekend : "Ge krijgt nog 1 cent terug van mij", zei hij. Ik heb mij nog uitgebreid verontschuldigd en heb mij snel uit de voeten gemaakt met mijn aankopen ...

Het is een feit dat ik al gemakkelijk zenuwachtig word als ik aan een kassa sta. Maar vorige zaterdag was ik toch wel nerveuzer dan gewoonlijk. En waarom ? Omdat ik een afspraak had met mijn broertje om naar een nieuwe auto te gaan kijken !!!

Om een lang verhaal kort te maken ... We zouden in de VW garage naar een FOX gaan kijken. De garage in Bertem was gesloten voor jaarlijks verlof. Hun collega's in Herent waren ook gesloten voor jaarlijks verlof. Maar omdat broertje mij ondertussen van al die andere kleine autootjes verteld had die binnen mijn budget lagen (ik dacht namelijk dat ik geen enkele nieuwe auto meer zou vinden rond de 10.000 EURO ...), zijn we enkele deuren verder een Ford garage binnengestapt. Ik heb nu alle nodige informatie over de Ford KA en ik heb besloten dat ik die ga kopen ! Dank u broer !!!

En dan nu ... het allerbeste nieuws : vannacht heb ik, van 3 tot 4 uur, een uiltje horen roepen in de tuin !!! Ik ben nog eens naar geluiden gaan zoeken want het was al zo lang geleden dat mijn vriendjes nog bij mij geweest waren ... En, ja hoor : volgens mij heb ik vannacht het steenuiltje gehoord ! Ik denk dat hij eens naar de uilenkast komen kijken is ... En nu hoop ik maar dat hij het een leuk huisje vindt en dat hij zich er voorgoed gaat vestigen ... !!!