donderdag, april 03, 2003

Dat hieronder, van 1 april, heb ik vandaag pas kunnen publishen. Dinsdag schol er iets met Blogger en woensdag had ik even geen tijd ... Ondertussen zijn de konijnen opgeruimd en ben ik zo goed als geclosed.

Gisterenavond heb ik twintig minuten lang kunnen genieten van het gezelschap van Ransje ! Ik kan er weer mijn klok op gelijk zetten : 't is halfnegen en plots zit hij ergens in een boom ! Ik begin al uit het venster te kijken vanaf kwart na acht, maar als hij "laag" binnenvliegt, kan ik hem niet zien of horen en na wat rondspeuren, zie ik dan plots een donkere plek tussen de takken die Ransje blijkt te zijn. 't Is vooral aan zijn "oortjes" dat ik hem kan herkennen. Een andere vogel heeft een meer uitgesproken profiel. Als die dus beweegt heb je dat dadelijk in de mot. Maar in de schemering is een uil doodgewoon een donkere ovaal. En of hij nu zijn kop beweegt of niet, die donkere "plek" beweegt dus heel weinig ... Waar Ransje dit jaar zijn nest heeft, weet ik niet. Maar ik ben tot de vaststelling gekomen dat mijn tuin zijn jachtgebied is : als hij niet zijn toilet aan het maken is, zit hij gewoon naar beneden tussen de struiken te turen. Een héél grappig zicht ! En vermits ik WEET dat daar muisjes zitten ... Ah jaaa ! In de winter geef ik ze zelfs eten ...

En dan schoot mij gisterenavond deze prangende vraag te binnen : "Hoe weet een vogel op WELKE tak hij kan gaan zitten ?"

Ja, ja, lach maar ! Ge denkt toch niet dat een vogel eerst alle takjes gaat uitproberen, zeker ? Zo van : Oeps ! Krak ! Plof ... Oei, deze tak was een beetje te dun voor mijn gewicht ... En ik heb ook nog nooit een vogel zien landen op een dikkere maar omhoogreikende tak (die niet doorbuigt onder het gewicht van die vogel), om daar dan schuin te blijven zitten, met zijn ene pootje langer dan zijn ander. 't Zou net zijn alsof wij op een trap blijven staan, met de ene voet een trede hoger dan de andere. Dat doen wij toch ook niet ?

Die vogels moeten nogal een "metsersoog" hebben ... Chapeau voor mijn gevederde vriendjes !

dinsdag, april 01, 2003

Prettig 1 april !

Hier op kantoor was het geen april-vis maar een april-konijn ! Toen ik vanmorgen binnenkwam hing er overal (en ik bedoel echt O-VER-AL !) die foto van dat breed glimlachend konijn (reclame voor een of ander automerk). Van alle deuren en van alle schermen blinkt die "smile" ons nu hier toe. En "t is waar wat ze zeggen : het werkt aanstekelijk. Terwijl ik de toer deed van alle bureaus heb ik hier lopen schateren dat het niet mooi meer was ! Ook op de fax lag er een konijn te lachen en op mijn "invoicing-reports" die 's nachts uit mijn printer komen ... jawel : SMILE !!! Vanwaar komen die snoodaards ? Wel, reeds een tijdje heeft onze baas in zijn bureau twee zulke foto's hangen : eentje van het glimlachend konijn en eentje van zijn al even guitig kijkende soortgenoot met een stuk of acht oren. En de baas heeft een mail met uitleg gestuurd : die twee diertjes hebben zich eens goed laten gaan et voilà ... het resultaat !!! Zoiets kan ik echt wel appreciëren ... :-)))

Wat ik niet zo leuk vind is dat we gisteren nieuwe instructies gekregen hebben om de eindekwartaal processen te draaien in ons verschrikkelijke systeem (neen ! het trekt nog altijd op NIKS !!! 't is nog altijd van mijn voeten ...) : doordat wij nu op zomertijd zitten, mogen we in Centraal Europa slechts werken van ... 11.00 tot 19.00 uur !!! Behalve op vrijdag 4 april, dan mogen we 24 uur aan één stuk processen draaien ... Hé-ho ! Waar zijn we mee bezig, jongens ? 't Wordt misschien tijd om een anti-ESA vakbond op te richten ...

Gisterenavond heb ik 19.00 al niet gehaald : om twintig voor zes schoot het plots door mijn hoofd "De Bofrost-man gaat komen (tussen 17.00 en 19.00) ! Ik moet dringend naar huis !!!" Ik liet alles vallen en haastte mij naar de Coige. En terwijl ik op mijn vriezeman zat te wachten, ben ik nog wat in de tuin beginnen toefelen. Ik amuzeerde mij wel maar toch ... hoe later het werd, hoe lastiger ik werd. Waar bleef die man nu ? Hij zou toch niet om vijf uur aan de deur gestaan hebben, zeker ? En dan niet meer terugkomen ? Hij weet toch dat ik nooit zo vroeg thuis ben ! ... Om acht uur, toen de zon aanstalten maakte om onder te gaan, was ik echt héél boos. Tot plots : verdorie ! De Bofrost-man ging komen op 1 april ! Da's morgen !!! ... Hoe noem je zoiets ? Een aprilgrap-avant-la-date ???

En, dank zij mijn eigen warhoofd, heb ik Ransje nog eens gezien ! Rond halfnegen keek ik nog eens door het keukenvenster maar buiten was alles kalm. Toen ik echter boven kwam en door het slaapkamervenster keek, zag ik hem zitten : verborgen achter een boomstam, zodat ik hem vanuit het keukenvenster niet kon zien. Hij was weer zijn kostuumpje aan het fatsoeneren. Plots echter, vloog hij naar een lagerhangende tak van een andere boom, KNOTS ! tegen een andere gevogelte aan ! Wàt dat andere diertje was kon ik niet goed zien, ik zag alleen iets vallen/wegvliegen ... Ik dacht nog : "Meneer Ransje is precies gefrustreerd, dat hij nu al een onschuldige duif attakeert die rustig in de avondschemering zit te mediteren ..." Ik liep terug naar het keukenvenster om vanuit de eerste loge de verdere gebeurtenissen te volgen. En, ja hoor : ze zijn weer met z'n tweetjes ! Twee ransuilen maakten enkele sierlijke loopings door de tuin en verdwenen dan in de bomen van het labo. En dan viel mijn frank : dat tweede gevogelte had ik niet horen fladderen toen het viel/wegvloog. En een uil hoor je namelijk niet fladderen. Ik denk dat je hoogstens een zachte "zwoesj" hoort als hij voorbijvliegt. Dus denk ik dat hij misschien wel gewoon toenaderingspoging deed tot die tweede uil die daar zat te mediteren. Liefde-met-gevoel ... of zo ... ?

Eens even kijken ... Het is nog geen elf uur, dus kan ik nog geen processen beginnen draaien. Wat zullen we nu dan eens gaan doen ???

Een prettige dag iedereen en ... laat je niet in de luren leggen !