Vanaf nu heeft de natuur geen geheimen meer voor mij !

Gisteren heb ik in de Makro een planten- en dierenboekje gekocht EN een vogelboekje ! Als ge nu iets moet weten : vraag het maar aan Meutje !

En ... ik heb eindelijk een VERREKIJKER ! Bangelijk, jong, als ge zo een pruts van een vinkje plots vlak voor uw neus ziet zitten, zo groot als een kip !

Helaas ... ! Ik heb mijn verrekijker nog niet gebruikt om mijn avondlijke waarneming te doen ... Ik ging gisterenavond een beetje verder werken aan mijn spaans huiswerk en dat ging zo goed, dat ik het helemaal afgemaakt heb ! Ook het opstelletje "Wat deed ik vorige zondag ?" (oefening op de verleden tijd) vloeide vlotjes uit mijn pen. De omslag met mijn huiswerk ligt hier naast mij, met een zegel erop, zodat ik die vanavond op de bus kan doen. Persoonlijk vind ik dat ik 10 op 10 moet krijgen. Maar den Hans zal daar wel anders over denken ...

En dus, toen ik met een diepe zucht mijn huiswerk opvouwde en in de omslag stak, was het half tien en was het buiten al veel te donker om nog door mijn verrekijker te kunnen zien. Had ik toch een infrarood kijker moeten kopen ?

Amaai ! Nu gaat het wel erg snel : dit weekend stonden mijn essen er nog helemaal kaal bij. Heel handig voor mij om het wel en wee van de vogeltjes in mijn tuin mee te beleven. Dag na dag echter, zie ik de botjes aan de bomen groter worden en gisteren hing er al een groen waas over de takken, door de botjes die allemaal kleine blaadjes worden. Ik zal deze week nog maar eens goed genieten van de aanblik van mijn gevederde vriendjes. 't Zal niet lang meer duren of ze zitten allemaal verscholen in het groen ...

Maar verder ben ik natuurlijk blij dat de lente er weer is ! Alleen jammer van al die blaadjes aan de bomen ...

Dit mag ik jullie écht niet onthouden !!!

Miauw !


Met dank aan Myfunmail !

Mijn welgemeende VERONTSCHULDIGINGEN ...

- aan de postbode, die ik valselijk beschuldigde van het achterhouden van mijn zwart gat,
- aan die familie, wiens telefoonnummer op het mijne lijkt en die toch wel een waterkansje maakten om mijn zwart gat "per ongeluk" in hun bus te krijgen,
- aan Humo die ik verkeerdelijk verweet mijn zwart gat niet verstuurd te hebben. Dat het zo lang duurde voor het verstuurd werd, kan ik best begrijpen. Kijk maar eens aan de binnenkant van een Postpac : eer je al die tekeningetjes ("hoe vouw ik deze doos in 4 stappen ?" en dat 38 keer !) nageplooid hebt, daar gaat wel wat tijd in zitten.

Maar het is dus eindelijk zover ! Ik heb de Black Hole brain challenge ontvangen ! En van een breinbreker gesproken ... De eerste uitdaging was : haal de puzzel uit de supersonische plastic verpakking. Eén kant openknippen leverde alleen de "gebruiksaanwijzing" op. 't Is te zeggen : peptalk waarin ze je duidelijk maken dat dit een zo goed als ONMOGELIJKE puzzel is. "Veel succes !", zeggen ze er dan bij ... . Mijn schaar heeft zich door flink wat stevige plastic moeten bijten vooraleer ik dan de kubus in mijn handen had. De schrik sloeg mij dadelijk in de knieën ! 't Is namelijk zoiets als die twee houten ringetjes met die koordjes. Héél "toevallig" krijg je die los van mekaar maar daarna krijg je ze nooit meer op de juiste wijze terug ààn elkaar, met als gevolg : lol eraf, natuurlijk ... Bij deze Black Hole kubus heb ik zo het gevoel : als ik 5 blokjes verschoven heb komt het nóóit meer goed ...

Plezier dat ik hier aan ga beleven ... !

vlug nog eens iets proberen ...

... Neen ... "refresh" heeft het 'm mij weer gelapt ! Maar ik begin te vermoeden dat yahoo er voor iets tussenzit ...

Gisterenavond ben ik aan het huiswerk van spaanse les 7 begonnen. Ik zie het weer helemaal zitten, mede dank zij het feit dat de "luisteroefening" (daar beginnen ze nu mee) heel goed verlopen is ... Ik heb niet vals gespeeld, heb aandachtig naar de tekst geluisterd en kon zonder noemenswaardige problemen de vragen beantwoorden !

Ik heb wel eerst nieuwe batterijen in de afstandsbediening van de stereo-installatie gestoken. Anders moest ik altijd rechtstaan om de cassette terug te spoelen ... Enkele maanden geleden had ik nieuwe batterijen in huis gehaald. Toch bleef ik knoeien met die afstandsbediening : dekseltje open, eens op de batterijen ademen en dan werkte dat spul weer. Nooit gedacht dat het ZO simpel was ... De nieuwe batterijen er gewoon INsteken ... Ge moet er maar op komen, hé ?

Vanochtend werd ik om vijf voor zes wakker van de eerste bus die door mij straat daverde. Om twintig na zes volgde de tweede bus en werd ik het beu : ik nam potlood en papier en schreef een artikeltje over de BELANGWEKKENDE WAARNEMING die ik gisterenavond deed. Lees er alles over in het volgende nummer van DE JUISTE KAART !!!

Als je nog in "Cyrillic (Windows)" staat (nadat je het recept voor Borsjtsj gaan lezen bent in Wat Schaft de Pot ? ), moet je weer even omschakelen naar "Western European (Windows)". Anders krijg je straks van die "rare" tekentjes ...

Koop nooit twéé pakken pannekoeken tegelijk, tenzij je Maarten op bezoek krijgt of tenzij je wéét dat je er twintig kan opeten vóór de vervaldatum …

Maarten eet graag pannekoeken, dat weten we wel. Maar Maarten was nog maar net weer vertrokken, die kon mij dus niet komen helpen. En ik eet óók graag pannekoeken maar twintig … !

Zaterdag begon ik aan het tweede pak en ik zag dat het eigenlijk maar goed was tot 19 april. Dat was vrijdag, dus. Nu, die pannekoeken zullen natuurlijk niet boem pataat op 19 april om één uur ‘s morgens of zo zeggen « : « Jep, ‘t is tijd, jongens ! Laat ons hier eens sito presto slecht worden. » Maar ik had er al een ganse week over gedaan om die eerste tien pannekoeken op te eten …

Dus ben ik zaterdagochtend maar beginnen bakken … én eten … ! Tot aan 8 ben ik geraakt. Dan heb ik er de brui aan gegeven. Niet alleen omdat ik stilletjesaan misselijk werd maar vooral omdat mijn bloemsuiker op was. En pannekoeken lust ik alléén met bloemsuiker !

Gaan winkelen met 8 pannekoeken in de buik is wel een aanrader, moet ik zeggen : ik heb alleen gekocht wat er op mijn briefje stond (plus een pakje bloemsuiker, natuurlijk). Maar dan, ‘s namiddags … In de tuin gaan werken met die 8 pannekoeken op mijn maag : dàt was een ander paar mouwen ! Tot ‘s avonds ben ik héél erg BURPS geweest …

Zondag heb ik dan gedacht : ‘t is zondag voor iedereen ! En ik heb de twee overige pannekoeken in kleine stukjes gesneden en op de vogelvoederplank gestrooid.

Nu is het maandag en ik doe twee vaststellingen :
1. Er is nog geen énkel vogeltje aan die pannekoeken komen eten !
2.Twee dagen na mekaar één uurtje in de tuin werken is pijnlijker dan een ganse namiddag volleyballen !