En het is nog niet eens middag !

De plannen waren nochtans duidelijk : ik poets de ramen, schuur het terras, zet mijn tuinstoel en –tafel buiten en ik ben weer gerust voor enkele maanden …

Laarzen en schuurborstel boven gehaald. Terras afgeborsteld. Net als ik de emmer met water wil vullen, hoor ik ergens een “piep”. Ik ga even in de hall luisteren en hoor bovenbuurvrouw tegen bovenbuurman zeggen : “Moet gij ook water hebben van beneden ?”

Verdorie, helemaal vergeten ! Vandaag gaan ze hiernaast aan het water werken. Dat wil waarschijnlijk zeggen dat ze het water in de straat gaan afsluiten. Even in de brievenbus gaan kijken. Jawel, hoor : er zit een briefje in dat de watertoevoer vandaag wordt afgesloten van 9 tot 16 uur.  Een geluk dat ik vroeg opgestaan ben. Maar ondertussen is het wel al kwart voor negen ! In de garage moet ik even onbeleefd zijn tegen buurman die wou beginnen vertellen dat zijn wagen kapot is. Sorry maar ik moet zien dat ik een voorraadje water genomen heb voor 9 uur … Ik vul emmers, een teiltje, enkele plastic flessen met water.

Goed, dus geen ramen lappen vandaag. Dan maar naar het volgende punt op de agenda : met de auto naar Delhaize want ik ga er eens “grote” boodschappen doen. Ik had kortingsbonnen voor ’t een en ’t ander en als ik voor 50 euro aankopen heb, krijg ik nog eens 5 euro afslag.

Aan de kassa zie ik dat ik voor 55 euro heb. OK, die extra korting is in de sakoche. Maar … “die Cordon Bleu, wou je die van 2 voor de prijs van 1 ? Want dat zijn deze niet. Ze stonden achter het etiket met de promotie erop.” Ja, die achter dat papier met “2 voor de prijs van 1”, die heb ik genomen ! De kassa juffrouw zal zelf eens gaan zien … Ze verdwijnt naar achteren en blijft weg. Dan zie ik haar in de verte naar “den bureau” gaan. Ondertussen wordt de rij wachtenden achter mij nog een beetje langer. Eindelijk durf ik toch naar de mensen achter mij kijken. Oef, ze kunnen ermee lachen en maken zelfs grapjes : “die komt niet meer terug, we kunnen misschien alles voor niets mee nemen”. Na een hele tijd komt de kassierster terug, met dezelfde Cordon Bleu die ik uit het rek genomen had. Blijkbaar was er een foute levering binnen gekomen en dus uitzonderlijk kon ik deze kalkoenlapjes aan de promotievoorwaarden krijgen.

Ik zit nu even te bekomen van deze ochtend perikelen en vraag mij af wat ik de rest van de dag ga doen …

’t Zonneke schijnt en mijn groen-bakje is vol dus zit er waarschijnlijk een wandelingetje aan te komen !

Donderdag : marktdag. Joepie !
Om half negen opgestaan, gekookte eitjes gegeten als ontbijt. Echt op 't gemakske "wakker worden".
Om half tien trek ik de badkamer in om mij te wassen. Ondertussen denk ik te weten welke "plaat van Bart De Pauw" ze zoeken bij de Madammen (Radio 2).
Om tien uur kom ik terug in de living en ... de wereld is helemaal wit !!!
Jommo, jommo ... Naar de markt door de sneeuw ? Goed ingeduffeld en met mijn bottinnen aan is het misschien wel te doen. Alleen moet ik zien dat ik niet val.
Ik kijk even over het terras om te zien hoe de straat er bij ligt. Oei ! Eugeen is sneeuw aan het ruimen. Amaai, ge moet hier snel zijn, wilt ge nog mee kunnen sneeuw borstelen. Vlug laarzen aangetrokken en met de borstel naar de straat. Ondertussen is Ivo er bij gekomen. Hij komt van de markt en volgens hem is het te doen, als ge voorzichtig loopt op de stoepen.
Nog wat mee geborsteld, gebabbeld over onze perikelen ...

Met mijn bottinnen aan ben ik naar de markt geweest en heb er een kippetje gehaald.
't Is eigenlijk heel mooi weer. Ik denk dat ik deze namiddag zal gaan wandelen.

Ik heb veel kaarsen en toch brand ik er niet zoveel. Ik denk nu te weten waarom : Meutje + kaarsen gaat niet echt goed samen.
Lang geleden heb ik er een gewoonte van gemaakt om kaarsen met mijn hand uit te "wapperen" in plaats van ze uit te blazen. Als je kaarsen uitblaast loop je het risico dat je het kaarsvet mee rond blaast en dat belandt dan op de meubels. Dat is mij vroeger enkele keren overkomen. Vandaar dus die nieuwe techniek : het uitwapperen.
Ik kreeg hier echter een probleempje mee. Als ik kook, brand ik tegelijk een theelichtje. Vorig jaar, bij het uitwapperen van dat theelichtje, bleef ik met mijn vinger aan de kaarsenhouder haperen. Het theelichtje en het hete kaarsvet vlogen rond in de keuken en over Meutje. Uit mijn kleren heb ik het kaarsvet mooi kunnen weghalen door middel van een krant en een heet strijkijzer, gelukkig maar. Maar het heeft mij redelijk wat tijd gekost om alle kaarsvet vlekken in de keuken (werkblad, kastdeurtjes, vloer) op te sporen en te verwijderen.
Vanaf toen blaas ik de kaarsen weer gewoon uit.
Toch is de combinatie Meutje + kaarsen nog altijd niet veilig.
Omdat Katty tegenwoordig zelf kaarsen maakt, besloot ik om eens meer "gewone" kaarsen te branden (in plaats van theelichtjes), zodat ik de overschotten van kaarsvet aan haar kan geven.
Zondagavond had ik weer twee kaarsen aangestoken. Dit zou waarschijnlijk hun laatste ademtocht zijn. Inderdaad, toen ik ging slapen was er 1 kaars helemaal opgebrand. Maar dan ook he-le-maal ! De kaars stond op een kaarsenhouder. Die stond in een metalen onderlegger en, omdat de kaars op haar einde was, had ik er nog een servet onder gelegd want het geheel stond op de tafel.
Helaas ! De kaars was helemaal gesmolten, de houder half opgebrand, het kaarsvet was over de onderlegger gelopen en door en over de servet. Alles had al even kunnen afkoelen en plakte stevig vast. Met flink wat getrek heb ik het van de tafel gekregen maar er bleef natuurlijk een mooie cirkel kaarsvet over. In de keuken had ik vorig jaar alles zitten afschrapen maar dat leek mij niet de aangewezen werkmethode voor het tafeloppervlak.
Maandagochtend heb ik dan een krant genomen en mijn tafel gestreken ! Jawel, de tafel is niet beschadigd en van heel het accidentje is niets meer te merken.
Maar hoe het nu verder moet mijn kaarsen ... ???