De manager van Maarten heeft mij officieel de toestemming gegeven om kommentaar te leveren bij een van de meer recentere kunstwerken ("Dierenwereld") van deze ontluikende kunstenaar.
Ik wil vooral de nadruk leggen op de eigen inbreng van de tekenaar. Let op het lieve gevlekte paardje en de kleurige eendjes met de mooie rode vlekken aan de ogen. Met veel enthousiasme heeft Maarten van twee graantjespikkende vogeltjes op de grond "magpies" (eksters) gemaakt ! De derde rode vogel met gele staart is een creatie van papa. Volgens de kunstenaar is dit vanzelfsprekend een papegaai. En dan het pittige detail in de lucht : hier ziet men 3 kindertjes vogels en 3 volwassen vogels : papa, mama en grootmoeder.
Terwijl u nu toch de werken van deze jonge kunstenaar aan het bewonderen bent, kijk dan ook nog even naar de Winnie the Pooh "Pick-nick" : ook hier verschijnen weer grote en kleine vogels in de lucht en Maarten laat zijn handtekening vergezeld gaan van een snoezig en speels konijntje. Met deze tekening neemt Maarten deel aan de grote Disney wedstrijd. Hierdoor zal onze kunstenaar zeker ook op nationaal vlak doorbreken.
Hoewel nog jong, slaagt Maarten erin reeds een regelmatige productie te bereiken. Zijn kunstwerken zijn steeds heel origineel en dragen reeds duidelijk het stempel van de kunstenaar. Wij hopen dat hij voor ons nog vele prachtige tekeningen zal maken !

Ekskuseer ! Ekskuseer ! 't Zal gene vette worden vandaag ... 'k Heb teveel moeten "mieten". En dat in het midden van mijne "close". Dat komt niet slim ! Maar, voila ! Dat was vandaag dus wel "in a nutshell" : closen en mieten en closen ... Wat een boeiend leven heb ik toch ! Nogal een geluk dat ik straks naar mijn mooie, nieuwe, waterdichte zijgevel kan gaan kijken. Schoen, zelle ! En ... 't weer ziet er nog altijd goed uit. Misschien zit er toch een kansje in dat ik gedurende dit lange weekend mijn ramen zal kunnen schilderen ? ... Een waterkansje ?

Lap, 't is weer van dat ! Slip binnenste-buiten aan ... Tot mijn verdediging kan ik aanvoeren, Edelachtbare, dat ik gisteren nogmaals luikjes gebeitst heb in de kelder en dat ik dus weer met een kop vol verfgeur niet al te best geslapen heb. Verder ben ik vanmorgen om 5 uur wakker geworden en geraakte ik niet meer terug in slaap. Ik was helemaal gestresseerd van de gedachte dat ik mij zou kunnen overslapen en dus niet tijdig op en klaar zou zijn voordat ze om 7.30 uur het water kwamen afsluiten. Als bijkomende bewijsvoering zou ik ook nog kunnen uitleggen HOE ik mij 's morgens aankleed ... maar dat zou ons te ver leiden, denk ik.
Enfin, nu ik toch aan het verven ben : mijn goede voornemen van vandaag is dat ik volgend (lekker lang) weekend mijn deuren en ramen zal beitsen. Alleen vertellen ze mij hier nu dat het gaat regenen ... En ik heb nochtans niet gezongen !

Mag ik dan nu een minuut stilte voor ... mijn Pyracantha ... ... ... Dank U. Hij is weliswaar nog niet helemaal ter ziele gegaan maar ik ben er toch al maar mee begonnen : takje voor takje, stekeltje voor stekeltje ben ik hem aan het ontmantelen. Hij ligt daar nu toch al een half jaar op de grond, ik zie niet in hoe ik hem weer tegen de gevel moet krijgen, ik heb het snoeien door de jaren heen ook niet al te professioneel aangepakt ... Kortom, ik verhuis hem in stukjes en beetjes naar mijn bosje.
Telkens ik er weer een stuk afknip verontschuldig ik mij wel maar hij verweert zich dapper : hij heeft mij al ettelijke malen flink geprikt en bekrast.
Pyracantha krijgt zijn laatste rustplaats helemaal achteraan in het bosje, bij de kapotte bloembakken van het kapelletje. Eerst wou ik bij dat stekelige mini-oerwoudje een plaatje zetten : "Here be dragons". Maar mijn trouwe stekelaar heeft beter verdiend : dat stukje wordt dus mijn Doornroosjesbos.

Kuch ! Rochel ... pffsjttt ! Jongens, stof dat mijn voeger kan maken ! In de garage lijkt alles bedekt met een laagje beige-roze bloemsuiker. En daarin heb ik gisterenavond mijn luikjes een eerste couche gegeven ! Vanochtend heb ik de luikjes verhuisd naar de kelder en ze met een tweede laagje beits bedekt. Ik heb nu dus niet alleen een stoflong maar ik ben ook een beetje high ... (twiet ! twiet !).
Mijn engelbewaarder zorgt weer goed voor mij : gisteren zat er in de bus een briefje van de watermaatschappij om te zeggen dat ze woensdag van 7.30 tot 16.00 uur het water gaan afsluiten. Nogal een geluk dat de voeger VANDAAG alles gaat afspuiten ! Hij zou daar anders schoon staan met zijn tuinslang aan een kraantje waar geen water uitkomt. Morgen zal ik enkele emmers met water gevuld klaarzetten want dan heeft hij slechts een beetje water nodig om 'af te maken'.
Zie, en hier ontdek ik dat er ook in de voeg-wereld poezie kan heersen ... Doordat ze stroom in de garage namen moest de poort altijd een beetje tegen blijven staan. Vandaar dus al dat stof. Wel, gisteren hebben ze op een zeker ogenblik langs het venstertje 'gegeven' om de poort helemaal dicht te kunnen doen terwijl ze aan die kant bezig waren.
Minder poetisch vond ik het toen de voeger mij vertelde dat hij voorzichtig in de muur moest kappen omdat alles waggelde ... Ik denk dat mijn gezicht boekdelen sprak want "dat zal wel allemaal weer vastkomen als het voegwerk gedaan is", probeerde hij mij daarna gerust te stellen ...

Ik kan het nog ! En ik kan het niet alleen met de auto maar OOK met de fiets ... ! De meesten onder u zullen nu denken : "Meutje heeft weer op het fietspad gereden". Helemaal juist : dit weekend ben ik ons kleinste kozzeke gaan bezoeken met de fiets. Maar wat ik eigenlijk bedoel met "ik kan het nog" is : verloren rijden ! Zaterdagavond had ik met Walter de stafkaart nagekeken. Easy-peasy : de Tervuursesteenweg nemen en net voor Tabor de straat links in. De ring/autostrade over en dan het weggetje rechts inslaan. Zo zou ik bij de paardjes uitkomen.
Wel, de Tervuursesteenweg is heel goed te doen en zal nog beter te doen zijn eens dat hij af is. Stel je dat maar eens voor : OVERAL fietspaden ! Wat een luxe ! De straat links, net voor Tabor, heb ik helemaal te voet gedaan want dat was een bergop om "U" tegen te zeggen. Maar boven, op de brug over de autostrade, begon de miserie : er kwamen daar maar liefst vier veldweggetjes toe ! Gemakshalve nam ik het mooie betonnen baantje. Dat was niet slechts gezien van mij maar toch liep het toen helemaal fout. Ik ben door een prachtig landschap gereden, dat wel. Maar paardjes heb ik nergens gezien. Uiteindelijk kwam ik terecht op de Leuvensesteenweg, aan cafe Sigaar. Ha, vanaf hier kende ik het weer ! En zo ben ik, na een dik uur, toch veilig bij ons kozzeke gearriveerd, met een omweggetje van een kilometer of twee.
In het terug naar huis rijden, heb ik de situatie eens goed bestudeerd en voor een volgende fietsreis naar Diependaal ben ik nu helemaal klaar !