I DON'T BELIEVE THIS !!!

Waarmee zijn wij hier bezig ?

Enkele weken geleden hadden wij het bezoek van "la" Fong. Ik maakte er haar opmerkzaam op dat ik bepaalde facturen met Standby zelf hertypte. Ik kan die namelijk niet naar de klant sturen zoals ze uit de printer komen omdat de factuur steeds MHR (manuren) vermeldt en ik "1" DAG standby inbreng in het systeem. Nogal verwarrend als je 31 dagen standby gepresteerd hebt en de factuur zegt 31 uren. Vooral omdat er ook nog andere overUREN op zo een factuur kunnen staan ...

Ik kreeg echter te horen : "You can't do that !" Ah neen ! Wij zijn VERPLICHT om de facturen naar de klant te sturen ZOALS ZE UIT DE PRINTER KOMEN ! En er werd mij verzekerd dat ik gerust voor elke dag standby 24 uren kon inbrengen, bovenop de normale gepresteerde uren. "I do that all the time, in Italy : 31 hours a day or even more !"

In de begintijd van ons nieuwe @#&!?@!! systeem kon je nooit meer dan 24 uren per dag inbrengen. Dat had ik toen al eens geprobeerd. Maar ja, systemen evolueren, nietwaar ? En als nu zo een hoge autoriteit mij zegt dat het kàn ... Ik heb dus alles aangepast : de prijzen (dagprijzen worden uurprijzen), mijn befaamde spreadsheets, ik heb de consultants gevraagd om in het vervolg "24" op hun timesheet te zetten in plaats van "1" ...

En vandaag ging ik dan zo een timesheet met standby dagen inbrengen : 7,6 uren gewerkt en 24 uren standby ... "You may not enter more than 24 hours in a day", zegt het systeem mij ...

Gretver ! Gretver ! Gretver ! Ik heb mij weer in de luren laten leggen !!! Waarom neem ik alles zomaar aan van iedereen ???

De volgende keer dat iemand mij weer iets wil wijsmaken, zullen ze het mij eerst voor mijn eigen ogen moeten bewijzen !

Als klap op de vuurpijl, horen we vandaag dat er ook deze maand weer problemen zijn met het overbrengen van de tijd : sommige dagen springen over en kunnen gefactureerd worden, andere dan weer niet ... En we worden vriendelijk verzocht om toch maar tijd te blijven inbrengen, zodat de technische ploeg zou kunnen ontdekken WAAR ergens de fout zit.

Volgende week beginnen we aan onze "close". Ik kan nu al voelen dat het weer heel spannend gaat worden ... !!!

Mijn trauma is bijna verwerkt, dus ik kan er nu over schrijven ...

ZE HEBBEN ZONDAG WEER EENS IN MIJN GAT GEZETEN !!!

Zondag begaf ik mij blijgemoed naar Sint-Niklaas : ik ging Luna en Dina een knuffel geven, joepie !

Op de baan van de A12 naar Temse (het nummer ontsnapt mij nu even/heb ik eigenlijk nooit geweten), waar je 90 km/u mag rijden, was het tamelijk druk. Ik reed er dus maar 60 à 70 km/u. Ergens in Bornem, wordt het verkeerslicht voor mij oranje. Vroeger zou ik daar nog doorgereden zijn maar nu, met die "nieuwe" verkeersregels, is daar natuurlijk geen sprake meer van !

Ik rem, niet bruusk maar wel "stevig", en kijk in mijn achteruitkijkspiegel. Ik zie de wagen achter mij een wipje maken en stel vast dat de bestuurder achter mij ook flink remt. Ik kijk weer voor mij maar hoor tegelijkertijd achter mij "zwiiiiieeeesch" ! Ik kijk weer in mijn spiegel en zie de auto achter mij naar mij toekomen schuiven. Ik laat mijn rem los en sta klaar om nog een beetje verder te rijden, want zoveel is wel zeker : die achter mij zal wel stoppen maar niet meer op tijd ! En dan kwam de "knots". Ik krijg een duw en rol het zebrapad over.

Grommel ! Grommel ! Grommel ! Ik zet mij van de baan af, in de bocht van het kruispunt, en stap uit. De wagen die op mij ingereden was, staat op het zebrapad en de bestuurder maakt precies geen aanstalten om uit te stappen. Ik bekijk de achterkant van mijn bolleke : niets te zien ! En ik stap grommel ! grommel ! grommel ! terug in de auto. Dan zie ik in mijn zijspiegel dat de andere bestuurder ook uitstapt. Ik weer uit de auto en naar hem toe. Hij bekijkt zijn voorkant (ook niets te zien) en zegt al van ver : "Het is niets. Het is niets.". Ik dan maar weer ingestapt en, nog een beetje natrillend, verder gereden naar Sint-Niklaas.

Bedenkingen :

- die grommel ! grommel ! grommel ! van mij was omdat ik gestopt was voor een oranje licht waar ik vroeger, in dezelfde omstandigheden (druk, te hoge snelheid, regen ...) NOOIT voor zou gestopt zijn !

- omdat ik niet meer remde en in neutraal stond, met het gedacht om nog wat vooruit te rijden, zijn wij er alletwee zonder schade afgekomen

- maar wat, als er nu net eens een voetganger wou oversteken, terwijl mijn achterligger mij over het zebrapad duwde ?

Ik heb het al gezegd : wat doet een mens tegenwoordig als hij aan een kruispunt met verkeerslichten komt ? Zo lang mogelijk naar de lichten kijken om te zien of het niet oranje wordt en ondertussen in de achteruitkijkspiegel kijken om te zien of je achterligger niet te dicht bij is. Verder kijk je sowieso al de ganse tijd op je kilometerteller om niet te snel te rijden ... Wel, wat doen we dan met een al dan niet verstrooide voetganger die beslist om plots over te steken ? Zul jij hem gezien hebben ? Ikke niet, hoor !

Toen ik zondagavond weer langs diezelfde baan naar huis reed, ben ik toch maar door het oranje gereden. Het was nog steeds aan het regenen, er was wel minder verkeer maar daardoor reed iedereen ook veel sneller. Ik reed 80 km/u en heb aan dat ene oranje licht nog maar wat gas bijgegeven ... Nè !

Toen ik hier gisterenavond de parking verliet, zag ik vanuit mijn ooghoek een kraai met iets wits aan zijn bek en die was driftig aan het pikken. Mijn wagen viel stil (dat gebeurt nogal eens, als ik pas vertrokken ben) en daardoor kon ik de kraai een beetje beter bekijken : die was gewoon een duif aan het aftoeken !!! De pluimpjes hingen aan zijn bek.

In plaats van naar huis te gaan, ben ik tot aan het 'slagveld' gereden. De kraai sleurde de duif onder een geparkeerde auto en bleef vandaaruit mijn auto bekijken. De duif lag achter hem en bewoog niet... Was ze dood ... ? Daar ik wou weten hoe de duif eraan toe was, stapte ik uit de wagen. De kraai vloog weg tot op de dichtsbijzijnde lantaarnpaal. En de duif kwam onder de geparkeerde wagen uit gewaggeld ! Ze zag er nogal toegetakeld uit ... De duif zag mij staan en is weer onder de auto gekropen. Ik heb gewacht tot de kraai van de lantaarnpaal weg vloog en ben dan maar naar huis gegaan.

Ik hoop dat de duif het overleefd heeft. Vanmorgen heb ik hier toch nergens een dode duif zien liggen ...

Vanmorgen weet ik tenminste wat te schrijven. Terwijl ik mijn ochtendrituelen verrichtte, heb ik af en toe een nota gemaakt. Als ik dat niet doe, ben ik alles vergeten tegen dat ik wil beginnen schrijven ...

Die roofvogel, die vorige week op de haag heen en weer hipte in een poging om een musje te pakken, die deed mij eigenlijk denken aan Sam the Eagle van de Muppet Show. Ik probeer nu al enkele dagen ergens te vinden welke vogel ik toen gezien heb maar dat is niet gemakkelijk, hoor ! Zoek je bloemen of planten, dan bestaan er databases waar je kleur, grootte, seizoen, kleur van de bloesem enz ... kan ingeven en dan kan je beginnen uitpluizen. Voor vogels heb ik echter nog zo niets gevonden. Iemand enig idee ? Sam the Eagle, dus ...

Vannacht heb ik gedroomd dat ik met Katty en Wim en de kindjes op vakantie was op een tropisch eiland. Ik weet er niet al te veel meer van. De kindjes kwamen niet echt in mijn droom voor maar ik "wist" wel degelijk dat ze er waren. En toen we naar huis gingen, had ik (weer) inpak- en verplaatsingsproblemen : iedereen had zijn valies al klaar maar ik moest nog beginnen en kon weer niet beslissen wat ik allemaal mee terug naar huis moest nemen. Daardoor kwam ik overal (receptie, autobus, luchthaven ...) als laatste aangestormd en kon nog net op het nippertje mee. Dat wordt weer uitrusten, vandaag ...

En gisteren heeft Lieve mij de GSM gebracht, die Walter al een hele tijd voor mij had klaarliggen ! 't Zal er nu toch van komen, zeker ? Ah jaaaa ! Ik heb nu toch een GSM-zakje in mijn sakoche ... Wij hebben even onze gebruiksaanwijzingenboekjes doorgenomen. Jawadde ! Straffe kost ! Weet je bijvoorbeeld dat je een GSM niet mag gebruiken in een plaats waar ontploffingsgevaar is ? Ik zal proberen om de hele gebruiksaanwijzing deze week te doorworstelen. Ondertussen zal ik wat informatie zoeken over SIM kaarten en dan kan ik er dinsdag in de krantenwinkel misschien al eentje kopen ! Ik ben wel een beetje opgewonden, hoor ! Maar ... ben ik nu eigenlijk niet aan het capituleren ... ???

Tututututut ! Niet aantrekken ! De Meut moet toch ook met haar tijd meegaan, niet ? ;-)))))

Ik heb Dina en Luna geknuffeld !!!

Ik ben er nog altijd mijn draai van kwijt ... Zo'n lieve knodderkes !

En ik heb ze allebei een flesje mogen geven ! Dat begon vol enthousiasme : slurp, slik, slurp. Maar dat eten moet een vermoeiende bezigheid zijn want na een tijdje viel het zuigmachientje stil en moesten de meisjes weer even aangepord worden om verder te eten. Toen het flesje bijna helemaal leeg was, werd er gewoon een eet-staking ingezet : lipjes op mekaar en ik kreeg de speen er op geen enkele manier meer tussen ! Ik kreeg er de slappe lach van, zo klein nog en al zo kordaat ! Zelfs toen ik Dina's mondje wou proper vegen, perste ze haar lipjes op mekaar, als om te zeggen : "Heb je het nu nog niet begrepen ? Ik heb genoeg gegeten !" En na de maaltijd liet Luna flinke boertjes, terwijl ze gezapig kreetjes lag te slaken op de buik van papa.

Tussen de voedingen en de nieuwe pampers door liggen de schatten lekker ingeduffeld in hun park en slapen zich gewoon te pletter.

Iedereen heeft zondag wel eens gezegd : "Wat een leven hebben die toch ! Eten, slapen en pampers vuilmaken ..."

Zondag was het "full house" in de Heidebloemstraat. Grootmeut was met een taartje komen aandraven en later vielen opa en oma binnen, ook met een taart. En nog later kwamen ook nonkel Koen, tante Babs en nichtje Noélys naar de kindjes kijken. Opa en oma waren tot de vaststelling gekomen dat ze nog geen foto hadden van papa en mama met hun twee dochters ! En Babs is aan haar fotoreportage van Luna en Dina begonnen. Maar vooral Noélys was erg geïnteresseerd. Ze wou telkens de "beebie" zien en had eigenlijk graag mee in het park gezeten. Nog even geduld hoor, meisje ! Dan kunnen jullie met z'n drietjes lekker samen ravotten !