Vliegende sojasaus

Twaalf dagen geleden ben ik serieus door mijn rug gegaan … Een week lang kon ik alleen maar rondlopen en rechtstaan. Mùùùùùùg wordt ne mens daarvan ! Deze zaterdag kon ik al langere tijd in de zetel blijven zitten en zondag had ik besloten : morgen (vandaag) nog één dagje niets doen (het gaat toch de ganse dag regenen) en dan kan ik er weer tegenaan. Ge weet wel : een keer douchen, bijvoorbeeld. Want heel deze tijd was alles wat bezuiden mijn knieën lag onbereikbaar terrein.

Dus vanmorgen ging ik starten met een cornflakes ontbijtje en voor de rest zouden we wel zien. De goden hebben er echter anders over beslist … Toen ik de cornflakes uit de kast haalde (bovenste schap) kwam er een ongewenste gast mee. De fles sojasaus maakte een indrukwekkende sprong en belandde nét buiten de keuken op de grond. Tiens, hier had ik een prachtige foto van kunnen maken. Helaas denkt ne mens op zulke momenten aan andere dingen.

Ik had vijf minuten en een sigaret nodig om te beslissen : kruip ik terug in mijn bed of ga ik dit opkuisen ? Dan een “plan de campagne” uitgedokterd. Ah jaaaaaa ! Ik moest om te beginnen door een plas sojasaus en glas om het poetsgerief te halen. Ik wou het ganse appartement toch niet met soja voetstappen versieren ? Ge wilt niet weten hoe ik hier met keukenrol rond mijn voeten heb rondgehuppeld (zou ook niet misstaan hebben op een foto) en welke halfslachtige pogingen ik ondernam om aan de kuis te beginnen. De scherven lagen tot aan het venster. Er lag er zelfs eentje OP de tafel ! En de sojasaus was ook mooi uitgewaaierd, tot op de muur …

Maar het is gelukt ! We zijn nu drie uren verder, de living en de keuken hebben een poetsbeurt gehad. Ik ga straks een douche nemen. Wat betreft mijn zuidelijke regionen : we zien wel hoe dat afloopt. Grote broer had vorige week al voorgesteld om mijn voeten eens met de hogedrukreiniger te behandelen. Maar ik denk dat het wel zal lukken.

En voor de rest van de dag doe ik NIETS meer !

Eitjes koken

Morgen is het Kaarten bij Meutje. Dus vandaag : ballekeskoek bakken en eitjes koken voor de kaarters.

Eerste lading eitjes in de eierkoker : geen probleem. Ze laten schrikken in koud water, opnieuw zes eitjes in de koker zetten en ondertussen de ballekeskoek nog eens met saus overgieten en hem omdraaien. Eierkoker aan zetten, klokje op 15 minuten voor het vleesbroodje en wat patience gaan spelen want "a watched pot never boils".

Het kwartier is bijna om. Nog wat saus over de ballekeskoek gieten en goed luisteren naar de eierkoker. Ah jaaaa. Hij werkt nog goed maar de zoemer doet het niet meer. Als hij klaar is zegt hij kort "euh" in plaats van "euheuheuheuheuh".

De eieren zouden nu toch klaar moeten zijn. Ik heb geen "euh" gehoord en kijk dus eens onder het deksel. Het water is weg en de eitjes zijn bewasemd ?? Normaal zijn de eitjes droog als het water weggekookt is. Ik voel aan de eitjes : koud ! Als ik ze ronddraai op het aanrecht doen ze wibbel-wobbel, net als ongekookte eieren. De eierkoker voelt stikkeheet aan. OK, die heeft dus de geest gegeven. Sorry, man. Ge hebt mij vééééle jaren goed gediend ...

Ik zal de eitjes dan maar in een pannetje met water koken zeker ?

De ballekeskoek komt uit de pot op een schaal om af te koelen. Het water met de eitjes begint te koken : klokje zetten.

En plots : bliksem !!! Bij de laatste lading eieren had ik geen water in de eierkoker gedaan !!!!!

... geen commentaar ...

Afscheid van de draaidop

Wat is er mis met draaidoppen op plastic flesjes ? Volgens mij : niets ! Dus, waarom hebben ze seerewoorig van die klepjes op de waterflesjes gezet ?

Sinds ik die flesjes gebruik heb ik nog niets dan problemen gehad. Mijn lip zat er al enkele keren tussen, ik krijg het klepje niet open, ik krijg het klepje niet dicht … 

Gisteren had ik weer prijs. Ik wou de dop op het flesje dicht duwen. Dat verliep niet goed : het flesje viel omver waardoor het tafeltje waggelde. De afstandsbediening viel op de grond, en kreeg een flinke plens water over zich.

De plas water op de grond kon ik netjes opnemen met een vezeldoekje. Dus, neen ik heb de living niet weer met water moeten kuisen …

En chance dat ik af en toe eens iets interessants lees op het internet. Ik heb de afstandsbediening dadelijk in een zak met rijst gestoken. Ik had nog van die bio-rijst die ik helemaal niet lekker vind. Ik heb die rijst ook al gebruikt om in potjes in de kleerkast te zetten, om de “nieuwe” houtgeur van de kast op te nemen. Dat had ik ook gelezen op het internet en het blijkt wel een beetje te helpen.

Het enige voordeel van zo een klepje aan een waterflesje is, dat ik er gemakkelijker een pijnstiller mee kan innemen : ik hoef de dop niet in mijn andere hand te houden en kan dus gemakkelijker het pilletje in mijn mond steken. Ik heb een nogal ingewikkelde manier om pilletjes in te nemen : ik neem een mond vol water en steek dan het pilletje erin. Met die dop in mijn hand kan ik alleen het pilletje opzuigen uit mijn handpalm. Probeer dat maar eens met een mond vol water ... Dus in dit geval : leve het klepje dat aan het flesje vasthangt.

Maar voor al de rest wil ik de draaidop terug !

Het zit allemaal een beetje tegen ...

Ik had deze week duidelijk enkele probleempjes met (fatsoenlijk) eten.

Na de verpieterde ballekes van dinsdag, had ik de volgende dag nog een misverstandje met de knopjes van het elektrisch kookvuur. Het vuur onder de broccoli stond uit want die was gaar. Ik wou de hamburger een nummertje lager zetten dus draaide ik 1 keer aan een knop. Tamelijk snel had ik in de mot dat ik de broccoli weer op zes gezet had. De hamburger stond nog altijd op drie. De hamburger dan maar op twee gezet. Een beetje later vond ik toch dat er nogal veel damp uit de broccoli kookpot kwam. Die stond nog altijd op zes !

Aangebrand, de broccoli is aangebrand … Maar ’t viel weer nogal mee. Even geblust met het kookvocht van de spirelli’s. Ik was wel vergeten dat ik een “Witte van Zichem” met de spirelli’s gedaan had : ik had al zout in het koude water gedaan en toen het aan de kook kwam heb ik er nog maar eens zout bij gedaan. Toch weer lekker gegeten ! En die namiddag veel gedronken om dat zout weg te krijgen …

En vandaag heb ik dan maar eens de vloer van de living met nat gekuist. Ah jaaaaa … In de week was ik, op weg van de keuken naar de zetel, “creatief met yoghurt”. Het lepeltje sprong zomaar uit het potje met als gevolg dat er een flinke plets yoghurt (met ananas smaak) op de grond terecht kwam. Ne mens kuist dat dan wel even op maar … Och kom, ‘t was toch al een flinke poos geleden dat de vloer van de living nog eens een dweil met zeepsop gevoeld had …

RTFM

Ik kreeg zonet een email van Topic (een enquête panel waar ik lid van ben) : Welkom bij CoCo ! (Consumenten en Communicatiepanel). Zonder verder te lezen klik ik op “ik doe mee” en begin aan de enquête, denkende dat dit zo een algemene rondvraag zal zijn om te zien waar mijn interesses liggen.

Het eten is bijna klaar. Ik heb de paprika met roomsaus van gisteren opgewarmd en ballekes gebakken. De ballekes liggen in de saus om nog wat verder te garen en te trekken. Het vuur staat af. Ik zal dat CoCo varkentje hier eens gauw wassen, zie.

’t Was verdorie een groter varkentje dan ik dacht : 20 minuten ! Achteraf ben ik nog eens verder in die email gaan kijken en ja hoor, ’t stond er klaar en duidelijk in : de enquête zou 20 minuten duren. Eigen schuld, dikke bult, dus …

En mijn ballekes verpieterd ! Allez, ’t is te zeggen : de roomsaus was een beetje geschift maar het geheel was nog perfect te eten en ’t heeft héél goed gesmaakt (want ik heb mijn bord uitgelikt).

Maar wannéér zal ik eindelijk eens leren om ontvangen/gevonden informatie helemààl te lezen ???

Overpeinzingen

Overpeinzingen tijdens de stembusgang ...

De kerkklok slaat 6 minuten verkeerd : om 12u06 slaat ze 12 keer.

Aan mijn stembureau is het een beetje file. Jokke Teugels is de scanmaster. Hij is heel vriendelijk, glimlacht naar iedereen en legt geduldig uit hoe je moet scannen en je briefje in de gleuf steken. Op geen enkel moment raakt hij de stembriefjes van de mensen aan ! Wat een verschil met vorige keer toen de kerel die toen van dienst was, nors het briefje uit uw handen trok, het zelf scande en het zelf in de bus stak.

Mijn mening over Jokke herzien misschien ?

Stemplicht vervuld. Naar huis nu om aan de pizza te beginnen.

Kijk ! Mijn recentste W-nummerplaat gespot : 1-WER.

Kazzekein al uitgetrokken maar toch loop ik te zweten in de zon. In de Beekstraat steekt er eindelijk een flinke en frisse wind op.

Om 12u36 slaat de kerkklok 1 keer. Zou er iemand de pastoor verwittigen ? Telkens er iets scheelt met het kerkuurwerk, vraag ik mij dat af.

Ter hoogte van Fik en Stefanie krijg ik het toch een beetje koud. Maar het is de moeite niet meer om mijn jasje weer aan te trekken. Bijna thuis en ikke blij want mijn tenen doen zeer.

Thuis zit de brievenbus vol met reclame drukwerk. Net op tijd want morgen is het papierophaling.

Pizza maken ? Fleus misschien. Ik heb belange nog geen honger. Ik teer waarschijnlijk nog op de broodjes, chips, witte pens en cervela van gisteren ...

Blauwe teen

Gisteren, onder de douche, zag ik dat mijn grote linkerteen blauw was. Oei ! Is die aan het afsterven ? Had ik daar een gesprongen adertje ? Maar ik had helemaal niets gevoeld ! Drie dagen geleden nog, sprong er een adertje in mijn rechterpink : dat brandt, dat jeukt, mijn pink zag helemaal rood ... Wat is dat dan met die teen ? Toen ik mij afspoelde, viel mijne frank : ik had vrijdag het deksel van mijn kookpan op mijn teen laten vallen ! Het had wel even pijn gedaan maar niet bijzonder erg. En ik draag in de winter altijd sokjes dus had ik er niets van gezien.