Oh ? Wordt het zó een dag ? ...

Ik vond al dat ik vanmorgen nogal vroeg klaar was ... Blij dat ik nu misschien wel buiten de file zou zitten, stapte ik in mijn autootje en reed de straat op. De auto's die van de Tervuurse steenweg kwamen, reden nogal erg in het midden van de straat en ik moest dus goed oppassen terwijl ik mij achteruit in het verkeer wou begeven. Toen ik op straat gemanoeuvreerd was, zag ik het : een honderd meter terug lag een overreden diertje en iedereen reed er met een bochtje rond.

Ik was nog maar net aan het einde van de straat toen mijn frank viel : mijn boterhammen zaten nog in de koelkast ! De worst met bloemkool had ik mee, maar de boterhammetjes met spek die ik gisteren klaargemaakt had, had ik over het hoofd gezien. Van terugrijden was geen sprake : dan zou ik in Moorsel zeker in de file zitten. Ach, ik zou wel bij de bakker stoppen ...

In Sterrebeek even de Humo gehaald en dan ... fluks de bakker voorbijgereden ! Maar niet getreurd : bij Jet zou ik wel enkele koeken vinden.

Het enige probleem dat ik heb met Jet is, dat je er zo moeilijk weer in het verkeer geraakt als je van het pompstation wil wegrijden. Maar daarvoor heb ik een achterdeurtje : ik rijd een gans stuk terug - met het verkeer mee - en ga dan draaien in één van de zonings. Vanmorgen had ik echter geluk. Het was nog steeds kalm en ik dacht dat ik wel van de eerste keer mee in de rij wachtenden aan de lichten zou geraken. Maar dat was zonder de voetgangers gerekend ! Zoals het een vriendelijk chauffeur betaamd, liet ik de lopende werkmensen door en verpatste daardoor mijn gemakkelijke plaatsje in de rood-licht-file. Maar, moeilijk gaat ook en zo kwam ik dwars over de baan te staan, achter de wagen die ik van plan was te volgen. Nogal een geluk dat mijn bolletje niet zo groot is ! Ik veroorzaakte niet al te veel last voor de andere weggebruikers.

Op kantoor aangekomen, ging ik de worst met bloemkool in de koelkast zetten en voor één of andere duistere reden nam ik deze keer ook mijn handtas mee ... Ik voel het gewoon : het wordt een héél speciale dag vandaag !

Oh ja, en dan moet ik nog even een pleidooi houden voor

ORDE IN DE BADKAMER

Ik ga hier niet te veel woorden aan vuil maken en neen, er komt ook geen tekeningetje bij ...

Stel nu eens even : twee weken geleden val je door je rug. Dan ligt natuurlijk de Voltaren klaar naast de wasbak, zodat je die ten allen tijde dadelijk bij de hand hebt om de getormenteerde lage rugspieren mee in te smeren. En stel dan ook nog eens dat je een week later een probleempje van enigszins andere aard krijgt, waardoor je ook de Scheriproct zalf binnen handbereik wil houden.

Wel ... als je dan, op een dag zoals vandaag, de Voltaren zalf smeert daar waar eigenlijk de Scheriproct zalf verlichting zou moeten brengen ... DAT IS NIET LEUK !!!

En nu maar hopen dat het snel avond is ...

Het geheim van de volgescheten blauwe steen ...

Vorige week kwam ik op het terras en zag ik dat de blauwe steen aan de terrasdeur helemaal vol vogelpoep lag. Ik had er mij bij neergelegd dat mijn gevederde vriendjes dat hoekje van het terras als hun sanitaire ruimte beschouwden. Immers, aan die kant staat ook hun badje waar ze, mits het wat geregend heeft, heerlijk in zitten te ploeteren. Ze doen dat netjes, hoor ! Terwijl er eentje zijn bad neemt, zit de volgende discreet te wachten in de kerstboom tot het aan zijn beurt is. En, daar er in vele badkamers ook een toilet aanwezig is, dacht ik zo dat mijn tuinlogeetjes dus die ganse hoek van het terras als hun badkamer beschouwden.

Dit weekend echter, heb ik moeten vaststellen dat er weer agressieve vogeltjes in mijn tuin zitten ... Zodra ik tik ! tok ! tok ! tik tegen het venster hoorde wist ik het : er hing weer een vogeltje zijn eigen spiegelbeeld aan te vallen ! En ja hoor, bij nader onderzoek bleek het dit keer een koolmees te zijn. Vanuit de plantenbak op de vensterbank, keek hij nieuwsgierig in de spiegelruit en viel dan aan. Driftig klapwiekend begon hij bovenaan tegen het venster te tikken en zakte zo langzaam af naar beneden. Dan moest hij even uitpuffen in de plantenbak, gaf daar nog enkele venijnige tikken tegen het raam, en begon weer van bovenaf aan ...

Het hele vinkenverhaal van een tijd geleden trok aan mijn geestesoog voorbij : straks zat ik hier met een koolmees met een snavelbreukje ! Ik heb dus maar weer wat "versieringen" uitgehaald en die op de ramen geplakt : foto's van zebra's, pinguins, dolfijnen, olifanten, een panda, een gorilla, een tijger, en een Colruyt faktuur om het geheel wat meer diepgang te geven. Ziende hoeveel Meutje in de winkel uitgeeft, zou de mees misschien wat consideratie vertonen en zijn aanvallen staken.

Tot mijn grote verwondering werkte dit alles niet afschrikkend, zoals een tijdje geleden bij de vink : Koolmees bleef tegen het raam aanvliegen, en dan vooral ter hoogte van de foto van de gorilla ! Zou ik hier een of andere wetenschappelijke studie op kunnen baseren ?

Dit alles vond plaats aan het terrasvenster en het verklaarde dus nog niet waarom er zoveel vogelpoep aan de terrasDEUR lag ... Wel, ook daar heb ik het antwoord opgevonden. Aan de ene helft van de terrasdeur hangt namelijk mijn WC-papier-rolletjes-project en aan de andere helft had ik, als versiering, de restjes van de koordjes in een trosje gehangen. Dit blijkt nu een perfekte hangconstructie voor gefrustreerde meesjes te zijn. Ze klauwen zich vast in de koordjes en pikken lustig tegen het vensterglas. Dan hoeven ze niet constant te klapwieken en worden ze minder moe ... En terwijl ze daar zo hangen kunnen ze rustig hun behoefte doen ... !

Ben ik even blij dat ook dit mysterie weer opgelost is ... !