Ik ben stom ... Ikben STOM ... IK BEN STOM ... !!!!!
Ga er even voor zitten, want dit wordt een laaaang verhaal ... O.K. We beginnen bij het begin.
Woensdag : D-day ! Ze komen thuis mijn internet aansluiten ! On-line had ik ExpressNet besteld. Twee dagen later belt er een lieve meneer om de "installatie af te spreken" : wat had ik graag gewild ? ExpressNet, meneer ! Ik vertel hem ook nog dat ze misschien langs de telefoonkabelgoot zouden kunnen gaan met hun kabel, en dat ik ook misschien nog wel een "oud" distributiekastje in de kelder hangen heb ... Maar de lieve meneer zag geen problemen. Hij had het zelfs even aan zijn Manager gevraagd : ja hoor, ALLES was mogelijk en ... het zou (natuurlijk) allemaal gratis in orde gebracht worden !
Nog enkele dagen later krijg ik een schriftelijke bevestiging van mijn Aanvraag tot Internetaansluiting : ComfortNet ... ! Ik bel, deze keer met een vriendelijke dame : ik had ExpressNet gevraagd. Twee minuten later zegt ze mij : Het is aangepast, mevrouw. En zo wachtte ik met popelend hartje D-Day af ...
Woensdag, iets na 10 uur, belt de installateur aan de deur. Ik toon hem de PC en neem hem mee naar de kelder. Na veel uitleg, krijg ik te horen dat hij alleen maar de modem mag plaatsen. Volgens zijn opdracht had ik een Comfort Installatie aangevraagd en moest ik zelf voor de bekabeling naar mijn PC zorgen. (ExpressNet was aangepast in zijn systeem). Maar ... ik had helemaal niets aangevraagd ! Die lieve meneer aan de telefoon had mij verzekerd dat alles kon en dat zij dat voor mij allemaal gingen doen ...
De installateur stuurde een mailtje naar de leverancier om te zeggen dat hij bij mij niets kon doen en hij vertrok naar zijn volgende opdracht. Ik kookte zowat, en om te kalmeren stapte ik in de auto om boodschappen te gaan doen. Eerst stopte ik even bij zus om er mijn hartje eens te luchten. Terwijl ik stoom aan het afblazen was in de Oudstrijderslaan, ging mijn telefoon : de internet-installateur ! Hij had opdracht gekregen om alles te doen wat ik nodig had en stond dus weer voor mijn deur.
Tien minuten later was ik ook weer thuis en vond de installateur, op een lange ladder, boven in de electriciteitspaal rechtover het huis. Hij kwam naar beneden om mij te vragen de TV aan te zetten, zodat hij kon zien of hij "de juiste tap had". Na veel gevloek (daar boven op die ladder werd hij nog enkele malen op zijn GSM gebeld), viel mijn TV uit. De man had "de juiste tap" gevonden en hij kon met een gerust gemoed beginnen "installeren".
We hebben samen enkele aangename uurtjes in de kelder doorgebracht. De installateur leverde klassewerk. Hij heeft het zelfs zo gedaan gekregen dat hij de bestaande kabel van de kabeldistributie heeft kunnen gebruiken, zodat hij rechtstreeks in mijn bureau toekwam met de internetlijn. Zonder boren, zonder kappen ! Ik moest ook nakijken of de TV het nog deed. Even de TV aangezet en naar twee posten gezapt. Ja, dat was in orde.
Woensdag 7 december, 14 uur : MEUTJE IS ON-LINE ! Joepie !!!!
Ik ging boodschappen doen. Terug thuis zette ik de spaghetti-met-kaas-van-gisteren op een klein vuurtje en ging "even" de PC opstarten. Na wat met de PC geknoeid te hebben (een uurtje, ongeveer), dacht ik plots weer aan de spaghetti op het vuur ... ! Dank U, Engelbewaarder, dat ik hem maar op een klein vuurtje gezet had. Er was niets fundamenteels mis met de maaltijd. Alleen waren de pieren bijna twee keer zo dik, omdat al de melk die ik erbij gegoten had flink opgeslorpt was.
Later op de avond besloot ik om een half uurtje TV te gaan kijken. Bleek dat ik nog slechts een vijftal posten goed kon bekijken. Andere posten zaten onder de "sneeuw" en nog een heleboel waren niet te beluisteren/bekijken ! Dit was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Ik heb, on-line, een formulier ingevuld om te melden dat mijn TV het niet meer deed, en of ze hier iets aan konden doen.
Donderdag, 8 december : de dag dat mijn ego de zoveelste flinke deuk kreeg :
's Avonds kwam schoonbroer een nieuw lampje in mijn kookplaat installeren. Yes ! Nu zie ik weer of ik wel degelijk alle kookplaten AF-gezet heb. Dank u, schoonbroer ! En dan moest hij natuurlijk nog mijn PC zien. VERRASSING ! Ze hadden voor mij een microfoontje meegebracht zodat ik nu met iedereen ook kan SPREKEN via Skype ! Dank U ! Dank U ! Dank U !!!
En van het één kwam het ander. Natuurlijk kwam ook mijn niet-meer-functionerende TV ter sprake. Schoonbroer dook de kelder in en ... kwam tot de vaststelling dat de distributiekabels Radio en TV verwisseld waren ! Na het omwisselen van die kabels had ik (hoe kan het ook anders) op ALLE posten een mooi scherp beeld ! Alleen ... sommige posten hadden nog een krakende/ruisende klank. Maar, dat was zonder zus gerekend. Plots vroeg ze : "Waarom staat er bij die post BG en bij die andere DK ?". Bleek dat er BG stond bij alle posten met goed geluid en DK bij de posten met slecht geluid. En dat is al zo sinds ik mijn TV heb !!!
En nu komt het ... Met zijn drieën hebben we de gebruiksaanwijzing van de TV uitgevlooid. Ik kon gewoon zelf die DK in BG veranderen en ... dan kwam het geluid in orde. Ik heb nu niet alleen supersnel internet maar ook een TV waarop ik ALLE aangeboden posten PERFECT kan bekijken en beluisteren !!! Zelfs BBC1, waar ik tot nu toe altijd problemen mee gehad heb.
Met het schaamrood op de wangen, heb ik maar weer on-line een formuliertje ingevuld om mijn leverancier te melden dat het probleem opgelost was : een slecht contact in de stekker van de TV distributie, heb ik hun wijsgemaakt ...
Maar mijn ego zat gisterenavond wel erg diep in de put : IK BEN STOM ! IK BEN STOM ! IK BEN STOM !!! En daarom heb ik mij tot middernacht beziggehouden met RuneScape, waar Maarten en Walter ook op spelen. Ik heb nu de tutorial achter de rug. Hopelijk kom ik binnenkort Walter en/of Maarten eens tegen in het spel ! Wil je ons ook eens ontmoeten, ga dan naar www.runescape.com en zoek naar samiuri2 (Maarten), samiuri3 (Walter) en samiuri4 (die stomme Meut) .
Tot ziens op het internet !!!
vrijdag, december 09, 2005
dinsdag, november 29, 2005
De eerste sneeuw van 2005.
Ze waren er vroeg bij dit jaar ! Op vrijdagavond 25 november had ik al niet veel zin om boven, onder het dak, naar TV te blijven kijken : er stond een stevige stormwind buiten en de pannen ratelden op het dak. Even overwoog ik om de nacht in de badkamer door te brengen. Maar neen, met mijn hoofd tussen twee kopkussens, heb ik een goede nachtrust gehad.
Zaterdag, toen ik om 8 uur de gordijnen opentrok, was het wel even schrikken : de wereld was wit ! Daar er een wandeling in Merelbeke op de planning stond, besloot ik even grote zus te raadplegen. Ik wou haar bellen om te vragen of de wandeling wel doorging. Helaas, na verschillende pogingen moest ik vaststellen dat ik de Sparrenstraat niet telefonisch kon bereiken.
Dan maar een SMS-je gestuurd naar de Oudstrijderslaan. Maar van die kant kwam er ook geen antwoord. Wie weet was IK het wel die van de buitenwereld afgesloten was … !!! Op mijn SMS-je naar kozze Eindredacteur kreeg ik wel dadelijk antwoord : ja we gaan wandelen, kom maar af.
Om twaalf uur stond het busje voor de deur en werd mij het Merelbeke misterie onthuld : ze hadden daar die ochtend zonder electriciteit gezeten. Verder had Lieve nog een leuk telefoontje gekregen van haar zoon in Sint-Niklaas : “Dag moeke. Ik zit hier in de auto en ben eten aan het maken !”. Bleek dat er in Sint-Niklaas ook geen stroom voorhanden was. Met de flesjesverwarmer had kozze Wim zich dan maar in de wagen geïnstalleerd om, via de auto-aansteker, het middagmaal voor de tweeling klaar te maken.
Op de E40 in Aalst, konden we met eigen ogen zien waarom er in die buurt geen electriciteit was : een hoogspanningsmast was middendoor geknakt. De draden hingen nogal laag over de autostrade.
In Merelbeke hoorden we nog meer onheilsnieuws uit een andere hoek. In Lebbeke was er – hoe raadt u het – OOK geen electriciteit ! Daar het nogal fris werd ten huize Jacobs, hadden papa en mama hun dochter Femke flink ingepakt en waren ze zich bij de oma, enkele straten verder waar er wel electriciteit was, gaan verwarmen.
Hilde, Peter, Toon en Hanne hadden geen last van de verkeersopstopping in Nazareth en kwamen toe in Merelbeke. Maar van wandelen kwam er niets meer in huis. Het was zelfs nog niet zeker of de Sint-Niklazenaars Merelbeke wel zouden halen : geen electriciteit betekent namelijk ook dat de lift niet werkt en dat het heel donker is als je met de trap zes verdiepingen naar beneden moet.
Maar dat was natuurlijk zonder de vindingrijkheid van papa Wim gerekend ! Met een lamp op het voorhoofd, had hij zes keer de trappen tussen het gelijkvloers en de zesde verdieping afgedaald en beklommen om zijn familie-met-inboedel in de wagen te laden. In de late namiddag arriveerden ook zij met zijn vieren in Merelbeke.
Nu was het nog even wachten op Mark, Nicole en Gert. Zij hadden de E40 moeten verlaten waar de afgeknakte hoogspanningsmast gerepareerd werd. Maar ze kwamen toch nog op tijd om te smullen van de broodjes en de lekkere empanadas die Paula klaargemaakt had.
Tot in de vroege uurtjes werd er met de kindjes gespeeld, gekaart, gegeten en gedronken. Het busje bracht ons weer veilig thuis en om drie uur ’s nachts vleide ik mij moe maar tevreden in mijn bedje.
Ze waren er vroeg bij dit jaar ! Op vrijdagavond 25 november had ik al niet veel zin om boven, onder het dak, naar TV te blijven kijken : er stond een stevige stormwind buiten en de pannen ratelden op het dak. Even overwoog ik om de nacht in de badkamer door te brengen. Maar neen, met mijn hoofd tussen twee kopkussens, heb ik een goede nachtrust gehad.
Zaterdag, toen ik om 8 uur de gordijnen opentrok, was het wel even schrikken : de wereld was wit ! Daar er een wandeling in Merelbeke op de planning stond, besloot ik even grote zus te raadplegen. Ik wou haar bellen om te vragen of de wandeling wel doorging. Helaas, na verschillende pogingen moest ik vaststellen dat ik de Sparrenstraat niet telefonisch kon bereiken.
Dan maar een SMS-je gestuurd naar de Oudstrijderslaan. Maar van die kant kwam er ook geen antwoord. Wie weet was IK het wel die van de buitenwereld afgesloten was … !!! Op mijn SMS-je naar kozze Eindredacteur kreeg ik wel dadelijk antwoord : ja we gaan wandelen, kom maar af.
Om twaalf uur stond het busje voor de deur en werd mij het Merelbeke misterie onthuld : ze hadden daar die ochtend zonder electriciteit gezeten. Verder had Lieve nog een leuk telefoontje gekregen van haar zoon in Sint-Niklaas : “Dag moeke. Ik zit hier in de auto en ben eten aan het maken !”. Bleek dat er in Sint-Niklaas ook geen stroom voorhanden was. Met de flesjesverwarmer had kozze Wim zich dan maar in de wagen geïnstalleerd om, via de auto-aansteker, het middagmaal voor de tweeling klaar te maken.
Op de E40 in Aalst, konden we met eigen ogen zien waarom er in die buurt geen electriciteit was : een hoogspanningsmast was middendoor geknakt. De draden hingen nogal laag over de autostrade.
In Merelbeke hoorden we nog meer onheilsnieuws uit een andere hoek. In Lebbeke was er – hoe raadt u het – OOK geen electriciteit ! Daar het nogal fris werd ten huize Jacobs, hadden papa en mama hun dochter Femke flink ingepakt en waren ze zich bij de oma, enkele straten verder waar er wel electriciteit was, gaan verwarmen.
Hilde, Peter, Toon en Hanne hadden geen last van de verkeersopstopping in Nazareth en kwamen toe in Merelbeke. Maar van wandelen kwam er niets meer in huis. Het was zelfs nog niet zeker of de Sint-Niklazenaars Merelbeke wel zouden halen : geen electriciteit betekent namelijk ook dat de lift niet werkt en dat het heel donker is als je met de trap zes verdiepingen naar beneden moet.
Maar dat was natuurlijk zonder de vindingrijkheid van papa Wim gerekend ! Met een lamp op het voorhoofd, had hij zes keer de trappen tussen het gelijkvloers en de zesde verdieping afgedaald en beklommen om zijn familie-met-inboedel in de wagen te laden. In de late namiddag arriveerden ook zij met zijn vieren in Merelbeke.
Nu was het nog even wachten op Mark, Nicole en Gert. Zij hadden de E40 moeten verlaten waar de afgeknakte hoogspanningsmast gerepareerd werd. Maar ze kwamen toch nog op tijd om te smullen van de broodjes en de lekkere empanadas die Paula klaargemaakt had.
Tot in de vroege uurtjes werd er met de kindjes gespeeld, gekaart, gegeten en gedronken. Het busje bracht ons weer veilig thuis en om drie uur ’s nachts vleide ik mij moe maar tevreden in mijn bedje.
woensdag, november 23, 2005
't Is niet gepermiteerd, ik weet het ... Zo lang niets meer van mij laten horen ! Maar wat wilt ge ? 't Wordt winter en dan word ik altijd een beetje depressief.
Er gebeurt wel vanalles rondom mij. Maar vanwege mijn sombere gemoedstoestand, vind ik het allemaal niet zo belangrijk om neer te schrijven. Stom, natuurlijk want er zijn ondertussen wel heel belangrijke dingen gebeurd : Hanne is geboren ! De lieve dochter van Hilde en Peter staat als een echte kwajongen bij op mijn computerscherm. Ze wordt daar gezelschap gehouden door Femke die ook groeit als kool en heel mooi kan lachen. En Dina en Luna zitten er nog altijd naar mekaar te telefoneren. Ik moet dringend eens een recentere foto vragen van die twee kapoenen ! En Noélysje, klaar voor de eerste schooldag ... Ondertussen is die grote meid ook alweer drie jaar geworden ! Tussen al die meisjes zit Maarten, tegen een achtergrond van prachtige bloemen op het zonnige Tenerife. Die komt nu, als een grote, alleen naar België gevlogen om ons regelmatig een bezoekje te brengen !
Ook groot nieuws : ik heb een nieuw autootje ! Ik heb afscheid genomen van mijn tien jaar oude Mazdaatje en heb er een "jeans" Kaatje voor gekocht. Gedurende vier weken is dat nieuwe bakje een beetje ziekjes geweest. Het deed voortdurend "vroem, vroem" en draaide op veel te hoge toeren. Ik stond er meer mee in de garage dan dat ik er mee rondtoerde. Maar dat is nu allemaal opgelost en met ons tweetjes snorren wij nu lustig over de vlaamse wegen.
Ik heb ook nog een komptuuter gekocht en daar moet ik nu dringend een internetaansluiting voor zien vast te krijgen. Dat wordt nog een zware bevalling, ik voel het aan mijn water. 't Is niet gemakkelijk om wat serieuze informatie te krijgen. Maar ik ga de knoop doorhakken en het gewoon DOEN ! Dan kan ik van thuis surfen en zal ik waarschijnlijk terug wat meer "schrijven" ... Over de leuke dingen die rondom mij gebeuren, zoals :
Gisteren heb ik een PRACHT van een zonsondergang gezien ! Op zulke momenten zou ik echt wel een digitaal cameraatje bij de hand willen hebben ... En toen ik thuis kwam besloot ik om even met de verrekijker naar die grote ster/planeet te kijken. Ik had gehoord dat Mars vorige zondag het dichtst bij de aarde was. De volgende keer dat ze weer zo dichtbij komt is pas binnen 13 jaar. Ik vermoed dus dat ik gisteren naar Mars gekeken heb. Maar zeker weten doe ik het niet, natuurlijk. En ... terwijl ik met de verrekijker aan het rondturen was, zag ik boven mijn hoofd een vallende ster ! Ik dacht nog, welk vliegtuig vliegt daar zo snel ? Maar neen hoor, het was een "shooting star" : heel helder, heel lang en ze eindigde in een ... glitterstofwolkje. Weet je wel, net of ze op het eind helemaal in glittertjes uiteenviel. Beter kan ik het niet beschrijven ... Maar 't was prachtig om te zien !
Ondertussen wordt het nu echt koud. Voor het weekend hebben ze sneeuw voorspeld ! En wij gaan zaterdag wandelen ... Bottinen en handschoenen niet vergeten, dus !
Er gebeurt wel vanalles rondom mij. Maar vanwege mijn sombere gemoedstoestand, vind ik het allemaal niet zo belangrijk om neer te schrijven. Stom, natuurlijk want er zijn ondertussen wel heel belangrijke dingen gebeurd : Hanne is geboren ! De lieve dochter van Hilde en Peter staat als een echte kwajongen bij op mijn computerscherm. Ze wordt daar gezelschap gehouden door Femke die ook groeit als kool en heel mooi kan lachen. En Dina en Luna zitten er nog altijd naar mekaar te telefoneren. Ik moet dringend eens een recentere foto vragen van die twee kapoenen ! En Noélysje, klaar voor de eerste schooldag ... Ondertussen is die grote meid ook alweer drie jaar geworden ! Tussen al die meisjes zit Maarten, tegen een achtergrond van prachtige bloemen op het zonnige Tenerife. Die komt nu, als een grote, alleen naar België gevlogen om ons regelmatig een bezoekje te brengen !
Ook groot nieuws : ik heb een nieuw autootje ! Ik heb afscheid genomen van mijn tien jaar oude Mazdaatje en heb er een "jeans" Kaatje voor gekocht. Gedurende vier weken is dat nieuwe bakje een beetje ziekjes geweest. Het deed voortdurend "vroem, vroem" en draaide op veel te hoge toeren. Ik stond er meer mee in de garage dan dat ik er mee rondtoerde. Maar dat is nu allemaal opgelost en met ons tweetjes snorren wij nu lustig over de vlaamse wegen.
Ik heb ook nog een komptuuter gekocht en daar moet ik nu dringend een internetaansluiting voor zien vast te krijgen. Dat wordt nog een zware bevalling, ik voel het aan mijn water. 't Is niet gemakkelijk om wat serieuze informatie te krijgen. Maar ik ga de knoop doorhakken en het gewoon DOEN ! Dan kan ik van thuis surfen en zal ik waarschijnlijk terug wat meer "schrijven" ... Over de leuke dingen die rondom mij gebeuren, zoals :
Gisteren heb ik een PRACHT van een zonsondergang gezien ! Op zulke momenten zou ik echt wel een digitaal cameraatje bij de hand willen hebben ... En toen ik thuis kwam besloot ik om even met de verrekijker naar die grote ster/planeet te kijken. Ik had gehoord dat Mars vorige zondag het dichtst bij de aarde was. De volgende keer dat ze weer zo dichtbij komt is pas binnen 13 jaar. Ik vermoed dus dat ik gisteren naar Mars gekeken heb. Maar zeker weten doe ik het niet, natuurlijk. En ... terwijl ik met de verrekijker aan het rondturen was, zag ik boven mijn hoofd een vallende ster ! Ik dacht nog, welk vliegtuig vliegt daar zo snel ? Maar neen hoor, het was een "shooting star" : heel helder, heel lang en ze eindigde in een ... glitterstofwolkje. Weet je wel, net of ze op het eind helemaal in glittertjes uiteenviel. Beter kan ik het niet beschrijven ... Maar 't was prachtig om te zien !
Ondertussen wordt het nu echt koud. Voor het weekend hebben ze sneeuw voorspeld ! En wij gaan zaterdag wandelen ... Bottinen en handschoenen niet vergeten, dus !
vrijdag, september 02, 2005
Gisterenavond reed ik (een beetje confuus vanwege een mail die ik in 't laat ontvangen had) naar huis. Ik stond voor het rode licht aan het kruispunt Zavelstraat/Tramlaan nog even over die rotmail na te denken ...
Het licht sprong voor mij op groen en ik begon langzaam te vertrekken. Maar wie reed daar - op de fiets - heel galant door het (donker) rode licht op de Tramlaan ? Een negerjongetje ! En hij had er precies plezier in ...
Ik heb even gewacht tot hij het kruispunt over was en ben dan verder gereden. Maar ik zag nog net de champetter die van de overkant kwam op zijn mobilette. Die had het allemaal zien gebeuren en hij riep van in de verte naar de fietser.
In de draai stond ik opnieuw voor het rood (interessant kruispunt, daar op de Tramlaan. Moet je echt eens gaan verkennen !). En ik zag in mijn spiegel dat de champetter de fietser ingehaald had en hem een flinke bolwassing gaf.
Ik weet niet hoe het zit met het vlaamse politiekorps maar het is algemeen geweten dat de champetter van Sterrebeek een hele goeie is ! En dat werd gisteren zeker bewezen !
Die rotmail ... ? Ik heb er vannacht geen oog van dicht gedaan ... Mijn brein draaide op volle toeren om een gepeperd antwoord klaar te hebben tegen vanmorgen. Maar zoals steeds kon ik het vanmorgen allemaal wat relativeren. Even in het kort : ik werd opgeroepen om in september en oktober te gaan helpen met de audit in Nederland. Ik ken hun dossiers niet en ik geraak nog niet rond met mijn eigen werk. Dat wou ik dus even antwoorden. Ik zag voor mijn geestesoog al een mail vol met HOOFDLETTERS !
Maar, zoals gezegd, vanmorgen was ik wat kalmer en ik heb domweg gevraagd of dit geen vergissing was. Dat de audit in Nederland plaats zal vinden en dat ik in België zit.
En wil je nu wat weten ??? Het was een vergissing !!!!! Die buitenlanders kennen blijkbaar nog altijd niet het verschil tussen België en Nederland ...
Hiermee wordt nog maar eens bewezen dat ik niet te snel en te impulsief mag reageren. Enne vooral ... : DANK U, Engelbewaarder !!!
En nu zit ik midden in een ellendige "close" ... Niets werkt ! Ik dacht slim te zijn en 1 process voor gans Belgïë te laten draaien. Helaas, er zit ergens iets niet juist en dat doet mijn ganse process mislukken. Nu moet ik dus 1 process voor elke klant apart laten lopen. En het systeem kan slechts één zo een proces tegelijkertijd aan ! Als je dan weet dat gans Europa nu die processen aan het draaien is ... Voorbeeldje : om tien na negen heb ik een proces gestart. Het is nu half elf en ... het systeem gaat bijna aan mijn process beginnen ... En daarna moet ik er nog zo 10 draaien ...
Snik, snik, snik ...
Het licht sprong voor mij op groen en ik begon langzaam te vertrekken. Maar wie reed daar - op de fiets - heel galant door het (donker) rode licht op de Tramlaan ? Een negerjongetje ! En hij had er precies plezier in ...
Ik heb even gewacht tot hij het kruispunt over was en ben dan verder gereden. Maar ik zag nog net de champetter die van de overkant kwam op zijn mobilette. Die had het allemaal zien gebeuren en hij riep van in de verte naar de fietser.
In de draai stond ik opnieuw voor het rood (interessant kruispunt, daar op de Tramlaan. Moet je echt eens gaan verkennen !). En ik zag in mijn spiegel dat de champetter de fietser ingehaald had en hem een flinke bolwassing gaf.
Ik weet niet hoe het zit met het vlaamse politiekorps maar het is algemeen geweten dat de champetter van Sterrebeek een hele goeie is ! En dat werd gisteren zeker bewezen !
Die rotmail ... ? Ik heb er vannacht geen oog van dicht gedaan ... Mijn brein draaide op volle toeren om een gepeperd antwoord klaar te hebben tegen vanmorgen. Maar zoals steeds kon ik het vanmorgen allemaal wat relativeren. Even in het kort : ik werd opgeroepen om in september en oktober te gaan helpen met de audit in Nederland. Ik ken hun dossiers niet en ik geraak nog niet rond met mijn eigen werk. Dat wou ik dus even antwoorden. Ik zag voor mijn geestesoog al een mail vol met HOOFDLETTERS !
Maar, zoals gezegd, vanmorgen was ik wat kalmer en ik heb domweg gevraagd of dit geen vergissing was. Dat de audit in Nederland plaats zal vinden en dat ik in België zit.
En wil je nu wat weten ??? Het was een vergissing !!!!! Die buitenlanders kennen blijkbaar nog altijd niet het verschil tussen België en Nederland ...
Hiermee wordt nog maar eens bewezen dat ik niet te snel en te impulsief mag reageren. Enne vooral ... : DANK U, Engelbewaarder !!!
En nu zit ik midden in een ellendige "close" ... Niets werkt ! Ik dacht slim te zijn en 1 process voor gans Belgïë te laten draaien. Helaas, er zit ergens iets niet juist en dat doet mijn ganse process mislukken. Nu moet ik dus 1 process voor elke klant apart laten lopen. En het systeem kan slechts één zo een proces tegelijkertijd aan ! Als je dan weet dat gans Europa nu die processen aan het draaien is ... Voorbeeldje : om tien na negen heb ik een proces gestart. Het is nu half elf en ... het systeem gaat bijna aan mijn process beginnen ... En daarna moet ik er nog zo 10 draaien ...
Snik, snik, snik ...
maandag, augustus 22, 2005
Zaterdagochtend, half elf ... Aaaarrrgghhhhh ! Te laat opgestaan ! Dat komt ervan als ge u om half negen nog eens omdraait ...
Ik trek mijn bloesje aan, steek een sigaretje op en ga die op het toilet zitten oproken. "Ding, dong !" Oei ! Wie belt er nu aan de deur ? Aan de parlofoon in de slaapkamer (ziet sè, soms komt mijn interfonie tòch nog eens van pas !), vraag ik "Wie is daar ?". "Ik kom een foto afgeven voor op een grafzerk ...", zegt een vrouwenstem.
Mijn nog niet ontwaakte hersenen beginnen op volle toeren te draaien : er is een grafzerkmaker in de Kruisstraat in ... Everberg ! En ik zeg : "Wacht even, ik kom naar beneden". Ah jaaaaaa ! Ik kan toch niet gewoon zeggen "dat is hier niet", en dat mens daar gewoon laten staan met haar foto ...
Ik trek mijn bloesje flink naar beneden en ga naar de voordeur. Ik had eigenlijk wel eerst nog een shortje kunnen aantrekken maar, zoals gezegd, mijn brein was nog niet helemaal van deze wereld.
Aan de deur staat een dame met een omslag in de hand waarop een post-it kleeft met een adres. Ik vraag haar in welke Kruisstraat ze moet zijn. Dat weet ze niet, op haar papiertje staat gewoon "Kruisstraat". En ze zegt ook nog : "Oei ! Heb ik u wakker gemaakt ?". Iedereen zou deze bedenking maken, bij het zien van mijn ochtendlijke breedsmoelkikkergezicht. Dus ik verzeker haar dat ik reeds wakker was en leg haar uit dat er in Everberg ook een Kruisstraat is. Een tijd geleden namelijk, kwam de verhuisfirma Sandermans mij al eens een salon leveren, bestemd voor de Kruisstraat in Everberg ...
Ik probeer haar zo ver mogelijk naar Everberg op weg te helpen. Maar het lijkt mij onbegonnen werk om haar die ganse weg uit te leggen en ik raad haar aan om tot aan de apotheker in Everberg te rijden en het daar nog eens te vragen.
Na zich nog enkele malen verontschuldigd te hebben voor het storen, begeeft de dame-met-foto zich op weg naar Everberg. En voor alle-valle-voor heb ik nu enkele malen een plannetje "van Kruisstraat-tot-Kruisstraat" gecopiëerd. Dat ligt klaar aan mijn voordeur voor volgende bezoekers die niet juist weten in WELKE Kruisstraat ze moeten zijn ...
Ik trek mijn bloesje aan, steek een sigaretje op en ga die op het toilet zitten oproken. "Ding, dong !" Oei ! Wie belt er nu aan de deur ? Aan de parlofoon in de slaapkamer (ziet sè, soms komt mijn interfonie tòch nog eens van pas !), vraag ik "Wie is daar ?". "Ik kom een foto afgeven voor op een grafzerk ...", zegt een vrouwenstem.
Mijn nog niet ontwaakte hersenen beginnen op volle toeren te draaien : er is een grafzerkmaker in de Kruisstraat in ... Everberg ! En ik zeg : "Wacht even, ik kom naar beneden". Ah jaaaaaa ! Ik kan toch niet gewoon zeggen "dat is hier niet", en dat mens daar gewoon laten staan met haar foto ...
Ik trek mijn bloesje flink naar beneden en ga naar de voordeur. Ik had eigenlijk wel eerst nog een shortje kunnen aantrekken maar, zoals gezegd, mijn brein was nog niet helemaal van deze wereld.
Aan de deur staat een dame met een omslag in de hand waarop een post-it kleeft met een adres. Ik vraag haar in welke Kruisstraat ze moet zijn. Dat weet ze niet, op haar papiertje staat gewoon "Kruisstraat". En ze zegt ook nog : "Oei ! Heb ik u wakker gemaakt ?". Iedereen zou deze bedenking maken, bij het zien van mijn ochtendlijke breedsmoelkikkergezicht. Dus ik verzeker haar dat ik reeds wakker was en leg haar uit dat er in Everberg ook een Kruisstraat is. Een tijd geleden namelijk, kwam de verhuisfirma Sandermans mij al eens een salon leveren, bestemd voor de Kruisstraat in Everberg ...
Ik probeer haar zo ver mogelijk naar Everberg op weg te helpen. Maar het lijkt mij onbegonnen werk om haar die ganse weg uit te leggen en ik raad haar aan om tot aan de apotheker in Everberg te rijden en het daar nog eens te vragen.
Na zich nog enkele malen verontschuldigd te hebben voor het storen, begeeft de dame-met-foto zich op weg naar Everberg. En voor alle-valle-voor heb ik nu enkele malen een plannetje "van Kruisstraat-tot-Kruisstraat" gecopiëerd. Dat ligt klaar aan mijn voordeur voor volgende bezoekers die niet juist weten in WELKE Kruisstraat ze moeten zijn ...
maandag, juli 18, 2005
Volgens mij is er zeer onlangs nog een mezennest uitgekomen ... Vanmorgen zaten er weer een stuk of vijf meesjes op en rond de voederplank, met hun eten aan 't spelen. Er lagen nog stukjes kaas op en de meesjes pikten erin en gooiden ze in het rond dat het een lieve lust was. Maar da's niet erg : daarmee hebben de muisjes op de grond ook nog een tussendoortje. En ik ben snel nog wat graantjes op de voederplank gaan strooien. Ik weet dat ik dat eigenlijk niet mag doen. Maar het is toch zo warm om te werken, niet ?
En dan nu ... Dames en Heren ... !!! (tromgeroffel) ... Mijn Ford Ka Hedgren Jeans is besteld !!!!! Het wordt dus een Ford Ka, Hedgren kit, jeans kleur met alles erop en eraan. Zelfs leren zetels !!! Zaterdag heb ik met broertje een proefritje gedaan. Om mee te rijden, is er niet verschil tussen de Ka en mijn bolleke. Ze zijn allebei klein en vinnig. Meer moet dat niet zijn. Alleen is de Ka veeeeeel stiller en zachter. Zoals broer zei : "Op de autostrade kun je in de Ka 'gewoon' met elkaar praten" ;-)
Nu is het alleen nog een kwestie van enkele weekjes wachten ... Nog altijd stress, dus :-)))))))))
En dan nu ... Dames en Heren ... !!! (tromgeroffel) ... Mijn Ford Ka Hedgren Jeans is besteld !!!!! Het wordt dus een Ford Ka, Hedgren kit, jeans kleur met alles erop en eraan. Zelfs leren zetels !!! Zaterdag heb ik met broertje een proefritje gedaan. Om mee te rijden, is er niet verschil tussen de Ka en mijn bolleke. Ze zijn allebei klein en vinnig. Meer moet dat niet zijn. Alleen is de Ka veeeeeel stiller en zachter. Zoals broer zei : "Op de autostrade kun je in de Ka 'gewoon' met elkaar praten" ;-)
Nu is het alleen nog een kwestie van enkele weekjes wachten ... Nog altijd stress, dus :-)))))))))
donderdag, juli 14, 2005
Ik heb een probleemptje in mienen hof ...
Ik hoor nu al drie avonden en nachten een uiltje in de tuin. En ... gisterenavond heb ik hem gezien. Hij zat weer wreed van zijn oren te maken. Ik ben aan alle deuren en vensters gaan spieden : niets ... Dan deed ik voorzichtig de terrasdeur open en zo hoorde ik hem veel beter. Verdorie ! Hij zal toch niet in de kerstboom zitten, zeker ?
Ik liep vliegensvlug naar boven en loerde door het raam van de logeerkamer. Ja hoor! Daar zat hij, in al zijn glorie, in het topje van de kerstboom, te "piepen" dat het een lieve lust was. Maar ... ik zag dadelijk dat hij veel te groot was om een Steenuil te zijn. En toen hij bewoog, zag ik dat hij "oortjes" had !
Dan heeft ne mens al eens een STEENUILenkast opgehangen ... Nu is het toch wel Ransje die terug gekomen is, zeker ?
Ik hoor nu al drie avonden en nachten een uiltje in de tuin. En ... gisterenavond heb ik hem gezien. Hij zat weer wreed van zijn oren te maken. Ik ben aan alle deuren en vensters gaan spieden : niets ... Dan deed ik voorzichtig de terrasdeur open en zo hoorde ik hem veel beter. Verdorie ! Hij zal toch niet in de kerstboom zitten, zeker ?
Ik liep vliegensvlug naar boven en loerde door het raam van de logeerkamer. Ja hoor! Daar zat hij, in al zijn glorie, in het topje van de kerstboom, te "piepen" dat het een lieve lust was. Maar ... ik zag dadelijk dat hij veel te groot was om een Steenuil te zijn. En toen hij bewoog, zag ik dat hij "oortjes" had !
Dan heeft ne mens al eens een STEENUILenkast opgehangen ... Nu is het toch wel Ransje die terug gekomen is, zeker ?
dinsdag, juli 12, 2005
Zenuwen aan de kassa.
Zaterdag stond ik aan de kassa in de Colruyt. Het te betalen bedrag was 108,29 EURO. Ik zag dat 18 maaltijdcheques 108 EURO was. De rest zou ik bijbetalen met centjes.
Ik begon de maaltijdcheques te tellen maar ze bleven nogal plakken. Een beetje nerveus legde ik het stapeltje, waarvan ik dacht dat het er 18 waren, op de toonbank. De kassier telde ze na en zei : 't zijn er 19. Ik zei dat ik er maar 18 wou geven en dat ik de rest zou bijpassen. De jongen gaf mij 1 maaltijdcheque terug en ik legde een stuk van 20 cent neer. Ik verkeerde namelijk in de veronderstelling dat ik nog 19 centjes moest bijbetalen. Die "19" (cheques) spookte nog door mijn hoofd waarschijnlijk.
De kassier maakte geen aanstalten om het geld op te nemen en zei : "Nog ...twintig cent alstublieft". Ik was al een beetje nerveus maar nu lieten mijn oren het volledig afweten en ik begreep "eenentwintig" ... Ik legde dus nog 1 centje naast het stuk van 20 cent. Weer bewoog de jongen geen vin. Hij keek mij recht in de ogen en zei, op wat luidere toon en flink articulerend (zoals je al wat oudere mensen toespreekt) : "Het is nog negen-en-twintig cent, mevrouw". Ik zakte door de grond van schaamte, nam mijn 1 cent terug, legde nog een stuk van 10 cent op de toonbank en wilde mij snel uit de voeten maken. Dat was echter zonder de alerte kassier gerekend : "Ge krijgt nog 1 cent terug van mij", zei hij. Ik heb mij nog uitgebreid verontschuldigd en heb mij snel uit de voeten gemaakt met mijn aankopen ...
Het is een feit dat ik al gemakkelijk zenuwachtig word als ik aan een kassa sta. Maar vorige zaterdag was ik toch wel nerveuzer dan gewoonlijk. En waarom ? Omdat ik een afspraak had met mijn broertje om naar een nieuwe auto te gaan kijken !!!
Om een lang verhaal kort te maken ... We zouden in de VW garage naar een FOX gaan kijken. De garage in Bertem was gesloten voor jaarlijks verlof. Hun collega's in Herent waren ook gesloten voor jaarlijks verlof. Maar omdat broertje mij ondertussen van al die andere kleine autootjes verteld had die binnen mijn budget lagen (ik dacht namelijk dat ik geen enkele nieuwe auto meer zou vinden rond de 10.000 EURO ...), zijn we enkele deuren verder een Ford garage binnengestapt. Ik heb nu alle nodige informatie over de Ford KA en ik heb besloten dat ik die ga kopen ! Dank u broer !!!
En dan nu ... het allerbeste nieuws : vannacht heb ik, van 3 tot 4 uur, een uiltje horen roepen in de tuin !!! Ik ben nog eens naar geluiden gaan zoeken want het was al zo lang geleden dat mijn vriendjes nog bij mij geweest waren ... En, ja hoor : volgens mij heb ik vannacht het steenuiltje gehoord ! Ik denk dat hij eens naar de uilenkast komen kijken is ... En nu hoop ik maar dat hij het een leuk huisje vindt en dat hij zich er voorgoed gaat vestigen ... !!!
Zaterdag stond ik aan de kassa in de Colruyt. Het te betalen bedrag was 108,29 EURO. Ik zag dat 18 maaltijdcheques 108 EURO was. De rest zou ik bijbetalen met centjes.
Ik begon de maaltijdcheques te tellen maar ze bleven nogal plakken. Een beetje nerveus legde ik het stapeltje, waarvan ik dacht dat het er 18 waren, op de toonbank. De kassier telde ze na en zei : 't zijn er 19. Ik zei dat ik er maar 18 wou geven en dat ik de rest zou bijpassen. De jongen gaf mij 1 maaltijdcheque terug en ik legde een stuk van 20 cent neer. Ik verkeerde namelijk in de veronderstelling dat ik nog 19 centjes moest bijbetalen. Die "19" (cheques) spookte nog door mijn hoofd waarschijnlijk.
De kassier maakte geen aanstalten om het geld op te nemen en zei : "Nog ...twintig cent alstublieft". Ik was al een beetje nerveus maar nu lieten mijn oren het volledig afweten en ik begreep "eenentwintig" ... Ik legde dus nog 1 centje naast het stuk van 20 cent. Weer bewoog de jongen geen vin. Hij keek mij recht in de ogen en zei, op wat luidere toon en flink articulerend (zoals je al wat oudere mensen toespreekt) : "Het is nog negen-en-twintig cent, mevrouw". Ik zakte door de grond van schaamte, nam mijn 1 cent terug, legde nog een stuk van 10 cent op de toonbank en wilde mij snel uit de voeten maken. Dat was echter zonder de alerte kassier gerekend : "Ge krijgt nog 1 cent terug van mij", zei hij. Ik heb mij nog uitgebreid verontschuldigd en heb mij snel uit de voeten gemaakt met mijn aankopen ...
Het is een feit dat ik al gemakkelijk zenuwachtig word als ik aan een kassa sta. Maar vorige zaterdag was ik toch wel nerveuzer dan gewoonlijk. En waarom ? Omdat ik een afspraak had met mijn broertje om naar een nieuwe auto te gaan kijken !!!
Om een lang verhaal kort te maken ... We zouden in de VW garage naar een FOX gaan kijken. De garage in Bertem was gesloten voor jaarlijks verlof. Hun collega's in Herent waren ook gesloten voor jaarlijks verlof. Maar omdat broertje mij ondertussen van al die andere kleine autootjes verteld had die binnen mijn budget lagen (ik dacht namelijk dat ik geen enkele nieuwe auto meer zou vinden rond de 10.000 EURO ...), zijn we enkele deuren verder een Ford garage binnengestapt. Ik heb nu alle nodige informatie over de Ford KA en ik heb besloten dat ik die ga kopen ! Dank u broer !!!
En dan nu ... het allerbeste nieuws : vannacht heb ik, van 3 tot 4 uur, een uiltje horen roepen in de tuin !!! Ik ben nog eens naar geluiden gaan zoeken want het was al zo lang geleden dat mijn vriendjes nog bij mij geweest waren ... En, ja hoor : volgens mij heb ik vannacht het steenuiltje gehoord ! Ik denk dat hij eens naar de uilenkast komen kijken is ... En nu hoop ik maar dat hij het een leuk huisje vindt en dat hij zich er voorgoed gaat vestigen ... !!!
donderdag, juli 07, 2005
Ik heb de weergoden misschien een beetje té enthousiast bedankt omdat ze me geholpen hebben aan een propere kelder te geraken ... Maar nu is het wel genoeg, hoor ! Dinsdag heb ik weer drie emmertjes water bovengehaald. In het licht van een looplamp dan nog, want de lekkende condensator in de TL-lampbak doet mijn zekering springen, telkens ik het licht in de kelder aansteek.
Sinds gisteren heb ik echter weer goeie hoop. Ik kwam thuis en zag een waterval uit de goot stromen. Plots herinnerde ik mij de woorden van schoonbroer, dat hij nat werd onder mijn overlopende dakgoot toen hij de schildpad had gebracht, en dat ik eens moest nakijken of die goot niet verstopt was.
Aangezien ik nu jaarlijks netjes mijn dakgoten uitkuis, ging ik uit van het principe : het regent hard, het regent heel hard, de dakgoot kan al dat water niet slikken en dus stroomt ze over ... Ik heb wel degelijk op tijd en stond eens de visie van iemand anders nodig. Gisteren dacht ik dus weer aan die wijze woorden van schoonbroer en heb dadelijk, met mijn goeie kleren nog aan, de ladder buitengehaald.
In de regen heb ik het geval onderzocht en ja hoor, rond de afvoer zat de goot vol dennennaalden. Geen druppeltje water ging nog door de regenpijp ! Ik heb de obstructie verwijderd en de regenpijp klokte weer dat het een lieve lust was ... Als een verdwaalde in de woestijn die na 1 week een bidonneke drinkwater krijgt ... Het klonk mij als muziek in de oren en "op-een-ik-en-een-gij" was de plas water naast het kelderraampje verdwenen !
Dus is volgens mij nog een ander probleem opgelost. De dakgootwaterval viel namelijk vlak naast het kelderraampje. Hierrdoor kreeg ik waarschijnlijk nog gemakkelijker water in de kelder : de plastic kuip aan het raampje loopt vol water, dat kan niet weg, en het sijpelt dan maar langs het raampje de kelder binnen.
Dus : DANK U schoonbroer, voor uw goede raad !!!
Enne ... kan jij binnenkort eens komen helpen om een nieuwe lamp in de kelder op te hangen ... ? ;-)))))
Sinds gisteren heb ik echter weer goeie hoop. Ik kwam thuis en zag een waterval uit de goot stromen. Plots herinnerde ik mij de woorden van schoonbroer, dat hij nat werd onder mijn overlopende dakgoot toen hij de schildpad had gebracht, en dat ik eens moest nakijken of die goot niet verstopt was.
Aangezien ik nu jaarlijks netjes mijn dakgoten uitkuis, ging ik uit van het principe : het regent hard, het regent heel hard, de dakgoot kan al dat water niet slikken en dus stroomt ze over ... Ik heb wel degelijk op tijd en stond eens de visie van iemand anders nodig. Gisteren dacht ik dus weer aan die wijze woorden van schoonbroer en heb dadelijk, met mijn goeie kleren nog aan, de ladder buitengehaald.
In de regen heb ik het geval onderzocht en ja hoor, rond de afvoer zat de goot vol dennennaalden. Geen druppeltje water ging nog door de regenpijp ! Ik heb de obstructie verwijderd en de regenpijp klokte weer dat het een lieve lust was ... Als een verdwaalde in de woestijn die na 1 week een bidonneke drinkwater krijgt ... Het klonk mij als muziek in de oren en "op-een-ik-en-een-gij" was de plas water naast het kelderraampje verdwenen !
Dus is volgens mij nog een ander probleem opgelost. De dakgootwaterval viel namelijk vlak naast het kelderraampje. Hierrdoor kreeg ik waarschijnlijk nog gemakkelijker water in de kelder : de plastic kuip aan het raampje loopt vol water, dat kan niet weg, en het sijpelt dan maar langs het raampje de kelder binnen.
Dus : DANK U schoonbroer, voor uw goede raad !!!
Enne ... kan jij binnenkort eens komen helpen om een nieuwe lamp in de kelder op te hangen ... ? ;-)))))
donderdag, juni 30, 2005
Twee gelukjes met een ongeluk ...
Dat was me gisteren het (on)weertje wel ! In Sterrebeek was alle dolomiet van de stoepen op straat terecht gekomen (oei ! op mijn stoep ligt ook dolomiet ...), in Moorsel viel alles goed mee, op de Coigesteenweg was de gemeente al modder aan het ruimen en in de Kruisstraat was er op het eerste zicht niet veel speciaals te zien. Er staat graan in het veld, dus dat houdt de modder wel op zijn plaats.
Binnen in huis heb ik eerst de toer van de deuren en ramen gedaan. Nogal een geluk dat ik mijn winterhanddoeken (tegen tocht en kou) nog niet weggenomen had. Eerlijk gezegd was ik die handdoeken al een beetje vergeten. Maar daardoor ben ik gered van een kleine overstroming in de logeerkamer : aan een van de vensters was de handdoek kletsnat maar verder was het water niet geraakt. Zelfs in de garage was geen spatje water naar binnen gekomen. De kelder had ik als laatste gehouden : ik wist gewoon dat het weer een avondje waterscheppen zou worden.
En, ja hoor ! In de voorste (en diepste) helft van de kelder stond een centimetertje of vier. Maar die routine kennen we onderhand al wel : enkele emmers, een vuilblik, een dweil en een aftrekker mee naar beneden genomen en ik was vertrokken voor anderhalf uur waterdragen. Met het vuilblik het water in een emmer scheppen, de volle emmer boven in het toilet uitgieten en ... van voren af aan herbeginnen.
Met de zesde en laatste emmer die ik opgeschept had, dacht ik de keldervloer te dweilen. Dat is niet doorgegaan : in een van de vele lege bakken in de kelder vond ik ettelijke half opgevreten en vergane muizenlijkjes. Die heb ik bij in die laatste emmer gekieperd om ze langs het toilet kwijt te geraken. En dus moest ik een emmer kraantjeswater gaan halen om de keldervloer een sopje te geven.
Vanwaar nu dat "ongeluk" en die "twee gelukjes" ? Wel, het ongeluk is natuurlijk dat de kelder onder water stond. Een gelukje was dat ik nu weer een propere kelder heb ! Ik moest hem toch eens poetsen, voor de barbecue liefst. Want dat is een ideale koele berging voor als de koelkasten volzitten.
Het andere gelukje ... Toen ik met mijn laarzen aan, de keldertrap afdaalde, hoorde ik beneden in het water gespetter ... ??? ... Jawel, onderaan de trap was een muisje aan het zwemmen. Die zag mij natuurlijk komen en ze zwom naar de "droge" kant van de kelder. Maar ik had al een emmer en een vuilblik bij de hand. Op het droge kwam de muis niet zo snel vooruit : ze was geschrokken, kliedernat en misschien wel een beetje uitgeput vanwege al een tijdje niet gegeten. Met het vuilblik heb ik ze de emmer in gedirigeerd. En terwijl ik, een beetje nerveus toch, de muis in het oog hield om te zien of ze niet uit de emmer wou klimmen, ben ik ermee naar buiten gegaan en heb ze onder de beukenhaag losgelaten. Ze wou met mij terug naar de garage maar ik heb ze nog een duwtje in de juiste richting gegeven en ik hoop dat ze nu een plekje gevonden heeft tussen het graan in het veld.
Blij omdat ik een muisje gered had en omdat de kelder gepoetst was, heb ik nog even naar Kozze Wim gebeld. In de kelder was een van de buislampen namelijk raar aan het doen : ze flikkerde, ze siste en er drupte "ergens" een olieachtige substantie uit. Kozze heeft mij gerustgesteld : waarschijnlijk een condensator die het aan het begeven is. Niets gevaarlijks naar 't schijnt. Maar ik moet wel overwegen om mij een nieuwe lamp met armatuur aan te schaffen.
En terwijl ik met Kozze aan het bellen was, zag ik plots op het terras blauwe zakken staan. Jawel, de schildpadzandbak uit Diependaal was gearriveerd ! Toen ik in de kelder water aan het ruimen was had ik nog gedacht de deurbel te horen. Zeker was ik niet want ik was in de mening dat ik die bel daar veel beter zou kunnen horen. Ik had eens door het kelderraampje gekeken maar niets gezien. Cois vertelde mij later dat hij nogal nat werd onder de overlopende dakgoot aan de voordeur. Dus had hij de zandbak en de zakken zand maar uit het busje gehaald en op het terras gezet.
Joepie ! Nu hebben we een zandbak om in te spelen met de barbecue !!!
Dat was me gisteren het (on)weertje wel ! In Sterrebeek was alle dolomiet van de stoepen op straat terecht gekomen (oei ! op mijn stoep ligt ook dolomiet ...), in Moorsel viel alles goed mee, op de Coigesteenweg was de gemeente al modder aan het ruimen en in de Kruisstraat was er op het eerste zicht niet veel speciaals te zien. Er staat graan in het veld, dus dat houdt de modder wel op zijn plaats.
Binnen in huis heb ik eerst de toer van de deuren en ramen gedaan. Nogal een geluk dat ik mijn winterhanddoeken (tegen tocht en kou) nog niet weggenomen had. Eerlijk gezegd was ik die handdoeken al een beetje vergeten. Maar daardoor ben ik gered van een kleine overstroming in de logeerkamer : aan een van de vensters was de handdoek kletsnat maar verder was het water niet geraakt. Zelfs in de garage was geen spatje water naar binnen gekomen. De kelder had ik als laatste gehouden : ik wist gewoon dat het weer een avondje waterscheppen zou worden.
En, ja hoor ! In de voorste (en diepste) helft van de kelder stond een centimetertje of vier. Maar die routine kennen we onderhand al wel : enkele emmers, een vuilblik, een dweil en een aftrekker mee naar beneden genomen en ik was vertrokken voor anderhalf uur waterdragen. Met het vuilblik het water in een emmer scheppen, de volle emmer boven in het toilet uitgieten en ... van voren af aan herbeginnen.
Met de zesde en laatste emmer die ik opgeschept had, dacht ik de keldervloer te dweilen. Dat is niet doorgegaan : in een van de vele lege bakken in de kelder vond ik ettelijke half opgevreten en vergane muizenlijkjes. Die heb ik bij in die laatste emmer gekieperd om ze langs het toilet kwijt te geraken. En dus moest ik een emmer kraantjeswater gaan halen om de keldervloer een sopje te geven.
Vanwaar nu dat "ongeluk" en die "twee gelukjes" ? Wel, het ongeluk is natuurlijk dat de kelder onder water stond. Een gelukje was dat ik nu weer een propere kelder heb ! Ik moest hem toch eens poetsen, voor de barbecue liefst. Want dat is een ideale koele berging voor als de koelkasten volzitten.
Het andere gelukje ... Toen ik met mijn laarzen aan, de keldertrap afdaalde, hoorde ik beneden in het water gespetter ... ??? ... Jawel, onderaan de trap was een muisje aan het zwemmen. Die zag mij natuurlijk komen en ze zwom naar de "droge" kant van de kelder. Maar ik had al een emmer en een vuilblik bij de hand. Op het droge kwam de muis niet zo snel vooruit : ze was geschrokken, kliedernat en misschien wel een beetje uitgeput vanwege al een tijdje niet gegeten. Met het vuilblik heb ik ze de emmer in gedirigeerd. En terwijl ik, een beetje nerveus toch, de muis in het oog hield om te zien of ze niet uit de emmer wou klimmen, ben ik ermee naar buiten gegaan en heb ze onder de beukenhaag losgelaten. Ze wou met mij terug naar de garage maar ik heb ze nog een duwtje in de juiste richting gegeven en ik hoop dat ze nu een plekje gevonden heeft tussen het graan in het veld.
Blij omdat ik een muisje gered had en omdat de kelder gepoetst was, heb ik nog even naar Kozze Wim gebeld. In de kelder was een van de buislampen namelijk raar aan het doen : ze flikkerde, ze siste en er drupte "ergens" een olieachtige substantie uit. Kozze heeft mij gerustgesteld : waarschijnlijk een condensator die het aan het begeven is. Niets gevaarlijks naar 't schijnt. Maar ik moet wel overwegen om mij een nieuwe lamp met armatuur aan te schaffen.
En terwijl ik met Kozze aan het bellen was, zag ik plots op het terras blauwe zakken staan. Jawel, de schildpadzandbak uit Diependaal was gearriveerd ! Toen ik in de kelder water aan het ruimen was had ik nog gedacht de deurbel te horen. Zeker was ik niet want ik was in de mening dat ik die bel daar veel beter zou kunnen horen. Ik had eens door het kelderraampje gekeken maar niets gezien. Cois vertelde mij later dat hij nogal nat werd onder de overlopende dakgoot aan de voordeur. Dus had hij de zandbak en de zakken zand maar uit het busje gehaald en op het terras gezet.
Joepie ! Nu hebben we een zandbak om in te spelen met de barbecue !!!
maandag, juni 27, 2005
Goed nieuws ! ... Dacht ik toch ...
Vanmorgen zei men op de radio dat de berekeningsmodule van www.taxonweb.be vanaf vandaag werkt. Eindelijk zou ik mijn berekening kunnen maken en mijn aangifte versturen. Is dat ook al uit de voeten.
Mispoes ! Taxonweb zegt nog altijd "De berekeningsmodule is nog niet beschikbaar" ... Boe, boe, boe ... ! En dat ze nu niet komen zeggen dat het MIJN fout is, als ze weer zoveel achterstand hebben bij de belastingen !
En dan nu : Meutje's nieuwe Mixer. Vorige week heb ik in de Makro een nieuwe staafmixer gekocht, met klopper en hakmolen ! Zaterdag ging ik aan mijn wekelijks afwasje beginnen en ik dacht : laat mij maar gelijk de onderdelen van die nieuwe mixer afwassen, dan kan ik hem in de kast zetten."
Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb het hele spul uitgepakt en al de onderdelen in het afwaswater gegooid. En toen begon het te knagen ... Ah jaaaaa ! Want ik had weer niet eerst de gebruiksaanwijzing gelezen ! Foei ! En wat zie ik in het boekje : het motordeel van de hakmolen mag wel onder de kraan afgespoeld worden maar mag niet in het water gelegd worden. En het motordeel van de klopper mag alleen maar met een vochtig doekje gereinigd worden !!!
Grrrrretverdrie ! Zal ik het dan nooit leren ? Ik heb beide onderdelen snel uit de pompbak gehaald en ze een ganse dag op keukenpapier laten liggen. Er is geen druppel water uitgekomen, dat niet. En 's avonds heb ik, met een erwt in mijn gat, elk deel van mixer uitgeprobeerd. OEF ! Alles werkt !
En zeggen dat ik mij nog zo had voorgenomen om ALTIJD eerst de gebruiksaanwijzing te lezen ... 't Verstand komt niet voor de jaren : de jaren heb ik nu toch al een tijdje, niet ? Wanneer gaat dat verstand dan eens eindelijk komen ???
Vanmorgen zei men op de radio dat de berekeningsmodule van www.taxonweb.be vanaf vandaag werkt. Eindelijk zou ik mijn berekening kunnen maken en mijn aangifte versturen. Is dat ook al uit de voeten.
Mispoes ! Taxonweb zegt nog altijd "De berekeningsmodule is nog niet beschikbaar" ... Boe, boe, boe ... ! En dat ze nu niet komen zeggen dat het MIJN fout is, als ze weer zoveel achterstand hebben bij de belastingen !
En dan nu : Meutje's nieuwe Mixer. Vorige week heb ik in de Makro een nieuwe staafmixer gekocht, met klopper en hakmolen ! Zaterdag ging ik aan mijn wekelijks afwasje beginnen en ik dacht : laat mij maar gelijk de onderdelen van die nieuwe mixer afwassen, dan kan ik hem in de kast zetten."
Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb het hele spul uitgepakt en al de onderdelen in het afwaswater gegooid. En toen begon het te knagen ... Ah jaaaaa ! Want ik had weer niet eerst de gebruiksaanwijzing gelezen ! Foei ! En wat zie ik in het boekje : het motordeel van de hakmolen mag wel onder de kraan afgespoeld worden maar mag niet in het water gelegd worden. En het motordeel van de klopper mag alleen maar met een vochtig doekje gereinigd worden !!!
Grrrrretverdrie ! Zal ik het dan nooit leren ? Ik heb beide onderdelen snel uit de pompbak gehaald en ze een ganse dag op keukenpapier laten liggen. Er is geen druppel water uitgekomen, dat niet. En 's avonds heb ik, met een erwt in mijn gat, elk deel van mixer uitgeprobeerd. OEF ! Alles werkt !
En zeggen dat ik mij nog zo had voorgenomen om ALTIJD eerst de gebruiksaanwijzing te lezen ... 't Verstand komt niet voor de jaren : de jaren heb ik nu toch al een tijdje, niet ? Wanneer gaat dat verstand dan eens eindelijk komen ???
dinsdag, juni 21, 2005
Enkele weken geleden, had ik wat bloemenzaadjes in bakken gezaaid. En ja hoor, daar is al flink wat van uitgekomen !
Zaterdag heb ik de kleine plantjes uitgeplant. De capucientjes en de nachtschone gingen elk in een grote bloempot. Dat andere "onbekende" spul laat ik nog wat in de bak want het is nog veel te klein. Omdat de slakken toch geen capucientjes lusten, mocht die pot op mijn zonneterrasje, bij mijn overwinterde geranium die verdorie toch wel bloem aan het krijgen is zeker ! De pot met nachtschone heb ik wijselijk in de schouw op het grote terras gezet. Hopelijk zal het nog een tijdje duren voor de slakken daar lucht van krijgen ...
En langs mijn terras staan nog een heleboel potten en bakken met alleen potgrond in. Wie weet krijg ik binnenkort nog een zaai- of plantaandrang !
Nu kom ik gisterenavond thuis en zie dat de vogeltjes pretpark gespeeld hebben in die "lege" potten en bakken : de potgrond lag overal rondgestrooid. De nachtschone in de schouw had nog geen slakkenbezoek gekregen, oef. Maar ... de capucientjes waren allemaal verdwenen uit de pot naast de bloeiende geranium !!! De vogeltjes hadden ook die pot helemaal omgewoeld !
Jamaar zeg ... Da's niet eerlijk, hoor ! Gelukkig had ik nog 1 capucientje in een klein potje op de vensterbank gezet. Dat hebben die snoodaardjes blijkbaar nog niet gezien ... Hout vasthouden !
Zaterdag heb ik de kleine plantjes uitgeplant. De capucientjes en de nachtschone gingen elk in een grote bloempot. Dat andere "onbekende" spul laat ik nog wat in de bak want het is nog veel te klein. Omdat de slakken toch geen capucientjes lusten, mocht die pot op mijn zonneterrasje, bij mijn overwinterde geranium die verdorie toch wel bloem aan het krijgen is zeker ! De pot met nachtschone heb ik wijselijk in de schouw op het grote terras gezet. Hopelijk zal het nog een tijdje duren voor de slakken daar lucht van krijgen ...
En langs mijn terras staan nog een heleboel potten en bakken met alleen potgrond in. Wie weet krijg ik binnenkort nog een zaai- of plantaandrang !
Nu kom ik gisterenavond thuis en zie dat de vogeltjes pretpark gespeeld hebben in die "lege" potten en bakken : de potgrond lag overal rondgestrooid. De nachtschone in de schouw had nog geen slakkenbezoek gekregen, oef. Maar ... de capucientjes waren allemaal verdwenen uit de pot naast de bloeiende geranium !!! De vogeltjes hadden ook die pot helemaal omgewoeld !
Jamaar zeg ... Da's niet eerlijk, hoor ! Gelukkig had ik nog 1 capucientje in een klein potje op de vensterbank gezet. Dat hebben die snoodaardjes blijkbaar nog niet gezien ... Hout vasthouden !
vrijdag, juni 17, 2005
Gisteren heb ik een hele leuke dag doorgebracht met Els en Femke ! We hebben gebabbeld, naar mekaar gelachen, een wandelingetje door Dendermonde gemaakt, een ijsje gegeten, een beetje geweend, een lekkere pizza gegeten ... Voor ik het wist was het half tien en tijd om weer naar mijn huisje te gaan ...
Die ochtend had ik, met enkele opstoppingen op de Ring en in Asse, er 45 minuten over gedaan om naar Lebbeke te gaan. Eens benieuwd hoelang ik er op de terugreis zou over doen.
En tot aan Brussel ging alles goed op de weg. Maar, daar waar ik de E40/Ring dacht te betreden, moet er iets verkeerd gegaan zijn : plots zag ik dat ik de keuze had tussen Gent/Oostende of Bergen/Mons of Brussel/Koekelberg ! NEEEEEeeeeeeee .... ! Zucht ! Van terugdraaien was geen sprake meer dus, dan maar de "hard way" gekozen : Brussel/Koekelberg.
Met het zweet in de handen ben ik onder ongeveer alle tunnels van Brussel doorgereden. In de laatste tunnel ben ik even stout geweest en heb ik op het laatste nippertje, mits het activeren van mijn pinker weliswaar, een witte lijn overgestoken. Ah jaaaaaa ! Anders was ik vertrokken naar Namen en daar had ik echt geen zin meer in. Maar in mijn spiegel zag ik dat de BMW achter mij hetzelfde manoeuver uithaalde. Oef, ik zondigde dus niet alleen. Dat vind ik altijd een hele opluchting, hoewel het verboden blijft een volle witte lijn over te steken, natuurlijk ...
Om vijf na tien arriveerde ik in de Coige. Niet slecht gedaan, hé. In aanmerking genomen dat ik er nog een avondje Brusselen bij genomen had ! ;-)
Die ochtend had ik, met enkele opstoppingen op de Ring en in Asse, er 45 minuten over gedaan om naar Lebbeke te gaan. Eens benieuwd hoelang ik er op de terugreis zou over doen.
En tot aan Brussel ging alles goed op de weg. Maar, daar waar ik de E40/Ring dacht te betreden, moet er iets verkeerd gegaan zijn : plots zag ik dat ik de keuze had tussen Gent/Oostende of Bergen/Mons of Brussel/Koekelberg ! NEEEEEeeeeeeee .... ! Zucht ! Van terugdraaien was geen sprake meer dus, dan maar de "hard way" gekozen : Brussel/Koekelberg.
Met het zweet in de handen ben ik onder ongeveer alle tunnels van Brussel doorgereden. In de laatste tunnel ben ik even stout geweest en heb ik op het laatste nippertje, mits het activeren van mijn pinker weliswaar, een witte lijn overgestoken. Ah jaaaaaa ! Anders was ik vertrokken naar Namen en daar had ik echt geen zin meer in. Maar in mijn spiegel zag ik dat de BMW achter mij hetzelfde manoeuver uithaalde. Oef, ik zondigde dus niet alleen. Dat vind ik altijd een hele opluchting, hoewel het verboden blijft een volle witte lijn over te steken, natuurlijk ...
Om vijf na tien arriveerde ik in de Coige. Niet slecht gedaan, hé. In aanmerking genomen dat ik er nog een avondje Brusselen bij genomen had ! ;-)
donderdag, juni 09, 2005
Nie goe bezig ...
Gisteren was het woensdag en dus Blackadder om middernacht op Canvas. "Blackadder ? Daar blijf ik niet voor op ! Ik zal de DVD's wel gaan kopen." ... Ik hoor het mij nog zò denken, niet langer dan een week geleden.
Maar gisteren zag ik wel enkele films in het programmablaadje staan die mij interesseerden. En Pierre, wat is het dan uiteindelijk geworden ? Van negen tot half elf, op TCM "Buddy Buddy" met Jack Lemmon en Walter Matthau. Daarna begon om elf uur "The Naked Gun 2 1/2" op VT4. Toen die gedaan was om half één, heb ik toch maar naar nog een stukje van "Blackadder" gekeken. En dan is het fout gelopen ... want ik ben beginnen zappen ! En wat zag mijn lodderig oog ? Op BBC1 was "The Legend of Tarzan, Lord of the Apes bezig" !
Helaas, driewerf helaas ... Ik ben blijven hangen aan Christopher Lambert. Maar niet tot het bittere einde (2.25 uur), wees gerust ! Om twee uur kreeg ik zo een gevoel van "ik zit hier in de verkeerde kamer" en ben dan maar, twee deuren verder, in mijn bed gekropen. Ik viel tamelijk snel in slaap, tot half vijf : dan werd ik wakker van het gekwinkeleer van de vogeltjes ! Na mij nog eens omgedraaid te hebben, ben ik om kwart na zes weer wakker geschoten en ben ik dan maar opgestaan. En nu ben ik moe, moe, moe ...
Was televisie vroeger niet iets om bij uit te rusten ... ? ...
Gisteren was het woensdag en dus Blackadder om middernacht op Canvas. "Blackadder ? Daar blijf ik niet voor op ! Ik zal de DVD's wel gaan kopen." ... Ik hoor het mij nog zò denken, niet langer dan een week geleden.
Maar gisteren zag ik wel enkele films in het programmablaadje staan die mij interesseerden. En Pierre, wat is het dan uiteindelijk geworden ? Van negen tot half elf, op TCM "Buddy Buddy" met Jack Lemmon en Walter Matthau. Daarna begon om elf uur "The Naked Gun 2 1/2" op VT4. Toen die gedaan was om half één, heb ik toch maar naar nog een stukje van "Blackadder" gekeken. En dan is het fout gelopen ... want ik ben beginnen zappen ! En wat zag mijn lodderig oog ? Op BBC1 was "The Legend of Tarzan, Lord of the Apes bezig" !
Helaas, driewerf helaas ... Ik ben blijven hangen aan Christopher Lambert. Maar niet tot het bittere einde (2.25 uur), wees gerust ! Om twee uur kreeg ik zo een gevoel van "ik zit hier in de verkeerde kamer" en ben dan maar, twee deuren verder, in mijn bed gekropen. Ik viel tamelijk snel in slaap, tot half vijf : dan werd ik wakker van het gekwinkeleer van de vogeltjes ! Na mij nog eens omgedraaid te hebben, ben ik om kwart na zes weer wakker geschoten en ben ik dan maar opgestaan. En nu ben ik moe, moe, moe ...
Was televisie vroeger niet iets om bij uit te rusten ... ? ...
donderdag, juni 02, 2005
Zo, dat is leuk ... ! Om kwart voor tien, kregen we hier vanochtend bericht dat ons systeem voor de volgende 9 uren plat ligt. Er zijn hardware problemen in de States ... En wij zitten nog wel midden in een "close" ... !!!
Maar, niet getreurd : dan heb ik tijd om hier wat te schrijven ... :-))))
Jawel, dames en heren : Meutje heeft gisteren naar Blackadder gekeken ! Ten dien einde heb ik tot half tien in de tuin gewerkt. Dan heb ik van half elf tot middernacht gezapt en toen kon ik eindelijk naar één van mijn lievelingsseries kijken. Maar of ik het er nu voor over heb om dat ELKE woensdag te doen ... ? 'k Denk het niet. 't Lijkt mij interessanter om de DVD van Blackadder te kopen en ernaar te kijken als ik goesting heb ...
Het tuinwerk gisteren was heel plezant. Alleen ... de grond is en blijft heel LAAG ... Bijgevolg heb ik vandaag de indruk dat mijn benen eraf gaan vallen. Mijn molekens, jong !
Ik was begonnen op de stoep. Mijn zevenblad bleef gestadig oprukken naar de stoeprand, zodat er steeds minder plaats overbleef voor de voetgangers die mijn huisje passeren. Dat is ondertussen opgelost : zevenblad op de composthoop en de voetgangers hebben nu weer wat meer ruimte.
Toen kwam zusje met haar man de hakselaar brengen. Die heb ik nodig voor mijn "zandbakschildpadbadproject". Ik zou graag, tegen de barbecue (13 augustus), de zandbakschildpad van Maarten in mijn tuin geïnstalleerd krijgen, als vogel- en plantenbadje. Hoog tijd dus om daaraan te beginnen !
En tegelijk ging schoonbroer eens kijken waarom ik BBC1 niet fatsoenlijk op mijn TV'tje kan krijgen. Wel, mits het uittrekken en anders aansluiten van enkele draadjes, kan ik u met trots melden dat ik nu heel goed naar BBC1 kan kijken ! Dank u, schoonbroer !
Er is echter een ander klein probleempje opgedoken : nu werkt mijn radio niet meer ... :-(
We zijn er achter gekomen dat ik al twintig jaar naar de radio ... euh ... KIJK ... Ik leg uit : mijn radio zit al twintig jaar in de uitgang waar het TV signaal uitkomt ! De heeft tot nu toe altijd goed gewerkt, daar niet van. Maar nu krijg ik maar 1 post meer : Studio Brussel. Volgens schoonbroer moet ik alle andere posten weer gaan zoeken. Ze zouden op de verkeerde frequentie (niet-kabel) geprogrammeerd zijn. Slecht nieuws, broer : ik heb de frequentielijst afgedrukt en ... mijn posten zaten wel degelijk op de kabel frequentie.
Dat wordt nog een beetje zoeken, vrees ik ...
In alle geval, toen zusje en haar man vertrokken waren, deed ik nog een toertje door de tuin. Hier en daar zag ik nog wat onkruid staan dat zich niet op tijd weggestopt had. Van 't een kwam 't ander, voor ik het wist zat ik op mijn knieën en heb ik nog verder onkruid gewied tot half tien.
Al bij al was het gisteren een heel leuke avond, dus !
Maar, niet getreurd : dan heb ik tijd om hier wat te schrijven ... :-))))
Jawel, dames en heren : Meutje heeft gisteren naar Blackadder gekeken ! Ten dien einde heb ik tot half tien in de tuin gewerkt. Dan heb ik van half elf tot middernacht gezapt en toen kon ik eindelijk naar één van mijn lievelingsseries kijken. Maar of ik het er nu voor over heb om dat ELKE woensdag te doen ... ? 'k Denk het niet. 't Lijkt mij interessanter om de DVD van Blackadder te kopen en ernaar te kijken als ik goesting heb ...
Het tuinwerk gisteren was heel plezant. Alleen ... de grond is en blijft heel LAAG ... Bijgevolg heb ik vandaag de indruk dat mijn benen eraf gaan vallen. Mijn molekens, jong !
Ik was begonnen op de stoep. Mijn zevenblad bleef gestadig oprukken naar de stoeprand, zodat er steeds minder plaats overbleef voor de voetgangers die mijn huisje passeren. Dat is ondertussen opgelost : zevenblad op de composthoop en de voetgangers hebben nu weer wat meer ruimte.
Toen kwam zusje met haar man de hakselaar brengen. Die heb ik nodig voor mijn "zandbakschildpadbadproject". Ik zou graag, tegen de barbecue (13 augustus), de zandbakschildpad van Maarten in mijn tuin geïnstalleerd krijgen, als vogel- en plantenbadje. Hoog tijd dus om daaraan te beginnen !
En tegelijk ging schoonbroer eens kijken waarom ik BBC1 niet fatsoenlijk op mijn TV'tje kan krijgen. Wel, mits het uittrekken en anders aansluiten van enkele draadjes, kan ik u met trots melden dat ik nu heel goed naar BBC1 kan kijken ! Dank u, schoonbroer !
Er is echter een ander klein probleempje opgedoken : nu werkt mijn radio niet meer ... :-(
We zijn er achter gekomen dat ik al twintig jaar naar de radio ... euh ... KIJK ... Ik leg uit : mijn radio zit al twintig jaar in de uitgang waar het TV signaal uitkomt ! De heeft tot nu toe altijd goed gewerkt, daar niet van. Maar nu krijg ik maar 1 post meer : Studio Brussel. Volgens schoonbroer moet ik alle andere posten weer gaan zoeken. Ze zouden op de verkeerde frequentie (niet-kabel) geprogrammeerd zijn. Slecht nieuws, broer : ik heb de frequentielijst afgedrukt en ... mijn posten zaten wel degelijk op de kabel frequentie.
Dat wordt nog een beetje zoeken, vrees ik ...
In alle geval, toen zusje en haar man vertrokken waren, deed ik nog een toertje door de tuin. Hier en daar zag ik nog wat onkruid staan dat zich niet op tijd weggestopt had. Van 't een kwam 't ander, voor ik het wist zat ik op mijn knieën en heb ik nog verder onkruid gewied tot half tien.
Al bij al was het gisteren een heel leuke avond, dus !
woensdag, juni 01, 2005
Gisteren, dinsdag, te lang gewerkt. Dus toen ik 's avonds thuis kwam, heb ik er korte metten mee gemaakt : fleece aangetrokken en een wandeling gaan maken !
Het was prachtig : de zon die langzaam (en dan plots toch wel snel) onderging ... De mist die uit de velden opsteeg ... De vogeltjes die hun laatste liedje van de dag ingezet hadden ... En 't stikt daar in de Coige van Suskewieten (vinken) ! Ofwel zijn zij de nachtbrakers onder onze gevederde vriendjes en was de rest zijn kopkussen al aan het opschudden. Overal waar ik langs kwam hoorde ik ze bezig : Suskewiet ! Suskewiet !
Mijn wandelingetje heeft zo een twintigtal minuten geduurd. Ik had de kleine toer genomen : teruggekomen langs het weggetje dat uitgeeft rechtover Buur Bunker. Ik WIST dat het geregend had en dat het in dat weggetje niet mooi zou zijn. Maar ik wou het toch eens proberen. En het viel nog mee : er was niet teveel modder. Maar er was wel veel kletsnat en meer dan kniehoog gras ... Dus kwam ik thuis met natte voeten en benen. Prettig detail : alleen de voorkant van mijn broekspijpen was nat !
Ik heb mijn schoenen onder de kraan gehouden (waardoor ze nog een beetje natter werden) en vol krantenpapier gestopt. Vanmorgen zagen ze er prima uit, dank u. Maar het wordt misschien toch tijd om mijn nieuwe schoenen (die nog maar anderhalf jaar of zo in de kast staan) eens aan te trekken.
Op de wandeling ben ik duuuuuzenden slakken tegengekomen, op de stoepen en straten. Tiens, da's nog eens een idee : ik kon thuis ook eens op slakkenjacht gaan. En gij gelooft dat ! Twee (2) miezerige verloren gelopen slakken hebben ik in mijn tuin kunnen pakken. Ge ziet, als er niets te vreten valt, ziet ge dus niet. De ondankbare schepsels ...
Terwijl ik aan het overwegen was hoe ik mij van deze twee slijmerds zou ontdoen zaten ze samen in de groentenafvalemmer af te wachten. Ach wat ! De wandeling had blijkbaar ook mijn geest wat opgeklaard en ik heb ze, elk met hun eigen witloofblaadje waar ze zich krampachtig aan vastklemden, over de haag in het veld gegooid. Misschien blijven ze weg, nu ze gezien hebben dat er geen lekkere slakkenhapjes in mijn tuin te vinden zijn. Of misschien zitten ze er morgen weer ??? Dat moeten ze zelf maar weten ...
En vannacht (0.05) begint op Canvas de BBC serie Blackadder ! Ben eens benieuwd of het mij zal lukken om er naar te kijken ...
Ik ga nu in elk geval verder met weer maar eens een smerige ingewikkelde "close". En ik hoop van jullie NIET hetzelfde ...
Het was prachtig : de zon die langzaam (en dan plots toch wel snel) onderging ... De mist die uit de velden opsteeg ... De vogeltjes die hun laatste liedje van de dag ingezet hadden ... En 't stikt daar in de Coige van Suskewieten (vinken) ! Ofwel zijn zij de nachtbrakers onder onze gevederde vriendjes en was de rest zijn kopkussen al aan het opschudden. Overal waar ik langs kwam hoorde ik ze bezig : Suskewiet ! Suskewiet !
Mijn wandelingetje heeft zo een twintigtal minuten geduurd. Ik had de kleine toer genomen : teruggekomen langs het weggetje dat uitgeeft rechtover Buur Bunker. Ik WIST dat het geregend had en dat het in dat weggetje niet mooi zou zijn. Maar ik wou het toch eens proberen. En het viel nog mee : er was niet teveel modder. Maar er was wel veel kletsnat en meer dan kniehoog gras ... Dus kwam ik thuis met natte voeten en benen. Prettig detail : alleen de voorkant van mijn broekspijpen was nat !
Ik heb mijn schoenen onder de kraan gehouden (waardoor ze nog een beetje natter werden) en vol krantenpapier gestopt. Vanmorgen zagen ze er prima uit, dank u. Maar het wordt misschien toch tijd om mijn nieuwe schoenen (die nog maar anderhalf jaar of zo in de kast staan) eens aan te trekken.
Op de wandeling ben ik duuuuuzenden slakken tegengekomen, op de stoepen en straten. Tiens, da's nog eens een idee : ik kon thuis ook eens op slakkenjacht gaan. En gij gelooft dat ! Twee (2) miezerige verloren gelopen slakken hebben ik in mijn tuin kunnen pakken. Ge ziet, als er niets te vreten valt, ziet ge dus niet. De ondankbare schepsels ...
Terwijl ik aan het overwegen was hoe ik mij van deze twee slijmerds zou ontdoen zaten ze samen in de groentenafvalemmer af te wachten. Ach wat ! De wandeling had blijkbaar ook mijn geest wat opgeklaard en ik heb ze, elk met hun eigen witloofblaadje waar ze zich krampachtig aan vastklemden, over de haag in het veld gegooid. Misschien blijven ze weg, nu ze gezien hebben dat er geen lekkere slakkenhapjes in mijn tuin te vinden zijn. Of misschien zitten ze er morgen weer ??? Dat moeten ze zelf maar weten ...
En vannacht (0.05) begint op Canvas de BBC serie Blackadder ! Ben eens benieuwd of het mij zal lukken om er naar te kijken ...
Ik ga nu in elk geval verder met weer maar eens een smerige ingewikkelde "close". En ik hoop van jullie NIET hetzelfde ...
maandag, mei 23, 2005
Zaterdag was ik in Merelbeke. Wij gingen 's avonds naar De Toverdoos in Gent voor de vernissage van enkele kunstwerken van Kozzinneke Hilde en enkele collega-artiesten. 't Waren mooie werken, de receptie was goed georganiseerd met lekkere hapjes en drankjes en het was een leuke avond.
Ik bleef natuurlijk in Merelbeke logeren. Ten dien einde had grote zus mij vorige woensdag nog gebeld : zij zouden zondagochtend meegaan op een dauwtrip van Natuurpunt. Mocht ik interesse hebben, dan moest ik dat even zeggen want er moest ingeschreven worden voor een ontbijt met koffiekoeken. Dat betekende ook dat we moesten opstaan om 4 uur voor een wandeling van vijf tot acht. Maar ik mocht ook blijven uitslapen, hoor ! Geen probleem.
Woensdagavond antwoordde ik zus dat ik maar gewoon in bed zou blijven liggen. Maar het idee van die dauwtrip bleef in mijn hoofd rondspoken. En donderdagochtend heb ik toch maar even naar Merelbeke gebeld : of de koeken al besteld waren ? Neen ? O.K. Zet mij dan maar bij op het lijstje !
En ben ik nu even blij dat ik "ja" gezegd heb ! 't Was wel even op de tanden bijten, zondagmorgen om vier uur ... Maar de wandeling was zeker de moeite waard ! Er waren een stuk of 25 deelnemers. Samen met enkele natuurgidsen trokken we door Zevergem. Regelmatig bleven we staan om naar de ontwakende vogels te luisteren. Prachtig ! En gedurende de ganse wandeling kregen we uitleg van de gidsen, over van alles en nog wat.
't Werd even spannend toen we langs een watertje aan het strompelen waren. De dame voor mij zakte tot aan de kuiten in de modder en ik bleef er met mijn hand in een "pinnekesdraad" hangen. Om acht uur werden we dan ontvangen in één van de vervallen gebouwtjes op het domein van graaf de Hemptinne voor een ontbijt met koeken, koffie en chocomelk. Neen, het was niet de graaf die het ontbijt verzorgde. Eén van de natuurgidsen woont namelijk op dat domein. Terwijl wij van de natuur aan het genieten waren, had zijn echtgenote in een bijgebouw alles voor het ontbijt in gereedheid gebracht.
Een piekfijne organisatie, een schitterende wandeling met veel uitleg, allemaal toffe mensen die in het bos doodstil stonden te luisteren en te kijken naar de wielewaal, de koekoek, de zanglijster, de bosuil ... (te veel om op te noemen !) ... Meer moest dat niet zijn !
Ik heb mij nu voorgenomen om zelf eens regelmatig een dauwtrip te doen in de omgeving van mijn huisje : natuur genoeg en de beestjes zal ik zelf wel allemaal ontdekken !
Zoals vanochtend, bijvoorbeeld ... Ik stond mijn glaasje melk te drinken en zag door het keukenraam dat er "iets" op de voederplank van de rotte appeltjes aan het smullen was. Tiens, wat zou dat voor een vogeltje zijn ? En 't zit zo stilletjes ... ? Ah neen, verdorie ! Dat was helemaal geen vogeltje : het was een muisje !!! Hoe die akrobaat op die voederplank geraakt is, ben ik even gaan onderzoeken voor ik naar kantoor vertrok. Waarschijnlijk kruipt de muis in een boompje waarvan de piepdunne takjes tot tegen de voederplank hangen. Tenzij het Super-Klim-Muis is, die onderste boven over de onderkant van de voederplank kan lopen ... !
En, Pierre, gaat het deze week mooi weer zijn ? Ik weet het niet, we zullen wel zien ... Ik heb in elk geval al een heleboel binnen- en buitenactiviteiten op het programma staan voor deze week !!!
Ik hoop van jullie hetzelfde en wens iedereen nog een prettige week !
Ik bleef natuurlijk in Merelbeke logeren. Ten dien einde had grote zus mij vorige woensdag nog gebeld : zij zouden zondagochtend meegaan op een dauwtrip van Natuurpunt. Mocht ik interesse hebben, dan moest ik dat even zeggen want er moest ingeschreven worden voor een ontbijt met koffiekoeken. Dat betekende ook dat we moesten opstaan om 4 uur voor een wandeling van vijf tot acht. Maar ik mocht ook blijven uitslapen, hoor ! Geen probleem.
Woensdagavond antwoordde ik zus dat ik maar gewoon in bed zou blijven liggen. Maar het idee van die dauwtrip bleef in mijn hoofd rondspoken. En donderdagochtend heb ik toch maar even naar Merelbeke gebeld : of de koeken al besteld waren ? Neen ? O.K. Zet mij dan maar bij op het lijstje !
En ben ik nu even blij dat ik "ja" gezegd heb ! 't Was wel even op de tanden bijten, zondagmorgen om vier uur ... Maar de wandeling was zeker de moeite waard ! Er waren een stuk of 25 deelnemers. Samen met enkele natuurgidsen trokken we door Zevergem. Regelmatig bleven we staan om naar de ontwakende vogels te luisteren. Prachtig ! En gedurende de ganse wandeling kregen we uitleg van de gidsen, over van alles en nog wat.
't Werd even spannend toen we langs een watertje aan het strompelen waren. De dame voor mij zakte tot aan de kuiten in de modder en ik bleef er met mijn hand in een "pinnekesdraad" hangen. Om acht uur werden we dan ontvangen in één van de vervallen gebouwtjes op het domein van graaf de Hemptinne voor een ontbijt met koeken, koffie en chocomelk. Neen, het was niet de graaf die het ontbijt verzorgde. Eén van de natuurgidsen woont namelijk op dat domein. Terwijl wij van de natuur aan het genieten waren, had zijn echtgenote in een bijgebouw alles voor het ontbijt in gereedheid gebracht.
Een piekfijne organisatie, een schitterende wandeling met veel uitleg, allemaal toffe mensen die in het bos doodstil stonden te luisteren en te kijken naar de wielewaal, de koekoek, de zanglijster, de bosuil ... (te veel om op te noemen !) ... Meer moest dat niet zijn !
Ik heb mij nu voorgenomen om zelf eens regelmatig een dauwtrip te doen in de omgeving van mijn huisje : natuur genoeg en de beestjes zal ik zelf wel allemaal ontdekken !
Zoals vanochtend, bijvoorbeeld ... Ik stond mijn glaasje melk te drinken en zag door het keukenraam dat er "iets" op de voederplank van de rotte appeltjes aan het smullen was. Tiens, wat zou dat voor een vogeltje zijn ? En 't zit zo stilletjes ... ? Ah neen, verdorie ! Dat was helemaal geen vogeltje : het was een muisje !!! Hoe die akrobaat op die voederplank geraakt is, ben ik even gaan onderzoeken voor ik naar kantoor vertrok. Waarschijnlijk kruipt de muis in een boompje waarvan de piepdunne takjes tot tegen de voederplank hangen. Tenzij het Super-Klim-Muis is, die onderste boven over de onderkant van de voederplank kan lopen ... !
En, Pierre, gaat het deze week mooi weer zijn ? Ik weet het niet, we zullen wel zien ... Ik heb in elk geval al een heleboel binnen- en buitenactiviteiten op het programma staan voor deze week !!!
Ik hoop van jullie hetzelfde en wens iedereen nog een prettige week !
donderdag, mei 12, 2005
... Inderdaad ... Nu is het wel heeeeeeeel lang geleden ...
Er gebeurt wel vanalles met mij, leuke en minder leuke dingen. Maar ik vind het allemaal niet interessant meer. Zeker niet om hier op te schrijven ... Hoe zou dat toch komen, dokter ?
Wel, ik denk dat ik een beetje gedeprimeerd ben, een beetje burn-out heb ... Ik laat alles zomaar wat gebeuren, zeker ? Op kantoor is het al helemaal niet meer leuk de laatste weken. Dus heb ik wijselijk besloten om "uit te treden" en alleen nog in den vleze aanwezig te zijn. En voor de rest : allemaal DE POT OP !!!
Zo ... dat lucht op ! En nu het zonnetje ook nog schijnt, gaat het precies al een beetje beter ! Dus ... En, Pierre, wat valt er zoal voor in de Coige ?
Wel ... Zaterdagavond ben ik (nog maar eens) door mijn rugje gevallen. (Lap ! Dat begint hier al goed !) Ik wou gewoon een paar schoenen van een stoel nemen en TSJAK ! Daar stond ik dan : niets kon ik nog bewegen. Ik heb zo een kwartiertje uitgeprobeerd hoe ik terug in gang kon geraken, sukkelde tot in de keuken om medicijnen te nemen, ben verder de trap op gekropen en heb mij in bed laten vallen. Weer UIT dat bed geraken, dat was het grootste probleem. Verder kon ik mij tamelijk voortbewegen, zolang ik mijn bovenlijf maar in een hoek van 90 graden hield ten opzichte van mijn benen.
Van de zondag heb ik niet veel gezien : af en toe naar toilet, even wat medicijn nemen en verder terug het bed in ... Zaterdag had ik wijselijk De Da Vinci Code (Dan Brown) mee naar boven genomen. Wel, maandagmiddag had ik dat boek uit. Goed boek, trouwens. En dan ben ik aan El Negro en Ik (Gouden Uil 2005) begonnen. En dat was dinsdagochtend uitgelezen. Ook niet slecht.
Maandagnamiddag is de dokter eens komen kijken "of ik wel goed bezig was". Dinsdag is broertje dan met mij rondgereden : naar de apotheker, naar de bank centjes halen en naar de dokter om mijn achterstallige schuld in de bus te gaan steken. Want ik had maandag maar 25 EURO in huis en een huisbezoek kost tegenwoordig 29 EURO !!!
Sinds woensdag speel ik nu de Wandelende Jood op kantoor. Ik mag niet te lang blijven zitten want het is ab-so-luut geen elegant zicht om mij dan terug op gang te zien komen ...
En met al die ambras, zou ik het GROTE NIEUWS nog vergeten : maandagvoormiddag werd Femke geboren ! Weer een bloem van een (achter?)nichtje voor de Meut. En ze heeft zelfs al een eigen fotoalbum ! Ga het eens bekijken bij www.bambolino.be. Zoeken op Femke/090505. (met dank aan Tante Lief voor de informatie)
Ik kan niet wachten om de schat eens goed te kunnen knuffelen ... Allez rug, werk eens een beetje mee ...
Er gebeurt wel vanalles met mij, leuke en minder leuke dingen. Maar ik vind het allemaal niet interessant meer. Zeker niet om hier op te schrijven ... Hoe zou dat toch komen, dokter ?
Wel, ik denk dat ik een beetje gedeprimeerd ben, een beetje burn-out heb ... Ik laat alles zomaar wat gebeuren, zeker ? Op kantoor is het al helemaal niet meer leuk de laatste weken. Dus heb ik wijselijk besloten om "uit te treden" en alleen nog in den vleze aanwezig te zijn. En voor de rest : allemaal DE POT OP !!!
Zo ... dat lucht op ! En nu het zonnetje ook nog schijnt, gaat het precies al een beetje beter ! Dus ... En, Pierre, wat valt er zoal voor in de Coige ?
Wel ... Zaterdagavond ben ik (nog maar eens) door mijn rugje gevallen. (Lap ! Dat begint hier al goed !) Ik wou gewoon een paar schoenen van een stoel nemen en TSJAK ! Daar stond ik dan : niets kon ik nog bewegen. Ik heb zo een kwartiertje uitgeprobeerd hoe ik terug in gang kon geraken, sukkelde tot in de keuken om medicijnen te nemen, ben verder de trap op gekropen en heb mij in bed laten vallen. Weer UIT dat bed geraken, dat was het grootste probleem. Verder kon ik mij tamelijk voortbewegen, zolang ik mijn bovenlijf maar in een hoek van 90 graden hield ten opzichte van mijn benen.
Van de zondag heb ik niet veel gezien : af en toe naar toilet, even wat medicijn nemen en verder terug het bed in ... Zaterdag had ik wijselijk De Da Vinci Code (Dan Brown) mee naar boven genomen. Wel, maandagmiddag had ik dat boek uit. Goed boek, trouwens. En dan ben ik aan El Negro en Ik (Gouden Uil 2005) begonnen. En dat was dinsdagochtend uitgelezen. Ook niet slecht.
Maandagnamiddag is de dokter eens komen kijken "of ik wel goed bezig was". Dinsdag is broertje dan met mij rondgereden : naar de apotheker, naar de bank centjes halen en naar de dokter om mijn achterstallige schuld in de bus te gaan steken. Want ik had maandag maar 25 EURO in huis en een huisbezoek kost tegenwoordig 29 EURO !!!
Sinds woensdag speel ik nu de Wandelende Jood op kantoor. Ik mag niet te lang blijven zitten want het is ab-so-luut geen elegant zicht om mij dan terug op gang te zien komen ...
En met al die ambras, zou ik het GROTE NIEUWS nog vergeten : maandagvoormiddag werd Femke geboren ! Weer een bloem van een (achter?)nichtje voor de Meut. En ze heeft zelfs al een eigen fotoalbum ! Ga het eens bekijken bij www.bambolino.be. Zoeken op Femke/090505. (met dank aan Tante Lief voor de informatie)
Ik kan niet wachten om de schat eens goed te kunnen knuffelen ... Allez rug, werk eens een beetje mee ...
woensdag, april 20, 2005
Vandaag is het mijn geluksdag !
Ik had een lange middagpauze want ik moest met mijn nieuw brilleke naar Leuven : er was een fluppeke van mijn oortje gevallen en dat moest gerepareerd worden. Want zonder dat fluppeke, was dat oortje gewoonweg een gaatje in mijn schedel aan het boren ...
De brillenmeneer was heel vriendelijk, heeft mijn oortje hersteld en zich verontschuldigd voor het schoonheidsfoutje aan mijn nieuwe bril.
Redelijk rap was ik alweer Leuven uit en ik besloot terug naar kantoor te rijden via de steenweg, ipv langs de autostrade. In Herent dacht ik zo bij mijn eigen zelve : "Als ik nu eens langs Speedy ging, met mijn rammelende uitlaat ?"
Broertje had er mij gisteren nog op gewezen dat mijn uitlaat lawaai maakte. In de wagen hoorde ik dat ook wel. En ik dacht nog : "Een van deze dagen, laat ik die uitlaat eens ergens op de openbare weg achter ...". Vanmiddag had ik in Leuven met het raam open gereden en zo hoorde ik het gekletter van mijn uitlaat duidelijk door de straten echoën. Zo horen voetgangers en fietsers mij goed aankomen, natuurlijk. Maar ik werd er toch een beetje verlegen van ...
Dus, zo gezegd, zo gedaan. En, ja hoor, Speedy is ook open op het middaguur ! Daar was weer een vriendelijke meneer die wel eens wou kijken wat er scheelde aan mijn uitlaat. 't Was iets van niks : een of ander ijzeren plaatje dat tegen een ander ijzeren plaatje lag te rammelen. Niks ergs, mijn uitlaat kon nog wel enkele jaren mee. De Speedy meneer wou dat ook dadelijk herstellen voor mij. Dat was niet simpel omdat de uitlaat nog warm was. Maar met goede moed ging hij aan het werk en een half uurtje later was het gefikst. Ik mocht doorrijden en hoefde NIKS te betalen !
Misschien vanavond nog eens langs gaan bij de krantenboer om nog een lotto in te vullen ?
Ik had een lange middagpauze want ik moest met mijn nieuw brilleke naar Leuven : er was een fluppeke van mijn oortje gevallen en dat moest gerepareerd worden. Want zonder dat fluppeke, was dat oortje gewoonweg een gaatje in mijn schedel aan het boren ...
De brillenmeneer was heel vriendelijk, heeft mijn oortje hersteld en zich verontschuldigd voor het schoonheidsfoutje aan mijn nieuwe bril.
Redelijk rap was ik alweer Leuven uit en ik besloot terug naar kantoor te rijden via de steenweg, ipv langs de autostrade. In Herent dacht ik zo bij mijn eigen zelve : "Als ik nu eens langs Speedy ging, met mijn rammelende uitlaat ?"
Broertje had er mij gisteren nog op gewezen dat mijn uitlaat lawaai maakte. In de wagen hoorde ik dat ook wel. En ik dacht nog : "Een van deze dagen, laat ik die uitlaat eens ergens op de openbare weg achter ...". Vanmiddag had ik in Leuven met het raam open gereden en zo hoorde ik het gekletter van mijn uitlaat duidelijk door de straten echoën. Zo horen voetgangers en fietsers mij goed aankomen, natuurlijk. Maar ik werd er toch een beetje verlegen van ...
Dus, zo gezegd, zo gedaan. En, ja hoor, Speedy is ook open op het middaguur ! Daar was weer een vriendelijke meneer die wel eens wou kijken wat er scheelde aan mijn uitlaat. 't Was iets van niks : een of ander ijzeren plaatje dat tegen een ander ijzeren plaatje lag te rammelen. Niks ergs, mijn uitlaat kon nog wel enkele jaren mee. De Speedy meneer wou dat ook dadelijk herstellen voor mij. Dat was niet simpel omdat de uitlaat nog warm was. Maar met goede moed ging hij aan het werk en een half uurtje later was het gefikst. Ik mocht doorrijden en hoefde NIKS te betalen !
Misschien vanavond nog eens langs gaan bij de krantenboer om nog een lotto in te vullen ?
dinsdag, maart 29, 2005
Met de bus naar Leuven.
Het boek dat ik besteld had was toegekomen en ik had nog een kortingsbon voor een boek bij De Standaard. Daarbij had ik verlof op Goede Vrijdag en dus leek me dat een goede dag om nog eens met de bus naar Leuven te gaan.
Ik vertrok thuis om 9.15 u zodat ik om 9.30 aan de bushalte stond. Een 10-tal minuten later, stapte ik in de 410, expresslijn naar Leuven, die één keer stopt in Leefdaal, één keer in Bertem en dan, via de ring naar het station in Leuven gaat. Ik had er eigenlijk op gerekend om aan het Fochplein af te stappen maar bon ... Blijkbaar kreeg ik hiervoor afslag want de chauffeur zei "1,40 EURO". Ik gaf hem 1,50 EURO en ik kreeg zowaar 0,30 EURO terug ! Toch had ik een ticketje voor 1,40 EURO. Hoe kan die man zijn kas ooit kloppen ... ?
Iets voor 10 uur arriveerde ik in Leuven, net op tijd om de meeste winkels te zien opengaan. In de Diestsestraat haalde ik mijn bestelde boekje op en bij De Standaard haalde ik mijn boek-met-kortingsbon. Daarna ging het naar het Fochplein voor de bus naar huis.
Ik rekende op een 410 of een 317. Maar nu stopte daar toch eerst een 315, zeker ? Ik vroeg aan de chauffeuse : "Leefdaal Oud Station ?" Met haar stralendste glimlach knikte ze ja en rekende mij 1,40 EURO aan. Tot aan de verkeerswisselaar in Bertem ging alles goed. Maar daar verliet de bus echter de Tervuurse Steenweg en begon aan zijn rit langs de Dorpsstraat. Ik dacht nog : "Geen paniek ! Ik zit op een boemeltje." In Leefdaal zou de bus wel weer op de steenweg komen, zodat ik alsnog aan Oud Station zou kunnen afstappen. Helaas, driewerf helaas ! Aan de Mezenstraat kreeg ik in de mot dat de bus helemaal niet van plan was om weer naar de steenweg te rijden. Hij volgde gewoon de Dorpsstraat, richting Vossem !...
Na even mijn busboekje en -plannetje geraadpleegd te hebben, wist ik wat mij te doen stond : zodra de bus in Vossem op de Tervuurse Steenweg zou komen, moest ik maken dat ik er als de bliksem afstapte ! Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik dan, moederziel alleen, te koekeloeren in Vossem. Waarschijnlijk kon ik met mijn ticket wel een 317 naar Leefdaal terug nemen. Maar ik had mijn portie busrijden voor die dag wel gehad en besloot tevoet naar huis te gaan.
Jammer genoeg moest ik een groot stuk afleggen langs een nog niet heraangelegde steenweg, zonder voetpad die naam waardig, dus. Maar ik ben heelhuids thuis geraakt. Om 11.30 u was ik in Vossem afgestapt en, na een kortere weg door het Hammeveld genomen te hebben, kon ik om 12.00 u de sleutel in de voordeur steken. Moe, moe, moe ... dat wel ...
Een kwartiertje later gaat de bel "DING, DONG" ! Daar stond ons broertje voor de deur ! Hij was komen fietsen vanuit Diependaal tot in Coige !!! Ik had hem 's morgens nog een mailtje gestuurd om hem te verwittigen dat ik naar Leuven ging en pas rond de middag zou thuis zijn. Maar dat had hij niet meer gelezen. Hij was zomaar op de fiets gesprongen en stond zelfs verstomd dat ik thuis was. Hij dacht namelijk dat ik deze Goede Vrijdag moest werken ...
Na een colaatje gedronken te hebben, sprong hij weer op zijn rijwiel en vertrok richting Diependaal. Een sms'je leerde mij dat de terugweg 5 minuten korter is dan de heenweg, waaruit broertje besloot dat er in het naar huisrijden meer bergaf was.
En zeg nu nog dat wij niets aan onze conditie doen ...
Het boek dat ik besteld had was toegekomen en ik had nog een kortingsbon voor een boek bij De Standaard. Daarbij had ik verlof op Goede Vrijdag en dus leek me dat een goede dag om nog eens met de bus naar Leuven te gaan.
Ik vertrok thuis om 9.15 u zodat ik om 9.30 aan de bushalte stond. Een 10-tal minuten later, stapte ik in de 410, expresslijn naar Leuven, die één keer stopt in Leefdaal, één keer in Bertem en dan, via de ring naar het station in Leuven gaat. Ik had er eigenlijk op gerekend om aan het Fochplein af te stappen maar bon ... Blijkbaar kreeg ik hiervoor afslag want de chauffeur zei "1,40 EURO". Ik gaf hem 1,50 EURO en ik kreeg zowaar 0,30 EURO terug ! Toch had ik een ticketje voor 1,40 EURO. Hoe kan die man zijn kas ooit kloppen ... ?
Iets voor 10 uur arriveerde ik in Leuven, net op tijd om de meeste winkels te zien opengaan. In de Diestsestraat haalde ik mijn bestelde boekje op en bij De Standaard haalde ik mijn boek-met-kortingsbon. Daarna ging het naar het Fochplein voor de bus naar huis.
Ik rekende op een 410 of een 317. Maar nu stopte daar toch eerst een 315, zeker ? Ik vroeg aan de chauffeuse : "Leefdaal Oud Station ?" Met haar stralendste glimlach knikte ze ja en rekende mij 1,40 EURO aan. Tot aan de verkeerswisselaar in Bertem ging alles goed. Maar daar verliet de bus echter de Tervuurse Steenweg en begon aan zijn rit langs de Dorpsstraat. Ik dacht nog : "Geen paniek ! Ik zit op een boemeltje." In Leefdaal zou de bus wel weer op de steenweg komen, zodat ik alsnog aan Oud Station zou kunnen afstappen. Helaas, driewerf helaas ! Aan de Mezenstraat kreeg ik in de mot dat de bus helemaal niet van plan was om weer naar de steenweg te rijden. Hij volgde gewoon de Dorpsstraat, richting Vossem !...
Na even mijn busboekje en -plannetje geraadpleegd te hebben, wist ik wat mij te doen stond : zodra de bus in Vossem op de Tervuurse Steenweg zou komen, moest ik maken dat ik er als de bliksem afstapte ! Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik dan, moederziel alleen, te koekeloeren in Vossem. Waarschijnlijk kon ik met mijn ticket wel een 317 naar Leefdaal terug nemen. Maar ik had mijn portie busrijden voor die dag wel gehad en besloot tevoet naar huis te gaan.
Jammer genoeg moest ik een groot stuk afleggen langs een nog niet heraangelegde steenweg, zonder voetpad die naam waardig, dus. Maar ik ben heelhuids thuis geraakt. Om 11.30 u was ik in Vossem afgestapt en, na een kortere weg door het Hammeveld genomen te hebben, kon ik om 12.00 u de sleutel in de voordeur steken. Moe, moe, moe ... dat wel ...
Een kwartiertje later gaat de bel "DING, DONG" ! Daar stond ons broertje voor de deur ! Hij was komen fietsen vanuit Diependaal tot in Coige !!! Ik had hem 's morgens nog een mailtje gestuurd om hem te verwittigen dat ik naar Leuven ging en pas rond de middag zou thuis zijn. Maar dat had hij niet meer gelezen. Hij was zomaar op de fiets gesprongen en stond zelfs verstomd dat ik thuis was. Hij dacht namelijk dat ik deze Goede Vrijdag moest werken ...
Na een colaatje gedronken te hebben, sprong hij weer op zijn rijwiel en vertrok richting Diependaal. Een sms'je leerde mij dat de terugweg 5 minuten korter is dan de heenweg, waaruit broertje besloot dat er in het naar huisrijden meer bergaf was.
En zeg nu nog dat wij niets aan onze conditie doen ...
Met de bus naar Leuven.
Het boek dat ik besteld had was toegekomen en ik had nog een kortingsbon voor een boek bij De Standaard. Daarbij had ik verlof op Goede Vrijdag en dus leek me dat een goede dag om nog eens met de bus naar Leuven te gaan.
Ik vertrok thuis om 9.15 u zodat ik om 9.30 aan de bushalte stond. Een 10-tal minuten later, stapte ik in de 410, expresslijn naar Leuven, die één keer stopt in Leefdaal, één keer in Bertem en dan, via de ring naar het station in Leuven gaat. Ik had er eigenlijk op gerekend om aan het Fochplein af te stappen maar bon ... Blijkbaar kreeg ik hiervoor afslag want de chauffeur zei "1,40 EURO". Ik gaf hem 1,50 EURO en ik kreeg zowaar 0,30 EURO terug ! Toch had ik een ticketje voor 1,40 EURO. Hoe kan die man zijn kas ooit kloppen ... ?
Iets voor 10 uur arriveerde ik in Leuven, net op tijd om de meeste winkels te zien opengaan. In de Diestsestraat haalde ik mijn bestelde boekje op en bij De Standaard haalde ik mijn boek-met-kortingsbon. Daarna ging het naar het Fochplein voor de bus naar huis.
Ik rekende op een 410 of een 317. Maar nu stopte daar toch eerst een 315, zeker ? Ik vroeg aan de chauffeuse : "Leefdaal Oud Station ?" Met haar stralendste glimlach knikte ze ja en rekende mij 1,40 EURO aan. Tot aan de verkeerswisselaar in Bertem ging alles goed. Maar daar verliet de bus echter de Tervuurse Steenweg en begon aan zijn rit langs de Dorpsstraat. Ik dacht nog : "Geen paniek ! Ik zit op een boemeltje." In Leefdaal zou de bus wel weer op de steenweg komen, zodat ik alsnog aan Oud Station zou kunnen afstappen. Helaas, driewerf helaas ! Aan de Mezenstraat kreeg ik in de mot dat de bus helemaal niet van plan was om weer naar de steenweg te rijden. Hij volgde gewoon de Dorpsstraat, richting Vossem !...
Na even mijn busboekje en -plannetje geraadpleegd te hebben, wist ik wat mij te doen stond : zodra de bus in Vossem op de Tervuurse Steenweg zou komen, moest ik maken dat ik er als de bliksem afstapte ! Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik dan, moederziel alleen, te koekeloeren in Vossem. Waarschijnlijk kon ik met mijn ticket wel een 317 naar Leefdaal terug nemen. Maar ik had mijn portie busrijden voor die dag wel gehad en besloot tevoet naar huis te gaan.
Jammer genoeg moest ik een groot stuk afleggen langs een nog niet heraangelegde steenweg, zonder voetpad die naam waardig, dus. Maar ik ben heelhuids thuis geraakt. Om 11.30 u was ik in Vossem afgestapt en, na een kortere weg door het Hammeveld genomen te hebben, kon ik om 12.00 u de sleutel in de voordeur steken. Moe, moe, moe ... dat wel ...
Een kwartiertje later gaat de bel "DING, DONG" ! Daar stond ons broertje voor de deur ! Hij was komen fietsen vanuit Diependaal tot in Coige !!! Ik had hem 's morgens nog een mailtje gestuurd om hem te verwittigen dat ik naar Leuven ging en pas rond de middag zou thuis zijn. Maar dat had hij niet meer gelezen. Hij was zomaar op de fiets gesprongen en stond zelfs verstomd dat ik thuis was. Hij dacht namelijk dat ik deze Goede Vrijdag moest werken ...
Na een colaatje gedronken te hebben, sprong hij weer op zijn rijwiel en vertrok richting Diependaal. Een sms'je leerde mij dat de terugweg 5 minuten korter is dan de heenweg, waaruit broertje besloot dat er in het naar huisrijden meer bergaf was.
En zeg nu nog dat wij niets aan onze conditie doen ...
Het boek dat ik besteld had was toegekomen en ik had nog een kortingsbon voor een boek bij De Standaard. Daarbij had ik verlof op Goede Vrijdag en dus leek me dat een goede dag om nog eens met de bus naar Leuven te gaan.
Ik vertrok thuis om 9.15 u zodat ik om 9.30 aan de bushalte stond. Een 10-tal minuten later, stapte ik in de 410, expresslijn naar Leuven, die één keer stopt in Leefdaal, één keer in Bertem en dan, via de ring naar het station in Leuven gaat. Ik had er eigenlijk op gerekend om aan het Fochplein af te stappen maar bon ... Blijkbaar kreeg ik hiervoor afslag want de chauffeur zei "1,40 EURO". Ik gaf hem 1,50 EURO en ik kreeg zowaar 0,30 EURO terug ! Toch had ik een ticketje voor 1,40 EURO. Hoe kan die man zijn kas ooit kloppen ... ?
Iets voor 10 uur arriveerde ik in Leuven, net op tijd om de meeste winkels te zien opengaan. In de Diestsestraat haalde ik mijn bestelde boekje op en bij De Standaard haalde ik mijn boek-met-kortingsbon. Daarna ging het naar het Fochplein voor de bus naar huis.
Ik rekende op een 410 of een 317. Maar nu stopte daar toch eerst een 315, zeker ? Ik vroeg aan de chauffeuse : "Leefdaal Oud Station ?" Met haar stralendste glimlach knikte ze ja en rekende mij 1,40 EURO aan. Tot aan de verkeerswisselaar in Bertem ging alles goed. Maar daar verliet de bus echter de Tervuurse Steenweg en begon aan zijn rit langs de Dorpsstraat. Ik dacht nog : "Geen paniek ! Ik zit op een boemeltje." In Leefdaal zou de bus wel weer op de steenweg komen, zodat ik alsnog aan Oud Station zou kunnen afstappen. Helaas, driewerf helaas ! Aan de Mezenstraat kreeg ik in de mot dat de bus helemaal niet van plan was om weer naar de steenweg te rijden. Hij volgde gewoon de Dorpsstraat, richting Vossem !...
Na even mijn busboekje en -plannetje geraadpleegd te hebben, wist ik wat mij te doen stond : zodra de bus in Vossem op de Tervuurse Steenweg zou komen, moest ik maken dat ik er als de bliksem afstapte ! Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik dan, moederziel alleen, te koekeloeren in Vossem. Waarschijnlijk kon ik met mijn ticket wel een 317 naar Leefdaal terug nemen. Maar ik had mijn portie busrijden voor die dag wel gehad en besloot tevoet naar huis te gaan.
Jammer genoeg moest ik een groot stuk afleggen langs een nog niet heraangelegde steenweg, zonder voetpad die naam waardig, dus. Maar ik ben heelhuids thuis geraakt. Om 11.30 u was ik in Vossem afgestapt en, na een kortere weg door het Hammeveld genomen te hebben, kon ik om 12.00 u de sleutel in de voordeur steken. Moe, moe, moe ... dat wel ...
Een kwartiertje later gaat de bel "DING, DONG" ! Daar stond ons broertje voor de deur ! Hij was komen fietsen vanuit Diependaal tot in Coige !!! Ik had hem 's morgens nog een mailtje gestuurd om hem te verwittigen dat ik naar Leuven ging en pas rond de middag zou thuis zijn. Maar dat had hij niet meer gelezen. Hij was zomaar op de fiets gesprongen en stond zelfs verstomd dat ik thuis was. Hij dacht namelijk dat ik deze Goede Vrijdag moest werken ...
Na een colaatje gedronken te hebben, sprong hij weer op zijn rijwiel en vertrok richting Diependaal. Een sms'je leerde mij dat de terugweg 5 minuten korter is dan de heenweg, waaruit broertje besloot dat er in het naar huisrijden meer bergaf was.
En zeg nu nog dat wij niets aan onze conditie doen ...
Met de bus naar Leuven.
Het boek dat ik besteld had was toegekomen en ik had nog een kortingsbon voor een boek bij De Standaard. Daarbij had ik verlof op Goede Vrijdag en dus leek me dat een goede dag om nog eens met de bus naar Leuven te gaan.
Ik vertrok thuis om 9.15 u zodat ik om 9.30 aan de bushalte stond. Een 10-tal minuten later, stapte ik in de 410, expresslijn naar Leuven, die één keer stopt in Leefdaal, één keer in Bertem en dan, via de ring naar het station in Leuven gaat. Ik had er eigenlijk op gerekend om aan het Fochplein af te stappen maar bon ... Blijkbaar kreeg ik hiervoor afslag want de chauffeur zei "1,40 EURO". Ik gaf hem 1,50 EURO en ik kreeg zowaar 0,30 EURO terug ! Toch had ik een ticketje voor 1,40 EURO. Hoe kan die man zijn kas ooit kloppen ... ?
Iets voor 10 uur arriveerde ik in Leuven, net op tijd om de meeste winkels te zien opengaan. In de Diestsestraat haalde ik mijn bestelde boekje op en bij De Standaard haalde ik mijn boek-met-kortingsbon. Daarna ging het naar het Fochplein voor de bus naar huis.
Ik rekende op een 410 of een 317. Maar nu stopte daar toch eerst een 315, zeker ? Ik vroeg aan de chauffeuse : "Leefdaal Oud Station ?" Met haar stralendste glimlach knikte ze ja en rekende mij 1,40 EURO aan. Tot aan de verkeerswisselaar in Bertem ging alles goed. Maar daar verliet de bus echter de Tervuurse Steenweg en begon aan zijn rit langs de Dorpsstraat. Ik dacht nog : "Geen paniek ! Ik zit op een boemeltje." In Leefdaal zou de bus wel weer op de steenweg komen, zodat ik alsnog aan Oud Station zou kunnen afstappen. Helaas, driewerf helaas ! Aan de Mezenstraat kreeg ik in de mot dat de bus helemaal niet van plan was om weer naar de steenweg te rijden. Hij volgde gewoon de Dorpsstraat, richting Vossem !...
Na even mijn busboekje en -plannetje geraadpleegd te hebben, wist ik wat mij te doen stond : zodra de bus in Vossem op de Tervuurse Steenweg zou komen, moest ik maken dat ik er als de bliksem afstapte ! Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik dan, moederziel alleen, te koekeloeren in Vossem. Waarschijnlijk kon ik met mijn ticket wel een 317 naar Leefdaal terug nemen. Maar ik had mijn portie busrijden voor die dag wel gehad en besloot tevoet naar huis te gaan.
Jammer genoeg moest ik een groot stuk afleggen langs een nog niet heraangelegde steenweg, zonder voetpad die naam waardig, dus. Maar ik ben heelhuids thuis geraakt. Om 11.30 u was ik in Vossem afgestapt en, na een kortere weg door het Hammeveld genomen te hebben, kon ik om 12.00 u de sleutel in de voordeur steken. Moe, moe, moe ... dat wel ...
Een kwartiertje later gaat de bel "DING, DONG" ! Daar stond ons broertje voor de deur ! Hij was komen fietsen vanuit Diependaal tot in Coige !!! Ik had hem 's morgens nog een mailtje gestuurd om hem te verwittigen dat ik naar Leuven ging en pas rond de middag zou thuis zijn. Maar dat had hij niet meer gelezen. Hij was zomaar op de fiets gesprongen en stond zelfs verstomd dat ik thuis was. Hij dacht namelijk dat ik deze Goede Vrijdag moest werken ...
Na een colaatje gedronken te hebben, sprong hij weer op zijn rijwiel en vertrok richting Diependaal. Een sms'je leerde mij dat de terugweg 5 minuten korter is dan de heenweg, waaruit broertje besloot dat er in het naar huisrijden meer bergaf was.
En zeg nu nog dat wij niets aan onze conditie doen ...
Het boek dat ik besteld had was toegekomen en ik had nog een kortingsbon voor een boek bij De Standaard. Daarbij had ik verlof op Goede Vrijdag en dus leek me dat een goede dag om nog eens met de bus naar Leuven te gaan.
Ik vertrok thuis om 9.15 u zodat ik om 9.30 aan de bushalte stond. Een 10-tal minuten later, stapte ik in de 410, expresslijn naar Leuven, die één keer stopt in Leefdaal, één keer in Bertem en dan, via de ring naar het station in Leuven gaat. Ik had er eigenlijk op gerekend om aan het Fochplein af te stappen maar bon ... Blijkbaar kreeg ik hiervoor afslag want de chauffeur zei "1,40 EURO". Ik gaf hem 1,50 EURO en ik kreeg zowaar 0,30 EURO terug ! Toch had ik een ticketje voor 1,40 EURO. Hoe kan die man zijn kas ooit kloppen ... ?
Iets voor 10 uur arriveerde ik in Leuven, net op tijd om de meeste winkels te zien opengaan. In de Diestsestraat haalde ik mijn bestelde boekje op en bij De Standaard haalde ik mijn boek-met-kortingsbon. Daarna ging het naar het Fochplein voor de bus naar huis.
Ik rekende op een 410 of een 317. Maar nu stopte daar toch eerst een 315, zeker ? Ik vroeg aan de chauffeuse : "Leefdaal Oud Station ?" Met haar stralendste glimlach knikte ze ja en rekende mij 1,40 EURO aan. Tot aan de verkeerswisselaar in Bertem ging alles goed. Maar daar verliet de bus echter de Tervuurse Steenweg en begon aan zijn rit langs de Dorpsstraat. Ik dacht nog : "Geen paniek ! Ik zit op een boemeltje." In Leefdaal zou de bus wel weer op de steenweg komen, zodat ik alsnog aan Oud Station zou kunnen afstappen. Helaas, driewerf helaas ! Aan de Mezenstraat kreeg ik in de mot dat de bus helemaal niet van plan was om weer naar de steenweg te rijden. Hij volgde gewoon de Dorpsstraat, richting Vossem !...
Na even mijn busboekje en -plannetje geraadpleegd te hebben, wist ik wat mij te doen stond : zodra de bus in Vossem op de Tervuurse Steenweg zou komen, moest ik maken dat ik er als de bliksem afstapte ! Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik dan, moederziel alleen, te koekeloeren in Vossem. Waarschijnlijk kon ik met mijn ticket wel een 317 naar Leefdaal terug nemen. Maar ik had mijn portie busrijden voor die dag wel gehad en besloot tevoet naar huis te gaan.
Jammer genoeg moest ik een groot stuk afleggen langs een nog niet heraangelegde steenweg, zonder voetpad die naam waardig, dus. Maar ik ben heelhuids thuis geraakt. Om 11.30 u was ik in Vossem afgestapt en, na een kortere weg door het Hammeveld genomen te hebben, kon ik om 12.00 u de sleutel in de voordeur steken. Moe, moe, moe ... dat wel ...
Een kwartiertje later gaat de bel "DING, DONG" ! Daar stond ons broertje voor de deur ! Hij was komen fietsen vanuit Diependaal tot in Coige !!! Ik had hem 's morgens nog een mailtje gestuurd om hem te verwittigen dat ik naar Leuven ging en pas rond de middag zou thuis zijn. Maar dat had hij niet meer gelezen. Hij was zomaar op de fiets gesprongen en stond zelfs verstomd dat ik thuis was. Hij dacht namelijk dat ik deze Goede Vrijdag moest werken ...
Na een colaatje gedronken te hebben, sprong hij weer op zijn rijwiel en vertrok richting Diependaal. Een sms'je leerde mij dat de terugweg 5 minuten korter is dan de heenweg, waaruit broertje besloot dat er in het naar huisrijden meer bergaf was.
En zeg nu nog dat wij niets aan onze conditie doen ...
dinsdag, maart 22, 2005
Vanmorgen had ik in de wagen het gezelschap van Mr. Murphy !
Ik kom ter hoogte van de Mouse House, als er een tof liedje begint : Elvis met "A little less conversation". Ik draai de volumeknop wat hoger en denk tegelijkertijd : Als er nu een ambulance aankomt, zal ik hem niet horen. Ik zal op tijd maar eens in mijn achteruitkijkspiegel kijken, zeker ?
Mijn gedachten waren nog niet koud als aan de volgende lichten alles zo een beetje stropt. De wagens voor mij beginnen allemaal naar uiterst rechts te wringen. Ik kijk in mijn spiegel en, jawel hoor ! De wagens achter mij staan ook allemaal zo rechts mogelijk op de rijbaan. Want ... daar komen, met toeters en bellen - en sirenes en flikkerlichten, een brandweerwagen en een MUG aangestormd !
Samen met de BMW vòòr mij, staan wij al op het kruispunt, voorbij het zebrapad, als blijkt dat de mannen van de "spoed" aan ons kruispunt rechts moeten afslaan. We hebben ze laten passeren en zijn dan galant door (het rood, vermoed ik) gereden ...
Ik vond dit wel een griezelige bedoening : als uw gedachten zo plots werkelijkheid worden ... Brrrrr !
Ik kom ter hoogte van de Mouse House, als er een tof liedje begint : Elvis met "A little less conversation". Ik draai de volumeknop wat hoger en denk tegelijkertijd : Als er nu een ambulance aankomt, zal ik hem niet horen. Ik zal op tijd maar eens in mijn achteruitkijkspiegel kijken, zeker ?
Mijn gedachten waren nog niet koud als aan de volgende lichten alles zo een beetje stropt. De wagens voor mij beginnen allemaal naar uiterst rechts te wringen. Ik kijk in mijn spiegel en, jawel hoor ! De wagens achter mij staan ook allemaal zo rechts mogelijk op de rijbaan. Want ... daar komen, met toeters en bellen - en sirenes en flikkerlichten, een brandweerwagen en een MUG aangestormd !
Samen met de BMW vòòr mij, staan wij al op het kruispunt, voorbij het zebrapad, als blijkt dat de mannen van de "spoed" aan ons kruispunt rechts moeten afslaan. We hebben ze laten passeren en zijn dan galant door (het rood, vermoed ik) gereden ...
Ik vond dit wel een griezelige bedoening : als uw gedachten zo plots werkelijkheid worden ... Brrrrr !
donderdag, februari 24, 2005
De truc met het ei ...
Zaterdag was het kaartavond in de Coige. Er was niet te veel volk dus kon iedereen tamelijk comfortabel zitten. Ik heb een hele leuke avond gehad, dankuwel ! Dik verloren met het kaartspel, dat wel. Maar dat kon de pret niet drukken ...
Mijn familieleden hebben goed hun best gedaan met het eten : alle broodjes waren op. Ik heb alleen nog charcuterie en kaas over, en dus eet ik elke middag op kantoor een of ander charcuterie-slaatje. 's Ochtends haal ik dan de nodige ingrediënten uit de koelkast en 's middags snijd ik alles in stukjes en vermeng het tot een lekker slaatje.
Zo ook deze middag. De sla, de hesp en de mayonaise had ik al in een potje gekieperd. Daar nu nog een gekookt eitje bij en 't was weer in orde, zie ! Ik klop het ei zachtjes tegen een bord om het te pellen ... en er loopt eiwit uit ! Yessss ! Eindelijk is het mij dan gelukt om mij te vergissen ... Ik had een ongekookt ei meegebracht !
Gisteren stond ik thuis ook te twijfelen voor de koelkast : welke zijn de gekookte ? Toen heb ik er snel enkele op tafel laten ronddraaien en wist ik meteen welk ei ik in de schelp had, natuurlijk. Maar vanochtend - waarschijnlijk nog half in slaap - heb ik "zomaar" een eitje meegepakt ...
Ik zou eigenlijk beter doen zoals onze grote zus. Alvorens ze in de koelkast te leggen, schreef ze op een van de gekookte eieren : "Ik ben een harde". En op de andere gekookte eitjes schreef ze : "Ik ook" ...
Maar, alle gekheid op een stokje. Dan komt nu ... de truc met het ei ! Ik had ooit eens gelezen dat je een ei kon koken in de microgolfoven. Toen ik dat vanmiddag dus wou proberen met mijn kapotte ei, bekeken mijn collega's mij eens raar ... Toch heb ik het ei in een potje gedaan en in de microgolfoven gezet. Het plofte nogal en om daarna niet de ganse oven te moeten schoonmaken, zette ik voor alle zekerheid maar een bordje op het potje. Resultaat : na 1 minuutje had mijn eitje weliswaar geen eivorm meer maar het was toch perfect gekookt !
Toen ik het bij mijn slaatje kieperde, zei een collega nog : "Moet je nu niet eerst proeven of het wel eetbaar is ?". Maar daar zag ik het nut niet van in : een ei is een ei is toch een ei ? ... Wat kan daar nu verder nog mee gebeuren ?
En, jawel : 't was een lekker slaatje, vandaag !
Zaterdag was het kaartavond in de Coige. Er was niet te veel volk dus kon iedereen tamelijk comfortabel zitten. Ik heb een hele leuke avond gehad, dankuwel ! Dik verloren met het kaartspel, dat wel. Maar dat kon de pret niet drukken ...
Mijn familieleden hebben goed hun best gedaan met het eten : alle broodjes waren op. Ik heb alleen nog charcuterie en kaas over, en dus eet ik elke middag op kantoor een of ander charcuterie-slaatje. 's Ochtends haal ik dan de nodige ingrediënten uit de koelkast en 's middags snijd ik alles in stukjes en vermeng het tot een lekker slaatje.
Zo ook deze middag. De sla, de hesp en de mayonaise had ik al in een potje gekieperd. Daar nu nog een gekookt eitje bij en 't was weer in orde, zie ! Ik klop het ei zachtjes tegen een bord om het te pellen ... en er loopt eiwit uit ! Yessss ! Eindelijk is het mij dan gelukt om mij te vergissen ... Ik had een ongekookt ei meegebracht !
Gisteren stond ik thuis ook te twijfelen voor de koelkast : welke zijn de gekookte ? Toen heb ik er snel enkele op tafel laten ronddraaien en wist ik meteen welk ei ik in de schelp had, natuurlijk. Maar vanochtend - waarschijnlijk nog half in slaap - heb ik "zomaar" een eitje meegepakt ...
Ik zou eigenlijk beter doen zoals onze grote zus. Alvorens ze in de koelkast te leggen, schreef ze op een van de gekookte eieren : "Ik ben een harde". En op de andere gekookte eitjes schreef ze : "Ik ook" ...
Maar, alle gekheid op een stokje. Dan komt nu ... de truc met het ei ! Ik had ooit eens gelezen dat je een ei kon koken in de microgolfoven. Toen ik dat vanmiddag dus wou proberen met mijn kapotte ei, bekeken mijn collega's mij eens raar ... Toch heb ik het ei in een potje gedaan en in de microgolfoven gezet. Het plofte nogal en om daarna niet de ganse oven te moeten schoonmaken, zette ik voor alle zekerheid maar een bordje op het potje. Resultaat : na 1 minuutje had mijn eitje weliswaar geen eivorm meer maar het was toch perfect gekookt !
Toen ik het bij mijn slaatje kieperde, zei een collega nog : "Moet je nu niet eerst proeven of het wel eetbaar is ?". Maar daar zag ik het nut niet van in : een ei is een ei is toch een ei ? ... Wat kan daar nu verder nog mee gebeuren ?
En, jawel : 't was een lekker slaatje, vandaag !
vrijdag, februari 18, 2005
De Zon is weer in vorm vandaag ! Als een mooie rode bol kwam ze weer boven de verkeersborden uitpiepen en nu staat ze daar te blinken alsof ze net opgepoetst werd.
Eerder vanmorgen, toen de zon nog achter de horizon zat, was er een prachtig wolkenpatroon te zien. In het oosten was de lucht helemaal open en in het westen hing een wolkenkleed in de vorm van een halve koepel. Net of het deksel van de dag openging.
Zo begin ik de dag graag : met een vrolijke zonnetje dat al haar magische kunstjes vertoont. Daardoor zijn mijn radio-ergernisjes van deze morgen al bijna vergeten, zie ... Maar 'k moet ze toch even kwijt ...
Kabila heeft De Gucht dan toch ontvangen, de plooien zouden zijn gladgestreken. Waar dachten die mensen van Buitenlandse Zaken mee bezig te zijn, toen ze die biografie van Kabila publiceerden (waarin werd vermeld dat hij een buitenechtelijk kind zou zijn) ? Een beetje tact, dat is tegenwoordig precies te veel gevraagd. Blijft ook nog de vraag "Hoe relevant is het dat Kabila niet de zoon zou zijn vàn" ... ? Ik ken niets van politiek maar dit was toch een blunder van formaat, als je het mij vraagt. En ja, dan moet je daarna verontschuldigingen aanbieden en erkennen dat er verkeerd gehandeld werd. Leuk, hé ? FLINK STOM, als je het mij vraagt ...
En bij Van Hool (van de bussen) hebben ze op het nippertje de staking van vandaag kunnen vermijden. Ik dacht al dat men het ging hebben over een aantal ontslagen of zo. Maar neen, men was niet tevreden over het brugpensioen en de maaltijdcheques ... ! ... LUXEPROBLEEM, als je het mij vraagt ...
Alleen ... niemand vraagt het mij ... ;-)))))
Eerder vanmorgen, toen de zon nog achter de horizon zat, was er een prachtig wolkenpatroon te zien. In het oosten was de lucht helemaal open en in het westen hing een wolkenkleed in de vorm van een halve koepel. Net of het deksel van de dag openging.
Zo begin ik de dag graag : met een vrolijke zonnetje dat al haar magische kunstjes vertoont. Daardoor zijn mijn radio-ergernisjes van deze morgen al bijna vergeten, zie ... Maar 'k moet ze toch even kwijt ...
Kabila heeft De Gucht dan toch ontvangen, de plooien zouden zijn gladgestreken. Waar dachten die mensen van Buitenlandse Zaken mee bezig te zijn, toen ze die biografie van Kabila publiceerden (waarin werd vermeld dat hij een buitenechtelijk kind zou zijn) ? Een beetje tact, dat is tegenwoordig precies te veel gevraagd. Blijft ook nog de vraag "Hoe relevant is het dat Kabila niet de zoon zou zijn vàn" ... ? Ik ken niets van politiek maar dit was toch een blunder van formaat, als je het mij vraagt. En ja, dan moet je daarna verontschuldigingen aanbieden en erkennen dat er verkeerd gehandeld werd. Leuk, hé ? FLINK STOM, als je het mij vraagt ...
En bij Van Hool (van de bussen) hebben ze op het nippertje de staking van vandaag kunnen vermijden. Ik dacht al dat men het ging hebben over een aantal ontslagen of zo. Maar neen, men was niet tevreden over het brugpensioen en de maaltijdcheques ... ! ... LUXEPROBLEEM, als je het mij vraagt ...
Alleen ... niemand vraagt het mij ... ;-)))))
vrijdag, februari 11, 2005
Zonet gelezen in Metro van 11 februari 2005 :
"Veel managers en directeurs zijn sociale autisten die personeel alleen nog maar zien als kostenfactor. Ze zijn vervreemd van de rest van de maatschappij en hebben niet in de gaten dat veel van de winsten waarmee hun royale salarissen worden betaald verdiend worden door de mensen die zij willen ontslaan."
Dit is een uitspraak van Jürgen Peters, de voorzitter van de machtigste duitse vakbond IG-Metall.
Ik kan daar maar 1 ding op zeggen : "Geft daane pei een pint !!!"
"Veel managers en directeurs zijn sociale autisten die personeel alleen nog maar zien als kostenfactor. Ze zijn vervreemd van de rest van de maatschappij en hebben niet in de gaten dat veel van de winsten waarmee hun royale salarissen worden betaald verdiend worden door de mensen die zij willen ontslaan."
Dit is een uitspraak van Jürgen Peters, de voorzitter van de machtigste duitse vakbond IG-Metall.
Ik kan daar maar 1 ding op zeggen : "Geft daane pei een pint !!!"
dinsdag, februari 08, 2005
Een prachtige zonsopgang gezien vandaag ... Een vuurrode bol die - verrassend snel - boven de verkeersborden van de ring uitsteeg en nu als een schitterende oranje vlam in mijn ogen staat te schijnen ... (Het is niet gemakkelijk poëtisch te zijn met een autostrade vlak onder je venster ...)
En dan nu over de storm in een glas water.
Vrijdag kwam ik thuis en vond een kaartje in de brievenbus : de postbode was met een aangetekend schrijven aan mijn deur geweest. Mijn gans weekend bijna naar de knoppen natuurlijk. Ah jaaaa ... een aangetekend schrijven, dat is zelden goed nieuws, hé ? Maar om die muizenissen uit mijn brein te laten waaien, ben ik zondagnamiddag een flinke wandeling gaan maken. Ik ben eigenlijk een beetje "verloren" gaan lopen. Ik ben naar mijn nachtelijk spot-punt gegaan en op goed-valle-het-uit het veld ingetrokken. Kwam ik, na een uur, toch wel niet uit in Vrebos, zeker ?
't Was in elke geval een toffe wandeling en ik ontdek nu weer spieren waarvan ik het bestaan nooit vermoed had ;-)
Maandag ging ik dan met popelend hartje naar de post. Ondertussen nam ik ook het kaartje-voor-gratis-spaarlamp mee, dat de postbode maandagochtend in mijn bus gestoken had. (de postbode heeft nogal werk met mij !)
Op vertoon van mijn identiteitskaart, kreeg ik mijn spaarlamp en mijn aangetekend schrijven. Het was een brief van de gemeente om mij te verwittigen dat het pand, grenzend aan mijn eigendom, zou verkaveld worden. Ik heb er altijd rekening mee gehouden dat er naast mij gebouwd zou worden. Als ik daar mag wonen, dan mag iemand anders daar ook wonen, vind ik. Maar ik wist niet goed wat ik moest denken bij "verkaveling". Ik denk dan namelijk aan nieuwe straten en zo.
Dus ging ik maandagavond toch maar even kijken op het gemeentehuis. Groot was mijn verbazing, toen ik merkte dat het Labo een stuk van zijn grond gaat verkavelen !!! Ik had geen idee dat dat stuk grond zo groot was. Het labo blijft dus staan en daarnaast (verder weg van mij) komen twee percelen waar twee huizen op gebouwd kunnen worden.
Ik was zo opgelucht toen ik uit het gemeentehuis kwam (mijn veld-vergezicht blijft dan toch nog een tijdje onbeschadigd !), dat ik van puur plezier bij Sabrina een friet met stoofvlees gaan halen ben. De grote friet was veel te veel en het stoofvlees zag er niet mooi uit, was wel lekker maar kostte heel duur. Ik zal in 't vervolg mijn frietjes toch maar bij Chantalleke blijven halen, denk ik.
Ik ben dan nog een lange tijd blijven puzzelen om de frietjes te laten verteren. Helaas ben ik geen biet verder geraakt met de puzzel en zal ik vandaag weer de hulp van Broertje moeten inroepen :-(
En nu eens kijken of we toch minstens 1 plat stro kunnen verleggen, vandaag ... ;-))))
En dan nu over de storm in een glas water.
Vrijdag kwam ik thuis en vond een kaartje in de brievenbus : de postbode was met een aangetekend schrijven aan mijn deur geweest. Mijn gans weekend bijna naar de knoppen natuurlijk. Ah jaaaa ... een aangetekend schrijven, dat is zelden goed nieuws, hé ? Maar om die muizenissen uit mijn brein te laten waaien, ben ik zondagnamiddag een flinke wandeling gaan maken. Ik ben eigenlijk een beetje "verloren" gaan lopen. Ik ben naar mijn nachtelijk spot-punt gegaan en op goed-valle-het-uit het veld ingetrokken. Kwam ik, na een uur, toch wel niet uit in Vrebos, zeker ?
't Was in elke geval een toffe wandeling en ik ontdek nu weer spieren waarvan ik het bestaan nooit vermoed had ;-)
Maandag ging ik dan met popelend hartje naar de post. Ondertussen nam ik ook het kaartje-voor-gratis-spaarlamp mee, dat de postbode maandagochtend in mijn bus gestoken had. (de postbode heeft nogal werk met mij !)
Op vertoon van mijn identiteitskaart, kreeg ik mijn spaarlamp en mijn aangetekend schrijven. Het was een brief van de gemeente om mij te verwittigen dat het pand, grenzend aan mijn eigendom, zou verkaveld worden. Ik heb er altijd rekening mee gehouden dat er naast mij gebouwd zou worden. Als ik daar mag wonen, dan mag iemand anders daar ook wonen, vind ik. Maar ik wist niet goed wat ik moest denken bij "verkaveling". Ik denk dan namelijk aan nieuwe straten en zo.
Dus ging ik maandagavond toch maar even kijken op het gemeentehuis. Groot was mijn verbazing, toen ik merkte dat het Labo een stuk van zijn grond gaat verkavelen !!! Ik had geen idee dat dat stuk grond zo groot was. Het labo blijft dus staan en daarnaast (verder weg van mij) komen twee percelen waar twee huizen op gebouwd kunnen worden.
Ik was zo opgelucht toen ik uit het gemeentehuis kwam (mijn veld-vergezicht blijft dan toch nog een tijdje onbeschadigd !), dat ik van puur plezier bij Sabrina een friet met stoofvlees gaan halen ben. De grote friet was veel te veel en het stoofvlees zag er niet mooi uit, was wel lekker maar kostte heel duur. Ik zal in 't vervolg mijn frietjes toch maar bij Chantalleke blijven halen, denk ik.
Ik ben dan nog een lange tijd blijven puzzelen om de frietjes te laten verteren. Helaas ben ik geen biet verder geraakt met de puzzel en zal ik vandaag weer de hulp van Broertje moeten inroepen :-(
En nu eens kijken of we toch minstens 1 plat stro kunnen verleggen, vandaag ... ;-))))
donderdag, februari 03, 2005
Ik denk dat het weer een beetje geleden is dat ik nog wat verteld heb. Helaas heb ik momenteel niet zo veel te zeggen ... 't Is hier op kantoor allemaal een beetje te veel aan het worden :-( Mijn "harde schijf" kan het even niet meer bolwerken ...
Nogal een geluk dat ik, samen met Broertje, een beetje kan puzzelen in Mzsteriax ! Overdag brainstormen we samen en 's avonds knip, plak, schrijf en reken ik dat het een lieve lust is. Onder het genot van een glaasje wijn, natuurlijk. Maar dat kunnen er ook twee ... of drie ... of ... een beetje meer zijn, hoor.
Gisteren, bijvoorbeeld, heb ik een cijferbrij van 713 cijfertjes zitten "ontleden". Ik heb er al mijn kleurtjes voor bovengehaald. Helaas heeft het nog niet veel opgebracht. Het is dus wachten tot Broertje "op" is om eens te horen wat hij er van gemaakt heeft.
Maar de wijn heeft wel rijkelijk gevloeid. Op een gegeven moment was mijn laatste fles australische wijn leeg. Ik wist niet of het wel verstandig was om dan over te schakelen op bulgaarse ... en heb dat dan maar "proef"-ondervindelijk uitgeprobeerd. Awel, het is mij goed bekomen ! De cijfertjes begonnen wel allemaal op mekaar te lijken ;-) 't Waren dan ook allemaal nullen, enen, twees, zevens, achten en negens. En ik had geen nieuwe kleurtjes meer om er nog bepaalde "combinaties" uit te lichten. Dus ben ik maar naar boven getrokken. En dat is zonder problemen gelukt !!!
Ik ga er nu weer even tegenaan ...
Volgende keer beter !
Nogal een geluk dat ik, samen met Broertje, een beetje kan puzzelen in Mzsteriax ! Overdag brainstormen we samen en 's avonds knip, plak, schrijf en reken ik dat het een lieve lust is. Onder het genot van een glaasje wijn, natuurlijk. Maar dat kunnen er ook twee ... of drie ... of ... een beetje meer zijn, hoor.
Gisteren, bijvoorbeeld, heb ik een cijferbrij van 713 cijfertjes zitten "ontleden". Ik heb er al mijn kleurtjes voor bovengehaald. Helaas heeft het nog niet veel opgebracht. Het is dus wachten tot Broertje "op" is om eens te horen wat hij er van gemaakt heeft.
Maar de wijn heeft wel rijkelijk gevloeid. Op een gegeven moment was mijn laatste fles australische wijn leeg. Ik wist niet of het wel verstandig was om dan over te schakelen op bulgaarse ... en heb dat dan maar "proef"-ondervindelijk uitgeprobeerd. Awel, het is mij goed bekomen ! De cijfertjes begonnen wel allemaal op mekaar te lijken ;-) 't Waren dan ook allemaal nullen, enen, twees, zevens, achten en negens. En ik had geen nieuwe kleurtjes meer om er nog bepaalde "combinaties" uit te lichten. Dus ben ik maar naar boven getrokken. En dat is zonder problemen gelukt !!!
Ik ga er nu weer even tegenaan ...
Volgende keer beter !
vrijdag, januari 21, 2005
DANK U WEL VOOR DE LIEVE WENSEN !!!
Woensdag was het mijn verjaardag : ik heb het weer maar eens overleefd en begin aan een nieuw bonus-jaar ... Ik ben met broertje gaan wokken bij WOK Dynasty in Heverlee. Een aanrader ! Hetzelfde systeem als Chen's Wok Palace en het Chess Café. En ik word nu toch echt wel een specialist in het eten met stokjes !
Woensdagavond heb ik dan enkele cakes, muffins en brownies gebakken, om de collega's mee te laten vieren met dit heuglijke feit. 't Was allemaal heel lekker. Alleen de brownies ... dat was pure CHOKOLADE ! Daarvoor moest je in je ingewanden geen pijltjes richting "Lever" staan hebben. Die vonden de weg naar dat soms gevoelige orgaan helemaal vanzelf ... Maar, ondanks een uitgedunde staf (de meesten zitten deze week in Griekenland, we waren gisteren met acht op kantoor), bleef er 's avonds welgeteld 1 brownie over ... Eens kijken of er vanmorgen veel "afwezigen" zijn ...
Gisterenavond zat de EOS bij de post. Die zit altijd in een plastic jasje. Ik had dat plastic zakje nog in mijn hand toen ik boven andere kleren wou gaan aantrekken. Ik dacht : ik shot het in de keuken en zal het straks wel oprapen en weggooien. Zogezegd, zogedaan. In de hall gooide ik het plastic propje omhoog en gaf er een flinke trap tegen. Ik had echter geen rekening gehouden met het feit dat ik mijn "blokjes" (houten sloefjes) al aanhad. Gevolg : propje valt voor mijn voeten op de grond en rechterblokje vliegt door de keuken en landt net voor het aanrecht ! Dank u Engelbewaarder (ik kan die schat echt waar niet genoeg bedanken !) !!! Voor 't zelfde geld was het blokje nog wat hoger en verder gevlogen, tussen de afwas of ... door de ruit ...
Daarna was het tijd om nog wat te puzzelen aan Mzsteriax V. Walter en ik zijn vastgelopen op Jaar 2 - Puzzel 4. Walter wil ab-so-luut "steelpannetjes" op het fornuis zien staan. Ik zocht het gisterenavond dan meer in de richting van "atoombommen". Helaas, driewerf helaas : mijn wijn was op ! Er zat nog maar een half glaasje in de fles ... En puzzelen zonder wijn is niet gezellig. Het is misschien wel bevorderlijker voor het vinden van de oplossingen maar het is NIET leuk.
Toch ben ik tot half één opgebleven. Niet alleen omdat ik voelde dat ik dicht bij een doorbraak zat met de puzzel (niet, dus), maar vooral omdat buiten de weergoden flink tekeer gingen. Het stormde verschrikkelijk en rond middernacht is het plots kort maar hevig beginnen gieten. Toen ik om half één dan besloot om te gaan slapen, kwam het water mij in de hall tegemoetgestroomd : het was gewoonweg onder de voordeur doorgevlogen ! Ik heb de plas opgekuist en enkele dweilen voor de deur gelegd en heb verder een rustige nacht gehad, dankuwel.
Vanmorgen, toen ik op het nieuws hoorde dat het in Herent, Bertem en Kortenberg weer zo erg geweest was, heb ik wel even aan zusje moeten denken. Die zal gisteren ook wel druk in de weer geweest zijn met emmers en dweilen ...
Ja, en zo is het nooit goed, hé ? Ik hou niet van sneeuw en ijzel en word momenteel dus blijkbaar op mijn wenken bediend. Maar storm en regen zijn ook niet leuk. En in 't voorjaar zullen we waarschijnlijk wel de gevolgen merken van een "zachte" winter, als de microobjes niet doodgevroren geweest zijn en zo ...
Zouden de jaartjes bij mij nu toch beginnen door te wegen ... ?
Woensdag was het mijn verjaardag : ik heb het weer maar eens overleefd en begin aan een nieuw bonus-jaar ... Ik ben met broertje gaan wokken bij WOK Dynasty in Heverlee. Een aanrader ! Hetzelfde systeem als Chen's Wok Palace en het Chess Café. En ik word nu toch echt wel een specialist in het eten met stokjes !
Woensdagavond heb ik dan enkele cakes, muffins en brownies gebakken, om de collega's mee te laten vieren met dit heuglijke feit. 't Was allemaal heel lekker. Alleen de brownies ... dat was pure CHOKOLADE ! Daarvoor moest je in je ingewanden geen pijltjes richting "Lever" staan hebben. Die vonden de weg naar dat soms gevoelige orgaan helemaal vanzelf ... Maar, ondanks een uitgedunde staf (de meesten zitten deze week in Griekenland, we waren gisteren met acht op kantoor), bleef er 's avonds welgeteld 1 brownie over ... Eens kijken of er vanmorgen veel "afwezigen" zijn ...
Gisterenavond zat de EOS bij de post. Die zit altijd in een plastic jasje. Ik had dat plastic zakje nog in mijn hand toen ik boven andere kleren wou gaan aantrekken. Ik dacht : ik shot het in de keuken en zal het straks wel oprapen en weggooien. Zogezegd, zogedaan. In de hall gooide ik het plastic propje omhoog en gaf er een flinke trap tegen. Ik had echter geen rekening gehouden met het feit dat ik mijn "blokjes" (houten sloefjes) al aanhad. Gevolg : propje valt voor mijn voeten op de grond en rechterblokje vliegt door de keuken en landt net voor het aanrecht ! Dank u Engelbewaarder (ik kan die schat echt waar niet genoeg bedanken !) !!! Voor 't zelfde geld was het blokje nog wat hoger en verder gevlogen, tussen de afwas of ... door de ruit ...
Daarna was het tijd om nog wat te puzzelen aan Mzsteriax V. Walter en ik zijn vastgelopen op Jaar 2 - Puzzel 4. Walter wil ab-so-luut "steelpannetjes" op het fornuis zien staan. Ik zocht het gisterenavond dan meer in de richting van "atoombommen". Helaas, driewerf helaas : mijn wijn was op ! Er zat nog maar een half glaasje in de fles ... En puzzelen zonder wijn is niet gezellig. Het is misschien wel bevorderlijker voor het vinden van de oplossingen maar het is NIET leuk.
Toch ben ik tot half één opgebleven. Niet alleen omdat ik voelde dat ik dicht bij een doorbraak zat met de puzzel (niet, dus), maar vooral omdat buiten de weergoden flink tekeer gingen. Het stormde verschrikkelijk en rond middernacht is het plots kort maar hevig beginnen gieten. Toen ik om half één dan besloot om te gaan slapen, kwam het water mij in de hall tegemoetgestroomd : het was gewoonweg onder de voordeur doorgevlogen ! Ik heb de plas opgekuist en enkele dweilen voor de deur gelegd en heb verder een rustige nacht gehad, dankuwel.
Vanmorgen, toen ik op het nieuws hoorde dat het in Herent, Bertem en Kortenberg weer zo erg geweest was, heb ik wel even aan zusje moeten denken. Die zal gisteren ook wel druk in de weer geweest zijn met emmers en dweilen ...
Ja, en zo is het nooit goed, hé ? Ik hou niet van sneeuw en ijzel en word momenteel dus blijkbaar op mijn wenken bediend. Maar storm en regen zijn ook niet leuk. En in 't voorjaar zullen we waarschijnlijk wel de gevolgen merken van een "zachte" winter, als de microobjes niet doodgevroren geweest zijn en zo ...
Zouden de jaartjes bij mij nu toch beginnen door te wegen ... ?
maandag, januari 17, 2005
Nu heb ik twee keer mijn GSM aan de adapter gehangen en toch bleef de batterij op een laag pitje staan ...
Telkens heeft dat machientje twee à drie uren aan die adapter gehangen en toch was mijn batterij niet opgeladen ! Vijdagavond had ik al vrij snel door wat er scheelde : ik had de adapter niet in het stopcontact gestoken ... En daar het tijd was om te gaan slapen, besloot ik het dan maar uit te stellen tot zaterdagochtend. Doe ik zaterdagochtend toch niet weer hetzelfde, zeker ? Ik steek de GSM in de adapter en begin aan mijn weekendlijkse klusjes. Na de middag kijk ik eens naar de batterijstand van de GSM : nog altijd maar half opgeladen ... Moest ik dus wéér tot de conclusie komen dat ik de adapter niet in het stopcontact gestoken had !
Meutje en de technologie : niet compatibel ! Moe, moe, moe word ik daarvan ...
Zaterdagavond zijn we met de collega's + echtgenoten naar het Chess Café in Leuven geweest. En, raad eens ? Dat is daar exact hetzelfde als in Chen's Wok Palace : wokken à volonté ! Maar het Chess Café had geen voorgerechtjesbar en bij Chen was het veel gezelliger. Het Chess Café is enorm : een gebouw boven drankencentrale Terclavers waar je op het gelijkvloers en op de eerste en tweede verdieping aan tafeltjes zit. Volgens mij zat daar zeker honderd man binnen. De files aan de wokken waren dus navenant. Wij zaten op de tweede verdieping dus konden we tussen twee bordjes door wat trappen doen. Dat was dan weer bevorderlijk voor de spijsvertering. Kortom, we hebben lekker gegeten en veel getaterd. 't Was dus een geslaagde avond.
Telkens heeft dat machientje twee à drie uren aan die adapter gehangen en toch was mijn batterij niet opgeladen ! Vijdagavond had ik al vrij snel door wat er scheelde : ik had de adapter niet in het stopcontact gestoken ... En daar het tijd was om te gaan slapen, besloot ik het dan maar uit te stellen tot zaterdagochtend. Doe ik zaterdagochtend toch niet weer hetzelfde, zeker ? Ik steek de GSM in de adapter en begin aan mijn weekendlijkse klusjes. Na de middag kijk ik eens naar de batterijstand van de GSM : nog altijd maar half opgeladen ... Moest ik dus wéér tot de conclusie komen dat ik de adapter niet in het stopcontact gestoken had !
Meutje en de technologie : niet compatibel ! Moe, moe, moe word ik daarvan ...
Zaterdagavond zijn we met de collega's + echtgenoten naar het Chess Café in Leuven geweest. En, raad eens ? Dat is daar exact hetzelfde als in Chen's Wok Palace : wokken à volonté ! Maar het Chess Café had geen voorgerechtjesbar en bij Chen was het veel gezelliger. Het Chess Café is enorm : een gebouw boven drankencentrale Terclavers waar je op het gelijkvloers en op de eerste en tweede verdieping aan tafeltjes zit. Volgens mij zat daar zeker honderd man binnen. De files aan de wokken waren dus navenant. Wij zaten op de tweede verdieping dus konden we tussen twee bordjes door wat trappen doen. Dat was dan weer bevorderlijk voor de spijsvertering. Kortom, we hebben lekker gegeten en veel getaterd. 't Was dus een geslaagde avond.
maandag, januari 10, 2005
Hoelang heb ik mijn wasmachine nu al ? ... Pfoeh ... zeker al een jaar of vijftien !
Op dat machientje staan 16 programma's. Hiervan gebruik ik steeds programma 3 (kookwas), programma 4 (gewone was) en soms eens programma 8 (extra zwieren, als ik teveel in de machine gestopt heb of als ik de filter vergeten reinigen had).
Ondertussen was ik steeds verschillende bloezen en pulls met de hand. Waarom ? Omdat ik nooit oplet wat er op het etiketje staat ! Meestal zie ik het op tijd, voordat ik het kledingstuk in de machine prop. Maar soms zie ik het te laat, als het kledingstuk helemaal naar de botten uit de wasmachine komt ... Ik moet zeggen dat het de laatste tijd veel beter gaat : sinds ik met zusje ga winkelen, wijst zij mij op het etiketje en word ik behoed voor zulke "miskopen".
Maar, zoals gezegd waste ik ondertussen steeds verschillende bloezen en pulls met de hand. Zwaar werk, probeer zoiets maar eens uitgewrongen te krijgen ! Ik moet die kledingstukken dan ook altijd in de garage laten uitlekken vooraleer ik ze in de logeerkamer op het wasrek durf te leggen om verder te drogen.
Welnu, dit weekend had ik weer twee pulls en vier bloezen waarin stond "wolwasprogramma, plat drogen". Ik zag het echt niet zitten om de ganse handwasoperatie weer uit te voeren en kreeg een schitterend idee ! Wat, als ik al die kledingstukken nu toch eens in de wasmachine stak ?
Zogezegd, zogedaan. Ik heb de bloezen en pulls op wolwasprogramma (nummerke 16) gewassen en zo te zien zijn ze er zonder kleerscheuren uitgekomen. Wat meer is, ze lekten niet meer en ik kon ze dus dadelijk boven plat op het droogrek leggen !
Ne mens is nooit te oud om te leren, hé ... !
Op dat machientje staan 16 programma's. Hiervan gebruik ik steeds programma 3 (kookwas), programma 4 (gewone was) en soms eens programma 8 (extra zwieren, als ik teveel in de machine gestopt heb of als ik de filter vergeten reinigen had).
Ondertussen was ik steeds verschillende bloezen en pulls met de hand. Waarom ? Omdat ik nooit oplet wat er op het etiketje staat ! Meestal zie ik het op tijd, voordat ik het kledingstuk in de machine prop. Maar soms zie ik het te laat, als het kledingstuk helemaal naar de botten uit de wasmachine komt ... Ik moet zeggen dat het de laatste tijd veel beter gaat : sinds ik met zusje ga winkelen, wijst zij mij op het etiketje en word ik behoed voor zulke "miskopen".
Maar, zoals gezegd waste ik ondertussen steeds verschillende bloezen en pulls met de hand. Zwaar werk, probeer zoiets maar eens uitgewrongen te krijgen ! Ik moet die kledingstukken dan ook altijd in de garage laten uitlekken vooraleer ik ze in de logeerkamer op het wasrek durf te leggen om verder te drogen.
Welnu, dit weekend had ik weer twee pulls en vier bloezen waarin stond "wolwasprogramma, plat drogen". Ik zag het echt niet zitten om de ganse handwasoperatie weer uit te voeren en kreeg een schitterend idee ! Wat, als ik al die kledingstukken nu toch eens in de wasmachine stak ?
Zogezegd, zogedaan. Ik heb de bloezen en pulls op wolwasprogramma (nummerke 16) gewassen en zo te zien zijn ze er zonder kleerscheuren uitgekomen. Wat meer is, ze lekten niet meer en ik kon ze dus dadelijk boven plat op het droogrek leggen !
Ne mens is nooit te oud om te leren, hé ... !
Abonneren op:
Posts (Atom)