Het is toch wel een beetje verschietelijk als je 's avonds thuiskomt, de voordeur opendoet en je hoort de radio vollen bank spelen ... ! Het eerste gedacht is dan toch altijd : "Halloooo ! Is hier iemand ?". Twee nano-seconden later weet ik natuurlijk wel dat ik 's morgens de radio vergeten afzetten ben ... Zo zie je maar dat Meutje toch wel goed voor haar huisje en inboedel zorgt : mijn meubeltjes krijgen op tijd en stond een beetje muziek !

Nog eergisteren, heb ik bijna tien minuten lang kunnen genieten van Ransje (he's back !) die op een tak voor het keukenraam zijn pluimenkostuumpje zat te fatsoeneren. Hij was wel alleen, en rond het (verlaten ?) eksternest heb ik nog geen activiteiten mogen waarnemen. Maar mijn uiltjes zijn dus toch nog in de buurt ! En gisterenavond kon ik hem niet zien maar wel horen. Als je het mij vraagt begon dat al heel erg als een baltsroep te klinken. Dus, voor alle Ransuilvrijgezellen slechts één adres : bij Meutje in de Coige zit een knapperd op jullie te wachten !

En nu even uit het bed klappen ... Vannacht, rond een uur of drie - vier, draai ik mij op mijn rechterzij en ik steek mijn linkerhand onder het hoofdkussen dat naast mij ligt. Ik voel daar iets tussen mijn vingers en denk : "dat zal zeker een wolpluisje zijn, of zo" en ik begin daar een beetje met mijn vingers aan te prutsen. Tot ik plots absoluut dringend wou weten WAT ik nu eigenlijk tussen mijn vingers had ! Ik hef het kussen op en zie ... een spin ! Allez, hetgeen er van overbleef : een platgedrukt lijfje met daarrond enkele afgerukte pootjes en wat veegjes op het laken. Ik moet zeggen, ik grezzelde niet zo erg meer als enkele weken geleden. Zou ik toch van spinnetjes beginnen te houden ? Wel een rare manier om dat te tonen, niet ?

En dan rest mij nog een woordje van dank te richten tot mijn Engelbewaarder ... Vanmorgen ben ik om zes uur opgestaan vanwege klaar wakker en nog een half uurtje blijven liggen, daar heb ik geen geniet van. Het gevolg is dan wel dat ik mijn ganse routine kwijt ben en alles in de verkeerde volgorde doe. Er worden dan vele (nutteloze) kilometers afgelegd in de Coige, dat kan ik u verzekeren ! Enfin, net toen ik wou vertrekken, besloot ik om nog even het kleinste kamertje te bezoeken en wat zie ik als ik bovenkom ? De slaapkamervenster staat nog wagenwijd open ! 't Zal misschien wel niet regenen vandaag maar toch : "Dank u, Engelbewaarder !"

Zaterdagavond hebben we in Beveren een optreden bijgewoond van Tiharea, drie zingende zusjes uit Madagascar en van Regis Gizavo. Het is fantastisch hoe die dames kunnen zingen, met alleen af en toe wat slagwerk. En wat die man uit zijn accordeon toverde : pure rock-and-roll !

Daarna zijn we nog wat gaan drinken in het Sint-Niklase Stamcaféken, waar Patrick ons is komen vervoegen. Die wist ons te vertellen, dat ge verslodderde strelitzia's niet dadelijk moogt weggooien ! Uit de groene basis zouden steeds nieuwe kleurige bloemkelken tevoorschijn komen. Wel, hij heeft gelijk ! In het verjaardagsboeket dat ik op 15 maart mocht ontvangen, zaten drie strelitzia's. Ik ben die nu in het oog aan het houden en er komen inderdaad steeds nieuwe oranje en paarse bloemblaadjes te voorschijn ! Dank u voor de tip, Patrick !

Vorige week heb ik alle woorden die ik nog in voorraad had, gepubliceerd op Woord van de Week. Veel plezier ermee !

En vandaag ben ik moe-moe-moe-moe ... ! 't Zal de lente zijn, zeker ?

Maar laat dat niet aan uw hartje komen en geniet allemaal nog van een stralende week !