Ontbijten doe ik meestal met melk, fruit en cornflakes.

Vanmorgen was het niet anders. Maar omdat de bananen nog niet rijp genoeg waren besloot ik om er de gedroogde-abrikozen-variant van te maken.

Mise en place : abrikozen, meloen, eetkommetje, lepel, snijplankje, mes, GFT bakje.

Ik snijd de abrikozen en doe ze in mijn kommetje. Dan snijd ik twee schijven van de meloen, haal de pitjes eruit en doe de schil eraf. Pitjes en schil gaan in het GFT bakje. De naakte meloenschijven snijd ik in blokjes. Ik schuif de stukjes meloen van het plankje, spoel plankje en mes af, sluit GFT bakje en zet het opzij.

Dan is het tijd om de melk over het fruit te gieten. ... Wat ? … In mijn kommetje liggen alleen stukjes abrikoos ??? Waar is de meloen naartoe ? Het duurt even – maar echt niet lang – voor ik weet waar ik moet gaan kijken : ik heb de meloenblokjes netjes bij het andere afval in het GFT bakje gekieperd ! 

Man, man, man … 

Wordt het zó een dag vandaag ??? Stilletjes binnen blijven, dan …

Deze namiddag was het “benen”-tijd. En dat probeer ik altijd te combineren met een bezoekje aan de supermarkt.

Toen ik thuis vertrok scheen de zon. Toen ik met nieuwe benen uit het schoonheidssalon kwam scheen de zon nog altijd. Maar toen ik aan de kassa van de supermarkt stond af te rekenen : gieten, jongens !

Ik heb dan maar even gewacht aan de ingang van de supermarkt tot het iets minder regende. En dan was dit toch wel het perfecte moment om mijn zelfbedacht vuilzak systeem uit te proberen, zeker ? Een grijze plastic zak die net over mijn caddy past, heb ik bovenaan opengemaakt zodat het handvat van de caddy er door kan. Ik trok dus mijn boodschappenwagentje zijn regenjasje aan, stak mijn paraplu op en vertrok huiswaarts door een malse regenbui.

Het systeem werkt ! Mijn caddy en ik zijn droog gebleven. En thuis haalde ik de zak van het wagentje, stak er een kleerhanger in en hing hem te drogen in de douche.

Spiekmadoille voor mezelf !

Phoebe komt bezweet van het joggen de Central Perk binnen gelopen. Ze laat zich in de grote zetel vallen en gooit haar voeten op tafel. Vanuit de andere zetel zegt Joey, terwijl hij een wuifgebaartje maakt voor zijn neus : “Jojobe, sis”. Dat wordt ondertiteld als “Jodiode, meisje”. Ik denk : allez, waar hebben ze dat nu weer gehaald ? 

Ik word wakker uit een verwarrende, niet onaangename droom waarvan ik mij alleen nog dit laatste stukje herinner. Het is 7 uur en ik voel mij uitgerust dus sta ik op en ga jojobe opzoeken in het engelse woordenboek : niets te vinden. In de dikke Van Dale vind ik wel jojobaolie (gebruikt in de cosmetica). Straks nog eens op het internet kijken.

Terwijl ik op het terras sta “wakker te worden” vertrekt overbuurman naar zijn werk. Een ekster komt toegevlogen bij het nest. Hij/zij springt in het nest, komt er weer uit en vliegt richting steenweg. Ook op weg naar zijn/haar dagtaak ?

Zo te zien zijn de meesjes al vroeger begonnen op deze maandagochtend. Ze vliegen af en aan tussen de boom en hun nestkastje op het balkon van de bovenbuurvrouw.

En ik ? Geen idee wat ik vandaag allemaal zal doen. Het wordt weer prachtig weer, dat is al mooi meegenomen.

Verder maakt het niet uit want … ik ben blij ! Drie dagen lang heb ik lopen zoeken naar een stapeltje papieren. Ik dacht dat ik die in de verhuis had weggegooid. Drie dagen heb ik mezelf lopen beknorren : “Hoe is het toch mogelijk dat je die classeur hebt weggegooid ? You stupid women !” Gisteren heb ik die papieren dan teruggevonden. Ik had ze uit de opbergmap gehaald en in een plastic mapje gestoken. 

Wie zoekt die vindt ! Allez, soms toch …