Tot u schrijft een depressieve Meut ... Ik kan echter niets zeggen over de kursus : ik moet het zelf nog allemaal verwerken ... 't Is een klein beetje te veel voor het moment.

Verder kan ik wel melden dat ik, hoe meer ik hier slaap, hoe moe-der ik word ! Ik lig er steeds rond tien uur in, ik slaap goed en 's morgens krijg ik mijn ogen niet open, zak ik door mijn knieen ... Na een frisse douche gaat het een ietsje beter maar ik heb het gevoel of ik die moeheid nooit meer uit mijn lijf zal krijgen.

Nog twee dagen ...

Vandaag hebben we de nekslag gehad ... Dit systeem is ver-schrik-ke-lijk !!! Iedereen is heel stil. Niemand kan echt bevatten wat ons aan het overkomen is ...

We voelen ons allemaal heeeeeeeeeeeeel slecht ...

Sinds vanmiddag hebben we een klein probleempje : er werkt hier niets meer ... En nu zitten we te wachten tot de Amerikanen wakker worden, zodat ze er ginder ergens een sjot kunnen tegen geven. Da's een klein beetje vervelend want iedereen is moe, we moeten nog een stuk van de kursus van vorige week zien, we zitten vast met de testen ...

Ondertussen heb ik vanmorgen proberen te zien of ik het vliegtuig naar Cuba zag opstijgen vanaf Schiphol : er vliegen hier geen vliegtuigen over ! Ik ben nerveus in de plaats van onze Cubagangers. Courage, mannen ! En ik hoop dat ze niet vergeten kaartjes te sturen.

Pffff ... ! Ik weet echt niet wat te schrijven. Er gebeurt hier NIETS momenteel ... We spreken hier een klein beetje russisch tegen elkaar. Da's wel leuk. De meeste van mijn collega's hebben dat namelijk op school geleerd. Raar, he ?

'k Zal er nog eentje gaan paffen, zie. Daar is dat niet goed voor natuurlijk : vorige week kwam ik aan een gemiddelde van 10 sigaretten per dag. Er was gewoon geen tijd om te gaan roken ! Vandaag zit ik er echter al ver over. Ik zal mij vanavond op de kamer dan maar wat inhouden, zeker ?

Geeuw !!! Dat was weer lekker vroeg, vanochtend ...

Hier volgt een kort overzicht van de voorbije dagen.

Vrijdag : vertrek in Maarssen om 15.45 u. Aankomst in de Coige : 18.30 u. Over de ring rond Antwerpen had ik een dik half uur gezet. Baaaalen ... ! Maar ik ben toch zoooo fier op mezelf ! De ring rond Brussel zat potdicht toen ik er om zes uur aankwam en ik heb zomaar de afrit Zaventem-vlieghaven genomen en ik ben in de Coige terecht gekomen ! Goed, he ?
Thuis gekomen heb ik, in deze volgorde :
- een grote plas gedaan
- de post gelezen (kaartje van Koen en Babs ontvangen, en een tegoedbon van Inno gekregen voor 19.65 Euro)
- mijn kleren uit de valies rechtstreeks in de wasmachine gestopt ('t ging mooi weer zijn, zaterdag ! Ideaal om te drogen, dus ...)
- een campari uitgeschonken
En jawel ! De boterhammekes die ik vorige maandag klaargemaakt had om in Nederland op te eten ... ze zaten nog braafjes in de koelkast. Neen, ik heb ze niet meer opgegeten.

Zaterdag : waar blijft die zon toch ? Zo geraakt mijn was niet droog ! En ik heb geen plan B bedacht wat betreft kleren om weer in mijn valies te stoppen ... Ben een beetje naar kantoor gegaan om daar wat op te ruimen en daarna ben ik mijn zus de oren van het hoofd gaan kletsen. Terug thuis : neen, de was is nog niet droog. Ik kan natuurlijk altijd proberen hem zondagavond droog te strijken ... Om half acht 's avonds een asprootje genomen en gaan slapen. Maar eerst Kozze Frank gebeld. Die staat er helemaal alleen voor om zijn valies te maken. Hij ziet het helemaal zitten (zegt hij), die valies dat komt in orde (zegt hij) ... Kortom, ik moest Lieve verwittigen dat ze NIET ongerust moet zijn : 't komt dik in orde !

Zondag : eindelijk, daar is de zon ! De was zal toch nog droog geraken ! Zondagnamiddag gaan tanken en daarvoor heb ik eerst 1 uur naar mijn autosleutels gezocht. Dat overkomt mij nooit ! Ik had mijn handtas, mijn aktentas en mijn half gepakte valies al terug uitgepakt. Plan X was : op zoek gaan naar mijn reservesleutels. Plan Z was : de vuilbak leegmaken. En plots zag ik ze liggen, in de living op de tijdschriften. Oef ! Dus ben ik gaan tanken. Daarna heb ik gestreken en nog wat in de tuin gewerkt. Mijn valies verder ingeladen en dan proberen kalm te blijven tot ik op een fatsoenlijk uur kon gaan slapen. Fatsoenlijk of niet : om half acht ben ik erheen getrokken ...

Vandaag : die wekker om vijf uur, da's toch niet gezond hoor ! Ik voel al mee met de Cubagangers die er morgen op een nog onchristelijker uur uitmoeten. Om half zes heb ik nog moeten vaststellen dat er weer een fase uitgevallen was uit den ellentriek. Ik heb hier dadelijk een mailtje gestuurd aan Lieve om te vragen of ze vanavond eens wil gaan kijken of er nog lichten branden in mijn huisje. Want met sommige knopjes kon ik niet zien of het licht aan of uit was. En ik zou niet willen dat die lichten de ganse week blijven branden, natuurlijk ... Maar dan : GOED NIEUWS !!! Ik ben in een trek, zonder ergens verkeerd te rijden, naar Maarssen gereden !

Proficiat Meut !