Een prachtige zonsopgang gezien vandaag ... Een vuurrode bol die - verrassend snel - boven de verkeersborden van de ring uitsteeg en nu als een schitterende oranje vlam in mijn ogen staat te schijnen ... (Het is niet gemakkelijk poëtisch te zijn met een autostrade vlak onder je venster ...)

En dan nu over de storm in een glas water.

Vrijdag kwam ik thuis en vond een kaartje in de brievenbus : de postbode was met een aangetekend schrijven aan mijn deur geweest. Mijn gans weekend bijna naar de knoppen natuurlijk. Ah jaaaa ... een aangetekend schrijven, dat is zelden goed nieuws, hé ? Maar om die muizenissen uit mijn brein te laten waaien, ben ik zondagnamiddag een flinke wandeling gaan maken. Ik ben eigenlijk een beetje "verloren" gaan lopen. Ik ben naar mijn nachtelijk spot-punt gegaan en op goed-valle-het-uit het veld ingetrokken. Kwam ik, na een uur, toch wel niet uit in Vrebos, zeker ?

't Was in elke geval een toffe wandeling en ik ontdek nu weer spieren waarvan ik het bestaan nooit vermoed had ;-)

Maandag ging ik dan met popelend hartje naar de post. Ondertussen nam ik ook het kaartje-voor-gratis-spaarlamp mee, dat de postbode maandagochtend in mijn bus gestoken had. (de postbode heeft nogal werk met mij !)

Op vertoon van mijn identiteitskaart, kreeg ik mijn spaarlamp en mijn aangetekend schrijven. Het was een brief van de gemeente om mij te verwittigen dat het pand, grenzend aan mijn eigendom, zou verkaveld worden. Ik heb er altijd rekening mee gehouden dat er naast mij gebouwd zou worden. Als ik daar mag wonen, dan mag iemand anders daar ook wonen, vind ik. Maar ik wist niet goed wat ik moest denken bij "verkaveling". Ik denk dan namelijk aan nieuwe straten en zo.

Dus ging ik maandagavond toch maar even kijken op het gemeentehuis. Groot was mijn verbazing, toen ik merkte dat het Labo een stuk van zijn grond gaat verkavelen !!! Ik had geen idee dat dat stuk grond zo groot was. Het labo blijft dus staan en daarnaast (verder weg van mij) komen twee percelen waar twee huizen op gebouwd kunnen worden.

Ik was zo opgelucht toen ik uit het gemeentehuis kwam (mijn veld-vergezicht blijft dan toch nog een tijdje onbeschadigd !), dat ik van puur plezier bij Sabrina een friet met stoofvlees gaan halen ben. De grote friet was veel te veel en het stoofvlees zag er niet mooi uit, was wel lekker maar kostte heel duur. Ik zal in 't vervolg mijn frietjes toch maar bij Chantalleke blijven halen, denk ik.

Ik ben dan nog een lange tijd blijven puzzelen om de frietjes te laten verteren. Helaas ben ik geen biet verder geraakt met de puzzel en zal ik vandaag weer de hulp van Broertje moeten inroepen :-(

En nu eens kijken of we toch minstens 1 plat stro kunnen verleggen, vandaag ... ;-))))