Twee gelukjes met een ongeluk ...

Dat was me gisteren het (on)weertje wel ! In Sterrebeek was alle dolomiet van de stoepen op straat terecht gekomen (oei ! op mijn stoep ligt ook dolomiet ...), in Moorsel viel alles goed mee, op de Coigesteenweg was de gemeente al modder aan het ruimen en in de Kruisstraat was er op het eerste zicht niet veel speciaals te zien. Er staat graan in het veld, dus dat houdt de modder wel op zijn plaats.

Binnen in huis heb ik eerst de toer van de deuren en ramen gedaan. Nogal een geluk dat ik mijn winterhanddoeken (tegen tocht en kou) nog niet weggenomen had. Eerlijk gezegd was ik die handdoeken al een beetje vergeten. Maar daardoor ben ik gered van een kleine overstroming in de logeerkamer : aan een van de vensters was de handdoek kletsnat maar verder was het water niet geraakt. Zelfs in de garage was geen spatje water naar binnen gekomen. De kelder had ik als laatste gehouden : ik wist gewoon dat het weer een avondje waterscheppen zou worden.

En, ja hoor ! In de voorste (en diepste) helft van de kelder stond een centimetertje of vier. Maar die routine kennen we onderhand al wel : enkele emmers, een vuilblik, een dweil en een aftrekker mee naar beneden genomen en ik was vertrokken voor anderhalf uur waterdragen. Met het vuilblik het water in een emmer scheppen, de volle emmer boven in het toilet uitgieten en ... van voren af aan herbeginnen.

Met de zesde en laatste emmer die ik opgeschept had, dacht ik de keldervloer te dweilen. Dat is niet doorgegaan : in een van de vele lege bakken in de kelder vond ik ettelijke half opgevreten en vergane muizenlijkjes. Die heb ik bij in die laatste emmer gekieperd om ze langs het toilet kwijt te geraken. En dus moest ik een emmer kraantjeswater gaan halen om de keldervloer een sopje te geven.

Vanwaar nu dat "ongeluk" en die "twee gelukjes" ? Wel, het ongeluk is natuurlijk dat de kelder onder water stond. Een gelukje was dat ik nu weer een propere kelder heb ! Ik moest hem toch eens poetsen, voor de barbecue liefst. Want dat is een ideale koele berging voor als de koelkasten volzitten.

Het andere gelukje ... Toen ik met mijn laarzen aan, de keldertrap afdaalde, hoorde ik beneden in het water gespetter ... ??? ... Jawel, onderaan de trap was een muisje aan het zwemmen. Die zag mij natuurlijk komen en ze zwom naar de "droge" kant van de kelder. Maar ik had al een emmer en een vuilblik bij de hand. Op het droge kwam de muis niet zo snel vooruit : ze was geschrokken, kliedernat en misschien wel een beetje uitgeput vanwege al een tijdje niet gegeten. Met het vuilblik heb ik ze de emmer in gedirigeerd. En terwijl ik, een beetje nerveus toch, de muis in het oog hield om te zien of ze niet uit de emmer wou klimmen, ben ik ermee naar buiten gegaan en heb ze onder de beukenhaag losgelaten. Ze wou met mij terug naar de garage maar ik heb ze nog een duwtje in de juiste richting gegeven en ik hoop dat ze nu een plekje gevonden heeft tussen het graan in het veld.

Blij omdat ik een muisje gered had en omdat de kelder gepoetst was, heb ik nog even naar Kozze Wim gebeld. In de kelder was een van de buislampen namelijk raar aan het doen : ze flikkerde, ze siste en er drupte "ergens" een olieachtige substantie uit. Kozze heeft mij gerustgesteld : waarschijnlijk een condensator die het aan het begeven is. Niets gevaarlijks naar 't schijnt. Maar ik moet wel overwegen om mij een nieuwe lamp met armatuur aan te schaffen.

En terwijl ik met Kozze aan het bellen was, zag ik plots op het terras blauwe zakken staan. Jawel, de schildpadzandbak uit Diependaal was gearriveerd ! Toen ik in de kelder water aan het ruimen was had ik nog gedacht de deurbel te horen. Zeker was ik niet want ik was in de mening dat ik die bel daar veel beter zou kunnen horen. Ik had eens door het kelderraampje gekeken maar niets gezien. Cois vertelde mij later dat hij nogal nat werd onder de overlopende dakgoot aan de voordeur. Dus had hij de zandbak en de zakken zand maar uit het busje gehaald en op het terras gezet.

Joepie ! Nu hebben we een zandbak om in te spelen met de barbecue !!!