Uitstapje naar de Makro

Colruyt had vorige keer mijn sigaretten niet. Wel, ik moet toch een nieuw vuilbakje hebben en dan haal ik een flinke voorraad sigaretten en kan ik gelijk zwarte muizen meebrengen voor Zus. Tijd dus om eens bij Makro binnen te stappen.

Mijn ingewanden wilden vanmorgen niet goed mee. Maar dat kwam goed uit : onze straat ligt open dus moet ik toch later vertrekken.

Tegen 11u30 was het dan zover. Mijn darmen waren gekalmeerd. KA’tje was er ook klaar voor. En wijle weg !

Hoe zat dat weer, daar aan Brucargo ? Het was de afrit helemaal rechts, geloof ik … want alle drie de banen over, da's om de E19 te nemen. Gezwind neem ik de eerste rechts. Hola ! Melsbroek ? Daar moet ik niet zijn. Geen probleem. Vlak na de afrit is er een piepklein rond puntje waar ik kan draaien. En terug de baan op. ’t Zal het middelste baanvak geweest zijn, zeker ? (neen, er gaat geen lichtje branden) Middelste afrit … Net als ik niet meer kan veranderen zie ik dat ik op weg ben naar de E19.

Ik gebruik dit woord niet gauw maar nu heb ik het toch luidop gezegd : “Sh*t !”. Ik moest dus alle banen over en helemaal links blijven om naar Makro te gaan. Ik dacht dat dat voor de E19 was. Maar ik rij eigenlijk zelf nooit naar de E19 ? En toch is dat lichtje niet gaan branden …

Bon, het feit is nu dat ik op de E19 zit. De eerstvolgende afrit nemen dan maar. Jongens, dat duurt wel een tijdje eer er een afrit komt. Ik zal hier maar braafjes achter die vrachtwagen blijven hangen. Anders mis ik het misschien nog. Ha, Zemst ! Ken ik van haar noch pluim. Het plan is dus om daar, indien mogelijk, naar links de brug over te rijden en de E19 terug te nemen.

Oh maar, kijk ! Naar rechts staat er een wegwijzer "Planckendael". En van daar ken ik de weg naar huis. Er staat ook wel een oranje plaat dat een of andere steenweg volledig onderbroken is tussen Perk en Elewijt … Och, laat het ons maar eens riskeren. Als ik nu de E19 terug neem naar Brucargo, weet ik toch niet hoe ik van daar dan naar de Makro moet. Dan moet ik nog een heel eind terug rijden eer ik weer de weg ken.

Voor ik echter aan Planckendael kom, herken ik dat reuzen kruispunt in Hofstade. Nice ! Hier rechtsaf en ik kom weer op bekend terrein. … Allez, er is natuurlijk nog altijd de zaak van de onderbroken steenweg tussen Perk en Elewijt. Maar aan die onderbreking staat een plaat : “doorgaand verkeer omleiding volgen”. Hoe moeilijk kan dat nu zijn ?

Een tijdje gaat het goed en volg ik dus de “omleiding”. Maar dan let ik niet meer op de oranje platen want ik zie dingen zoals “Machelen” en “Peutie”. Kijk, kijk ! Ik zal er misschien nog rapper zijn dan ik dacht ! Een rond punt … Neen, er staat geen verroeste vuist op. Goed naar de wegwijzers blijven kijken, nu. Machelen is the place to be ! En we rijen, rijen, rijen … Nog een rond punt … Geen vuist … Weer een afslag. Iets aan de wegwijzers doet mij hier links afslaan (waarom ? Geen idee) Maar dan zie ik wat verder de verroeste vuist boven de struiken uit steken. Ja maar, da’s rechtdoor en ik ben hier links aan ’t afslaan ! In die zijstraat dan maar dadelijk een oprit binnengereden om te draaien.

35 km na mijn vertrek thuis arriveer ik op de parking van Makro. Wel een vuilbakje gevonden. De zwarte muizen zijn ook binnen. Maar mijn sigaretten hebben ze er niet. Boe ! Boe !

Vandaag eens iets nieuws geprobeerd ...

Ik liep nogal achter met het wassen van lakens en dus werd het tijd om dat in te halen. Dekbedhoezen en slopen in de machine, anti-kalk blokje erbij omdat ik ze op 90° ga wassen, mijn laatste restje wasverzachter in het bakje (straks nieuwe meebrengen als ik boodschappen ga doen, snel opschrijven !) en Start !

Tijdens het uithalen van de was dacht ik nog : ik hoor/voel mijn zeepbolletje nergens tussen het wasgoed. Het is altijd een hele expeditie om dat bolletje tussen die lakens te vinden. Dat zou nogal wat zijn, hé. Mocht ik zo maar dat bolletje kwijt zijn. Gróót mysterie : heeft mijn wasmachine het bolletje opgeslokt ? Gniffel, gniffel ... Waarom heb ik toch altijd van die "rare" gedachten ? Zucht ...

De wasmachine is leeg, de lakens zijn opgehangen en ... NERGENS dat zeepbolletje tegen gekomen. Hoe kan dat nu ??? En dan begint het langzaam te dagen : ben ik vergeten zeep toe te voegen ? Neuh ... De was ruikt toch fris. Ah ja, maar ik had wel wasverzachter in het bakje gedaan ... Maar ... dan ... wacht eens even ... Jawel, daar staat het bolletje, op het schap bij de was producten.

Goed zo, meisje ! Gewassen zonder zeep !

Allez, weer iets dat ik eens uitgeprobeerd heb. Maar of dat nu voor herhaling vatbaar is ?

Van op het terras zag ik in de verte een witte Porsche geparkeerd staan.
Een schoon machien en er zat een gepersonaliseerde nummerplaat op. Maar met mijn brilletje alleen kon ik ze niet lezen.

Er dan maar een hulpmiddeltje bijgehaald. Neen, ik ben niet met de verrekijker op het terras gaan staan. Toch een beetje discretie, hé. Maar als ik mij in enkele bochten wrong, kon ik van in de living zien wat er op de plaat stond ...

LUCKY ME

... Opschepper ... Maar hij heeft wel gelijk, natuurlijk ...

Een tijd geleden zag ik een vlieg in de living rondvliegen. Neen ! Ik wil geen vliegen in huis ! Maar ze hield zich goed verstopt en ik zag ze heel zelden. Nooit lang genoeg om met de vliegenmepper in actie te treden.

Een week of twee later kwam er een vlieg met mij mee naar binnen van het terras. Verdorie ! Twéé vliegen in huis ! Stel dat het een jongetje en een meisje is. Dan heb ik hier binnenkort een vliegeninvasie !

Eén van de vliegen had nogal een “attitude” : ze ging altijd op de lamp zitten. Ja, dan kun je er geen flinke mep op geven want dan riskeer je dat heel de lamp er mee aangaat.

Vorige week echter kwam ik in de keuken oog in oog te staan met een van mijn vliegen. Zij zat op het keuken aanrecht. Werd ze al een dagje ouder ? Was ze niet meer zo alert ? Ik ben ook niet meer van de jongsten maar mij besluipt niemand met een handdoek. Een flinke tik en de stand werd Meutje 1 – Vliegen 0.

Vandaag kreeg ik de tweede vlieg in de mot. Ze bleef maar in mijn gezichtsveld rondvliegen. Niet goed bezig, vlieg ! Dit was mijn kans ! Met de vliegenmepper in de aanslag zette ik de achtervolging in. Bejaard of niet, de vlieg heeft mij nog alle hoeken van de living laten zien. Maar uiteindelijk, bleef ze op het raam zitten uitpuffen en daar heeft ze haar laatste adem uitgeblazen.

Ik maak mezelf wijs dat er nu geen vliegen meer in huis zitten. Maar waarom “voel” ik dan dat ze mij van achter elk donker hoekje zitten uit te lachen ?

Gisterenavond waren wij om zes uur uitgenodigd bij de bovenbuurvrouw. Het werd een gezellige avond met warme en koude hapjes en natuurlijk met de gebruikelijke roddels en verhalen van vroeger.

Bovenbuurvrouw woont recht tegenover het eksternest dat ik nu al een tijdje in het oog houd. Zij is ook degene met een nestkastje op het balkon. Ze had goed nieuws : haar jonge meesjes waren allemaal uitgevlogen.

Ik zat gisteren de ganse tijd met mijn gezicht naar de straatkant. Op een gegeven moment zag ik een ekster in de boom rond vliegen. En dan kwam daar een tweede ekster mee rond huppen ! Even dacht ik zelfs een derde soortgenoot tussen het gebladerte te zien. Ik vroeg mij af hoe het kwam dat er nu plots meerdere eksters in de boom zaten. Tot nu toe had ik altijd maar 1 ekster in de buurt gezien. Waardoor ik veronderstelde dat er een permanentie “op” het nest was en dat telkens één van beide ouders de boodschappen ging doen.

Zouden de jonge eksters aan het uitvliegen zijn ? Als goede gast moest ik echter mijn aandacht bij de lopende conversatie houden. Ik zal het zondagmorgen eens goed bekijken. Hopelijk blijven jonge eksters de eerste dagen na het verlaten van het nest nog even in de buurt ?

Zondagochtend 6u20 : wakker geworden van ekstergekwetter. Achteraan aan de vensters gaan kijken … Niets te zien. Ik hoor de ekster in de garage doorgang van hiernaast naar voren gaan. In nachtgewaad vooraan op het terras post gevat. Eén enkele ekster zit op het dak van de overburen. In de boom zit een meesje voortdurend te “si si sirrrrrr”-en.

6u30 - We zijn nu toch wakker dus zullen we maar officieel “opstaan”. Op dit uur van de dag al in de tuinzetel op het terras te gaan zitten, dat lijkt me een beetje zottekes. Maar ik blijf toch nog even staan om te luisteren en te kijken. Na een hele tijd vliegt het meesje weg uit de boom. Even verder in de struiken tsjirpen de mussen dat het een lieve lust is. Op het dak van nummer 14 zit een eenzame duif. Geen ekster activiteit meer waar te nemen.

Jongens, wat is het mistig, vanmorgen. Geen weer voor nestverlaters, als je het mij vraagt !

7u30 – Twee eksters scheren langs de boom en vliegen naar de nieuwbouw hiernaast. Ergens aan de andere kant kwettert een derde ekster. De eenzame duif zit nog altijd in haar eentje op het dak van nummer 14. Verder niets meer te zien of te horen.

Mys(t)erie, mys(t)erie, mys(t)erie …

Spelletjes spelen op de computer … Leuk ! Maar het mag niet te lang duren voor mij.

Ideaal daarvoor zijn die spelletjes providers die 1 uur “probeer”-tijd geven op hun nieuwe spelletjes. Broer heeft er zo eentje ontdekt die je maar laat doorspelen, tot het spel uit is ! Dat houden we voor de lange winteravonden, natuurlijk.

Maar ik ga dus regelmatig op zoek bij andere spelletjesmakers waar ik telkens mooi 1 uur kan spelen en dan stop het spel. Prima. Als ik het dan toch een héél tof spel vind en het verder wil spelen, noteer ik dat om het bij gelegenheid eens bij die ene – vrijgevige – provider te gaan spelen.

Laatst was ik echter zo een 1-uur spelletje aan ’t spelen bij een spelletjesmaker (P... ik ga hem hier niet noemen) en dat bleef maar doorgaan, en doorgaan … Na twee uren heb ik het spel zelf afgebroken. (’t was niet zo heel leuk). Tiens, hebben ze vergeten hier een “stop” op te zetten ? Neen, de volgende dagen kreeg ik toch maar 60 minuten om zijn nieuwe spelletjes uit te proberen.

Gisteren, om 23u, dacht ik : ik heb hier nog een 1-uur trial staan bij P..., laat me dat maar eens doen. Dan ben ik klaar om middernacht en kan ik gaan slapen. Leuk spel, beetje verwarrend hier en daar. Dat kon de pret niet drukken. Maar na een tijd begon ik nattigheid te voelen : dat houdt hier precies niet op ? Aan het spelverloop kon ik zien dat ik bijna aan de ontknoping was. Ik heb dus dapper verder gespeeld, tot aan het einde.  Jawel, het was kwart voor twee toen ik het spel uit had !!! De hoogste tijd om te gaan slapen, dus !

En wat blijkt nu ? Als ik opnieuw naar dat spelletje bij P... ga kijken heb ik nog altijd 60 minuten om te spelen ! Ik ga zeker proberen of ik het weer kan uitspelen want op het einde kan je uit twee mogelijkheden kiezen. Gisteren koos ik ervoor om de toren - en al zijn inzittenden - te vernietigen. Beetje drastisch, ‘k weet het … Maar het Kwaad moest toch uitgeroeid worden, hé ? Als ik het nog eens kan spelen, kies ik voor het redden van het koninkrijk ! Maar ik heb gezien dat ik dat zelf niet zal overleven … 'k Ben eens curieus !

Mijn visuele waarnemingen van het eksternest lopen op hun einde. De boom heeft nu al redelijk veel blaadjes dus het nest wordt stilaan aan het oog onttrokken. Ik hoor er altijd wel een ekster in kwetteren. Zit ze al op eitjes of roept ze gewoon om meer bouwmateriaal ? Ik weet het niet. Er is nog wel flink gebouwd ondertussen : twee weken geleden kon je nog een beetje door het nest kijken. Nu is het helemaal dicht.

En het wordt flink verdedigd. Alles wordt achtervolgd en weggejaagd. Vooral kraaien maar ook … duiven !

Waarom zou een ekster nu achter een duif aan gaan ? Bang dat ze het nest zou innemen ? Allez, een duif ?! Die haar eieren legt op drie takjes, bijeen gegooid op de meest onmogelijke plaatsen ? Zou een duif een “goed” nest wel herkennen mocht ze er eentje zien ? Volgens mij denkt die dan eerder : “pfffff, zoveel takken, daar kan ik toch geen ei in leggen ?”

De theorie in het boekje (blz 518 : uitbroeden 17 – 18 dagen, jongen vliegen uit na 22 – 28 dagen) is heel mooi maar ik heb geen idee of en wanneer er eieren gelegd zijn. Ik blijf dus alles in het oog/oor houden en hoop binnen afzienbare tijd kleine ekstertjes te zien uitvliegen !

Ontbijten doe ik meestal met melk, fruit en cornflakes.

Vanmorgen was het niet anders. Maar omdat de bananen nog niet rijp genoeg waren besloot ik om er de gedroogde-abrikozen-variant van te maken.

Mise en place : abrikozen, meloen, eetkommetje, lepel, snijplankje, mes, GFT bakje.

Ik snijd de abrikozen en doe ze in mijn kommetje. Dan snijd ik twee schijven van de meloen, haal de pitjes eruit en doe de schil eraf. Pitjes en schil gaan in het GFT bakje. De naakte meloenschijven snijd ik in blokjes. Ik schuif de stukjes meloen van het plankje, spoel plankje en mes af, sluit GFT bakje en zet het opzij.

Dan is het tijd om de melk over het fruit te gieten. ... Wat ? … In mijn kommetje liggen alleen stukjes abrikoos ??? Waar is de meloen naartoe ? Het duurt even – maar echt niet lang – voor ik weet waar ik moet gaan kijken : ik heb de meloenblokjes netjes bij het andere afval in het GFT bakje gekieperd ! 

Man, man, man … 

Wordt het zó een dag vandaag ??? Stilletjes binnen blijven, dan …

Deze namiddag was het “benen”-tijd. En dat probeer ik altijd te combineren met een bezoekje aan de supermarkt.

Toen ik thuis vertrok scheen de zon. Toen ik met nieuwe benen uit het schoonheidssalon kwam scheen de zon nog altijd. Maar toen ik aan de kassa van de supermarkt stond af te rekenen : gieten, jongens !

Ik heb dan maar even gewacht aan de ingang van de supermarkt tot het iets minder regende. En dan was dit toch wel het perfecte moment om mijn zelfbedacht vuilzak systeem uit te proberen, zeker ? Een grijze plastic zak die net over mijn caddy past, heb ik bovenaan opengemaakt zodat het handvat van de caddy er door kan. Ik trok dus mijn boodschappenwagentje zijn regenjasje aan, stak mijn paraplu op en vertrok huiswaarts door een malse regenbui.

Het systeem werkt ! Mijn caddy en ik zijn droog gebleven. En thuis haalde ik de zak van het wagentje, stak er een kleerhanger in en hing hem te drogen in de douche.

Spiekmadoille voor mezelf !

Phoebe komt bezweet van het joggen de Central Perk binnen gelopen. Ze laat zich in de grote zetel vallen en gooit haar voeten op tafel. Vanuit de andere zetel zegt Joey, terwijl hij een wuifgebaartje maakt voor zijn neus : “Jojobe, sis”. Dat wordt ondertiteld als “Jodiode, meisje”. Ik denk : allez, waar hebben ze dat nu weer gehaald ? 

Ik word wakker uit een verwarrende, niet onaangename droom waarvan ik mij alleen nog dit laatste stukje herinner. Het is 7 uur en ik voel mij uitgerust dus sta ik op en ga jojobe opzoeken in het engelse woordenboek : niets te vinden. In de dikke Van Dale vind ik wel jojobaolie (gebruikt in de cosmetica). Straks nog eens op het internet kijken.

Terwijl ik op het terras sta “wakker te worden” vertrekt overbuurman naar zijn werk. Een ekster komt toegevlogen bij het nest. Hij/zij springt in het nest, komt er weer uit en vliegt richting steenweg. Ook op weg naar zijn/haar dagtaak ?

Zo te zien zijn de meesjes al vroeger begonnen op deze maandagochtend. Ze vliegen af en aan tussen de boom en hun nestkastje op het balkon van de bovenbuurvrouw.

En ik ? Geen idee wat ik vandaag allemaal zal doen. Het wordt weer prachtig weer, dat is al mooi meegenomen.

Verder maakt het niet uit want … ik ben blij ! Drie dagen lang heb ik lopen zoeken naar een stapeltje papieren. Ik dacht dat ik die in de verhuis had weggegooid. Drie dagen heb ik mezelf lopen beknorren : “Hoe is het toch mogelijk dat je die classeur hebt weggegooid ? You stupid women !” Gisteren heb ik die papieren dan teruggevonden. Ik had ze uit de opbergmap gehaald en in een plastic mapje gestoken. 

Wie zoekt die vindt ! Allez, soms toch …

Zaterdagmorgen 23 april, zijn twee eksters aan een nest begonnen in het topje van de boom hier tegenover. Drie dagen lang was het een aan- en afvliegen dat het een lieve lust was. Aardig om zien hoe die vogels hun takjes uitkiezen en welke toeren ze daarna moeten uithalen om ermee door de takken van de boom te geraken. Soms moesten ze langs één kant uit de boom vliegen om er aan de andere kant mee in het nest te belanden. Hoe ze dan de takjes tot een stevig nest vlechten, ik zou het hun niet kunnen nadoen.

Op het internet had ik gelezen dat de bouw van een eksternest 40 dagen duurt ! Ja maar … hoe zit dat dan met “in mei leggen alle vogeltjes een ei” ?

Op 26 april echter, was er geen activiteit meer aan het nest. Oei, zouden ze het verlaten hebben ? Broer had dat in hun tuin al eens meegemaakt : begonnen aan een nest en het dan in de steek gelaten. Zou hier mijn eksternest avontuur eindigen ? Jammer.

Maar dan, eergisteren, zag ik weer een ekster in de buurt van het nest. De volgende dag zat de ekster zelfs achter een kraai aan : hij joeg hem weg tot in de volgende tuin. En in de namiddag zag ik de ekster in het nest springen. Vanmorgen stak er een kopje uit boven de rand van het nest. Ik zie het kopje nu niet meer maar er is wel weer meer activiteit in de buurt van het nest.

Zal het dan toch in orde komen ? Misschien worden er nu eitjes gelegd en blijven ze ondertussen verder werken aan hun woning. In dat geval moet ik nog een beetje geduld hebben (40-tal dagen ?) en zal ik dan de kleintjes zien uitvliegen !

Leuk voor mij maar, zoals bovenbuur opmerkte, minder leuk voor de meesjes die bij de buurvrouw van de tweede verdieping het nestkastje aan het inrichten zijn. De eksters zouden de kleine meesjes wel eens kunnen aanvallen …