Gisterenavond ontdekten we dat de verwarming in de vergaderzaal lekte. Onze poetsman had een teiltje onder het lek gezet maar de 1 m² zeiknat tapijt gewoon zeiknat gelaten. Vanmorgen heb ik dan maar de voorraad gebruikte sponshanddoeken genomen om zoveel mogelijk van dat water op te zuigen.

Net toen ik daarmee klaar was kwam de technieker om naar het lek te kijken. Ik had nog een "vuile" keukenhanddoek vast en gaf hem die, om zijn handen mee af te vegen. De kletsnatte sponshanddoeken hing ik zoveel mogelijk open, op een trapladdertje in het stofzuigerkot.

Rond de middag zie ik de technieker terug binnenkomen en ik vraag hem : "Is 't gelukt ?". Hij antwoordt : "Ik kom nu een WC-bril repareren". Ik vergeet de hele zaak en stort mij terug op het werk. Vandaag is het een echt zottenkot : eindeloze administratie, nieuwe procedures, nieuwe verkoopsstunts waarvan niemand weet (en bedacht heeft) HOE die in onze verschillende systemen geprocessed zullen worden ... Ik begin het allemaal een beetje te "verliezen" ...

Om 16.30 komt onze poetsman naar mij met de vuile keukenhanddoek die hij in de vergaderzaal gevonden heeft. Onze conversatie verloopt zoals gewoonlijk door mij in het frans, door hem in het portugees-frans. Hij vraagt mij nogal luid wie dat gedaan heeft, die handdoek vuilgemaakt ? Ik zeg dat ik die aan de technieker gegeven heb, zodat hij zijn handen zou kunnen afkuisen. Volgens onze poetsman moet die man maar zien dat hij zijn eigen schoonmaakgerei meebrengt. Hij toont mij een lelijke roestplek op de handdoek (ik denk dat die daar al op zat) : "Rouille ! C'est fini, c'est poubelle". Ik heb wel andere katten te geselen en antwoord nogal bits dat hij maar moet doen wat hij niet laten kan.

Gelukkig denk ik hierdoor aan de natte sponshanddoeken. Ik toon ze aan de poetsman en probeer hem uit te leggen wat ik ermee gedaan heb, namelijk er het tapijt mee drooggezogen. Al veel vriendelijker krijg ik als antwoord dat dat helemaal niet zo erg is. Die handdoeken kunnen wel gewoon gewassen worden en dan is alles in orde. "Mais ce n'est rien. Ca n'est pas la rouille".

Nog wat later komt de poetsman mij vragen of het lek in de vergaderzaal gerepareerd is. Ik bijt weer terug dat ik dat niet weet, de technieker is immers niets komen zeggen (tegen mij toch niet). En weer krijg ik met veel stroop te horen dat we dan nog wat zullen wachten. Hij zal het teiltje nog maar wat laten staan. Het is duidelijk dat ik al die jaren (veel te) vriendelijk geweest ben tegen onze poetsman. Zoals ik vandaag klink en reageer, dat heeft hij nog niet dikwijls meegemaakt, precies !

Ik ben ongeveer zeker dat het lek niet gerepareerd is want het teiltje dat eronder staat is alweer halfvol water. Als ik morgen maar weer geen overstroming vind ! Want ik heb geen droge "vuile" handdoeken meer om het water mee op te zuigen. Integendeel, als het tegenslaat vinden we binnen 1 week in het stofzuigerkot enkele beschimmelde sponshanddoeken. Die zullen dan ook wel "poubelle" zijn ...

Tot zover mijn concierge-probleempjes. Ik zit hier echter ook nog met 20 nieuwe toegangsbadges die ik niet geprogrammeerd krijg. Na 1 week heeft de leverancier ervan mij eindelijk teruggebeld om dit probleem te "regelen". Na een half uur aan de telefoon en veel over en weer geloop van mijnentwege tussen de telefoon en de badgelezer aan de deur, "denken" ze bij VAG dat ik waarschijnlijk de verkeerde badges ontvangen heb. Ze zullen het uitzoeken. Hopelijk moet ik niet nog 1 week wachten op verder nieuws hierover.

En ook nog vandaag MOET ik Business Objects installeren op mijn machine. Ik zal het waarschijnlijk heel zelden gebruiken maar, procedure is procedure ... De installatie zou een half uurtje duren. Halverwege moest ik echter naar een bepaalde site gaan om de installatie te kunnen afwerken. Helaas ! De URL die in de instructies staat geeft als resultaat : "The page cannot be displayed".

Dat was met het dagje wel !
Zucht ... Ik ben hier ècht te oud voor, vrees ik ...