De natuur is mooi ... OK. Maar ...
Vanmorgen moest ik om 9 uur bij de kapper zijn. Om halfnegen wou ik vertrekken maar mijn autootje wilde niet starten ! Ik heb de kapper afgebeld en vroeg dan aan de garage of zij eens konden komen kijken.
Om negen uur was de garageman er al. Hij probeerde ook eens te starten en keek dan onder de motorkap. En ... daar haalde hij een stuk kabel uit van 20 cm lang en 1 cm dik : aan beide kanten was die kabel gewoonweg doorgeknaagd. De garageman wist dadelijk hoe laat het was : boommarters !
Wel, inderdaad. Twee weken geleden hebben ze in de garage al een nieuwe sensoreneenheid in mijn Kaatje moeten plaatsen (150 euro). Aan de kabels hadden ze venijnige knaagspoortjes waargenomen.
Omdat ik dacht dat het toen om muisjes ging, had ik muizenvergif gekocht. Ik heb er echter maar 1 zakje van uitgestrooid : ik kreeg het niet over mijn hart ... Dus, als er iemand muizenvergif nodig heeft : ik heb nog een volle doos staan ... :-(
Bon, niet gepanikeerd. Er zou een toestelletje bestaan dat ze onder de motorkap kunnen plaatsen en dat op regelmatige tijden een signaaltje uitzendt, zodat de knagertjes in hun ondeugende werk gestoord worden. Ondertussen ken ik de prijs van het apparaatje : 180 euro ...
En nu heb ik dus ook de bevestiging van de mysterieuze geluiden die ik op het dak hoor als ik 's avonds TV kijk of in mijn bed lig. Enkele collega's hadden mij al gezegd dat dat wel eens boommarters zouden kunnen zijn.
Bij deze dus : ik heb nu ook boommarters in mijn tuin !

Zo, Donald is weg ... Hopelijk heeft hij ondertussen een mooie vijver gevonden en is hij niet naar de eendenhemel vertrokken.
Gisterenochtend ging ik iets uit de auto halen. Oeps ! Daar zat een eend achter de auto ! Zo een wilde, weet ge wel, met een groene kop. En toen ik dichterbij kwam ging ze naar de straat toe. Aai ! Dat kunnen we niet hebben, nietwaar ? Vooral omdat ze er niet al te briljant uitzag : een beetje "scruffy", helemaal niet alert ... Ze ging met kleine kwaakjes gewoon een beetje verder weg van mij.
Ik terug gauw naar binnen, wat brood snijden om een broodspoor te leggen van aan de auto naar de achterkant van de tuin. Geen avans, jong ! De eend bleef gewoon achter de auto zitten.
Broer ging mij straks komen halen voor een Makrootje, dus Skypte ik hem : "Pazzop als ge straks langs komt ! Er zit een eend op de oprit. Probeer ze naar de achterkant van de tuin te jagen."
Terwijl ik op broer wachtte, bedacht ik een andere strategie : met mijn laarzen aan maakte ik een "omtrekkende" beweging. 't Is te zeggen, van aan de voordeur ging ik, via het kapelletje, de straat op naar de oprit, in de hoop zelf de eend naar achter te kunnen jagen. Helaas ! Toen ik op de oprit aankwam was er geen eend te bespeuren.
Een tijdje later werd op de terrasdeur geklopt : broer was gearriveerd, hij had de eend in het gras aan de veldkant zien zitten en het was hem gelukt om de eend tot achteraan in de tuin te jagen. Nu maakte de eend een "omtrekkende" beweging en ging naar de kant van het bosje. Broer mankeerde niet en raapte mijn broodkruimelspoor bijeen om het voor de eend te gooien. Het beestje had precies honger want het pikte gretig naar de gevallen broodkruimels.
Broer en ik gingen gezellig samen naar de Makro en toen we thuis kwamen zat eend er nog altijd. Ze zag er nog niet veel frisser uit en we hadden ook al gemerkt dat haar ene oog wit was ... Zag er niet goed uit, dus. Ik had geen brood meer maar broer maakte wat beschuit nat en verkruimelde die voor de eend, terwijl ik hem een schotel met water bracht.
De rest van de namiddag heeft eend - die broer ondertussen Donald gedoopt had - aan de "bosjeskant" van het huis doorgebracht : veel drinken en de geweekte beschuit opeten die ik hem af en toe nog toegooide. Maar verder zat er niet veel leven in, vond ik.
Toen begon het te gieten en vond ik Donald achteraan in de tuin, zittend met zijn kop in de klimop en de rest van zijn eendenlijf in de regen. Man, man, man ... dat was een treurig zicht ... Maar wat kon ik doen ? Ik was al gaan zoeken bij Vogelbescherming : die willen blijkbaar alleen maar gewonde roofvogels. Dierenbescherming ... Vogelopvangcentrum ... Nergens vond ik een link "Ik heb een zieke eend gevonden !"
Maar toen de regen voorbij was kwam er precies schot in de zaak : Donald begon zijn veren te verzorgen, zijn vleugels uit te slaan, hij pikte naar het gras, dronk nog wat en liep al wat dapperder rond ! Dat "wit" aan zijn oog was ook weg. Misschien was dat wel een beschermvliesje dat hij er eerder zelf over getrokken had ?
Rond negen uur 's avonds, toen ik mijn PC ging uitzetten, zat hij nog naast de drinkbak die ik er voor hem gezet had. Maar een goed kwartier laten was hij verdwenen. En vanmorgen kon ik hem ook nergens meer bespeuren ...
Toen ik deze namiddag thuiskwam van kantoor heb ik een grondige inspectie gehouden van de tuin en : geen Donald meer ! Ook op de straat zag ik geen aangereden eend. Oef !
Ik hoop dus dat hij - misschien wel ergens in de buurt ? - een gezellige vijver gevonden heeft.

Ziezo, er staat een nieuwe wasmachine te blinken in de garage ! Mijn vorige machine heeft - na 23 jaren - de geest gegeven. Ze ruste in vrede op het containerpark ...
Straks ga ik op mijn gemakske het boekje lezen en dan ga ik zo snel mogelijk een eerste wasje doen !
Maar eerst nog dit ...
Wat een spannende ochtend ! Om elf uur hadden ze gebeld om te zeggen dat ze in Kortenberg gingen vertrekken met mijn nieuwe wasmachine. Ik stond ze dus buiten op te wachten en zag een caravaan van sjieke auto's langskomen, allemaal met hun lichten aan. Tiens, wat zou dat zijn ? Een trouwfeest of zo ?
Een kwartiertje later komt er weer zo een caravaan langs : BMW's, decapotables ... en ... die stoppen voor mijn deur ! Jamaar, jamaar ... Ik ga naar de auto die vlak voor mijn oprit staat en zeg : "Wilt ge u ergens anders zetten, aub ? Ze komen hier zo dadelijk een wasmachine leveren." En ja hoor, daar zie ik de camionnette van Willems-Tecno al komen aanrijden. De meneer in de decapotable zegt : "Jamaar wij zijn dadelijk weg." En ik antwoord : "Jamaar, ze zijn daar met de levering !". Die voor mijn oprit zal zich verzetten, zegt hij en hij gaat op het andere rijvak staan. Maar blijft daar staan. De camionnette kan niet verder om achteruit op mijn oprit te rijden en toetert. Uit een andere wagen van de caravaan stapt een andere bestuurder uit en die begint van zijn oren te maken tegen de man in de camionnette. Allez, na een beetje over en weer geroep, kan de camionnette binnenrijden en ook de caravaan vertrekt.
Mijn nieuwe wasmachine wordt geïnstalleerd en terwijl de man mij wat uitleg geeft over de werking, komt achterbuur (van het labo) mijn oprit opgelopen. "Ah, ge zijt thuis." En hij doet een hele uitleg dat ze twee Roemenen (of Polen, ik wil er van af zijn) gespot hebben die de buurt aan het "verkennen" zijn. Ze zouden al drie keer langs gekomen zijn, te voet. Inderdaad, tijdens de ganse heisa met de caravaan en de wasmachineleveraar, zag ik twee mannen te voet langskomen. Achterbuur had de politie gebeld opdat ze een identiteitscontrole zouden komen uitvoeren. Tijdens heel zijn uitleg kreeg hij echter telefoon en achterbuur is weer vertrokken. De wasmachineman ging verder met zijn uitleg en liet de nieuwe machine even proefdraaien.
Nadat ik weer alleen was en de garage wat had opgekuist, heb ik inderdaad de politie zien langsrijden.
Is dit nu een goede zaak ? Dat achterbuur zo reageert ? Hij komt uit Brussel, dus ik kan hem wel begrijpen. Maar vind ik dat nu leuk ? Ik zit hier al een half uur te denken : laat ik de garagepoort open of niet ? En ik heb besloten om ze open te laten ...

Oh, wordt het ZO een week ... ?

Maandag heb ik een halve dag verlof genomen omdat de mensen van Eandis mijn meterstand zouden komen opnemen "op 23/2 tussen 8 en 12 uur". Hebt gij iemand van Eandis gezien ? Ikke niet. Om vijf na twaalf heb ik de meterstanden op een stuk papier geschreven en voor het raam gezet. Om 1 uur ben ik naar kantoor vertrokken.

Vandaag word ik wakker om 7 uur. Ha, ze zijn hiernaast serieuze graafwerken aan 't doen : de oprit aan 't leggen. Door het badkamerraam zie ik twee vrachtwagens op mijn stoep staan. Jamaar ... die maken heel mijn stoep kapot ! Firmanaam en telefoonnummer van de vrachtwagens genoteerd. Nu had ik enkele opties : 1) mijn laarzen aantrekken en in de modder iemand op een graafmachine gaan zoeken om hem te vragen de vrachtwagens op straat te parkeren, 2) bellen naar die firma, maar met mijn GSM naar een vast nummer bellen ? Don't think so ! Ik heb dan maar mijn computer opgestart en een email gestuurd naar die firma uit Melsbroek. Vijftien minuten later werd de kleinste van de twee vrachtwagens verplaatst naar de stoep waar de werken plaatsvinden. Toeval ? Kan zijn. Vanuit de slaapkamer zag ik dat de tweede vrachtwagen er zo eentje was met een oplegger van een meter of 15, waar een graafmachine op getransporteerd wordt. Ofwel had die nog geen instructies van de baas gekregen, ofwel dacht die : da's hier toch helemaal naar de kleurpotloden, ik ga mij hier niet verplaatsen. Affijn, morgenvroeg zal ik wel zien hoe de stoep er voor het kapelletje bijligt.
Ik stap in de wagen en wil de oprit afrijden. Met die vrachtwagen zie ik natuurlijk niet of er verkeer aankomt vanaf de steenweg. We zullen het erop moeten wagen met onze ogen dicht. Vanuit de Coige komt echter een tractor. Die pinkt en ... zet zich galant, met oplegger én graafmachine (!), op mijn stoep !!! Ik zet mij in eerste versnelling, geef gas, pattineer mijn oprit weer op, spring uit mijn wagen en spurt naar de tractorbestuurder die ook net uit zijn machine komt. "Mijnheer, Mijnheer !" Ik heb hem beleefd gevraagd om niet op de stoep te parkeren want dat die dan beschadigd wordt. Hij stelde voor om ergens aan het veld te gaan staan. Dat was het punt niet, natuurlijk. Ik heb nog eens herhaald dat hij met zijn zware machines de stoep kapot maakte en dan had hij het door. Hij heeft zich dadelijk verplaatst, nog steeds voor mijn deur maar wel op de straat.

Waar het aannemers betreft begin ik een ervaringsdeskundige te worden.
Toen Buur Bunker zijn riolering aangelegd werd, heeft de aannemer mijn stoep helemaal verknoeid. Buur vroeg mij om een aangetekende brief zodat hij het kon verhalen op de aannemer. Helaas, driewerf helaas ... Aannemer ging failliet en Meutje bleef met een kapotte stoep zitten.
Vorige winter vond de aannemer van de twee nieuwe huizen voor het labo het nodig om elke ochtend liters en liters water te laten weglopen OP mijn oprit. Ah jaaaa, de waterslangen waren elke morgen bevroren en moesten eerst ontdooien. Ik heb zelf enkele keren de waterslang in het veld gegooid (plaats genoeg om water te laten weglopen) en ben het uiteindelijk ook nog gaan vragen aan één van de mannen op de werf. Niks aan te doen : dat water moest en zou op mijn oprit wegvloeien. En Meutje zit met een heleboel verzakte stenen en een verzakte goot.
En vandaag zijn het dan die vrachtwagens ...

Gelukkig heb ik vanmorgen - voor de tweede week op rij ! - 2,50 euro gewonnen met de lotto. "Derde keer, goeie keer", zegt mijn krantenman. Dat belooft voor volgende week !