Vrijdagavond gingen Broertje en ik een nieuwe Tunesiër uitproberen in Leuven. Monastir : op het kruispunt van de Brusselsestraat met de Capucienenvoer.

We gingen eens kijken in de zijstraatjes van de Sint-Jacobsmarkt of daar geen vrije parkeerplaats was. Jawel, hoor ! Maar 't was er weer eentje aan de "verkeerde" kant van de straat ... Links, dus. Zo fier als een gieter kan ik echter u melden dat het mij weer gelukt is om mijn Kaatje daarin te parkeren. Zomaar van de eerste keer gelukt ! En 't is nochtans nog maar de derde keer in mijn heel leven dat ik, achteruit, aan de linkerkant van de straat tussen twee auto's ga staan !

Het was mij opgevallen dat de auto voor ons er ook eentje van Hergon was. Maar Broertje was alerter. "XAN !", riep hij uit. En hij had verdorie gelijk. De auto voor ons was die van Zus en Schoonbroer. (neen, Schoonbroer, dat deukje rechtsachter komt NIET van mij ! ;-))

We hebben lekker gegeten bij de Tunesiër. Ik wou eigenlijk nog eens couscous eten. Maar die lieve meneer had mij helemaal niet gevraagd wat ik bij mijn kip tajine wou : frietjes of couscous of iets anders ... Met het gevolg dat ik geen couscous gekregen heb. Ik heb er wel van Broertje zijn bord gepikt. Die had namelijk couscous met lam gekozen.

Volgens mij waren ze het in het restaurant zelf allemaal nog een beetje aan het leren. Toen we het hoofdgerecht kregen, stelde de baas vast dat we geen bestek hadden. En toen we al een tijdje aan de koffie zaten, kregen we nog een dessert. Dat waren zij en wij eigenlijk al vergeten. Dat dessert hebben we allebei laten staan. Niet omdat het te laat was, hoor. Het sorbet-achtige citroenijs was lekker maar ze hadden er een of ander geparfumeerd likeurtje over gekapt dat wij geen van beiden binnenkregen.

Met een tamelijk volle maag keerden Broertje en ik terug naar de auto. En toen we terug naar huis reden, stond XAN daar nog altijd.