Zo ... Ik heb een eerste dagje "werken in de tuin" overleefd ...

Nou, dagje ... Drie uurtjes ben ik zaterdag bezig geweest. En overleefd ... ? Alles doet zo'n pijn ... ! Maar dat zal wel overgaan, zeker ?

Zaterdagochtend, na de boodschappen, ben ik begonnen met een stukje van de haag af te scheren. Dat was echt wel nodig. Ik kon niet meer over de haag kijken om te zien of er auto's aankwamen en dat heeft mij vorige week enkele keren het zweet in de handen doen staan, toen ik van de oprit wou rijden ...

Ik had mij eigenlijk al voorgenomen om slechts de eerste drie, vier meter aan de straatkant af te scheren. De rest zou later volgen. Wellicht zou ik hiervoor een tuinman moeten vragen. Wel, mocht ik mij niet voorgenomen hebben om het bij die drie, vier meter te laten, dan heeft mijn Engelbewaarder er anders wel voor gezorgd.

Jawel, dames en heren, het wordt een jaarlijkse gewoonte : Meutje heeft ook deze keer met de haagschaar weer dwars door de verlengdraad geknipt ! Alleen was het dit keer een beetje drastischer. Vroeger knipte ik de draad door op een metertje of twee van het verlangdraaduiteinde. Dan gooide ik het kleine stukje draad weg en zette ik de stekker weer aan het lange stuk. Deze keer heb ik de draad echter knots in het midden geraakt. Bijgevolg heb ik nu een stuk draad van ongeveer twaalf meter en een ander stuk van ongeveer acht meter.

Ik zal nu dus twee nieuwe stekkers moeten kopen, een mannetje en een vrouwtje. Zo krijg ik weer twee volwaardige verlengdraden die ik aan mekaar zal moeten koppelen om met de schaar in de buurt van het kapelletje te geraken. Dus, je ziet het : het wordt hoog tijd dat ik mij een tuinman aanschaf. Al was het alleen maar om op verlengdraden te besparen.

Verder heb ik zaterdag nog wat onkruid van tussen de stenen gewied en de stoep heeft al een eerste opharkbeurt gekregen. Oh ja, en ik heb het gras afgereden. Allez, gras ... Ik bedoel eigenlijk dat "groen" dat achter het huis groeit ...

Drie uurtjes bezig geweest en ik moet toegeven dat alles er toch al een beetje ordelijker uitziet. Dat ik nu dikke vingers heb, dat mijn armen van mijn lijf vallen en dat er een stok door mijn ruggengraat steekt, dat was te verwachten. Het enige dat ik daartegen kan doen is ... volgend weekend terug de tuin induiken, natuurlijk !

Er is nog zoveel te doen. Ik zal mij zeker niet vervelen ... !