Op avontuur in het gemeentehuis

In die 11 jaren dat ik hier nu (weer) woon, ben ik nog nooit voor officiële business in het gemeentehuis geweest. Maar mijn ID-kaart vervalt op het einde van het jaar en dus moest ik een nieuwe aanvragen.

Fotootjes laten maken en een afspraak geboekt in het gemeentehuis. Ze zouden mij een QR-code sturen waarmee ik mij aan het onthaal kan registreren. Ik kreeg de bevestiging van mijn afspraak - ze ging dadelijk door naar mijn agenda (amaai ! 👍) - maar er zat geen QR-code bij. Zus wist mij echter gerust te stellen : ik kreeg nog een herinnering en daar zou zeker een QR-code aanhangen. En zus had gelijk. Allé, da's weer wat stress minder ...

Vijf minuten voor mijn afspraak stond ik aan het onthaal. Ah jaaaa want je mag niet vroeger dan 10 minuten voor je afspraak komen opdagen. 😟 Ik toverde mijn QR-code te voorschijn 🥇en kreeg een ticket met het nummer 23. Op naar de eerste verdieping !

Drie dames zaten er op mij te wachten. "DING-DONG" en nummer 23 mocht naar loket 1.2. Ik overhandigde de nodige paperassen en een fotootje dat ik uit de fotoserie geknipt had. 

GD (GemeenteDame) : Normaal vragen wij een foto zonder bril maar uw bril zie je echt niet, hé.

Dit wist ik want schoonbroer had mij verwittigd. De fotograaf wist dat echter ook en hij had foto's van beide situaties genomen. Ik was op alles voorzien. 😉

GD : En ge hebt al geknipt !

ik : ???

GD : Ge hebt uw foto uitgeknipt. Wij hebben daar een machientje voor. 

Dan nog even vingerafdrukken genomen. Nog nooit gebeurd. Nu zit ik in een database ! 😰 Oppassen dus als ik een of ander crimineel feit wil plegen. 😈 Handtekening gezet. De stylus pen lag ergens naast het schermpje. Ik wou de pen daar terug leggen maar ik moest hem in de daarvoor voorziene opening steken.

Betaald en binnen 2 weken zal mijn nieuwe ID-kaart klaar zijn.

Oh en BTW, mijn ramen achteraan zien er (in mijn ogen) niet vuiler uit dan die van de buren, hoor. 👏

Autokeuring

 Ziezo, we kunnen weer een jaartje rijden. Joepie !

Vandaag naar de keuring geweest in Cargovil. Ik ben maar een klein beetje verloren gereden, op het einde, aan de laatste rotonde vóór de keuring. Ik had een wegwijzertje gemist. 😳 Ik dacht : niet gepanikeerd, ik sla hier straks wel ergens af om om te keren. Ik zat echter achter een vrachtwagen op een lange smalle tweebaans weg, zonder stoepen of fietspad met een volle witte lijn in het midden en aan beide kanten een rij boompjes. Uiteindelijk kon ik toch links op de oprit van een firma gaan draaien. 

Toen ik bij het keuringscentrum toekwam stond er op mijn kilometerteller 56999 km. Ik had dit jaar dus weer vlotjes 160 km gereden.

De meneer van de keuring keek eerst onder de motorkap. Dan deed hij de passagiersdeur open en keek onder het voetmatje. Ik moet hem nogal raar bekeken hebben want hij zei : chassisnummer, bij elke auto zit die weer ergens anders en da's altijd weer een beetje zoeken. Ik antwoordde dat ik blij was dat hij geen gat in de bodem ontdekt had. Hij moest eens lachen.

Mijn bejaarde Kaatje (20 jaar ! 😲) is dus goedgekeurd voor nog een jaartje dienst en zonder verdere verkeersperikelen ben ik weer thuis geraakt.