De Bende van de Rode Pakken slaat weer toe !
Vorig jaar kon ik eigenlijk nog niet van een bende spreken. Hoeveel zal ik er toen gezien hebben ? Een stuk of drie ? Dat kun je moeilijk een “netwerk” noemen, niet ? Maar dit jaar zijn het er aanzienlijk meer ! En wat mij nog meer verontrust : die drie “groten” van vorig jaar hebben er tientallen kleine helpertjes bijgekregen !
Ze dragen allemaal hetzelfde uniform : zwarte laarzen en een rode muts, jas en broek met een wit biesje. En allemaal gebruiken ze dezelfde methode : zonder zich iets van eventuele voorbijgangers aan te trekken, klimmen ze langs een touw aan de voorgevel een of ander venster binnen.
Nu vraag ik u : kan dat zomaar ? Is er niemand die daar iets aan doet ? Help ! Politie ?
De buitenfeestverlichting loopt dit jaar ook de spuigaten uit. Vorig jaar was er al een grote opkomst van de zogenaamde “lichtslangen”. Maar waar de vrolijke versierders blijkbaar niet aan denken als ze zich zo een slang aanschaffen, is dat je die heel zorgvuldig en slechts na rijp beraad in je tuin kan draperen. Denk eraan : zo een lichtslang is een doorlopende lijn van licht. In het donker, als de slang brandt, zie je er elk centimetertje van !
Met “gewone” lichtjes, kan je weinig verkeerd doen. Je gooit ze in een boom of struik en in het donker krijg je steeds een mooi effect : hier een lichtje, daar een lichtje. (Natuurlijk alleen als je volgende regel in acht neemt : TE is nooit goed, behalve in TErvuren en in TE dikke tetten !) Alhoewel, met die gewone lichtjes kan je ook problemen krijgen ... In mijn kerstboom van zes, zeven meter hoog, branden er onderaan nog slechts een tiental lampjes. Alle andere lichtjes zijn waarschijnlijk kapot. Het is dus geen zicht en de lichtslingers blijven vanaf nu werkloos in mijn kerstboom hangen. Ah jaaaaa ! Ik krijg ze er immers niet meer uit.
Maar terug nu naar de lichtslangen. De gemeente Sterrebeek krijgt van mij zeker al een prijs voor wansmaak. Elk jaar zetten ze een grote prachtige kerstboom aan het kruispunt van de Tramlaan. Maar nu hangt daar al het tweede jaar op rij zo een lichtslang in, héél onbehoorlijk rond die boom gedraaid en onderaan is er geprobeerd om een guirlande-effect te bewerkstelligen. Ze zijn waarschijnlijk zelf nog nooit naar de boom gaan kijken, ’s avonds als de lichtjes branden. Ik bedoel maar : je moet dat toch ZIEN, hoe afschuwelijk dat is ? Help ! Gemeente ?
Over de privé buitenfeestverlichting mag ik mij eigenlijk niet uitlaten : smaak is goesting. Maar beste mensen, let toch even op het volgende. Je koopt een lichtslang want “die zal mooi staan om het hek rond de tuin mee af te boorden”. O.K. Maar, ofwel is de slang te kort voor het ganse hek, ofwel is de slang te lang voor het ganse hek. Er bestààt namelijk geen enkele slang die voor jou de juiste lengte heeft. Voor “nieuwbouwers” is het dan ook aan te raden om éérst de verkrijgbare lengtes van de lichtslangen op te vragen, alvorens aan het tuinhek, de omheining of het tuinhuisje te beginnen !
Je begint dus de slang te bevestigen en hier wordt steeds dezelde fout gemaakt : iedereen begint op de hoek – van het hek EN van de lichtslinger. Inderdaad, ge ziet wat ik bedoel. Bij de enen blijft er nog een “naakt” stuk tuinmuur over, bij de anderen is er een stuk slinger te veel dat dan in een zogezegde “decoratieve” krul verwerkt wordt ...
Over de KLEUREN van de lichtslangen kan ik kort zijn : NIET DOEN ! In Sterrebeek staat een huis (dat zijn buitenfeestverlichting wellicht gesubsidieerd ziet door het gemeentebestuur), waar vorig jaar langs gans de dakgoot een RODE lichtslinger hing ! De weinige huizen van lichte zeden die er nog overblijven langs de Leuvense steenweg, verbleken ernaast. En natuurlijk was die rode slinger langer dan de dakgoot. Dus werd hij, links van het huis, over een stuk omheining verder geleid. Die mensen moeten dat toen prachtig gevonden hebben want dit jaar hangt de rode slinger niet alleen aan de dakgoot, maar loopt hij ook over de omheining langs beide kanten van het huis ! En twee (of drie ?) slingers zal dan weer te lang geweest zijn want het ganse kunstwerk is opgesmukt met vele decoratieve krullen en hoekjes en kantjes. Als kers op de taart hangen er in het boompje voor het huis oranje en paarse en groene lichtjes te flikkeren.
Wil je nu toch absoluut een gekleurde lichtslang gebruiken, spreek dan even af met de buren ! JIJ kan het wel sober willen houden, met een witte en een groene slinger. Maar als je overbuur dan wild tekeer gaat met blauwe, gele en rode slangen, wordt het geheel een kwelling voor het oog van de voorbijgangers. En héél erg dicht bij huis zag ik er nog eentje : het dak van het tuinhuisje is afgeboord met een gele slinger die, vanwege nog een stukje over, afbuigt naar het raampje, waarna het tuinhuisvenstertje omkaderd wordt met een rode slang, die een beetje te lang is zodat er nog een treurig rood staartje naar beneden hangt.
NEEN, lieve mensen NEEN ! Denk ook eens aan Meutje die daar alle dagen twee keer voorbij komt, in het donker, als uw verlichting brandt ... Probeer alstublieft te begrijpen hoe moeilijk het voor mij wordt om tussen al deze licht- en kleurentoestanden mijn aandacht op de weg te houden.
Om nu zo ’s avonds in de winter mijn zonnebril op te zetten ... dat zie ik niet echt zitten.
Ik zou deze feestdagen ook graag ongevallenvrij doorbrengen, hoor !
maandag, december 29, 2003
vrijdag, december 12, 2003
En jawel, dames en heren, Meutje heeft vanmorgen "geschauverdoaind" ... !
Ik kom in de Zavelstraat in Sterrebeek en zie enkele tientallen meters voor mij een fietser rijden. En nog tien meter dààrvoor staat een auto schuin, met zijn snuit op de stoep en met zijn achterste op de straat. Ik denk nog : "Wat zijn dat nu voor manieren !"
Ik nader de fietser en maak de bedenking dat die jongen-op-de-fiets die "raar" geparkeerde wagen gaat voorbijsteken. Aangezien ik niet van plan ben daar zelf ook nog eens voorbij te rijden, trap ik lichtjes op de rem en ... Voor ik het weet sta ik ook schuin, met mijn snuit op de stoep en met mijn achterste op de straat ... !
Ik heb mijn vier pinkers opgezet en netjes gewacht tot die zes of zeven auto's achter mij met een boogje rond mij reden. Die zullen natuurlijk óók gedacht hebben : "Wat staat dat Mazdaatje hier te doen ???"
Bleek dat er in de Zavelstraat over ongeveer 100 meter een gladde plek was ... Nogal een geluk dat ik twee wielen op de stoep staan had. Anders was ik daar nu nog aan het proberen om te vertrekken !
Ik kom in de Zavelstraat in Sterrebeek en zie enkele tientallen meters voor mij een fietser rijden. En nog tien meter dààrvoor staat een auto schuin, met zijn snuit op de stoep en met zijn achterste op de straat. Ik denk nog : "Wat zijn dat nu voor manieren !"
Ik nader de fietser en maak de bedenking dat die jongen-op-de-fiets die "raar" geparkeerde wagen gaat voorbijsteken. Aangezien ik niet van plan ben daar zelf ook nog eens voorbij te rijden, trap ik lichtjes op de rem en ... Voor ik het weet sta ik ook schuin, met mijn snuit op de stoep en met mijn achterste op de straat ... !
Ik heb mijn vier pinkers opgezet en netjes gewacht tot die zes of zeven auto's achter mij met een boogje rond mij reden. Die zullen natuurlijk óók gedacht hebben : "Wat staat dat Mazdaatje hier te doen ???"
Bleek dat er in de Zavelstraat over ongeveer 100 meter een gladde plek was ... Nogal een geluk dat ik twee wielen op de stoep staan had. Anders was ik daar nu nog aan het proberen om te vertrekken !
vrijdag, november 28, 2003
Er zit niet veel geschrijf in, tegenwoordig. 'k Moet mijn verlof opnemen en daardoor heb ik het extra druk als ik toch op kantoor zit ... :-(
Maar als er een nieuw experiment uitgevoerd wordt, ben ik wel de eerste om u op de hoogte te houden ! Allez, experiment ... 't is te zeggen ... Als er een ongelukje gebeurt, kan je daar best altijd de positieve kanten van zoeken, nietwaar ?
Wel, het volgende gebeurde vorig weekend. Ik nam een karton melk uit de voorraad in de garage, het viel uit mijn handen van op 1,70 m naar beneden (zoals al zo dikwijls gebeurd is - zonder verdere gevolgen), deze keer barstte het open en de ganse liter melk werd netjes verdeeld in twee van de vier rubberlaarzen die onder het rek stonden : de linkse laars van het ene paar, de rechtse laars van het andere paar.
Ge ziet het, ik wil zo volledig mogelijke details geven teneinde goede resultaten uit dit "experiment" te kunnen halen !
Eerste bevinding : melk loopt niet weg uit rubber laarzen.
Ik heb de laarzen leeggegoten en ze veelvuldig met water uitgespoeld.
Tweede bevinding : men moet minstens zeven keer spoelen vooraleer elk spoortje melk uit de laarzen verdwenen is.
Dan heb ik een paar laarzen ondersteboven te drogen gezet. Het andere paar heb ik over de handvatten van mijn fietsstuur getrokken, ook om te drogen.
Derde bevinding : in de winter duurt het gemakkelijk een ganse week eer de binnenkant van rubberlaarzen weer droog is.
Tot zover dit nieuwe experiment. Mochten er zich nog andere bevindingen voordoen, dan hou ik u graag op de hoogte.
Maar ik vrees dat het enige échte tastbare feit van dit alles waarschijnlijk zal zijn, dat die heel stoffige hoek van de garage nu eindelijk eens gepoetst werd ...
Maar als er een nieuw experiment uitgevoerd wordt, ben ik wel de eerste om u op de hoogte te houden ! Allez, experiment ... 't is te zeggen ... Als er een ongelukje gebeurt, kan je daar best altijd de positieve kanten van zoeken, nietwaar ?
Wel, het volgende gebeurde vorig weekend. Ik nam een karton melk uit de voorraad in de garage, het viel uit mijn handen van op 1,70 m naar beneden (zoals al zo dikwijls gebeurd is - zonder verdere gevolgen), deze keer barstte het open en de ganse liter melk werd netjes verdeeld in twee van de vier rubberlaarzen die onder het rek stonden : de linkse laars van het ene paar, de rechtse laars van het andere paar.
Ge ziet het, ik wil zo volledig mogelijke details geven teneinde goede resultaten uit dit "experiment" te kunnen halen !
Eerste bevinding : melk loopt niet weg uit rubber laarzen.
Ik heb de laarzen leeggegoten en ze veelvuldig met water uitgespoeld.
Tweede bevinding : men moet minstens zeven keer spoelen vooraleer elk spoortje melk uit de laarzen verdwenen is.
Dan heb ik een paar laarzen ondersteboven te drogen gezet. Het andere paar heb ik over de handvatten van mijn fietsstuur getrokken, ook om te drogen.
Derde bevinding : in de winter duurt het gemakkelijk een ganse week eer de binnenkant van rubberlaarzen weer droog is.
Tot zover dit nieuwe experiment. Mochten er zich nog andere bevindingen voordoen, dan hou ik u graag op de hoogte.
Maar ik vrees dat het enige échte tastbare feit van dit alles waarschijnlijk zal zijn, dat die heel stoffige hoek van de garage nu eindelijk eens gepoetst werd ...
maandag, november 10, 2003
De schilderwerken verlopen volgens plan !
Ik had uitgerekend dat het een vijf-weken project zou worden en dat zal ongeveer uitkomen. Zaterdag heb ik de piano-muur gedaan. Zondag heb ik de piano terug op zijn plaats gezet, mijn glazenkast leeggemaakt en de laatste te schilderen muur geprepareerd ttz. deuren, ramen, plinten en stopkontakten afgeplakt. Aangezien het morgen verlof is, zal die laatste muur er dus aan moeten geloven. En dan resten mij nog slechts twee kleine stukjes boven de vensters en wat gepruts rond de verwarming. Besluit : volgend weekend is het livingbeschilderingsproject beëindigd ! ... En kan ik aan wat anders beginnen ;-)
Maar weet ge wat ? Ik heb vastgesteld dat een kast een heel handig ding is ! Mijn glazenkast heeft bovenaan drie en onderaan twee schappen. Daarin zitten volgende dingen : een glazenservies, een eetservies, postuurkes en suikerbonenverpakkingen, de flessen van de bar, nog een heleboel glazen (van de Seca, wie kent die nog ?), mijn voorraad reservelampen ... te veel eigenlijk om op te noemen.
Ik heb alles in kartonnen dozen gestouwd en die dozen heb ik in mijn atelier op de enige vrije plaats gezet die ik nog kon vinden : de vloer. Bijgevolg kan ik mijn atelier nu niet meer binnen !!!
Als je dan bedenkt dat al die rommel, netjes opgeborgen in de kast, maar zo weinig plaats inneemt ...
Ik vind dat er gerust een standbeeld mag opgericht worden voor de persoon die de kast uitgevonden heeft !!!
Ik had uitgerekend dat het een vijf-weken project zou worden en dat zal ongeveer uitkomen. Zaterdag heb ik de piano-muur gedaan. Zondag heb ik de piano terug op zijn plaats gezet, mijn glazenkast leeggemaakt en de laatste te schilderen muur geprepareerd ttz. deuren, ramen, plinten en stopkontakten afgeplakt. Aangezien het morgen verlof is, zal die laatste muur er dus aan moeten geloven. En dan resten mij nog slechts twee kleine stukjes boven de vensters en wat gepruts rond de verwarming. Besluit : volgend weekend is het livingbeschilderingsproject beëindigd ! ... En kan ik aan wat anders beginnen ;-)
Maar weet ge wat ? Ik heb vastgesteld dat een kast een heel handig ding is ! Mijn glazenkast heeft bovenaan drie en onderaan twee schappen. Daarin zitten volgende dingen : een glazenservies, een eetservies, postuurkes en suikerbonenverpakkingen, de flessen van de bar, nog een heleboel glazen (van de Seca, wie kent die nog ?), mijn voorraad reservelampen ... te veel eigenlijk om op te noemen.
Ik heb alles in kartonnen dozen gestouwd en die dozen heb ik in mijn atelier op de enige vrije plaats gezet die ik nog kon vinden : de vloer. Bijgevolg kan ik mijn atelier nu niet meer binnen !!!
Als je dan bedenkt dat al die rommel, netjes opgeborgen in de kast, maar zo weinig plaats inneemt ...
Ik vind dat er gerust een standbeeld mag opgericht worden voor de persoon die de kast uitgevonden heeft !!!
dinsdag, november 04, 2003
Vrijdagavond boodschappen gedaan ... Ooooh ! Ik was zo fier op mezelf ! Dat ik eraan gedacht had dat het zaterdag een feestdag was en dat dan de winkels gesloten zijn.
Helaas hebben die vrijdagse boodschappen mij niet volledig bevredigd : er was namelijk geen SPEK in de Colruyt !
Maandagochtend had er een zeer "ingewikkeld" ongeluk plaats, hier in Zaventem op de Ring. Er waren elf voertuigen bij betrokken en het ganse geval werd uitgelokt door een vrachtwagen met 20 ton SPEK ! Het ongeval gebeurde om 5 uur 's ochtends. Om 1 uur 's middags was er nog maar 1 ton SPEK opgeruimd ...
Maandagavond kom ik thuis en maak ik de brievenbus leeg. Wat staat er op de cover van het Makro blaadje ? SPEK in de aanbieding !!!
En ondertussen zit ik hier maar kaas tussen mijn boterhammen te doen ... :-(
AANDACHT ! AANDACHT ! AANDACHT !
Meutje heeft voor u in de EOS gelezen en volgende belangrijke hemelgebeurtenissen voor november genoteerd :
- in de tweede helft van de nacht van 8 op 9 november is vanuit België en Nederland een korte maar indrukwekkende totale maansverduistering zichtbaar. De totaliteit duurt van 02.08 tot 02.30 uur.
- in de nacht van 17 op 18 november wordt het maximum van de Leoniden verwacht. De meeste "vallende sterren" verschijnen in de tweede helft van de nacht, dus in de ochtend van 18 november.
Allemaal veel wolkenloze novembernachten toegewenst !
Helaas hebben die vrijdagse boodschappen mij niet volledig bevredigd : er was namelijk geen SPEK in de Colruyt !
Maandagochtend had er een zeer "ingewikkeld" ongeluk plaats, hier in Zaventem op de Ring. Er waren elf voertuigen bij betrokken en het ganse geval werd uitgelokt door een vrachtwagen met 20 ton SPEK ! Het ongeval gebeurde om 5 uur 's ochtends. Om 1 uur 's middags was er nog maar 1 ton SPEK opgeruimd ...
Maandagavond kom ik thuis en maak ik de brievenbus leeg. Wat staat er op de cover van het Makro blaadje ? SPEK in de aanbieding !!!
En ondertussen zit ik hier maar kaas tussen mijn boterhammen te doen ... :-(
AANDACHT ! AANDACHT ! AANDACHT !
Meutje heeft voor u in de EOS gelezen en volgende belangrijke hemelgebeurtenissen voor november genoteerd :
- in de tweede helft van de nacht van 8 op 9 november is vanuit België en Nederland een korte maar indrukwekkende totale maansverduistering zichtbaar. De totaliteit duurt van 02.08 tot 02.30 uur.
- in de nacht van 17 op 18 november wordt het maximum van de Leoniden verwacht. De meeste "vallende sterren" verschijnen in de tweede helft van de nacht, dus in de ochtend van 18 november.
Allemaal veel wolkenloze novembernachten toegewenst !
donderdag, oktober 23, 2003
Vorig weekend, toen ik in de zetel zo een beetje lag te lezen, was ik aan het overpeinzen dat het wel eens wreed koud zou kunnen worden, deze winter. En ik vroeg mij af of de vloerkonvektor in de living nog wel werkte ...
Thermostaat opgezet : daar werd niet veel warm onder dat roostertje ... Eens op het electriciteitsplan gaan kijken in mijn nucleaire centrale : er was daar nog vanalles met potlood bijgeschreven ... En er stonden pijltjes van de ene zekering naar de andere ... Heel verwarrend allemaal.
Ah ! Was de vloerverwarming misschien verhuisd van de S20 naar de S18 ? S18 opgezet, thermostaat opgezet ... Ja, 't was precies of die vloerkonvektor toch een beetje warm werd ... Langs de andere kant : wie weet is die konvektor wel kapot. 't Is toch al zo een oud spul ...
Bon, 't vroor nu nog niet. Als puntje bij paaltje kwam - of als sneeuwvlokje bij ijskristalletje zou komen - dan zou ik het nog wel eens onderzoeken.
En toen kreeg ik plots die energie-opstoot en ging ik de living schilderen. Omdat ik de vloer vol plastic gelegd had, heb ik die S18 voor alle zekerheid toch maar weer uitgeschakeld. 't Zou een beetje stom zijn dat die konvektor zou staan warmen onder die plastic, niet ?
Ondertussen heeft er gans de week nog geen verwarming opgestaan in de living. Ah neeeeeen ! De thermostaat zit afgeplakt onder een stuk krantenpapier. Bijgevolg "voelt" dat toestel nu ook niet hoe koud het wel wordt in de woonkamer. Maar gisterenavond had ik het zelf een beetje frisjes. Ik maakte een gaatje in het krantenpapier en zette de thermostaat aan. Ondertussen was ik een lekkere Dr. Oetker pizza aan 't verorberen ...
Na vijf minuten echter, viel het mij op dat er een luchtje in de living hing : een beetje muf ... Ik dacht nog, dat komt door al die plastic op de grond en door al die kranten waarmee ik stopkontakten en plinten afgeplakt had. Maar dan kwam er ook nog een brandluchtje bij ... Toen flitste het door mijn brein : "De vloerkonvektor !"
En ja hoor ! Er is helemaal niets mis met die verwarming. De plastic die erop lag was netjes gesmolten en kleefde aan het rooster als een stuk kauwgom aan een bioscoopzeteltje ... Ik heb de thermostaat afgezet en zo goed mogelijk de plastic losgetrokken en opzij gelegd. Mijn eetlust was echter voorbij : de stank die in de living hing was niet te harden !
En hier volgt dan een goed raad van tante Meut : niet beginnen krabben zolang de plastic zich nog in verhitte en gesmolten toestand bevindt ! Ik heb eens een plastic zak aan een hete kookplaat zien kleven. Die eraf willen krabben, gaf alleen maar lelijke krassen in de kookplaat. Maar toen het ganse boeltje afgekoeld was, kon je de plastic er zo weer afhalen !
En inderdaad, toen de vloerkonvektor afgekoeld was, kon ik het stuk gesmolten plastic gewoon van het rooster pellen ...
Ik zal maar een beetje doorschilderen, zeker ? Dat al die rommel zo snel mogelijk uit mijn living verdwenen is ...
Thermostaat opgezet : daar werd niet veel warm onder dat roostertje ... Eens op het electriciteitsplan gaan kijken in mijn nucleaire centrale : er was daar nog vanalles met potlood bijgeschreven ... En er stonden pijltjes van de ene zekering naar de andere ... Heel verwarrend allemaal.
Ah ! Was de vloerverwarming misschien verhuisd van de S20 naar de S18 ? S18 opgezet, thermostaat opgezet ... Ja, 't was precies of die vloerkonvektor toch een beetje warm werd ... Langs de andere kant : wie weet is die konvektor wel kapot. 't Is toch al zo een oud spul ...
Bon, 't vroor nu nog niet. Als puntje bij paaltje kwam - of als sneeuwvlokje bij ijskristalletje zou komen - dan zou ik het nog wel eens onderzoeken.
En toen kreeg ik plots die energie-opstoot en ging ik de living schilderen. Omdat ik de vloer vol plastic gelegd had, heb ik die S18 voor alle zekerheid toch maar weer uitgeschakeld. 't Zou een beetje stom zijn dat die konvektor zou staan warmen onder die plastic, niet ?
Ondertussen heeft er gans de week nog geen verwarming opgestaan in de living. Ah neeeeeen ! De thermostaat zit afgeplakt onder een stuk krantenpapier. Bijgevolg "voelt" dat toestel nu ook niet hoe koud het wel wordt in de woonkamer. Maar gisterenavond had ik het zelf een beetje frisjes. Ik maakte een gaatje in het krantenpapier en zette de thermostaat aan. Ondertussen was ik een lekkere Dr. Oetker pizza aan 't verorberen ...
Na vijf minuten echter, viel het mij op dat er een luchtje in de living hing : een beetje muf ... Ik dacht nog, dat komt door al die plastic op de grond en door al die kranten waarmee ik stopkontakten en plinten afgeplakt had. Maar dan kwam er ook nog een brandluchtje bij ... Toen flitste het door mijn brein : "De vloerkonvektor !"
En ja hoor ! Er is helemaal niets mis met die verwarming. De plastic die erop lag was netjes gesmolten en kleefde aan het rooster als een stuk kauwgom aan een bioscoopzeteltje ... Ik heb de thermostaat afgezet en zo goed mogelijk de plastic losgetrokken en opzij gelegd. Mijn eetlust was echter voorbij : de stank die in de living hing was niet te harden !
En hier volgt dan een goed raad van tante Meut : niet beginnen krabben zolang de plastic zich nog in verhitte en gesmolten toestand bevindt ! Ik heb eens een plastic zak aan een hete kookplaat zien kleven. Die eraf willen krabben, gaf alleen maar lelijke krassen in de kookplaat. Maar toen het ganse boeltje afgekoeld was, kon je de plastic er zo weer afhalen !
En inderdaad, toen de vloerkonvektor afgekoeld was, kon ik het stuk gesmolten plastic gewoon van het rooster pellen ...
Ik zal maar een beetje doorschilderen, zeker ? Dat al die rommel zo snel mogelijk uit mijn living verdwenen is ...
maandag, oktober 20, 2003
Eerst even de zin opschrijven die ik uit een droom van vrijdag op zaterdag onthouden heb :
"The timesheet company fired us electronically". Vraag er mij verder niets over ... ik weet helemaal niet meer waar de droom over ging ! Ik weet alleen dat "iemand" deze zin tegen mij gezegd heeft ... Nu ben ik natuurlijk curieus om te weten WIE die "timesheet company" is en HOE je iemand "electronically fired". Inderdaad, ik heb vrijdag timesheets ingebracht in het systeem. Dus het zal daar wel iets mee te maken hebben. Maar bij mijn weten werd er niemand ontslagen ... en zeker niet electronisch ... !
En dan nu, dames en heren ... ik ben de living beginnen schilderen !
Nadat ik zaterdag boodschappen gedaan had en bij Jet de banden van mijn bolleke had opgepompt, lag ik met de Humo in de zetel en plots kreeg ik het. Waarom zou ik de living niet eens schilderen ? Met dit plan loop ik al een tijdje rond en zodoende had ik al grondverf en "Coquille" gekocht. Maar 't was er dus nog niet echt van gekomen.
Zaterdag heb ik dan een hoek in de living vrijgemaakt (zetel en muziekinstallatie van de muur weggetrokken) en ben ik alles bijeen gaan zoeken : verf, penseel, rol, plastiek om op de grond te leggen, afplaktape ... Eén klein probleempje deed zich echter voor : ik had zo geen bak meer om de verf in te doen en er dan de rol in te zetten ! Even dacht ik het met een plastieken afwaskommetje te proberen maar dan besloot ik om in de Oudstrijderslaan om assistentie te gaan. En, ja hoor, daar konden ze mij een bakje met bijbehorend rooster bezorgen.
De rest van de zaterdag heb ik alles afgeplakt, nageltjes uit de muur gehaald, muren afgeborsteld. Kortom, zaterdagavond stond alles klaar om er zondagmorgen met goede moed aan te beginnen. Maar ... zaterdagavond had ik afgesproken om met mijn collega te gaan eten. Daarvan ben ik (in MIJN terminologie) nogal laat thuisgekomen. Het was middernacht toen ik in bed kroop. En ik heb doorgeslapen tot ik zondagochtend gewekt werd door ... "Tok ! Tok ! Tok !" Jawel, mijn persoonlijke wekdienst : Meneerke Koolmees die waarschijnlijk gemerkt had dat ik mij aan het overslapen was en die lustig op het venstertje naast de voordeur zat te tikken.
En dan kon het geklieder beginnen. Ik moet zeggen : aangezien ik nog nooit met een rol geschilderd heb, is dat heel goed gegaan ! Het was wel even zoeken om de verf op de juiste manier te verdunnen. En om genoeg (niet te veel of te weinig) verf aan die rol te krijgen. Daarom ben ik zo blij dat ik eerst grondverf op het behangpapier gezet heb : de ideale manier om wat te oefenen !
Twee grondlagen heb ik moeten aanbrengen om alles gedekt te krijgen. Maar het resultaat mag gezien worden ! Ik ben ook heel blij dat ik besloten heb om op het behangpapier te verven : nu blijf je een "struktuur" zien. En da's toch heel wat anders dan zo een effen platte muur ...
Ik heb wel veel meer verf verbruikt dan ze op de verpakking schreven. Dus, eer ik nu met de Coquille begin, moet ik zeker nog een potje gaan bijhalen. En zo ben ik van plan muur per muur in een nieuw jasje te steken. Ik realiseer mij nu wel dat er geen weg meer terug is. Of ik het nu beu word of niet (ik ken mijn eigen zo een beetje), ik MOET nu verder schilderen ... tot ik helemaal rond ben !
Dat wordt natuurlijk nog een hele verhuis. Maar ik heb alles al uitgedokterd : als ik de kasten leegmaak (waar ga ik ondertussen met al die rommel naartoe ?) kan ik ze gemakkelijk zelf van de muur wegtrekken. Alleen met de piano zie ik het niet zo zitten. Maar ook daar heb ik al een oplossing voor : als 't moet schilder ik er gewoon rond !
"The timesheet company fired us electronically". Vraag er mij verder niets over ... ik weet helemaal niet meer waar de droom over ging ! Ik weet alleen dat "iemand" deze zin tegen mij gezegd heeft ... Nu ben ik natuurlijk curieus om te weten WIE die "timesheet company" is en HOE je iemand "electronically fired". Inderdaad, ik heb vrijdag timesheets ingebracht in het systeem. Dus het zal daar wel iets mee te maken hebben. Maar bij mijn weten werd er niemand ontslagen ... en zeker niet electronisch ... !
En dan nu, dames en heren ... ik ben de living beginnen schilderen !
Nadat ik zaterdag boodschappen gedaan had en bij Jet de banden van mijn bolleke had opgepompt, lag ik met de Humo in de zetel en plots kreeg ik het. Waarom zou ik de living niet eens schilderen ? Met dit plan loop ik al een tijdje rond en zodoende had ik al grondverf en "Coquille" gekocht. Maar 't was er dus nog niet echt van gekomen.
Zaterdag heb ik dan een hoek in de living vrijgemaakt (zetel en muziekinstallatie van de muur weggetrokken) en ben ik alles bijeen gaan zoeken : verf, penseel, rol, plastiek om op de grond te leggen, afplaktape ... Eén klein probleempje deed zich echter voor : ik had zo geen bak meer om de verf in te doen en er dan de rol in te zetten ! Even dacht ik het met een plastieken afwaskommetje te proberen maar dan besloot ik om in de Oudstrijderslaan om assistentie te gaan. En, ja hoor, daar konden ze mij een bakje met bijbehorend rooster bezorgen.
De rest van de zaterdag heb ik alles afgeplakt, nageltjes uit de muur gehaald, muren afgeborsteld. Kortom, zaterdagavond stond alles klaar om er zondagmorgen met goede moed aan te beginnen. Maar ... zaterdagavond had ik afgesproken om met mijn collega te gaan eten. Daarvan ben ik (in MIJN terminologie) nogal laat thuisgekomen. Het was middernacht toen ik in bed kroop. En ik heb doorgeslapen tot ik zondagochtend gewekt werd door ... "Tok ! Tok ! Tok !" Jawel, mijn persoonlijke wekdienst : Meneerke Koolmees die waarschijnlijk gemerkt had dat ik mij aan het overslapen was en die lustig op het venstertje naast de voordeur zat te tikken.
En dan kon het geklieder beginnen. Ik moet zeggen : aangezien ik nog nooit met een rol geschilderd heb, is dat heel goed gegaan ! Het was wel even zoeken om de verf op de juiste manier te verdunnen. En om genoeg (niet te veel of te weinig) verf aan die rol te krijgen. Daarom ben ik zo blij dat ik eerst grondverf op het behangpapier gezet heb : de ideale manier om wat te oefenen !
Twee grondlagen heb ik moeten aanbrengen om alles gedekt te krijgen. Maar het resultaat mag gezien worden ! Ik ben ook heel blij dat ik besloten heb om op het behangpapier te verven : nu blijf je een "struktuur" zien. En da's toch heel wat anders dan zo een effen platte muur ...
Ik heb wel veel meer verf verbruikt dan ze op de verpakking schreven. Dus, eer ik nu met de Coquille begin, moet ik zeker nog een potje gaan bijhalen. En zo ben ik van plan muur per muur in een nieuw jasje te steken. Ik realiseer mij nu wel dat er geen weg meer terug is. Of ik het nu beu word of niet (ik ken mijn eigen zo een beetje), ik MOET nu verder schilderen ... tot ik helemaal rond ben !
Dat wordt natuurlijk nog een hele verhuis. Maar ik heb alles al uitgedokterd : als ik de kasten leegmaak (waar ga ik ondertussen met al die rommel naartoe ?) kan ik ze gemakkelijk zelf van de muur wegtrekken. Alleen met de piano zie ik het niet zo zitten. Maar ook daar heb ik al een oplossing voor : als 't moet schilder ik er gewoon rond !
maandag, oktober 13, 2003
Zondagvoormiddag was Meutje helemaal in symbiose met de wereld en met zichzelf ... Allez, ik weet niet echt wat "in symbiose zijn" wil zeggen maar 't klinkt toch mooi niet ?
Een uur lang heb ik uit het venster de vogeltjes geobserveerd. De boer is namelijk begonnen met het oogsten van de maïs en daardoor moet het wreed plezant zijn in het veld. Meer dan vijftig kleine vogelpietjes roefelden er tussen de maïsstoppels : musjes, meesjes, heel veel vinkjes en nog een heleboel ander klein gepluimte dat ik, zelfs met mijn vogelboekjes in de hand, niet kon thuisbrengen.
Soms werden ze opgeschrikt, door iets dat zich op straat afspeelde of door een grotere vogel, en dan schoten ze met zijn allen in de twee bomen die aan de veldkant in mijn tuin staan. Tot de rust weerkeerde en ze zich weer allemaal tussen de stukken maïskolven en -bladeren begaven. Vele schattenjagertjes kwamen met een gouden korrel in de bek in de bomen of op het terras genieten van die heerlijke maaltijd.
Het was een waar plezier om dat allemaal af te zien. En dat dan gecombineerd met de Pre-Historie van 1960 op de achtergrond ... Man, man, man ! Pure symbiose ! Ik kan er geen ander woord voor vinden ...
Ik blijf echter wel met aanvallende koolmeesjes zitten. Er staat nu niets meer op de vensterbanken en ik heb ook de terrasstoelen een beetje anders gezet, zodat ze zichzelf niet meer in de ruiten kunnen zien. Maar toch zijn er nog enkele koppigaardjes die voor de vensters komen fladderen en dan driftig tegen de ruit beginnen pikken. Tot zelfs aan het venstertje naast de voordeur toe ... !
Ik kan toch niet AL mijn ramen met foto's blijven beplakken ?
Een uur lang heb ik uit het venster de vogeltjes geobserveerd. De boer is namelijk begonnen met het oogsten van de maïs en daardoor moet het wreed plezant zijn in het veld. Meer dan vijftig kleine vogelpietjes roefelden er tussen de maïsstoppels : musjes, meesjes, heel veel vinkjes en nog een heleboel ander klein gepluimte dat ik, zelfs met mijn vogelboekjes in de hand, niet kon thuisbrengen.
Soms werden ze opgeschrikt, door iets dat zich op straat afspeelde of door een grotere vogel, en dan schoten ze met zijn allen in de twee bomen die aan de veldkant in mijn tuin staan. Tot de rust weerkeerde en ze zich weer allemaal tussen de stukken maïskolven en -bladeren begaven. Vele schattenjagertjes kwamen met een gouden korrel in de bek in de bomen of op het terras genieten van die heerlijke maaltijd.
Het was een waar plezier om dat allemaal af te zien. En dat dan gecombineerd met de Pre-Historie van 1960 op de achtergrond ... Man, man, man ! Pure symbiose ! Ik kan er geen ander woord voor vinden ...
Ik blijf echter wel met aanvallende koolmeesjes zitten. Er staat nu niets meer op de vensterbanken en ik heb ook de terrasstoelen een beetje anders gezet, zodat ze zichzelf niet meer in de ruiten kunnen zien. Maar toch zijn er nog enkele koppigaardjes die voor de vensters komen fladderen en dan driftig tegen de ruit beginnen pikken. Tot zelfs aan het venstertje naast de voordeur toe ... !
Ik kan toch niet AL mijn ramen met foto's blijven beplakken ?
dinsdag, oktober 07, 2003
Oh ? Wordt het zó een dag ? ...
Ik vond al dat ik vanmorgen nogal vroeg klaar was ... Blij dat ik nu misschien wel buiten de file zou zitten, stapte ik in mijn autootje en reed de straat op. De auto's die van de Tervuurse steenweg kwamen, reden nogal erg in het midden van de straat en ik moest dus goed oppassen terwijl ik mij achteruit in het verkeer wou begeven. Toen ik op straat gemanoeuvreerd was, zag ik het : een honderd meter terug lag een overreden diertje en iedereen reed er met een bochtje rond.
Ik was nog maar net aan het einde van de straat toen mijn frank viel : mijn boterhammen zaten nog in de koelkast ! De worst met bloemkool had ik mee, maar de boterhammetjes met spek die ik gisteren klaargemaakt had, had ik over het hoofd gezien. Van terugrijden was geen sprake : dan zou ik in Moorsel zeker in de file zitten. Ach, ik zou wel bij de bakker stoppen ...
In Sterrebeek even de Humo gehaald en dan ... fluks de bakker voorbijgereden ! Maar niet getreurd : bij Jet zou ik wel enkele koeken vinden.
Het enige probleem dat ik heb met Jet is, dat je er zo moeilijk weer in het verkeer geraakt als je van het pompstation wil wegrijden. Maar daarvoor heb ik een achterdeurtje : ik rijd een gans stuk terug - met het verkeer mee - en ga dan draaien in één van de zonings. Vanmorgen had ik echter geluk. Het was nog steeds kalm en ik dacht dat ik wel van de eerste keer mee in de rij wachtenden aan de lichten zou geraken. Maar dat was zonder de voetgangers gerekend ! Zoals het een vriendelijk chauffeur betaamd, liet ik de lopende werkmensen door en verpatste daardoor mijn gemakkelijke plaatsje in de rood-licht-file. Maar, moeilijk gaat ook en zo kwam ik dwars over de baan te staan, achter de wagen die ik van plan was te volgen. Nogal een geluk dat mijn bolletje niet zo groot is ! Ik veroorzaakte niet al te veel last voor de andere weggebruikers.
Op kantoor aangekomen, ging ik de worst met bloemkool in de koelkast zetten en voor één of andere duistere reden nam ik deze keer ook mijn handtas mee ... Ik voel het gewoon : het wordt een héél speciale dag vandaag !
Oh ja, en dan moet ik nog even een pleidooi houden voor
ORDE IN DE BADKAMER
Ik ga hier niet te veel woorden aan vuil maken en neen, er komt ook geen tekeningetje bij ...
Stel nu eens even : twee weken geleden val je door je rug. Dan ligt natuurlijk de Voltaren klaar naast de wasbak, zodat je die ten allen tijde dadelijk bij de hand hebt om de getormenteerde lage rugspieren mee in te smeren. En stel dan ook nog eens dat je een week later een probleempje van enigszins andere aard krijgt, waardoor je ook de Scheriproct zalf binnen handbereik wil houden.
Wel ... als je dan, op een dag zoals vandaag, de Voltaren zalf smeert daar waar eigenlijk de Scheriproct zalf verlichting zou moeten brengen ... DAT IS NIET LEUK !!!
En nu maar hopen dat het snel avond is ...
Ik vond al dat ik vanmorgen nogal vroeg klaar was ... Blij dat ik nu misschien wel buiten de file zou zitten, stapte ik in mijn autootje en reed de straat op. De auto's die van de Tervuurse steenweg kwamen, reden nogal erg in het midden van de straat en ik moest dus goed oppassen terwijl ik mij achteruit in het verkeer wou begeven. Toen ik op straat gemanoeuvreerd was, zag ik het : een honderd meter terug lag een overreden diertje en iedereen reed er met een bochtje rond.
Ik was nog maar net aan het einde van de straat toen mijn frank viel : mijn boterhammen zaten nog in de koelkast ! De worst met bloemkool had ik mee, maar de boterhammetjes met spek die ik gisteren klaargemaakt had, had ik over het hoofd gezien. Van terugrijden was geen sprake : dan zou ik in Moorsel zeker in de file zitten. Ach, ik zou wel bij de bakker stoppen ...
In Sterrebeek even de Humo gehaald en dan ... fluks de bakker voorbijgereden ! Maar niet getreurd : bij Jet zou ik wel enkele koeken vinden.
Het enige probleem dat ik heb met Jet is, dat je er zo moeilijk weer in het verkeer geraakt als je van het pompstation wil wegrijden. Maar daarvoor heb ik een achterdeurtje : ik rijd een gans stuk terug - met het verkeer mee - en ga dan draaien in één van de zonings. Vanmorgen had ik echter geluk. Het was nog steeds kalm en ik dacht dat ik wel van de eerste keer mee in de rij wachtenden aan de lichten zou geraken. Maar dat was zonder de voetgangers gerekend ! Zoals het een vriendelijk chauffeur betaamd, liet ik de lopende werkmensen door en verpatste daardoor mijn gemakkelijke plaatsje in de rood-licht-file. Maar, moeilijk gaat ook en zo kwam ik dwars over de baan te staan, achter de wagen die ik van plan was te volgen. Nogal een geluk dat mijn bolletje niet zo groot is ! Ik veroorzaakte niet al te veel last voor de andere weggebruikers.
Op kantoor aangekomen, ging ik de worst met bloemkool in de koelkast zetten en voor één of andere duistere reden nam ik deze keer ook mijn handtas mee ... Ik voel het gewoon : het wordt een héél speciale dag vandaag !
Oh ja, en dan moet ik nog even een pleidooi houden voor
ORDE IN DE BADKAMER
Ik ga hier niet te veel woorden aan vuil maken en neen, er komt ook geen tekeningetje bij ...
Stel nu eens even : twee weken geleden val je door je rug. Dan ligt natuurlijk de Voltaren klaar naast de wasbak, zodat je die ten allen tijde dadelijk bij de hand hebt om de getormenteerde lage rugspieren mee in te smeren. En stel dan ook nog eens dat je een week later een probleempje van enigszins andere aard krijgt, waardoor je ook de Scheriproct zalf binnen handbereik wil houden.
Wel ... als je dan, op een dag zoals vandaag, de Voltaren zalf smeert daar waar eigenlijk de Scheriproct zalf verlichting zou moeten brengen ... DAT IS NIET LEUK !!!
En nu maar hopen dat het snel avond is ...
maandag, oktober 06, 2003
Het geheim van de volgescheten blauwe steen ...
Vorige week kwam ik op het terras en zag ik dat de blauwe steen aan de terrasdeur helemaal vol vogelpoep lag. Ik had er mij bij neergelegd dat mijn gevederde vriendjes dat hoekje van het terras als hun sanitaire ruimte beschouwden. Immers, aan die kant staat ook hun badje waar ze, mits het wat geregend heeft, heerlijk in zitten te ploeteren. Ze doen dat netjes, hoor ! Terwijl er eentje zijn bad neemt, zit de volgende discreet te wachten in de kerstboom tot het aan zijn beurt is. En, daar er in vele badkamers ook een toilet aanwezig is, dacht ik zo dat mijn tuinlogeetjes dus die ganse hoek van het terras als hun badkamer beschouwden.
Dit weekend echter, heb ik moeten vaststellen dat er weer agressieve vogeltjes in mijn tuin zitten ... Zodra ik tik ! tok ! tok ! tik tegen het venster hoorde wist ik het : er hing weer een vogeltje zijn eigen spiegelbeeld aan te vallen ! En ja hoor, bij nader onderzoek bleek het dit keer een koolmees te zijn. Vanuit de plantenbak op de vensterbank, keek hij nieuwsgierig in de spiegelruit en viel dan aan. Driftig klapwiekend begon hij bovenaan tegen het venster te tikken en zakte zo langzaam af naar beneden. Dan moest hij even uitpuffen in de plantenbak, gaf daar nog enkele venijnige tikken tegen het raam, en begon weer van bovenaf aan ...
Het hele vinkenverhaal van een tijd geleden trok aan mijn geestesoog voorbij : straks zat ik hier met een koolmees met een snavelbreukje ! Ik heb dus maar weer wat "versieringen" uitgehaald en die op de ramen geplakt : foto's van zebra's, pinguins, dolfijnen, olifanten, een panda, een gorilla, een tijger, en een Colruyt faktuur om het geheel wat meer diepgang te geven. Ziende hoeveel Meutje in de winkel uitgeeft, zou de mees misschien wat consideratie vertonen en zijn aanvallen staken.
Tot mijn grote verwondering werkte dit alles niet afschrikkend, zoals een tijdje geleden bij de vink : Koolmees bleef tegen het raam aanvliegen, en dan vooral ter hoogte van de foto van de gorilla ! Zou ik hier een of andere wetenschappelijke studie op kunnen baseren ?
Dit alles vond plaats aan het terrasvenster en het verklaarde dus nog niet waarom er zoveel vogelpoep aan de terrasDEUR lag ... Wel, ook daar heb ik het antwoord opgevonden. Aan de ene helft van de terrasdeur hangt namelijk mijn WC-papier-rolletjes-project en aan de andere helft had ik, als versiering, de restjes van de koordjes in een trosje gehangen. Dit blijkt nu een perfekte hangconstructie voor gefrustreerde meesjes te zijn. Ze klauwen zich vast in de koordjes en pikken lustig tegen het vensterglas. Dan hoeven ze niet constant te klapwieken en worden ze minder moe ... En terwijl ze daar zo hangen kunnen ze rustig hun behoefte doen ... !
Ben ik even blij dat ook dit mysterie weer opgelost is ... !
Vorige week kwam ik op het terras en zag ik dat de blauwe steen aan de terrasdeur helemaal vol vogelpoep lag. Ik had er mij bij neergelegd dat mijn gevederde vriendjes dat hoekje van het terras als hun sanitaire ruimte beschouwden. Immers, aan die kant staat ook hun badje waar ze, mits het wat geregend heeft, heerlijk in zitten te ploeteren. Ze doen dat netjes, hoor ! Terwijl er eentje zijn bad neemt, zit de volgende discreet te wachten in de kerstboom tot het aan zijn beurt is. En, daar er in vele badkamers ook een toilet aanwezig is, dacht ik zo dat mijn tuinlogeetjes dus die ganse hoek van het terras als hun badkamer beschouwden.
Dit weekend echter, heb ik moeten vaststellen dat er weer agressieve vogeltjes in mijn tuin zitten ... Zodra ik tik ! tok ! tok ! tik tegen het venster hoorde wist ik het : er hing weer een vogeltje zijn eigen spiegelbeeld aan te vallen ! En ja hoor, bij nader onderzoek bleek het dit keer een koolmees te zijn. Vanuit de plantenbak op de vensterbank, keek hij nieuwsgierig in de spiegelruit en viel dan aan. Driftig klapwiekend begon hij bovenaan tegen het venster te tikken en zakte zo langzaam af naar beneden. Dan moest hij even uitpuffen in de plantenbak, gaf daar nog enkele venijnige tikken tegen het raam, en begon weer van bovenaf aan ...
Het hele vinkenverhaal van een tijd geleden trok aan mijn geestesoog voorbij : straks zat ik hier met een koolmees met een snavelbreukje ! Ik heb dus maar weer wat "versieringen" uitgehaald en die op de ramen geplakt : foto's van zebra's, pinguins, dolfijnen, olifanten, een panda, een gorilla, een tijger, en een Colruyt faktuur om het geheel wat meer diepgang te geven. Ziende hoeveel Meutje in de winkel uitgeeft, zou de mees misschien wat consideratie vertonen en zijn aanvallen staken.
Tot mijn grote verwondering werkte dit alles niet afschrikkend, zoals een tijdje geleden bij de vink : Koolmees bleef tegen het raam aanvliegen, en dan vooral ter hoogte van de foto van de gorilla ! Zou ik hier een of andere wetenschappelijke studie op kunnen baseren ?
Dit alles vond plaats aan het terrasvenster en het verklaarde dus nog niet waarom er zoveel vogelpoep aan de terrasDEUR lag ... Wel, ook daar heb ik het antwoord opgevonden. Aan de ene helft van de terrasdeur hangt namelijk mijn WC-papier-rolletjes-project en aan de andere helft had ik, als versiering, de restjes van de koordjes in een trosje gehangen. Dit blijkt nu een perfekte hangconstructie voor gefrustreerde meesjes te zijn. Ze klauwen zich vast in de koordjes en pikken lustig tegen het vensterglas. Dan hoeven ze niet constant te klapwieken en worden ze minder moe ... En terwijl ze daar zo hangen kunnen ze rustig hun behoefte doen ... !
Ben ik even blij dat ook dit mysterie weer opgelost is ... !
woensdag, september 24, 2003
Vanmorgen snel even naar de dokter geweest ... Ik wou de bevestiging dat alles normaal verloopt met mijn gespierde scheur ... euh ... ekskuseer, ik bedoel natuurlijk mijn gescheurde spier ! ...
En ja, alles verloopt zoals het hoort. Mijn been voelt nog "blauwplekachtig" aan maar dat is het litteken in de spier en dat zal nog enkele maanden gevoelig blijven. Wat mij echter meer zorgen baart is, dat mijn enkel nog steeds opzwelt als ik een ganse dag gezeten heb. Helaas is ook dat normaal en ... BLIJVEND !
Ik moest even slikken toen de dokter zei : "Als we volgend jaar weer zo'n warme zomer krijgen, zal die enkel weer opzwellen". Ik kreeg er een zeer plastische uitleg bij, van aders die vocht naar beneden voeren, lymfeklieren die het vocht weer naar boven brengen, lymfeklieren die nu onherstelbaar beschadigd zijn en hun werk niet meer naar behoren kunnen doen, kleppekes in mijn aders die - al of niet door de warmte - te ver openstaan ... En dit alles heeft tot gevolg dat ik dus met een dikke enkel zal blijven lopen. Pazzop : ge moet u daar geen monstrueuze afmetingen bij voorstellen ! Maar mijn mooie slanke enkel, die ben ik kwijt ... (ja, ja, als er iets slank is aan mij, dan zijn het mijn enkels wel !)
En, Pierre, wat kan ik eraan doen ? Zoveel mogelijk met mijn voet omhoog zitten, slapen met mijn voeten omhoog, op tijd een wandelingetje maken en zo vaak mogelijk een steunverband dragen ... !
Meutje gaat nu dus gehandicapt door het leven ...
En ja, alles verloopt zoals het hoort. Mijn been voelt nog "blauwplekachtig" aan maar dat is het litteken in de spier en dat zal nog enkele maanden gevoelig blijven. Wat mij echter meer zorgen baart is, dat mijn enkel nog steeds opzwelt als ik een ganse dag gezeten heb. Helaas is ook dat normaal en ... BLIJVEND !
Ik moest even slikken toen de dokter zei : "Als we volgend jaar weer zo'n warme zomer krijgen, zal die enkel weer opzwellen". Ik kreeg er een zeer plastische uitleg bij, van aders die vocht naar beneden voeren, lymfeklieren die het vocht weer naar boven brengen, lymfeklieren die nu onherstelbaar beschadigd zijn en hun werk niet meer naar behoren kunnen doen, kleppekes in mijn aders die - al of niet door de warmte - te ver openstaan ... En dit alles heeft tot gevolg dat ik dus met een dikke enkel zal blijven lopen. Pazzop : ge moet u daar geen monstrueuze afmetingen bij voorstellen ! Maar mijn mooie slanke enkel, die ben ik kwijt ... (ja, ja, als er iets slank is aan mij, dan zijn het mijn enkels wel !)
En, Pierre, wat kan ik eraan doen ? Zoveel mogelijk met mijn voet omhoog zitten, slapen met mijn voeten omhoog, op tijd een wandelingetje maken en zo vaak mogelijk een steunverband dragen ... !
Meutje gaat nu dus gehandicapt door het leven ...
maandag, september 22, 2003
Zaterdag om 8 uur opgestaan. Mijn huisje lag er nog bij zoals mijn bezoekers het vorige zaterdagnacht om een uur of drie verlaten hadden ...
Ik ben begonnen met mijn overvolle wasmand te sorteren en een wasmachine in gang te zetten. Dan ging alles in de living aan de kant en kreeg de vloer een grote beurt. Terwijl ik de was ophing en een nieuwe machine startte, kon ik de tweede helft van de living poetsen. En terwijl dat stuk van de vloer aan het drogen was, heb ik mij aan de afwas gezet.
Ik was een gelukkig mens toen ik mijn meubeltjes en al mijn prulletjes in de living weer op hun oude vertrouwde plaatsje zag staan. Voor ik echter aan de keukenvloer begon, besloot ik om nog even de haag te scheren. Ik weet het : ik zweer al het ganse jaar dat ik dat niet meer zelf ga doen ... Maar, wat wil je ? De haag zag er verschrikkelijk uit en het was mooi weer. Ik ben er dus maar met de grove schaar door gegaan. En JA, hoor ! Ik heb weer maar eens in de verlengdraad gesneden ... !!! Ik wou nog een laatste weerbarstig takje kortwieken en 't was gebeurd. Nu moet ik twee meter van mijn verlengdraad afknippen om het beschadigde stuk eruit te halen. Als dat zo voort gaat, heb ik binnenkort geen verlengdraad meer ... ! Toch misschien maar beter aan die jongen vragen om in het vervolg de haag te komen scheren ... ?
Na de haag kwamen nog de keukenvloer en de hall aan de beurt en om half drie stond ik in de douche. De voordeur stond nog open. Ah jaaaa ! Want de vloer in de hall moest nog drogen. Maar, geen paniek : ik heb mijn grote pluchen Jaguar voor de ingang gezet om ongenode bezoekers buiten te houden ...
Na al dit zware werk ben ik nog even boodschappen gaan doen en om vier uur nam ik een 7-minuten-zakje tot mij. (Waarom kan je die dingen niet meer in 5 minuten klaarmaken ?) Daarna ben ik horizontaal gegaan, om mijn ruggetje en mijn oververmoeide beentjes en voetjes een welverdiende rust te gunnen !
Toen was het tijd voor mijn Engelbewaarder om aan zijn overuren te beginnen ... Om zeven uur 's avonds was mijn fles water leeg en besloot ik een nieuwe te gaan halen in de garage. ... Het lichtje in de koelkast deed het niet ! Stond het lampje los ? Neen ! Plots viel mijn frank : toen ik door de verlengdraad geknipt had, was de zekering gesprongen natuurlijk. Ik had de afgeslagen Diff-o-Jump gevonden en terug opgezet. Maar ik had niet verder gekeken. Een nieuwe blik in mijn electriciteitscentrale leerde mij echter dat er nog een zekering naar beneden geklikt stond : die bediende (nu niet meer dus) de kring in de garage. Ik heb ze gauw weer opgezet en stelde tevreden vast dat het koelkastje en de diepvriezer volle bak begonnen te snorren. Op de diepvriezer ging zelfs het rode ALARM-lichtje branden ! Ik had mij altijd al afgevraagd of daar wel een lampje in zat ... En of dat wel zou branden, als het nodig was ? Ben ik nu gerustgesteld, dat dat allemaal goed werkt ... !
Zondag heb ik nog eens een van de Murphy-theorieën uitgeprobeerd. En, ja hoor ! Een geroosterde boterham met paté, valt nog steeds met de besmeerde kant naar onderen. Op de pas geboende vloer ! ... 't Is waarschijnlijk omdat ik de vorige dag zo gekuist had, dat de boterham met zijn besmeerde kant naar onderen viel ...
De rest van de zondag verliep rustig en - ondanks alle pijnlijke ledematen - heel aangenaam. Vanop het terras, met mijn vogelboekjes in de aanslag, heb ik de ganse namiddag naar de vogeltjes zitten kijken en luisteren. Ik spotte er meesjes, musjes, tjif-tjafs (of misschien fietissen), duiven ... EN ... twee kuifmezen ! Die had ik in mijn tuin nog nooit gezien. Ne mens zou dat eigenlijk meer moeten doen, op 't gemakske in de tuin gaan zitten en "laat de vogeltjes tot mij komen !" ...
Ik ben begonnen met mijn overvolle wasmand te sorteren en een wasmachine in gang te zetten. Dan ging alles in de living aan de kant en kreeg de vloer een grote beurt. Terwijl ik de was ophing en een nieuwe machine startte, kon ik de tweede helft van de living poetsen. En terwijl dat stuk van de vloer aan het drogen was, heb ik mij aan de afwas gezet.
Ik was een gelukkig mens toen ik mijn meubeltjes en al mijn prulletjes in de living weer op hun oude vertrouwde plaatsje zag staan. Voor ik echter aan de keukenvloer begon, besloot ik om nog even de haag te scheren. Ik weet het : ik zweer al het ganse jaar dat ik dat niet meer zelf ga doen ... Maar, wat wil je ? De haag zag er verschrikkelijk uit en het was mooi weer. Ik ben er dus maar met de grove schaar door gegaan. En JA, hoor ! Ik heb weer maar eens in de verlengdraad gesneden ... !!! Ik wou nog een laatste weerbarstig takje kortwieken en 't was gebeurd. Nu moet ik twee meter van mijn verlengdraad afknippen om het beschadigde stuk eruit te halen. Als dat zo voort gaat, heb ik binnenkort geen verlengdraad meer ... ! Toch misschien maar beter aan die jongen vragen om in het vervolg de haag te komen scheren ... ?
Na de haag kwamen nog de keukenvloer en de hall aan de beurt en om half drie stond ik in de douche. De voordeur stond nog open. Ah jaaaa ! Want de vloer in de hall moest nog drogen. Maar, geen paniek : ik heb mijn grote pluchen Jaguar voor de ingang gezet om ongenode bezoekers buiten te houden ...
Na al dit zware werk ben ik nog even boodschappen gaan doen en om vier uur nam ik een 7-minuten-zakje tot mij. (Waarom kan je die dingen niet meer in 5 minuten klaarmaken ?) Daarna ben ik horizontaal gegaan, om mijn ruggetje en mijn oververmoeide beentjes en voetjes een welverdiende rust te gunnen !
Toen was het tijd voor mijn Engelbewaarder om aan zijn overuren te beginnen ... Om zeven uur 's avonds was mijn fles water leeg en besloot ik een nieuwe te gaan halen in de garage. ... Het lichtje in de koelkast deed het niet ! Stond het lampje los ? Neen ! Plots viel mijn frank : toen ik door de verlengdraad geknipt had, was de zekering gesprongen natuurlijk. Ik had de afgeslagen Diff-o-Jump gevonden en terug opgezet. Maar ik had niet verder gekeken. Een nieuwe blik in mijn electriciteitscentrale leerde mij echter dat er nog een zekering naar beneden geklikt stond : die bediende (nu niet meer dus) de kring in de garage. Ik heb ze gauw weer opgezet en stelde tevreden vast dat het koelkastje en de diepvriezer volle bak begonnen te snorren. Op de diepvriezer ging zelfs het rode ALARM-lichtje branden ! Ik had mij altijd al afgevraagd of daar wel een lampje in zat ... En of dat wel zou branden, als het nodig was ? Ben ik nu gerustgesteld, dat dat allemaal goed werkt ... !
Zondag heb ik nog eens een van de Murphy-theorieën uitgeprobeerd. En, ja hoor ! Een geroosterde boterham met paté, valt nog steeds met de besmeerde kant naar onderen. Op de pas geboende vloer ! ... 't Is waarschijnlijk omdat ik de vorige dag zo gekuist had, dat de boterham met zijn besmeerde kant naar onderen viel ...
De rest van de zondag verliep rustig en - ondanks alle pijnlijke ledematen - heel aangenaam. Vanop het terras, met mijn vogelboekjes in de aanslag, heb ik de ganse namiddag naar de vogeltjes zitten kijken en luisteren. Ik spotte er meesjes, musjes, tjif-tjafs (of misschien fietissen), duiven ... EN ... twee kuifmezen ! Die had ik in mijn tuin nog nooit gezien. Ne mens zou dat eigenlijk meer moeten doen, op 't gemakske in de tuin gaan zitten en "laat de vogeltjes tot mij komen !" ...
donderdag, september 18, 2003
Nog een klein verhaaltje om het Duesseldorf avontuur af te sluiten.
Maandagavond, na lekker gegeten te hebben in het Italiaanse restaurant, kwam ik om half elf terug op de kamer in het hotel. Het heeft echter geduurd tot twee uur 's nachts eer ik mij een beetje slaperig voelde. Ik was waarschijnlijk zodanig opgefokt door de gebeurtenissen van die dag, dat ik mijn brein niet op "UIT" kon zetten. Er was niets noemenswaardig op TV (een stuk of 25 duitse posten, BBC-World, CNN, een franse post, een hollandse post en een koop-kanaal) en ik heb zolang dan maar de Humo gelezen.
Rond twee uur 's nachts deed ik dus het licht uit en dacht ik langzaam maar zeker in slaap te vallen. Plots werd ik echter opgeschrikt door - wat ik dacht - een bende feestgangers. Ik had de indruk dat er op straat een hele hoop mensen stond te wauwelen : het klonk niet als duits of engels of frans of enige andere mij bekende taal. Maar toen ik wat wakkerder werd, moest ik vaststellen dat mijn kamer helemaal niet aan de straatkant lag ! Ik was echter heel moe, ik had geen zin meer om te onderzoeken wat er eigenlijk gaande was en uiteindelijk sukkelde ik toch in slaap.
Ik had de wekker gezet om half acht. Maar ... om kwart voor zeven schrok ik wakker van datzelfde gewauwel dat mij 's nachts uit mijn slaap gehouden had. En plots wist ik het : het lawaai kwam van de gang ! Ik ben door het piepholletje in de deur gaan kijken en ik zag het volgende ... In de gang voor mijn deur stond een dame met spleetogen (chinees ? japans ? ...) een soort turnoefeningen te doen. Ze klopte afwisselend met de linkerhand op de rechterschouder en met de rechterhand op de linkerschouder. De deur van de kamer rechtover de mijne stond open en daar zag ik nog twee mensen rondlopen. Ondertussen stonden die mensen het tegen mekaar uit te leggen. De ervaring heeft mij geleerd dat onze gele medemens niet zomaar gewoon "spreekt" : het komt er altijd uit als "geroep". Misschien kreeg ik daardoor de indruk dat er nog gasten verderop in de gang aan de conversatie deelnamen. Volgens mij stonden er op de gang minstens acht mensen naar mekaar te roepen ! Trouwens, waarom stond die dame anders op de gang turnoefeningen te doen ?
Een half uurtje hebben ze dat zo volgehouden. Ik ben dan maar opgestaan, heb een douche genomen (mij afgedroogd met mijn kleine handdoekje) en ben een vroeg ontbijt gaan nemen.
Bij het uitchecken, speelden mijn zenuwen mij nog even parten. Toen ik naar de garage wou afdalen, vond ik mijn parkingkaart niet meer. Na lang zoeken, ontdekte ik dat ik ze bij mijn kredietkaart gestoken had ... En toen ik in de garage bij de wagen stond (MET de parkingkaart), vond ik mijn autosleutels niet meer. Die had ik in de lobby op een tafeltje laten liggen terwijl ik naar mijn parkingkaart aan het zoeken was. Toen ik aan de receptie uit de lift stapte, stond de receptiedame er al te zwaaien met mijn autosleutels ...
Ge ziet het : reizen is voor Meutje altijd een beetje stress ... !
Maandagavond, na lekker gegeten te hebben in het Italiaanse restaurant, kwam ik om half elf terug op de kamer in het hotel. Het heeft echter geduurd tot twee uur 's nachts eer ik mij een beetje slaperig voelde. Ik was waarschijnlijk zodanig opgefokt door de gebeurtenissen van die dag, dat ik mijn brein niet op "UIT" kon zetten. Er was niets noemenswaardig op TV (een stuk of 25 duitse posten, BBC-World, CNN, een franse post, een hollandse post en een koop-kanaal) en ik heb zolang dan maar de Humo gelezen.
Rond twee uur 's nachts deed ik dus het licht uit en dacht ik langzaam maar zeker in slaap te vallen. Plots werd ik echter opgeschrikt door - wat ik dacht - een bende feestgangers. Ik had de indruk dat er op straat een hele hoop mensen stond te wauwelen : het klonk niet als duits of engels of frans of enige andere mij bekende taal. Maar toen ik wat wakkerder werd, moest ik vaststellen dat mijn kamer helemaal niet aan de straatkant lag ! Ik was echter heel moe, ik had geen zin meer om te onderzoeken wat er eigenlijk gaande was en uiteindelijk sukkelde ik toch in slaap.
Ik had de wekker gezet om half acht. Maar ... om kwart voor zeven schrok ik wakker van datzelfde gewauwel dat mij 's nachts uit mijn slaap gehouden had. En plots wist ik het : het lawaai kwam van de gang ! Ik ben door het piepholletje in de deur gaan kijken en ik zag het volgende ... In de gang voor mijn deur stond een dame met spleetogen (chinees ? japans ? ...) een soort turnoefeningen te doen. Ze klopte afwisselend met de linkerhand op de rechterschouder en met de rechterhand op de linkerschouder. De deur van de kamer rechtover de mijne stond open en daar zag ik nog twee mensen rondlopen. Ondertussen stonden die mensen het tegen mekaar uit te leggen. De ervaring heeft mij geleerd dat onze gele medemens niet zomaar gewoon "spreekt" : het komt er altijd uit als "geroep". Misschien kreeg ik daardoor de indruk dat er nog gasten verderop in de gang aan de conversatie deelnamen. Volgens mij stonden er op de gang minstens acht mensen naar mekaar te roepen ! Trouwens, waarom stond die dame anders op de gang turnoefeningen te doen ?
Een half uurtje hebben ze dat zo volgehouden. Ik ben dan maar opgestaan, heb een douche genomen (mij afgedroogd met mijn kleine handdoekje) en ben een vroeg ontbijt gaan nemen.
Bij het uitchecken, speelden mijn zenuwen mij nog even parten. Toen ik naar de garage wou afdalen, vond ik mijn parkingkaart niet meer. Na lang zoeken, ontdekte ik dat ik ze bij mijn kredietkaart gestoken had ... En toen ik in de garage bij de wagen stond (MET de parkingkaart), vond ik mijn autosleutels niet meer. Die had ik in de lobby op een tafeltje laten liggen terwijl ik naar mijn parkingkaart aan het zoeken was. Toen ik aan de receptie uit de lift stapte, stond de receptiedame er al te zwaaien met mijn autosleutels ...
Ge ziet het : reizen is voor Meutje altijd een beetje stress ... !
woensdag, september 17, 2003
Vandaag zegt mijn horoscoop :
Koppig volgt u uw eigen weg, zonder aandacht te schenken aan uw fysieke of geestelijke conditie. U vergt zo te veel van uw krachten en dat wreekt zich binnenkort ...
Het is griezelig om te zien hoe dit overeenstemt met de gebeurtenissen van de afgelopen dagen (die ik hier niet kan navertellen omdat ik ze uit mijn geheugen gewist heb). Dat belooft dus voor "binnenkort" ... !!!
Koppig volgt u uw eigen weg, zonder aandacht te schenken aan uw fysieke of geestelijke conditie. U vergt zo te veel van uw krachten en dat wreekt zich binnenkort ...
Het is griezelig om te zien hoe dit overeenstemt met de gebeurtenissen van de afgelopen dagen (die ik hier niet kan navertellen omdat ik ze uit mijn geheugen gewist heb). Dat belooft dus voor "binnenkort" ... !!!
Ekskuzeer ... Het is "overmorgen" geworden ... En het wordt alleen maar een reisverslag want al de rest heb ik uit mijn geheugen gewist vanwege helemaal NIET LEUK !
Dus, Meutje ging naar Duesseldorf ... Ik zou op zondagnamiddag vertrekken om niet in het volle verkeer te zitten en op mijn gemakske de weg te kunnen zoeken. Mijn baas had mij duidelijke aanwijzingen gegeven en ik zag het wel zitten. Allez, ik zie het eigenlijk nooit zitten maar ik ging het toch vol goede moed proberen.
Zondag heb ik de ganse namiddag op de pot gezeten. Van de zenuwen kreeg ik steeds maar krampen. Op den duur dacht ik : "Lap, 't zal allemaal wel loskomen als ik ergens in Duitsland in de wagen zit, waarschijnlijk !" Maar dat is gelukkiglijk niet gebeurd.
Om kwart voor vijf kon ik mij niet meer houden en ben ik in de wagen gestapt. Mijn tank was zo goed als vol; ik had genoeg Euro's in mijn portemoneeke; sigaretten, koekjes, water en een cassette met mijn favoriete liedjes lagen binnen handbereik op de passagierszetel : we had a lift off !
't Was inderdaad kalm op de baan, zo op een zondagnamiddag. En vol spanning nam ik de eerste hindernis : rond Luik rijden. Dat verliep zonder enig probleem, hoewel op zulke knooppunten mijn bloeddruk wel altijd enigszins omhoog gaat. Onderweg kwam ik ook nog wegeniswerken tegen maar dat is ne mens tegenwoordig toch wel gewoon, niet ?
Aan de grens wachtte mij een aangename verrassing : de duitse bewegwijzering (vergeef mij als ik dat woord hier ter plaatste uitvind) is prachtig ! Bij elke afslag kan je al zien wat de volgende afslag zal zijn. En da's een hele geruststelling want zo kon ik altijd een stapje vooruit kijken. En de duitse banen zijn een plezier om op te rijden ! Niet zo echter de duitse chauffeurs : ik reed 110 en soms 120 km per uur en had het rechtse rijvak bijna steeds voor mij alleen want links zoefden de wagens mij als schimmen voorbij. Allez, echt onaangenaam was dat niet want de duitsers beginnen reeds lang op voorhand voor te steken en ze zijn zo goed als uit het zicht verdwenen alvorens ze zich weer links zetten (ALS ze zich al links zetten, natuurlijk).
Tot aan Neuss, ging alles prachtig. Ook in Duitsland hebben ze wegeniswerken maar dat is allemaal mooi aangeduid en daar mag je, bijvoorbeeld als er maar 1 vak beschikbaar is per rijrichting, 90 km per uur doen. In Neuss echter kreeg ik het een beetje moeilijk. Ik kon kiezen : "Neuss" rechtdoor of "Neuss - Duesseldorf" rechtsaf. Was mijn concentratie verslapt ? Zocht ik een beetje spanning ? Ik weet het niet maar - tegen alle logica in (op mijn kaart ging de weg die ik moest nemen duidelijk rechtdoor !) - koos ik voor "Neuss - Duesseldorf" rechtsaf. En bij de volgende afrit wist ik het al meteen : 't was nummerke 20 en ik had al de ganse tijd zitten zeggen : "Niet afrit 20 ! Afrit 20 mag ik niet tegenkomen !" Als ik langs de bovenkant rond Neuss was gereden, zou ik immers Duesseldorf langs de westelijke kant binnenkomen en zou ik bij wijze van spreken recht het hotel binnenrijden ...
Maar plots viel alle stress van mij af. O.K. Ik was dus verkeerd gereden. Vanaf nu had ik niets meer aan mijn kaarten. Nu zou ik mijn ogen (en indien enigszins mogelijk ook een beetje mijn verstand) moeten gebruiken. Mijn ogen zagen vanalles en mijn verstand besliste dat ik Duesseldorf Zentrum zou volgen. Ter informatie voor toekomstige Duesseldorf reizigers : Duesseldorf zit vol met tunnels ! En in die tunnels hangen ook lichtpaneeltjes met richtingaanwijzers. Wel, daar had ik een probleem mee : ik kon ze bijna niet lezen. Tot mijn frank viel : ik had mijn zonnebril nog op mijn neus ! Eens die zonneglazen van mijn bril getrokken, was het al veel gemakkelijker om "Duesseldorf Zentrum" te volgen.
Op een bepaald moment echter zag ik "Duesseldorf - Nord". Ha ! Waarom niet eens die richting gevolgd ? En wie weet kwam ik later wel plaatjes met "Duesseldorf - West" tegen ! Want het was dus aan de westelijke kant van de stad dat ik moest zijn.
Maar na een tijdje vond ik toch dat ik nog teveel stadscentrum rond mij zag en begon ik rond te kijken om de weg eens te gaan vragen. En wat-zien-ik ? Enkele politie wagens geparkeerd langs de kant van de weg en aan de gevel van het gebouw een grote plaat met "Polizei" erop. De redding was nabij ! Met al mijn van het internet afgeprinte kaarten in de hand stormde ik het politiebureau binnen en vroeg om "Hilfe, weil ich in Neuss etwas falsch gemacht haette". De mannelijke politieagent vond het niet nodig om tot aan de balie te komen. Maar toen kwam er een vrouwelijke agente binnen en die zei : "Sie sind in Duesseldorf." Ja, dat wist ik ondertussen ook al wel maar ik moest in Duesseldorf - West zijn. Hoe geraakte ik daar, a.u.b. ?
De dame (niet echt vriendelijk, maar dat was helemaal niet belangrijk op dat moment) toonde mij op een groot stadsplan hoe ik terug moest rijden en ze gaf mij zelfs een infoboekje over de stad waar ook een klein detailplannetje in stond. Een geluk met een ongeluk : ik moest gewoon enkele grote "Alllee's" volgen en ik zou zonder problemen bij het hotel aankomen. Euh ... "zonder problemen" ... dat was dan wel zonder de eenrichtingssituatie gerekend !
Ik kan alleen maar zeggen dat vanaf nu de Luege Allee voor mij geen geheimen meer heeft ! Daarop moest ik aan het einde de Hansaa Allee nemen waarmee ik (weer maar eens) recht het hotel zou binnenrijden. Helaas was de Hansaa Allee een van de vele straten die wegliepen van de Belsenplatz. En jammer genoeg was die Belsenplatz niet een mooi rond plein maar zomaar een rommeltje in een grote bocht met wat lichten en heel veel zijstraten en -straatjes.
Op mijn plannetje zag het ernaar uit dat ik de derde zijstraat moest nemen. Helaas zag ik in werkelijkheid al het eerste kleine straatje over het hoofd en was ik een beetje te ver. Gedraaid in de zijstraat, verder de Luege Allee genomen tot aan het einde, waar ik linksaf mocht draaien om langs de andere kant van de middenbermbeplanting de Luege Allee terug op te rijden ... Om dan tot de vaststelling te komen de je op de ganse Luege Alle geen U-bocht mag maken ! Och, dan neem ik toch zomaar een straatje rechts, rijd een blokje om, steek de Luege Allee over om weer in de goeie richting te rijden en dan ging het weer richting Belsenplatz. Ondertussen stond de zon erg laag, mijn ruiten hingen vol dode beestjes : ik zag eigenlijk niet goed meer waar ik reed.
Gretverdrie ! Toch weer de Hansaa Allee gemist, zeker ! (Het bordje met de straatnaam staat daar echt helemaal uit het zicht) Nu zat ik in een straatje waar maar 1 auto door kon. Ik ben gewoon achteruit gereden tot aan het café op de hoek. Daar stond een jonge gast aan wie ik naar de Hansaa Allee vroeg. Hij kende die straat niet maar hield een voorbijkomende dame tegen die mij toonde dat de Hansaa Allee zich dààr, dertig meter terug, bevond. Es gab nur ein kleines Problem : ik kon zomaar niet die enkele metertjes overbruggen zonder alle mogelijk verkeersregels te overtreden (eenrichting, over de volle witte lijn, tegen de pijl inrijden ...). Het enige wat ik kon doen was weer de Luege Allee tot het einde afrijden, daar draaien, de Luege Allee terug oprijden en - Achtung ! -op de Barbarossaplatz mocht ik wel een U-bocht nemen, wist de dame mij te vertellen.
Aan de Barbarossaplatz (neen, neen, weer geen mooi rond pleintje - alleen maar een van de vele kruispunten met lichten) stond echter een pijl die mij vertelde dat ik rechtdoor moest. Maar het was rood voor de andere kant, er was geen ander verkeer op het kruispunt en "die dame had gezegd dat het mocht". En dus maakte ik een U-bocht en vond, met de zon in mijn ogen eindelijk de Hansaa Allee. Van hieraf was het inderdaad peanuts en reed ik deze keer wis en waarachtig het hotel binnen.
Een goed hotel, daar niet van. Alleen hadden ze de volgende dag toch mijn handdoeken weggenomen - hoewel ik ze netjes achter de deur gehangen had om ze nog eens te gebruiken - en kreeg ik slechts 1 nieuwe kleine handdoek in de plaats. Als je dan berekent welk een oppervlakte ik moet afdrogen ... 't was maar nipt, hoor !
Zoals gezegd heb ik de gebeurtenissen van maandag en dinsdag uit mijn geheugen gewist. Het enige wat ik nog weet is dat we maandagavond heel lekker gegeten hebben bij "Mionetto", een italiaans restaurant aan de ... Luege Allee !!!
Om dinsdag weer naar huis te rijden, had mijn duitse collega netjes de nummers van de te nemen Autobahnen opgeschreven evenals welke richting ik diende te volgen aan de verschillende "Kreuze" die ik onderweg zou tegen komen. En ... je raad het nooit : zonder ook maar de minste fout te maken, nam ik na twee uren de afrit in Bertem om mijn reisavonturen aan mijn zus te gaan vertellen !
Ik ben nu nog wel een beetje moe maar dat heeft niet zoveel te maken met mijn reisperikelen als wel met ... tiens, daar weet ik nu eens NIETS meer van zie ! Ah jaaa ... ik had immers alles uit mijn geheugen gewist ... !
Dus, Meutje ging naar Duesseldorf ... Ik zou op zondagnamiddag vertrekken om niet in het volle verkeer te zitten en op mijn gemakske de weg te kunnen zoeken. Mijn baas had mij duidelijke aanwijzingen gegeven en ik zag het wel zitten. Allez, ik zie het eigenlijk nooit zitten maar ik ging het toch vol goede moed proberen.
Zondag heb ik de ganse namiddag op de pot gezeten. Van de zenuwen kreeg ik steeds maar krampen. Op den duur dacht ik : "Lap, 't zal allemaal wel loskomen als ik ergens in Duitsland in de wagen zit, waarschijnlijk !" Maar dat is gelukkiglijk niet gebeurd.
Om kwart voor vijf kon ik mij niet meer houden en ben ik in de wagen gestapt. Mijn tank was zo goed als vol; ik had genoeg Euro's in mijn portemoneeke; sigaretten, koekjes, water en een cassette met mijn favoriete liedjes lagen binnen handbereik op de passagierszetel : we had a lift off !
't Was inderdaad kalm op de baan, zo op een zondagnamiddag. En vol spanning nam ik de eerste hindernis : rond Luik rijden. Dat verliep zonder enig probleem, hoewel op zulke knooppunten mijn bloeddruk wel altijd enigszins omhoog gaat. Onderweg kwam ik ook nog wegeniswerken tegen maar dat is ne mens tegenwoordig toch wel gewoon, niet ?
Aan de grens wachtte mij een aangename verrassing : de duitse bewegwijzering (vergeef mij als ik dat woord hier ter plaatste uitvind) is prachtig ! Bij elke afslag kan je al zien wat de volgende afslag zal zijn. En da's een hele geruststelling want zo kon ik altijd een stapje vooruit kijken. En de duitse banen zijn een plezier om op te rijden ! Niet zo echter de duitse chauffeurs : ik reed 110 en soms 120 km per uur en had het rechtse rijvak bijna steeds voor mij alleen want links zoefden de wagens mij als schimmen voorbij. Allez, echt onaangenaam was dat niet want de duitsers beginnen reeds lang op voorhand voor te steken en ze zijn zo goed als uit het zicht verdwenen alvorens ze zich weer links zetten (ALS ze zich al links zetten, natuurlijk).
Tot aan Neuss, ging alles prachtig. Ook in Duitsland hebben ze wegeniswerken maar dat is allemaal mooi aangeduid en daar mag je, bijvoorbeeld als er maar 1 vak beschikbaar is per rijrichting, 90 km per uur doen. In Neuss echter kreeg ik het een beetje moeilijk. Ik kon kiezen : "Neuss" rechtdoor of "Neuss - Duesseldorf" rechtsaf. Was mijn concentratie verslapt ? Zocht ik een beetje spanning ? Ik weet het niet maar - tegen alle logica in (op mijn kaart ging de weg die ik moest nemen duidelijk rechtdoor !) - koos ik voor "Neuss - Duesseldorf" rechtsaf. En bij de volgende afrit wist ik het al meteen : 't was nummerke 20 en ik had al de ganse tijd zitten zeggen : "Niet afrit 20 ! Afrit 20 mag ik niet tegenkomen !" Als ik langs de bovenkant rond Neuss was gereden, zou ik immers Duesseldorf langs de westelijke kant binnenkomen en zou ik bij wijze van spreken recht het hotel binnenrijden ...
Maar plots viel alle stress van mij af. O.K. Ik was dus verkeerd gereden. Vanaf nu had ik niets meer aan mijn kaarten. Nu zou ik mijn ogen (en indien enigszins mogelijk ook een beetje mijn verstand) moeten gebruiken. Mijn ogen zagen vanalles en mijn verstand besliste dat ik Duesseldorf Zentrum zou volgen. Ter informatie voor toekomstige Duesseldorf reizigers : Duesseldorf zit vol met tunnels ! En in die tunnels hangen ook lichtpaneeltjes met richtingaanwijzers. Wel, daar had ik een probleem mee : ik kon ze bijna niet lezen. Tot mijn frank viel : ik had mijn zonnebril nog op mijn neus ! Eens die zonneglazen van mijn bril getrokken, was het al veel gemakkelijker om "Duesseldorf Zentrum" te volgen.
Op een bepaald moment echter zag ik "Duesseldorf - Nord". Ha ! Waarom niet eens die richting gevolgd ? En wie weet kwam ik later wel plaatjes met "Duesseldorf - West" tegen ! Want het was dus aan de westelijke kant van de stad dat ik moest zijn.
Maar na een tijdje vond ik toch dat ik nog teveel stadscentrum rond mij zag en begon ik rond te kijken om de weg eens te gaan vragen. En wat-zien-ik ? Enkele politie wagens geparkeerd langs de kant van de weg en aan de gevel van het gebouw een grote plaat met "Polizei" erop. De redding was nabij ! Met al mijn van het internet afgeprinte kaarten in de hand stormde ik het politiebureau binnen en vroeg om "Hilfe, weil ich in Neuss etwas falsch gemacht haette". De mannelijke politieagent vond het niet nodig om tot aan de balie te komen. Maar toen kwam er een vrouwelijke agente binnen en die zei : "Sie sind in Duesseldorf." Ja, dat wist ik ondertussen ook al wel maar ik moest in Duesseldorf - West zijn. Hoe geraakte ik daar, a.u.b. ?
De dame (niet echt vriendelijk, maar dat was helemaal niet belangrijk op dat moment) toonde mij op een groot stadsplan hoe ik terug moest rijden en ze gaf mij zelfs een infoboekje over de stad waar ook een klein detailplannetje in stond. Een geluk met een ongeluk : ik moest gewoon enkele grote "Alllee's" volgen en ik zou zonder problemen bij het hotel aankomen. Euh ... "zonder problemen" ... dat was dan wel zonder de eenrichtingssituatie gerekend !
Ik kan alleen maar zeggen dat vanaf nu de Luege Allee voor mij geen geheimen meer heeft ! Daarop moest ik aan het einde de Hansaa Allee nemen waarmee ik (weer maar eens) recht het hotel zou binnenrijden. Helaas was de Hansaa Allee een van de vele straten die wegliepen van de Belsenplatz. En jammer genoeg was die Belsenplatz niet een mooi rond plein maar zomaar een rommeltje in een grote bocht met wat lichten en heel veel zijstraten en -straatjes.
Op mijn plannetje zag het ernaar uit dat ik de derde zijstraat moest nemen. Helaas zag ik in werkelijkheid al het eerste kleine straatje over het hoofd en was ik een beetje te ver. Gedraaid in de zijstraat, verder de Luege Allee genomen tot aan het einde, waar ik linksaf mocht draaien om langs de andere kant van de middenbermbeplanting de Luege Allee terug op te rijden ... Om dan tot de vaststelling te komen de je op de ganse Luege Alle geen U-bocht mag maken ! Och, dan neem ik toch zomaar een straatje rechts, rijd een blokje om, steek de Luege Allee over om weer in de goeie richting te rijden en dan ging het weer richting Belsenplatz. Ondertussen stond de zon erg laag, mijn ruiten hingen vol dode beestjes : ik zag eigenlijk niet goed meer waar ik reed.
Gretverdrie ! Toch weer de Hansaa Allee gemist, zeker ! (Het bordje met de straatnaam staat daar echt helemaal uit het zicht) Nu zat ik in een straatje waar maar 1 auto door kon. Ik ben gewoon achteruit gereden tot aan het café op de hoek. Daar stond een jonge gast aan wie ik naar de Hansaa Allee vroeg. Hij kende die straat niet maar hield een voorbijkomende dame tegen die mij toonde dat de Hansaa Allee zich dààr, dertig meter terug, bevond. Es gab nur ein kleines Problem : ik kon zomaar niet die enkele metertjes overbruggen zonder alle mogelijk verkeersregels te overtreden (eenrichting, over de volle witte lijn, tegen de pijl inrijden ...). Het enige wat ik kon doen was weer de Luege Allee tot het einde afrijden, daar draaien, de Luege Allee terug oprijden en - Achtung ! -op de Barbarossaplatz mocht ik wel een U-bocht nemen, wist de dame mij te vertellen.
Aan de Barbarossaplatz (neen, neen, weer geen mooi rond pleintje - alleen maar een van de vele kruispunten met lichten) stond echter een pijl die mij vertelde dat ik rechtdoor moest. Maar het was rood voor de andere kant, er was geen ander verkeer op het kruispunt en "die dame had gezegd dat het mocht". En dus maakte ik een U-bocht en vond, met de zon in mijn ogen eindelijk de Hansaa Allee. Van hieraf was het inderdaad peanuts en reed ik deze keer wis en waarachtig het hotel binnen.
Een goed hotel, daar niet van. Alleen hadden ze de volgende dag toch mijn handdoeken weggenomen - hoewel ik ze netjes achter de deur gehangen had om ze nog eens te gebruiken - en kreeg ik slechts 1 nieuwe kleine handdoek in de plaats. Als je dan berekent welk een oppervlakte ik moet afdrogen ... 't was maar nipt, hoor !
Zoals gezegd heb ik de gebeurtenissen van maandag en dinsdag uit mijn geheugen gewist. Het enige wat ik nog weet is dat we maandagavond heel lekker gegeten hebben bij "Mionetto", een italiaans restaurant aan de ... Luege Allee !!!
Om dinsdag weer naar huis te rijden, had mijn duitse collega netjes de nummers van de te nemen Autobahnen opgeschreven evenals welke richting ik diende te volgen aan de verschillende "Kreuze" die ik onderweg zou tegen komen. En ... je raad het nooit : zonder ook maar de minste fout te maken, nam ik na twee uren de afrit in Bertem om mijn reisavonturen aan mijn zus te gaan vertellen !
Ik ben nu nog wel een beetje moe maar dat heeft niet zoveel te maken met mijn reisperikelen als wel met ... tiens, daar weet ik nu eens NIETS meer van zie ! Ah jaaa ... ik had immers alles uit mijn geheugen gewist ... !
maandag, september 15, 2003
maandag, september 01, 2003
Drie weken van mijn leven uitgeveegd ... Vier weken eigenlijk, want de eerste week terug aan het werk om te closen : da's ook geen leven, hé ...
Wat wilt ge ? Als ge van een zekere leeftijd zijt, dan moet ge niet meer zot doen ! Op 3 augustus zijn we gaan volleyballen en daar (ja, ja, 't was WEER eens op het Brokkiestornooi !) heeft Meutje een spier gescheurd ... Geruststelling : ik heb dus TOCH spieren ! Maar ik ben wel twee weken volledig immobiel gebleven : in bed liggen (elk uur dat ik sliep was toch maar weer een uur dat voorbij was, ziet ge), op mijn gat de trap af, beneden op een bureaustoel met wieltjes rondrijden, in de zetel liggen, op mijn gat weer de trap op, terug in bed liggen ... Mezelf moeten dwingen om iets te eten en te drinken (ah jaaaa ! we zaten midden in de hittegolf !) maar toch niet te veel drinken want dan moest ik weer naar toilet en dat was altijd een ganse expeditie ... Verschrikkelijk depressief wordt een mens daarvan !
Een geluk dat we op het einde van de tweede week onze jaarlijkse barbecue hadden : ik ben er op krukken naartoe geweest en, zo een ganse dag tussen mijn familie zitten, dat heeft mij er weer bovenop gebracht ! Ook nog een dikke "MERCI !" voor mijn lieve familie die op tijd mijn brievenbus kwam leegmaken en af en toe boodschappen voor mij deed !!!
En dan, tijdens de derde week, mocht ik van de dokter rondpikkelen. Eerst deed ik het met behulp van één kruk maar dat was niet zo interessant want daardoor schoot mijn schouder uit de kom. Krukken is niets voor mij, jong ! Veel te onstabiel ... Geef mij maar een stoel met vier poten waar ik mijn knie kan opzetten. Dus na twee dagen hinkte ik verder op mijn tenen en zo liet ik langzaam maar zeker mijn voet meer en meer zakken. Tegen het einde van die derde week kon ik zowaar STAPPEN !!!
En dus toog ik de vierde week maar aan het werk. Helaas viel ik dadelijk midden in een "close", wat betekent dat ik constant aan mijn machientje zat. En daardoor kreeg ik een vreselijk dikke enkel ... Na mijn eerste "mobiele" dag dacht ik dat het vel rond mijn enkel zou knappen ! Maar de dokter verzekerde mij dat er niets aan de hand was : ik moest gewoon MEER BEWEGEN !
Dat ben ik dan maar volop gaan doen en ik moet zeggen : het ging elke dag beter en beter !
Eergisteren ben ik gaan supporteren voor Miserie op 't Veld, op het volleybaltornooi in Nieuwerkerken. Ons mannen stonden er slechts met zes en moesten dus constant spelen. Maar ... het was wel de "crème de la crème" die er op het veld stond : ze hebben fantastisch gespeeld en zomaar eventjes het tornooi GEWONNEN !!! Proficiat, zulle !
Of ik ooit nog mee zal volleyballen, weet ik nog niet. Ik overweeg wel heel sterk om een veteranenploeg te beginnen ! Zijn er nog geïnteresseerden ?
Wat wilt ge ? Als ge van een zekere leeftijd zijt, dan moet ge niet meer zot doen ! Op 3 augustus zijn we gaan volleyballen en daar (ja, ja, 't was WEER eens op het Brokkiestornooi !) heeft Meutje een spier gescheurd ... Geruststelling : ik heb dus TOCH spieren ! Maar ik ben wel twee weken volledig immobiel gebleven : in bed liggen (elk uur dat ik sliep was toch maar weer een uur dat voorbij was, ziet ge), op mijn gat de trap af, beneden op een bureaustoel met wieltjes rondrijden, in de zetel liggen, op mijn gat weer de trap op, terug in bed liggen ... Mezelf moeten dwingen om iets te eten en te drinken (ah jaaaa ! we zaten midden in de hittegolf !) maar toch niet te veel drinken want dan moest ik weer naar toilet en dat was altijd een ganse expeditie ... Verschrikkelijk depressief wordt een mens daarvan !
Een geluk dat we op het einde van de tweede week onze jaarlijkse barbecue hadden : ik ben er op krukken naartoe geweest en, zo een ganse dag tussen mijn familie zitten, dat heeft mij er weer bovenop gebracht ! Ook nog een dikke "MERCI !" voor mijn lieve familie die op tijd mijn brievenbus kwam leegmaken en af en toe boodschappen voor mij deed !!!
En dan, tijdens de derde week, mocht ik van de dokter rondpikkelen. Eerst deed ik het met behulp van één kruk maar dat was niet zo interessant want daardoor schoot mijn schouder uit de kom. Krukken is niets voor mij, jong ! Veel te onstabiel ... Geef mij maar een stoel met vier poten waar ik mijn knie kan opzetten. Dus na twee dagen hinkte ik verder op mijn tenen en zo liet ik langzaam maar zeker mijn voet meer en meer zakken. Tegen het einde van die derde week kon ik zowaar STAPPEN !!!
En dus toog ik de vierde week maar aan het werk. Helaas viel ik dadelijk midden in een "close", wat betekent dat ik constant aan mijn machientje zat. En daardoor kreeg ik een vreselijk dikke enkel ... Na mijn eerste "mobiele" dag dacht ik dat het vel rond mijn enkel zou knappen ! Maar de dokter verzekerde mij dat er niets aan de hand was : ik moest gewoon MEER BEWEGEN !
Dat ben ik dan maar volop gaan doen en ik moet zeggen : het ging elke dag beter en beter !
Eergisteren ben ik gaan supporteren voor Miserie op 't Veld, op het volleybaltornooi in Nieuwerkerken. Ons mannen stonden er slechts met zes en moesten dus constant spelen. Maar ... het was wel de "crème de la crème" die er op het veld stond : ze hebben fantastisch gespeeld en zomaar eventjes het tornooi GEWONNEN !!! Proficiat, zulle !
Of ik ooit nog mee zal volleyballen, weet ik nog niet. Ik overweeg wel heel sterk om een veteranenploeg te beginnen ! Zijn er nog geïnteresseerden ?
vrijdag, augustus 01, 2003
In verband met het spinnenverhaal, kreeg ik zonet volgend mailtje van mijn "fan" :
Spinnen kunnen naar omhoog kruipen dus kijk maar goed in en onder uw bed voor ge slapen gaat !
Ik denk dat dat soort cocon dient als bedje voor de kleine spinnetjes dus binnenkort ... suikerboontjes !!!
Allez, ’t is de laatste van de week en dan mag je een heel weekend in het zonnetje uitrusten.
Lieve zus ... Dank u voor de bemoedigende woorden. Maar in en onder mijn bed maak ik mij geen zorgen meer sinds ik in Hollywood-stijl slaap ! Mijn bed raakt immers nergens nog een muur. 't Moeten al héél courageuse spinnen zijn die gans die weg willen afleggen om zich dan onder mijn kopkussen te verstoppen. Vroeger was dat inderdaad gemakkelijker. Mijn spinnen leggen namelijk ook eitjes in de richeltjes van het venster en als ik dan 's morgens het venster opendeed, vielen ze zomaar "ploef" in mijn bed !
Elke avond kijk ik wel op de vensterbank van het slaapkamervenster in de verwachting dat ik daar die "spin-van-beneden" zou zien zitten. En ... Hollywood-stijl of niet : voor ik ga slapen keer ik toch elke keer zorgvuldig alle kussens om en om ...
Ik heb ook al met de gedachte gespeeld om dat spinnenwiegje te vernietigen maar ik krijg het niet over mijn hart. Remember het mezenkastje-incident ? (toen ik het mezenkastje te vroeg wou schoonmaken voor de volgende bewoners - helaas lagen er nog eitjes in van de huidige bewoners !) Wel, toen heb ik ook hele horden spinnen in dat nestkastje gevonden : vieze dikke monsters ! Die heb ik allemaal vermoord en ik was daar toch efkes niet goed van ... Ik zal de spinnenkribbe dus nog maar wat laten hangen, zeker ? Maar ik verwacht dan inderdaad suikerboontjes, hoor ! Hoe moet ik dat aan de spin haar verstand brengen ?
En, om te eindigen : 't is inderdaad de laatste van de week. Maar wat voor één ... ! Ik zit hier in een lelijke "close". 't Loopt niet echt vlot en vandaag moet alles erin zodat ik het proces van vannacht niet misloop. Want ik heb daarna maar één dag meer (maandag) om alles gefaktureerd te krijgen :-(
Zaterdag ben ik inderdaad van plan om lekker in het zonnetje uit te rusten. Maar zondag zal 't weer afzien worden op het volleybalplein ... !!!
Spinnen kunnen naar omhoog kruipen dus kijk maar goed in en onder uw bed voor ge slapen gaat !
Ik denk dat dat soort cocon dient als bedje voor de kleine spinnetjes dus binnenkort ... suikerboontjes !!!
Allez, ’t is de laatste van de week en dan mag je een heel weekend in het zonnetje uitrusten.
Lieve zus ... Dank u voor de bemoedigende woorden. Maar in en onder mijn bed maak ik mij geen zorgen meer sinds ik in Hollywood-stijl slaap ! Mijn bed raakt immers nergens nog een muur. 't Moeten al héél courageuse spinnen zijn die gans die weg willen afleggen om zich dan onder mijn kopkussen te verstoppen. Vroeger was dat inderdaad gemakkelijker. Mijn spinnen leggen namelijk ook eitjes in de richeltjes van het venster en als ik dan 's morgens het venster opendeed, vielen ze zomaar "ploef" in mijn bed !
Elke avond kijk ik wel op de vensterbank van het slaapkamervenster in de verwachting dat ik daar die "spin-van-beneden" zou zien zitten. En ... Hollywood-stijl of niet : voor ik ga slapen keer ik toch elke keer zorgvuldig alle kussens om en om ...
Ik heb ook al met de gedachte gespeeld om dat spinnenwiegje te vernietigen maar ik krijg het niet over mijn hart. Remember het mezenkastje-incident ? (toen ik het mezenkastje te vroeg wou schoonmaken voor de volgende bewoners - helaas lagen er nog eitjes in van de huidige bewoners !) Wel, toen heb ik ook hele horden spinnen in dat nestkastje gevonden : vieze dikke monsters ! Die heb ik allemaal vermoord en ik was daar toch efkes niet goed van ... Ik zal de spinnenkribbe dus nog maar wat laten hangen, zeker ? Maar ik verwacht dan inderdaad suikerboontjes, hoor ! Hoe moet ik dat aan de spin haar verstand brengen ?
En, om te eindigen : 't is inderdaad de laatste van de week. Maar wat voor één ... ! Ik zit hier in een lelijke "close". 't Loopt niet echt vlot en vandaag moet alles erin zodat ik het proces van vannacht niet misloop. Want ik heb daarna maar één dag meer (maandag) om alles gefaktureerd te krijgen :-(
Zaterdag ben ik inderdaad van plan om lekker in het zonnetje uit te rusten. Maar zondag zal 't weer afzien worden op het volleybalplein ... !!!
donderdag, juli 31, 2003
Vanmorgen met wat vertraging toegekomen vanwege weer een dertigtal slakken gepakt ...
De laatste weken liet ik de slakken gewoon zitten. Ik zag er niet zoveel omdat het zo droog was. En ... och ... ze hebben het nu toch al moeilijk genoeg, met al die capucientjes die ze niet lusten ... ;-)
Maar vanmorgen, toen ik de voordeur uitkwam, heb ik op een slak getrapt ! Jakkes ! En toen heb ik maar weer de emmer en de stokjes genomen en ben ik toertjes rond het huis gaan doen. Een stuk of dertig, dus ... Ze zitten nog steeds in de emmer : ik heb er een plaat opgelegd. 'k Weet nog niet wat ik er vanavond mee zal doen ... Misschien doe ik er helemaal niets mee en laat ik ze gewoon in de emmer zitten ... 'k Zal wel zien ...
Tijdens het slakken pakken ging ik, naar goede gewoonte, met een grote boog langs het venster van de bureau. Juist, daar waar die verschrikkelijke aanvals-spin huist. In het weekend heb ik ze er nog op de muur zien zitten : ze was precies nog wat gegroeid ! Wel, nu hing er onderaan de vensterbank een soort coconnetje ... En er was geen spin meer te zien !
Vragen : doen spinnen dat, verpoppen ? En zo ja, wat worden ze als ze uit die cocon komen ? Of is dat misschien een manier om eitjes te leggen ? En ... WAAR is de verschrikkelijke spin nu ... ???
De laatste weken liet ik de slakken gewoon zitten. Ik zag er niet zoveel omdat het zo droog was. En ... och ... ze hebben het nu toch al moeilijk genoeg, met al die capucientjes die ze niet lusten ... ;-)
Maar vanmorgen, toen ik de voordeur uitkwam, heb ik op een slak getrapt ! Jakkes ! En toen heb ik maar weer de emmer en de stokjes genomen en ben ik toertjes rond het huis gaan doen. Een stuk of dertig, dus ... Ze zitten nog steeds in de emmer : ik heb er een plaat opgelegd. 'k Weet nog niet wat ik er vanavond mee zal doen ... Misschien doe ik er helemaal niets mee en laat ik ze gewoon in de emmer zitten ... 'k Zal wel zien ...
Tijdens het slakken pakken ging ik, naar goede gewoonte, met een grote boog langs het venster van de bureau. Juist, daar waar die verschrikkelijke aanvals-spin huist. In het weekend heb ik ze er nog op de muur zien zitten : ze was precies nog wat gegroeid ! Wel, nu hing er onderaan de vensterbank een soort coconnetje ... En er was geen spin meer te zien !
Vragen : doen spinnen dat, verpoppen ? En zo ja, wat worden ze als ze uit die cocon komen ? Of is dat misschien een manier om eitjes te leggen ? En ... WAAR is de verschrikkelijke spin nu ... ???
dinsdag, juli 29, 2003
Ziezo, dat probleem is ook weer opgelost ... !
"Ruimschoots de helft van de voor berkenpollen allergische patiënten lijdt ook aan een allergie voor rauwe pit- en steenvruchten waaronder appel, peer, pruim, perzik en kers."
't Is een feit dat ik al een tiental jaren plots niesbuien krijg, zo ongeveer in de maand maart. Wel, dan zijn de berkenpollen het actiefst. En nu blijkt dat er in berkenpollen iets zit dat in appels en zo ook zou zitten.
Kortom, het eten van hogervermelde vruchten heeft als gevolg het "nagenoeg onmiddellijk optreden van orofaryngeale jeuk" ... Oropharynx zijnde dat deel van de keel achteraan in de mond. En mijn oren komen daar toch ook ergens uit, hé ?
Nu kan ik weer gerust op beide ... euh ... oren slapen, zie !
"Ruimschoots de helft van de voor berkenpollen allergische patiënten lijdt ook aan een allergie voor rauwe pit- en steenvruchten waaronder appel, peer, pruim, perzik en kers."
't Is een feit dat ik al een tiental jaren plots niesbuien krijg, zo ongeveer in de maand maart. Wel, dan zijn de berkenpollen het actiefst. En nu blijkt dat er in berkenpollen iets zit dat in appels en zo ook zou zitten.
Kortom, het eten van hogervermelde vruchten heeft als gevolg het "nagenoeg onmiddellijk optreden van orofaryngeale jeuk" ... Oropharynx zijnde dat deel van de keel achteraan in de mond. En mijn oren komen daar toch ook ergens uit, hé ?
Nu kan ik weer gerust op beide ... euh ... oren slapen, zie !
In Diependaal is men momenteel druk bezig valiezen aan het vullen ... De gelukzakken vertrekken morgen naar Tenerife ! Ze moeten er wel iets voor over hebben : busje komt hen halen om 4.30 uur ... 's morgens ... ! Maar dat wil dan weer zeggen dat ze waarschijnlijk op de middag al in het zwembad zullen rondhangen ! Ik heb er foto's van gezien : het is echt een reuzenzwembad. Ik zou er gerust in kunnen verdwalen ...
Allez, ik hoop dat ons mannen een fijne vakantie hebben in het zonnige zuiden en ... Maarten heeft beloofd dat hij een kaartje zou sturen ... !
Ik haal hier net de post binnen en zie op de voorpagina van De Financieel Economische Tijd reclame van Cisco Systems : "Wilt u onderweg uw mails ontvangen ? Schaf u een postduif aan - of tot morgen, zelfde plaats, zelfde tijd. Benut de kracht van het netwerk." Nu hoorde ik vanochtend in het nieuws dat er duizenden duiven verloren gegaan zijn. De Duivenbond wordt met de vinger gewezen omdat zij, ondanks het slechte weer, de duiven toch gelost hebben in Quiévrain. Een beetje sarcastische reclame, van die Cisco mensen, niet ?
En ondertussen ben ik al over de helft in "Jongens en Wetenschap". Maar ik ben er nog niet in tegengekomen WAAROM mijn oren jeuken als ik een appel gegeten heb ... Volgens Speybrouck en Fillet zijn er echter mensen die moeten hoesten als ze met een wattenstaafje in hun oor peuteren. Daar zorgt de Nervus Vagus voor. Ik zal mij eens verder in die Hoofzenuw Nummer Tien verdiepen, zie. Want zo te horen, zou dat er wel eens iets mee te maken kunnen hebben ...
Allez, ik hoop dat ons mannen een fijne vakantie hebben in het zonnige zuiden en ... Maarten heeft beloofd dat hij een kaartje zou sturen ... !
Ik haal hier net de post binnen en zie op de voorpagina van De Financieel Economische Tijd reclame van Cisco Systems : "Wilt u onderweg uw mails ontvangen ? Schaf u een postduif aan - of tot morgen, zelfde plaats, zelfde tijd. Benut de kracht van het netwerk." Nu hoorde ik vanochtend in het nieuws dat er duizenden duiven verloren gegaan zijn. De Duivenbond wordt met de vinger gewezen omdat zij, ondanks het slechte weer, de duiven toch gelost hebben in Quiévrain. Een beetje sarcastische reclame, van die Cisco mensen, niet ?
En ondertussen ben ik al over de helft in "Jongens en Wetenschap". Maar ik ben er nog niet in tegengekomen WAAROM mijn oren jeuken als ik een appel gegeten heb ... Volgens Speybrouck en Fillet zijn er echter mensen die moeten hoesten als ze met een wattenstaafje in hun oor peuteren. Daar zorgt de Nervus Vagus voor. Ik zal mij eens verder in die Hoofzenuw Nummer Tien verdiepen, zie. Want zo te horen, zou dat er wel eens iets mee te maken kunnen hebben ...
maandag, juli 28, 2003
Zaterdag hebben we een fijne barbecue gehad voor Kozzeke Maarten's verjaardag. Het weer is goed gebleven tot de taart verorberd was. Dan is het lichtjes beginnen regenen en hebben we nog wat visjes gevangen onder de parasol. 's Avonds is het echt beginnen gieten. De meesten gingen huiswaarts maar enkele dapperen zijn nog een stapje in de wereld gaan zetten in Leuven. Geen probleem : ze hadden allemaal hun paraplu bij. Het was dus een heel leuke dag ! Maarten's nieuwe rode fiets is nog enkele centimetertjes te groot maar flink wat spek en eieren kunnen daar volgens mij heel goed aan verhelpen !
En 's avonds heeft Maarten nog met de magneten gespeeld. Wij kwamen tot de vaststelling dat een bepaalde constructie wel erg vlot draaide ... en BLEEF draaien ... ! We hebben het ganse geval aan de bananenophanger gehangen om te zien of het de ganse nacht zou blijven draaien. Helaas kan ik hierover nog geen uitsluitsel geven want mijn zeer spannende zondag zag er ongeveer als volgt uit :
opgestaan om half negen, de afwas gedaan, venijnige steken gekregen in de lage onderrug, om half elf terug in bed gekropen met Koen Fillet en Sven Speybrouck (Jongens en Wetenschap), mooi op rugje gelegen tot half een, opgestaan met een bonkend rechteroog (er scheelt iets aan mijn rechter sinusholten maar ik weet niet wat), gestreken tot half vijf, eten gemaakt voor maandag en dinsdag en om half zeven terug in bed gekropen, ditmaal met Koen en Sven en met een Sinutabje.
Het gaat goed met mij, vanochtend ... Dank u.
En nu zit ik te wachten op onze arabieren ... Gedurende twee weken gaan hier twee arabieren les komen volgen ! Allez, 't is al negen uur en ... ze zijn er nog niet ... ! Als dat maar goed komt ... ?
En 's avonds heeft Maarten nog met de magneten gespeeld. Wij kwamen tot de vaststelling dat een bepaalde constructie wel erg vlot draaide ... en BLEEF draaien ... ! We hebben het ganse geval aan de bananenophanger gehangen om te zien of het de ganse nacht zou blijven draaien. Helaas kan ik hierover nog geen uitsluitsel geven want mijn zeer spannende zondag zag er ongeveer als volgt uit :
opgestaan om half negen, de afwas gedaan, venijnige steken gekregen in de lage onderrug, om half elf terug in bed gekropen met Koen Fillet en Sven Speybrouck (Jongens en Wetenschap), mooi op rugje gelegen tot half een, opgestaan met een bonkend rechteroog (er scheelt iets aan mijn rechter sinusholten maar ik weet niet wat), gestreken tot half vijf, eten gemaakt voor maandag en dinsdag en om half zeven terug in bed gekropen, ditmaal met Koen en Sven en met een Sinutabje.
Het gaat goed met mij, vanochtend ... Dank u.
En nu zit ik te wachten op onze arabieren ... Gedurende twee weken gaan hier twee arabieren les komen volgen ! Allez, 't is al negen uur en ... ze zijn er nog niet ... ! Als dat maar goed komt ... ?
donderdag, juli 24, 2003
Dinsdag stonden er 2 knalrode bloemetjes aan een van de capucientjes !!! Bij nader onderzoek bleek dat er nog meer bloemknopjes stonden aan de plantjes in mijn kleurige bloempotjes. En ja hoor ! Gisteren en vandaag zijn ook de andere bloempjes opengegaan : donkerrode, knalrode en gele. Een prachtig zicht ! Vannacht heeft het flink geregend dus ik hoop dat ook de plantjes in de volle grond nu een beetje gaan groeien ... en misschien ook nog wel bloemetjes krijgen, wie weet ? ...
Van het zonnebloemenfront dan weer niets dan slechts nieuws : de tabak/as-behandeling heeft inderdaad gewerkt ... zolang het niet regende. Vorige zaterdag kon ik echter zien dat de slakken weer bezig geweest waren. En zondagochtend heb ik er zelfs eentje betrapt terwijl ze zich aan een groot blad zat tegoed te doen. Ik was buiten een sigaretje aan het roken en schoot in een franse colère. Ik hield mijn brandende sigaret tegen het achtereind van de slak. Dat verschrompelde zienderogen ... De slak kroop verder op het blad. Ik vond het wel erg maar ik was zo boos dat ik haar gezegd heb : "Sorry dat ik je pijn gedaan heb maar nu heb je mij echt kwaad gekregen !"
De slakkenwraak is echter zoet geweest : dinsdag stond er nog 1 half afgegeten blad aan de zonnebloemplant. Terwijl er toch een stuk of twaalf blaadjes aan gestaan hebben ... ! En vanmorgen was ook dat ene blad helemaal verdwenen ! Er hangen alleen nog drie grote afgeknauwde bladnerven aan de zonnebloemstengel ... Volgens mij zijn de slakken, na mijn mishandeling van zondag, ook in een franse colère geschoten ! ... Bwa ... Ik kan ze geen ongelijk geven ...
De pompoenen daarentegen staan te bloesemen dat het niet mooi meer is. Ik heb al zeker een stuk of vijftien bloemen zien komen en gaan. Het zijn wel allemaal mannelijke bloemen. En nergens zie ik een bolletje aankomen, wat zou kunnen wijzen op een beginnende pompoen. Misschien zijn er dus toch de twee soorten bloemen nodig, mannelijke en vrouwelijke, om vruchten te krijgen ? Alhoewel men mij gezegd heeft dat dat niet zo is. En als ik het mij nog goed herinner, zaten die "bolletjes" vorig jaar al aan de bloem nog voor ze open ging ... Ik zal het eens gaan opzoeken, zie.
Mijn volleybalspieren zijn zo goed als helemaal hersteld en ik kan dus verder genieten van de rust en kalmte op kantoor. Alhoewel, gisteren was het hier helemaal niet rustig ! Al die mensen die steeds maar belden en vanalles wilden weten ... Maar zo ging de tijd wel vlotter vooruit, natuurlijk ... !
Van het zonnebloemenfront dan weer niets dan slechts nieuws : de tabak/as-behandeling heeft inderdaad gewerkt ... zolang het niet regende. Vorige zaterdag kon ik echter zien dat de slakken weer bezig geweest waren. En zondagochtend heb ik er zelfs eentje betrapt terwijl ze zich aan een groot blad zat tegoed te doen. Ik was buiten een sigaretje aan het roken en schoot in een franse colère. Ik hield mijn brandende sigaret tegen het achtereind van de slak. Dat verschrompelde zienderogen ... De slak kroop verder op het blad. Ik vond het wel erg maar ik was zo boos dat ik haar gezegd heb : "Sorry dat ik je pijn gedaan heb maar nu heb je mij echt kwaad gekregen !"
De slakkenwraak is echter zoet geweest : dinsdag stond er nog 1 half afgegeten blad aan de zonnebloemplant. Terwijl er toch een stuk of twaalf blaadjes aan gestaan hebben ... ! En vanmorgen was ook dat ene blad helemaal verdwenen ! Er hangen alleen nog drie grote afgeknauwde bladnerven aan de zonnebloemstengel ... Volgens mij zijn de slakken, na mijn mishandeling van zondag, ook in een franse colère geschoten ! ... Bwa ... Ik kan ze geen ongelijk geven ...
De pompoenen daarentegen staan te bloesemen dat het niet mooi meer is. Ik heb al zeker een stuk of vijftien bloemen zien komen en gaan. Het zijn wel allemaal mannelijke bloemen. En nergens zie ik een bolletje aankomen, wat zou kunnen wijzen op een beginnende pompoen. Misschien zijn er dus toch de twee soorten bloemen nodig, mannelijke en vrouwelijke, om vruchten te krijgen ? Alhoewel men mij gezegd heeft dat dat niet zo is. En als ik het mij nog goed herinner, zaten die "bolletjes" vorig jaar al aan de bloem nog voor ze open ging ... Ik zal het eens gaan opzoeken, zie.
Mijn volleybalspieren zijn zo goed als helemaal hersteld en ik kan dus verder genieten van de rust en kalmte op kantoor. Alhoewel, gisteren was het hier helemaal niet rustig ! Al die mensen die steeds maar belden en vanalles wilden weten ... Maar zo ging de tijd wel vlotter vooruit, natuurlijk ... !
dinsdag, juli 22, 2003
En dan nu, op algemene aanvraag van mijn "lezeres" : het verslag van de volleybal match !
Eerst en vooral moet ik erbij vermelden dat het al meer dan 1 jaar geleden was dat we nog volleybal gespeeld hadden ...
Het tornooi was een beetje een tegenvaller, en wel hierom : er waren maar zes ploegen ingeschreven. Dit had tot gevolg dat alle ploegen een keer tegen elkaar moesten spelen. En dat is niet leuk want daar zaten ook "echte" volleyballers bij ... ! :-(
Maar we hebben de ongelukken kunnen beperken tot 1 verstuikte enkel en 1 kapotte bril. De enkel was van Patrick. Maar vermits die caoutchouen enkels heeft tegenwoordig, is dat redelijk snel in orde gekomen en kon hij weer meespelen. De kapotte bril was van Kozze Wim. (daar gaat de bloeddruk van mijn lezeres - moeder van het slachtoffer !)
Het weer was fantastisch en bijgevolg niet te doen : snikheet en voor het grootste gedeelte van de dag brandde de zon op onze lijfjes. Toen in de namiddag dan mijn petje stukging, raakte ook mijn hoofd tamelijk oververhit. Maar overvloedig water drinken heeft mij van een zekere uitdroging gered.
Over de matchen zelf, kan ik niet zoveel vertellen. Dat ging en dat ging niet. Door de warmte liep ik er soms als een zombie bij. En toen we tegen een ploeg van professionele volleyballers aan het spelen waren, hadden wij allemaal de neiging om af te haken : zij wilden ons gewoon afmaken en daar zijn ze ook in gelukt. Ik zie niet zo dadelijk wat het plezier daarvan is maar allez ... Een andere ploeg daarentegen (ook wreed goeie spelers), die hielden zich een beetje in. We kregen weliswaar op onze donder maar dat was toch een leuke match.
Alles bij elkaar genomen, vind ik dat wij dat nog goed gedaan hebben. We zijn vijfde geëindigd EN wij kregen een beker ! De vijf eerste ploegen kregen allemaal een beker en de laatsten kregen NIETS ! Rare organisatie, als je het mij vraagt ... Ik bedoel maar, als je maar vijf bekers voorzien hebt (omdat je bijvoorbeeld twintig ploegen verwacht) en er komen dan maar zes ploegen opdagen, ga dan algauw een beker bijhalen of geef die laatste ploeg een fles wijn of zo.
De traditionele friet-na-het-volleybal viel in het water vanwege Lokers frietkot gesloten. Maar op de grote markt hebben we toch een lekkere snack kunnen verorberen en naar 't schijnt is dat niet zo evident op maandag 21 juli !
Ik ben om acht uur 's avonds in Merelbeke vertrokken. Drie kwartier later stond ik al thuis ! Net als zondagmorgen was het wel druk op de autostrade maar ik heb toch altijd goed kunnen doorrijden ;-)
Ik heb dan de volleybaltruitjes in de wasmachine gestoken, heb een voetbadje genomen en daarna een lekker lange douche. Met nog natte haartjes ben ik in bed gekropen en heb, mooi plat op mijn rug, nog wat liggen lezen. Vraag mij niet wat ik gelezen heb want al heel snel vloog de Humo naast het bed heb ik mijn lievelingshouding aangenomen. Ja, ja, op mijn buik heb ik geslapen, als een muis in een meelzak, en tot als mijn wekker afliep.
Dat was dus vanmorgen ... De eerste vijf minuten in vertikale positie waren te doen. Maar sinds dan gaat het met mij steeds verder bergaf. Deze voormiddag volstond het als ik regelmatig eens een toertje door de kantoren wandelde. Helaas ! Sinds deze namiddag begin ik niet alleen te verstijven maar alles doet nu ook pijn, of ik beweeg of niet.
Ik overweeg om vannacht in het bad te slapen : zo hoef ik geen trappen te doen en kan ik morgenochtend gewoon de kraan opendraaien !
Eerst en vooral moet ik erbij vermelden dat het al meer dan 1 jaar geleden was dat we nog volleybal gespeeld hadden ...
Het tornooi was een beetje een tegenvaller, en wel hierom : er waren maar zes ploegen ingeschreven. Dit had tot gevolg dat alle ploegen een keer tegen elkaar moesten spelen. En dat is niet leuk want daar zaten ook "echte" volleyballers bij ... ! :-(
Maar we hebben de ongelukken kunnen beperken tot 1 verstuikte enkel en 1 kapotte bril. De enkel was van Patrick. Maar vermits die caoutchouen enkels heeft tegenwoordig, is dat redelijk snel in orde gekomen en kon hij weer meespelen. De kapotte bril was van Kozze Wim. (daar gaat de bloeddruk van mijn lezeres - moeder van het slachtoffer !)
Het weer was fantastisch en bijgevolg niet te doen : snikheet en voor het grootste gedeelte van de dag brandde de zon op onze lijfjes. Toen in de namiddag dan mijn petje stukging, raakte ook mijn hoofd tamelijk oververhit. Maar overvloedig water drinken heeft mij van een zekere uitdroging gered.
Over de matchen zelf, kan ik niet zoveel vertellen. Dat ging en dat ging niet. Door de warmte liep ik er soms als een zombie bij. En toen we tegen een ploeg van professionele volleyballers aan het spelen waren, hadden wij allemaal de neiging om af te haken : zij wilden ons gewoon afmaken en daar zijn ze ook in gelukt. Ik zie niet zo dadelijk wat het plezier daarvan is maar allez ... Een andere ploeg daarentegen (ook wreed goeie spelers), die hielden zich een beetje in. We kregen weliswaar op onze donder maar dat was toch een leuke match.
Alles bij elkaar genomen, vind ik dat wij dat nog goed gedaan hebben. We zijn vijfde geëindigd EN wij kregen een beker ! De vijf eerste ploegen kregen allemaal een beker en de laatsten kregen NIETS ! Rare organisatie, als je het mij vraagt ... Ik bedoel maar, als je maar vijf bekers voorzien hebt (omdat je bijvoorbeeld twintig ploegen verwacht) en er komen dan maar zes ploegen opdagen, ga dan algauw een beker bijhalen of geef die laatste ploeg een fles wijn of zo.
De traditionele friet-na-het-volleybal viel in het water vanwege Lokers frietkot gesloten. Maar op de grote markt hebben we toch een lekkere snack kunnen verorberen en naar 't schijnt is dat niet zo evident op maandag 21 juli !
Ik ben om acht uur 's avonds in Merelbeke vertrokken. Drie kwartier later stond ik al thuis ! Net als zondagmorgen was het wel druk op de autostrade maar ik heb toch altijd goed kunnen doorrijden ;-)
Ik heb dan de volleybaltruitjes in de wasmachine gestoken, heb een voetbadje genomen en daarna een lekker lange douche. Met nog natte haartjes ben ik in bed gekropen en heb, mooi plat op mijn rug, nog wat liggen lezen. Vraag mij niet wat ik gelezen heb want al heel snel vloog de Humo naast het bed heb ik mijn lievelingshouding aangenomen. Ja, ja, op mijn buik heb ik geslapen, als een muis in een meelzak, en tot als mijn wekker afliep.
Dat was dus vanmorgen ... De eerste vijf minuten in vertikale positie waren te doen. Maar sinds dan gaat het met mij steeds verder bergaf. Deze voormiddag volstond het als ik regelmatig eens een toertje door de kantoren wandelde. Helaas ! Sinds deze namiddag begin ik niet alleen te verstijven maar alles doet nu ook pijn, of ik beweeg of niet.
Ik overweeg om vannacht in het bad te slapen : zo hoef ik geen trappen te doen en kan ik morgenochtend gewoon de kraan opendraaien !
woensdag, juli 16, 2003
De tabak/as-behandeling lijkt te werken ... Er werd nog niet verder geknabbeld aan de zonnebloem. Ofwel is het te droog en houden de slakken zich wijselijk gedeisd ? Ik geef de zonnebloem in elk geval alleen maar water in het schoteltje dat onder de bloempot staat. Alle beetjes helpen, zullen we maar zeggen.
Sinds gisteren zit er in mijn tuin een Tjif te Tjaffen dat het niet mooi meer is ! Vorige week was het vooral meneerke Vink die constant zat te roepen en nu de Tjif Tjaf. Ik vind dat heel plezant. Ik denk er zelfs over om mij in de vogelgeluidjes te verdiepen. Misschien kan ik dan wat terugfluiten ... zoals onze grote broer, die ook in conversatie getreden was met een gevederde bewoner van zijn tuin. Maar na een tijdje kreeg hij geen antwoord meer. Broer dacht dat zijn accent misschien niet al te best was ... of dat hij een vuile mop verteld had, zonder het zelf te weten ... !
Buur Bunker heeft volgens mij een stilte-fobie ! Gisteren was het niet de radio noch het gebrom van zijn grasmachine waar ik op getrakteerd werd. Toen ik thuis kwam, had ik het al gezien : er stond een boot op zijn oprit ! Ge weet wel, zo een rubber geval met buitenboordmotor. En ja hoor ! Dat moest toch eens uitgeprobeerd worden, zeker ? Gedurende een dik half uur mocht de ganse buurt meegenieten van het geluid van de motor. Ik dacht nog, we gaan hier een nieuwe sport meemaken : varen over het maïsveld. Dat zou pas een mooi gezicht zijn ! Maar neen, 't was gewoon om te (laten) zien en horen of de motor het wel deed. Vroemvroemvroemvroem ... VRRRROEM ! VRRRROEM ! VROEMVROEM !!! Vroem ! Vroem ! Vroemvroemvroem ... Na een tijdje hield het op en dacht ik : zijn naft is op. Hoe gaat hij nu nog kunnen varen ? Maar dan begon het weer : Vroemvroemvroem ! VRRRROEM ! VRRRROEM ! Vroemvroemvroem ... Allez, voor wie het dus nog niet zou weten : Buur Bunker heeft een boot !!!
De maïs loopt nu echt de spuigaten uit. Volgens mij staat die al drie meter hoog ! En ik zie er nog geen enkel kolfje aan ... Hoeveel hoger kan dat nog worden, mensen ???
Mijn geheime project is af !!! De WCpapierrolletjesvliegenweghouder hangt omhoog ! Hiervoor heb ik gebruikt : redelijk wat touw en 240 rolletjes WC papier. Ik heb de rolletjes met lakverf beschilderd zodat ze toch een klein beetje tegen de regen zouden kunnen en ik heb het geheel, met een of andere sjor-techniek die ik mij nog herinnerde uit mijn scoutstijd, aan een tak opgehangen die ik achter de scharnieren van de terrasdeurluiken geklemd heb. 't Ziet er redelijk stevig uit. Maar mocht het nu echt stormen, dan zal ik het wel moeten binnenhalen, denk ik. En zoals al mijn knutselarijen, is ook dit een "levend" kunstwerk : 't is namelijk de bedoeling dat ik af en toe eens enkele rolletjes herbeschilder met een fris kleurtje of een speels tekeningetje ...
En om af te sluiten ... sspptt, prrft, sprft ... (even wat stof en zand uitgespuwd ...) Vanmorgen waren ze in Sterrebeek het fietspad aan het afborstelen. Dat ligt inderdaad al een hele tijd onder een dikke laag zand en kiezeltjes. De schoonmaak gebeurde met een machine waar zo een ronde borstel aanhangt. Ge weet wel, waar ze in de steden de goten mee uitborstelen. Helaas kwam er bij de ganse operatie geen drupje water aan te pas ! O.K. Ik kan dat wel verstaan ... met deze droogte moet je geen water verspillen. Maar ik dacht toch even mijn mistlichten op te zetten want het leek net of ik door een mistbank reed ...
En ... ? Allemaal flink ingesmeerd tegen de hittegolf van vandaag ... ?
Sinds gisteren zit er in mijn tuin een Tjif te Tjaffen dat het niet mooi meer is ! Vorige week was het vooral meneerke Vink die constant zat te roepen en nu de Tjif Tjaf. Ik vind dat heel plezant. Ik denk er zelfs over om mij in de vogelgeluidjes te verdiepen. Misschien kan ik dan wat terugfluiten ... zoals onze grote broer, die ook in conversatie getreden was met een gevederde bewoner van zijn tuin. Maar na een tijdje kreeg hij geen antwoord meer. Broer dacht dat zijn accent misschien niet al te best was ... of dat hij een vuile mop verteld had, zonder het zelf te weten ... !
Buur Bunker heeft volgens mij een stilte-fobie ! Gisteren was het niet de radio noch het gebrom van zijn grasmachine waar ik op getrakteerd werd. Toen ik thuis kwam, had ik het al gezien : er stond een boot op zijn oprit ! Ge weet wel, zo een rubber geval met buitenboordmotor. En ja hoor ! Dat moest toch eens uitgeprobeerd worden, zeker ? Gedurende een dik half uur mocht de ganse buurt meegenieten van het geluid van de motor. Ik dacht nog, we gaan hier een nieuwe sport meemaken : varen over het maïsveld. Dat zou pas een mooi gezicht zijn ! Maar neen, 't was gewoon om te (laten) zien en horen of de motor het wel deed. Vroemvroemvroemvroem ... VRRRROEM ! VRRRROEM ! VROEMVROEM !!! Vroem ! Vroem ! Vroemvroemvroem ... Na een tijdje hield het op en dacht ik : zijn naft is op. Hoe gaat hij nu nog kunnen varen ? Maar dan begon het weer : Vroemvroemvroem ! VRRRROEM ! VRRRROEM ! Vroemvroemvroem ... Allez, voor wie het dus nog niet zou weten : Buur Bunker heeft een boot !!!
De maïs loopt nu echt de spuigaten uit. Volgens mij staat die al drie meter hoog ! En ik zie er nog geen enkel kolfje aan ... Hoeveel hoger kan dat nog worden, mensen ???
Mijn geheime project is af !!! De WCpapierrolletjesvliegenweghouder hangt omhoog ! Hiervoor heb ik gebruikt : redelijk wat touw en 240 rolletjes WC papier. Ik heb de rolletjes met lakverf beschilderd zodat ze toch een klein beetje tegen de regen zouden kunnen en ik heb het geheel, met een of andere sjor-techniek die ik mij nog herinnerde uit mijn scoutstijd, aan een tak opgehangen die ik achter de scharnieren van de terrasdeurluiken geklemd heb. 't Ziet er redelijk stevig uit. Maar mocht het nu echt stormen, dan zal ik het wel moeten binnenhalen, denk ik. En zoals al mijn knutselarijen, is ook dit een "levend" kunstwerk : 't is namelijk de bedoeling dat ik af en toe eens enkele rolletjes herbeschilder met een fris kleurtje of een speels tekeningetje ...
En om af te sluiten ... sspptt, prrft, sprft ... (even wat stof en zand uitgespuwd ...) Vanmorgen waren ze in Sterrebeek het fietspad aan het afborstelen. Dat ligt inderdaad al een hele tijd onder een dikke laag zand en kiezeltjes. De schoonmaak gebeurde met een machine waar zo een ronde borstel aanhangt. Ge weet wel, waar ze in de steden de goten mee uitborstelen. Helaas kwam er bij de ganse operatie geen drupje water aan te pas ! O.K. Ik kan dat wel verstaan ... met deze droogte moet je geen water verspillen. Maar ik dacht toch even mijn mistlichten op te zetten want het leek net of ik door een mistbank reed ...
En ... ? Allemaal flink ingesmeerd tegen de hittegolf van vandaag ... ?
dinsdag, juli 15, 2003
Het leek mij een goed moment om mijn grootste zonnebloem van haar piedestalleke te halen. Ze is nu zeventig centimeter hoog en de stengel is 1 cm dik. Doordat ze zo groot geworden is, zit ze met haar hoofdje in de kerstboom en moet ze nogal kronkels uithalen om zonlicht te krijgen. Haar kleinere zusje heb ik vorige week in de volle grond gezet en die houdt het daar goed vol, alhoewel ze nog maar veertig centimeter hoog is en duidelijk nog een stokje nodig heeft om tegen te steunen.
Met grote zus loopt het echter anders ... Na één dag waren de onderste blaadjes van Grote Zonnebloem reeds opgevreten ! En gisteren zijn de slakken een verdieping hoger begonnen, aan de bovenste bladeren die toch al niet meer zo jong en klein zijn ... Ik heb dus gisteren alle as en tabak van de peuken uit de asbak verzameld en daarmee de pot van de zonnebloem bestrooid. Vanmorgen leek het erop dat er nog geen verdere schade aangericht werd. Afwachten, maar ...
GOED NIEUWS !!! Er zitten heel veel bloemknopjes aan de pompoenplanten. Gisterenavond waren ze nog allemaal dicht. Maar vanochtend stond de eerste pompoenbloem wagewijd open ! Ik weet het, het is misschien wat laat. Maar ik heb alles dan ook erg laat gezaaid, dit jaar. Het is nu dus tijd om weer eens te gaan opzoeken hoe dat werkt met die pompoenen. Ge weet wel, zo van de bloemetjes en de bijtjes, en Meutjes penseeltje ...
En de maïs in het veld naast mijn huisje "zie" ik letterlijk groeien ! Zaterdagochtend kon ik vanuit de garage nog het slaapkamervenster van Buur Bunker waarnemen, boven de toppen van de maïsplanten. 's Avonds werd dat bewuste venster reeds aan het zicht onttrokken door de toppen van de planten. Gisterenavond kon ik alleen nog het rode pannendak van de Bunker zien. Indrukwekkend !
Oh ja, die rare spin hangt nog steeds onderaan de vensterbank van mijn bureau ... Iemand zin om dat eens van nabij te komen onderzoeken ... ?
Van vroeg zaaisel gesproken ... ik heb mij aan een haiku gewaagd :
Witte bloempotjes,
penselen en rode verf :
laat gezaaid groen krijgt toch kleur ...
Met grote zus loopt het echter anders ... Na één dag waren de onderste blaadjes van Grote Zonnebloem reeds opgevreten ! En gisteren zijn de slakken een verdieping hoger begonnen, aan de bovenste bladeren die toch al niet meer zo jong en klein zijn ... Ik heb dus gisteren alle as en tabak van de peuken uit de asbak verzameld en daarmee de pot van de zonnebloem bestrooid. Vanmorgen leek het erop dat er nog geen verdere schade aangericht werd. Afwachten, maar ...
GOED NIEUWS !!! Er zitten heel veel bloemknopjes aan de pompoenplanten. Gisterenavond waren ze nog allemaal dicht. Maar vanochtend stond de eerste pompoenbloem wagewijd open ! Ik weet het, het is misschien wat laat. Maar ik heb alles dan ook erg laat gezaaid, dit jaar. Het is nu dus tijd om weer eens te gaan opzoeken hoe dat werkt met die pompoenen. Ge weet wel, zo van de bloemetjes en de bijtjes, en Meutjes penseeltje ...
En de maïs in het veld naast mijn huisje "zie" ik letterlijk groeien ! Zaterdagochtend kon ik vanuit de garage nog het slaapkamervenster van Buur Bunker waarnemen, boven de toppen van de maïsplanten. 's Avonds werd dat bewuste venster reeds aan het zicht onttrokken door de toppen van de planten. Gisterenavond kon ik alleen nog het rode pannendak van de Bunker zien. Indrukwekkend !
Oh ja, die rare spin hangt nog steeds onderaan de vensterbank van mijn bureau ... Iemand zin om dat eens van nabij te komen onderzoeken ... ?
Van vroeg zaaisel gesproken ... ik heb mij aan een haiku gewaagd :
Witte bloempotjes,
penselen en rode verf :
laat gezaaid groen krijgt toch kleur ...
maandag, juli 14, 2003
De spin ( vervolg)
Zaterdagmiddag trok ik mijn stoute schoenen aan en, met een lekker lang stokje, gaf ik een duwtje tegen de achterpootjes van de spin die daar al enkele dagen op de vensterbank zat. Ik dacht dat ze dan wel zou weglopen ... Maar gij gelooft dat ! De spin sprong op, draaide zich om en viel het stokje aan ! Ik liet het stokje vallen maar de spin was er alweer vanaf gesprongen en zat weer op de vensterbank, alsof er niets gebeurd was ...
Later op de dag ben ik er nog verschillende keren langs gegaan, met een grote boog weliswaar, en de spin bleef er maar zitten. Tot 's avonds ... toen hing ze onderaan de vensterbank ! En zondag ook nog ! En vanmorgen ook nog !
Wat scheelt dat beest toch ? Ik heb er enkele theorietjes over : in mijn atelier brandt nog steeds de chauffage (zoniet zou het daar bitter koud zijn). De chauffage hangt onder het venster. En dus voelt de vensterbank misschien warm aan en vindt die spin het leuk om daar op te zitten/aan te hangen. Zolang die spin daar zit, kan ik niet aan de vensterbank gaan voelen, natuurlijk ... Ofwel is het een oude spin op haar retour die daar haar laatste dagen aan het doorbrengen is ... Ofwel gaat die spin eitjes leggen ... Ik weet het niet, hoor ... !
Zaterdagmiddag trok ik mijn stoute schoenen aan en, met een lekker lang stokje, gaf ik een duwtje tegen de achterpootjes van de spin die daar al enkele dagen op de vensterbank zat. Ik dacht dat ze dan wel zou weglopen ... Maar gij gelooft dat ! De spin sprong op, draaide zich om en viel het stokje aan ! Ik liet het stokje vallen maar de spin was er alweer vanaf gesprongen en zat weer op de vensterbank, alsof er niets gebeurd was ...
Later op de dag ben ik er nog verschillende keren langs gegaan, met een grote boog weliswaar, en de spin bleef er maar zitten. Tot 's avonds ... toen hing ze onderaan de vensterbank ! En zondag ook nog ! En vanmorgen ook nog !
Wat scheelt dat beest toch ? Ik heb er enkele theorietjes over : in mijn atelier brandt nog steeds de chauffage (zoniet zou het daar bitter koud zijn). De chauffage hangt onder het venster. En dus voelt de vensterbank misschien warm aan en vindt die spin het leuk om daar op te zitten/aan te hangen. Zolang die spin daar zit, kan ik niet aan de vensterbank gaan voelen, natuurlijk ... Ofwel is het een oude spin op haar retour die daar haar laatste dagen aan het doorbrengen is ... Ofwel gaat die spin eitjes leggen ... Ik weet het niet, hoor ... !
vrijdag, juli 11, 2003
RECHTZETTING !
Ik lig nu al weeeeeken 's nachts naar de uiltjes te luisteren. En soms kan ik ze zelfs zien ! Allez, "zien" is een groot woord : ik zie vage vormen die zich in het donker tussen het lover van de bomen bewegen.
Tot gisteren dacht ik dat ik de Steenuiltjes 's nachts bezighoorde en -zag. Het constante piep-piep, lijkt namelijk op het geluid van de steenuil, zoals ik het op het Internet gevonden heb. Maar gisteren zat er weer eentje heel dichtbij het dakvenster. Hij is er lang blijven zitten en ik kon zijn silhouet tamelijk goed bestuderen. Plots zag ik zijn "oortjes" ! Verdorie ! Dat was dus Ransje die daar zat ! En inderdaad, van zo dichtbij moest ik ook wel concluderen dat hij veel groter was dan de steenuiltjes die ik in het vroege voorjaar gezien had, toen er nog geen bladeren aan de bomen waren.
Na nog wat zoekwerk, heb ik nu bevestiging gekregen : het klagelijke piep-piep (net een nest jonge katjes, dacht ik enkele jaren geleden) is de roep van een bedelend ransuilenjong. Met al deze informatie, kan ik inderdaad het verschil horen : een steenuiltje klinkt helemaal niet klagend !
Dus, voor zover ik kan nagaan zijn het twee kleine ransuiltjes die mij 's nachts wakker houden !
Niet dat ik er beter of slechter van zal slapen, natuurlijk ...
Ik lig nu al weeeeeken 's nachts naar de uiltjes te luisteren. En soms kan ik ze zelfs zien ! Allez, "zien" is een groot woord : ik zie vage vormen die zich in het donker tussen het lover van de bomen bewegen.
Tot gisteren dacht ik dat ik de Steenuiltjes 's nachts bezighoorde en -zag. Het constante piep-piep, lijkt namelijk op het geluid van de steenuil, zoals ik het op het Internet gevonden heb. Maar gisteren zat er weer eentje heel dichtbij het dakvenster. Hij is er lang blijven zitten en ik kon zijn silhouet tamelijk goed bestuderen. Plots zag ik zijn "oortjes" ! Verdorie ! Dat was dus Ransje die daar zat ! En inderdaad, van zo dichtbij moest ik ook wel concluderen dat hij veel groter was dan de steenuiltjes die ik in het vroege voorjaar gezien had, toen er nog geen bladeren aan de bomen waren.
Na nog wat zoekwerk, heb ik nu bevestiging gekregen : het klagelijke piep-piep (net een nest jonge katjes, dacht ik enkele jaren geleden) is de roep van een bedelend ransuilenjong. Met al deze informatie, kan ik inderdaad het verschil horen : een steenuiltje klinkt helemaal niet klagend !
Dus, voor zover ik kan nagaan zijn het twee kleine ransuiltjes die mij 's nachts wakker houden !
Niet dat ik er beter of slechter van zal slapen, natuurlijk ...
Er zit nu al drie dagen, buiten op de vensterbank van het bureau, een tamelijk grote spin (2,5 cm diameter, alles erop en eraan). Ik zie ze nooit bewegen maar soms zit ze met haar voorkant naar links, dan weer naar rechts. Bewegen doet ze dus blijkbaar toch ... En, neen, ik heb nog niet de behoefte gevoeld om ze eens een zetje te geven, kwestie van te zien of ze nog leeft ... Maar ze is niet plat en ze ziet er ook niet verdroogd of verschrompeld uit. Dus mijn vermoeden is dat het hier gaat om een levend exemplaar. Ik zou ze eens goed van nabij kunnen bestuderen en dan gaan kijken in de tuin van Hania en Hans om te zien tot welke familie ze behoort. Maar wat weet ik dan meer ? Niets, gewoon : dat er een spin op mijn vensterbank zit ...
GROTE TELEURSTELLING !!! Reeds een paar dagen zit ik met mijn planning voor de 21ste juli in mijn hoofd. Vrijdag ga ik met Kozzinneke Ann naar de cinema, zaterdag krijg ik een nieuw kleurtje van de kapper, zondag gaan we met de ganse familie naar de Gentse Feesten en op maandag - 21 juli - gaat er gevolleybald worden ... ! Oei, oei, oei ! En 't is zolang geleden ! Maar niet getreurd : "de ganse week van de 21ste heb ik verlof", troostte ik mezelf. Tot ik gisteren in mijn agenda keek om de cinema-afspraak met Ann vast te leggen ... 'T IS NIET WAAR, HE !!! 't Is pas in augustus, dat ik een week verlof heb ! De week van 21 juli is mijn collega met verlof ! Dat gaat niet goed komen, volgens mij ...
En gisteren was het weer Makro-dag. Zus Lieve heeft mij nog proberen in te tomen maar ze was niet erg overtuigend, hoor ! Integendeel, bij de kaarsjes heeft ze zich zelf ook serieus laten gaan ! Gevolg : 't is deze keer niet de Makro die leeg is maar wel mijne portemonee ... Maar 'k heb er toch een nieuw veldbed aan overgehouden !
Nog een prettige dag een een héél zonnig weekend toegewenst !
GROTE TELEURSTELLING !!! Reeds een paar dagen zit ik met mijn planning voor de 21ste juli in mijn hoofd. Vrijdag ga ik met Kozzinneke Ann naar de cinema, zaterdag krijg ik een nieuw kleurtje van de kapper, zondag gaan we met de ganse familie naar de Gentse Feesten en op maandag - 21 juli - gaat er gevolleybald worden ... ! Oei, oei, oei ! En 't is zolang geleden ! Maar niet getreurd : "de ganse week van de 21ste heb ik verlof", troostte ik mezelf. Tot ik gisteren in mijn agenda keek om de cinema-afspraak met Ann vast te leggen ... 'T IS NIET WAAR, HE !!! 't Is pas in augustus, dat ik een week verlof heb ! De week van 21 juli is mijn collega met verlof ! Dat gaat niet goed komen, volgens mij ...
En gisteren was het weer Makro-dag. Zus Lieve heeft mij nog proberen in te tomen maar ze was niet erg overtuigend, hoor ! Integendeel, bij de kaarsjes heeft ze zich zelf ook serieus laten gaan ! Gevolg : 't is deze keer niet de Makro die leeg is maar wel mijne portemonee ... Maar 'k heb er toch een nieuw veldbed aan overgehouden !
Nog een prettige dag een een héél zonnig weekend toegewenst !
maandag, juli 07, 2003
Zaterdag hebben Kozzinneke Ann en ik de stad Leuven onveilig gemaakt !
Het hoofddoel was natuurlijk de Fnac, alwaar ik mijn cadeaubons zou gaan verzilveren. Maar eerst struinden we door de Diestsestraat. In de Inno brachten we de meeste tijd door. We hebben er alle parfums uitgeprobeerd, tot mijn neus een overdosis had en ik geen verschil meer kon ruiken tussen alle verschillende geurtjes. Eentje is er mij echter bijgebleven : Emporio van Armani. Helaas had de dame aan de kassa er geen staaltje van en kan ik hem dus niet eerst uitproberen alvorens ik hem koop.
Dan gingen we op zoek naar een haarspeld. Dat deden we met een omwegje langs de dameskleding. Mag ik het zeggen ... ? Ann is een moeilijke medewinkelaarster, hoor ! Ik was volledig klaar en bereid om mee te helpen zoeken naar een beige lange broek, in een bepaald soort stof en van een bepaalde stijl. O.K. Ik prent mij dat in en ga de rekken langs. Maar neen hoor ! Kwam zij uiteindelijk uit het pashokje met een donkerbruine broek in een héél ander soort stof en van een héél ander model ...
Toen we dan uiteindelijk met de haarspeld aan de kassa stonden, kon ik mij niet meer houden en heb een zacht pluchen paardje gekocht, dat daar in de bak naar mij stond te hinniken. Het zit ondertussen al in de zetel, bij mijn andere pluchen vriendjes.
We stopten voor een snackje in het Leffe-café. Terwijl ik op mijn omelet zat te wachten, zag ik Walter aan de overkant van de straat langskomen. Op het venster kloppen, hielp niet. Dus stormde ik naar beneden, de straat op. Helaas ! Walter was niet meer te zien. Maar ik hoorde Ann door het open venster roepen : "Hij is naar binnen gegaan !" Ik vlieg daar de eerste de beste winkel binnen ... Oeps, daar verkochten ze dameskleding en Walter was er niet te vinden (Oef !?!) Terug buiten, even in gebarentaal met Ann aan aan de overkant overlegd : hij was de winkel ernaast binnengegaan. En inderdaad, daar vond ik hem, tussen de boeken rondlopen. Walter had echter zijn boodschappen reeds beëindigd en stond op het punt naar de parking terug te keren. Hij kwam dus niet even iets drinken. Wat eigenlijk wel goed uitkwam want wij zaten in het Leffe-café met ons tweetjes aan een piepklein tafeltje waar net onze twee borden opkonden. De frietjes moesten we op een stoel zetten.
Ann en ik hadden allebei een beetje teveel gegeten maar dat gingen we er wel "afwandelen" ... "tot hiernaast, in de Fnac !" Hahahahaha ! We gingen eerst nog een juwelenwinkeltje binnen. Zoveel toffe dingen er daar hingen ! Toch wel spijtig dat ik zelf geen juweeltjes draag. Ik zou mij anders eens flink laten gaan hebben !
Maar, mij eens flink laten gaan, dat heb ik in de Fnac gedaan ... !!! Gelukkig pakte Ann mijn boekenlijstje en ging mee op zoek. Ik heb namelijk een "kijk"-probleem : ik sta daar maar tussen al die boeken en weet niet waar eerst kijken. Georganiseerd het alfabet afgaan is er voor mij niet bij. Ik begin altijd wel bij een bepaalde letter maar word steeds afgeleid en vlieg op den duur van hier naar daar, zonder nog echt te zien naar wat ik eigenlijk op zoek ben.
Het allerleukste was dat ik zomaar boeken meenam, zonder erbij te hoeven tellen voor hoeveel euro's ik eigenlijk al in mijn armen had ! Uiteindelijk heeft de winkeljuffrouw voor mij nog enkele boeken opgezocht in haar systeem : die waren momenteel niet op voorraad maar ze zouden weldra binnenkomen. Dat betekent dat ik binnenkort nog eens een dagje Fnac in mijn agenda heb staan !
Bij de CD's kwam mijn nachtmerrie uit : ik zocht Scala On the Rocks en had al een hele tijd bij de "S" staan ronddraaien. Ten einde raad ging ik het dan maar vragen. En, ja hoor ! De jongeman stapt zonder nadenken naar het rek met de "S" en pakt er zomaar die CD uit ! Die stond daar, open en bloot, op ooghoogte en ik had hem niet gezien !!! Dat overkomt mij nu elke keer ! Begrijp je waarom ik het zo moeilijk vind om alleen te gaan winkelen ?
Met mijn armen vol boeken (7) en CD's (3) gingen we naar de kassa. En de kassadame maar tellen, en ik maar cadeaubons voor haar neerleggen ... En nu heb ik nog geschenkencheques over !!!
... Ik vraag mij af of ik voor mijn volgende verjaardag cadeaucheques zou kunnen krijgen om een boekenkast bij te kopen ... ;-)))
Het hoofddoel was natuurlijk de Fnac, alwaar ik mijn cadeaubons zou gaan verzilveren. Maar eerst struinden we door de Diestsestraat. In de Inno brachten we de meeste tijd door. We hebben er alle parfums uitgeprobeerd, tot mijn neus een overdosis had en ik geen verschil meer kon ruiken tussen alle verschillende geurtjes. Eentje is er mij echter bijgebleven : Emporio van Armani. Helaas had de dame aan de kassa er geen staaltje van en kan ik hem dus niet eerst uitproberen alvorens ik hem koop.
Dan gingen we op zoek naar een haarspeld. Dat deden we met een omwegje langs de dameskleding. Mag ik het zeggen ... ? Ann is een moeilijke medewinkelaarster, hoor ! Ik was volledig klaar en bereid om mee te helpen zoeken naar een beige lange broek, in een bepaald soort stof en van een bepaalde stijl. O.K. Ik prent mij dat in en ga de rekken langs. Maar neen hoor ! Kwam zij uiteindelijk uit het pashokje met een donkerbruine broek in een héél ander soort stof en van een héél ander model ...
Toen we dan uiteindelijk met de haarspeld aan de kassa stonden, kon ik mij niet meer houden en heb een zacht pluchen paardje gekocht, dat daar in de bak naar mij stond te hinniken. Het zit ondertussen al in de zetel, bij mijn andere pluchen vriendjes.
We stopten voor een snackje in het Leffe-café. Terwijl ik op mijn omelet zat te wachten, zag ik Walter aan de overkant van de straat langskomen. Op het venster kloppen, hielp niet. Dus stormde ik naar beneden, de straat op. Helaas ! Walter was niet meer te zien. Maar ik hoorde Ann door het open venster roepen : "Hij is naar binnen gegaan !" Ik vlieg daar de eerste de beste winkel binnen ... Oeps, daar verkochten ze dameskleding en Walter was er niet te vinden (Oef !?!) Terug buiten, even in gebarentaal met Ann aan aan de overkant overlegd : hij was de winkel ernaast binnengegaan. En inderdaad, daar vond ik hem, tussen de boeken rondlopen. Walter had echter zijn boodschappen reeds beëindigd en stond op het punt naar de parking terug te keren. Hij kwam dus niet even iets drinken. Wat eigenlijk wel goed uitkwam want wij zaten in het Leffe-café met ons tweetjes aan een piepklein tafeltje waar net onze twee borden opkonden. De frietjes moesten we op een stoel zetten.
Ann en ik hadden allebei een beetje teveel gegeten maar dat gingen we er wel "afwandelen" ... "tot hiernaast, in de Fnac !" Hahahahaha ! We gingen eerst nog een juwelenwinkeltje binnen. Zoveel toffe dingen er daar hingen ! Toch wel spijtig dat ik zelf geen juweeltjes draag. Ik zou mij anders eens flink laten gaan hebben !
Maar, mij eens flink laten gaan, dat heb ik in de Fnac gedaan ... !!! Gelukkig pakte Ann mijn boekenlijstje en ging mee op zoek. Ik heb namelijk een "kijk"-probleem : ik sta daar maar tussen al die boeken en weet niet waar eerst kijken. Georganiseerd het alfabet afgaan is er voor mij niet bij. Ik begin altijd wel bij een bepaalde letter maar word steeds afgeleid en vlieg op den duur van hier naar daar, zonder nog echt te zien naar wat ik eigenlijk op zoek ben.
Het allerleukste was dat ik zomaar boeken meenam, zonder erbij te hoeven tellen voor hoeveel euro's ik eigenlijk al in mijn armen had ! Uiteindelijk heeft de winkeljuffrouw voor mij nog enkele boeken opgezocht in haar systeem : die waren momenteel niet op voorraad maar ze zouden weldra binnenkomen. Dat betekent dat ik binnenkort nog eens een dagje Fnac in mijn agenda heb staan !
Bij de CD's kwam mijn nachtmerrie uit : ik zocht Scala On the Rocks en had al een hele tijd bij de "S" staan ronddraaien. Ten einde raad ging ik het dan maar vragen. En, ja hoor ! De jongeman stapt zonder nadenken naar het rek met de "S" en pakt er zomaar die CD uit ! Die stond daar, open en bloot, op ooghoogte en ik had hem niet gezien !!! Dat overkomt mij nu elke keer ! Begrijp je waarom ik het zo moeilijk vind om alleen te gaan winkelen ?
Met mijn armen vol boeken (7) en CD's (3) gingen we naar de kassa. En de kassadame maar tellen, en ik maar cadeaubons voor haar neerleggen ... En nu heb ik nog geschenkencheques over !!!
... Ik vraag mij af of ik voor mijn volgende verjaardag cadeaucheques zou kunnen krijgen om een boekenkast bij te kopen ... ;-)))
vrijdag, juli 04, 2003
Vanmorgen een beetje vertraging opgelopen ...
Ik trok de voordeur open en zag onder de deur een bruin kronkeltje liggen. 't Leek op een strontje. Nu zijn er vogels in mijn buurt die dergelijke bruine drolletjes draaien maar ... ik zou niet weten hoe ze dat zo mooi ONDER de voordeur zouden kunnen schuiven ! Ik ging dus naar de keuken om een flink stuk keukenrol (wat zou ik toch doen zonder mijn Mr. Edet ?) en, ja hoor ! Toen ik terug aan de voordeur kwam, zaten er twee antennetjes uit het bruine gevalletje. Een slak had zich onder de voordeur genesteld met het idee er de dag door te brengen ... !
Ja, en dan ben ik vertrokken natuurlijk. Mijn sensoren gingen automatisch in de "zoek slak"-stand en voor ik nog maar twee stappen buiten de deur gedaan had, had ik er al een stuk of vijf gezien. Ik liet mijn handtas achter op het terras en, gewapend met mijn twee slakkenstokjes en de emmer, deed ik de ronde om het huis. Na drie rondgangen was de oogst ongeveer 40 slijmers. Een vogeltje had blijkbaar mijn bezigheden met interesse gevolgd. Ik hoorde het vanuit de bomen uitdrukkelijk twieten en heb geantwoord : "Zin in een lekker slakje ? Dan NU komen halen want straks zijn ze niet meer te vreten !" Inderdaad, zoveel slakken op een hoop, dat vroeg dringend om een flinke scheut Dettol !
Ik heb geen kandidaten gezien voor het ontbijt en dus moesten de slakken eraan geloven ... Jammer, maar zo is het leven nu eenmaal, niet ? Draai het even om : stel dat ik in een reuzenslakkenwereld rondloop en dat ik hun jonge plantjes ga opeten. Ik denk dat zij ook pogingen zouden doen om mij in de Dettol te laten oplossen. Ik zou dan misschien één voordeel hebben : wellicht zou ik sneller kunnen lopen dan zij ... Maar zeker weet je zoiets nooit, hé ?
Ik trok de voordeur open en zag onder de deur een bruin kronkeltje liggen. 't Leek op een strontje. Nu zijn er vogels in mijn buurt die dergelijke bruine drolletjes draaien maar ... ik zou niet weten hoe ze dat zo mooi ONDER de voordeur zouden kunnen schuiven ! Ik ging dus naar de keuken om een flink stuk keukenrol (wat zou ik toch doen zonder mijn Mr. Edet ?) en, ja hoor ! Toen ik terug aan de voordeur kwam, zaten er twee antennetjes uit het bruine gevalletje. Een slak had zich onder de voordeur genesteld met het idee er de dag door te brengen ... !
Ja, en dan ben ik vertrokken natuurlijk. Mijn sensoren gingen automatisch in de "zoek slak"-stand en voor ik nog maar twee stappen buiten de deur gedaan had, had ik er al een stuk of vijf gezien. Ik liet mijn handtas achter op het terras en, gewapend met mijn twee slakkenstokjes en de emmer, deed ik de ronde om het huis. Na drie rondgangen was de oogst ongeveer 40 slijmers. Een vogeltje had blijkbaar mijn bezigheden met interesse gevolgd. Ik hoorde het vanuit de bomen uitdrukkelijk twieten en heb geantwoord : "Zin in een lekker slakje ? Dan NU komen halen want straks zijn ze niet meer te vreten !" Inderdaad, zoveel slakken op een hoop, dat vroeg dringend om een flinke scheut Dettol !
Ik heb geen kandidaten gezien voor het ontbijt en dus moesten de slakken eraan geloven ... Jammer, maar zo is het leven nu eenmaal, niet ? Draai het even om : stel dat ik in een reuzenslakkenwereld rondloop en dat ik hun jonge plantjes ga opeten. Ik denk dat zij ook pogingen zouden doen om mij in de Dettol te laten oplossen. Ik zou dan misschien één voordeel hebben : wellicht zou ik sneller kunnen lopen dan zij ... Maar zeker weet je zoiets nooit, hé ?
donderdag, juli 03, 2003
Wooooow ... ! Een gans nieuwe layout om mijn blogspot te posten ! Da's even wennen ...
Ik zie dat het al weer een tijdje geleden is dat ik de wereld iets te verkondigen had. Wat wil je ? Ondertussen is het heel mooi zomerweer geweest. Ik heb dus meer thuis gezeten dan op kantoor en bijgevolg niet echt behoefte gehad om te schrijven.
En dan zijn we nu net weer door een spannende quarter close gesparteld. Alhoewel, gesparteld ... 't Verliep allemaal zo vlotjes en zonder noemenswaardige problemen, dat ik eigenlijk een dagje te vroeg klaar ben met alles. Wat zeg ik ? IK BEN GOED ! Voor de eerste keer, sinds oktober 2002, voel ik mij alsof IK gewonnen heb van het systeem ! Ik heb hier dingen in en uit mijn "fan-tas-ti-sche" systeem gekregen die ik nooit voor mogelijk had gehouden. En 't is nog allemaal juist ook !!! VICTORIE !
De zomerdagen thuis heb ik voornamelijk gevuld met tuinieren en schilderen. Niet alleen de luiken hebben een nieuw beschermlaagje gekregen. Ik heb ook een heleboel bloempotjes beschilderd. En ik ben er nog altijd aan bezig want mijn voorraad bloempotjes is nog lang niet uitgeput. Ik ben ook aan het experimenteren geslagen : met waterverf (die zal er op den duur wel afregenen, natuurlijk, maar voorlopig houdt ze toch tamelijk goed) en met het spuiten van lakverf (gaat niet al te best - ge moet er heel snel mee zijn of het buisje geraakt verstopt). Ik ben ook tot de vaststelling gekomen dat het gemakkelijker is om EERST de potjes te schilderen en pas daarna er plantjes in te zetten ;-)))))
Dit jaar is het tuinieren een gigantisch succes ! Ik heb enkele weken geleden al 't een en 't ander gesnoeid en er zijn nog enkele struiken die er moeten aan geloven. Daaaagen ben ik op zoek geweest naar de naam van mijn mooie-witte-bloemetjes-struik ... Ah jaaaaa ! Ik moet toch weten wat ik ermee mag doen ? Wel, 't is een Deutzia Magnifica "Nancy" en na de bloei (dat is NU) mag ik hem eens helemaal kortwieken, evenals de boerenjasmijn. Dat staat dus op het programma voor het volgende weekend.
Vanmorgen heb ik eens een toertje gedaan door de tuin. Veel bloempotjes heb ik moeten leegkieperen : door de fikse regenbuien van de laatste dagen, stonden ze blank en voor zover ik weet kunnen mijn plantjes nog altijd niet zwemmen ... Ik zag dat de zonnebloem nogal naar beneden hing. Die staat, samen met mijn pompoenen (ja, ja, we doen nog maar eens een poging !) op een schouwpot, 80 cm hoog. Grrrretverrrrrdrrrrie ! Wat zat er op de stengel van de zonnebloem en was langzaam maar zeker naar de blaadjes toe aan het kruipen ? Een slak, natuurlijk ! Hoe geraakte dat beest zo hoog ??? Enfin, ik heb ze kunnen verwijderen vooraleer ze aan haar ontbijt begon.
Ik zie eigenlijk niet zoveel slakken meer in de tuin. Maar ik weet wel hoe dat komt : ze vinden geen lekkere hapjes meer ! Elk plantje dat ze opvreten, vervang ik door ... Kapucientjes ! Hahahahaha ! 'k Heb ze goed liggen, hé ? Want Kapucientjes lusten ze niet !!! O.K. De ganse tuin en al de bloempotten staan vol met Kapucientjes maar dat vind ik helemaal niet erg. 't Zijn mooie plantjes en hopelijk komen er ook nog mooie bloempjes aan. Alhoewel ik dit jaar eigenlijk een beetje laat begonnen ben met zaaien ...
Maar da's niks. Dat is weer een les die ik geleerd heb voor volgend jaar. Dit jaar ben ik toch al op schema met het snoeien van de verschillende struiken. En zo leer ik elke keer weer een beetje bij ...
Ik zie dat het al weer een tijdje geleden is dat ik de wereld iets te verkondigen had. Wat wil je ? Ondertussen is het heel mooi zomerweer geweest. Ik heb dus meer thuis gezeten dan op kantoor en bijgevolg niet echt behoefte gehad om te schrijven.
En dan zijn we nu net weer door een spannende quarter close gesparteld. Alhoewel, gesparteld ... 't Verliep allemaal zo vlotjes en zonder noemenswaardige problemen, dat ik eigenlijk een dagje te vroeg klaar ben met alles. Wat zeg ik ? IK BEN GOED ! Voor de eerste keer, sinds oktober 2002, voel ik mij alsof IK gewonnen heb van het systeem ! Ik heb hier dingen in en uit mijn "fan-tas-ti-sche" systeem gekregen die ik nooit voor mogelijk had gehouden. En 't is nog allemaal juist ook !!! VICTORIE !
De zomerdagen thuis heb ik voornamelijk gevuld met tuinieren en schilderen. Niet alleen de luiken hebben een nieuw beschermlaagje gekregen. Ik heb ook een heleboel bloempotjes beschilderd. En ik ben er nog altijd aan bezig want mijn voorraad bloempotjes is nog lang niet uitgeput. Ik ben ook aan het experimenteren geslagen : met waterverf (die zal er op den duur wel afregenen, natuurlijk, maar voorlopig houdt ze toch tamelijk goed) en met het spuiten van lakverf (gaat niet al te best - ge moet er heel snel mee zijn of het buisje geraakt verstopt). Ik ben ook tot de vaststelling gekomen dat het gemakkelijker is om EERST de potjes te schilderen en pas daarna er plantjes in te zetten ;-)))))
Dit jaar is het tuinieren een gigantisch succes ! Ik heb enkele weken geleden al 't een en 't ander gesnoeid en er zijn nog enkele struiken die er moeten aan geloven. Daaaagen ben ik op zoek geweest naar de naam van mijn mooie-witte-bloemetjes-struik ... Ah jaaaaa ! Ik moet toch weten wat ik ermee mag doen ? Wel, 't is een Deutzia Magnifica "Nancy" en na de bloei (dat is NU) mag ik hem eens helemaal kortwieken, evenals de boerenjasmijn. Dat staat dus op het programma voor het volgende weekend.
Vanmorgen heb ik eens een toertje gedaan door de tuin. Veel bloempotjes heb ik moeten leegkieperen : door de fikse regenbuien van de laatste dagen, stonden ze blank en voor zover ik weet kunnen mijn plantjes nog altijd niet zwemmen ... Ik zag dat de zonnebloem nogal naar beneden hing. Die staat, samen met mijn pompoenen (ja, ja, we doen nog maar eens een poging !) op een schouwpot, 80 cm hoog. Grrrretverrrrrdrrrrie ! Wat zat er op de stengel van de zonnebloem en was langzaam maar zeker naar de blaadjes toe aan het kruipen ? Een slak, natuurlijk ! Hoe geraakte dat beest zo hoog ??? Enfin, ik heb ze kunnen verwijderen vooraleer ze aan haar ontbijt begon.
Ik zie eigenlijk niet zoveel slakken meer in de tuin. Maar ik weet wel hoe dat komt : ze vinden geen lekkere hapjes meer ! Elk plantje dat ze opvreten, vervang ik door ... Kapucientjes ! Hahahahaha ! 'k Heb ze goed liggen, hé ? Want Kapucientjes lusten ze niet !!! O.K. De ganse tuin en al de bloempotten staan vol met Kapucientjes maar dat vind ik helemaal niet erg. 't Zijn mooie plantjes en hopelijk komen er ook nog mooie bloempjes aan. Alhoewel ik dit jaar eigenlijk een beetje laat begonnen ben met zaaien ...
Maar da's niks. Dat is weer een les die ik geleerd heb voor volgend jaar. Dit jaar ben ik toch al op schema met het snoeien van de verschillende struiken. En zo leer ik elke keer weer een beetje bij ...
dinsdag, juni 17, 2003
Geeuw ! Ik heb geslapen als een muis in een meelzak ...
Een beetje weinig, weliswaar. Maar dat is de schuld van Jean M. Auel : ik ben vorig weekend begonnen in deel I van De Aardkinderen (De Stam van de Holebeer) en dat is zo spannend en zo goed geschreven dat ik er vannacht om één uur nog in bezig was !
Waarom heb ik verder zo goed geslapen ? Het zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat ik gisteren mijn bed verhuisd heb ! En dat is op een heel wetenschappelijke manier gebeurd, dank zij mijn kleine broertje die mij komen helpen is. Want mijn nieuwe matras is heel goed maar super zwaar en helemaal onhandelbaar. Onder mijnen alleen krijg ik ze zelfs niet van het bed gesleurd, laat staan dat ik het ganse bed zou kunnen draaien.
Op aandringen van broer, heb ik er zelfs de meter bij gehaald. Zaterdagnacht had ik, met behulp van mijn metsersoog, mijn kussens en mijn eigen persoontje, gemeten en gepast en kwam ik tot de bevinding dat ik mijn bed gerust dwars in de kamer kon zetten. Zo zou ik constant met het venster open kunnen slapen zonder 's nachts een koude tocht op mijn hoofd en schouders te krijgen en zonder het risico te lopen op een nacht eens een gat in mijn hoofd te gaan ... euh ... zitten. Weet je wel, het open venster hangt dan boven het bed en, het is nog niet gebeurd maar het zou wel eens kunnen voorvallen dat ik mij rechtzet en er met mijn hoofd tegenaan knots. Au !
En dus hebben we gemeten en alles goed bedacht voor we het bed draaiden, zodat we geen nutteloze inspanningen moesten doen. Toen het bed dan op zijn definitieve nieuwe plaats stond, heeft broer nog een diepgaandere studie gemaakt : Aan welke kant slaap je ? Aan welke kant stap je uit bed ? Hij kwam zelfs tot de ontdekking dat, als ik het venster openzet, ik "gevangen" zou zitten tussen open venster en bed. Daar had ik zelf niet bij stilgestaan ! Maar, broertje, 't is in orde hoor : zelfs zonder mij in rare bochten te wringen, kan ik er nog altijd tussen door. Als het vliegenraam erin staat, kan het venster verder dichtdraaien dan wij dachten ...
En nu heb ik dus een Hollywood bed ! Het staat in het midden van de kamer en ik kan er helemaal rond wandelen. De kamer lijkt zelfs groter, vind ik. Ik heb heel goed geslapen, zonder last van de tocht, en ik ben vannacht niet verloren gelopen ! Vanochtend heb ik wel wat moeten zoeken eer ik alles bijeen had : mijn handtas, mijn bril, mijn sigaretten, mijn fles water ... Omdat de nachttafeltjes nu een beetje andres staan, ligt dat allemaal wat meer verspreid. 't Is altijd een hele verhuis, als ik ga slapen en als ik opsta. Ik zou misschien al eens kunnen beginnen met mijn sigaretten beneden te laten ...
Enfin : dank u broertje voor uw hulp met raad en daad !
Naar aloude gewoonte ben ik gisteren nog naar Kortenberg geweest. 't Was er kermis en dan is het gebruikelijk dat ik op maandag met zus smoutebollen ga halen die we dan in haar tuin opsmullen, ondertussen lekker roddelend over de recentste gebeurtenissen in het dorp. Schoonbroer serveerde mij er een Vanilla Coke bij ... Speciaal van smaak maar ... heeft niets met Coca Cola meer te maken, natuurlijk !
De tuin in de Oudstrijderslaan ligt er - zoals altijd - prachtig bij ! En als je het mij vraagt is ze veel mooier en aangenamer dan de "modeltuin" van Buur Bricoleur. Ja, ja, mijn zusje heeft ook een BB in de buurt wonen ! Hij doet alles zelf in en om het huis. Maar 't is spijtig genoeg een maniakske. En op de meest onmogelijke tijden wordt de buurt opgeschrikt door het gekerm en gegil van zijn vele electrische toestellen : schaafmachines, slijpmachines, grasmachines, boormachines ... Om nog maar te zwijgen van zijn - voor hem succesvolle - kikkerkweek. Zijn kikkers komen regelmatig op bezoek in de vijver van schoonbroer en dan die kikkerconcerten 's nachts ... !
Maar, 't waren heerlijke smoutebollen en 't was een leuke avond : dank u, zus !
En nog meer goed nieuws : de gemeente is de dode poes komen ophalen ! Dank u gemeente !!!
Een beetje weinig, weliswaar. Maar dat is de schuld van Jean M. Auel : ik ben vorig weekend begonnen in deel I van De Aardkinderen (De Stam van de Holebeer) en dat is zo spannend en zo goed geschreven dat ik er vannacht om één uur nog in bezig was !
Waarom heb ik verder zo goed geslapen ? Het zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat ik gisteren mijn bed verhuisd heb ! En dat is op een heel wetenschappelijke manier gebeurd, dank zij mijn kleine broertje die mij komen helpen is. Want mijn nieuwe matras is heel goed maar super zwaar en helemaal onhandelbaar. Onder mijnen alleen krijg ik ze zelfs niet van het bed gesleurd, laat staan dat ik het ganse bed zou kunnen draaien.
Op aandringen van broer, heb ik er zelfs de meter bij gehaald. Zaterdagnacht had ik, met behulp van mijn metsersoog, mijn kussens en mijn eigen persoontje, gemeten en gepast en kwam ik tot de bevinding dat ik mijn bed gerust dwars in de kamer kon zetten. Zo zou ik constant met het venster open kunnen slapen zonder 's nachts een koude tocht op mijn hoofd en schouders te krijgen en zonder het risico te lopen op een nacht eens een gat in mijn hoofd te gaan ... euh ... zitten. Weet je wel, het open venster hangt dan boven het bed en, het is nog niet gebeurd maar het zou wel eens kunnen voorvallen dat ik mij rechtzet en er met mijn hoofd tegenaan knots. Au !
En dus hebben we gemeten en alles goed bedacht voor we het bed draaiden, zodat we geen nutteloze inspanningen moesten doen. Toen het bed dan op zijn definitieve nieuwe plaats stond, heeft broer nog een diepgaandere studie gemaakt : Aan welke kant slaap je ? Aan welke kant stap je uit bed ? Hij kwam zelfs tot de ontdekking dat, als ik het venster openzet, ik "gevangen" zou zitten tussen open venster en bed. Daar had ik zelf niet bij stilgestaan ! Maar, broertje, 't is in orde hoor : zelfs zonder mij in rare bochten te wringen, kan ik er nog altijd tussen door. Als het vliegenraam erin staat, kan het venster verder dichtdraaien dan wij dachten ...
En nu heb ik dus een Hollywood bed ! Het staat in het midden van de kamer en ik kan er helemaal rond wandelen. De kamer lijkt zelfs groter, vind ik. Ik heb heel goed geslapen, zonder last van de tocht, en ik ben vannacht niet verloren gelopen ! Vanochtend heb ik wel wat moeten zoeken eer ik alles bijeen had : mijn handtas, mijn bril, mijn sigaretten, mijn fles water ... Omdat de nachttafeltjes nu een beetje andres staan, ligt dat allemaal wat meer verspreid. 't Is altijd een hele verhuis, als ik ga slapen en als ik opsta. Ik zou misschien al eens kunnen beginnen met mijn sigaretten beneden te laten ...
Enfin : dank u broertje voor uw hulp met raad en daad !
Naar aloude gewoonte ben ik gisteren nog naar Kortenberg geweest. 't Was er kermis en dan is het gebruikelijk dat ik op maandag met zus smoutebollen ga halen die we dan in haar tuin opsmullen, ondertussen lekker roddelend over de recentste gebeurtenissen in het dorp. Schoonbroer serveerde mij er een Vanilla Coke bij ... Speciaal van smaak maar ... heeft niets met Coca Cola meer te maken, natuurlijk !
De tuin in de Oudstrijderslaan ligt er - zoals altijd - prachtig bij ! En als je het mij vraagt is ze veel mooier en aangenamer dan de "modeltuin" van Buur Bricoleur. Ja, ja, mijn zusje heeft ook een BB in de buurt wonen ! Hij doet alles zelf in en om het huis. Maar 't is spijtig genoeg een maniakske. En op de meest onmogelijke tijden wordt de buurt opgeschrikt door het gekerm en gegil van zijn vele electrische toestellen : schaafmachines, slijpmachines, grasmachines, boormachines ... Om nog maar te zwijgen van zijn - voor hem succesvolle - kikkerkweek. Zijn kikkers komen regelmatig op bezoek in de vijver van schoonbroer en dan die kikkerconcerten 's nachts ... !
Maar, 't waren heerlijke smoutebollen en 't was een leuke avond : dank u, zus !
En nog meer goed nieuws : de gemeente is de dode poes komen ophalen ! Dank u gemeente !!!
maandag, juni 16, 2003
Dank u, gulle schenker, voor het mooie" cadeautje" op mijn stoep ... !
Vrijdagavond, ging ik de stoep eens inspecteren. Ik kom daar anders nooit maar, omdat de buurvrouw nu gezegd had dat ze wat takken gingen afdoen aan het kapelletje ... Kwestie van het aankomende verkeer een beetje te kunnen zien, als ze de straat willen oprijden ...
En wat ligt er, tussen de maagdenpalm, onder de derde boom vanaan mijn brievenbus te beginnen ? Een dode kat ! 't Beest zag er nog tamelijk ongeschonden uit maar ik had toch niet veel zin om er aan te komen. Ik zou maandag het gemeentehuis bellen om te vragen of ze het kadaver konden komen weghalen ...
Zaterdag zag poes er nog steeds heel uit en ik dacht, misschien droogt ze zo misschien wel mooi uit en komt er niet te veel hinder van. Helaas ! Zondag was poes echter opengemaakt, de darmpjes puilden er een beetje uit, en het hele geval zat vol vliegen. Af en toe kwam er ook een minder aangenaam geurtje langs mijn oprit gewaaid. Ik heb er dan maar javel en dettol over gegoten en gebeden dat het snel maandag zou zijn.
Maar dat was niet met de waard gerekend, natuurlijk : maandagochtend is het gemeentehuis gesloten !!! Ik heb dus pas deze namiddag kunnen bellen. De vriendelijke meneer stelde vast dat "de stoep dus eigendom van de gemeente is" en dat hij het zou doorgeven aan de bevoegde diensten. Ik vermeldde nog dat het corpus al een beetje stonk waarop hij vaststelde : "Het is dus al in staat van ontbinding ?" Ge moogt gerust zijn !
Ik hoop nu maar dat de mensen van de gemeente de dode poes komen halen zijn ... Want ja, erg aangenaam zal het niet zijn om zoiets op te halen. En ze lag in mijn planten ... Is dat dan nog op de eigendom van de gemeente ??? Als ze er nog ligt, kap ik er enkele emmers grond over, nà ! Ik zou anders ook niet weten wat ik ermee moet doen ...
Geen idee wie dat beest in mijn tuin gegooid heeft. Ik ben akkoord dat je het niet moet laten platrijden. Degene die de poes aangereden heeft, zal zeker niet gestopt zijn om ze opzij te leggen. Was het een andere voorbijganger ? Of dank ik dit cadeautje aan mijn lieve buren en kon een telefoontje naar de gemeente er niet af ?
'k Zal het wel nooit te weten komen, denk ik ...
Vrijdagavond, ging ik de stoep eens inspecteren. Ik kom daar anders nooit maar, omdat de buurvrouw nu gezegd had dat ze wat takken gingen afdoen aan het kapelletje ... Kwestie van het aankomende verkeer een beetje te kunnen zien, als ze de straat willen oprijden ...
En wat ligt er, tussen de maagdenpalm, onder de derde boom vanaan mijn brievenbus te beginnen ? Een dode kat ! 't Beest zag er nog tamelijk ongeschonden uit maar ik had toch niet veel zin om er aan te komen. Ik zou maandag het gemeentehuis bellen om te vragen of ze het kadaver konden komen weghalen ...
Zaterdag zag poes er nog steeds heel uit en ik dacht, misschien droogt ze zo misschien wel mooi uit en komt er niet te veel hinder van. Helaas ! Zondag was poes echter opengemaakt, de darmpjes puilden er een beetje uit, en het hele geval zat vol vliegen. Af en toe kwam er ook een minder aangenaam geurtje langs mijn oprit gewaaid. Ik heb er dan maar javel en dettol over gegoten en gebeden dat het snel maandag zou zijn.
Maar dat was niet met de waard gerekend, natuurlijk : maandagochtend is het gemeentehuis gesloten !!! Ik heb dus pas deze namiddag kunnen bellen. De vriendelijke meneer stelde vast dat "de stoep dus eigendom van de gemeente is" en dat hij het zou doorgeven aan de bevoegde diensten. Ik vermeldde nog dat het corpus al een beetje stonk waarop hij vaststelde : "Het is dus al in staat van ontbinding ?" Ge moogt gerust zijn !
Ik hoop nu maar dat de mensen van de gemeente de dode poes komen halen zijn ... Want ja, erg aangenaam zal het niet zijn om zoiets op te halen. En ze lag in mijn planten ... Is dat dan nog op de eigendom van de gemeente ??? Als ze er nog ligt, kap ik er enkele emmers grond over, nà ! Ik zou anders ook niet weten wat ik ermee moet doen ...
Geen idee wie dat beest in mijn tuin gegooid heeft. Ik ben akkoord dat je het niet moet laten platrijden. Degene die de poes aangereden heeft, zal zeker niet gestopt zijn om ze opzij te leggen. Was het een andere voorbijganger ? Of dank ik dit cadeautje aan mijn lieve buren en kon een telefoontje naar de gemeente er niet af ?
'k Zal het wel nooit te weten komen, denk ik ...
donderdag, juni 12, 2003
Gisterenavond en vanmorgen samen weer een vijftigtal slakken gepakt ... Nog tweeduizend negenhonderd vijftig te gaan ...
Heb ik al verteld van mijn geschilderde bloempotjes ? Ik ging, het voorbeeld van grote broer volgend, mijn bloempotjes schilderen ! Ik had nog twee soorten verf staan in de kelder : wit en gris perlé. Ik dacht : "Dat kan mooi worden : grijze potjes met witte tekeningetjes erop ! Of omgekeerd, witte potjes met grijze tekeningetjes." Dus deed ik de pot grijze verf open. Er stond een dikke laag bruine olie (?) op. Dus begon ik te roeren ... en ik roerde ... en roerde ... De kwaliteit van de verf zag er helemaal goed uit. De vettige bovenlaag mengde zich netjes met de verf eronder. Er was slecht één probleempje : hoe langer ik roerde, hoe witter de verf werd ! Niets aan te doen, ik had dus alleen witte verf tot mijn beschikking. En dus schilderde ik acht bloempotjes helemaal wit en zette ze in groene schoteltjes. Ook een mooi gezicht, eigenlijk ...
Maar gisterenavond besloot ik om de kelder toch nog eens aan een grondig onderzoek te onderwerpen. En, ja hoor, ergens in een kast vond ik nog een potje rode lakverf ! Joepie ! Kon ik mijn witte bloempotjes wat opfleuren ! Ik had er al wel plantjes in gezet maar dat kon mij niet tegenhouden en dus heb ik gisteren mijn fantasie de vrije loop gelaten en ben ik met de rode verf beginnen kliederen. En het resultaat mag gezien worden, al zeg ik het zelf ! Twee potjes vielen mij echter tegen : op eentje had ik rode stippen gezet (nogal plattekes) en op het andere een soort schuine strepen (nog platter). Het toevoegen van enkele rode stippen tussen de schuine strepen, maakte het geheel helemaal niet om aan te zien ! En dus pakte ik mijn penseel, doopte het in de white spirit en ... waw ! Heel schoon !
Ik heb nog redelijk wat bloempotjes staan en ik heb nog heel veel witte verf en dat potje rode verf ... Schilderplezier verzekerd tijdens de volgende weken ! En wie weet geef ik mijn laddertje en mijn stoel ook nog een "couchke" ... !
Heb ik al verteld van mijn geschilderde bloempotjes ? Ik ging, het voorbeeld van grote broer volgend, mijn bloempotjes schilderen ! Ik had nog twee soorten verf staan in de kelder : wit en gris perlé. Ik dacht : "Dat kan mooi worden : grijze potjes met witte tekeningetjes erop ! Of omgekeerd, witte potjes met grijze tekeningetjes." Dus deed ik de pot grijze verf open. Er stond een dikke laag bruine olie (?) op. Dus begon ik te roeren ... en ik roerde ... en roerde ... De kwaliteit van de verf zag er helemaal goed uit. De vettige bovenlaag mengde zich netjes met de verf eronder. Er was slecht één probleempje : hoe langer ik roerde, hoe witter de verf werd ! Niets aan te doen, ik had dus alleen witte verf tot mijn beschikking. En dus schilderde ik acht bloempotjes helemaal wit en zette ze in groene schoteltjes. Ook een mooi gezicht, eigenlijk ...
Maar gisterenavond besloot ik om de kelder toch nog eens aan een grondig onderzoek te onderwerpen. En, ja hoor, ergens in een kast vond ik nog een potje rode lakverf ! Joepie ! Kon ik mijn witte bloempotjes wat opfleuren ! Ik had er al wel plantjes in gezet maar dat kon mij niet tegenhouden en dus heb ik gisteren mijn fantasie de vrije loop gelaten en ben ik met de rode verf beginnen kliederen. En het resultaat mag gezien worden, al zeg ik het zelf ! Twee potjes vielen mij echter tegen : op eentje had ik rode stippen gezet (nogal plattekes) en op het andere een soort schuine strepen (nog platter). Het toevoegen van enkele rode stippen tussen de schuine strepen, maakte het geheel helemaal niet om aan te zien ! En dus pakte ik mijn penseel, doopte het in de white spirit en ... waw ! Heel schoon !
Ik heb nog redelijk wat bloempotjes staan en ik heb nog heel veel witte verf en dat potje rode verf ... Schilderplezier verzekerd tijdens de volgende weken ! En wie weet geef ik mijn laddertje en mijn stoel ook nog een "couchke" ... !
woensdag, juni 11, 2003
Vanmorgen 1 uur lang slakken gevangen ... Ik heb er zeker 50 gepakt ! En dan te bedenken dat er nog zo een stuk of drieduizend rondkruipen in mijnen hof ...
Wist je trouwens dat je het slakkenslijm zomaar niet met water en zeep van je handen krijgt ? Maandag was ik onkruid aan het uittrekken. Plots kleefden mijn vingers aaneen. Bij nader onderzoek bleek dat ik, samen met een sprietje onkruid, ook een slak had fijgeknepen ! Grrrrrezzzzel ! Zoals gezegd brachten water en zeep hier geen oplossing. Mijn vingers bleven kleven. 't Was net of ik met Pattex aan de slag was gegaan. Ik heb verdorie white spirit moeten gebruiken om de smurrie van mijn handen te krijgen !
Verder heb ik tijdens het lange weekend een hele hoop zaailingskes in potten uitgeplant en gisteren besloot ik om er ook enkele in de "volle grond" te zetten. Ondanks de slagregen van vannacht, stonden ze vanochtend allemaal nog rechtop. En er zaten nog geen slakken aan de jonge plantjes die ik in de tuin uitgeplant had ...
Hout vasthouden ... !
Wist je trouwens dat je het slakkenslijm zomaar niet met water en zeep van je handen krijgt ? Maandag was ik onkruid aan het uittrekken. Plots kleefden mijn vingers aaneen. Bij nader onderzoek bleek dat ik, samen met een sprietje onkruid, ook een slak had fijgeknepen ! Grrrrrezzzzel ! Zoals gezegd brachten water en zeep hier geen oplossing. Mijn vingers bleven kleven. 't Was net of ik met Pattex aan de slag was gegaan. Ik heb verdorie white spirit moeten gebruiken om de smurrie van mijn handen te krijgen !
Verder heb ik tijdens het lange weekend een hele hoop zaailingskes in potten uitgeplant en gisteren besloot ik om er ook enkele in de "volle grond" te zetten. Ondanks de slagregen van vannacht, stonden ze vanochtend allemaal nog rechtop. En er zaten nog geen slakken aan de jonge plantjes die ik in de tuin uitgeplant had ...
Hout vasthouden ... !
vrijdag, juni 06, 2003
BLIJ ! BLIJ ! BLIJ !
Wij zijn vandaag allemaal zooooo blij ... !!!
Is het niet fantastisch dat onze meisjes het zo goed gedaan hebben op Roland Garros ? Ja, ja, ik zeg wel degelijk GEDAAN HEBBEN. Ik weet wel dat het nog niet gedaan is en ik ben er zeker van dat Justine en Kim het zaterdag allebei ook heel goed zullen doen. Maar ja, dan kan er maar eentje WINNEN, nietwaar ? En daarom hebben de meisjes voor mij ALLEBEI Roland Garros gewonnen !
Vanmorgen zeiden ze op de radio iets in de aard van : het eerste belgische Grand Slam in de geschiedenis. Heb je er al eens bij stilgestaan, wat dat allemaal met zich meebrengt ? ...
De koning en de koningin gaan zaterdag naar Parijs. Zulk een short notice ! Komt dat wel in orde met hun vliegtickets ? En zijn er nog wel tickets voor Roland Garros te krijgen ? Stel dat er ook nog eens enkele ministers moeten meegaan ? Jamaar, jamaar, gans de protocolaire planning wordt hier zo maar eventjes overhoop gegooid ... !
Frankrijk is hier niet ver vanaf. 't Zijn onze geburen, zogezegd. Maar ... hebben zij wel ergens een plaatje liggen met de Brabanconne ? Weten zij wel dat de Brabanconne het belgische volkslied is ? ... Of doen ze daar misschien niet aan mee in het tennis ... ?
En Electrabel kan maar beter een serieuze stroomopstoot voorzien, zaterdag om 15.00 uur ... Houd de sluizen in Wallonie al maar klaar, jongens !
Ja, ja, Flavie ... Daar moet ge toch allemaal maar aan denken, hoor !
Maar allez, ik ben blij dat Kim en Justine nog eens een matchke tegen elkaar mogen spelen ... En wat voor een matchke ... ! Goed gedaan, meisjes !!!
Daarentegen ... : niet zo goed gedaan, Blogger ! Oops, your blog was not quite ready to be published. ... Ik heb er geen idee van waneer dit stukje zal verschijnen, ALS het er al op komt ... SORRY !
Wij zijn vandaag allemaal zooooo blij ... !!!
Is het niet fantastisch dat onze meisjes het zo goed gedaan hebben op Roland Garros ? Ja, ja, ik zeg wel degelijk GEDAAN HEBBEN. Ik weet wel dat het nog niet gedaan is en ik ben er zeker van dat Justine en Kim het zaterdag allebei ook heel goed zullen doen. Maar ja, dan kan er maar eentje WINNEN, nietwaar ? En daarom hebben de meisjes voor mij ALLEBEI Roland Garros gewonnen !
Vanmorgen zeiden ze op de radio iets in de aard van : het eerste belgische Grand Slam in de geschiedenis. Heb je er al eens bij stilgestaan, wat dat allemaal met zich meebrengt ? ...
De koning en de koningin gaan zaterdag naar Parijs. Zulk een short notice ! Komt dat wel in orde met hun vliegtickets ? En zijn er nog wel tickets voor Roland Garros te krijgen ? Stel dat er ook nog eens enkele ministers moeten meegaan ? Jamaar, jamaar, gans de protocolaire planning wordt hier zo maar eventjes overhoop gegooid ... !
Frankrijk is hier niet ver vanaf. 't Zijn onze geburen, zogezegd. Maar ... hebben zij wel ergens een plaatje liggen met de Brabanconne ? Weten zij wel dat de Brabanconne het belgische volkslied is ? ... Of doen ze daar misschien niet aan mee in het tennis ... ?
En Electrabel kan maar beter een serieuze stroomopstoot voorzien, zaterdag om 15.00 uur ... Houd de sluizen in Wallonie al maar klaar, jongens !
Ja, ja, Flavie ... Daar moet ge toch allemaal maar aan denken, hoor !
Maar allez, ik ben blij dat Kim en Justine nog eens een matchke tegen elkaar mogen spelen ... En wat voor een matchke ... ! Goed gedaan, meisjes !!!
Daarentegen ... : niet zo goed gedaan, Blogger ! Oops, your blog was not quite ready to be published. ... Ik heb er geen idee van waneer dit stukje zal verschijnen, ALS het er al op komt ... SORRY !
dinsdag, juni 03, 2003
Zonsverduistering ... Wat te zeggen over de zonsverduistering ... ? 't Zal zoiets worden als met Bobbejaanland, zeker ? Niet voor Meutje weggelegd om ze ooit eens te zien (gedeeltelijk of volledig) ?
Maar allez, in Bobbejaanland ben ik ondertussen al geraakt ! Ik mag de moed dus niet opgeven ...
Zaterdag, 31 mei om 5.33 zou er een gedeeltelijke zonsverduistering plaatsvinden. En de Volgelbescherming vroeg om tegelijkertijd ook de vogeltjes in het oog (oor ?) te houden. Goedgezind ben ik om 4.00 uur opgestaan en begaf ik mij naar mijn spotpunt (waar ik al eens naar het noorderlicht gaan kijken ben). Het is er lekker donker (geen straatverlichting) en wat hoger gelegen zodat je veel en ver kan zien.
Om kwart na vier was het al niet meer pikkedonker dus parkeerde ik mijn bolleke aan het begin van de landweg en ging de veldweg verkennen. Thuis had ik al "waargenomen" dat de hanen de echte "vroege vogels" zijn. Om tien na vier waren die al aan het kraaien. En tien minuutjes later, op mijn spotpunt aangekomen, hoorde ik in de bomen reeds een schuchter gekwinkeleer van andere gevederde wezentjes. Helaas heb ik de Vogelbescherming niet veel kunnen helpen met deze waarneming, daar ik verdorie niet zou weten welk vogeltje op welk tijdstip beginnen fluiten is. Zij beweren dat er een strikte hiërarchie is in het ontwaken van de vogels. En zij zullen wel gelijk hebben. Dat kon ik zelf duidelijk horen : er kwamen steeds "andere" liedjes bij en tegen vijf uur klonk rond mij van alle kanten een opgewekt gekwetter en getjilp waar ik zelf ook vrolijk van werd.
Het werd langzaamaan lichter en lichter. De hemel kleurde lichtroze (in het oosten, vermoed ik) zodat ik duidelijk wist in welke richting ik moest kijken om mijn halfverscholen vriendin te kunnen zien. Ze zou er uitzien als een croissantje, had ik ergens gelezen !
Maar om kwart na vijf begon ik helaas in de mot te krijgen dat het voor een andere keer zou zijn : er hing veel mist en ik voelde aan mijn water dat ik mijn eclipsbrilletje niet zou moeten bovenhalen ...
Ondertussen was er een andere auto komen draaien aan het landweggetje. Hij ging zich wat verder aan de kant van de weg parkeren en stapte uit om naar het oosten te kijken. Oei ! Ik stond waarschijnlijk op "zijn" plaats ... ! De andere waarnemer heeft het volgehouden tot twintig na vijf. Toen vertrok hij weer. Maar als Meutje ergens leest : "zonsverduistering vanaf 5.33", dan blijft zij staan tot ... minstens 5.33 uur, natuurlijk !
Zoals gezegd was het ondertussen klaarlichte dag en ... geen croissantje aan de horizon te bespeuren ! Om kwart voor zes besloot ik dan maar huiswaarts te keren. Maar op dat moment kwam er weer een andere auto aangereden die zich achter mijn wagentje parkeerde. Een man stapte uit, zwaaide zijn arm naar daar-waar-de-gedeeltelijke-zonsverduistering-zou-moeten-plaatsgevonden-hebben en zei : "Ze hebben ons weer liggen, hé !"
We hebben een babbeltje geslagen en om zes uur ging hij weer slapen en begaf ik mij Coige-waarts om verder van het extra lange weekend te genieten ...
En genoten heb ik ! Buur Bunker was niet thuis en dus was ik niet verplicht om het ganse weekend overdag in de tuin naar klassieke muziek te luisteren !!! Ik heb mij laten bruin (rood, eigenlijk) bakken, heb geraniums in de plantenbakken gezet, de tuin omgewoeld en er kalk op gestrooid, bloempotjes geschilderd en weer héél véél plannen gemaakt betreffende de tuin ...
Tot zondagmorgen ... het alarm in de Bunker afging ! Ik dacht nog : Buur Boer (die soms op de Bunker past) zal toch geen verkeerd maneuver uitgevoerd hebben zeker ? Maar neen, hoor ! Even later verscheen Buur Bunker op zijn balkon om het donsdeken uit te schudden ... Het zou dus gedaan zijn met de rust. Alhoewel ... klassieke muziek heb ik niet te horen gekregen. Zondagnamiddag, om vier uur, kreeg de buur echter wel die niet te stuiten aandrang om zijn gras af te rijden. Maar ik had toch al meer dan drie heerlijke verlofdagen achter de rug. Die kunnen ze mij niet meer afpakken !
Maar allez, in Bobbejaanland ben ik ondertussen al geraakt ! Ik mag de moed dus niet opgeven ...
Zaterdag, 31 mei om 5.33 zou er een gedeeltelijke zonsverduistering plaatsvinden. En de Volgelbescherming vroeg om tegelijkertijd ook de vogeltjes in het oog (oor ?) te houden. Goedgezind ben ik om 4.00 uur opgestaan en begaf ik mij naar mijn spotpunt (waar ik al eens naar het noorderlicht gaan kijken ben). Het is er lekker donker (geen straatverlichting) en wat hoger gelegen zodat je veel en ver kan zien.
Om kwart na vier was het al niet meer pikkedonker dus parkeerde ik mijn bolleke aan het begin van de landweg en ging de veldweg verkennen. Thuis had ik al "waargenomen" dat de hanen de echte "vroege vogels" zijn. Om tien na vier waren die al aan het kraaien. En tien minuutjes later, op mijn spotpunt aangekomen, hoorde ik in de bomen reeds een schuchter gekwinkeleer van andere gevederde wezentjes. Helaas heb ik de Vogelbescherming niet veel kunnen helpen met deze waarneming, daar ik verdorie niet zou weten welk vogeltje op welk tijdstip beginnen fluiten is. Zij beweren dat er een strikte hiërarchie is in het ontwaken van de vogels. En zij zullen wel gelijk hebben. Dat kon ik zelf duidelijk horen : er kwamen steeds "andere" liedjes bij en tegen vijf uur klonk rond mij van alle kanten een opgewekt gekwetter en getjilp waar ik zelf ook vrolijk van werd.
Het werd langzaamaan lichter en lichter. De hemel kleurde lichtroze (in het oosten, vermoed ik) zodat ik duidelijk wist in welke richting ik moest kijken om mijn halfverscholen vriendin te kunnen zien. Ze zou er uitzien als een croissantje, had ik ergens gelezen !
Maar om kwart na vijf begon ik helaas in de mot te krijgen dat het voor een andere keer zou zijn : er hing veel mist en ik voelde aan mijn water dat ik mijn eclipsbrilletje niet zou moeten bovenhalen ...
Ondertussen was er een andere auto komen draaien aan het landweggetje. Hij ging zich wat verder aan de kant van de weg parkeren en stapte uit om naar het oosten te kijken. Oei ! Ik stond waarschijnlijk op "zijn" plaats ... ! De andere waarnemer heeft het volgehouden tot twintig na vijf. Toen vertrok hij weer. Maar als Meutje ergens leest : "zonsverduistering vanaf 5.33", dan blijft zij staan tot ... minstens 5.33 uur, natuurlijk !
Zoals gezegd was het ondertussen klaarlichte dag en ... geen croissantje aan de horizon te bespeuren ! Om kwart voor zes besloot ik dan maar huiswaarts te keren. Maar op dat moment kwam er weer een andere auto aangereden die zich achter mijn wagentje parkeerde. Een man stapte uit, zwaaide zijn arm naar daar-waar-de-gedeeltelijke-zonsverduistering-zou-moeten-plaatsgevonden-hebben en zei : "Ze hebben ons weer liggen, hé !"
We hebben een babbeltje geslagen en om zes uur ging hij weer slapen en begaf ik mij Coige-waarts om verder van het extra lange weekend te genieten ...
En genoten heb ik ! Buur Bunker was niet thuis en dus was ik niet verplicht om het ganse weekend overdag in de tuin naar klassieke muziek te luisteren !!! Ik heb mij laten bruin (rood, eigenlijk) bakken, heb geraniums in de plantenbakken gezet, de tuin omgewoeld en er kalk op gestrooid, bloempotjes geschilderd en weer héél véél plannen gemaakt betreffende de tuin ...
Tot zondagmorgen ... het alarm in de Bunker afging ! Ik dacht nog : Buur Boer (die soms op de Bunker past) zal toch geen verkeerd maneuver uitgevoerd hebben zeker ? Maar neen, hoor ! Even later verscheen Buur Bunker op zijn balkon om het donsdeken uit te schudden ... Het zou dus gedaan zijn met de rust. Alhoewel ... klassieke muziek heb ik niet te horen gekregen. Zondagnamiddag, om vier uur, kreeg de buur echter wel die niet te stuiten aandrang om zijn gras af te rijden. Maar ik had toch al meer dan drie heerlijke verlofdagen achter de rug. Die kunnen ze mij niet meer afpakken !
vrijdag, mei 23, 2003
Luister en HOOR ... !
Luister en hoor wat je ouders je vertellen,
Luister en hoor wat je familie te zeggen heeft,
Luister en hoor wat je partner te kennen geeft,
Luister en hoor wat je vrienden je zeggen,
Luister en hoor soms toch ook eens wat je collega's ervan denken ...
Luister naar je dokter en doe wat die je aanraadt,
Luister op tijd eens naar je Engelbewaarder,
Maar vooral :
LUISTER NAAR JE LICHAAM !!!
Gisteren heb ik rechtopstaande doorgebracht en niks zwaars getild. 's Avonds heb ik netjes mijn pilletje genomen en flink mijn rugje ingesmeerd. Ik heb, als een grote meid, op mijn rug/zij geslapen. Ik buig netjes door de knïeën als ik iets moet oprapen ...
En vandaag kan ik alweer zitten !!! Nu is het alleen nog zaak om mij vandaag en morgen ook aan deze regels te houden en dan kan ik zondag mee op pic-nic !!!
Luister en hoor wat je ouders je vertellen,
Luister en hoor wat je familie te zeggen heeft,
Luister en hoor wat je partner te kennen geeft,
Luister en hoor wat je vrienden je zeggen,
Luister en hoor soms toch ook eens wat je collega's ervan denken ...
Luister naar je dokter en doe wat die je aanraadt,
Luister op tijd eens naar je Engelbewaarder,
Maar vooral :
LUISTER NAAR JE LICHAAM !!!
Gisteren heb ik rechtopstaande doorgebracht en niks zwaars getild. 's Avonds heb ik netjes mijn pilletje genomen en flink mijn rugje ingesmeerd. Ik heb, als een grote meid, op mijn rug/zij geslapen. Ik buig netjes door de knïeën als ik iets moet oprapen ...
En vandaag kan ik alweer zitten !!! Nu is het alleen nog zaak om mij vandaag en morgen ook aan deze regels te houden en dan kan ik zondag mee op pic-nic !!!
donderdag, mei 22, 2003
Tot u schrijft ... een staande Meut ! Vandaag beeld ik zo wat de Wandelende Jood uit ... en wel hierom :
Vanochtend toen ik uit de douche stapte ging er een kleine "sizzle" door mijn rugje. Ge weet wel, zo een klein schokgolfje, van rechts naar links ... Ja, dan wist ik al hoe laat het was : voorzichtigheid geboden voor de rest van de dag !
En inderdaad ... centimetertje voor centimetertje kon ik op de parking uit mijn autootje kruipen. Langzaam de trap op. Mooi met gebogen benen de post van de grond oprapen. Stilletjes gaan zitten ... Tot daar ging alles goed. Helaas !!! Toen ik na tien minuutjes weer van mijn stoel wou opstaan ging dat NIET meer goed ! En dus besloot ik om de rest van de dag al staande door te brengen. Da's te doen, moet ik zeggen ... Alleen worden mijn benen en voeten nu wel verschrikkelijk moe. Maar ja, wat wil je ? Ik kan ze hier moeilijk aan de kapstok hangen en zonder onderste ledematen verder doen, niet ?
Ik heb zopas ook mijn klavier wat verhoogd, ttz op een kartonnen doos gezet. Zo kan ik al veel beter typen ! Eerst stond mijn klavier gewoon op mijn bureau maar dat was veel te laag. Ik typte te veel fouten ... Vanmorgen heb ik bijvoorbeeld aan een collega geschreven dat zijn hotelreservatie bevestigd was : een kamer aan 1502 euro per nacht ! Hij blij, natuurlijk ! Dacht dat hij in een of andere koninklijke suite ging terechtkomen ... Ik heb hem moeten ontgoochelen ...
We zullen nu verder zien hoe dat hier evolueert met mijn achterkant ... Oud worden is NIET plezant, hoor ... !
Vanochtend toen ik uit de douche stapte ging er een kleine "sizzle" door mijn rugje. Ge weet wel, zo een klein schokgolfje, van rechts naar links ... Ja, dan wist ik al hoe laat het was : voorzichtigheid geboden voor de rest van de dag !
En inderdaad ... centimetertje voor centimetertje kon ik op de parking uit mijn autootje kruipen. Langzaam de trap op. Mooi met gebogen benen de post van de grond oprapen. Stilletjes gaan zitten ... Tot daar ging alles goed. Helaas !!! Toen ik na tien minuutjes weer van mijn stoel wou opstaan ging dat NIET meer goed ! En dus besloot ik om de rest van de dag al staande door te brengen. Da's te doen, moet ik zeggen ... Alleen worden mijn benen en voeten nu wel verschrikkelijk moe. Maar ja, wat wil je ? Ik kan ze hier moeilijk aan de kapstok hangen en zonder onderste ledematen verder doen, niet ?
Ik heb zopas ook mijn klavier wat verhoogd, ttz op een kartonnen doos gezet. Zo kan ik al veel beter typen ! Eerst stond mijn klavier gewoon op mijn bureau maar dat was veel te laag. Ik typte te veel fouten ... Vanmorgen heb ik bijvoorbeeld aan een collega geschreven dat zijn hotelreservatie bevestigd was : een kamer aan 1502 euro per nacht ! Hij blij, natuurlijk ! Dacht dat hij in een of andere koninklijke suite ging terechtkomen ... Ik heb hem moeten ontgoochelen ...
We zullen nu verder zien hoe dat hier evolueert met mijn achterkant ... Oud worden is NIET plezant, hoor ... !
maandag, mei 19, 2003
Ik ben gisteren NIET tevoet gaan stemmen ! En daar had ik volgende reden voor : toen ik om kwart na negen de voordeur opendeed, was het lichtjes maar gestaag aan het regenen. Nu wil ik wel mijn burgerplicht gaan vervullen maar er dan nog eens door- en doornat voor worden : neen, dat had ik er niet voor over ...
Ik was er echter helemaal op voorzien om mij al wandelend naar het stemhokje te begeven : buikzakje om, stapschoenen aan, warme sjaal om de pijnlijke keel gewikkeld ... Uitgedost voor de grote trek ben ik dan maar in mijn autootje gestapt en reed ik naar de Gemeentelijke School om aldaar in lokaal 85 mijn stem uit te brengen. Ik was echter nog geen 200 meter verder of er viel geen druppel meer uit de lucht ! De ganse weg heb ik mijzelf zitten befoeteren : lafaard, schrikschijter, ziet ge nu wel dat ge tevoet had kunnen gaan ... ?
Enfin, om kwart voor tien kwam ik terug in de Coige, waar het ondertussen ook al niet meer regende (!), en heb ik nog een slakske of drie gepakt. Daarna zette ik mij aan mijn zondagse taak : heerlijk nietsdoen ... Tot er om tien uur een ware stortbui naar beneden kwam ! Ik heb mijn Engelbewaarder maar weer op mijn twee knietjes bedankt dat hij mij hiervoor behoed had ! Ah jaaaa ! Mocht ik toch tevoet gegaan zijn, dan had ik nu, ergens in de Mezenstraat waarschijnlijk, midden in die bui gestaan !
Ziet ge ? Zo simpel is dat, communiceren met uw Engelbewaarder ... Ge moet de signalen - hoe subtiel ook - alleen maar juist interpreteren !
De rest van de zondag heb ik in bed doorgebracht vanwege een wollen kop, een zere keel en een "verstobde deus" ...
Vanmorgen heb ik nog drie slakken in de emmer doen verdwijnen ... Wel raar, hé ? Zo'n vochtig weer en er zitten maar zo weinig slakken in de tuin ... ? Wel, ik heb misschien nog een andere manier gevonden om de slakken te weren : gewoonweg niets in de hof hebben dat de slakken lekker vinden ...
;-)
Ik was er echter helemaal op voorzien om mij al wandelend naar het stemhokje te begeven : buikzakje om, stapschoenen aan, warme sjaal om de pijnlijke keel gewikkeld ... Uitgedost voor de grote trek ben ik dan maar in mijn autootje gestapt en reed ik naar de Gemeentelijke School om aldaar in lokaal 85 mijn stem uit te brengen. Ik was echter nog geen 200 meter verder of er viel geen druppel meer uit de lucht ! De ganse weg heb ik mijzelf zitten befoeteren : lafaard, schrikschijter, ziet ge nu wel dat ge tevoet had kunnen gaan ... ?
Enfin, om kwart voor tien kwam ik terug in de Coige, waar het ondertussen ook al niet meer regende (!), en heb ik nog een slakske of drie gepakt. Daarna zette ik mij aan mijn zondagse taak : heerlijk nietsdoen ... Tot er om tien uur een ware stortbui naar beneden kwam ! Ik heb mijn Engelbewaarder maar weer op mijn twee knietjes bedankt dat hij mij hiervoor behoed had ! Ah jaaaa ! Mocht ik toch tevoet gegaan zijn, dan had ik nu, ergens in de Mezenstraat waarschijnlijk, midden in die bui gestaan !
Ziet ge ? Zo simpel is dat, communiceren met uw Engelbewaarder ... Ge moet de signalen - hoe subtiel ook - alleen maar juist interpreteren !
De rest van de zondag heb ik in bed doorgebracht vanwege een wollen kop, een zere keel en een "verstobde deus" ...
Vanmorgen heb ik nog drie slakken in de emmer doen verdwijnen ... Wel raar, hé ? Zo'n vochtig weer en er zitten maar zo weinig slakken in de tuin ... ? Wel, ik heb misschien nog een andere manier gevonden om de slakken te weren : gewoonweg niets in de hof hebben dat de slakken lekker vinden ...
;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)