Een Prettige Kerst, allemaal !!!

Ik heb geluk dat ik er nog ben. Awel ja, ik had weggevlogen kunnen zijn ... of ze hadden mij kunnen komen pikken of zo ... !

Op 24 december heeft mijn slaapkamervenster namelijk de ganse dag wagenwijd opengestaan ! Hoe dat zo gekomen is ?

Al enkele weken word ik gestalkt door de Bofrost-man. Elke maand stond hij aan mijn deur en nu, met de feesten, zat er wel elke week een kaartje in de bus : "Uw Bofrost man komt !"

Ik wist dat hij zaterdag ging komen maar zaterdag heb ik de ganse dag in Kortenberg gewoond. En dus zat er een nieuw briefje onder de deurklopper : " Uw Bofrost man komt ! Maandag 23 december, tussen 11 en 20 uur". Ik dus mooi een flinke bestelling klaargemaakt. Ik had zelfs al uitgerekend hoeveel drinkgeld ik hem zou geven. Ah jaaaa ! Zulke aanhankelijkheid moet toch beloond worden ?

Maandag zorgde ik ervoor dat ik flink op tijd thuis was. Toen ik de brievenbus leeg ging maken, had ik al de indruk dat er enkele honderden meters verder in de straat een vrachtwagen stond, met de vier pinkers aan. Ik ga binnen, steek het buitenlicht aan en kom in de keuken. "Snif ! Snif !" Hier hing een reukje ... Het was een mandarijntje dat helemaal beschimmeld was ! Ik had geen zin om, over mijn planten, langs de terrasdeur naar buiten te klauteren en dus nam ik de fruitschaal met het beschimmelde stukje fruit en kieperde dat langs de voordeur in de tuin. Daardoor zag ik dat de Bofrost wagen ('t was de Bofrost camion, inderdaad !) aan het labo manoeuvreerde en richting Tervuurse steenweg wegreed ! Jamaar ! En mijn bestelling dan ? En zijn drinkgeld dan ?

Bon, het was nog geen 20 uur. Hij kon dus nog terugkomen, dacht ik zo. Inplaats van mij dus al in mijn huistenue om te kleden, besloot ik wat kleine reparaties uit te voeren aan een oude legging. Ten dien einde heb ik dus mijn huistenue naar beneden gehaald en later, toen het mij duidelijk werd dat de Bofrost man toch niet meer zou komen opdagen, heb ik mij in de badkamer omgekleed.

Met als gevolg dat ik dinsdagochtend na de douche, niet meer naar boven hoefde om mijn werkkledij aan te trekken. En aangezien het deel uitmaakt van mijn ochtendritueel, dat ik de slaapkamervenster openzet tot ik naar kantoor vertrek, ben ik dus dat open slaapkamervenster helemaal vergeten ... !

Mijn engelbewaarder heeft die dag dus weer maar eens overuren gedaan. Ik zal daar toch eens iets speciaals voor moeten doen, hoor. Eens extra braaf zijn, of zo ? Maar misschien vindt mijn engelbewaarder zo al dat ik een heel braaf meisje ben en doet hij daarom het ene mirakel na het andere voor mij ... !!! ??? !!!

Ik zal mijn engelbewaarder dan eens dringend in contact moeten brengen met Sinterklaas, zeker ?

Jééééééé ! Ik heb mijn eerste eindejaarskaartjes ontvangen ! Eigenlijk moet het zijn : Huuuuuuuuuuuulp ! Mijn eerste eindejaarskaartjes zijn toegekomen ... ! Want mijn tafel staat helemaal vol. Die staat zowiezo altijd al half vol met kaarsjes en foto's en prutsjes.

Maar nu wordt de andere helft in beslag genomen door mijn "Project". Jawel ! Nieuwjaar komt in zicht en Meutje is weer aan het knutselen geslagen om haar eindejaarscadeautje zo origineel mogelijk te verpakken. Ik zal hier eens even een tipje van de sluier oplichten, zie : ik zit momenteel nog in fase 1 van Project A en dat loopt helemaal niet zoals het hoort. Eerlijk gezegd, denk ik dat ik Project A zal afvoeren en vervangen door Project B. Inderdaad, deze keer heb ik voor een back-up plan gezorgd. En als dat niet lukt, kunnen we nog altijd overstappen op Système D, natuurlijk ("D" van se Débrouiller).

Blijft de vraag : waar ga ik nu de eindejaarskaartjes zetten die ik van alle lieve mensen ontvang ? Wel, waarom maak ik daar ook geen Project van en knutsel ik iets in mekaar om ze op te hangen ? O.K., vanavond begin ik eraan ! Aan hierboven genoemd Project B kan ik toch nog niet beginnen : het moet nog een beetje "rijpen", zie je ...

En nu we toch in eindejaarsstemming zijn, laat het ons eens hebben over ... kerstverlichting ... !

Slecht nieuws !!! De lampjes in mijn kerstboom in de tuin hebben het begeven ... :-(
Vorig weekend stak ik de stekker in het stopcontact en, helaas, alleen onderaan in de boom brandde nog een streepje licht. Er zitten namelijk twee slingers in de boom en waarschijnlijk heeft de oudste, die bovenaan hangt, de geest gegeven. Geen lichtjes dus, dit jaar. Jammer !

Maar, niet getreurd. Heb je op straat al eens rondgekeken ? Dit jaar is het echt wel heel erg, hoor ! De mensen gooien maar wat toestanden op en rond hun huis : hoe meer hoe liever ! Elke avond als ik thuis kom, heb ik een lichtjes misselijk gevoel van al die wansmakelijkheid die ik onderweg tegenkom. Eergisteren zat ik met de wagen zelfs op de stoep. Zó had ik mij verschoten van de ... euh ... "aankleding" ... van een bepaald huis in Moorsel. Dzeejes !!! Overal zie je slingers en lampjes en lichtkronkels in alle mogelijke kleuren, en verlichte hertjes, en kransen en andere figuurtjes ... En dan nog liefst alles samen in één tuin : witte lichtjes in de struiken, een rode lichtserpentine rond de voordeur achter het raam een combinatie van rode, oranje, groene en blauwe lichtjes ... Burps ! Voor mij gaat de hoofdprijs voorlopig naar een huis in Sterrebeek waar ik gisteren, naast het verlichte hertje, plots een levensgrote verlichte sneeuwman zag staan ! En dan is er nog een huis in Moorsel waar men een lichtserpentine in krullen over een gigantische struik gedrapeerd heeft. Van ver lijkt het op een woord in arabisch schrift. Je weet wel, zo van dat kriebelig geschrift met veel krulletjes. Ik vraag mij af of die mensen er zich bewust van zijn dat ze daar misschien wel iets "geschreven" hebben ...

Ik ga eens op mijn gemak een toertje doen - misschien wel een avondlijke wandeling ? - om dat allemaal eens goed te bestuderen. Wie mee wil op kerstlichtjestocht, geeft mij maar een seintje !

Mijn vriend Manneke Maan, die trekt zich dat allemaal niet aan ... Die was gisterenavond en vanochtend zo rond als hij maar zijn kan ... En vanmorgen had de lucht fantastische rode, roze en blauwe kleuren : een verademing voor het oog ... !!!

Dit was een leuke zaterdag ! ... Die niet zo leuk begon toen ik vanmorgen van de straat een doodgereden diertje heb moeten opscheppen ... Ja, sorry, ik zeg "diertje" want ik weet niet precies wat het was ... Mijn eerste gedacht is een nertsje maar ik heb geen idee of er wel nertsjes leven in mijn geburen. Het was groter dan een eekhoorntje, het had een grote pluimstaart en een scherp snuitje, en het had de kleur van een nertsje. Voor een fret leek het mij wat te groot. Wat zou het anders nog kunnen zijn ... ? Ah, misschien wel een wezeltje ! Enfin, 't beestje was nog onbeschadigd. Alleen lag er een grote plas bloed onder zijn kopje en hingen zijn oogjes er een beetje uit. Helemaal lijk Lappeke, toen ze die doodgereden hebben ... De smerige rotbastards van laagvliegers die door de Coige scheuren ... !!!

Na dit onplezierige karweitje, vertrok ik naar de tandarts. En, ja hoor ! Hij was er ! Ik heb hem er weer eens moeten op wijzen dat ik geen dochters heb ... Elk jaar vraagt hij mij namelijk hoe het met mijn dochters gaat ... Maar mijn bieterkes zijn dus weer in orde voor een jaartje.

Daarna besloot ik om wat in Leuven te gaan rondtoeren. Er was heel veel volk, maar ik vind dat wel leuk, zo in de cadeautjesperiode tussen al dat volk rondlopen. En wat nog véél leuker is : ik heb AL mijn cadeautjes gevonden ! En ik heb mezelf ook nog wat cadeautjes gekocht : "Rolling with the Stones", het boek van Bill Wyman en "Luchtgitaar", een CD met allemaal gitaarmuziek. Very nice ! Komt nog daarbij dat ik eindelijk (!) mijn boekenbon in de Standaard heb kunnen gebruiken. Net op tijd want die was maar geldig tot volgende maand. En ik heb ook al enkele cadeaubonnen kunnen verzilveren die ik van de baas van mijn baas gekregen heb, als compensatie voor mijn lijdensweg doorheen het ESA verhaal. Als beloning heb ik mezelf daarna bij Quick op een Giant getrakteerd.

Het werd ook hoog tijd dat ik eens langs het benzinestation passeerde want mijn bolleke had dorst en mijn zaterdagse boodschappen heb ik ondertussen ook al maar gedaan. Kan ik 's avonds weer een lekker glaasje Australische wijn drinken !

En nu zit ik hier, achter mijn machientje ... Want vannacht schoot ik wakker van een flits die doorheen mijn brein ... euh ... flitste : gisteren heb ik enkele volkomen stupide fakturen uit mijn nog stupiedere systeem getoverd. Geen mens die mij dàt nadoet, geloof me vrij ! Wel, en vannacht scheen plots het licht en kreeg ik een ingeving van "waarom" die fakturen er zo raar uitzagen. En weet ge wat ? Mijn gedacht was juist !!! Ik heb dat hier zojuist eens nagekeken en, inderdaad : nu weet ik waarom er zulke rare dingen op de fakturen verschenen zijn. Maar wat nog beter is : ik weet nu ook hoe ik die rare toestanden in de toekomst kan vermijden ! Wat gebeurd is is gebeurd, jammer genoeg. Ik zie (nog) geen enkele manier om de bestaande fakturen te verbeteren ... Maar daar liggen wij niet van wakker, hoor !

Jongens toch : IK BEN GOED !!!

Zo ! Ik ben op kantoor toegekomen ... Ja, ja, 't schijnt er al aardig aan toe te gaan, in het zuiden van het land. Maar zolang het nog droog was in Midden-Brabant, heb ik er van geprofiteerd. Hoe ik hier weer weg zal geraken ? Dat is een zorg voor later ... véél later ...

Gisteren wou ik een friet gaan halen. Dat had ik wel verdiend, na de ESA perikelen van die dag. Helaas, aan de frituur had ik het briljante idee om toch even na te kijken hoeveel centjes (letterlijk, dan) ik nog had : iets meer dan drie EURO ! Oei, oei ! Da's niet veel. Dus, friet overgeslagen en thuis een pizza in de oven gezet. Een exacte telling wees uit dat ik nog precies 3.76 EURO op zak had.

Vanochtend dacht ik zo : maar ik heb nog geld op mijn Proton kaart ! Ik dus naar de krantenwinkel om eens te kijken hoeveel mijn Protontegoed bedraagt en om tegelijkertijd wat sigaretten te kopen. Je weet maar nooit dat ik dit weekend niet weggeraak uit de Coige ...

Nog maar eens een teleurstelling : op mijn Proton kaart stond nog 7.90 EURO. Twee pakjes sigaretten eraf, blijft mij nog 1.30 EURO. Plus die 3.76 EURO in mijn portemoneeke ... Ik voelde mij al dadelijk een landloper ! Wat ik ook zei tegen de krantenman. En die antwoordde : van mij kan je altijd een stuk chocolade krijgen ! Allez, verhongeren zullen we dus niet doen !

Voor alle zekerheid heb ik ook mijn halve koelkast mee naar kantoor gebracht : een brood, mijn notenkaas, de Effi, een pot choco ... Als ik hier vanavond niet weggeraak, vanwege spekglad of zo, heb ik toch wat te eten ... Mocht ik nog honger heb na een dagje vol frustratie met ESA. Want eergisteren heeft "iemand" per abuis een proces gedraaid waardoor wereldwijd ALLES klaargezet is om gefaktureerd te worden ! Vriendelijk van die mens ? Een vooruitziend gebaar ? Ik zie dat lichtelijk anders : nu moeten we proberen om alle verkeerde dingen er weer uit te krijgen ... Och wat zou het, we zullen dit maar als een doorgedreven training beschouwen, zeker ?

Wees allemaal voorzichtig op de weg en zorg dat je vanavond weer veilig thuis geraakt !

't Loopt de laatste tijd een beetje fout met Meutje's afspraken ...

Zaterdag ging ik wat stappen in Kortenberg : geld uit de muur halen, gaan kijken of mijn vestje al genieuwkuisd was (het briefje lag nog in de auto die ik aan de kerk geparkeerd had, maar ik heb het vestje toch meegekregen !) en de bakker heb ik maar overgeslagen vanwege veel te veel volk in de winkel.

Daarna begaf ik mij naar de tandarts. Hij had mij een briefje geschreven : dat hij mij wou zien op zaterdag 30 november om 10.30 u. Omdat ik nooit goed kan uitrekenen hoelang ik er zal over doen om naar Aarschot te rijden, arriveerde ik daar ruim (en dan bedoel ik écht wel RUIM) op tijd. Ik stapte voor half tien uit mijn autootje, deed een klappeke met de zwerfpoezen die daar op de parking door de vriendelijke buurtbewoners gevoederd worden, en besloot een wandelingetje door Aarschot te maken. Awel, 't is daar schoon, in Aarschot ... !

Om vijf na tien stapte ik dan bij de tandarts binnen. De zoon kwam met een verbaasde blik in de wachtkamer kijken. Ik verontschuldigde mij en zei dat ik nog veel te vroeg was. Waarop hij, met vraagtekens in de ogen, vroeg om welk uur ik verondersteld was te komen. Ik stond namelijk niet in het afsprakenboek en pa was op cursus ... We hebben dan maar een nieuwe afspraak vastgelegd (ook in den boek !) voor binnen twee weken.

Daar heel mijn zaterdagse planning nu toch in de soep gedraaid was, ben ik bij Brantano maar een paar schoenen gaan kopen ... En daarna ging ik eens bij mijn zusje op bezoek. Die was alleen thuis want haar man en oudste zoon waren bij de jongste zoon dakvensters in de zolderverdieping aan het zetten. Toen wij daar zo een beetje zaten, dacht ik : laat ons eens naar de werken gaan kijken in Pellenberg. En dat was niet zo een slecht gedacht want, terwijl de mannen boven aan 't boren en zagen waren, hebben oma en de GrootMeut een ganse namiddag bij Noélys gebabysit. 't Is en 't blijft een dot van een kind ! Hoewel ik nu hoor dat ze enkele dagen in het ziekenhuis moet doorbrengen omdat ze wat maagprobleempjes heeft. Het arme sukkeltje ... En voor papa en mama moet dat ook niet plezant zijn, hun kindje enkele dagen te moeten missen ... Hopelijk komt het allemaal vlug in orde en kan Nootje snel weer het Loveld met haar aanwezigheid opvrolijken !

Voor woensdag (gisteren) had ik een halve dag verlof genomen, met weer een strak schema : om 8 uur autootje naar de garage, ondertussen naar de dokter, daarna naar de car-wash en dan naar de technische controle. Ik had het allemaal uitgerekend en dat was perfect te doen. Alleen ... had ik er geen rekening mee gehouden dat er die nacht, om 3.30, een ongeluk zou gebeuren op de E40 in Everberg ...

Ik vertrok thuis om 7.30. Tijd genoeg om 10 kilometer verder, ruim voor 8 uur bij de garage toe te komen, dacht ik ... Helaas, als de E40 gedurende 4 uren afgesloten wordt, loopt dat een ietsje anders ... Het was kwart voor negen toen ik de garagist goedemorgen wenste ! De lieve man wou mij absoluut verder helpen en vroeg of hij mijn autootje tot 's middags mocht houden. Waarom niet ? Ik moest toch naar de dokter en de rest van de voormiddag zou ik wel bij mijn zusje doorbrengen. Toch wel handig als je zus in het midden van je winkel- en andere -activiteiten woont, niet ?

Bij de dokter had ik meer geluk : er was slechts één wachtende voor mij. Het was alweer een jaar geleden dat ik nog met de dokter gesproken had en dus heeft ze flink wat tijd voor mij uitgetrokken : ik schat dat ze zeker 45 minuten met mij bezig geweest is ... ! En dat allemaal voor slechts 16 Euro ! Enfin, ik was weer goedgekeurd voor een jaartje en ik trakteerde mezelf op enkele koeken bij de bakker. Die ben ik bij mijn zus gaan opeten. Om twaalf uur stond mijn autootje - eveneens goedgekeurd voor dienst - bij de garage op mij te wachten.

Terug op kantoor merkte ik dat ik echt geen betere dag had kunnen kiezen om verlof te nemen : met het nieuwe #@!?&#?!!! systeem kon gisteren helemaal niet gewerkt worden ! En dat komt af en toe ook goed uit want ik heb echt nog wel wat anders te doen dan te stoeien met ESA ... !

Vanmorgen arriveerde ik om acht uur bij de technische controle en twintig minuutjes later reed ik alweer kantoorwaarts, met een blanko keuringsbewijs voor mijn bolleke op zak !

Het tij begint te keren, zou je kunnen zeggen. Zal het toch nog in orde komen met Meutje's afspraken en schema's ... ? Hopelijk wel, want straks begint ... de cadeautjesjacht !!! En dat is elke jaar ook nog een zeer spannende periode !

Het wordt nu echter afwachten of mijn afspraak van volgende zaterdag bij de kapper zonder problemen zal verlopen ... En 's avonds is er ook nog een uitje met Kozzinneke Ann (cinemaatje en snackje in Leuven) ! Ik hou iedereen in elk geval op de hoogte ... misschien in stukjes en brokjes en met soms wat lange tussenpozen, maar ik doe mijn best !

...

... Oeps ! ... Bijna vergeten : schoentje voor Sinterklaas niet vergeten te zetten, vanavond !!! ...

Ja, ik leef nog ... Neen, ik heb eigenlijk geen idee welke dag het vandaag is, welke maand we zijn, waar ik momenteel ben ... Maar da's niet erg : het doet geen pijn !

Vorig weekend ben ik mijn favoriete achternichtje gaan bezoeken. Noélys is een dot van een kind ! En de kersverse ouders doen dat goed ! GrootMeut heeft eens gekeken en gezien dat het goed was ... Zodra ze hun draai gevonden hebben en wat relaxter worden, komt dat helemaal in de sakoche !

Gisterenavond ging ik, zoals elke avond, mijn brievenbus leegmaken. Ik ga het bergje af naar de straat en pak mijn bocht om op de stoep te stappen en ... stap in het niets ! Allez, 't is te zeggen : ik stap zomaar twintig centimeter lager ... Bij het straatlantaarnlicht merkte ik dat mijn hele stoep afgeschraapt is ! Ik denk dat ik de gemeente daarvoor zal mogen (moeten ?) bedanken. Ik heb er verder geen nieuws van, dus is het nu afwachten wat dat gaat worden ...

En vandaag is het vrijdag (zie ik hier op mijn kalendertje, dat ik elke dag handig één vakje opschuif, zodat ik toch nog een beetje benul heb van het verloop der seizoenen). ESA schiet le... op. Ik dacht te zeggen : "schiet lekker op" maar zo simpel is het nu ook niet. Elke dag doe ik nog ontdekkingen : meer slechte dan goeie, weliswaar. En met "slechte" bedoel ik dan dat we steeds weer tot de conclusie komen hoe log, ingewikkeld en gebruiker-onvriendelijk heel deze toestand is ! Maar 't heeft toch geen zin om te klagen, dus doen we maar gewoon voort met wat we hebben, zeker ?

En kijk ! kijk ! Morgen gaat de Meut dansen ! Op de (vrolijke ?) melodietjes van Bobby Setter ! (Wat zingt die man ? 'k Zal eens gaan zoeken, zie ... Hier kan je de voor- en de achterkant van zijn CD hoesje zien. Ik ben in alle geval verkocht !)

Prettig weekend !

Tot u schrijft de GrootMeut ...

Dank zij Noélys, mag ik vanaf 30 oktober 2002 aanspraak maken op deze eretitel ! Ga hier maar eens kijken naar de recentste gebeurtenissen en foto's. Is het geen dotje ? En ze ziet er zo brààf uit ... Volgend weekend zal ik de schat eens gaan bezoeken (en ondertussen de wallen onder de ogen van mama en papa gaan meten ?)

Vrijdag heeft Kozze Peter ons getrakteerd voor zijn dertigste verjaardag. Hij heeft zich moeten haasten want zijn eenendertigste verjaardag ligt al op de loer ! Ik was een beetje teleurgesteld in de Grote Markt van Antwerpen. Een Grote Markt ... daar had ik mij toch wat anders bij voorgesteld, zulle ! Maar de tapas-tafel in Las Tapas was lekker. We hebben ons kostelijk geamuseerd en de avond mooi afgesloten in de Dubliner Pub. Voor herhaling vatbaar, zou ik zo zeggen !

Meer goed nieuws ! Vannacht heb ik geslapen als een muis in een meelzak ... Of eigenlijk als een Meutje op een nieuwe matras ! Gisterenavond werd mijn nieuwe aankoop geleverd. Nogmaals : chapeau voor die mensen ! Heb je een nieuwe matras of lattenbodem nodig, slecht 1 adres : Sit & Sleep in Leuven !!! Zoals eerder gezegd kreeg ik in de winkel al de nodige uitleg maar ook bij de levering werd mij nog eens herhaald hoe ik het beste rendement uit mijn nieuwe matras kan halen. Ik heb wel een beetje getricheerd : om te lezen heb ik mijn oude kussen nog onder mijn nieuw kopkussen gepropt. Maar de plaffeturen hingen al gauw halfstok en, met onder mijn hoofd alleen maar mijn nieuwe platte kussen, heb ik de rest van de nacht netjes op mijn zij geslapen ... zonder probleem ! Fit en uitgerust ben ik om kwart na vijf wakker geworden. Ik ben dan maar gelijk opgestaan met als gevolg dat ik om half zeven op kantoor was. Dat kwam goed uit : zo heb ik al eens de price-engine en het load_billing process kunnen runnen.

Wat mij gezwind bij de laatste nieuwe ESA verkwikkelingen brengt. We zijn nu echt officieel "live" sinds 22 oktober. Gans de maand oktober is in het systeem ingebracht en ... dat werkt nog altijd niet, hé ... !!! De price engine draaien - voor 1 projectje - heeft 9 minuten geduurd. Het load_billing process - voor datzelfde projectje - nam ook 8 minuten in beslag. En toch had ik nog geen INTFC_ID !!! (sorry voor de taal die ik hier gebruik maar de laatste tijd ben ik niet meer verantwoordelijk voor mijn daden en uitspraken) Kun je je verder ook voorstellen wat dat elke maand gaat zijn, als je telkens tussen de 20 en de 30 projecten hebt ...

Zo, gaan we weer maar een dagje vol frustratie tegemoet ...

Een ESA-strijder gaat naar Engeland ...

Dinsdagavond, luchthaven Zaventem.
Aan de scanner leg ik mijn sleutels apart in een bakje. Zo hoef ik niet weer mijn hele handtas uit te laden omdat "er nogal veel metaal in zit". We wandelen over het roltapijt gedurende een vijftal minuutjes naar Gate 17 en installeren ons om er te wachten tot we in het vliegtuig mogen. Plots valt mijn frank : naast mijn handbagage had ik nog een klasseur in mijn armen (met heel mijn ESA papierenwinkel - van levensbelang !) en nu zit ik hier aan de gate ZONDER die klasseur !!! Dan maar teruggewandeld, helaas niet met een roltapijt, om bij de douane mijn klasseur terug te halen.
Het vliegtuig vertrekt op tijd. Door het raampje valt er helaas niet veel te zien want we zitten al snel in een dik pak wolken. Eens boven de wolken, kan ik echter genieten van de ondergaande zon en van de opkomende maan. Michel legt mij uit dat de vliegtuigen boven Londen in spiralen naar beneden gaan. Vijf keer hebben we rondgetoerd eer het onze beurt was om door de wolken naar beneden te duiken. Toen we aan onze laatste spiraal boven de wolken bezig waren, hingen we daar met wel zeven vliegtuigen tegelijk rondjes te draaien. Terwijl wij naar links draaiden en tegelijk daalden, bleef dat vliegtuig onder ons maar rechtdoor gaan : ik dook in mijn meetkunde-schuifje en had al berekend dat onze banen zich ergens zouden gaan kruisen !!! Moest ik nu op het ruitje kloppen om de de aandacht te trekken van de piloot onder ons ? Of zou ik naar de cockpit stormen om onze piloot te verwittigen ? Maar die mannen kennen blijkbaar hun job en 't is allemaal nog goed afgelopen.
We stonden wel met een half uur vertraging in de lobby van de luchthaven. De taxichauffeur die ons moest oppikken was ondertussen waarschijnlijk al ergens in een pub gedoken want we hebben hem moeten bellen. Nog een half uurtje later kwam de man eindelijk opdagen en bracht hij ons naar het Thames Hotel in Maidenhead. Buiten was het nog altijd 14 °. De taxichauffeur vertelde ons dat Groot-Britannië dit jaar een uitzonderlijke zomer hadden en dat het eigenlijk nog prachtig weer was voor de tijd van het jaar (en voor die plaats op de wereldbol).
Het Thames Hotel is een prachtig herenhuis. Er is geen lift maar er zijn dan ook maar twee verdiepingen. En op de derde verdieping (in het dak) hebben ze ook nog enkele kamers. Ik werd ondergebracht op de tweede verdieping, in een mooie kamer, voorzien van alle confort : TV, strijkijzer, haardroger (die heb ik pas de laatste dag ontdekt), internetaansluiting. Enfin, een simpele maar propere kamer ... meer moet dat niet zijn. Er zijn natuurlijk ook kleinere kamers, zonder TV, zonder internetaansluiting ... Ik denk dat ik geluk gehad heb !
Om twee uur 's nachts hoor ik iets aan de muur krabbelen en wriemelen : wat zou mijn kamergebuur aan het doen zijn ? Ho : dat is een buitenmuur die op een hellend dak uitgeeft ! Ik heb geen kamergebuur !! Daar zit dus waarschijnlijk een of ander diertje (ik hou het maar op een kat) dat eens komt kijken waar al dat licht in het venster vandaan komt. Ik heb eens op de muur geklopt en na een half uurtje hield het lawaai op. Ik heb goed geslapen, hoewel de matras steenhard was.

Woensdag.
Na een flink ontbijt, wandelen we naar kantoor. Twintig minuutjes langs al die typische huizen en huisjes die ik mij nog herinner van ons verblijf in Windsor, zeven jaar geleden.
Op kantoor wordt het een dag zoals we er in september tien doorgebracht hebben in Maarssen. Onze collega's die er in Nederland niet bij waren, trekken dezelfde gezichten als wij toen : ongeloof, verbijstering ... Roken dient hier buiten te gebeuren dus dat blijft ook hier binnen de perken.
's Avonds brengen enkele taxi's ons naar Windsor. Ik herinner mij nog heel veel van vroeger : het kasteel, de Mac Donalds, de Pizzahut, de winkelgalerij ... In de Thai Castle bestelden we eten voor twaalf personen (ah jaaaa, we waren immers met twaalf !) en dat hebben we geweten : veel te veel maar wel heel lekker ! Om half elf waren we terug in het hotel waar ik maar dadelijk gaan slapen ben.
Om drie uur 's nachts hoor ik mensen praten : de muren van dit herenhuis zijn blijkbaar niet zo dik. In de kamer onder mij verblijft een koppel dat nogal veel te vertellen heeft. Om vier uur moeten ze ook nog even hun "huiswerk" maken en dan blijft het stil ... Tot zes uur : terug een ganse uitleg en veel gelach. 't Moet plezant geweest zijn ! Natuurlijk ben ik al klaarwakker als ik om half zeven mijn "wake up call" krijg.

Donderdag.
Na weer een onbevredigende dag, geven onze duitse collega's er de brui aan : zij vertrekken naar huis. De italianen ook, maar dat is omdat er morgen op de italiaanse luchthaven gestaakt zal worden.
Een deel van de overblijvende groep besluit 's avonds te gaan stappen in Londen. Met de andere helft blijf ik in Maidenhead waar we in La Conca d'Oro een fantastische maaltijd voorgezet krijgen. En, oh ja, ook weer veel te veel ! 't Wordt een gezellige avond die we afsluiten met nog een "lager" in de bar van het hotel. Dit is eigenlijk ook een publieke pub dus wordt om elf uur de "last call" klok geluid en wordt de bar gesloten. Bezoekers van buiten vertrekken en daarna komt men ons vragen of wij nog iets wensen. De hotelgasten mogen doorgaan zolang ze willen. Maar om half twaalf houden we er toch maar mee op want morgen staat er ons nog een frustrerende dag te wachten.

Vrijdag.
Dit wordt een echte maraton-sessie : de vliegtuigen voor Spanje, Italië en Frankrijk vertrekken rond drie uur dus we hebben nog een halve dag om te proberen iets productiefs uit dit verdomde systeem te halen. Wij creëren projecten en contracten tegen de sterren op. Helaas voor onze zuiderse collega's : zij gaan zo goed als onverrichter zake terug naar huis. De ongelukkigen hebben geen faktuur uit de applicatie zien komen ...
Maar dan blijven er nog enkele uurtjes voor een match België-Holland-Engeland. Wij bijten ons erin vast en gaan dapper door met het draaien van een duizendtal processen. En, ja hoor : om half vier krijgen we de eerste fakturen op ons scherm !!! Iedereen is door het dolle heen. Amerika wordt op de hoogte gebracht : van de negen projecten, zijn er vijf succesvol tot aan de voorlaatste stap (BIL rows !) geraakt en drie van deze gelukzakken hebben zowaar een faktuur kunnen produceren !!! Iedereen heeft terug een beetje moed om er maandag tegenaan te gaan.
Moe maar voldaan zet de taxi ons af aan Heathrow Airport. De terugreis verloopt vlekkeloos en zonder vertraging en om half tien steek ik de sleutel in de voordeur : eindelijk terug thuis !

Bààààààààààààààlen ...

We hebben onze hotelgegevens voor volgende week gekregen. In plaats van in het Thames Riviera hotel (op slechts 1 kilometertje van de kantoren !), zetten ze ons in het Thames hotel :-(

Behalve ... onze twee italiaanse collega's. Die mogen naar de Holiday Inn ! (wie herkent die nog ?)

... Och, zeg ik maar zo, als we maar op reis zijn, hé ? ...

Ooooooooo ... ! Zo'n lieve !

Vanmorgen reed ik achter de bus. In de Nachtegalenstraat stopte de bus aan zijn halte en ik wou er voorbij. Maar wat stond daar, in het midden van de andere weghelft, met zijn gatteke naar mij toe ? Een spierwit jong poesje ... ! Ik ben maar wat blijven staan, naast de bus, in het midden van de straat. En de auto's achter mij moesten ook maar wat wachten. Maar poes was er precies niet met haar gedachten bij : ze stond daar maar te koekeloeren en met de staart te zwaaien. Dan heb ik eventjes geclaxoneerd. Poes keek om, liep op haar gemakske naar de stoep en verdween "huppel, wuppel, fluppel" in de graskant ... 't Was toch zooooooo een lieve ... ! ... Zucht ... !

En waar dat toch allemaal niet goed voor is, zo technisch werkloos zijn. Ik heb een nieuwe tekening van Maarten toegevoegd aan de SOFA . En in de vakantieverhalen, heb ik er ook de pompoenenfoto's bijgezet ! Met dank aan onze Webmastster voor het inscannen en ook ... Dank u, baas ... !

Nu kan ik nog wat uitrusten, ik moet ervan profiteren. Want als alles meeslaagt (probably, hopefully, maybe, if everything goes as planned ... !), dan zal ik vanaf 21 oktober niet meer weten waar mijn hoofd staat ! (En 't is dan te hopen dat ik mijn huisje ook nog eens terugvind, af en toe ...) Ja, ja, Meut gaat volgende week nog maar eens op reis : drie daagjes over het kleine water. Iedereen heeft er een goed oog in (iedereen heeft er hier ALTIJD een goed oog in !). Dus, na die training gaan we er vollen bak tegenaan !!!

Ik heb zopas nog wat "gekletscht" mit meine Deutsche Kollege Andrea. Ze ziet het niet meer zitten : wéér op kursus, wéér zoveel tijd verliezen, zal het systeem nù dan werken ? Ik heb haar kunnen overtuigen dat ze zich minder zorgen moet maken en zoals ik alleen maar denken "Wir gehen nach England ! Wir gehen nach England !"

Deze namiddag komen onze Cubanen thuis ! Dat ze maar snel een vertelavond organizeren want ik kan niet wachten om al hun spannende tornado verhalen te horen ... !!!

Maandagmiddag ben ik - technisch werkloos zijnde - maar naar huis gegaan. Ik ben met mijn valling in bed gekropen en rond vijf uur wakker geworden omdat ik lichtelijk aan het stikken was : mijn verkoudheid is op mijn neus geslagen ! Niet plezant maar ik heb toch eventjes "Joepie !" gedacht : nu weet ik tenminste wat ik er tegen kan innemen !

Na weer wat verwarde koortstoestanden, ben ik dinsdag rond tien uur opgestaan. Het ging niet echt goed maar ik moest en zou mijn nieuwe matras gaan bestellen ! In mijn huisje is het momenteel overal tamelijk warm : zeker 23 graden ! Toch stond ik dinsdagmorgen te bibberen in de badkamer. Ik ben dan maar een half uurtje in een warm bad gaan liggen. Iets of wat bij mijn positieven ben ik daarna neuspillekes en hoestsiroop gaan halen bij de apotheker en trok ik naar de Oudstrijderslaan om met mijn zusje op winkeltocht te gaan.

Ondanks mijn verstopte neus, heeft de vol-au-vent bij "de mannen" mij gesmaakt. Daarna werd ik geïntroduceerd bij Sit & Sleep op de ring in Leuven. Awel, ik moet zeggen : ze kennen daar hunne stiel ! Ze hebben ons daar heel goed uitgelegd hoe belangrijk het is om correct te slapen. Ne mens wéét dat allemaal wel maar 't is toch goed om dat nog eens allemaal te horen. En ik kreeg natuurlijk in mijn oren : met of zonder goei matras, op uw buik slapen is GEEN GOED IDEE !!! Zucht ! Moet deze oude vos nog haar streken afleren ...

Met een bestelbon voor de nieuwe matras (met bijpassend hoofdkussen) op zak, trokken we daarna naar de Makro. We hebben onze manieren gehouden, mede door het feit dat in de late namiddag de koorts weer een beetje toesloeg. En dan hadden ze ook nog geen koffie in de Makro Resto-Tent ! Daar ging onze oliebol ! Maar dat hebben we goed gemaakt met een koffietje in de Snooker.

Ik was echter blij toen ik 's avonds weer thuis was en mij kon volproppen met pilletjes, tabletjes en siroopjes. En ik heb een redelijk rustige nacht doorgebracht, dank u wel. Weliswaar nog op mijn bultige matras maar, het vooruitzicht dat ik binnen maximum 4 weken als een prinsesje zal slapen, maakte dat ik toch mooie dromen had ...

Ik zit er nu weer wat woezie bij maar dat vind ik uitstekend : zo maak ik mij niet te veel zorgen om de "nieuwe-applicatie-soap" die hier maar blijft voortduren. Deze namiddag, om 15.00 GDT (Greenwich Daylight saving Time ???) gaan ze ons nog eens haarfijn uitleggen hoever het nu staat met het geval. Oh boy !

Ik zal eens wat in het zwangerschapsdagboek gaan lezen, zie ... Dat lijkt mij veel aangenamer !

Allez, zelle ! Ik ben eens onder de mensen geweest dit weekend ...

Zaterdag moest ik om 8 uur met mijn benen in Kortenberg zijn. Daarna ben ik naar Colruyt geweest en ook nog naar Delhaize. Zo, dacht ik, dinsdag nog even naar de Makro en ik kan weer voor een tijdje voort.

Het voordeel van alles zo vroeg op de ochtend te plannen is dat ik om half elf al weer thuis was. Tijd genoeg om nog 't een en 't ander te doen dus. Ik wou mijn haag beginnen knippen maar helaas wou het op dat moment ook net beginnen regenen. Niet getreurd, er stond nog een afwas dus ik kon mij bezig houden. Ik had het nogal warm maar dat leek mij niet abnormaal, zo met mijn handen in dat heet water. Ondertussen was het opgehouden met regenen en kon ik de hagen een laatste scheerbeurt geven voor de winter. Dat verliep ook zonder noemenswaardige problemen. Er was alleen een buitenlander die wou weten of hij langs de Coige ook naar Brussel kon gaan. Langs Tervuren of langs Sterrebeek, vroeg hij. Hij had namelijk platen met "Sterrebeek" zien staan. Waarom kwam die mij dat vragen ? Als hij het toch al wist ? Ik heb alleen maar "ja" gezegd en hij is verder gereden ...

Om twee uur, de hagen waren kaal en de oprit schoongeborsteld, voelde ik mij een beetje flauwkes. Ik dacht, ik zal maar een beetje gaan liggen. Ah jaaaa, zo vroeg opgestaan en al zo flink gewerkt !

Om vijf uur werd ik wakker en mijn keel zat dicht. Alarm ! Hier moest dringend iets ondernomen worden ! Ik heb fruit gegeten, een aspro genomen en ben wat blijven rondlopen want mijn rug lag ondertussen ook al aan flarden. Tot zeven uur, dan zag ik niet meer uit mijn ogen. Nog maar een aspro geslikt, een zuigtabletje voor de keel genomen en weer het bed in gekropen.

Om negen uur deed ik mijn ogen open maar ik was liever niet wakker geworden : ik kon niet meer slikken, ik dreef in het zweet en alles zag er troebel uit. Wat kon ik nu nog meer doen ? Allez, nog een asprooke gepakt, wat fruit gegeten, in de keel gespoten en terug onder de wol ...

Vanaf dan is het allemaal nogal verward. Ik ben verschillende keren opgestaan, ik heb aspro's genomen, ik heb liters water gedronken, ik heb zuigtabletjes op mijn tong laten smelten, ik heb in mijn keel gespoten, ik heb fruit gegeten ... Ik weet niet in welke volgorde of hoeveel van dat alles ... Al wat ik weet is, dat het nu maandagmorgen is en dat ik hier op mijn stoel zit. Mijn oren suizen, soms moet ik mijn neus eens snuiten ... Zolang ik maar niet begin te hoesten, is alles nog tamelijk o.k.

Wie heeft mij dit aan de hand gedaan ??? Kon die daar nu niet een beetje mee wachten ? Binnen veertien dagen krijgen we onze griepspuit ...

Goeiemorgen allemaal !
...
... en : salut en de kost ! Ik ben ermee weg ... Ik ga terug naar huis !

Gisterenavond begonnen hier mailtjes toe te komen met verontrustende boodschappen over ons nieuwe systeem. Ik heb het spel hier dichtgegooid en gedacht : vannacht wil ik slapen, morgen zal ik de rest wel lezen ...

Wel, ik HEB nu de rest gelezen en, zoals gezegd : salut en de kost ! Ik ben ermee weg ... Ik ga terug naar huis !

Man ! Man ! Jongjongjongjong jongjongjong ... Allez, ik heb er geen woorden voor ... Wat kan ne mens daar nu op zeggen ?

Bij deze doe ik volgende dringende oproep : wie gaat er dit jaar nog op verlof en wil mij meenemen ?

Mijn voorkeursdata zijn :
- drie weken vanaf NU (als ze het oude systeem dichtgooien en het nieuwe systeem werkt nog niet - wat zeg ik ? : IS er nog niet ! - dan kan ik niet werken, hé ?)
- zonder te zeveren : de weken van 9 en 16 december ?

Ik heb al gevraagd of ze mijn congé willen uitbetalen. Dat veroorzaakte eventjes paniek : ze hebben dat hier nog nooit gedaan !

... Eigenlijk, als ik er geld wil uitslaan, moet ik ermee de markt op nietwaar ? Dus :

TE KOOP : 18 dagen verlof, nog niet gebruikt, op te nemen voor 31 december 2002. De hoogste bieder heeft ze. Schrijven bureel blad met foto : als die meevalt, doen we de dagen in twee en vertrekken we met zijn tweetjes !

Maar ... wacht eens even : ik heb eigenlijk nog een waterkansje om mijn verlof (nuttig ?) te spenderen. Binnen twee weken krijgen we een student van Saoedi-Arabië in de les. Die wou echt, per sé, heel erg graag naar België komen. Ik zal die eens goed in 't oog houden. Wie weet valt hij wel mee ? Een een badkamer met gouden kranen is altijd mooi meegenomen, niet ?

Mijn Engelbewaarder doet weer overuren ...

Ik kom binnen op kantoor, ga naar mijn bureau, zet mijn spulletjes neer, steek het licht aan, kom vanachter mijn bureau, doe in de andere helft van de kamer het licht aan, ga naar de overkant van de kamer, zet het venster open, ga naar de receptie, zet de kopiemachine aan, neem het sleuteltje van de postbus en wil buiten de post gaan halen. Nèt als ik de buitendeur opendoe hoor ik : "Piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiep !". Ik denk nog, waarom piept dat kopiemachien nu ? En dan, die o-boy-seconde later : "Sh*t ! Het alarm !!!". Ik had het alarm nog niet afgezet ... Welnu, als ik om een of andere reden (niet eerst kopiemachine aangezet of zo) vijf seconden vroeger buiten gestaan had om de post te gaan halen, dan had ik die Piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiep niet gehoord. Niet getreurd, echter : dan had ik buiten gestaan met een loeiende sirene aan mijn oren ...

De nieuwe vervuiling van tegenwoordig : virussen en junkfaxen.
Gisteren was er "een versie van het Fun Love Virus" dat alle printers op hol deed slaan : honderden bladen werden naar buiten gespuwd. Al onze printers staan er nu uitgeput bij en ik vraag mij af of ik ze al terug mag "aan" zetten. Oei, neen dus : ik lees hier net dat er vandaag nog steeds het Bug Bear Virus rondwaart, dat de taak van dieje van gisteren overgenomen heeft.
En ook nog gisteren, heeft het duiveltje er hier voor gezorgd dat enkele van onze mannen steeds door een fax op hun GSM gebeld werden. Als "dader" zagen zij ons algemeen nummer op hun schermpje verschijnen. Wat opzoekwerk leverde het volgende op : een dametje in het Gentse was ons doodleuk junkfaxen aan het sturen, naar verschillende van onze rechtstreekse TELEFOONnummers ! De mannen, aan wie deze telefoonnummers toebehoren, hebben de gewoonte om dat nummer over te zetten naar hun GSM (Ah jaaaa, zij hebben hier namelijk geen telefoontoestel ter beschikking !). Die fax komt dus op dat nummer terecht, onze centrale zegt : "Ha, een boodschap voor den diejen !" en schakelt door naar de desbetreffende GSM. En zo zagen die mannen dat onze centrale hun faxen probeerde door te sturen ... Hetzelfde gebeurt trouwens regelmatig met ons algemeen antwoordapparaat : soms vind je er wel twintig boodschappen op, waarvan er dan vijftien dat irritante fax-piepje laten horen ...

Weet ge wat ? Dat ze maar blijven mensen buitengooien en dat ze hun plan trekken met al die toestellen die op hol slaan en/of piepjes naar mekaar sturen ...

Vanmorgen word ik wakker van Buur Boer die met zijn traktor vertrekt. Het is nog stikkedonker buiten, dus ik heb geen idee hoe laat het wel kan zijn. Maar ik denk : 't zal wel ongeveer tijd zijn om op te staan, zeker ? Dan kijk ik op de wekker : 5:20 !!! Arme Buur Boer ... ! Zo vroeg uit de veren ! En zondag was hij ook al de ganse dag aan het rondrijden, samen met zijn neefje. Het boerenleven is hard ... Zeg dat Meut het gezegd heeft !

Gisterenavond hoor ik van onze poetser, Alberto, dat Moussa hier vrijdagavond om kwart na zeven nog toegekomen is. Ik had het wachten om zeven uur al opgegeven ... Zo stom ! Ik, die dacht van mijn eigen zelve dat ik toch al een beetje bezadigd geworden was, dat ik een beetje geduld kon opbrengen ... Niet, dus ! Ik heb mij nu maar duizendmaal verontschuldigd bij Moussa. En dan ben ik gisteren nog maar eens een friet gaan halen (had ik vrijdag ook al gedaan). Ja jong, ik kan er ook niet aan doen, hoor ! Dat is blijkbaar toch de enige manier waarop ik mijn stress kan verwerken :-(

Pffff ... ! Zolang ik maar aan de goede kant van tachtig zit ...

Allez, omdat het zo lang geleden is, doe ik een kleine poging, alleen met de rechterhand getypt, want mijn linker elleboog licht (weer) in frut ... Wat wilt ge ? Ik dacht dit weekend alleen maar efkens "den boven" te poetsen. Dan was dat al in orde. En dan zou ik volgend weekend beneden verder doen en de planten binnenhalen. Helaas ... In een overmoedige bui heb ik er een beetje anders over beslist.

Zaterdag ben ik eerst naar de glasbak geweest en heb daar waarschijnlijk de reputatie van alcoholicus opgedaan : twee bakken flessen heb ik door de gaatjes laten stukvallen ! Daarna heb ik een bezoekje gebracht aan het containerpark, met mijn TV naast mij op de voorzetel. Ik had hem uit de garage gekregen via de reeds eerder op kantoor beproefde manier : iets zwaars zet je op een stoel met wieltjes en dan rij je ermee rond zoveel je wil. De mannen van het containerpark waren zo vriendelijk de TV van mij over te nemen om hem in van die onhandige houten kratten te deponeren.

Nu was er dus plaats vrijgekomen in de garage zodat ik zaterdag de tuinmeubelen binnen gezet heb. En daardoor kon ik mij zondag ook niet meer inhouden en heb ik, na den boven, ook maar den beneden gepoetst. De planten heb ik buiten eerst nog een fris badje gegeven en er daarna flink wat insectenverdelger opgespoten, waar ik zelf een uurtje of twee niet goed van geweest ben. Ik had wel een handdoek voor mond en neus gehouden maar blijkbaar heb ik toch flink wat van het goedje ingeademd. Op de bus staat wel niet dat dat kwaad kan maar ik heb toch eens goed moeten kotsen ...

Enfin, de ruwkuis van mijn huisje is in orde (de fijnere afwerking kan ik ten allen tijde op mijn gemakske verder doen), alles heeft zo goed mogelijk een plaatsje gekregen (help ! mijn huisje zit vol !) en de meut is naar de kleurpotloden, zoals te verwachten was ...

Op kantoor is het nu "bang afwachten" hoe de omzetting naar ons nieuwe systeem gaat verlopen en vooral WANNEER het gaat gebeuren. Een weekje Amerika is al aan mijn neus voorbijgegaan. Heel misschien zit er nog een weekje Parijs in ??? 'Olland zal er waarschijnlijk wel van komen. 't Wordt weer zoals met de duiven : wachten, zeker ?

Ik blijf echter zo moe-moe-moe-moe ... dus ben ik een vitaminenkuur begonnen. Ik zal al eens voorzichtig beginnen rekenen en polsen wanneer er eens wat verlof ingelast kan worden.

Tot u schrijft een depressieve Meut ... Ik kan echter niets zeggen over de kursus : ik moet het zelf nog allemaal verwerken ... 't Is een klein beetje te veel voor het moment.

Verder kan ik wel melden dat ik, hoe meer ik hier slaap, hoe moe-der ik word ! Ik lig er steeds rond tien uur in, ik slaap goed en 's morgens krijg ik mijn ogen niet open, zak ik door mijn knieen ... Na een frisse douche gaat het een ietsje beter maar ik heb het gevoel of ik die moeheid nooit meer uit mijn lijf zal krijgen.

Nog twee dagen ...

Vandaag hebben we de nekslag gehad ... Dit systeem is ver-schrik-ke-lijk !!! Iedereen is heel stil. Niemand kan echt bevatten wat ons aan het overkomen is ...

We voelen ons allemaal heeeeeeeeeeeeel slecht ...

Sinds vanmiddag hebben we een klein probleempje : er werkt hier niets meer ... En nu zitten we te wachten tot de Amerikanen wakker worden, zodat ze er ginder ergens een sjot kunnen tegen geven. Da's een klein beetje vervelend want iedereen is moe, we moeten nog een stuk van de kursus van vorige week zien, we zitten vast met de testen ...

Ondertussen heb ik vanmorgen proberen te zien of ik het vliegtuig naar Cuba zag opstijgen vanaf Schiphol : er vliegen hier geen vliegtuigen over ! Ik ben nerveus in de plaats van onze Cubagangers. Courage, mannen ! En ik hoop dat ze niet vergeten kaartjes te sturen.

Pffff ... ! Ik weet echt niet wat te schrijven. Er gebeurt hier NIETS momenteel ... We spreken hier een klein beetje russisch tegen elkaar. Da's wel leuk. De meeste van mijn collega's hebben dat namelijk op school geleerd. Raar, he ?

'k Zal er nog eentje gaan paffen, zie. Daar is dat niet goed voor natuurlijk : vorige week kwam ik aan een gemiddelde van 10 sigaretten per dag. Er was gewoon geen tijd om te gaan roken ! Vandaag zit ik er echter al ver over. Ik zal mij vanavond op de kamer dan maar wat inhouden, zeker ?

Geeuw !!! Dat was weer lekker vroeg, vanochtend ...

Hier volgt een kort overzicht van de voorbije dagen.

Vrijdag : vertrek in Maarssen om 15.45 u. Aankomst in de Coige : 18.30 u. Over de ring rond Antwerpen had ik een dik half uur gezet. Baaaalen ... ! Maar ik ben toch zoooo fier op mezelf ! De ring rond Brussel zat potdicht toen ik er om zes uur aankwam en ik heb zomaar de afrit Zaventem-vlieghaven genomen en ik ben in de Coige terecht gekomen ! Goed, he ?
Thuis gekomen heb ik, in deze volgorde :
- een grote plas gedaan
- de post gelezen (kaartje van Koen en Babs ontvangen, en een tegoedbon van Inno gekregen voor 19.65 Euro)
- mijn kleren uit de valies rechtstreeks in de wasmachine gestopt ('t ging mooi weer zijn, zaterdag ! Ideaal om te drogen, dus ...)
- een campari uitgeschonken
En jawel ! De boterhammekes die ik vorige maandag klaargemaakt had om in Nederland op te eten ... ze zaten nog braafjes in de koelkast. Neen, ik heb ze niet meer opgegeten.

Zaterdag : waar blijft die zon toch ? Zo geraakt mijn was niet droog ! En ik heb geen plan B bedacht wat betreft kleren om weer in mijn valies te stoppen ... Ben een beetje naar kantoor gegaan om daar wat op te ruimen en daarna ben ik mijn zus de oren van het hoofd gaan kletsen. Terug thuis : neen, de was is nog niet droog. Ik kan natuurlijk altijd proberen hem zondagavond droog te strijken ... Om half acht 's avonds een asprootje genomen en gaan slapen. Maar eerst Kozze Frank gebeld. Die staat er helemaal alleen voor om zijn valies te maken. Hij ziet het helemaal zitten (zegt hij), die valies dat komt in orde (zegt hij) ... Kortom, ik moest Lieve verwittigen dat ze NIET ongerust moet zijn : 't komt dik in orde !

Zondag : eindelijk, daar is de zon ! De was zal toch nog droog geraken ! Zondagnamiddag gaan tanken en daarvoor heb ik eerst 1 uur naar mijn autosleutels gezocht. Dat overkomt mij nooit ! Ik had mijn handtas, mijn aktentas en mijn half gepakte valies al terug uitgepakt. Plan X was : op zoek gaan naar mijn reservesleutels. Plan Z was : de vuilbak leegmaken. En plots zag ik ze liggen, in de living op de tijdschriften. Oef ! Dus ben ik gaan tanken. Daarna heb ik gestreken en nog wat in de tuin gewerkt. Mijn valies verder ingeladen en dan proberen kalm te blijven tot ik op een fatsoenlijk uur kon gaan slapen. Fatsoenlijk of niet : om half acht ben ik erheen getrokken ...

Vandaag : die wekker om vijf uur, da's toch niet gezond hoor ! Ik voel al mee met de Cubagangers die er morgen op een nog onchristelijker uur uitmoeten. Om half zes heb ik nog moeten vaststellen dat er weer een fase uitgevallen was uit den ellentriek. Ik heb hier dadelijk een mailtje gestuurd aan Lieve om te vragen of ze vanavond eens wil gaan kijken of er nog lichten branden in mijn huisje. Want met sommige knopjes kon ik niet zien of het licht aan of uit was. En ik zou niet willen dat die lichten de ganse week blijven branden, natuurlijk ... Maar dan : GOED NIEUWS !!! Ik ben in een trek, zonder ergens verkeerd te rijden, naar Maarssen gereden !

Proficiat Meut !

We zijn vroeg begonnen omdat de meesten op tijd hun vliegtuig moeten halen.

Later misschien meer ...

Het is nu half drie in de namiddag - ... donderdag ? - ...

Wij wijn allemaal DOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOD !

En ik heb hier vandaag nog geen cola in de koelautomaat gevonden ... ! En nog maar zes sigaretten gerookt ...

Dit overleef ik niet ............................................................

HELP ! (of toch niet ?) De 'Ollanders willen mij hier blijkbaar niet ...

Da's nu al elke avond dat mijn kamersleutelbadge niet werkt en dat ik, met al mijn pakken en zakken, terug naar beneden kan trekken. Dinsdag verdween de niet-zo-vriendelijk-tegen-dames dame welgeteld 10 seconden met mijn badge en het probleem was opgelost. De juffrouw van woensdag probeerde mijn kaart en vroeg mij wanneer ik zou vertrekken. Ik zei haar dat ik tot vrijdag bleef en zij antwoordde dat mijn kaart helemaal niet geactiveerd was ... ! Kijk, en zoiets neem ik dan als een stille wenk, ziet ge.

Woensdagnamiddag hebben we hier een conference call gehad met de europese controllers en de practice managers. Volgens Roetger, die hier bij ons zat, waren er heel weinig van deze heerschappen aanwezig bij de call. Wij zijn er allemaal een beetje depressief uitgekomen : we gaan live in oktober en er zal niet parallel gewerkt worden ! Dwz volgende week zitten we nog hier, daarna is het close en dan hebben we nog tot de 15de oktober om de users in de landen op te leiden.

Opa zou zeggen : "Dakkik da naa zeg of dakkik da naa schoiat ..." : Sint Niklaas heeft mij nog altijd geen dagen van MEER dan 24 uren gebracht ! Da's nu al zoveel jaren dat ik hem dat vraag ...

Dus, om weer wat op mijn plooi te komen, vooraleer we zouden gaan eten bij Zuster Francina, heb ik toch een beetje moeten Bounce Outen, hoor. En bij Zuster Francine was het echt wel gezellig. Alleen ... Ze hadden er geen Hoegaarden (Wickie's of zo - ook niet slecht !) en het varkenshaasje was min of meer verkoold. Maar verder, alles prima, hoor !

Om half elf waren we terug in het hotel en ik heb weer heerlijk geslapen. Rond vier uur werd ik wakker met jeuk aan mijn vingers : muggenalarm ! Maar 't was al te laat : de mug lag dood naast mijn kopkussen. Gestorven op het veld van eer, maar MET een volle maag ...

En ik heb vannacht ook maar weer eens een kind gekocht : pijnloos natuurlijk, zoals enkele jaren geleden ... Babs, de moed niet opgeven he meiske !

Ik had vanochtend nochtans een extra paardenoogje genomen ... Toch ben ik vanmiddag in de cantine gaan eten : een broodje, een slaatje met een sneetje kaas en een boerenomeletje. Viel wel mee !

Vandaag is de les - gelukkiglijk - interessanter dan gisteren. Ik voel mij ook terug "thuis". Gisteren kon ik helemaal niet volgen : al wat er gezegd werd, kon ik met geen mogelijkheid terugvinden in hetgeen ik dagelijks doe. Maar vandaag kom ik steeds weer in herkenbare situaties. 't Is wreed gecompliceerd, dat wel. Maar ... we zullen er wel komen ... denk ik ...

Vanavond gaan we eten in Maarssen, bij Zuster Francine. Hopelijk wordt het toch niet te laat en kan ik, als we in het hotel terug zijn, van de TV afblijven ! Want ik heb VAAAAAAAAAAK !!!

Goede morgen !

Gisterenavond was er een kleine "change of plan" ... We zijn 's avonds in Utrecht gaan eten met de ganse groep. 't Was heel lekker en gezellig. Onderweg was er echter wel een klein voorvalletje ...

Ik had Gisela en Kari (spreek uit Kauri, en de "Kau" een beetje lager uitspreken dan de "ri") uit Zweden en Noorwegen in de wagen en ook nog Barb (uit de States). Wij volgden een 'Ollander. Op een gegeven moment moet de fransman - die mij volgde - stoppen voor het rood. Wij wachten een beetje verder met onze vier pinkers op. Die fransman blijft nogal lang weg en Kari stapt uit om aan de hoek eens te gaan kijken. O.K., de fransman komt eraan, Kari komt eraan ... Maar ondertussen vertrekt de 'Ollander voor mij al. Ik heb hem in het oog en op het moment dat Kari achteraan in mijn bolleke wil instappen ... vertrek ik ook ! Zij is een meterke of twee, met de deur in de hand, meegelopen eer ik doorhad dat ze nog niet echt ingestapt was ...

Dat mag ik dus horen voor de rest van mijn leven :-) En Kari is heeeeel dapper : vanmorgen is ze zonder twijfelen terug in mijn bolleke gestapt om mee naar kantoor te rijden !

Verder heb ik gisterenavond (we waren om elf uur terug in het hotel) ... TV gekeken ... tot 1 uur ... !!! En wat dacht je ? Nu ben ik een beetje moeoeoeoeoe ........

Nog een leuk voorvalletje, en dit heeft niets met Meutje te maken : maandagvoormiddag, om kwart voor elf, staat er plots een van de mensen op uit onze les en gaat naar buiten. We hebben hem niet meer terug gezien. Bleek dat dat een "gewone" student was die hier een "gewone" Sybase klas kwam volgen. Hij had zich nochtans voorgesteld, zoals iedereen aan het begin van de les. Maar 't was in zo van dat gemompeld 'Ollands-Engels. Niemand had er veel van verstaan. Alleen het woord Sybase hadden we gehoord en niemand heeft er zich verdere vragen bij gesteld ...

O.K. Ik ga weer wat opletten : de les gaat beginnen !

Inderdaad ... vandaag is niet zo succesvol geeindigd (sorry, kan geen trema vinden op dit @#?!&! klavier).

Veel ontevreden gebruikers, veel onbeantwoorde vragen.

Ik ben kapot. Ik heb de ganse dag geprobeerd op te letten en er iets van te verstaan maar dat is dus niet gelukt. Men heeft ons veel te veel dingen getoond die we NIET nodig hebben en wat we echt zouden willen is er dus niet uitgekomen. En zal er waarschijnlijk ook niet komen ...

Straks gaan we allemaal samen eten (in het hotel - we zitten allemaal in hetzelfde hotel) en ik denk dat ik weer goed zal slapen !

Tot morgen !

Maandagavond, kwart voor zes in het hotel aangekomen. Die ... tegen-dames-niet-zo-vriendelijke-receptioniste van de vorige keer stond weer achter de balie. "Uw Visa kaart zit nog in het systeem", zei ze, maar ook : "Ze is vervallen !". Waarop ik : "'t Is een nieuwe kaart." Oh ja, nu zag ze het ook. De kaart had een nieuwe datum ...

Na een lekkere koude douche genomen te hebben, moest ik nog wat wachten. Ik had namelijk met Maria afgesproken om, tegen zeven uur, in het restaurant van het hotel te gaan eten. Andrea eet niet in het hotel. Zij heeft haar fiets meegebracht en zal vanavond eens tot in Utrecht fietsen. Dus, terwijl ik wacht, kan ik de belevenissen van vanochtend neerschrijven ...

Wel, maandagochtend was het weer erg spannend. Ik ben vertrokken om 6:15 uur. Alles ging opperbest (TE goed ?) tot net voor Utrecht. Vorige keer had ik bijna te lang gewacht om de Ring Utrecht te nemen. Deze keer nam ik dadelijk Utrecht-Zuid, en dat was ... te vroeg ! Wat ik er wel uit geleerd heb is : kalm blijven, niet panikeren, we zullen wel zien ... Daar zat ik dus, op de ring rond Utrecht, maar afslag Maarssen kwam maar niet in zicht ! Ik bleef maar wijselijk rond Utrecht rijden tot ik plots een klein bordje met "Maarssen-Amsterdam" opmerkte. O.K. laat ons die bordjes dan maar eens volgen ! De bordjes waren echter zooo klein dat ik er eentje miste. Maar niet getreurd, 't was aan een reuzengroot rondpunt waar ik helemaal rond gereden ben tot ik weer bij "AF" was. Helemaal alleen was ik op die 'binnenbaan' van dat rondpunt. Niemand die zoals ik eens helemaal rond wou rijden ...

Eindelijk kwam ik de afslag Maarssen-Broek tegen : DIE moest ik hebben ! En om 8:40 uur reed ik de parking op, trots en blij dat ik het weer gehaald had ...

Maandag en dinsdag gaan we de dingen zien die we aan de anderen zullen moeten leren. Woensdag, donderdag en vrijdag is het echter "onze" beurt. 't Zal niet simpel zijn, hebben ze ons al beloofd ... ! En ik ben NU al zo moeoeoeoeoe ...

Verder hebben we maandagavond lekker gegeten in het hotel, hoewel we eigenlijk niet zo veel honger hadden. Daarna, van half negen tot half tien, heb ik nog wat ge-Bounce Out'. Niet heel slim, want ik heb de Voltaren moeten bovenhalen. Ook al omdat ik twee bladzijden "dagboek" met de hand geschreven heb. En dat doe ik met dezelfde schouder/elleboog/pols als Bounce Outen ... Ouch !

Vannacht heb ik heerlijk geslapen. Als een blok, eigenlijk. Maar toch ben ik drie keer opgestaan om ... op de muggen te jagen ! Op het laatste nippertje had ik mijn muggendingetje-voor-in-de pries maar thuis gelaten. Wie had gedacht dat er nu nog muggen zouden zijn ? Maar maandag was het hier mooi weer (stikkeheet in het klaslokaal !). Ik dacht even met het venster open te slapen maar dat plan heb ik moeten wijzigen, vanwege de muggen, dus. De oogst was echter goed : ik heb vier muggen kunnen platmeppen !

Vanmorgen heb ik de wekker laten gaan om 6:30 uur zodat ik op mijn gemakske kon genieten van het uitgebreide ontbijtbuffet. Daardoor kan ik nu wat schrijven want ik heb geen zin om een of andere "kroket" te gaan nuttigen in de kantine. Mijn collega's zijn vanmiddag allemaal naar de Mc Donalds maar dat zei mij niet zoveel. Ik wil er eerder van profiteren om mijn mails wat na te lezen en bij te werken ...

De stof die we vandaag krijgen heeft al tot heel wat discussies geleid : we worden overstelpt met informatie die we, hier in Europa, niet gebruiken. Hetgeen we wel nodig hebben komt maar niet aan bod. Sommige dingen zijn zelfs niet eens voorzien !!! Hoe zal dat aflopen ?

IK BEN ER GERAAKT !!!

Met redelijk wat omwegen, weliswaar ... (en nu heb ik nog een ander klavier, ook nog, zie ik ...)

Maar allez, het principaalste is dat ik er ben ...

Meer nieuws later want nu moet ik opletten ...

Dit is eigenlijk een boodschap voor mijn garagist ...

Lieve Walter,

Zoals je mij steeds met aandrang aanraadt, heb ik gisteren de rechtervoorband van mijn bolleke opgepompt. Hij stond namelijk een beetje platter dan de andere.

Ik was al heel fier dat ik aan het benzinestation zomaar dat "bakske" vond waar de lucht inzit ! Ik duw met het dingetje van het bakske op het poepètteke van mijn wiel en hoor een luide pssshhhhhh ! Dat lijkt mij normaal ... Maar, o-ho ... Er zit maar anderhalve kilo lucht meer in de band ! (nogmaals dank voor uw ezelsbruggetje : "Hoeveel moet je vermageren tegen Nieuwjaar ? 2 kg ! Zoveel moet er in een band !")

Ik bestudeer het bakske en zie er een knop met "+" op staan en eentje met "-". Even logisch denken, nu ... Ik wil MEER lucht in mijn band, dat is dus "+". Ik duw op de plus en, ja hoor ! De druk in de band gaat omhoog. Maar ik ben nog bijlange niet aan 2 kilo, als er eigenlijk niets meer gebeurt. Niets ? 't Is te zeggen, hoe meer ik het dingetje van het bakske tegen het poepètteke van mijn wiel druk, hoe meer ik pssshhhhhh ! hoor. En het onvermijdelijke grijpt plaats : de druk gaat ... omlaag ... en omlaag ... Tot er misschien nog 0,10 kilo in mijn wiel zit en de velg zo goed als op de grond rust. Allééééé ! Hoe kan dat nu ? Maar ik blijf kalm. Als het écht moet kan ik mij nog altijd belachelijk maken en binnen gaan vragen of er iemand mijn band wil komen oppompen.

Ik zet mijn grijze hersencelletjes weer aan het werk en kan maar één ding besluiten : in dat bakske zit NIET VEEL lucht ! Ik hang het bakske dus terug aan de buis die uit de muur steekt : rochel, reutel, pfwiiieeet ! Inderdaad, zo leeg als iets. Een keer of vijf heb ik zo nog moeten "bijtanken", vooraleer er weer 2 kilo lucht in het wiel zat ...

Ik wil het tsjoeppeke op het poepètteke van de band draaien en, terwijl die mogelijkheid door mijn brein flitst, gebeurt het toch wel zeker ? Het tsjoeppeke valt "binnenin" mijn wiel ! Miljaardenondedju !!! ... Allez, ik zal wel zien hoe ik dàt daaruit krijg ... Nu ik de truuk doorheb, wil ik er snel gebruik van maken om ook mijn linkervoorwiel na te kijken en eventueel op te pompen. Helaas ! Daar krijg ik het tsjoeppeke gewoonweg niet losgedraaid !

Ik hang het bakske weer aan de muur ("pfwiiieeet !") en rijd enkele meters vooruit, in de hoop dat het tsjoeppeke uit mijn rechterwiel zal vallen. Vergeet het ! Niks geen tsjoeppeke te vinden ... Ik tast eens diep in mijn kennis van ... aerodynamica (?) ... allez, ge weet wel, zo een beetje wetenschap van "hoe bewegen dingen zich ten opzichte van andere dingen". En ik denk : "Als ik nu eens wat links of rechts kan draaien met mijn wiel, dan valt dat ding er misschien uit". Ik rijd dus wat rond op de parking van het pompstation en ga mij aan de andere kant parkeren.

Ondertussen komt er een andere wagen naast mij staan. Ik denk nog : "Man, niet over mijn tsjoeppeke rijden, hoor !" en volg te voet de weg terug die ik met de wagen afgelegd heb. Ik probeer daarbij zo nonchalant mogelijk over te komen natuurlijk, zo van : "Fwiet, fwiet, niets aan de hand. Ik ga gewoon wat papier halen om mijn handen af te kuisen". Maar uiteindelijk ben ik al aan het papier en heb ik nog altijd geen tsjoeppeke zien liggen ! Hoe ga ik dat weer mogen uitleggen aan mijn garagist : dat ik een stopseltje kwijt ben ?

Maar dan, als ik op het punt sta in de wagen te stappen, zie ik een meter of vijf verder toch iets liggen dat te zwart en te gelijkmatig is om een keitje te kunnen zijn ... Joepie !!! Ik heb mijn tsjoeppeke teruggevonden ! Ik heb geluk want deze keer staat mijn poepètteke onderaan het wiel en ik draai het stopje voorzichtig vast. Ik probeer nog even of ik het poepètteke van mijn linkervoorwiel niet kan bevrijden van zijn hoedje maar ik heb geen geluk. Het blijft muurvast zitten !

Met zwarte vingers draai ik dan maar de contactsleutel om en rij, toch wel een béétje trots op mezelf, naar huis.

Bestaan er soms sleuteltjes om de tsjoeppekes van de poepèttekes af te draaien ?

YESSSSS !!! 't Is voorgevallen ...

Uw Meutje gaat volgende week EN de week daarna naar het hoge Noorden ('Olland), alwaar ze, tijdens de eerste week, weer wat slimmer gaat worden en, tijdens de tweede week, constant aan verhoogde bloeddruk zal lijden omdat er een nieuwe applicatie getest moet worden ...

Ik heb een draagbaar machientje gekregen om dagelijks mijn emails te kunnen lezen. Dat zal ik ook gebruiken om in het hotel mijn dagboek bij te houden. 't Zal niet on line zijn maar ik hou jullie, met grote tussenpozen, wel op de hoogte ...

Verder neem ik ook mijn walkman mee en natuurlijk enkele boeken en puzzelboekjes. Want wat moet ne mens anders doen, zo alleen op zijn hotelkamer ... ? TV kijken ? Neen hoor ! Ik zou zo eens wenningsverschijnselen kunnen krijgen ... En hele avonden in de bar gaan hangen, dat lijkt mij ook niet zo gezond. Vooral niet omdat er, veronderstel ik toch, van ons verwacht wordt dat wij elke morgen met een frisse kop op het appèl verschijnen ...

Ik heb ook geen idee in welk hotel ik ga terecht komen want er schijnt een "big event" plaats te hebben in Amsterdam (komen ze hier zonet tot de constatatie) en 't zal dus niet gemakkelijk zijn om nog hotelkamers te vinden. Hopelijk wordt het hotel niet te duur en is het niet te ver van de kantoren. Ik heb zonet mijn kadaster betaald en dan moet het hotel en de naft er nog af ... En ik heb al gemerkt dat Visa niet altijd een hele maand wacht om mijn rekening te plunderen ...

FOTO'S !

Jodelie ! Jodelie, jodelie !

Wat was dat ??? Man, man, man ! Toen ik gisterenavond in Sterrebeek kwam, zette de stortvlaag zich plots in alle hevigheid door. Geen steek zag je meer voor ogen ! In de Coige kwam het bruine modderwater reeds vervaarlijk van de velden afgestroomd, zodat iedereen al wat meer naar het midden van de straat ging rijden. Zoals bij de vorige fikse bui, heb ik ook deze keer wijselijk de brievenbusgang uitgesteld. Toch droop mijn haar toen ik de voordeur achter mij dichtsloeg en heb ik even gevreesd voor mijn daim schoenen (vanmorgen zagen ze al veel beter uit, dank u).

Nadat ik afgedroogd was en andere kleren aanhad heb ik, door de vensters weliswaar, de straat nog eens aanschouwd : flashback ! 't Zag er bijna weer uit zoals jaaaren geleden, toen ik zeeziek geworden was in de auto en, met mijn schoenen onder de arm, tot aan de knieën in het water, blootsvoets uit mijn wagen stapte om naar binnen te gaan. Langs beide kanten van de straat kolkte het water door de onzichtbare en niet meer toereikende goten. Alleen in het midden was op sommige plaatsen nog een metertje of twee van het wegdek zichtbaar. Helaas ! Geen enkele wagen die er een kilometertje trager om reed ... !

Toen het na een uurtje ophield met regenen, verdween de moddervloed even snel als ze opgekomen was : de riolen in de Coige doen blijkbaar goed hun werk !

En dan ... ben ik even door de tuin gelopen en ... heb ik sigarettenas op de antennes van een slak laten vallen ... en die was blijkbaar nog warm want ik hoorde iets knetteren en die slak lag daar te kronkelen dat het niet mooi meer was ... "Dat had ik niet moeten doen", was mijn spontane reactie. Ik heb het diertje uit zijn lijden geholpen door het snel in de emmer met dodelijke "potion" te gooien ... Weet ge wat ? Binnenkort zitten mijn tuin en mijn huisje van boven tot onder vol slakken en ga ik ze laten doen ! Ik kan het verdorie niet meer over mijn hart krijgen, die beestjes pijn te doen ... Ziet ge mij dan al bezig met mijn nieuwe huisdiertjes ? "Tututut, niet op straat, zulle ! 't Is daar veel te gevaarlijk !" en " Wat ? Zijn de salviaatjes al op ? Wacht, 'k zal er snel nieuwe planten." ...

En wat wordt dan de volgende stap ? Dat ik de spinnen in mijn huisje namen ga geven ? Waarom niet, eigenlijk ? Michèle had wel een huisspin die ze Jonathan noemde !

... Zucht ... ! ... Ik ben écht niet gemaakt voor deze harde wereld ...

Kom tot inkeer ! ... Het einde van de wereld is nabij ...

Zo ziet het er nu tenminste uit : de lucht heeft een onbestemde grauwe kleur, er is constant gerommel (nu eens veraf, dan weer dichterbij), er beweegt bijna geen blaadje aan de bomen en er hangt een drukkende vochtige warmte over het land.

Ik wil maar zeggen, zo is het in mijn boek 'De Drakentroon' ook gekomen, hé. Eerst was het gewoon mooi weer, maar dan blééf het mooi weer, en op den duur werd het droog en heet, het ene na het andere (plant, dier, mens) ging dood. En nu zijn alle duivels losgebarsten : figuurlijk in verschrikkelijke onweders, en letterlijk onder de vorm van rare creaturen die mensen in de grond trekken en zo ... Zeg niet dat ik niet verwittigd heb hé !

Ik moet 's avonds misschien niet meer in dat boek lezen, kwestie van een beetje meer uitgerust wakker te worden ?

Daarom ben ik in een klein boekje begonnen dat ik eens bij De Slegte gekocht heb : "Humour 1900" van Jean-Claude Carrière. Het gaat over humor van rond de eeuwwisseling. 't Is iets plezant en soms staan er echte pareltjes in waarvan ik vind dat ze in het Woord van de Week passen.

Bijna vergeten ...

In de nacht van zaterdag op zondag heb ik Sint-Niklaas onveilig gemaakt ! Een van onze verkopers had mij een nieuwe job bezorgd waar ik dadelijk moest starten. Maar daarvoor moest ik in Sint-Niklaas gaan slapen. Ik kreeg daar namelijk een appartement van mijn nieuwe werk. Er is heel wat over en weer geloop geweest in Sint-Niklaas, maar daar ben ik het meeste van vergeten. Ik werd 's anderendaags heel vroeg wakker en stond al klaar toen de verkoper mij kwam halen om naar het nieuwe werk te vertrekken. Hij was verbaasd te zien dat ik zo vroeg klaar stond. Later bleek echter dat ik mij niet gewassen had ! Maar ik heb eens gesnuffeld en ik stonk niet. Dat was dus O.K. Wat ik wel opmerkte, was dat mijn schoenen vuil waren. Maar dat kon ik op de weersomstandigheden schuiven.

Waar mijn nieuwe werk ergens is weet ik nog altijd niet. Ik heb met die verkoper rondgereden, rondgereden ... Onderweg hebben we nog een terrasje gedaan ... Blijft dus de vraag : waarom moest ik een appartement nemen in Sint-Niklaas ?

Vandaag gaan we ons door de wereld voortbewegen zoals de egeltjes de liefde bedrijven : heel voorzichtig ... !

Ik heb nog 't één en 't ander zitten verhuizen in de tuin, waaronder een schouwpot van 80 cm hoog. En eigenlijk was dat een beetje boven mijn krachten ... Daarom zal ik nu proberen mijn ruggetje wat te ontzien. Ik heb de schouwpot eerst afgewassen, en dan heb ik er enkele vetplantjes bovenop gezet, waar de slakken nogal verzot op zijn. Ha ! Eens zien of ze zo hoog kunnen klimmen, de snoodaards ! Die vetplantjes zijn echt wel mijn experimenteer gevalletjes. Eerst had ik er dennennaalden rond gestrooid : toch zat er na enkele dagen alweer een slak in ! Dan heb ik in de potjes zelf koffie gestrooid : dat was heel effectief, zolang het niet begon te stortregenen en de koffie met de zondvloed verdween. En nu staan ze dus op 80 cm van de grond : een slak kan lekkere hapjes naar 't schijnt maar vanop een halve meter ver ruiken ... 'k Ben eens benieuwd !

Zondagochtend heb ik mijn bolleke gepoetst EN in de wax gezet. Blinken dat 'em doet, jongens ! Maar ik heb dan ook serieus gefrot, mag ik wel zeggen. Daarna heb ik de ganse dag nog buiten gezeten en gelegen. 't Was echter niet altijd even rustig, spijt het mij te zeggen : Buur Bunker besloot om van twee tot drie zijn gras af te rijden ... :-( Ik zal mij toch eens moeten bevragen bij de gemeente, of hij bijvoorbeeld meer belasting betaald dan de andere mensen, of zo. Ah jaaaa ! Waarom mag hij anders 'meer' dan de andere inwoners van de gemeente ? Vroeger had hij nog een electrische grasmaaier. Die maakte niet zo veel lawaai. Maar nu heeft hij een machine op benzine. Zo eentje die je in gang moet trekken en die hij dan vrolijk op "ralenti" laat draaien, telkens hij de volle bak moet leegmaken. En hij moet ook ergens een "vuile" kant hebben, geloof ik. Want zo te horen was het niet steeds alleen maar gras dat hij afreed. En ik kan het weten ! Waar is de tijd dat ik, met het grasmachientje van de Oudstrijderslaan, vrolijk door mijn onkruid reed : knisper, knetter, kraak ... !

Enfin, dat was dus een uurtje op de tanden bijten, ondertussen de walkman op het hoofd met daarin de fan-tas-ti-sche CD die Kozze Eindredacteur voor Meutje samengesteld heeft ! Allemaal muziek uit mijn tijd (de oude doos ?) die ik zo graag hoor. Bij een wedstrijd "Ken uw Meut", haalt Frank zeker de eerste prijs !

Onze Webmastster heeft mij een leuke kaleidoscoop doorgestuurd. Ze kan er uuuuuren naar kijken, zegt ze zelf. Ik zal er voor haar eens een échte maken, zie. Ik herinner mij nog dat ik vroeger zo een kijkbuis had met pareltjes erin. Je moest eraan draaien en dan kreeg je telkens een ander beeld. Mits een kleine voorstudie en wat doorgedreven geknutsel, moet dat te doen zijn ...

In chronologische volgorde :

De pompoen is geoogst ! Mét steeltje, zoals in de oogstvoorschriften stond vermeld ... Nu ligt 'em daar, in de keuken, helemaal alleen ... Ik zal hem maar verzekeren dat hij NIET in de soep zal terechtkomen ! Dat zal hem misschien wat opvrolijken ...

Gisterenavond heb ik slakken geprikt ... Eerst heb ik de toer rond het huis gedaan, met mijn emmer, en ik heb er volgens het gewone zout-op-de-staart principe een stuk of twintig gevangen. Daarna stond ik op straat, zonder mijn emmer en slakkenstokje, maar wel met mijn riekje in de hand. Ik ging namelijk het rooster van de riool vrijmaken, zodat een volgende zondvloed vlotjes zou kunnen doorstromen. Wel, en toen heb ik op de stoep twee slakken aan de riek gespiest. En daarna nog een dikke van in de tuin. Ik zou het hier in kleuren kunnen beschrijven maar ik ben net mijn boterhammekes aan het opeten ... Ik ga dat toch niet meer doen hoor, slakken prikken ! Het is veel te verschrikkelijk !

En met de gezondheid, vraagt U ? Goed, hoor. Als ik 's avonds mijn wattenkop op het kussen neerleg, val ik als een blok in slaap tot 's anderendaags mijn wekker afloopt. Terwijl ik slaap als een blok, droom ik ook niet. Dat is allemaal duidelijk een teken dat ik 's nachts niet genoeg zuurstof naar binnenkrijg. Vannacht werd echter bij een bloedname vastgesteld dat ik teveel groene suiker had in mijn bloed ! Verder kan ik hier niet meer informatie over verschaffen : wie ? wat ? waar ? waarom ? ... Het beetje zuurstof dat ik vannacht dan toch binnenkreeg was ook niet helemaal wat het moest zijn, precies ...

Het radionieuws van vanochtend heeft mij weer eens flink in verwarring gebracht. FN is stout geweest : het verkoopt wapens aan Nepal. En eigenlijk mag je geen wapens verkopen aan landen die in oorlog zijn ... ?!? Qué ? Wat kun je anders nog zoal doen met wapens ???

Belgacom moet ook eens dringend ophouden met hun debiele spotjes ! Nu was het weer een secretaresse die de directeur niet persoonlijk zijn koffiekoek kon brengen omdat hij ziek te bed lag. Dus belde ze hem maar even ... Ten eerste : zijn we terug in de Middeleeuwen, dat de secretaresse verondersteld wordt de baas zijn koffiekoek te brengen ? En in de winter zijn sloefen ook nog, zeker ? Ten tweede : contradictio in terminis ? Was het niet die secretaresse die 's ochtends in het bed van de baas wakker werd ? Oh boy ! ...

Vanochtend heb ik de haan wakker gemaakt, denk ik. Hoest, kuch, rochel, reutel ... Dat komt door dat weer, hé ! Warm, koud, vochtig ... Wat trek ik aan ? Een jasje ? Een bloesje zonder mouwen ? Slapen met het venster open. In de wagen de vensters open ... Komt daar nog bij dat ik weer flink 'over' het pakje stinkstokjes per dag zit. Dat zou er ook iets mee te maken kunnen hebben, natuurlijk ... ;-)

Ben de foto's gaan halen in de krantenwinkel. Valt nog mee. Jammer genoeg zijn de barbecue foto's van 's avonds (zoals verwacht) niets geworden : hier en daar een lichte plek op een donkere achtergrond ... Ik stel dus het volgende vast : hoe licht het buiten ook nog schijnt te zijn, ik mag geen foto's meer nemen van zodra de maan aan de hemel staat.

Nogal een geluk dat zusje met haar supersonisch toestelletje zoveel mooie foto's genomen heeft tijdens de barbecue ! Hier kun je er enkele van zien ...

Ik heb gisterenavond nog een pak friet gehaald met een curryworst. Thuis gekomen, heb ik er een omeletje bij gebakken en het geheel, samen met een kwak andalouse saus, naar binnen gespeeld. Later in bed, heb ik het geweten : steken in de borstkas, man ! Enfin, ik heb nu tenminste door dat het niet van mijn hart komt maar wel van mijn maag ... Ik vind, zolang je maar weet waardoor de mankementjes ontstaan, is dat allemaal nog goed te doen. Want, als je weet hoe iets ontstaat kun je dat dikwijls ook weer wegkrijgen door de oorzaak weg te nemen, toch ? Ja, ja, ik ziet het misschien allemaal een beetje simpel. Maar, waarom het ingewikkeld maken als het simpel ook kan ? En, van simpel gesproken ... In den tijd zei Mil altijd : "'t Is vanzelf gekomen, 't zal vanzelf wel weer weggaan !". Nu, dàt is pas simpel ... !

O.K. ! WIE heeft hier al die regen besteld ? ... Wilt ge die dan ook eens dringend komen halen ??? ... !!! ...

... !!! ... Oh ... Sorry ... Was IK dat, die regen gevraagd had ? ... Voor mijn plantjes ... ? ... Nu ge het zegt ... 't Zou kunnen ...

't Is nu echter wel genoeg geweest, hoor. De Petunia's halen bijna het belgisch record schoolslag en ook mijn andere kleurige en geurige vriendjes zijn zich aan het vervolmaken in crawl, vlinder- en rugslag ... De pompoen ligt er met betraande wangetjes bij. Ik zou hem nu echt eens moeten oogsten, denk ik. 't Steeltje zag er al goed verdroogd uit, wat betekent dat de vrucht rijp is. En klaar voor consommatie, had ik er bijna bij geschreven, maar veel zal er niet aan te consommeren vallen, vrees ik. Eén tasje soep, misschien ?

Gisterenavond heb ik mijn tocht naar de brievenbus overgeslagen, kwestie van niet te nat te worden. Dat had ik echter niet moeten doen : die tien stappen tot aan de voordeur waren al genoeg om mij druipend als een watereend op de deurmat te laten belanden. Veertig minuten (!) heb ik er gisteren over gezet om thuis te geraken ! En ik was 't hier afgetrapt ZONDER eerst naar toilet te gaan (mijn baas had de babbels in en wou mij nog vanalles en nog wat vertellen, dus heb ik mij maar gauw uit de voeten gemaakt). Kunt ge u dat voorstellen : veertig minuten met een volle blaas in de wagen, terwijl ondertussen het water bij bakken uit de lucht valt ... Soms regende het wat minder en dacht ik : ik zal het nog halen tot de voordeur. Maar neen, net toen ik thuis arriveerde werd er een nieuw offensief ingezet. Met als gevolg, zoals gezegd : watereend, dus ...

Toch één positieve noot : (nog) GEEN water in de kelder ! En de slaapkamer was ook al flink afgekoeld, hoewel ik toch nog zonder donsdeken geslapen heb, vannacht.

Blub ! Blub !

Ik zal toch internet via de kabel moeten nemen, zeker ? Hoe kan ik anders weten wanneer ik mijn planten water moet geven ? Omdat ze gisterenmorgen toch een badje gekregen hadden, heb ik 's avonds de gieter maar laten staan. Vanmorgen dacht ik nog een waterbedeling te houden maar, ik heb eens naar de lucht gekeken en naar de radio geluisterd (zou dat verschrikkelijk weer van de Vlaanders tot hier geraken ?) en heb besloten van het maar niet te doen. Nu is het hier echter aan het opklaren ... ! Moeilijk, jong !

De haan van Gaby en Robert verdient een lekker kippetje ! Gisteren vergat ik de wekker te zetten. Ik heb de ganse nacht met open venster geslapen. Allez, geslapen ... Tot middernacht waren de tractoren aan het rondrijden. ('t zal toch niet gaan regenen, zeker ?) En vanmorgen werd ik wakker door het gekraai van eerder genoemde haan. 't Was nog maar zes uur en dus wou ik beginnen foeteren maar plots zag ik dat ik mijn wekker niet opgezet had. Dus, dankuwel Mijnheer de Haan, voor de gratis wekdienst !

Ondertussen ben ik mij door de laatste woordjes van het Van Dale Superzomercryptogram aan het worstelen. Mijn linkerbovenkant is nog leeg. Ik kan aan de slag met -bazen, -verhoudingen, -wetten, beugel- ... Keus genoeg ! Daar niet van ... Ik moet het alleen nog op de juiste manier in de vakjes krijgen !

Liefst van al zou ik hier nu een bordje hangen met "NIET STOREN" erop. Ik ben namelijk een beetje moeoeoeoeoeoe ...

Ik heb zondag nochtans geprobeerd uit te rusten van onze jaarlijkse barbecue, die wij zaterdag in een stralend weertje doorgebracht hebben. Maar 't was nog zo'n mooi weer dat ik toch maar in de tuin ben gaan "toefelen". 's Avonds heb ik zelfs alle bloemetjes en plantjes nog water gegeven. Ah jaaaa ! Die hadden zaterdag niks gekregen en ze stonden er een beetje uitgedroogd bij. Vanmorgen heb ik de Petunia's een schoolslag zien proberen, geloof ik ... 'k Konnekik toch niet weten dat het vannacht en vanochtend zo ging regenen ... !

Ik heb weer met veel plezier het laatste nummer van De Juiste Kaart gelezen. Diegenen die beweren dat Meutje veel fantasie heeft, die hebben de artikeltjes van Kozze-bijna-papa nog niet tegoei gelezen, zeker ? Deze keer ging het over de aanhouding van de vermeende IRA-leden die verantwoordelijk zouden zijn voor de aanslag in Pellenberg. Mét foto's en getuigenverslagen van de slachtoffers. Terwijl ik De Juiste Kaart zaterdagnacht in bed aan het lezen was, heb ik mij serieus moeten inhouden om het niet uit te schateren : er lagen namelijk nog andere mensen te slapen in mijn huisje. Eén ding staat vast : de kleine Jo (of Kris, of Jefke, of Mieke) zal zich wreed amuzeren met zo een fantasierijke papa !

Ik lees De Juiste Kaart altijd op mijn gemakske in bed, als ik thuis kom van de kaartavond (of barbecue, in dit geval). En zaterdagnacht viel er om te beginnen toch niet veel te slapen, want ergens in Bertem was er een beach-party aan de gang. IK hoor dan misschien geen krekels maar dàt (doenke-doenke-doenke) heb ik wél gehoord ! En mijn logés niet !

Ofwel heb ik, buiten geknetter en morse-seinen in mijn oren, gewoonweg doenke-doenke-doenke in mijn hoofd zitten ...

Nog héél eventjes dit ... en dan hou ik ermee op ...

Omdat ik geen krekels kan horen, ben ik weer maar eens gaan surfen op Gezondheid.be ... Ik had nochtans gezworen dat niet meer te doen ! Twee weken geleden, dacht ik dat ik rokersbenen had en ging ik er eens een kijkje nemen om te zien wat daaraan te doen zou zijn. Wel, en hoe gaat dat ? Na mijn tochtje door eerder genoemde site, bleek dat ik geen rokersbenen had maar dat ik voor de rest zo goed als dood was ... ! Jongens, jongens ! Wat er allemaal niet mankeert aan mij ! Er was wel nog positief (?) nieuws : na een van de vele tests gedaan te hebben, bleek dat ik toch nog de 63 zou halen ...

Dus, tegen beter weten in ben ik nu weer eens gaan zoeken wat er allemaal mis kan gaan met de oren van een mens. Ja mensen, dat wordt op zijn minst opereren, hé ! Want ja, ik heb geruis en geknetter in mijn horen (wijst op tinnitus ... !), en nu hoor ik de krekels niet meer ... En het resultaat van de oortest die ik gedaan heb, is dat ik dringend een arts moet raadplegen ... Maar allez, als ik chance heb, kan het met een operatie nog rechtgezet worden. ;-)

Langs de andere kant, denk ik dat mijn gehoor toch nog niet zó slecht is : zolang ik nog kan mee "genieten" van buurman's radio :-( ...

Sorry, dit moet ik nog even kwijt ... én ik moet erbij zeggen dat de krekels in mijn tuin zich geen zorgen hoeven te maken : of ik ze nu hoor of niet, hiervoor zal ik ze nooit gebruiken ... !

Recept voor krekels in een chocoladekleedje.

Neem het aantal gewenste krekels (25 volwassen krekels), spoel ze af en dop ze droog. Met krekels is dit niet zo gemakkelijk. Giet ze daarom allemaal in een vergiet dat je daarna vliegensvlug bedekt met een fijn gaas. Je kan ze dan spoelen en laten drogen, door het vergiet te schudden tot al het water eruit is. Breng de krekels in een plastic zak en zet ze in het vriesvak tot ze dood zijn maar niet bevroren. Vijftien minuten zou voldoende moeten zijn. Neem ze uit het vriesvak en spoel ze opnieuw. Indien je het wenst kan je de kopjes, achterpoten en vleugelschilden verwijderen. Denk eraan dat de poten nogal eens tussen de tanden blijven steken. Nu zijn de insecten klaar voor gebruik in allerlei culinaire hoogstandjes.

Bak de krekels op 250 graden tot ze krokant zijn. Smelt de chocolade au bain-marie. Steek de geroosterde krekels één voor één in de chocolade en lag ze daarna op vet papier om te drogen.

En hierna schrijven ze ook nog : "Smakelijk !!!"

Ieder zijn meug ... ?

Au ! Oei ! Aai ! ... Vanaf mijn heupen, in neerwaartste richting, doet alles pijn. Hoe komt dat ? Twee dagen na mekaar ben ik naar Marktrock geweest ...

Woensdag hebben we de ganse avond Leuven doorkruist en hier en daar wat blijven luisteren. Kozze Frank en ik hebben een pitta naar binnen gespeeld (lekkerlekkerlekker !). Kozze Wim heeft het de ganse avond echter sober gehouden. Ik denk dat hij grootse plannen heeft ... Allez, ik heb toch de woorden "65" en "wasbord" horen vallen. Naar goede gewoonte was Marktrock van voldoende drankstalletjes voorzien. Maar ook hier hield Kozze Wim het sober : hij was BOB, nietwaar ? Voor Kozze Frank viel het hele drankgebeuren redelijk tegen : we hebben geen enkel stalletje gevonden waar er DAS te krijgen was ! Hij heeft zich even proberen te behelpen met Stella maar dat heeft niet lang geduurd : niet te drinken, jong ! Meutje daarentegen is die ganse avond goed aan haar trekken gekomen : overal was zonder problemen Witte te krijgen.

Donderdag was Meutje dan BOB. Na het mosseldiner, heeft ze zich netjes aan de cola gehouden. Met het Stella verhaal van woensdag in het achterhoofd, deed Kozze Frank op de Vismarkt een aangename ontdekking : je kon er witte wijn krijgen ! Dat was echter niet het geval op het Hogeschoolplein, waar wij toch het grootste deel van de donderdagavond doorgebracht hebben want ... wie trad daar op ? Benvis & his Rockets !!! Die mannen hebben daar gedurende anderhalf uur het ganse Hogeschoolplein aan het krijsen, klappen, zingen en dansen gehouden. Benvis heeft er wel zijn stem naar de kleurpotloden geholpen maar dat mocht de pret niet drukken. Hij en zijn broer hebben de "shakieste" bekkens van het westelijk halfrond, als je het mij vraagt. Ondertussen stonden niet alleen de bandleden te zweten als runderen, ook het publiek werd aardig vochtig. Doordat Ben er af en toe een fles water over uitkieperde maar ook omdat er nogal roekeloos met pinten omgegaan werd en gewoon omdat het overal stikkeheet was.

Na twee uur ter plaatste getrappeld te hebben, had ik dringend behoefte aan een straat waar niet te veel volk rondliep, zodat ik even flink kon doorstappen. Dan ging het richting Vismarkt waar Fisher-Z de avond mocht afsluiten. Ook dat was een goed optreden, heel professioneel, maar wel een beetje kalmer. 't Was eigenlijk meer een bejaarden optreden, zoals Kozze Frank zei. Maar wel best te pruimen, hoor !

Helaas, maar wel zoals te verwachten, laten mijn onderste ledematen het nu dus een beetje afweten. Maar, niet getreurd : ik zal mijn benen vandaag volop rust geven zodat ik morgen helemaal klaar ben voor onze jaarlijkse BARBECUE !!!

En dan, als afsluiter : SLECHT NIEUWS !!! Meutje kan geen krekels meer horen ! Neen, neen, 't is niet dat ik ze niet WIL horen ... Ik HOOR ze gewoonweg niet ! Woensdag maakte Frank mij attent op de aanwezigheid van krekels in mijn tuin. Spijtig genoeg kon ik ze niet horen. Toen later ook Wim beweerde dat hij krekels hoorde, dacht ik even dat de beide Kozzes met mijn voeten aan 't spelen waren. Maar ... dat zouden ze toch niet durven, zeker !?! Welneen, 't is echt waar : Meutje is van de krekelfrequentie afgegooid ...

... Zucht ! ... Allez, nog een mankementje dat ik aan mijn ouderdomslijstje kan toevoegen ...

Vannacht geen oog dicht gedaan ... Ik heb hier maar één woord voor : MUGGEN !!!

Om vier uur heb ik voor de duizendste keer het licht aangedaan (en dan is het natuurlijk gedaan met zzzzzzzzoemmmmmmm !) en ik heb geroepen : "Kom hier, Mug ! Dat ik u een mep geef ! This room ain't big enough for the both of us !" Ik kan het mij verbeeld hebben maar ik dacht toch, van ergens achter de gordijnen, een klein giechellachje gehoord te hebben ...

Enfin, ondertussen schiet ik natuurlijk flink op in mijn nieuw boek (deel I van IV) : De Drakentroon van Tad Williams. Ah jaaaaaa ! Als Robert Jordan nog niet klaar is met zijn tiende boek, dan beginnen we maar aan de volgende fantasy-reeks, hé ? Voorlopig is het nog niet zó fantasy : het speelt zich wel af in 1168 na De Stichting (whenever that may be) en er is al sprake geweest van "de kleintjes" en van zwarte magie, maar 't verloopt nog allemaal redelijk normaal, met koningen, ridders, alchemisten en stalknechten en zo. 't Is wel heel fijn geschreven, met redelijk veel humor voor dit soort verhalen.

Gisterenavond heb ik weer slakken gepakt. En toen ik er buiten geen meer vond, ben ik maar eens in de kelder gaan kijken. 't Kan daar ook redelijk vochtig worden en soms vind ik er ook wel eens een gladde gluiperd. Het stonk daar een beetje en, ja hoor ! Onder de trap lag een muisje, al lichtelijk in staat van ontbinding. Ik heb het muisje bij in de emmer met gezouten slakken gekieperd en het geheel overgoten met javel. En even later was het niet zo aangename geurtje verdwenen.

Vanwege vannacht dus niet geslapen, ben ik vanmorgen dan maar om zes uur opgestaan. En omdat ik zo vroeg klaar was, heb ik nog maar eens een toerke door de tuin gemaakt. Resultaat : nog vier slakken.

Ik weet wel dat ik het commercialiseren van mijn zevenblad opgegeven heb maar ... zou er niet iets te doen kunnen zijn met al die slakken ?

Meutje voelt zich een beetje schuldig ...

Gisteren ben ik op bezoek geweest bij twee bruine mannen ! Maarten en Walter hebben een mooi kleurtje gekregen in Mallorca. Het was er heel fijn, ze hebben er een prachtige vakantie gehad ! En ... ze hebben een heel lief uiltje meegebracht voor Meutje ... !!!

Maarten heeft zelf een T-shirt beschilderd, een Pikachu hoed gemaakt en een heksencape, en hij had een flesje bij met zelfgemaakte "potion" waarin je de wolken kan zien !

Maar dan, nadat alles gisteren verteld en getoond was, vroeg Maarten aan papa of hij op het internet mocht want hij herinnerde zich plots enkele "internet codes", waaronder Lego. En daar ging Meutje in de fout ... Maarten kende al de doolhof op de Lego-site maar nu heeft Meutje hem Junkbot getoond ! Da's dus dat robotje, dat vuilbakjes moet leegmaken. Maar jij moet met legoblokjes trapjes bouwen zodat het tot bij de vuilbakjes geraakt. Meutje is heel verslaafd geweest aan dit spelletje ! Die verslaving is nu (gelukkig !) voorbij. Ik heb alle levels doorgeworsteld : eerst zomaar, zonder op het aantal "zetten" te letten. Maar daarna heb ik alles nog eens overgedaan (en overgedaan ... en overgedaan ...) tot ik alles opgelost had met het minimum mogelijke zetten. Ik kan u verzekeren : daar zijt ge wel een tijdje zoet mee ...

Wel, en nu zit Maarten ermee ... Foei, Meut !!!

Langs de andere kant, Maarten heeft het wel verdiend om eens een leuk spelletje te mogen spelen. Terwijl ze in Mallorca waren, is zijn rapport toegekomen. Ik heb de twee evaluatie pagina's van Miss Dean gelezen, en ook het "self-appraisal" formulier dat Maarten ingevuld had : I was impressed ! En niet alleen door Maarten's vorderingen. Ik heb vooral ook een hoge dunk gekregen van Miss Dean. Zoals we al wisten is Maarten heel goed in "maths" en wetenschappen. Hij is zelfs erg vooruit met wiskunde. Zelf had Maarten ingevuld :
What are you good at ?
- I'm good at maths
- I'm good at spelling
- I'm good at reading
What do you find hard ?
- I find hard thinking
- I find hard sheets hard **
- I find hard working with friends***
What would you like to learn better ?
- I would like to learn better thinking

** Hij kan zijn "times tables" niet goed, vindt hij zelf. Ik zei hem dat Miss Dean net geschreven had dat hij de tafel van 2, van 5 en van 10 zo goed kende. Ja maar, de tafel van 3 vond hij zo moeilijk !
*** Wij vroegen Maarten waarom hij "working with friends" zo moeilijk vond. Wel, zij hadden steeds maar ideeën, en hij had nooit ideeën ! Wij hebben hem uitgelegd dat dat wel in orde zal komen : zijn klasgenootjes zijn immers een jaar ouder.

Ne mens zou er complexen van krijgen ... Awel, maar ... ik, hé ... ik ... euh ... ik kon schoon schrijven, nè ! En ik was heel zuinig met de plaats in mijn schriftjes ! In het eerste studiejaar heb ik zelfs eens ruzie gekregen van juffrouw Moons omdat ik op het einde van mijn zinnen allemaal vertikale lijntjes trok en, aan het einde van mijn blad gekomen, begon ik weer bovenaan en schreef ik naast die lijntjes verder, in de plaatsen die er rechts van het blad nog "vrij" waren ...

Pffff ... ! In het eerste studiejaar krijg ik daar ruzie voor ... Terwijl ons in het middelbaar geleerd werd om uw kladpapier zo optimaal mogelijk te gebruiken. Hoe ? Eerst schreef je bijvoorbeeld het klad van een opstel in het blauw. En voor het volgende opstel gebruikte je hetzelfde blad, maar dan schreef je tussen de lijnen met rood ! Die nonnetjes toch ... !

Avondwandeling.

Het is opgehouden met regenen. De lucht klaart op want de zon probeert met haar laatste stralen nog even de zompige aarde te strelen. Buiten ruikt het naar pas gewassen groen. Het is stil. Er zijn alleen druppels te horen. Druppels die van hoog in de bomen, blaadje voor blaadje naar beneden tuimelen en als kleine koele voetjes op mijn warme blote rug vallen.

Ik neem de tuinafvalemmer en twee stokjes en begin aan mijn avondwandeling. Mijn eerste ronde rond het huis is meer zoiets als een verkenningstocht. Bloempotten worden gedraaid, plantengroen met een stokje opgetild. Vooral de grote bruinrode slakken vallen onmiddellijk op. Die verdwijnen dan ook als eersten in de emmer. De tweede ronde laat mij vooral flink nadenken : waarom zitten er hier wel slakken en wat verderop niet ? Waarom zitten ze wel onder deze plant maar eten ze er niet van ? Waarom zitten er geen slakken onder de kerstboom ? Houden ze misschien niet van de afgevallen sparrenaalden ? Als de wereld weer volledig opgedroogd zal zijn, loont het wellicht de moeite hier eens mee aan het experimenteren te gaan. Bij de derde ronde tracht ik nog wel eens een onschuldig takje of een bruin gekruld blad aan te porren maar mijn ogen zijn al meer geoefend. Ik begin ook de slakken in- en uitvalswegen te herkennen. Tijdens ronde nummer vier wordt ik echt heel handig met de twee stokjes : je rolt de slak opzij en houdt één stokje op haar buik, de slak krult zich rond het stokje, dan komt het tweede stokje in actie en - als een volleerde Chinees - gooi je de slak in de emmer. Ik denk er nu ook aan om steeds op de muren te kijken. Ja, ja, want terwijl je zo geconcentreerd naar de grond tuurt, glijden de glibberige wezens doodleuk voor je neus naar boven ! En ronde nummer vijf wordt dan uiteindelijk de detail-ronde : overhangend groen wordt opzijgeschoven en nauwkeurig onderzocht. Ook de kleinste glinsterende griezels ontsnappen nu niet meer ...

Tijdens het ganse gebeuren blijven de meeste slakken (verschrikt ?) op een bolletje gerold, bij de ajuin in de emmer liggen. Die ajuin lag al in de emmer, hoor. Die maakte eigenlijk geen deel uit van mijn strategie. Maar toch denk ik even : slakken houden misschien niet van ajuin ? Zou ik daar ook eens iets mee kunnen proberen ? Hoewel de meeste slakken dus op een bolletje blijven liggen, mag de aandacht op de emmer op geen enkel moment verslappen. Er zijn namelijk altijd wel enkele "die-hards" die tijdens de wandeling langzaam maar zeker uit de emmer proberen te ontsnappen.

En na de vijfde ronde wordt het nog even op de tanden bijten : het zoutpotje wordt bovengehaald en de inhoud van de emmer wordt rijkelijk met zout bestrooid waarna men (liefst zonder er nog een blik op te werpen !) de emmer gerust buiten kan laten staan.

Ik heb het niet nageteld maar ik schat dat deze avondwandeling, die een klein uurtje duurde, ongeveer 40 slakken opgeleverd heeft.

"In den tijd" had oma een ijzeren prikker waar ze de slakken mee opprikte. De oogst was ook steeds heel succesvol maar ik denk dat oma's "avondwandelingtjes" korter waren ...

Er lag géén muizenlijkje op de composthoop toen ik gisterenavond ging kijken ... Hopelijk is Muis dus terug op krachten gekomen en weggeraakt. Of ... ?

Zeg, en wat was dat vanochtend op de radio ? Er zullen tientallen liters regen vallen per kubieke meter !? 't Kwam wel van Studio Brussel maar allez, ik heb toch maar alle bloempotten UIT hun schoteltjes gezet, zodat ze geen te natte voeten krijgen. De bloembakken die op de vensterbanken staan, daarentegen, heb ik in de tuin gezet : dan krijgen die ook eens een flinke douche. Bij deze bloempotbakverhuis werd ik in de gaten gehouden door tientallen slakken ... Ik heb ze maar laten zitten. Ik had geen zin om mijn zoutpotje te gaan halen. Trouwens, bij dit vochtig weer kan je met zo een potje niet strooien. Dan moet je het zout in je hand gieten (altijd veel te veel in eens, natuurlijk) en dat dan op de slak gooien. En daarna plakken je handen zo ...

Mijn linkerarm begint stilaan los te komen van mijn linkerschouder. De badkamerschoonmaak van het voorbije weekend zal daar geen goed aan gedaan hebben maar de echte oorzaak moet toch ergens anders liggen, denk ik. Dus, zoals de dokter het aanraadde, heb ik eens kritisch gekeken hoe ik hier aan mijn bureau zit. Als ik op het scherm aan het lezen ben, steun ik altijd op mijn linkerelleboog. Dat kan ik maar best niet meer doen. En mijn klasseurs staan links van mij. Die neem ik altijd met mijn linkerhand. ... ! Ik krijg een déjà vu : bij BIM heb ik daar op de duur ook een tenniselleboog van gekregen ... Het hele boeltje zomaar naar de rechterkant verhuizen, dat zit er niet in. Hoe gaan we dat oplossen ? ... Ha ! Ik heb het ! ... Niet meer gaan werken ... !

Thriller van de dag

Kettingbotsing E17 in Waasmunster eist 2 doden
WAASMUNSTER 05/08 (BELGA) = Op de E17 Antwerpen-Gent in Waasmunster is maandagmorgen een kettingbotsing gebeurd waarbij een tiental wagens en vier vrachtwagens zijn betrokken. Er zijn al 2 doden geteld en 3 zwaargewonden afgevoerd.Het medisch rampenplan is afgekondigd. Op de plaats van het ongeval zou een dichte mist hebben gehangen. Het parket onderzoekt de zaak. Onder de vrachtwagens is ook een lekkende tankwagen van het bedrijf Wauters. De brandweer voorkomt dat de vloeistof, een additief voor olieproducten, in de sloot terechtkomt. Een tiental koeien die in één van de vrachtwagens zat, liepen even los op de autoweg en zijn dan door de brandweer vastgemaakt aan één van de vrachtwagens. De kettingbotsing deed zich voor in de richting van Antwerpen, daar zijn drie rijstroken versperd. Ook in de richting Gent is een rijstrook versperd door een omgevallen verlichtingspaal. (LVR).

Meutje had dit bericht vanochtend op de radio gehoord. Ze is wel niet goed in aardrijkskunde maar vermoedde toch dat het hier om de dagelijkse werk-weg van Kozze Eindredacteur gaat ... En ze weet dat Kozze altijd nogal vroeg vertrekt ... ! Dus, op kantoor gekomen, stuurde ze een voorzichtige email naar Kozze :

... kozze ... ? oehoe ... ? ... kozze ... ?

zijde gij daar ? ...

... en ze wachtte vol ongeduld af ...

En dan, eindelijk ... ! Om 10:22 kwam Kozze's antwoord :

Jawel, ik ben hier net toegekomen

'k Had er (in Waasmunster bedoel ik) normaal gezien middenin moeten zitten,
want 6:45u is EXACT het uur wanneer ik daar in Waasmunster iedere morgen
voorbij rij (zeg maar ... vlieg). Maar nèt deze morgen had ik besloten om
eerst eens naar de Makro te gaan, een papier te gaan tekenen bij EvoSoft,
en m'n reispas te gaan halen in het gemeentehuis van Merelbeke. Ne mens
moet niet schoon zijn om chance te hebben, niet waar ?

... OEF ! ... Eind goed, al goed ... !


Kozze, op dat al of niet schoon zijn ga ik niet dieper in maar voor uw Engelbewaarder moogt ge op de barbecue een brochette opzij leggen, hoor !