Duif en mees in boom
Samen kijken naar nesten
Krijgt groot les van klein ?
God schept de dag en Meutje wurmt zich erdoor.
In die 11 jaren dat ik hier nu (weer) woon, ben ik nog nooit voor officiële business in het gemeentehuis geweest. Maar mijn ID-kaart vervalt op het einde van het jaar en dus moest ik een nieuwe aanvragen.
Fotootjes laten maken en een afspraak geboekt in het gemeentehuis. Ze zouden mij een QR-code sturen waarmee ik mij aan het onthaal kan registreren. Ik kreeg de bevestiging van mijn afspraak - ze ging dadelijk door naar mijn agenda (amaai ! 👍) - maar er zat geen QR-code bij. Zus wist mij echter gerust te stellen : ik kreeg nog een herinnering en daar zou zeker een QR-code aanhangen. En zus had gelijk. Allé, da's weer wat stress minder ...
Vijf minuten voor mijn afspraak stond ik aan het onthaal. Ah jaaaa want je mag niet vroeger dan 10 minuten voor je afspraak komen opdagen. 😟 Ik toverde mijn QR-code te voorschijn 🥇en kreeg een ticket met het nummer 23. Op naar de eerste verdieping !
Drie dames zaten er op mij te wachten. "DING-DONG" en nummer 23 mocht naar loket 1.2. Ik overhandigde de nodige paperassen en een fotootje dat ik uit de fotoserie geknipt had.
GD (GemeenteDame) : Normaal vragen wij een foto zonder bril maar uw bril zie je echt niet, hé.
Dit wist ik want schoonbroer had mij verwittigd. De fotograaf wist dat echter ook en hij had foto's van beide situaties genomen. Ik was op alles voorzien. 😉
GD : En ge hebt al geknipt !
ik : ???
GD : Ge hebt uw foto uitgeknipt. Wij hebben daar een machientje voor.
Dan nog even vingerafdrukken genomen. Nog nooit gebeurd. Nu zit ik in een database ! 😰 Oppassen dus als ik een of ander crimineel feit wil plegen. 😈 Handtekening gezet. De stylus pen lag ergens naast het schermpje. Ik wou de pen daar terug leggen maar ik moest hem in de daarvoor voorziene opening steken.
Betaald en binnen 2 weken zal mijn nieuwe ID-kaart klaar zijn.
Oh en BTW, mijn ramen achteraan zien er (in mijn ogen) niet vuiler uit dan die van de buren, hoor. 👏
Ziezo, we kunnen weer een jaartje rijden. Joepie !
Vandaag naar de keuring geweest in Cargovil. Ik ben maar een klein beetje verloren gereden, op het einde, aan de laatste rotonde vóór de keuring. Ik had een wegwijzertje gemist. 😳 Ik dacht : niet gepanikeerd, ik sla hier straks wel ergens af om om te keren. Ik zat echter achter een vrachtwagen op een lange smalle tweebaans weg, zonder stoepen of fietspad met een volle witte lijn in het midden en aan beide kanten een rij boompjes. Uiteindelijk kon ik toch links op de oprit van een firma gaan draaien.
Toen ik bij het keuringscentrum toekwam stond er op mijn kilometerteller 56999 km. Ik had dit jaar dus weer vlotjes 160 km gereden.
De meneer van de keuring keek eerst onder de motorkap. Dan deed hij de passagiersdeur open en keek onder het voetmatje. Ik moet hem nogal raar bekeken hebben want hij zei : chassisnummer, bij elke auto zit die weer ergens anders en da's altijd weer een beetje zoeken. Ik antwoordde dat ik blij was dat hij geen gat in de bodem ontdekt had. Hij moest eens lachen.
Mijn bejaarde Kaatje (20 jaar ! 😲) is dus goedgekeurd voor nog een jaartje dienst en zonder verdere verkeersperikelen ben ik weer thuis geraakt.
Mijn oude kwikthermometer was gevallen. Hij zat nog wel in zijn doosje maar toch was hij kapot. 😞 Het einde van een era ...
Vorige maand heb ik dan maar een nieuwe thermometer gehaald bij de apotheker.
Dat koorts hebben ingewikkeld kan zijn. Wie had dat gedacht ?
Vanmorgen eens bij de bovenburen gaan kijken of ik het "nest" beter zou kunnen zien. Helaas, is er van op een verdieping hoger niet veel méér te zien dan van op mijn balkon.
Mijn buren hadden de duif gisteren ook gespot en dachten hetzelfde als ik : kijk, die zit precies op een nest !
Vandaag is er echter geen duif meer te bespeuren 😢
Ik zal dus een andere hobby moeten zoeken.
Schone liedjes duren niet lang ...
De ganse dag al zit er een tortelduif in de dakgoot hier tegenover.
Door de jaren heen werkt een mens zich omhoog op de administratieve ladder :
van het invullen van een papieren belastingaangifte, gaat men naar tax-on-web.
Daar krijgt men op den duur zelfs een vooraf ingevulde aangifte die men alleen
nog maar moet goedkeuren en verzenden. Uiteindelijk krijgt men dan een voorstel
van vereenvoudigde aangifte waarbij men helemaal NIETS meer hoeft te doen. Ik
was in dat stadium beland : helemaal mee met de moderne tijd !
Eind april krijg ik plots het bericht dat ze mij geen voorstel
van vereenvoudigde aangifte meer kunnen sturen omdat “mijn situatie veranderd
is” ?! … Ik moet een belastingaangifte indienen.
Ik ben ondertussen niet getrouwd, heb geen kinderen
gekregen, ben ook (nog) niet overleden bij mijn weten. Dus bel ik naar het Ministerie
van Financiën om te horen wat er aan de hand is. Voor hetzelfde geld heeft
iemand mijn identiteit gestolen en heeft – ik zeg maar wat – op mijn naam een
huis in het buitenland gekocht of zo.
De dame aan de telefoon had het over een hypothecaire
lening. Ik vertel haar dat ik al jàren geen lening meer lopen heb. Zij kijkt
dat na : inderdaad vorig jaar was er geen lening en het jaar daarvoor ook niet.
Ja, dan weet zij het ook niet. Ze kan hier wel niets aan veranderen, dat wordt
zo van bovenhand beslist. Ik moet een belastingaangifte indienen.
Begin mei krijg ik een mail dat mijn voorstel van een
vereenvoudigde aangifte (?) beschikbaar is bij Tax-on-web. Ik laat dat enkele
dagen bezinken en ga dan eens kijken. Ja, al wat er in staat is juist. Ik moet
het wel nog goedkeuren en “verzenden” om in te dienen. Dat zullen we dan maar
doen, hé ? Zo, dat loopt toch nog goed af !
Alleen … op 29 mei vind ik in de brievenbus een … papieren
belastingaangifte !
Terug naar AF ? Ben ik weer onderaan de ladder beland ?
(Vroeger zeiden wij op het werk : belastingen ? douane ? NOOIT naar bellen ! Uw dossier zit ergens en dat zit daar goed. Als je belt halen ze dat uit de stapel en je weet nooit waar het dan terecht komt.)
Ik kijk al uit naar volgend jaar 😐